หัวข้อ: [นิยาย]***เรื่องรักต้องใช้ใจศึกษา......by aoikyosuke Update 15 กค 54 ตอนใหม่***

[kamui1972]

คงต้องรอต่อไปก่อนนะครับ เพราะคุณเท็นยังไม่เขียนต่อเลย แต่คิดว่าคงไม่นานเหมือนก่อนแล้วครับ เห็นคุณเท็นกำลังพยายามลงเคลียนิยายที่เขียนไป ก็คละกันไป หวังอย่างยิ่งว่าจะวนกลับมาเจอเรื่องนี้บ้าง ยังไงถ้ามีความคืบหน้ายังไง จะมาแจ้งให้ทราบนะครับ ขอบคุณแทนคุณเท็นด้วยนะครับ ที่ตามอ่านเรื่องของคุณเท็นมาเรื่อยๆ ถ้ารักกันจริงก็ต้องทนรอกันหน่อยครับ 

[nanao]

รอได้อยู่แล้วสำหรับเรื่องนี้คร้าบ ^^

[kittyfun]

มาร้องเพลงรอฆ่าเวลาค่ะ

คุณเท็นยังไม่มาต่อเรื่องนี้อีกเหรอคะ

เอาเถอะจะอ่านของดีก็ต้องอดทนรอ

เดี๋ยวแมวปัดฝุ่นที่เสื่อแล้วนั่งรอต่อนะคะคุณแนนขา

[vin2526]

ยังรออยู่เสมอครับ

[R@!nY~==~N!GhT]

รอคอยเธอมาแสนนาน~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

[nanalonely]

มานอนกลิ้งไปกลิ้งมา

รอด้วยคนนะคะพี่คามุย

มาแล้วปลุกแนนด้วยน๊า

[seaz]

มีที่ว่างๆ ให้รออีกสักคนไหมครับ?

คุณเท็นเขียนเรื่องไหนๆ ก็สนุก น่าติดตามเป็นที่สุดเลย

[TOPnaKrab]

มานั่งรอด้วยคนครับ
เห็นด้วยกับรีบนครับ
คุณเท็นเขียนนิยายเรื่องไหนก็สนุกสุดๆไปเลย
^___^

[ppangg]

มองผ่านนิยายเรื่องนี้มาซะนาน
เพราะมีคนบอกว่า อย่าไปอ่านเลย
เพราะมันยังไม่จบ แล้วคุณเท็นก็ยังไม่ต่อ
แต่ไปๆ มาๆ ก็เข้ามาอ่านจนได้
แล้วก็คิดว่า น่าจะเชื่อที่เขาบอกตั้งแต่แรกอ่ะ
เพราะตอนนี้จะลงแดงตายแล้ว
เหอๆๆๆๆๆๆๆๆ

ติดนิยายเรื่องนี้มากมาย
รอคุณเท็นมาต่อนะคะ
ขอบคุณคนโพสด้วยค่ะ

[SOBANG✖]

ไม่รู้จะพูดยังไง

แค่อยากบอกว่า

คุณมันเจ๋งจริง สุดๆ

[harusame]

ง่าาาา มาหลอกให้อยาก(อ่าน)แล้วจากไป
จายร้ายยยจิงงจิงงงงง
รอ ร้อ รอ มาปูเสื่อรออจ้าาาาา

[nanao]

คุณเท็นกลับมาแล้ว

หวังว่าจะได้อ่านเรื่องนี้ต่อนะคร้าบ ^^

[aekporamai2]

เป็นเรื่องราวที่ทำให้ต้องยกนิ้วโป้งให้สองนิ้วเลครับ
ขอบคุณมากสำหรับเรื่องราวที่สนุก..อิ่มเอม..และภาษาที่บรรยาย..บอกได้ว่าสุดยอดมากๆครับสำหรับเรื่องนี้

[yayu]

ตามอ่านรวดเดียวจบ

เรื่องราวสนุก น่ารักมาก

คุณหมอก็ดื้อมากๆ ต้องให้นายช่างปราบ..
รอติดตามต่อต่อไปนะคะ   

[nanalonely]

:z2:ก๊อก ก๊อก

พี่คามุย

แนนอยากอ่านตอนต่อไปอ่ะ

[kamui1972]

:z2:ก๊อก ก๊อก

พี่คามุย

แนนอยากอ่านตอนต่อไปอ่ะ

พี่ก็อยากอ่านต่อมากๆ เลย แนน ทำไมได้ล่ะ เรื่องของแนนยังได้ต่อแล้ว เรื่องของพี่ยังเงียบหายอยู่เลย
รอต่อไปก่อนนะจ๊ะน้องรัก ถ้าผู้เขียนยังไม่ตายเสียก่อน เราคงได้อ่านกัน

[k[1mE]:D]

ขอบคุณที่นำมาลง

เรื่องนี้น่ารักมากเรยยยย

หลงรักนายกระชายจัง 555

แคนนี้ก้อ้อนได้น่ารักจังเรยยย

รอตอนต่อไปค่ะ^^

[teenza]

รอด้วยคน
เป็นหนึ่งในหลายเรื่องที่รออ่าน
 

[kamui1972]

เอามาต่อให้อ่านครับ อ่านตอนพิเศษไปก่อนนะครับ ตอนหลักยังไม่มาเลย

ต้องขอบคุณเท็นที่มาต่อตอนพิเศษให้นะครับ



เรื่องรักต้องใช้ใจศึกษา ภาคพิเศษ หิวข้าว

“เออแคน ถามอะไรหน่อยสิ”
อะไรของมัน อยู่ดี ๆ ทำหน้าจริงจัง นอนอยู่บนพื้นดี ๆ ดันลุกพรวดพราดขึ้นมานั่งแล้วก็ทำเหมือนอกสนใจกับสิ่งรอบตัวขึ้นมาแบบรวด เร็วทันใจ
“จะถามอะไรนักหนาวะ เอ็งมีอะไรก็ว่ามา ไม่เห็นเหรอว่าข้าต้องอ่านหนังสือ จะถามอะไรไม่รู้จักเกรงใจ”
อ่า
แล้วนายช่างสมชายหน้าคมผิวเข้มก็มีอันกลายเป็นหมาหูลู่หางตก เมื่อพบว่า ว่าที่คุณหมอหันมาเอ็ดใส่ แล้วก็ตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสืออย่างมุ่งมั่นไม่สนใจไยดีกันเลยสักนิด
ได้มาอาศัยนอนหลับพักแค่ไม่กี่ชั่วโมงก่อนออกเดินทางไกล
แต่ไม่เห็นว่าที่คุณหมอจะสนใจหรือใส่ใจ ทำเป็นนิ่งเฉย แล้วก็เห็นนั่งหน้านิ่วคิ้วขมวด และใช้สายตาจับจ้องอยู่ที่ตัวหนังสือไม่วางตา
แคนมันเก่ง
เรียนหนังสือเก่ง ยากขนาดนั้นยังเรียนได้ คงไม่มีทางทำได้แบบแคนหรอก
ลุกขึ้นนั่งและหยิบหมอนมากอดแล้วก็นั่งมองว่าที่คุณหมออ่านหนังสือ
ไม่กล้าจะรบกวนอีก ไม่กล้าจะถามอะไรให้มากความ
แล้วในเวลาไม่นานก็เห็นว่าที่คุณหมอหันมาจ้องหน้า แล้วก็ทำเสียงฮึดฮัดในลำคอเหมือนไม่พอใจอะไรบางอย่าง
หรือจะไม่พอใจที่มาอาศัยพักด้วย อาจเป็นได้ เพราะว่าทำให้ความเป็นส่วนตัวหายไป
แคนมันคงจะอึดอัดใจ แต่ไม่อยากพูดอะไรมากแค่นั้น
“เมื่อไหร่เอ็งจะนอน เอ็งจะนั่งมองหน้าข้าอีกนานมั้ย ไม่มีสมาธิ”
ไม่มีสมาธิ
นั่นคงเป็นเหตุผลหลัก ที่ทำให้แคนหงุดหงิดจนต้องทำเสียงฮึดฮัดเพราะไม่พอใจแน่ ๆ
นายช่างสมชายได้แต่นิ่งเงียบ กำลังใจเหลือศูนย์เข้าขั้นติดลบ นั่งเงียบและสุดท้ายคิดได้ว่าไม่ควรเป็นภาระให้อีกฝ่ายนาน ๆ ควรจะต้องทำอะไรสักอย่างได้แล้วเพื่อไม่ให้แคนต้องรำคาญไปมากกว่านี้
เอื้อมมือไปหยิบนาฬิกาข้อมือที่ถอดวางทิ้งไว้ข้างหมอนแล้วก็สวมเข้าที่แขน
เที่ยงคืนกว่าแล้ว แต่แคนก็ยังไม่นอน ขืนอยู่อีกหลายนาทีคงเป็นการบกวนยิ่งขึ้น
ไม่เป็นไรถ้าจะเดินทางตอนนี้ ไปถึงก็สว่างพอดี แล้วค่อยไปอาศัยหลับเอาระหว่างทางก็คงพอไหว
“เออ แคน งั้น ข้าไปนะ ขอบใจเอ็งมากที่ให้ข้าอาบน้ำ ค่อยสดชื่นขึ้นมาหน่อย”
หือ
อะไร
ไปไหน ไอ้กระชายมันจะไปไหนของมัน ดึกดื่นป่านนี้จะไปไหน
หรือว่า.....ไม่ได้การซะแล้วแบบนี้ คิดจะชิ่งไปก่อนเหรอ ฝันไปเหอะ ยาก
“ขอบใจมากแคน ข้าไปนะ”
แน่ะ ไอ้กระชาย ทำทีเป็นเดินออกจากห้องเหรอ เอ็งอย่าหวังเลยว่าจะแอบไปคนเดียว ไม่มีทางหรอก ข้ารู้ทันเอ็งหมดแล้ว
“ไปข้างนอกเหรอ เอาข้าวต้มกับผัดผักบุ้งนะ แล้วก็เอายำไข่เค็มด้วย ขอบใจมาก เอ็งไขกุญแจเข้ามาเองนะ ข้าขี้เกียจลุกขึ้นไปเปิด”
ช่างเป็น คำพูดที่ทำร้ายจิตใจ นายช่างสมชายถึงกับสะอึกจนต้องหันกลับมามองว่าที่คุณหมอที่ปั้นหน้าเฉย และกำลังทำเหมือนตั้งอกตั้งใจอ่านหนังสือ
เข้าใจมั้ย ว่าจะไปแล้ว
แต่แคนก็มาฝากซื้อข้าวต้ม หมายความว่ายังไง จะกวนกันหรือไง
แคนนี่มันเหลือเกินจริงๆ
ไม่ได้ตอบรับและไม่ได้ปฏิเสธ
ก้าวขาเดินออกจากห้องเงียบๆ และถอนหายใจด้วยความกลัดกลุ้ม
เมื่อไหร่แคนมันจะเข้าใจอะไรบ้าง เมื่อไหร่จะหันมามองกันบ้าง
ต้องให้รออีกนานแค่ไหน เมื่อไหร่จะคิดสนใจกัน
แค่นิดเดียวก็ยังดี แต่นี่ไม่มีปฎิกิริยาอะไรเลย
มีแค่ความนิ่งเฉย และว่างเปล่า
จะทนแบบนี้ไปได้อีกนานแค่ไหน หรือที่ผ่านมายังรอคอยไม่พอ
ยังต้องให้รออีกนานแค่ไหนกัน แค่ไหนถึงจะพอ แล้วแค่ไหน ว่าที่คุณหมอถึงจะเข้าใจ
เดินเงียบ ๆ จนลงมาหยุดยืนนิ่ง ๆ ข้างรถที่จอดเอาไว้ และหันกลับไปมองหอพัก ห้องที่เปิดไฟอยู่เพียงห้องเดียวเพราะว่าที่คุณหมอยังคงมุ่งมั่นเอาแต่อ่าน หนังสือไม่ยอมเลิก
ไม่เคยสนใจไยดี
ไม่เคยมีความรู้สึกอะไรให้เลยสักนิด
บางครั้งก็นึกท้อจนอ่อนใจ ยิ่งระยะทางห่างไกล ยิ่งไม่รู้จะทำยังไงถึงจะทำให้ว่าที่คุณหมอรับรู้ความรู้สึกบ้าง
ไขกุญแจรถและขึ้นไปนั่งประจำที่นั่งคนขับ เตรียมจะสตาร์ทเครื่องยนต์ แต่ก็ต้องรีบหยุดเมื่อพบว่าเสียงโทรศัพท์ปลุกให้ตื่นจากภวังค์
“แคน”
เห็นชื่อของคนที่โทรเข้ามาแล้วก็ต้องรีบกดรับแทบไม่ทัน ขืนชักช้าเดี๋ยวแคนจะโมโหจนลงไปชักดิ้นชักงอเอาได้ง่าย ๆ เพราะว่ารับโทรศัพท์ช้าทำให้ไม่ถูกใจ
“กระชาย ข้าว่าเอ็งน่าจะซื้อกับข้าวมาอีกสองสามอย่างนะ แค่นั้นไม่พออิ่มหรอก แล้วเอ็งก็ซื้อของเอ็งเผื่อมาด้วยเลย ตัวเอ็งขนาดนั้น ข้าว่าเอ็งต้องกินเยอะแน่ ๆ เดี๋ยวมาแบ่งจากข้า ข้าจะไม่อิ่ม”
สั่ง สั่ง สั่ง สั่ง สั่ง
ว่าที่คุณหมอพูดจายาวเหยียดไม่เปิดโอกาสให้ตอบรับหรือปฏิเสธเลยสักนิด
จนนายช่างสมชายต้องถอนหายใจเฮือกใหญ่ ด้วยความกลัดกลุ้ม
นี่เข้าใจหรือเปล่า บอกว่าจะไปแล้วนี่เข้าใจมั้ย
“เออ.....เอ็งกลับมาเร็ว ๆ นะ...จะได้นอนเยอะ ๆ หน่อย พรุ่งนี้เอ็งต้องตื่นแต่เช้านี่นะ
ข้าไม่อ่านหนังสือแล้วล่ะ ข้าจะนอนพร้อมเอ็งแล้วกันนะ”
พูดอะไรของเขากันนะ
แล้วก็กดวางสายไปดื้อ ๆ ไม่มีการเว้นช่องว่างให้แสดงความคิดเห็นเลยสักนิด
ไม่เข้าใจ
สรุปได้ใจความว่าไม่เข้าใจ และไม่มีทางเข้าใจ
แค่คำพูดสั้น ๆ ง่าย ๆ ไม่กี่ประโยคก็ทำให้ยิ่งไม่เข้าใจมากขึ้นเรื่อยๆ
“เฮ่ออออออ” ยืนถอนหายใจยาวเหยียดด้วยความกลุ้ม แล้วก็ต้องอมยิ้มกับตัวเองเงียบๆ ในความมืด
อย่ามาพูดแบบนี้หน่อยเลย
จะพูดแบบนี้ให้ดีใจหรือไง
อยู่ดีๆ ก็มาพูดจาน่ารักแบบนี้ แล้วจะให้ทางนี้เข้าใจว่ายังไง
ทำอะไรไม่ได้อยู่แล้ว ก็ได้แต่ก้มหน้ารับอย่างเดียว
หันกลับไปมองที่ระเบียงหอพักอีกครั้ง และเห็นว่าที่คุณหมอยืนโบกไม้โบกมืออยู่หน้าระเบียง และเปลี่ยนเป็นโบกมือไล่ให้รีบไปเร็ว ๆ
คราวนี้ก็เลยกลายเป็นต้องขมวดคิ้วมุ่นและกลั้นเสียงหัวเราะเอาไว้แทบไม่อยู่
ไม่รอดอีกตามเคย
กี่ครั้งแล้วที่เป็นแบบนี้ กี่ครั้งแล้วที่ไม่เคยขัดใจได้
อยากตัดใจแต่ทำไม่ได้ ก็เพราะแบบนี้
ก้าวขาขึ้นไปบนรถและสตาร์ทรถ จุดหมายไม่ใช่การเดินทางไกล แต่ที่ต้องทำคือเป็นพนักงานส่งอาหารดิลิเวอรี่ให้ว่าที่คุณหมอ
คิดแล้วก็ได้แต่กลุ้ม ต้องรีบไปเพราะกลัวว่ากลับมาแล้วไม่ทันใจ
จะไม่มีผ้าห่มให้ห่มนอน ในคืนนี้ คิดแล้วก็ได้แต่รำพึงรำพันกับตัวเองเงียบ ๆ และหัวเราะออกมาเพราะนึกขำตัวเองอยู่ในใจ
“คอยดูเถอะนะ สักวันจะทำให้ร้องไม่ออกพูดไม่ได้ ได้แต่ก้มหน้าก้มตายอมให้ทำตามใจบ้าง สักวันเถอะ สักวันหนึ่งคอยดูก็แล้วกัน”

Fin

[CanonDNattari]

ขอบคุณคนโพสและคนแต่ง

กำลังคิดเมื่อไำหร่คุณกระชายมันจะรุกสักที อ่านกี่ทีมันก็ไม่ทันคุณหมอสักที
เีรียนเมืองนงเมืองนอกมาแทนที่จะเชียวกว่านี้ นี่พ่อคุณซื่อจนเกือบเซ่อเลย 

หรือมันเป็นส่วนหนึ่งของแผนการณ์หว่า 

[a_tapha]

ขอบคุณคนโพสและพี่เท็นคนแต่งค่ะ


---------------------

สวัสดีปีเสือค่ะ


 

[kunkai]

:pig4:ค้าบ
น่ารักตามเคย

[teenza]

มอบ+ที่142 ให้เป็นกำลังใจกับคนโพสก่อนเลย

หุหุ นึกว่าตาฝาด
มีตอนพิเศษมาให้อ่านพอหายคิดถึง
น่ารักเหมือนเดิมคู่นี้
ขอบคุณ คุณเท็นและคนโพสคับ

[Junrai_Hyper™]

ขอบคุณครับ

[yayu]

ขอบคุณคนโพสต์และคนแต่งสำหรับตอนพิเศษค่า..

แคนก็ช่างไม่รู้อะไรเลยนะ หรือรู้แล้วแต่แกล้งมึนอ่ะ 

แต่ยังไงก็น่ารักกันทั้งคู่ 

[nanao]

ชอบคู่นี้จังเลยเนี่ย


ขอบคุณคร้าบคุณเท็นและคุณคามุย ^^

[pimkihae]

อ๊ายยยยย เรื่องนี้น่ารักมากก
อ่านไปก้อยิ้มไป ตายยๆๆๆๆ น่ารักเกิ๊นน
คุณหมอก้อน่ารัก แหม๋มม มีบอกรักกันก่อนด้วย
กระชายก้อมั่นคงจริงๆ 11ปีรอมาได้
รออีกหน่อยจะเป็นไรไปนิ
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษด้วยนะค่ะ
เฝ้ารอให้คุณเท็นมาต่อตอนหลักด้วย
อยากอ่านต่ออีกจัง
ขอบคุณคุณเท็นและคุณคามุยมากๆนะค่ะ
เรื่องนี้น่ารักถูกใจมั่กๆๆๆเลย  

Happy New Year 2010 ค่ะ

[Cha Ris Ma]

 :m31:อ๊ากกกกก
เพิ่งเห็นว่ามีตอนพิเศษ

หมอแคนแผนสูง
นายช่างก็แพ้ทาง
 

[Chanta]

 

อยากอ่านต่อใจจะขาดเเล้ว...

ลุ้นมากมายว่า...จะจบเเบบไหน...


เอาใจช่วยทั้งคนเเต่งและคนโพส


 

[Nanzari]

อยากจะอ่านตอนต่อไปใจจะขาด

แต่ขอแว่บไปอ่านตอนพิเศษก่อนแล้วกัน