ขอบคุณทุกคนเลยนะค่ะที่หลงเข้ามาอ่าน
:
:ลงต่อๆๆ
........................
ตอนที่ 2
“เอ่อๆ...วันนี้กรูคงไม่ไปว่ะ”
“อืม....”
ไม่ใช่ใครที่ไหนโทรมาหรอกนะครับเดอะแก๊งค์ของผมนั้นแหละ โทรมาชวนไปกินเหล้า ไม่ค่อยอยากไป เลยบอกปัดไปก็วันนี้กลัวจะมีโชคถึงมือแบบไม่รู้ตัวอีกแค่เรื่องเมื่อเช้าก็ระทึกพออยู่แล้ว แต่เรื่องหลังนี้สิ
“เฮ้อ!...บ้าแล้วกรูนั่งยิ้มเพราะนึกถึงผู้ชาย”แต่สายตาก็เหลือบไปมองกระเป๋าเงินที่วางอยู่ที่เบาะข้างคนขับ ผมยื่นมือหยิบมามองอีกครั้งแล้วก็วางไว้ที่เดิมพร้อมกับตัดสินใจ
“จะเอาคืนให้หนักเลยค่อยดู.....”ยิ้มร่าเหมือนคนบ้าแล้วออกรถกลับบ้าน ในหัวก็คิดไปว่าวันนี้จะกินอะไรดีนะ ที่ต้องคิดนี้เพราะว่าพ่อกับแม่ผมท่านสองคนอยู่ที่ต่างประเทศทั้งคู่ครับไปทำธุระกิจที่โน่น ที่จริงท่านก็จะบังคับให้ผมเรียนที่โน่นเหมือนกันแต่ผมอยากเรียนที่ไทยมากกว่าอาจเป็นเพราะเดอแก๊งค์ของผมอยู่นี้ด้วยก็ได้ ฮ่าๆ แต่ที่จริงแล้วถ้าเรียนที่โน่นผมอาจต้องเข้าช่วยงานพ่อกับแม่เต็มตัว เลยขอมีช่วงเวลาส่วนตัวก่อนจะทำตามสิ่งที่ท่านต้องการ ซึ่งอันนี้ผมว่าพ่อกับแม่รู้แน่ๆเลยไม่คัดค้านที่ผมมาเรียนในไทย
เจอแล้วครับของที่อยากกิน ก๋วยเตี๋ยวเจ๊รโหด ทำไมต้องเรียกอย่างงี้นะเหรอ ก็เจ๊รคนขายแกโหดจริงๆนะ ขอเล่านิดนึงถึงชายาที่เจ๊รแกได้รับตอนแรกผมก็ไม่รู้หรอกครับเดอะแก๊งค์มันพามากิน ก่อนเข้าร้านมันหันมาบอกผม ว่ามึงไม่ต้องพูดเหี่ยไรนะเดี๋ยวพวกกรูสั่งเอง นั่งนิ่งรอแดกพอ ผมก็งงๆ แต่ก็ทำตามมันเข้านั่งในร้านพวกมันก็เขียนเมนูที่จะกินใส่กระดาษที่วางอยู่บนโต๊ะ ผมก็นึกขึ้นได้ว่าอยากกินแบบพิเศษเนื้อหนังตู๊มๆ ก็เลยบอกมัน
“เมิงๆกรูเอาพิเศษนะ “ เท่านั้นแหละ มันนั่งนิ่งทั้งสามคนเลยแล้วก็เหลือบมองไปที่เจ๊รที่ลวกเส้นอยู่แล้วหันมาบอกผมเสียงกระซิบเลย
“ไอ่เหี้ย....เกือบไม่ได้แดกแล้วมึง”ผมงงสิครับ กรูผิดอะไรเนี้ยแค่กรูจะสั่งพิเศษ แต่ผมก็ไม่ได้ถามอะไรอีกจนก๋วยเตี๋ยวมาส่งเราสี่คนก็ลงมือกินเหมือนพรุ่งนี้จะไม่มีแสงอาทิตย์อีกแล้ว พอผมกำลังจะวางตะเกียบไอ่เน็ตก็ลุกขึ้นไปจ่ายเงิน อะไรจะรีบป่านนั้น พอขึ้นรถได้ก็ถามพวกมันทันที่เลยครับมามันยังกันแน่
“มึงไม่รู้อะไรเคยมีคนสั่งพิเศษแล้วโดนเจ๊รแกตอกกลับมาแล้วนะเว้ย”ไอ่เน็ตเริ่มก่อนเลยครับ
“ช่ายแกด่าคนถามเลยนะเว้ย ว่าของร้านแกพิเศษอยู่แล้วไม่มีพิเศษไปกว่านี้..อยากพิเศษกว่านี้ก็ไปร้านอื่น”ไอ่ก้องลูกคู่ของไอ่เน็ตเล่า ผมก็อึ้งแมร่งขายแค่ก๋วยเตี๋ยวยังบ้าอำนาจได้อีกนะเจ๊ร แต่ก็สิทธิของแกแหละครับลูกค้าที่มาอุดหนุนคงจะรับแกได้แล้วล่ะ เพราะตอนที่นั่งกินเนี้ยผมก็สังเกตมีคนต่อแถวกันเต็มเลย คนที่นั่งกินอยู่ก็จะรีบกินรีบไปกัน ซึ่งผมมารู้ที่หลังถึงสาเหตุเพราะว่าเจ๊รแกอีกนั้นแหละครับชอบพูดลอยๆ ‘กินเสร็จแล้วก็นึกถึงคนอื่นบ้างเวลาตัวเองรอคนอื่นรู้สึกยังไงคนอื่นเขาก็เป็น’ เป็นไงเจ๊รแกโหดของจริง
แล้วผมก็ได้ก๋วยเตี๋ยวหมี่เหลืองต้มยำมาไว้ในครอบครอง จอดรถเสร็จก็เก็บของบางอย่างเอาไปเก็บไว้ที่ห้อง โดยที่ไม่ลืมกระเป๋าเงินที่วางอยู่ข้างๆ เดินเข้าห้องก็ล้มนั่งลงบนโซฟา วางของทุกอย่างในมือลงบนโต๊ะกระจกด้านหน้า หยิบรีโมทมาเปิดทีวีทิ้งไว้แล้วลุกไปอาบน้ำ เพราะกะว่าเดี๋ยวอาบเสร็จจะนั่งกินก๋วยเตี๋ยวแล้วดูหนังที่ดูค้างไว้ Prison Break เป็นหนังที่ผมติดมาก ตอนดูซีซัน1-2เล่นเอาไม่ได้นอน2 คืนเลย ลุ้นไปกับ Michael Scofield หนังเขาดีจริงๆ ตอนนี้ก็ติดตามซีซั่น 4อยู่
อาบน้ำเสร็จก็ใส่บ๊อกเซอร์ตัวเดียวเช็คหัวเดินไปหยิบก๋วยเตี๋ยวไปใส่ถ้วย เสร็จเดินไปนั่งเช็ดหัวต่อที่โซฟา แต่ตาก็สะดุดไปที่กระเป๋าเงินที่วางอยู่ หยิบขึ้นเปิดดูด้านในแบบคนดีทันที อืม....บัตรอะไรเยอะแยะว่ะเนี้ย สมาชิกโน่นนี้เต็มไปหมดเลยครับ แล้วก็มาหยุดที่บัตรนักศึกษา อืม นาย ภากร ..... ชื่อภากรเหรอว่ะเนี้ย อยู่คณะ....... อ่า เสร็จกรูล่ะ ไอ่เน็ตเพื่อนรัก งานนี้คงต้องยืมแรงมึงแล้ว
..................
“ภากรคณะกรูเหรอว่ะ เอ่อกรูรู้จักเดือนคณะกรูเอง ทำไมว่ะ”พอไอ่เน็ตบอกเท่านั้นล่ะ ในใจผมเนี้ยเลือดสูบฉีดเลยล่ะ
“เปล่ากรูแค่ถามดูเห็นเด็กคณะกรูมันพุดถึงกันว่าใช้ได้”ผมยังไม่อยากให้พวกมันรู้ ว่าผมจะทำอะไรแล้วอีกนัยหนึ่ง ยังไม่พร้อมเล่าว่าโดนทำร้ายแต๊ปน้อยเพราะไปลวนลามผู้ชาย T_____T
“ว่าแต่มึงมีเบอร์มั้ยว่ะ”
......................
ได้มาแล้วครับเบอร์....... หึหึ แต่ว่ายังไม่เอามาใช้ประโยชน์ตอนนี้หรอก แต่เดี๋ยวได้ใช้แน่..หึหึ ตอนนี้ผมเดินอยู่ในคณะไอ่เน็ตมัน สายยตาก็มองหาเป้าหมายของผมไปทั่วแต่ไม่ยักเจอแฮะ กำลังหันเดินจะไปที่รถ
“เฮ้ยยย”
“โอ๊ยยยย”
เจ็บ ใครว่ะแมร่งชนมาได้กรูเจ็บนะเนี้ย แล้วผมก็ลุกขึ้นกำลังจะหันไปด่าก็ต้องเปลี่ยนเป็นชักยิ้มที่มุมปากแทน ใช่ครับคนที่ผมตามหาอยู่ แต่มันคงยังไม่รู้ว่าชนผมเห็นเอามือปัดตามตัวใหญ่เลย
“เป็นอะไ.....เฮ้ยยยยย!” ฮ่าๆตะลึงไปเลยครับ ผมก็ได้แต่ยืนยิ้มมองหน้ามัน แล้วเดินเข้าไปใกล้มันมากขึ้น ส่วนมันก็ถอยหลังไปเรื่อยๆเหมือนกันครับ หน้ามันตอนนี้ฮ่ามากๆเลยครับ
“ม...มึงมาทำอะไร”เน๊ะมีถามๆ
“...........”
“มึงจะทำอะไร ออกไปเลยไม่งั้นกรุจะเรียกยาม....”หึหึ...ผมก็ไม่ตอบอะไรครับจับมือนิ่มมันได้ก็ออกแรงให้เดินตามผมมาเลย
“เฮ้ยยยย.....ปล่อยยยยยยยยย….จะพาไปไหนปล่อยกรูนะ.....ไอ่เชี้ยนี้บอกให้ปล่อยยยย”
“ปล่อยยยยยย......บอกให้ปล่อยยยย...”
ปล่อยครับ....ปล่อยให้มันดิ้นของมันไป กดปลดล๊อกรถแล้วเปิดประตูดันมันเขาไปเลยครับเสร็จก็ชี้หน้ามันผ่านกระจกเชิงบอกอย่าเปิดหนีลงมานะ มันก็เด็กดีครับ หันตัวไปด้านคนขับเหมือนจะเปิดประตูด้านนั้นลงจากรถ แต่จะเร็วกว่าผมเหรอฝันไปได้เลย ผมเปิดประตูด้านคนขับแล้วขึ้นไปนั่งมันก็มองหน้า แล้วเหมือนคิดได้ มือมันย้ายก็ไปที่ประตูด้านตัวเองทันที ผมเลยต้องคว้ากอดมันไว้ทั้งตัวแล้วเอามือข้างหนึ่งไปดึงมือมันออกจากประตู ผลเป็นไงเหรอ มันยังอยู่บนรถแล้วประตูยังปิดอยู่ แต่ไหล่ผมนี้สิ
“โอ๊ยยยยยยยยยยยย...”มันกัดลงมาที่ไหล่เต็มๆ ผมใช้มือทั้งสองข้างดันร่างมันติดเบาะ แล้วรีบเปิดดุรอยที่ไหล่ตัวเอง แดง ลึก ชัดทั้งสามสิบสองเลยมั้งเนี้ย เสร็จก็ตวัดตามองมัน มันก็ชะโงกมองผลงานของมัน แต่พอเห็นผมมอง มันก็เซหน้ามองไปนอกรถ
“กัดทำไม”ผมทำเสียงดุถามมัน
“ก็มึงจับกรูมาทำไม”
“กัดทำไม”
“ก็มึงจับกรูมา..กรูก็ต้องปกป้องตัวเอง”มันยังมองไปนอกรถ ทำกันอย่างงี้ใช่มั้ยได้! ผมเลยใช้มือหันหน้ามันมาทางผมแล้วประกบจูบที่ปากนุ่มของมันอย่างรวดเร็ว
“อื้ออ”มันนิ่งตกใจตาตื่น แต่พอได้สติก็เริ่มใช้มือผลักดันตัวผมออก ผมนะเหรอจะยอม ลุกล้ำปากนุ่มๆของมันต่อ นิ่มแล้วหวานด้วย ปากเหี้ยไรเนี้ยไม่อยากละออกเลยให้ตายเถอะ
“อ๊า..”มันทำสำเร็จครับ ตอนนี้ผมละริมฝีปากออกมาแล้ว แต่ตายังจดจ้องอยู่ที่ริมฝีปากนั้น ตอนนี้มันเอามือขึ้นมาปิดแล้วเช็ดใหญ่เลย แต่กับเป็นภาพที่น่ารักเพิ่มขึ้นไปอีกสำหรับผม
“จูบกรูทำไม”มันถามเสียงดุเชี่ยวครับ
“……….”ผมเงียบไม่ตอบ
“ถามว่าจูบทำไม”
“ รักษารอยกัด ”หันหน้าไปยิ้มตอบมัน มันก็เหมือนอึ้งหน้าแดง ไม่รู้ว่าเขินหรือว่าโกรธครับ
“ปัง!”
มันลงไปแล้ว ทำไมผมไม่ห้ามไว้เหรอ ตอนนี้อารมณ์ดีแล้วครับ อีกอย่างเราต้องได้เจอกันอีกแน่ผมมั่นใจ เตรียมตัวไว้แล้วกัน ....
TBC.พอได้มั้ยนะ
รักคนอ่านมากมาย...จ๊วบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
เดี๋ยวสอบเสร็จมา +1 ให้ทุกคนเลยนะจ้า
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
