ต่อยน้องหนึ่ง
เจ๊ยยยยยยยยยยย
ต่อยผมทะไมอ่ะ แงๆๆๆ
ไปต่อยน้องนิวดิ
น้องนิวววววววววววววววววววววววววว
เค้ามาฟ้องพี่กันใหญ่แล้ว
แสบนะเราเนี่ย
อิอิ
โฮะๆ โทษทีคราบพี่หนึ่ง นิวขอรับ ทั้งหมัด และ เตะ เลยอิๆ
และแล้วก็มาถึงโค้งสุดท้ายของ ภาค 1 และนะ หวังว่าตอนนี้คงมะต้องมี ค้างอีก เฮอะๆ
ไปอ่านดูเลย
========================================================
ฉากสุดท้าย ... ความจริงที่รับรู้
------23.2-------
13 มกราคม 2541
วันที่ทุกอย่าง มันเดินทางมาถึงคำว่า
“โอกาสสุดท้าย” แล้วจริง
ผมแทบจะขว้างเพจทิ้ง เมื่อเห็นข้อความที่เปรมเพจมา
“คงไม่ไหวแล้วล่ะหนึ่ง เราเจอมันอีกแล้ว”
.
.
สิ่งที่เปรมเจอ ผมรู้ทันทีครับ ว่ามันคืออะไร
ผมโทรหาเปรมทันที เปรมยืนยันว่า เจอยานรกนั่นในถุงเท้าที่เก็บไว้ในตู้เสื้อผ้าอีกที
อย่าว่าเปรมมันเลยนะครับ ทุกคนทำเพื่อออยทั้งนั้น
ความอดทนของผมถึงจุดสิ้นสุดแล้วครับ
………………………………………………………………………………….
“ฮัลโหล ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ”
ผมปล่อยให้แม่ออยพูดฮัลโหล อยู่ตั้งนาน กว่าผมจะรวบรวมความกล้า พูดออกไปได้
“สวัสดีครับแม่ หนึ่งเองนะครับ”
“อ้าว ว่าไงลูก หายไปนานเลย เห็นมาเที่ยวบ้าน เรียนหนักเหรอจ๊ะ”
“นิดหน่อยครับ เอ่อออ แม่กับพ่อสบายดีนะครับ”
“สบายดีจ้ะ เอ่ออ ออยมันไม่ได้กลับบ้านนะลูก อยู่ที่หอ”
“ผมรู้แล้วล่ะครับ”
“ผมขอโทษจริงๆนะครับ ที่ไม่เคยได้บอกเรื่องสำคัญกับแม่”
แล้ว ความจริงทุกอย่างที่ผมตั้งใจจะบอก ก็พรั่งพรูออกมาพร้อมกับเสียงสะอื้นของผม กับแม่
ผมว่าแม่มันย่อมเป็นทุกข์กว่าผม หลายร้อยหลายพันเท่านัก หัวอกคนเป็นแม่แทบบจะสลาย
ทำไมผมต้องเป็นคนเอาความทุกข์นี้มาให้ท่านด้วยนะ
“แล้วแม่ต้องทำยัง ไง” คำถามปนเสียงสะอื้นที่ฟังแทบไม่รู้เรื่องของแม่ออย ทำเอาผมอึ้ง
นั่นสิ เราต้องทำยังไง ที่ผ่านมาเราคิดแค่ว่า เวลา มันจะทำให้ ออย เลิกได้เอง แต่นี่ไม่ใช่แล้ว
“หนึ่ง….แม่ต้องทำยังไง หนึ่งช่วยออยด้วยนะลูก”
“แม่ครับ คนที่สำคัญที่สุดตอนนี้ก็คือพ่อกับแม่นะครับ” ผมพูดเหมือนเห็นแก่ตัวนะ
“แม่ ต้องพาออยมันไปบำบัดแล้วล่ะครับ เราจัดการเองไม่ได้แล้วล่ะครับ” แม่ออยปล่อยโฮออกมา
ผมเองก็นึกไม่ถึงเหมือนกัน ว่าพวกเราต้องมาเกี่ยวข้องกับเรื่องพวกนี้
“บำบัดเหรอลูก นี่มันหนักขนาดนั้นแล้วเหรอ ถ้าพ่อรู้ ออยมันแย่แน่ๆ”
“พ่อ กับแม่ต้องเข้าใจออยนะครับ ความเข้าใจของครอบครัวสำคัญมากๆ
ไม่มีใครอยากติดยาตลอดไปหรอกครับ แต่เค้าต้องการกำลังใจที่จะเลิก แม่ต้องคุยกับพ่อนะครับ”
ผมไม่รู้ว่าพ่อออยจะเข้าใจได้แค่ ไหน แต่ผมพูดได้แค่นี้แหละครับ
จะว่าไป ตัวผมเองยังไม่เจ้าใจมันเลย มีแต่ให้อภัย เริ่มใหม่ ให้อภัย เริ่มใหม่ อยู่อย่างนี้
มันก็เลยทำให้ อะไรๆ ไม่ดีขึ้นเลยมั้ง
“ผมฝากออยด้วยนะครับแม่ แล้วผมจะโทรหาบ่อยๆครับ”
นี่ผมกลายแป็น
คนขี้โกหกตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
ผมเปลี่ยนเบอร์เพจ ย้ายหอ ทิ้งทุกอย่างให้กลายเป็นอดีต ผมไม่บอกเบอร์เพจใคร นอกจากเพื่อนๆ กับเปรมผมก็ต้องขอโทษตรงนี้ด้วย ที่ผมไม่ได้บอกมัน เพราะกลัวว่ามันจะเผลอบอกออย
แล้วก็เกรงใจเปรมด้วย ตอน นี้ผมไม่อยากรับรู้เรื่องราวเหล่านั้นอีกแล้ว ผมผิดสัญญากับออย
“เราจะจบเรื่องนี้ด้วยกัน” ผมผิดคำพูด ผมไม่มีหน้า ที่จะเจอออยอีกแล้ว
ผม คิดเอาแบบเด็กๆว่า ถ้าออยไม่มีผมอยู่ข้างๆ มันคงจะไขว่คว้าเอาผมคืนมา จะต้องขวนขวายที่จะเลิกยา โดยที่มีครอบครัวให้กำลังใจ คอยช่วยเหลือ แล้วมันก็จะทำสำเร็จ กลับมาเป็นออยคนเดิม จากนั้นมันก็จะตามหาผม ไปหาผมที่บ้านแม่ เราสองคนก็กลับมารักกันเหมือนเดิม ลืมทุกอย่างที่เลวร้าย เรียนจนจบ มีอนาคตร่วมกัน
หรือ…….
เมื่อ ผมออกมาจากขีวิตมัน แล้วที่บ้านออยรู้ว่ามันติดยา ออยคิดว่าผมเป็นคนฟ้องแม่
มันเสียใจมาก เกลียดผมเข้ากระดูกดำ ออยประชดชีวิตด้วยการทำตัวเหลวแหลกกว่าเดิม
กินเหล้าเมายา ไม่เข้าเรียน สุดท้ายก็โดนรีไทร์ หมดอนาคต
ถ้าเป็นอย่างหลัง ผมก็ปลอบใจตัวเองเอาว่า เราสองคนคงไม่ได้เกิดมาเพื่อกัน
เพราะมันทำสิ่งที่ผมเกลียดที่สุดในชีวิต
ผมรักตัวเองมากกว่ามันแน่นอนครับ
“ทำไม ถึงทำกับออยอย่างนี้” ผมอ่านข้อความสุดท้ายที่ออยเพจมา (ก่อนที่ผมจะปิดมันอย่างถาวร) แล้วทรุดตัวนั่งร้องไห้ ออยไม่รู้ตัวหรอกว่า ทำไมหนึ่งถึงต้องทำ
ความคิดที่จะเอนท์ใหม่ ไม่เคยอยู่ในหัวผมมาก่อน แต่ไม่ใช่ตอนนี้
ผม ตัดสินใจเอนท์ใหม่อีกครั้ง ทั้งๆที่ผมต้องเสียค่าใช้จ่าย 1 ปีที่ผมเรียนไป
(สำหรับผมมันไม่ใช่เรืองเล็ก) แต่อย่างน้อยกับคณะใหม่ มันก็โอนได้หลายหน่วยอยู่เหมือนกัน
ผมเลือกเภสัชฯ อันดับเดียว…..
“ที่มรึงเรียนตอนนี้มันยังไม่เท่อีกเหรอวะ”คำถามจากไอ้กฎ
“กรูไม่ได้เรียนเอาเท่ กรูอยากเรียนเภสัช ที่บ้านกรูอยากให้เรียน”
“แล้วทำไมมรึงไม่เลือกที่นี่ เปลี่ยนมหา’ลัยทำไม”
“…………………..” ผมไม่ตอบ
“มรึงจะหนีไอ้ออยมากกว่า กรูรู้ มรึงหนีมัน แล้วกรูกับไอ้พลอยล่ะ”
“กรูไม่ได้หนีพวกมรึงนี่หว่า มหา’ลัยห่างกันนิดเดียว
อย่าเพิ่งพูดเลย จะติดเปล่าก็ไม่รู้ หนังสือก็ไม่ค่อยได้อ่าน”
ผมตัดบท ขี้เกียจคุยเรื่องนี้แล้ว
.
.
.
.
“กว่าวันนี้จะมา ถึง……..” ฟังดูเป็นการรอคอยนะครับ วันที่จะมาถึงเนี่ย มันควรจะเป็นวันดีๆ วันชื่นคืนสุข
หรือวันอะไรก็ตามที่ใครๆเค้าเฝ้ารอกัน แต่สำหรับผม……
มันก็เหมือนกับคนอื่นๆแหละครับ อิอิ แต่วันนั้นที่ว่าของผม วันที่ผมรอคอย มันยังมาไม่ถึงมั้งครับ มันคงยังอยู่ในช่วงเดินทาง เพียงแต่ช่วงนี้ ถนนคงเป็นหลุมเป็นบ่อหน่อยครับ
ไม่ใช่สิ ผมว่าตอนนี้ เราตกลงไปอยู่ที่ก้นเหวต่างหาก
เรื่องราวของเรายังไม่จบครับ เราสองคนจะปีนขึ้นมาจากเหว หรือว่าจะนอนนิ่งที่อยู่อย่างนั้น
เพื่อนๆคงต้องติดตามภาคสองนะครับ
…………………………….............……(จบภาคแรก)………...........…………………………
=========================================================
แหมเป็นไงกันบ้างอ่านจบแล้ว อิๆยังคงค้าง ... รึเปล่า
หวังว่าทุกคนที่ได้เข้ามาอ่านจะรู้สึก สนุก ไปกับเรื่องราว ของ หนึ่ง กะ ออย
บวกกับความกวนของ นิว นะคราบ
ปล.
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันน๊า ไม่ว่าจะซุ่ม หรือ ไม่ก็ตาม
และ ขอบคุณพี่หนึ่งที่ได้บอกเล่าเรื่องราวชีวิตให้ได้อ่านกัน มากๆคราบ
ใครคิดว่าเดาต่อได้เชิญเลย อิๆไม่ว่ากัน ยังไงๆรอภาค 2 ได้เลยไม่นานเกิน รอ ถ้านานคงต้องเจอระบบค้างแหลก อิๆ
อย่าลืมช่วยกันดันนะคราบ ไม่อยากไปอยู่ไกลๆ
ไปละ
โพลล์
หัวข้อ: กว่าวันนี้จะมาถึง>>หนึ่งกับออย ภาคแรก บทเริ่มต้นแห่งรักแท้ (อ่าน 255296 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก