เรื่องราวทั้งหมดตรงนี้เป็น [เรื่องเล่า] ที่เอาเค้าโครงบางส่วนมาจากชีวิตจริงของผมเองครับ
(แน่นอนว่ามีการเปลี่ยนแปลงชื่อผู้เกี่ยวข้องและใส่ไข่ใส่สีไปพอประมาณ)
เรื่องนี้คงยาวไป ยาวไป เรื่อยๆ ละ เพราะกลายสภาพเป็นไดอารี่ชีวิตไอ้ต้นแทบจะเต็มรูปแบบแล้ว...
****************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0__________________________________________________________________________________________
แหะๆ สวัสดีชาวเล้าเป็ดทุกท่านครับ
ผมชื่อ อาร์ม ครับ เข้าเล้าเป็ดมาเมื่อนานนน แสนนานมาแล้ว ก่อนที่จะแอบลอยแพกระทู้นิยายตัวเองช่วงหลังๆ
เพราะแต่งต่อไม่ถูก ไม่มีแรงบันดาลใจ(แป่ววว...)
ที่เจอหน้ากันอีกครั้งนี่... ก็เพราะคราวนี้มีแรงบันดาลใจใหม่ละฮะ แหะๆ
หวังว่าแรงบันดาลใจคราวนี้จะบันดาลจนผมแต่งจนจบได้นะ - -"
ก่อนอื่น สำหรับท่านที่ไม่เข้าใจว่าคำว่า ซึนเดเระ คือ อะไร
ซึนเดเระ(Tsundere) เป็นศัพท์ที่ใช้กันในวงการนักอ่านการ์ตูนญี่ปุ่น
ซึนเดเระหมายถึงลักษณะตัวละครที่มีบุคลิกประมาณว่า
- ปากแข็ง พูดไม่ตรงกับใจ
- ชอบกลบเกลื่อนเกี่ยวกับเรื่องคนที่ชอบ
- รักนะ แต่ไม่แสดงออก
(
เครดิต)
ก็ ตามนั้นครับผม^^
______________________________________________________________________________________________
ตอนที่ 1"ต้นเคยแอบชอบพี่วีร์จริงๆเหรอ?"
"เออเด่ะ..."
"- - นึกว่าต้นชอบเสป็คแบบโฟมซะอีก"
"เรื่องของเรื่องคือ กุมันนิสัยเสียไง ใกล้ชิดกับใครก็พาลชอบคนนั้นไปซะเรื่อย... ง่ะ... แล้วนั่นพุธจะไปไหน?"
"ไปให้ห่างๆต้น เดี๋ยวคนหล่อๆอย่างพุธจะทำให้ต้นแอบชอบไปอีกราย!"
" 
แป๊ะแกดิ! กุไม่มีวันชอบเมิงหรอก"ไอ้พุธยิ้มทะเล้นๆ ก่อนจะกลับมานั่งที่โต๊ะตามปกติ...
พุธเป็นคนที่ผมดูไม่ออกจริงๆว่ามันเป็นเกย์ นี่ถ้ามันไม่ได้เคยมาจีบแฟนเก่าผม ผมก็ไม่รู้หรอกว่ามันเป็น
ชีวิตปีหนึ่งของผมเริ่มต้นด้วยการที่มีไอบ้าพุธมาจีบแฟนผม แล้วแฟนผมก็ดันเจ้าชู้ แอบเก็บพุธไว้เป็นตัวเลือกด้วย
ผมก็เลยจะSay Good Byeกับโฟม(แฟนเก่าผม) โชคดีที่โฟมเค้าคิดได้ ว่าเค้าไม่ควรทำแบบนี้ สุดท้ายเค้าก็เลยเลือกผม
แล้วตอนนี้ผมก็โดนโฟมทิ้งไปแล้ว... - -" (สุดท้ายแล้วเค้ารักผมไม่พอที่จะแก้นิสัยเจ้าชู้ๆของเค้าได้ เค้าเลยบอกให้ผมไปหาแฟนใหม่TT^TT)
...จากคนที่เคยมาจีบแฟน กลายเป็นเพื่อนไปได้ไงก็ไม่รู้... อยู่ดีๆผมกับพุธก็สนิทกันมากขึ้น
ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะพุธไม่ค่อยมีเพื่อนในมหาลัยเท่าไร ก็เลยได้มาทำงานกลุ่มเดียวกันกับผมในหลายๆวิชา
แล้วก็สนิทกับผมไปในที่สุด สนิทกับเพื่อนๆในกลุ่มผมไปด้วย
ผมเองก็ไม่ใช่คนที่ใจดีอะไรหรอกนะครับ แต่ว่าถ้าช่วยอะไรได้ ผมก็ช่วยไง
เลยมักจะมีคนมาขอความช่วยเหลือจากผมอยู่เสมอๆ หนึ่งในนั้นคือไอ้คุณพุธอีกน่ะแหละ
วันดีคืนดีมันก็จะยืมรถผมขับไปหาแฟนมัน(ที่เป็นแฟนกันหลังจากที่อกหักมาจากโฟม)
เวลามันกับแฟนมีปัญหาอะไรกัน ผมก็ต้องช่วยตามเรื่องตามราวแหละนะ
แล้วหลังจากนั้น พุธก็เลิกกับแฟน เพราะความอาร์ตตัวพ่อของแฟนมัน - -"
แฟนพุธเป็นอะไรที่ ขี้หึง ชอบหึงอะไรที่ไม่เข้าท่า ทั้งๆที่ไม่มีอะไร แต่แฟนพุธก็ยังหึง
ไอ้พุธมันก็เหนื่อยใจล่ะนะ เลยร่ำลากันไปอีกคู่
...มีอยู่วันนึง พุธมันแกล้งผม แล้วผมก็โกรธมันมาก เลยหาเรื่องไม่พูดไม่คุยกับมัน
แล้วหลังจากวันนั้น ผมก็แอบโดดเรียนนิดหน่อย แบบว่าขี้เกียจ
ไอ้พุธเครียดมากกก มันเข้าใจว่าที่ผมโดดเรียนเพราะไม่อยากเจอหน้ามัน (ซึ่งจริงๆผมหายโกรธไปแล้ว - -")
เพื่อนผมโทรมาบอกว่าไอ้พุธเครียดเรื่องผมมาก
พอผมเจอมันหน้าห้องเรียน
ผมเลยแกล้งทำเป็นไม่พูด ไม่คุยกับมันอีกรอบ ก่อนจะเดินผ่านไปเฉยๆ... และ...
หันกลับมาลูบหัวมัน
"ไอบ้า! กุหายโกรธไปตั้งนานแล้ว เลิกเครียดได้แล้ว"
พุธยิ้ม...
ผมรีบชักมือกลับ รู้สึกว่าตัวเองหน้าร้อนผ่าวนิดๆ
แล้ววินาทีนั้น ก็เหมือนมีเสียงดัง
"คลิก!" ในตัวผม
คนอย่างผมที่แทบจะไม่เคยลูบหัวใครเลย... ทำไมเผลอไปลูบหัวมันได้(แถมยังรู้สึกดีอีก!)
ทำไมผมต้องเขินที่เห็นมันยิ้มน่ารักๆแบบนั้น
ซวยแล้วไง...
...อย่าบอกนะว่าผมเผลอไปชอบไอ้พุธเข้าแล้ว 
...つづく。*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
ทิพย์โมบอร์ดนิยาย
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
