บทที่ 16ผมนอนดึก มากๆ...
เลยหลับลึกมากๆ
ขนาดตั้งนาฬิกาปลุกไว้แล้วยังไม่ตื่น - -"
เลยเผลอโดดเรียนคาบที่ต้องเจอหน้าไอพุธไปอย่างน่าเสียดาย
ผมตื่นขึ้นมาตอนบ่ายสองโมงกว่าๆ
ก่อนที่จะนั่งเล่นคอมเรื่อยเปื่อยสักพัก จนออกไปหาอะไรทานในอีกสองชั่วโมงให้หลัง
...ผมขับผ่านหน้าร้านที่ไอ้พุธทำงานอยู่ และเหลือบมองเหมือนอย่างเคย
...แล้ว ไอพุธมันเข้าเวรตอนกลางวันด้วยเหรอวะ? ทำไมมันอยู่ในร้านล่ะ?!
พุธหันหน้ามาประสานสายตากับผมที่ขับมอเตอร์ไซค์ผ่านพอดี...
แล้วผมก็ขับเลยไป... ไปจอดตรงร้านอาหารญี่ปุ่นที่ผมไปนั่งกินประจำ ซึ่งใกล้ๆกับร้านที่พุธทำงาน
แล้วก็สั่งอาหารขนาดสองคนทานอิ่ม มาทานเหมือนเคย
...ก่อนที่ผมจะทานเสร็จ แล้ว ฝนเจ้ากรรมก็ดันตกพอดี...
ผมจะนั่งรอฝนหยุดที่ร้านอาหารญี่ปุ่นต่อก็ได้ แต่ไม่รู้ทำไม ผมเดินตากฝนนิดหน่อย ไปเข้าร้านไอพุธ
แต่ไอพุธไม่อยู่แล้ว กรรม...
ผมสั่งไอศครีมมาทานเหมือนเคย พี่ที่ร้านคุยเล่น หยอกกับผมนิดหน่อย เพราะรู้ว่าผมเป็นเพื่อนพุธ
และแล้วก็เป็นเพราะความปากหนักที่ทำให้ผมไม่ยอมถามพี่เค้า ว่าพุธหายไปไหน...
ผมกลับมาที่หอ เข้าmsn
ก่อนที่แฟนเก่าพุธจะทักผมมาในmsn...
แมน(แฟนเก่าพุธ)-"พี่ต้น อยู่ไหม?"
ผม-"อยู่ครับ"
แมน-"สบายดีไหมครับพี่ต้น?^^"
ผม-"ก็ดี เรื่อยๆ แมนล่ะ?"
แมน-"สบายดี ...มั้ง... ฮ่าๆๆ"
ผม-"อ่านะ..."
แมน- "พี่ต้น... แมนไม่เข้าใจ"
ผม- "ทำไมเหรอ?"
แมน- "มัน(พุธ)จะมายุ่งกับแมนอีกทำไม เมนท์hi5แมนเพื่ออะไร? ทำให้เจ็บแล้วยังมายุ่งอีก"
ผมเข้าไปดูในไฮไฟว์แมน พุธเข้าไปคอมเมนท์ว่า
"merry christmas & happy new year
ขอโทษกับทุกสิ่งที่ผ่านพ้นไป
แม้มันจะเป็นแค่การสื่อผ่านเพียงตัวอักษรก็ตาม"ผมคิดถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา ที่พุธยังคงพูดถึงแมนในบางครั้ง ก่อนจะสบถว่า "แล้วกุจะไปคิดถึงมันทำไม"
และอะไรอีกหลายๆอย่าง...
...ผมพิมพ์ตอบกลับแมนไป... ในสิ่งที่ผมไม่อยากจะทำเลย... แต่มือของผมมันพิมพ์ลงไปเอง...
ผม-"พุธมันก็พูดถึงแมนในบางครั้ง... พี่แค่อยากจะบอกแมนว่า... ความรักน่ะ มันตัดไม่ได้ง่ายๆหรอกนะ
พุธมันรักแมนนะ จริงๆแล้ว ถ้าหันมาปรับความเข้าใจกันได้ มันคงจะดีกว่านี้"
แมน-"โห... แล้วดูที่มันทำกับผมสิพี่ แบบนี้เค้าไม่ได้เรียกว่ารักหรอก มันแค่คบกับแมนเพื่อแก้เหงา"
ผม-"ถ้าเพื่อแก้เหงา แล้วทำไมจนป่านนี้มันยังทำใจเรื่องแมนไม่ได้ล่ะ?"
แมน-"ไม่หรอกพี่ อย่างพี่พุธเค้าไม่ต้องพยายามหรอก ถ้าพี่พุธแค่หาแปบเดียว พี่พุธก็หาคนที่ดีๆมาอยู่ข้างๆได้แล้ว"
ผม-"แมนอย่าเพิ่งอคติสิ"
แมน-"
พี่ต้นก็เข้าข้างพี่พุธตลอดเหมือนกัน"
ผม-"
เพราะพี่อยู่กับพุธ พี่รู้ว่ามันเป็นคนยังไง"
แมน-"พี่นี่เข้าใจพี่พุธจังเลยนะ พวกพี่น่าจะได้เป็นแฟนกันนะ พี่พุธคงเวียนหัวน้อยกว่ามีแฟนเป็นแมน"
ผม-"แมน... อย่าพูดแบบนั้น ที่พี่ไม่ได้มองพุธในแง่ที่แมนมอง
เพราะจนป่านนี้ มันก็ยังไม่ได้มีใครใหม่
ถ้าเป็นอย่างที่แมนบอก ป่านนี้มันคงมีใหม่สบายอกสบายใจไปแล้ว
แต่นี่ ตอนนี้ มันละทิฐิที่มันมีมาตลอดในช่วงเวลาที่ผ่านมา ไปเมนท์ไฮไฟว์ให้แมน
แล้วแมนไม่สงสารมันบ้างเหรอ ไม่คิดจะยอมลดทิฐิบ้างเหรอ?"
แมน-"แล้วพี่จะให้แมนทำยังไงล่ะครับ ในเมื่อพี่พุธเคยทำให้แมนเสียใจมากๆ"
ผม- "
ทำในสิ่งที่แมนอยากทำ"
แมน-"..."
ผม-"พี่ไม่รู้เหมือนกันนะว่าแมนอยากจะทำอะไร แต่ขอให้แมนทำในสิ่งที่แมนอยากทำก็ละกัน"
แมน-"...แมนอยากจะกลับไปคุยกับพี่พุธนะ... แต่ กลัวว่า... มันจะเหมือนเดิม พี่พุธทำให้แมนเสียใจมาสองครั้งแล้วนี่พี่ต้น"
ไอ้เด็กบ้าอาร์ตตัวแม่นี่ กว่าจะยอมเปิดใจ เล่นเอาผมเหนื่อยเลย!ผม-"งั้นก็ กลับไปคุย เดี๋ยวนี้!
จะปีใหม่แล้วนะเว้ย จะปล่อยให้เจ็บค้างๆคาๆแบบนี้เหรอ?
ไหนๆก็เจ็บมาแล้วสองครั้ง ลองเสี่ยงอีกสักครั้ง คงไม่เท่าไรหรอกน่า
ความเจ็บปวดทำให้เราแข็งแกร่งขึ้น ไม่ใช่อ่อนแอลง"
แมน-"ผมขอคิดดูก่อนละกัน... ผมไม่รู้ว่าถ้ามีครั้งต่อไปจริงๆ... ผมจะทนไหวไหม"
ผม-"เอาเถอะ... แล้วแต่แมน แต่ขอให้แมนได้ทำในสิ่งที่แมนอยากทำก็ละกัน^^"
แมน-"ขอบคุณครับพี่ต้น ขอบคุณสำหรับคำแนะนำ ขอบคุณมากๆครับ"
ผม-"ไม่เป็นไร^^"
โอ้ย...
โชคดีจังที่คุยกับแมนผ่านmsn ไม่งั้นมันต้องได้ยินเสียงผมที่คัดจมูกแน่ๆ ฮ่าๆๆ
ผมร้องไห้... ไม่รู้เพราะอะไร ไม่รู้เพราะไปอัดอั้นตันใจหรือยังไงก็ไม่รู้ผมกำลังทำในสิ่งที่ควรทำ ไม่ใช่สิ่งที่ผมอยากทำ
ผมอยากเป็นตัวร้ายในนิยาย เป็นตัวอิจฉาในละคร ที่ทำให้พระเอกกับนางเอกแยกกัน แล้วคว้าพระเอกมาครอบครอง
แต่สิ่งที่ผมทำ ผมเป็นตัวประกอบ เป็นเพื่อนพระเอก เป็นพ่อสื่อให้พระเอกกับนางเอกที่ผิดใจกัน กลับมารักกันอีกครั้งผมบอกให้แมนทำในสิ่งที่อยากทำ แต่ผมกลับไม่ทำในสิ่งที่ผมอยากทำซะเอง...
ผมนี่มันบ้าจริงๆ!
つづく。
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
