หัวข้อ: [นิยาย] Romance Of My Own

[cutekanny]

 ....โหไรเนี่ยเเชมป์....ไหงเจอของขาวๆเเล้วใจอ่อนเรยนะ....มะยอมๆสงสารจอนกะเเทค
...
รีบมากู้สถานการณ์ด่วน......

[SunLoveMoon]

 

จะ..จอน ช้านนนนนนนนนน
หมดกัน
มานคิออาราย
ม่ายยยยย
แชมป์
อย่าทำอย่างนี้
 

พีเอส. คนแต่งผู้น่ารักและขยัน(+1) ช่วยมาลง ตอนต่อไปไวๆด้วย แบบว่า อยากให้ช่วงเวลานี้มันผ่านไปเร็วๆ

[Manji+]

โดนจิ้มด้วย มาดูบอร์ดหลังพักเที่ยงค้าบ
มีคนมาให้กำลังพี่จอนเยอะดีจัง ไว้ไงกลับบ้าน ผมอาจจะมาลงตอนดึกๆ วันนี้ลืมเอาธั๊มมาง่ะ
รอหน่อยละกันน้า

บวกหนึ่งให้คนที่มาให้กำลังใจ อิอิ 

[Manji+]

บทที่ 13 บางสิ่งที่เปลี่ยนไปในใจผม

“เด๋วพี่ไปส่งที่บ้านนะ ดึกแล้ว พี่ไม่น่าชวนนายคุยนานขนาดนี้เลย”พี่ฮัทแต่งตัวไปพลางพูดกับผมพลาง
“ไม่เป็นไรหรอกพี่ แค่นี้เอง ผมมาเองได้ก็กลับได้นา” ภาพเมื่อกี้ยังติดตาผม มันทำให้รู้สึกกระดากกระเดื่องที่จะพูดได้เต็มปากเต็มคำ
“เด๋ว พี่เดินไปส่ง อย่าดื้อนะ ไอหนู” ปกติถ้าใครมาเรียกผมว่าไอหนู ผมคงไม่ชอบหรอก
แต่พี่ฮัทเรียกเนี่ย ผมหน่ะเต็มใจรับมากๆ ตอนนั้นผมไม่รู้หรอก ยังคิดว่าตัวเองแมนร้อย%
“แล้วแต่พี่ละกัน สิทธิของพี่ผมจะไปว่าไร ถนนไม่ใช่ของผมซะหน่อย” ผมอมยิ้ม
“ยังดื้อ ไม่เปลี่ยนเลยนะเรา” เขาขยี้หัวผมอีกแล้ว
“ทำไมกูต้องชอบที่พี่เค้ามาขยี้หัวด้วยวะ”ผมได้แต่ถามตัวเอง
“ถ้าเสร็จ ก็ไปได้แล้วเด๋วที่บ้านเป็นห่วง” “นานแล้วเด๋วไปไหว้แม่เราด้วย ไม่ได้ไปตั้งนานแล้ว”
พี่ฮัทเอามือมากอดคอผมแล้วลากออกไป



“นายยังไม่บอกพี่เลย ว่านายร้องไห้ทำไม”พี่ฮัทถามผม การที่พี่เค้ามากอดคอผม มันให้ความรู้สึกที่อบอุ่น จิงๆมันก็เป็นมานานแล้ว แต่ผมคงห่างหายกับความรู้สึกนั้นไป
“...” ผมไม่รู้จะบอกพี่เค้ายังไง จะบอกว่าเพื่อนจีบเหรอ ไม่ล่ะ
“ทะเลาะกับแม่มาอีกล่ะสิ เข้าใจท่านหน่อย ท่านงานเยอะก็งี้แหละ เวลาก็ไม่ค่อยจะมี” พี่เค้าปลอบผมไปเรื่อย ก็สมัยก่อนเวลาผมเหงา หรือทะเลาะกับที่บ้าน ผมก็จะมาสระว่ายน้ำนี่แหละ
“ก็มันมีหลายเรื่องหน่ะพี่”
“พี่ เข้าใจ ยังไม่อยากพูดก็ไม่ต้องพูด ถ้าอยากบอกพี่ก็รับฟังเสมอ” คำพูดพี่ฮัท ทำให้ผมรู้สึกเหมือนมีที่ให้ผมเกาะพัก หลังจากบินอย่างไม่มีหลักแหล่ง แล้วเราก็คุยเรื่องเรื่อยเปื่อยกันไปเรื่อย ผมเป็นพวกพูดมากด้วยมั้ง พี่เค้าก็ได้แต่รับฟังผม ไม่แปลกเลยที่จะมีแฟน ทั้งหน้าตาแล้วก็นิสัยที่ฟังโดยไม่ปริปากสักคำ ผู้หญิง คงหลงหัวปักหัวปำอะดิ



“สวัสดีคับ คุณน้า”พี่ฮัท เดินมาสวัสดีแม่ผม ซึ่งแม่ผมก็ทำหน้าเอ๋อไปเลย
“สวัสดีจ๊ะ นี่ใครเหรอ แชมป์”แม่หันมาถามผม
“พี่ฮัทคับ”ผมตอบอย่างไม่ต้องคิด เพราะรู้ว่าไงแม่ก็จำไม่ได้ ขนาดผมยังจำไม่ได้
“ฮัท จริงๆเหรอลูก ไม่ได้เจอกันนี่หล่อขึ้นเป็นกองเลยนะ ได้ยินแม่หนูบอกว่า ไปทำกิจกรรมในโรงเรียนมากจนน้ำหนักลด แต่ไม่นึกว่าจะขนาดนี้”แม่ผมทัก เพราะจิงๆเราก็เป็นคนคุ้นกัน แม่ผมกับแม่พี่ฮัทรู้จักกัน คนสังคมก็งี้แหละ รู้จักคนเยอะ แต่ไม่ค่อยมีเวลามาดูแลลูกเท่าไร
แล้วแม่ผมก็คุยกับพี่ฮัทยาว แต่ผมก็นั่งฟังไปเรื่อย ผมไม่เบื่อเลยนะ ที่ต้องมาฟังเรื่องชาวบ้านที่ปกติ ผมขี้เกียจฟัง



“อย่างงั้นผมขอตัวดีกว่า เด๋วที่บ้านจะตามหาตัว”พี่ฮัทกล่าวลา หลังจากคุยกับแม่ผม นานสองนาน
“จ๊ะ ระวังตัวด้วย ฝากบอกแม่ด้วยว่า ค่อยเจอกัน อาทิตย์หน้ามีโต๊ะแชร์”แม่ผมบอก
“คับ” พี่ฮัทรับคำก่อนจะเดินไปที่ประตู
“แชมป์ ไปเปิดประตูให้พี่เขาหน่อย ลูก”
“ค้าบ” ไม่ต้องบอกผมก็ทำอยู่แล้วล่ะค้าบ


“แล้วไว้ค่อยเจอกันนะ ไอหนู หลังจากนี้เราคงเห็นพี่อยู่ในสายตาบ้างนะ”พี่ฮัท เอามือมาขยี้หัวผม ทำบ่อยจิงๆผมไม่ใช่เด็กแล้วนะ
“เด๋วคับ ขอเบอร์พี่ไว้หน่อยดิ เผื่อมีไร”ผมขอไปหน้าด้านๆ
“เล่นขอกันง่ายๆงี้เหรอ ไม่ให้”
“โหพี่ ทำเล่นตัว”
“ล้อเล่นน่า XXXXXXXXXX~ ยิงมาด้วย” พี่ฮัทบอกเบอร์ผมแล้วก็เดินกลับไป มีการยกมือโบกให้ผมตอนพี่เค้าหันหลัง
“เก๊ก” ผมอมยิ้มพูดคนเดียว แล้วผมก็ยิงเข้าเครื่องพี่เค้า ยังไม่ทันจะวางพี่เค้าก็รับโทรศัพท์
“ค้าบ” พี่ฮัทกรอกเสียงมาตามสาย
“อ้าว ให้ผมยิงแล้วรับทำไม”ผมถาม
“อ้าว จะรู้เหรอว่าเบอร์ใคร คนยิ่งโทรมาจีบพี่บ่อยๆ”ไม่อายปากเล้ย เอาเหอะ หล่อนี่ ยอมๆให้ก็ได้
“ยังงั้นก็โอเค แล้วไว้ค่อยคุยกันนะครับ กู๊ดไนท์คับ”พี่เค้าบอกผมก่อนจะตัดสายไป


“เฮ้อ ไปนอนดีกว่า” ผมพูดคนเดียว ก่อนจะวิ่งไปเปลี่ยนชุดนอน แล้วผมก็นอนเลย ลืมอะไรไปมั้ยเนี่ย แต่เรื่องวันนี้ทำให้ผมไม่มีที่ว่างพอจะคิดเรื่องอื่น มีแค่ภาพพี่ฮัทตอนว่าว แล้วผมก็เสร็จไปอีกรอบแหละค้าบ

ตอนนี้สั้นไปหน่อย แต่คงไม่เซ็งกันก่อนนะค้าบ

ต่อบทที่ 14 เหงา หาว เหม่อ

มาแล้วค้าบ ตอนหน้ามีคนจะทำหน้าที่พ่อสื่อด้วยล่ะ ใครจะคู่ใคร รอดูกันนะค้าบ มีใครจะอกหักป่ะหว่า
ลงดึกๆคับ

[Manji+]

วันนี้ไม่มีใครมากระทู้เลย เศร้า

ผมปวดหัวอ่ะครับ เลยขอมาลงก่อนนอน หวังว่าจะมีคนมาบ่นหรือจะด่ากันก็ได้นะค้าบ ชักอยากถูกคนจิ้ม อย่าเงียบกันน้า 

บทที่ 14 เหงา หาว เหม่อ

เช้าวันนี้เป็นวันที่แสนสบายใจของผม ถึงจะนอนไม่เต็มอิ่ม (มัวคิดหลายเรื่อง) ผมตื่นเช้ากว่าปกติ ก็อาบน้ำแล้วรีบไปโรงเรียน วันนี้กะจะสืบดูว่า พี่ฮัทฮอตขนาดไหน
พอไปถึงห้องเรียน วันนี้ผมมาคนแรกเลย ก็ไปนั่งที่ ใจผมมันหลุดลอยไปถึงภาพเมื่อคืนอยู่ตลอด
เอามือถือกดเบอร์พี่ฮัทแล้วมานั่งดูเล่น นั่งยิ้มบ้าอยู่คนเดียว มันเป็นอะไรที่มันเพลินไม่รู้เลยว่าเวลามันผ่านไป จนคู่กรณีผมมันมา แล้วมานั่งที่โดยมันไม่คิดจะมองผมเลย

“จอน อย่างอนมากหน่า กูขอโทษ เมื่อวานกูหงุดหงิดไปหน่อย”ผมง้อมัน ก็วันนี้ผมอารมณ์ดีนี่
“...”มันไม่ตอบผมซักคำ ต้องใช้ลูกอ้อนหน่อยและ
“จอน จอน”ผมเอานิ้วไปจิ้มๆแถวคอมัน มันก็ยังเฉย ดันหันหน้าไปอีกทางซะงั้น
“จอนค้าบ ผมขอโทษนะ สงสารผมน้า หายโกดเร็วๆนะคับ”ผมนั่งเอานิ้วไปไต่ๆหลังมัน
“.....”
“โกรธใครมาอ่ะ บอกกูหน่อยดิ เงียบจัง” ผมเริ่มโบ้ย เอาคางไปเกยไหล่คนข้างๆ วันนี้มีอารมณ์อ้อนคนเป็นพิเศษ
“โอ๊ะๆ โอ๊ยๆ” ผมทำเสียงขึ้น ไอจอนหันหน้ามาเหมือนจะตกใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ผมหัวเราะที่หลอกมันได้ เอ่า งอนหนักกว่าเดิม หันหน้าหนีไปอีกซีครับเนี่ย

(เหมือนง้อแฟน ไปมั้ยเนี่ย)


“...” อะไรจะงอนมากขนาดนี้
“อยากให้กูทำไร บอกมาเลยดีกว่า คนอุตส่าห์อารมณ์ดีมาทำกูเสียอารมณ์อีก”ผมเริ่มเซ็ง
“ทำไรก็ได้เหรอ” มันพูดมาประโยคแรก
“เออ พูดๆมา”ผมตัดรำคาญ
“ไปเลี้ยงหนังกู” มันหันหน้ามายิ้มแฉ่งหน้าแดงเชีย กลั้นหัวเราะไว้อ่ะดิ ไอเวรร คงตั้งแต่ที่หันหน้าหนีไปล่ะสิ หลอกให้กูง้อ
“แค่เนี่ย มึงมักน้อยเนอะ”ผมงง พอจะง้อก็ง้อง่ายซะ
“หรือ จะให้กูขอมากกว่านี้ล่ะ”มันถามเสียงใสเชียว
“พอ อย่าเกิน ได้ทีเอาใหญ่”ผมพูด เราหายโกรธกันง่ายเนอะ มันทำให้ผมสบายใจมาก พอหมดเรื่องที่ค้าง ตอนนี้เหลือเพียงภารกิจที่ต้องทำ สืบคดีเด็ด

ตอนเที่ยงผมก็เริ่มปฏิบัติการพักกินข้าว
ผมเริ่มทำทีเข้าไปนั่งกินข้าวกับเพื่อนผู้หญิง กลุ่มขาเม้าส์หน่ะ พวกนี้มันรู้จักทุกคนในโรงเรียน
บางทีผมก็มานั่งกับพวกนี้ เพราะพวกมันชอบลากผมมาให้เล่าเรื่องไอจอนกับไอแทค แต่มันบอกผมไม่เข้าสเป็คพวกมัน เง้อออ

“ วันนี้ เพื่อนสุดหล่อนาย ไปไหนซะแล้ว ทำไมไม่พามาด้วย พวกเราจะได้กินข้าวให้อร่อยหน่อย” แพรว หญิงซ่าประจำห้องผมถาม
“เด๋วมันก็ตามมา” ผมโม้ไปยั่งงั้นแหละ เมื่อกี้ผมกินกับมันแล้ว แต่โม้มันว่ามีธุระ กะมาหาข้อมูล
“ เฮ้ย มึงดูไอดอนเด่ะ เห็นว่าแม่งมีแฟนเป็นผู้ชาย โคตรแอ๊บเลยว่ะ”เพื่อนหญิงคนนึงพูด วาจาไม่หญิง เลยใช่มั้ยคับ พวกนี้ ตอนคุยกับผมมันพูดดี ก็ผมช่วยมันได้หลายอย่างทั้งเรื่องเรียน แล้วก็ไอแทค ไอจอน
“จิงดิ กูก็ว่าเท่ดีนะ เป็นเกย์เหรอ เซ็งหว่ะ” ปลาพูดขึ้น

“นู่น ดูพี่ม.6คนนั้นดิ เป็นดัมด้วยนะ” ไอแพรวเริ่มแล้ว ผมรีบมองตาม
“แม่ง คนนี้ กระเทยเลย แอ๊บอย่างนั้นและ ตอนอยู่กับเพื่อนมึงเอ๊ย ร่านผู้ชายยิ่งกว่ามึงอีกไอปลา” แอมพูดขึ้น
“อ่าวปากหมางี้ เด๋วเจอตบ อีแอม” ไอปลาพูดมันก็แซวกันงี้แหละ แล้วพวกมันก็หัวเราะกัน

“เฮ้ย มึงรู้จักพี่ฮัทป่ะ ดัมสีแดง”ผมเห็นมันใกล้เข้า ก็เลยรีบถามก่อนพวกมันจะเปลี่ยนเรื่อง
“ใครจะไม่รู้จัก พี่ฮัท พี่เค้าฮอตมากนะ หลังจากตกลงปลงใจเป็นแฟนกะหลีดสีเดียวกัน” แพรวมันเริ่มพูด
“เด๋ว ทำไมมึงอยากรู้วะ แชมป์”ปลาถามขึ้น ขัดกูจิงๆ
“ โห จะไรซะอีก ก็พี่เชอร์รี่ ที่ไอแชมป์มันหลงตอนนั้นไง แฟนพี่ฮัทใช่ม้า มันคงอยากรู้ว่าใครที่โฉบเหยื่อมันไป” ไอแอมพูด
“โอ้ ช่วยกูได้มากเลยแอมเอย วันหลังกูจะเอาของมาเซ่น”ผมได้แต่คิด พี่เชอร์รี่เป็นพี่ที่ผมแอบปลื้มตอนเข้ามาใหม่ พี่เชอร์รี่เป็นคนที่หน้าแบบลูกครึ่งเลยล่ะ ผมยาว เพราะพี่เค้าเป็นนางรำด้วย เห็นตอนแรกแบบว่า แรกพบเลย แต่ตอนหลังได้ยินว่ามีแฟน ผมก็ไม่ได้สนใจ วันๆเอาแต่อยู่กับไอเพื่อนสองตัวนั้นแหละ
“แต่ มึงรู้ไหม คู่นี้สวีทกันโคตร ถ้ากูเป็นพี่เชอร์รี่ซักวัน มึงเอ้ยพี่ฮัทไม่รอดกูแน่”ไอแพรวทำหน้าแบบ โอ้ยไม่อยากจะบรรยาย “ก่อนหน้านี้ มึงไม่รู้ พี่ฮัทอ้วนยังกะหมู แต่พอมารู้จักกะพี่เชอร์รี่แล้วลดน้ำหนักลงฮวบฮาบ รักแท้เป็นสูตรไดเอทได้เหมือนกันนะเว้ย”


“มึงว่าอย่างจอนนี่ดูแปลกๆป่ะวะ” เสียงคนในกลุ่มดังขึ้นมา
“ก็ว่าว่ะ ไม่เห็นมันจะจีบหญิงที่ไหน วันๆก็ขลุกอยู่กับ...” ก่อนทุกสายตาจะหยุดมาที่ผม
“เฮ้ยๆ มองเราทำไม” ผมตัดบทก่อนจะรีบลุก
“นั่งก่อน แชมป์ๆ เราอยากรู้ว่าจอนมันเคยเปรยเรื่องชอบใคร หรือว่าใครน่ารักมั่งรึเปล่าในห้องเรา”
ปลามันถาม ทุกคนเพ่งสายตามามองที่ผม ตาเยิ้มหวังคำตอบให้เป็นตัวเองกันอ่ะดิ
“เราว่า น่ารักสุดในห้องคงเป็นเรามั้ง” หน้าด้านเข้าข้างตัวเองเลยผม เดี๋ยวเสียงแซวต้องตามมา
“........” เงียบ ทุกคนทำหน้าครุ่นคิด ก่อนจะทำหน้าเหมือนสรุปอะไรเองในใจ
”เฮ้ยๆ ล้อเล่นเว้ย” ทุกคนทำท่าจะแยกย้ายกันออกไป
“เราไม่ได้เป็นแฟนมัน” เหมือนจะไม่มีใครสนใจผม ต่างคนต่างบ่น “เสียดายว่ะ”



ข้อมูลที่ได้มาก็แค่เนี้ย หน้าตา แฟน ไม่ได้มีนิสัยเล้ย แต่มันก็พอแล้วล่ะ กับคนมีแฟนแล้ว
แค่ผมรู้มาว่าพี่เชอร์รี่เป็นแฟนพี่ฮัท มันทำให้ผมหงอยๆ ตอนนั้นผมคิดว่ามันไปตอกแผลใจพี่เชอร์รี่น่ะคับ ไม่ใช่ว่าไม่สงสัยความรู้สึกกับพี่ฮัทหรอกนะ แต่ผมยังรับเรื่องนี้ไม่ได้หรอก ไปแอบชอบพี่ แล้วยังเป็นผู้ชายเนี่ย ไม่ไหวหรอก
เดินคิดไป ขาผมก็พามาหยุดหน้าห้องพี่ฮัท ผมก็มองเข้าไป แต่ไม่มีใครอยู่ก็เวลากินข้าวนี่
แต่พอผมหันหลัง คนที่ยืนอยู่หน้าผม พี่ฮัท แต่มันไม่ทำให้ผมอารมณ์ดีขึ้นหรอก ก็คนข้างๆเค้า “พี่เชอร์รี่”
“ว่าไงไอหนู มาหาพี่เหรอ”พี่ฮัทถามผม
“นี่เหรอ แชมป์ที่เล่าให้ฟังเมื่อคืนหน่ะ น่ารักกว่าที่คิดนะ” พี่เชอร์รี่หันมาคุยกับผม ผมก็ได้แต่ยิ้มเก้ๆกังๆ
“ดีคับ” ผมยิ้มให้พี่เค้า   
“นี่ มีแฟนเป็นตัวเป็นตน ยังมีเวลามาชมคนอื่นว่าน่ารักอีกเหรอ”พี่ฮัทพูดกับพี่เชอร์รี่
“หึงไม่เข้าเรื่อง น้องนายเองนะ” ให้ผมมายืนดูอะไรเนี่ย แค่เมื่อกี้ก็เซ็งจะแย่แล้ว
“ผมผ่านมาเฉยๆหน่ะ จะไปห้องเรียนหน่ะ”ผมพูดเซ็งๆก่อนจะเดินเลี่ยงออกไป
“อ่าว ยังงั้นก็ค่อยเจอกันนะไอหนู” พี่ฮัทบอกผม




แล้วผมก็กลับมานั่งหน้าหงิกที่ห้อง กลายเป็นว่าทั้งง่วง ทั้งเซ็ง
“เป็นไร ทำธุระเสร็จแล้วเหรอ มึง”ไอจอนมันถามผม มันเดินมากะไอแทค มันไปญาติดีกันเมื่อไหร่
“ป่าว แค่เซ็งๆ” ผมตอบ ไม่อยากพูดไรมาก
“เมื่อเช้ายังอารมณ์ดีนี่หว่า อย่าลืมสัญญาเลี้ยงหนังกูละกัน”ไอจอนพูด ผมก็หันหน้าไปดูไอแทค อยากรู้น่ะว่ามันจะเคืองผมมั้ย แต่ไอแทคมันก็แค่ยิ้มๆ
“เออกูไม่ผิดคำพูดหรอก” มันถามคำผมก็ตอบคำ
“พรุ่งนี้ เย็นนะเว้ย โรงเรียนเลิกเร็ว”มันยังตื๊อ
“รีบจังเว้ยมึง แล้วแต่ อยากได้เรื่องไรบอกมาละกัน”
“เด๋ว พรุ่งนี้ ค่อยไปเลือก” กลายเป็นว่าคนอารมณ์เสียเป็นผม แล้วคนอารมณ์ดีกลายเป็นมัน
ชีวิตนี่ไม่แน่นอนเลยเนอะ
“ไปด้วยกันป่าว แทค” อ่าวเงียบครับ คนนึงหน้าเอ๋อ อีกคนหน้าอึ้ง
“.......” ไอจอนมองคาดคั้น อะไรของมึง ไม่ได้นัดเดทซะหน่อย
“...เลี้ยงกูเหรอ” มีหน้าถามครับ ไอแทค
“เรื่อง กูไม่ได้ค้างไรมึงซะหน่อย”
“งั้นกูไม่ไป” ไอแทคนั่งยิ้ม หันไปยักคิ้วให้ไอจอน


”แชมป์ มานี่หน่อยดิ” ไอจอนลากผมไปไกลจากผู้คน เอาไรอีกอ่ะมึง
“...........”

“มีอะไร ทำไมต้องลากกูมาตากแดด ร้อน” มันลากผมมากลางลานโล่งที่ไม่มีคน เพราะไม่มีใครโง่มาตากแดดกัน
“กู...”
“อะไรของมึง จอน”
“กู....”
“ไม่พูดก็ไม่ต้องพูด” ผมเดินกลับมา ไม่ใช่ไม่อยากฟัง ไม่ใช่เพราะกลัวร้อน แต่กลัวคำบางคำจะทำให้สัมพันธ์เราพังมากกว่า ในเมื่อผมเกือบมั่นใจแล้ว
“เดี๋ยว กูแค่ได้ยินว่า เมื่อคืน แทคมัน...”
“อือ” ผมตอบสั้นๆ
“แล้วมึงโอเคนะ ไม่ได้โกรธอะไรมันใช่ป่ะ” จอนมันถาม ตาเสไปมองพื้น
“ไม่เห็นเป็นไร เรื่องแบบนี้ ใจใครใจมัน บังคับกันไม่ได้นี่”
“จริงดิ”
“เออ มึงจะดีใจ ทำไม จะจีบไอแทคเหรอ”
หน้าแดงอีกแล้ว คุณชาย เอ หรือผมจะคิดผิดวะ เฮ้ยไอจอนชอบไอแทคหว่ะ
“เฮ้ย จริงดิ มิน่า มึงโมโหกูทุกทีเลยทีกูไปกับมัน สาดนี่ บอกกูตั้งแต่แรกกูก็ช่วยมึงอยู่แล้ว”
ไอจอนยังหน้าแดงไม่ตอบไร    อารมณ์ดีขึ้นมาเลยกู
“มา แล้วกูจะช่วยมึงให้”
“มึงไม่รังเกียจเกย์เหรอ”
“ไม่หรอก กูก็.... (เฮ้ย) กูก็มีเพื่อนเป็นแบบนี้เยอะ เรื่องธรรมดา” เกือบไปผม “ให้กูช่วยมั้ย”
“เอาดิ” ไอจอนหน้าระรื่นแม่ง ชอบไอแทคก็ไม่บอก ทำกูหวั่นๆ แม่งแล้วทำไมรู้สึก หวงกระดูกขึ้นมาแหม่งๆว่ะกู   เป็นหมาหวงก้างเรอะ

ต่อ บทที่14.2  พ่อสื่อ

[Poes]

โห  อย่าน้อยใจมาแล้วจ้า

ขอเวลาอ่านก่อน สองตอนรวดนิ

[watermoonj]

โอ๋โอ๋คุณมันจิอย่าพึ่งน้อยใจไป ก็พึ่งเปิดเข้ามาเจอ เลยพึ่งเม้น ได้อ่านสองตอนติด กำไรดีแต๊

เฮ่ออออ แชมป์เปลี่ยนไปจริงๆด้วย ไฉนจึงไปชอบพี่ฮัทได้น๊า ดีที่พี่ฮัทมีแฟนไปแล้วนะเนี่ย ไม่งั้นเสร็จนู๋แชมป์ต้องเสร็จพี่เขาแน่เลย อ่านเรื่อยมาถึงตอนล่าสุด ก็ต้อง    ทำไมจอนจะมาชอบกับแทคเนี่ย เกิดอะไรขึ้นนนน 

[palpouverny]

อ้าว จอนชอบแทคหรอ
เปลี่ยนคนแล้วหรอเนี่ยยยยย

[cutekanny]

 .....ที่เเท้ก็เป็นอย่างนี้นี่เอง.......ก็ดีนะคะชักจะชอบจอนกะเเทคเหมือนกัน
อ้าวเเล้วงี้เเชมป์ไม่กินเเห้วหรอ....รีบอัพนะจ๊ะ...รออยู่อ่านอยู่...วันนี้เพิ่งเข้ามา...อย่าน้อยใจไปเรยนะตะเอง
ติดตามเป็นเเฟนพันธ์เเท้อยู่เนี่ย................สู้ๆนะจุ๊บๆ

[SunLoveMoon]

 
มะมะไม่จริง
ตกลง
จอน กับ แทค เหรอ
ไม่จริงใช่หม้ายยยยยยยยยยยย
เริ่มเครียดดดดดดดดดดด
ขอ ตอนต่อ Stand By ด่วนเลยค่ะ
ให้ ดี น้องพลับขอสอง
เอามาอีกสัก สองตอน
จะได้หายคาใจ
เง้ออออออออออ
ตอนนี้ ขอเป็นสายกลางก่อนแล้วกัน
มันเริ่ม สับสนแระ
รอดูสถานการณ์วันต่อวัน (คำคุ้นๆ)
ตอนต่อตอน
คนโพส อย่าน้อยใจไปนะ
มาๆๆๆ เอารับดอกไม้ไปซะ
ให้คะแนนความน่ารัก และความขยันนะ
รัก คนโพสสสสสสสสสสสสสสสสสส

[mantdash]

ตกลงจอนชอบแทคเนี่ยนะ  งงจริงๆเล้ย

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

แหม แชมป์ เป็นแค่เพื่อนอย่ามาทำห่วงก้างไปหน่อยเลย อิๆ

[nana]

ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้หล่ะ

[BeePed]

อ่านจบแล้ว 

มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย แล้วจอนกับแทคเนี่ย....ไม่ใช่รุกทั้งคู่เหรอ

คนสวยงงค่ะ

[crazykung]

อ่านแล้วสนุกกกกกกกกกกกมากๆเลยคับ


อาจจะเป็นนิยายใหม่คนเลยยังไม่เข้า 55+


แต่เดวจะมีมาอีกตรึมม  แต่บันว่า มันลุ้นนเยอะมาก


แล้ว ดูเพื่อน 2 ตัวดันมาชอบกันอีก


เอ๊ะ แต่ตอนแรก จอน ชอบพี่แทคอะ ยังไง งงๆ -*-

[antoniorey]

สู้ๆๆๆๆครับๆๆๆถ้าผมเป็นแทค ป่านนี้แชมป์เป็นเมียผมไปแว้ววววว

หุๆๆๆๆๆ

[mist]

หวง ? หวงใครล่ะ ? จอน VS แทค ?

[M@nfaNG]

อืมมม ....คิดว่าจอนลองใจมากกว่า   
ว่าแชมป์ชอบแทครึเปล่าไม๊นะ 

[muhan]

เอิ๊กๆ

ง้อกันซะ..ตอนแรกก็คิดว่า...

ง้อแบบนี้มีได้เสียแน่เลย...

พออ่านต่อก็พบว่า

เดาไม่ผิด

เสีย...เสียเลย

เพราะแทนที่จะเป็นเพื่อนกูรักมึงว่ะ
ดันกลายเป็น เพื่อนของกูมันรักกันเองว่ะ

ห้าห้าห้า

[Manji+]

โห ดีใจจังมีคนมาเม้นท์เยอะจัง ขอบคุณนะค้าบ
เพิ่งรู้ว่า target ผมมากลางคืน มีกำลังใจขึ้นเยอะ หลังจาก ไม่เป็นไร ต่อให้มีคนรอแค่คนเดียว ผมก็จะโพสต่อจนจบ แต่ว่ามันยาว จริงๆนะ
รอได้มั้ยเนี่ย พี่แชมป์เขาปั่นส่งมาเรื่อยๆ อ่ะ มาต่อกันดีกว่า

บทที่14.2  พ่อสื่อ

“ แทค ไปเที่ยวกันเหอะ” ผมไปอ้อนแทค โดยที่ไอจอนนั่งยิ้มอยู่ข้างๆ
“เป็นไรอ่ะ มึง อย่ามายั่วแถวนี้ เด๋วโดนมิใช่น้อย”  ไอแทคหัวเราะขำๆ มันคงเป็นคนเล่าให้ไอจอนฟังเองอ่ะดิ แต่ไม่รู้เลยล่ะซี่ ว่าเพื่อนที่มึงไว้ใจ แอบชอบมึงอยู่  (ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย ว่าเพื่อนคนหนึ่ง..มันแอบคิดไปไกลเกินกว่าเพื่อนกัน) ห้าห้า
“อยากชวน มึง ไปเที่ยว กันสามคน กู แล้วก็ไอจอน” ผมทำหน้าทะเล้น แซวมัน
“ไปไหน” มันถามขำๆ
“ไปไหนก็ได้”
“แล้วแต่แชมป์เหอะ กูไงก็ได้”
“งั้นไปกินพิซซ่ากันปะ” ผมชวนจูงกึ่งลากไอแทค ก่อนหันหน้าไปยักคิ้วกับ ชูนิวโป้งให้ไอจอน
มันยังคงหัวเราะและส่ายหน้า

กูรุกเร็วไปเหรอ

“แทค คนในเสป็กมึงนี่เป็นไงเหรอ” ผมถามหวังให้ไอจอนมันได้ยิน เมื่อขึ้นมาบนรถของไอแทค
“ไม่รู้ กูไม่เคยมีเสป็ค ท่าตอนนี้ ก็แค่อ่อนโยน ซื่อๆ เข้าใจกู”
ผมแอบหันหน้าไปหาไอจอนที่นั่งอยู่ข้างหลัง “ไม่ยาก มึงได้ๆ” ผมพูดไม่ออกเสียง

“อย่างมึงมั้ง” อ่าว ไมมีคำนี้มาขัดวะ กูเริ่มซีด ก็รู้อยู่ แต่มันทำลายความรู้สึกไอจอนมันเอาดิ

“อย่าท้อ มีหวังๆ” ไอจอนมันยิ้มเล็กๆ กับภาษาปากที่ผมเพียรจะส่ง ไม่รู้มันเข้าใจรึเปล่า แต่มันได้แต่ยิ้มเล็กๆ

“แล้วถ้ามีหนุ่มหล่อ เพอร์เฟค มาชอบมึง หน้าตาก็ดี เรียนหนังสือก็เก่ง บ้านก็รวย มึงว่าไง” พูดตรงไปมั้ยผม
“กูไม่ได้ชอบผู้ชาย” อ่าว แล้วที่บอกชอบกูปาวๆ
“ไม่เป็นไร” ผมหันไปให้กำลังใจจอน

“ถ้าน่ารักเหมือนผู้หญิงเลยล่ะ กูเห็นกูยังว่าน่ารักเลยมึง” ผมเอาศอกทุ้งสีข้างแทค
“กูขับรถอยู่ มึงรู้ไรมาวะ แล้วถ้ามึงว่าน่ารักไมมึงไม่เอาล่ะ”
“...............” อึ้งครับ ไม่กล้าหันไปหาไอจอนเลย
“ก็..ก็ เขาชอบมึง” ผมตะกุกตะกัก
“ก็ยังไม่มีรมณ์ว่ะ รอให้กูหายเฮิร์ทมึงก่อนนะ”
“แทคอ่ะ พูดไม่อายจอนมันบ้างเลย”
“มันก็รู้หมดแล้ว แล้วอีกอย่าง.. เฮ้อ ช่างมันเถอะ” เอ๊ะ หรือว่าแทคมันเคยระแคะระคาย เรื่องที่จอนชอบมัน
“ไปลงไปกิน” แทคมันว่า เมื่อจอดรถ พอดีร้านพิซซ่ามันอยู่ใกล้ที่เรียนผม จริงๆเด็กมัธยมเอารถมาไม่ได้หรอกครับ แต่แทคมันไปจอดมหาลัยใกล้ๆ เอารถมาตลอด กลัวคนไม่รู้ว่ารวย






“แล้วที่มึงบอกว่ามีคนชอบกู” แทคมันถาม หลังจากสั่งพิซซ่าเป็นที่เรียบร้อย
“อ๋อ กูก็แค่ได้ข่าวมา ข่าวยังไม่กรอง” เนียนครับผม
“ใครวะ ผู้ชายเหรอ”
“เออ” ไม่กล้าโฆษณามาก เดี๋ยวเข้าตัวอีก
“ไมมึงไม่พูดไรตั้งนานแล้ววะ จอน” ผมเรียกจอน ที่ดูเหมือนตกในภวังค์ความคิดอะไรซักอย่าง
“หือ ว่าไงครับ”
“แหวะ” ผมกับแทคแหวะออกมาพร้อมกัน
“มึงกินยาผิดสำแดงเหรอ” ไอแทคถาม
“ห่า” จอนมันก้มหน้าคับ เขินไอแทคอ่ะดิ วี๊ดวิ้ว
“มึงทำไรมั่งดิ เอาแต่ไม่กล้ายังงี้ เมื่อไหร่จะได้รู้กันไปเลยวะ”
จอนมันเงยหย้ามามองผม สายตาคาดคั้น เหมือนต้องการคำตอบอะไรซักอย่าง
“แชมป์ มึงว่า..”
“โค้ก ค่ะ” พนักงานเสิร์ฟวางแก้ว บทสนทนาเลยเงียบลง ผมก็เลยเฉไปเรื่องอื่นก่อน เดี๋ยวเครียด กินไม่ลง





“มึงว่ากูควรพูดตรงๆเหรอ แชมป์” คำถามเอ่ยขึ้นหลังจากพิซซ่าเกลี้ยงไป กว่าครึ่งเป็นฝีมือแทค

“.....” ตั้งหลักไม่ทันครับ ไม่รู้จะว่าไง
“เออ ถ้ามึงไม่กล้า มึงก็ปอดแหกไปอย่างนี้ตลอดชีวิตเหอะ” ไม่ใช่เสียงผมครับ เสียงมาจากไอแทคที่นั่งอยู่อีกฝั่งของโต๊ะ

ผมกลัวไอจอนไว้ กลัวมันจะเสียใจที่โดนแทคด่า ผมบีบมือมันแรงขึ้น มือจอนมันเย็นเฉียบ จนผมหวั่นๆ
“ไม่เป็นไรเว้ย กูเข้าใจ เรื่องแบบนี้มันต้องใช้เวลา” ผมดึงคอไอจอนมากอด
“อย่าว่ามันเลยแทค เห็นใจคุณชายมันหน่อย เรื่องอย่างนี้มันไม่เคย” ไอแทคที่มองจอนด้วยสายตาแข็งกร้าว เหมือนราชสีห์จะตะปบกระต่าย
“กูอยู่ข้างมึงนะจอน” ผมกระซิบให้ได้ยินเพียงจอน ปากผมติดกับหูมันเลยครับ กลัวแทคมันได้ยิน
“พรุ่งนี้ กูจะพูด” จอนรีบดึงตัวเองออก หน้ามันแดงมาก
“กูจะรอ จอน กูเชื่อใจมึง” ผมจับไหล่จอน ดูไอแทคมันมองผมสลับกับจอน เหมือนไม่เชื่อสายตาอะไรซักอย่าง
“ไปห้องน้ำก่อน เดี๋ยวมา” จอนมันลุกเดินออกไปก่อน


“แชมป์ คายมามีอะไร” แทคมันย้ายมานั่งแทนจอน
“ป่าว ไม่ใช่เรื่องกุ กูบอกไม่ได้”
“พูดยังงี้ กุยิ่งอยากรู้ จอนบอกไรมึง”
“ไม่รู้”
“บอกมา”
“ไม่มี”
“ไม่พูด จูบนะเว้ย”
“เฮ้ย ร้านพิซซ่าเว้ย”
“หนึ่ง” อ่าวบังคับกันยังงี้เลย
“แทค มันไม่ใช่เรื่องกู”
“สอง” ผมดึงตัวจะหนี แต่แขนไอแทคยังกะที่ล๊อคล้อ
“สองครึ่ง”
“แทคกูไหว้ล่ะ อย่า อย่านะ”
“สอง เศษสามส่วนสี่” ไม่พูดป่าว มันยื่นหน้าเข้ามาใกล้ คนในร้าน อย่า ๆ ๆ
“โอเคๆ ปล่อยกูก่อน” ผมต้องยอมแพ้แต่โดยดี
“พูดมา” หน้ามันยังอยู่ที่เดิม กูกลัวไอจอนหึง อย่าใกล้กูเกิน มันชอบมึงนะ
“ถอยๆ ขอกูตั้งสติ” ผมผลักมันออก โหย กูเกือบตาย หน้าแดงไปถึงไหนต่อไหนแล้ว
“ก็ จอนมันแอบชอบใครบางคนอยู่” ไม่บอกหรอกว่าชอบมึงอ่ะ
“มันก็เลยให้กูเป็นที่ปรึกษา ว่าจะทำไงดี” แค่นั้นครับ ไอแทคหัวเราะก๊าก ไม่อายคนในร้านเลยครับ อายมาก อายแทนมัน

“มุกนี้ เด็ก เด็ก 555 มีแต่เด็กที่โง่โดน.... 55” มันขำไป บ่นพึมพำอยู่คนเดียว
ผมก้มหน้าก้มตารอมันหยุด อยากบอกว่าอายคนมากครับ คนมองกันทั้งร้านเลย พนักงานเองก็แอบขำครับ ดูท่าไอแทคแล้วแม่ง หาอะไรยัดปากดีวะ


ดีครับที่ไอจอนกลับมาก่อน หันมามองผมหน้างง เหมือนจะถามว่าเกิดอะไรขึ้น

ผมได้แต่ส่ายหน้าช้าๆ ไม่กล้าพูดอะไรต่อ อยากแทรกแผ่นดินหนีมาก ถ้าผมเป็นจอน ผมจะไม่กลับมาจนกว่าแทคจะหยุด ก็งี้แหละ คนมันชอบ จะทำอะไรก็ไม่สน ก็ชอบไปแล้วนี่ แต่ทำไมผมกลับเริ่มรู้สึก เหมือนโดนแย่งอะไร มันก็แน่อยู่แล้ว ถ้าเพื่อนสนิทสองคนจะชอบกัน แล้วอีกคนอย่างผมล่ะ


“กูเชียร์มึงสุดๆ ไออ่อน น้องเช็คบิล” แทคมันตบบ่าจอนป๊าบๆ ก่อนเรียกพนักงานมาเคลียร์เงิน



“กว่ามึงสองคนจะได้หวาน ยากหว่ะ งานนี้” ผมได้แต่ส่ายหน้า เฮ้อ





“แชมป์ กูพูดจริงๆนะ แค่พรุ่งนี้ ถ้ากูไม่กล้า มึงสั่งให้กูทำอะไรก็ได้”
“จริงดิ โอเคๆ” เรื่องไรจะไม่เอาล่ะครับ มีแต่ได้กับได้
“แต่ถ้ากูกล้า กูขอมึงอย่างนึงดิ”
“อือ ว่ามา”
“อยู่ข้างกูนะ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น”
“อืม กูจะอยู่เป็นเพื่อนมึง” ผมสัญญาที่ผมมั่นใจว่าผมจะทำได้


ผมนึกว่าคำมั่นสัญญานั้น มันง่าย แล้วผมคิดว่าผมจะทำมันได้จริงๆ.....แต่




 
ต่อ บทที่ 15 โรงหนังกะรถไฟสองขบวน


อ่านบทนี้แล้วคิดว่าไง อิอิ

[SunLoveMoon]

เริ่ม
ได้กลิ่นแปลกๆแระ
มันต้องมีการสับขาหลอกคนอ่านแน่ๆ
รอตอนต่อไป
ยังสงสัยอยู่ 
ว่าจะเป็นใคร กับ ใคร

ขอบคุณที่เอามาลง
ถ้าจะให้ดี
ขอตอนต่อไปเลย
มันคาใจคนอ่านนะ
จะบอกให้

[mantdash]

เป็นแผนจอนป่าวอะ แบบว่่าลับลมคมในไรงี้ป่าวครับ 

[JoJo]

มันต้องเป็นอย่างที่คิดแน่ๆเลย หุๆๆ...

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

อย่าน้อยใจไปเลย ยังไงๆ ก็จะตามอ่านคราบอิๆ

+1 เป็นกำลังใจให้นะ

ท่าทางตอนหน้าจะสนุก

[palpouverny]

จอนมันต้องปกปิดหรือมีไรสักอย่างแน่ๆๆๆเลย
แชมป์นี่ก้อซื้อซื่อออออ

[mist]

คนอะไรไม่รู้ซื้อซื่อ

[nana]

อ้ออย่างนี้นี่เอง

[Manji+]

รอบนี้ทำไมคนถึงคิดว่าพี่แชมป์ซื่อไปได้ ผมว่าพี่เขาแอ๊บแบ๊วมากกว่า จริงๆออกจะ
จะสับขาหลอก หรือมีลับลมคมไหนอย่างที่คิดป่าวเนี่ย เด๋วกลับบ้านแล้วไปลงให้นะค้าบ งานยังไม่เสร็จเลย งานเยอะ อยากกลับบ้าน
ไม่อยากให้คาใจนาน แล้วกลับไปจะลงก่อนกินข้าวเลยครับ

แล้วหลายคนที่ว่าเข้าใจถูกเนี่ย จะถูกจริงป่าว รอติดตามได้ น่าจะสองทุ่มก่าๆ

[tarkung]

ขอเป็นกำลังใจให้นะ

[Manji+]

มาเฉลยแล้วค้าบ

บทที่ 15 โรงหนังกะรถไฟสองขบวน



“อยากดูอะไร คุณชาย” ผมกัดฟันถามไอจอนตอนนั้น อารมณ์ยังแปลกไม่หายจากเรื่องเมื่อวาน
“แล้วคูณหนูแชมป์ อยากดูอะไรล่ะ” จอนมันถามอย่างอารมณ์ดี
“หนัง โป๊” ผมตอบก็หงุดหงิดอยู่นี่ เมื่อคืนนั่งคิดเรื่องพี่ฮัท อีกแล้ว ต้องทำใจแล้วใช่มั้ยว่ากู....
“จิงดิ ไม่น่าเชื่อคุณหนูอย่างมึงจะกล้าพูดงี้” มันทำหน้าตกใจ ปกติผมไม่พูดอะไรเถือกนั้น
“กูพูดเล่น”ผมตอบ
“ถ้า อยากดูจิง กูพาไปดู ไปบ้านกูละกัน”มันชวนหน้าตาเฉย
“นี่มึงให้กูมาเลี้ยงหนังนะเว้ย รีบๆเลือก” ผมบอก
“กูอยากดูหนังที่มึงว่ามากกว่า” จอนยังเซ้าซี้
“ประสาทเหรอ รีบๆ เลือก” ผมตอบมันก็ขำกับท่าท่างเด็กๆของมัน
“โห อุตส่าห์ตามใจ” มันยังบ่น
“ตามใจตัณหามึงอ่ะดิ” ผมพูด
“แหะ แหะ” มันได้แต่หัวเราะ





ผ่านไปซักพัก เราเดินดูโปรแกรมหนังกัน ตอนนั้นมีหนังแอคชั่นหลายเรื่องที่ผมอยากดู แต่ให้มันเลือกอยู่เลยขี้เกียจพูด ผมลุ้นให้มันเลือกเรื่องที่ผมอยากดู แต่...
“เอาเรื่องนี้” มันชี้ไปที่โปสเตอร์หนังเรื่องนึง
“.....” ผมอึ้งไป นั่นเป็นหนังที่ไม่ได้อยู่ในความคิดผมเลย
“ทำไม ทำหน้างั้น เรื่องนี้ดังมากเลยนะ ไปอ่านวิจารณ์มา” จอนมันพยายามอธิบาย
“มึงชวนกู มาดูหนังรัก หวานขนาดนี้เหรอ” ผมดูโปสเตอร์แทบไม่อยากเชื่อว่ามันจะดูหนังพรรค์นี้
“ ทำไมล่ะ ลองดูแล้วจะรู้ว่าสนุก” มันบอก
“คนจะได้คิดว่ามึงกะกู มาเดทกันอ่ะดิ เลือกเรื่องซะ แล้วยังสองคนอีก” ผมพูดแล้วหันไปดูหน้ามัน
“.....” คำตอบเป็นความเงียบพร้อมกับเลือดที่สูบฉีดซ่านอยู่บนหน้า
“พระเจ้า ผู้ชายบ้าอะไรน่ารักขนาดนี้” ผมคิดแต่ต้องพยายามลบมันทิ้งด้วยคำว่าเพื่อน แล้วยังเพื่อนผู้ชายด้วย
“เออ ก็ได้กูตามใจมึง เดี๋ยวกูไปซื้อตั๋วหนังก่อน”ผมบอก “มึงไปซื้อป๊อปคอร์น เด๋วกูเดินไปหา”
“อือ” มันตอบ หน้ายังแดงอยู่เลย ถ้ามีคนมาเห็นจะว่าไงเนี่ย ผู้ชายเดทกัน





ผมก็ไปยืนซื้อตั๋ว ยืนเลือกที่นั่ง พอเสร็จก็เดินไปหาจอน แต่คนสองคนที่ผมไม่คิดจะมาเจอที่นี้ ฟ้าช่างกลั่นแกล้งผมได้สะใจเหลือเกิน
“ไอหนู มาดูหนังเหรอ” พี่ฮัททักผมแล้วเดินมาเล่นหัว ตอนนั้นไอจอนยืนอยู่หน้าร้านป๊อปคอร์น มันเห็นผมเลยเดินมาหา
“พี่ฮัทมาดูหนังกะพี่เชอร์รี่เหรอ สวีทกันจังนะ”ผมกัดฟันแซว ทั้งที่ใจไม่อยากจะหยุดยืน ไม่อยากจะเห็น ไม่อยากจะทัก
“ก็ทุกวันศุกร์ มันเลิกเร็ว ไม่มีอะไรทำ ชอบมาดูหนังกันหน่ะ         พี่เชอร์รี่น่ะดิลากพี่มา”พี่ฮัทพูดพร้อมหันไปเล่นหัวพี่เชอร์รี่ ภาพนั้นมันทำให้นึกถึงตอนพี่เค้าขยี้ผมของผม ตอนนั้นน้ำตามันเหมือนจะหน่วงๆ ไอจอนก็เดินมายืนข้างๆผมพอดี
“มากะเพื่อนเหรอ” พี่เชอร์รี่หันมาชวนผมคุย ก็ไอจอนมันสะดุดตาคนทั้งนั้นนี่ ยิ่งผู้หญิงต้องเห็นมันก่อนทุกคนล่ะ
“เจ๊ หัวงูน่ะเก็บหน่อย เห็นคนหล่อไม่ได้เลยนะ”พี่ฮัทพูดเหมือนหึงกึ่งขำ
“คนบ้า เค้าแค่หาเรื่องชวนคุยน้อง”พี่เชอร์รี่พูดพร้อมทุบแขนพี่ฮัท ผมไม่อยากยืนตรงนั้นอีก
แต่เหมือนพี่เค้าแกล้ง ยังชวนคุยผมต่ออีก
“มาดูเรื่องไรล่ะ หรือมาส่องสาวแถวนี้” พี่ฮัทถามผมกะจอน
“ป่าวมาดูหนังนี่ล่ะ”ผมตอบ
“เรื่องไรอ่ะ”
“XXX”ผมตอบ
“เรื่องนี้ มันหนังหวานซะ ดูกับเพื่อนคนนี้เหรอ ระวังคนจะมองว่าเป็น...”พี่ฮัทแซวผม
“ พอดี เรายังไม่กินข้าวน่ะคับ ขอไปกินก่อนเด๋วหนังจะฉายแล้ว”จอนมันตัดบทแทน ผมไม่อยากยืนดูอะไรนั้นอีก
“ได้ๆ ดูให้สนุกละกัน” พี่ฮัทกะพี่เชอร์รี่ลาผม
“แล้วค่อยเจอกัน”ผมบอกก่อนจะเดินแยกออกไปหาที่นั่ง




“ใครเหรอ”ไอจอนนี่วันๆก็อยู่กะผมนั่นแหละ ไม่รู้จักคนอื่นในโรงเรียนหรอก
“พี่ ตั้งแต่สมัยเด็กหน่ะ กะแฟนเค้า”
“คนที่นายเคยหลงเหรอ” มันถาม
“อือ” ผมหมดอารมณ์ ความสนุกและร่าเริงหมดไปทันที โดยไอจอนก็คงรู้ มันนั่งอยู่ข้างผมเฉยๆโดยไม่ปริปากซักคำ ต่างฝ่ายต่างเงียบ จมอยู่ในความคิดของแต่ละคน มันคิดอะไรอยู่ ทำไมไม่ชวนกูคุยอะไรเลย จะให้ชวนมันผมก็คิดเรื่องไม่ออก ก็เฟลล์อยู่นี่
“จอนแล้วมึงจะบอกแทคเมื่อไหร่ อย่าลืมสัญญานะ” ผมพูดยิ้มๆ
“ดูหนังจบก่อน อย่าลืมสัญญานะ” จอนมันไม่มองหน้าผม
“หือ สัญญาอะไร” ผมลืมไปแล้ว
“กูจะบอกต่อหน้ามึง เพราะฉะนั้น ถ้ากูโดนปฏิเสธ อยู่กับกูนะ”
“อือ ไม่มีปัญหา” ผมเริ่มยิ้มออก ผมอยากให้จอนสบายใจ อย่าทำหน้าไม่สบายใจอย่างนั้น
“ยิ้มนะ ไม่มีปัญหาหรอก อย่างมากก็เป็นเพื่อนกันต่อไป แทคเข้าใจอยู่แล้ว”
“อือ กูก็หวังให้เป็นอย่างนั้น” จอนมันยิ้มบางๆ





จนถึงเวลาดูหนัง ไม่นึกว่าหนังจะเศร้าขนาดนี้ ไม่รู้ว่าอารมณ์หนังหรืออารมณ์ผม ผมร้องไห้ออกมาซะ อายคนมากตอนเดินออกมาจากโรงหนัง พยายามทำหน้าให้เป็นปกติ ตอนเข้าห้องน้ำเห็นตาตัวเองแดงมาก
“หนังเศร้ามากเหรอ” จอนถามผม สภาพไม่ต่างกันครับ ตาบวมเชียว
“กูเพิ่งรู้ ว่ามีหนังเศร้าอย่างนี้ด้วย น่าอายเนอะ มาร้องตอนดูหนังเนี่ย”ผมพูดขำๆ ตอนนั้นอารมณ์ยังอินอยู่เลย
“ไม่เป็นไรหรอก จะแคร์ไปทำไมสายตาชาวบ้าน เด๋วกูไปส่งที่บ้านมึงเอง จะได้เล่าให้แม่มึงฟัง ว่าลูกมาดูหนังรักแล้วร้องไห้” จอนมันพูดชวนขำ ผมได้แต่ยิ้มแห้งๆ ให้มัน มันคงเข้าใจอารมณ์ผมมั้งดูมันก็ซึมๆไป
“ทำยังกะมึงต่างจากกูนักล่ะ”





“จะบอกแทคยัง”
“แทคหน่ะ บอกไปแล้ว”
“อ่าว เมื่อไหร่”
“ตั้งนานแล้ว”
“แล้วไม่เห็นบอกกู มาทำเป็นจะให้กูอยู่ข้างๆ อ่ะโด่”
“กูขอจริงๆนะ”       



“อย่าทิ้งกูล่ะ” เสียงที่แผ่วเบา ผมใจแทบตกตาตุ่ม ทั้งงงทั้งกลัว
“พูดเหมือนจะมีอะไรแย่ๆ” ผมปลอบ “ไม่เป็นไรนะ” ผมพูดได้แค่นั้น





ตอนเดินออกมาฝนก็ตกหนักอีก
“ฝนตกอีกแล้ว มากะมึงทีไร มีแต่ฝน” ผมพูดกะไอจอน
“ก็ดี จะได้ระลึกความหลัง”มันจับมือผม
“เด๋ววันก่อนกระเป๋าตังกะมือถือกูก็เละพอแล้ว” ผมรีบหยุดมัน จอนหยิบถุงพลาสติกที่ซื้อขนมมา แล้วเอามือถือกะกระเป๋าตังผมใส่ลงไป แล้วยัดลงมาในเป้ผม
“เอ่อ มึงอย่า..........”ผมพูดไม่จบ มันก็ลากผมออกมาเปียกซะแล้ว
“ไอห่า ถ้ากูไม่สบายอีกทำไง”ผมด่ามัน ทั้งที่รู้สึกสบายใจมากที่ได้ทำอะไรบ้าๆหลังความรู้สึกแย่ๆ เข้าใจแล้วทำไมคนอกหักชอบตากฝน
“คนอกหักมันเหมาะกับฝนนะเว้ย” จอนมันว่ายิ้มๆ รู้ได้ไงว่าอกหัก หรือว่ามันจะ..ดูออก



“มา ไปตรงนั้นกัน” มันลากผมไปตามทาง จนถึงที่ที่ไม่ค่อยมีคน
“มึงมีไรในใจระบายกับกูก็ได้” จอนมันทำหน้าเคร่ง
“เด๋วคอนแทคมึงจะเป็นไรมั้ย ตากฝนหนักขนาดนี้ ผมถามมัน
“เด๋วกูหลับตาด้วยก็ได้” มันบอกผม
“ กูไม่มีอะไร”ผมโกหกมันไป
“ อย่ามาโกหก กูเห็นมึงจะร้องตั้งแต่มึงคุยกับพี่เชอร์รี่” มันถามผม (คิดผิดแล้วจอนเอ๋ย)
“มึงยังแคร์พี่เค้าใช่มั้ย” มันถามผม ผมได้แต่เงียบ น้ำตาพาลจะไหลเอาดื้อๆ จอนมันยังปิดตาแต่มันดูเหมือนรู้ว่าผมกำลังควานหาที่พึ่งมันดึงผมเข้าไปกอด น้ำตาที่อัดอั้นอยู่ได้ปล่อยออกมาอีก
“กูไม่ได้ชอบพี่เชอร์รี่แล้ว”ผมบอกมัน
“แล้วทำไมมึงต้องทำหน้าอย่างนั้นตอนคุยกะพี่เค้า”มันถามผม หน้ามันซบอยู่ที่คอผม มันรู้สึกแปลกยังไงไม่รู้ ชอบจิงๆเวลาฝนตก
“...............”
“ถ้ามึงบอกกู กูก็จะบอกมึงเรื่องของกูเหมือนกัน” จอนมันเอ่ยขึ้น จนผมแทบจะไม่ได้ยิน
“งั้นมึงบอกก่อน” ผมโบ้ย
“ไม่ได้” มันสวนอย่างเร็ว ไรว้า ไม่ใจเลย
 
“...........กูเคยบอกมึงใช่มั้ย ว่าพี่อีกคนนั้นกูรู้จักมาตั้งแต่เด็ก กู....”ผมไม่รู้คิดยังไงตัดสินใจบอกมันไป



แต่ละคำมันช่างกล้ำกลืนฝืนใจ ไม่ยอมออกจากปากซักที มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะบอกอะไรอย่างนี้กับใคร แต่ ทำไม ทำไม ผมอยากบอกมันจัง

“ก......กูชอบพี่เค้า แม้กูรู้ว่าพี่เค้ามีแฟนแล้ว แล้วเค้าก็เห็นกูเป็นแค่น้องคนนึง.............”ผมพูดทุกๆอย่างออกไป
 “กูมันไม่ได้เรื่องเลยใช่มั้ย ทำไมกูทำตัวยังงี้ มึงเกลียดกูรึเปล่า กูไม่เคยคิดจะชอบผู้ชายจิงๆ” ผมได้แต่พูดไปเรื่อย ไอจอนไม่พูดอะไรซักคำ
”กูไม่เคยคิดจะเกลียดมึง มึงจะเป็นยังไง มึงจะชอบใคร กูก็ยังรู้สึกกับมึงเหมือนเดิม” จอนมันยิ้มให้ ดูรอยยิ้มมันเหมือนแฝงความรู้สึกบางอย่างไว้ข้างใน
“มันไม่แปลกหรอกแชมป์ การชอบใครซักคน ไม่ว่าจะผู้หญิง ผู้ชาย ทุกอย่างมันเป็นไปตามความรู้สึก ตรงนี้จะคอยบอก” มันจิ้มมาที่หน้าอกข้างซ้ายของผม  “รู้ใช่มั้ย การอกหักมันเจ็บและทรมาน แต่มึงรู้มั้ย ถ้ามึงไม่คิดจะชอบใคร หรือไม่เคยมีความรู้สึกนี้ มึงจะทรมานมากกว่า” คำกระซิบที่อยู่ข้างๆหู มันทำให้ผมผ่อนคลายได้อย่างประหลาด

“อือม ไม่เป็นไรแล้ว ยังไงกูก็.... อกหักดีกว่ารักไม่เป็น” ผมยิ้มให้จอนหนึ่งอึ้กแบบแห้งๆ
“แล้วที่บอกมีอะไรจะบอกกูล่ะ” ผมทวงคำสัญญา มันอึ้งคับ หน้าดูเหมือนจะแดงกลางสายฝน



“จอน....”
“จอน.....”
“จอน..........” มันเหมือนจะเริ่มพูดหลายครั้ง แต่คำพูดกลับเหมือนถูกกลืนอยู่ในคอ
“ใจเย็นๆ มึงจะมีความลับอะไร กูก็อยู่นี่ กูรับมึงได้อยู่แล้ว” ผมพูดทั้งที่หวั่นๆเหมือนกัน เจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์คับ คิดว่ามันจะบอกผมว่า...




(จบบริบูรณ์ ให้ไปจิ้นต่อเอง)