โฮะๆ เจอสปอย เข้าไปค้างกันเป็นแถบ อิๆ ง้านวันนี้จะปล่อยเต็มๆให้นะ
คราวหน้าอาจจะ ... อีกก็ได้
อย่า
นิว เลยน๊า แบบว่า เพื่อรอ พี่หนึ่ง เขียนภาค 2 ไง
ง้านไปอ่านเต็มเลย
ปล. ไม่รู้อ่านจบแล้วยังจะค้างไหมนะ
========================================================
เริ่มใหม่ ... หรือ จบลง ...
---21---
“เราจะจบเรื่องนี้ด้วยกัน” ผมยังจำประโยคนี้ที่เคยบอกมันได้ การติดยาครั้งแรก ผมยังพอทำใจได้ว่า มันคือ อุบัติเหตุ แล้วถ้าตอนนั้น มันเลิกได้จริงๆ แล้วที่มันเป็นอยู่ตอนนี้ล่ะ ผมจะเรียกมันว่าอะไร
และที่สำคัญ ตลอดเวลาที่ผ่านมา มันคงโกหกผม มันไม่เคยเลิกได้เลยต่างหาก หนึ่ง มรึงนี่มันโง่จริงๆ
แต่ทั้งหมดที่ว่ามา ผมก็ยังนึกไม่ออกอยู่ดี ว่ามันเอาเวลาตอนไหน แอบไปเล่นยา ผมว่ามันอยู่ในสายตาผมตลอดแล้วเชียว
……………………………………………………………………………..........................................................
“หนึ่งไปเอามาจากไหน” ออยคลี่กระดาษห่อนั้นออกดู แล้วขว้างทิ้งอย่างตกใจสุดขีด
“ไอ้เปรม ไอ้เชี่ยเปรมใช่มั้ยหนึ่ง”
“ใครก็ช่างเหอะ ตอบมาสิ ว่าหมายความว่ายังไง”
ออยผุดลุกขึ้นมาจับไหล่ผม และเขย่าอย่างแรง
“ไม่ใช่นะหนึ่ง ไม่ใช่ของออย เชื่อออยดิ”
“เชื่อสิ หนึ่งเคยเชื่อมาแล้วครั้งนึง ออยจำไม่ได้เหรอ” ผมแกะมือมันออกจากไหล่ผม
“ความเชื่อใจกัน มันช่วยให้ออยเลิกยาไม่ได้”
“ความรักที่หนึ่ง พ่อ แม่ เพื่อนๆ มีให้กับออยมันก็ยังช่วยอะไรไม่ได้”
ออยทรุดตัวลงนั่งกับพื้น ปิดหน้าร้องไห้ โฮ ผมเห็นภาพนี้เป็นครั้งที่สองแล้วครับ ทรมานจัง
“ถ้าหนึ่งเป็นคนเห็นแก่ตัว หนึ่งคงไปจากออยแล้ว” ไม่รู้ว่าผมพูดออกไปได้ยังไง แต่ผมก็หมายความตามนั้นจริงๆ
“ไม่นะหนึ่ง” มันเข้ามากอดผมไว้
“ออยยอมทำทุกอย่าง….ออยจะเลิกมัน…ออยสัญญา” ไอ้ออยเอ้ยยยยยย กี่ปีมาแล้วที่มรึงไม่ได้รักษาสัญญากับกรูเลย
แวบนึงในความคิด ผมตัดสินใจที่จะทำสิ่งหนึ่งที่ผมไม่เคยคิดเลยว่าผมจะต้องทำ
ผมอยู่ที่เชียงใหม่หนึ่งคืน แล้วคืนนั้นเองที่ผมได้มีโอกาสคุยกับเปรม มันทำให้ผมรู้เรื่องราวของออยหลายเรื่อง
ทุกเรื่องที่เปรมเล่าให้ฟัง มันทำให้ผมเหมือนกับ ไม่เคยรู้จักผู้ชายคนนี้มาก่อนเลย
ออยสูบบุหรี่ ออยกินเหล้าแล้วกลับมาหอตอนเช้า วันเดียวคงไม่แปลก แต่นี่ สี่ห้าวันติด
ออยเคยยืมเงินเปรม และเพื่อนคนอื่นๆ และมีบ่อยครั้งที่ไม่ใช้คืน และออย ไม่ไปเรียน
แล้วผมก็กลับกรุงเทพในวันรุ่งขึ้น ไม่อยากขาดเรียนมาก
นั่งรถไป น้ำตาก็ไหลไปตลอดทาง เมื่อคิดถึงเรื่องที่ผมได้ตัดสินใจทำไป
“ออยไปคิดให้ดี …เราจะมีอนาคตร่วมกันไม่ได้ ถ้าใครคนนึงติดยา” ผมบอกออย
เมื่อผมตัดสินใจแน่วแน่แล้ว สำหรับสิ่งที่ผมคิดว่าถูกต้อง
“หนึ่งจะกลับไปรอ ออย รอ ออย คนเดิมกลับมา” เหมือนมีเข็มเป็นพันๆทิ่มแทงหัวใจผม
แล้วก็คงทิ่มแทงหัวใจออยด้วยเหมือนกัน น้ำตาผมไหลนองหน้า เสียงสั่นแทบจะพูดต่อไปไม่ได้
“ครั้งนี้…เรามีชีวิต…..ความรัก และอนาคตของเราเป็นเดิมพันนะออย”
ถึงตอนนี้ ผมสะอื้นออกมาแล้วครับ ผมไม่สามารถควบคุมน้ำเสียง ให้เป็นปกติได้อีกต่อไป
ออยล้มตัวลงนอนคว่ำ เอามือทุบพื้นเหมือนคนคลั่ง ผมต้องเบือนหน้าหนี
“ออยรู้นะ ว่าหนึ่งหมายความว่ายังไง…..ฮือๆๆๆๆๆ”
“ไม่มีหนึ่ง แล้วออยจะผ่านมันไปได้ยังไง”
ผมปาดน้ำตา แล้วจับตัวออยลุกขึ้นนั่งบนเตียง ผมไม่อยากให้มันดูน่าสงสารไปมากกว่านี้
“ที่ผ่านมา ออยมีหนึ่งมาตลอด แต่มันก็ยังไม่จบ” ผมพูดพร้อมกับเอามือมันมากุมไว้
“ถ้าหากหนึ่งจะมีค่ามากพอสำหรับออย หนึ่งก็ขอเอาความรักเข้าแลก”
“ถ้าออยยังต้องการหนึ่ง…..เลิกมันซะ แล้วเราจะเหมือนเดิม” ออยยิ่งร้องไห้หนัก และเสียงดังกว่าเดิม
ผมปล่อยมือมัน และเดินมาที่ประตู
“หนึ่งไม่อยากเป็นคนเห็นแก่ตัว ทุกอย่างอยู่ที่ออยแล้วนะ” พูดจบผมก็ร้องไห้โฮ
ไอ้ออยก็เหมือนกัน มันพร่ำแต่คำว่า ไม่ๆๆๆๆๆๆ
ผมหยิบกระเป๋า แล้ววิ่งออกไปโดยไม่สนใจ (ไม่ใช่สิ ผมทำเป็นไม่สนใจต่างหาก) ว่าออยจะร้องไห้ฟูมฟาย
ทุรนทุรายยังไง แต่แปลก ที่มันไม่วิ่งตามมา
…………………………………………………………………………..............................................................
“เป็นยังไงมั่งวะหนึ่ง” ไอ้กฎถามผมทันที ที่ผมถึงห้อง
สองสามวันนี้ มันมาอยู่ที่ห้องผมถาวรเลยครับ หน้าด้านจริงๆ
ผมไม่ตอบคำถามมันหรอก ยังไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะคุยกับมัน
“ว่าไงวะ….ไอ้ออยมันเป็นไงมั่ง”
“มรึงอย่าเพิ่งถามได้ป่ะกฎ กรูเหนื่อย เอา เลกเชอร์ Phy-Chem มาดูหน่อย”
“ก็กรูห่วง เออ เมื่อวานมีQuizด้วยนะ สองข้อ”
“ไอ้เชี่ย…..แล้วทำไมไม่เพจบอกกรู” ผมด่ามัน
“บอกแล้วมรึงจะมาทันไง๊? กรูเห็นว่ามรึงเคลียร์กับ ผัว มรึงอยู่ ไม่อยากกวน”
“ไม่ฮานะเว้ย ไอ้กฎ…..ผัวเชี่ยไร…..แมร่ง Quiz ตั้งสองข้อ”
“กรูถามจริงๆ ว่าไง…” ไอ้กฎยังเซ้าซี้
ผมไม่อยากบอกความจริงมันหรอกพูดตรงๆนะ
ผมอายที่แฟนผม (ที่ไอ้กฎเรียกว่าผัวน่ะแหละ) ติดยา และผมคิดว่าออยก็คงไม่อยากให้ผมบอกใครเหมือนกัน
“กรูกับออย จะห่างกันพักนึง สับสนว่ะ กรูก็ไม่รู้ว่าจะบอกมรึงว่ายังไง”
“เลิกกัน?” ไอ้กฎถาม
“ก็ไม่เชิง ถ้าอะไรไม่ดีขึ้น กรูก็จะไม่ทน”
“เอาเลกเชอร์มา แล้วไปซื้อกาแฟมาด้วย เร็วเลย กรูเหนื่อย ง่วงด้วย”
“โห…สาด….มาถึงมรึงก็ใช้กรูเลยนะ เอาตังค์มา เลี้ยงกรูด้วย” มันแบมือขอตังค์
“ออกไปก่อน” ผมบอก
“เชี่ยเอ้ยยยยย” มันบอกก่อนปิดประตู
……………………………………………………………………………….........................................................
ผมกับเปรมยังคงติดต่อกันตลอด ผมเพจหาเปรมทุกวัน ไม่ได้มีอะไรกันนะครับ
แค่ผมขอให้มันรายงาน ความเคลื่อนไหวของออย เพราะต่อจากนี้ ผมจะไม่ขึ้นไปหามันที่เชียงใหม่อีกแล้ว
ส่วนออยก็เพจหาผมทุกวัน สัญญากับผมทุกวันว่ามันจะทำให้ได้
ผมไม่มีใจจะเชื่อมันอีกแล้วครับ แต่ผมก็ไม่เคยเพจกลับมันซักครั้ง ทั้งๆที่หัวใจมันเรียกร้องเหลือเกิน
ก็อย่างที่บอกนะครับ ลองผมได้ตัดสินใจไปแล้ว ยากนักที่จะมีอะไรมาเปลี่ยนผมได้
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
ยิ่งอ่านก็ยิ่งกลัวอะ เศร้ามากๆๆๆๆ
ได้แต่หวังว่าตอนหน้าอะไรๆก็คงจะดีขึ้นอะนะ
ถ้าอยากรู้ก็คงต้องรออ่านกันเอง ไปละคราบ
โพลล์
หัวข้อ: กว่าวันนี้จะมาถึง>>หนึ่งกับออย ภาคแรก บทเริ่มต้นแห่งรักแท้ (อ่าน 255299 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก