ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความที่ไม่เหมาะสมและเกิดความขัดแย้ง
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
.::.กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่ .::.--------------------------------------------------------------------------------
เรื่องนี้เป็นเรื่องประสบการณ์ตรงของรุ่นพี่ในโรงเรียนผมที่ได้ดิบได้ดี โกอินเตอร์ไปกับแฟนเขาแล้ว
ถือเป็นเรื่องที่ผมชอบเป็นอันดับต้นๆเลย ผมว่ามันรักแบบ ใสๆดี 
ยังไงมาลองอ่านกันดูนะค้าบ
พอใกล้ถึงวาเลนไทน์ ก็ทำให้ผมหวนกลับไปนึกถึงความรู้สึกวันวาเลนไทน์ 3-4 ปีก่อน ตอนยังเป็นเด็กมัธยมปลาย (ตอนนั้นยังอยู่ในวัยละอ่อน ตอนนี้รู้สึกแก่จังอ่า)
เกิดมาผมก็ไม่ได้มีหน้าตาที่ดีมากอะไร แต่คนที่มาชอบผมแต่ละคน ยังกะฟ้าประทานมาแน่ะ ทั้งหน้าตา ฐานะ นิสัย
อาจจะเป็นเพราะนิสัยอะไรหลายๆอย่างที่บางทีมันดูติ๊งต๊องละมั้ง แต่ทำไงล่ะ ผมมันชอบผู้หญิงอยู่นี่น่า
แต่บางเหตุการณ์มันก็ทำให้เราสับสนเหมือนกันนะที่มีคนมาเอาใจตลอดเวลา 
อะ นอกเรื่องมากเกิน มาเข้าเรื่องดีกว่า
ตอนม.ต้นผมโดนจับไปเรียนโรงเรียนชื่อดังแห่งนึงในต่างจังหวัดที่ห่างไกล ที่อยู่กันเป็นหอ จิงๆที่นี่ก็มีหลายๆเรื่องที่เกิดขึ้นนะ แต่ที่ผมจะเล่าน่ะไม่ใช่ที่นี้
ตอนจะเข้าม.ปลาย ผมบอกพ่อว่าทนไม่ไหวแล้วที่จะอยู่หอ สาเหตุก็มาจากผู้ชายที่ตามตื๊อน่ะแหละ ซึงพ่อแม่ผมก็โอเค ให้ผมสอบโรงเรียน(ชื่อดังอีกแห่ง)นึง
แต่ไม่บอกละกันว่าที่ไหน เด๋วรู้กันหมด
วันแรกที่เข้ามาเรียน ทุกๆคนก็ดูไม่ค่อยมีเพื่อน พยายามทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่ๆ ผมก็เป็นคนนึงที่มีอัธยาศัยดี วันนั้นเป็นวันปฐมนิเทศด้วย
ทำให้การคุยกับเพื่อนๆยังดูเก้ๆกังๆ เพราะ ยังไม่กล้าชวนคุย ก็อาจารย์เล่นพูดปาวๆอยู่ข้างหน้า จะทำตัวเด่นตั้งแต่วันแรกก็นะ ผมพยายามถามชื่อคนที่นั่ง
ข้างๆซึงคนที่นั่งข้างผม ก็เป็นผู้หญิงทั้งสองคน คนนึงจำชื่อไม่ได้ ส่วนอีกคน เธอเป็นคนนำเพื่อนรักที่รักเพื่อนมาให้ผมเลย
"หวัดดี เราแชมป์ ห้อง4" ผมหันหน้าไปทักเธอ
เธอคนนั้นดันแว่นของเธอขึ้น แล้วหันมาตอบผม "ดี เราเคท ห้อง4 เหมือนกัน เรายังไม่เจอคนห้องเดียวกับเราเลยเว้นแต่เพื่อนเก่าเรา วันนี้เค้าป่วย เดี๋ยวพรุ่งนี้คงมา"
เคทเป็นผู้หญิงที่ตัวขาว หน้าตาน่ารักดี แต่ไม่ใช่เปคผมหรอก แต่เนื่องจากเป็นเด็กห้องเดียวกัน เราก็คุยกันไปเรื่อยๆ รู้สึกว่าเธอพูดถึงเพื่อนที่ป่วยของเธอบ่อยเหลือเกิน ทำให้ผมรู้รายละเอียดของเพื่อนในอนาคตมาบ้าง หลังจากจบปฐมนิเทศอาจารก็ให้นัเรียนแยกย้ายกันเข้าห้อง ผมก็นั่งกับเคทเพราะเป็นเพื่อนคนแรก วันนั้นจะแนะนำตัวกันซะมากกว่าเรียน
แต่อาจารบางคน มาก็นั่งสอนๆทั้งคาบ(ไม่มีอัธยาศัยกะนักเรียนเลย พับผ่าสิ 
)
วันต่อมา ผมเป็นนักเรียนที่ค่อนข้างมาเช้า (เพราะบ้านอยู่ไกล ไม่งั้นรถติดแย่เลย) ผมเดินมาในห้องเรียน โดยค่อนข้างมั่นใจว่าจะมาถึงเป็นคนแรก
ห้องเรียนยังปิดไฟอยู่เลย ผมก็เป็นพวกชอบนั่งมืดๆ เลยขี้เกียจเปิดไฟ จึงเดินไปกะจะนอนรอที่โต๊ะ แต่ก่อนที่ผมจะนั่ง ข้างๆที่นั่งผมมีคนนั่งอยู่ก่อนแล้ว
ผมก็เป็นโรคกลัวผีขึ้นสมองอยู่แล้ว ทำให้ผมแหกปากซะดังลั่นตึก 
คนที่นั่งอยู่ก่อนก็ตกใจลุกขึ้นมา
" นายเป็นอะไรน่ะ"
ผมยังรู้สึกช็อคอยู่เลยได้แต่ยืนอึ้ง
"ทำไมเงียบล่ะ เราไม่ใช่ผีนะ" พูดแล้วเค้าก็เดินไปเปิดไฟ พอแสงไฟติด ผมไม่อยากจะเชื่อ
"คน เมื่อกี้" ผมพูดอะไรออกไปโดยที่ผมก็ไม่รู้ ก็คนที่อยู่หน้าผมหน้าตาเพอร์เฟคมากทั้งตา จมูก ปาก หุ่นนี่ก็นายแบบเลยล่ะ สูงกว่าผมประมาณคืบนึง(ตอนนั้น ผมไม่ได้คิดอะไรกับผู้ชายเลยนะ ยังเห็นมันแล้วยังใจเต้นตึกๆตักๆเลย )
" อ่าว ก็เราเป็นคนนี่" เขาพูดแล้วก็หัวเราะ
"นายคงเป็นแชมป์ เราจอน เมื่อวานเคทพูดถึงนายให้เราฟังแล้ว ไม่นึกว่าจะน่ารักขนาดนี้" ผมได้ยินก็ผงะไป ชมอะไรกันตรงๆ :-[ผู้ชายเหมือนกันนะเว้ย
" ที่ขวัญอ่อน ตะโกนซะดังลั่นตึกตั้งแต่เช้า" ได้ยินข้างหลังก็ค่อยโล่งใจ จะแซวตูเฉยๆนี่หว่า
"ทำไมนายมานั่งตรงนี้ล่ะ" ผมถาม ไม่รู้จะตอบมันกลับยังไงอ่ะ
"เคทบอกน่ะ วันนี้ เคทจะไปนั่งกับเพื่อนผู้หญิง เลยให้เรามานั่งแทน ฝากตัวด้วยนะ"พูดจบเขาก็โค้ง
ผมไม่รู้จะตอบยังไง "ฝากตัวเช่นกันคับ " แล้วก็โค้งตามเค้า เค้าก็โค้งกลับผมก็ทำอีก เค้าก็ยังโค้งผมก็เลยหยุด "นายจะโค้งทำไมหลายๆครั้ง"
"เขาถือเป็นการให้เกียรติน่ะ พ่อเราสอนมา"
"พ่อนายเป็นคนญี่ปุ่นเหรอ" ผมถาม
"ป่าว แม่เราน่ะ" ลูกครึ่งญี่ปุ่นด้วยเว้ยเฮ้ย :m12:หลังจากนั้นเราก็คุยเรื่องทั่วไปเรื่อยๆ คุยกับจอนทำให้ผมรู้สึกสบายใจ เหมือนรู้จักกันมานาน เราคุยกันถูกคอมาก ทั้งวันแทบจะไม่ได้เรียน เราคุยกันตลอด
แทบทุกเรื่อง ทำให้ภายในอาทิตย์ สองอาทิตย์เราแทบจะเหมือนเพื่อนสนิทที่รู้จักกันมาเป็นสิบปี พวกผู้หญิงในห้องเข้ามาตีสนิทผมหลายคนเพื่อให้ผมเป็นพ่อสื่อไอจอนให้
บางคนถึงกับเอาขนมมาเซ่น ดีนะที่ ญ ที่ผมชอบยังมีฟอร์มไม่มายุ่งกะไอจอนไม่งั้นคงอิจฉามันมากกว่านี้ 
"แกนี่ดีเนอะ มีคนมาให้เลือกตั้งเยอะแยะ ทำไมไม่หาแฟนซักคนมาแก้เหงาวะ เผื่อจะได้มี อะไรอะไรให้มันชื่นใจหน่อย" ผมพูดกับจอน
"ไม่อยากว่ะ เคยแล้ว แต่แม่งจู้จี้ชิบหาย อยากอยู่สบายๆ มีแกเป็นเพื่อนก็พอแล้ว"
"คิดให้ได้อย่างงี้นะเว้ย ไม่ใช่อีกสองวันมาบอก แชมป์ เรามีแฟนแล้ว"ผมทำท่าแซวมัน
"มาพนันกันเลยดีกว่าใครมีแฟนก่อนต้องทำอะไรก็ได้ตามที่อีกคนสั่ง"มันท้าผม
" ได้ แกมีก่อนชัวร์อยู่แล้ว รอเหอะ เราจะให้แกแก้ผ้าวิ่งรอบโรงเรียน" มันได้แต่ทำหน้าแหยๆตอบผม 
วันเวลาผ่านไปเราก็สนิทกันเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ แต่มันไม่มีวี่แววว่าจะจีบใคร
หลังสอบปลายภาคที่ทุกคนอ่านหนังสือสอบเลือดตาแทบกระเด็น ไอจอนที่ก่อนสอบทำตัวสบายๆ หลังสอบมันก็ยังสบายๆ แล้วยังได้คะแนนมากกว่าผมเกือบทุกวิชา
จนพวกผูหญิงหลายๆคนใช้เป็นข้ออ้างในการเข้าหามันให้มันติวหนังสือให้ ไอจอนมันก็ทำรู้แกว ดักทางผู้ญ ได้ซะทุกคน คนบ้าอะไรเพอร์เฟคขนาดนี้ว่ะ ได้เป็นไอจอนซักวันผมคงมีความสุขมาก
"แม่ง จอนมึงไปโกงข้อสอบมาอะดิ ไม่อ่านยังทำได้เลย"ผมประชดจอน
"กูมีกำลังใจดีเว้ย ได้คุยกันทุกวัน"
"หลังคุยกับกู มึงยังมีเวลาไปจีบหญิงอีก ว่างมากเหรอวะ" มันทำหน้าเก็กใส่ผม 
"อย่าลืมละกันมีแฟนก่อน ต้องทำตามที่กูสั่งนะเว้ย"
"กูน่ะไม่มีหรอก มึงอย่ามีก่อนกูละกัน" เป็นคำพูดที่ทิ้งท้ายก่อนมันจะเดินออกจากห้อง "ไปกินข้าวโว้ย หิว"
"เออ รอกูด้วย" ผมรีบเดินตามมันไป
ภาคตอนบ่ายอาจารประจำชั้น เข้ามาแจ้งข่าวใหม่ "นักเรียน วันนี้เราจะเพื่อนมาใหม่ เอ้า เข้ามาแนะนำตัวสิ"
เด็กหนุ่มเดินเข้ามา ญ หลายๆคนแอบซุบซิบชมในความหล่อของมัน (ก็แค่เข้ม ผมไม่เห็นว่ามันหล่อหรอก ดันทำหน้ากวนตีน)ก่อนจะเงียบหลังฟังประโยคที่มันพูด
" ผมชื่อ.........(ประวัติหลายอย่าง) เรียกผมว่าแทคละกัน การพูดก็พอฟังได้อยู่หรอก แต่หน้าแม่ง หาเรื่องคนทั้งโลกเลย
"เอ่าไปนั่งเรียนได้แล้ว หาซักที่" อาจารพูด พอดีที่ข้างโต๊ะผมว่างอยู่มันเลยมานั่ง แต่มันไม่มีหนังสืออาจารเลยให้เลื่อนโต๊ะมันมาติดกับโต๊ะผม ไม่อยากนั่งกับมันเลย รู้สึกไม่ถูกชะตา
"ดี มึงชื่อไรวะ"มันถาม แม่งคุยกันครั้งแรกก็มึงเลย
"เราชื่อแชมป์ นี่จอน" ผมพยายามพูดดีๆกับมัน
"ห่า ทำพูดเรียบร้อยพูดกู มึงไม่เป็นเหรอ" มันพูดซะหน้าเอาอวัยวะเบื้องตำไปกระทบปาก 
ผมเริ่มเคือง ไอจอนเลยดึงๆให้ผมหันมาเรียน
"แม่งไรวะ กูอุตส่าห์พูดดีด้วย มาด่ากูปาวๆ" ผมปรารภกับจอน
"อย่าไปสนใจมันน่า เด๋วมันมีหนังสือมันก็ย้ายที่เองน่า"
"ให้ย้ายไปเร็วๆ เหอะ" แต่แล้วไอแทคมันก็ไม่ย้ายที่นั่งที่อื่นซักที แถมทำตัวมาเกาะผมกับไอจอนซะอีก ผมกับไอจอนก็เซ็ง ได้คนปากหมามานั่งด้วย
แต่พอรู้จักมันนานๆเข้า ถึงมันจะปากหมาแต่จิงๆมันโคตรขี้เขินเลย ดูมันกร้านๆเพราะอายมากกว่า อย่างวันนึง เราเดินไปกินข้าวกัน ไอแทคเกิดถูกบอลเตะอัดเข้าที่หัว
ไม่รู้โดนบ้ายังไงถึงเลือดออก
"มานั่งตรงนี้ก่อน กูมีพลาสเตอร์" ผมบอกไอแทค
"แผลแค่แมวข่วนกูไม่สนหรอก มึงอย่ากระแดะ"ดูมันตอบ
"อย่าเลวน่า แชมป์อุตส่าห์จะช่วยมึง"ไอจอนมันเสริม ทำให้ไอแทคมันเงียบๆไป มันก็เดินหน้าจ๋อง มานั่งข้างหน้าผม
"จะทำไรก็ทำ" มันพูดแบบเขินๆ ทำให้ผมเริ่มรู้สึกดีกับมันขึ้น
มันมาอยู่กับผม ผมก็พยายามดัดนิสัยมัน ที่มันบอกว่าพ่อมันยังเอาไม่อยู่โดยความช่วยเหลือของจอนที่ดูไม่ค่อยเต็มใจนัก คืนนั้นจอนโทรหาผมประมาณสี่ทุ่มกว่าๆ มันเป็นเวลาที่เราคุยกันทุกวัน....(หลายเรื่อง)
"เมื่อไหร่ไอแทคจะไปหากลุ่มเองได้วะ" ไอจอนบ่น ผมไม่ค่อยจะเห็นมันไม่เป็นมิตรกับใครเท่าไหร่
"จิงๆ มันก็ดีนะ มึงอย่าอคติกับมันเกินไปดิ"
"นี่เด๋วนี้มึง เห็นว่ามันดีแล้วใช่มั้ย เมื่อก่อนบ่นว่าเมื่อไหร่มันจะไป โคตรใจง่ายเลย" ไอจอนยังบ่น
"ป่าว กูสงสารมัน" ผมไม่อยากหาเรื่องจอน
"เปลี่ยนง่ายยังงี้ เด๋วก็คงมีแฟนก่อนกูแล้วล่ะ แค่นี้ก่อนนะกูเหนื่อย" เสียงมันฟังแปลกๆ ทั้งที่ปกติมันไม่เคยตัดบท รอแต่ให้ผมเป็นคนตัด(คิดกลับไปก็รู้สึกว่าโง่เนอะ ที่ไม่รู้ว่าทำไม 
)
หลังจากนั้นไอจอนมันก็ดูเขม่นกับไอแทค โดยที่ผมอยู่ตรงกลางก็ไม่รู้จะทำไง จนมันมาถึงจุดที่ทำให้ภูเขาไฟระเบิด ทั้งที่มันน่าตลกถ้ามองย้อนกลับไป(ตอนนี้ไอจอนยังสมเพชตัวเองเลย)
เนื่องมาด้วยแทคมันโทรมาเวลาที่จอนโทรมาประจำทำให้โทรศัพท์ผมไม่ว่าง ผมก็ไม่ได้คิดอะไร หลังจากคุยจบผมก้อง่วงมาก ก็เลยนอนก่อน
อันนี้เป็นสองตอนนะค้าบ แล้วไงพุ่งนี้ ผมค่อยเอามาลงต่อละกัน
[/color]
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
