ขอบคุณสำหรับทุกคอมเมนต์และคะแนนที่มีให้นะคะ 
เพื่อกันสับสน ขอบอกไว้ก่อนว่าเรื่องนี้จะสลับมุมมองระหว่างเอกกับภูมิคนละหนึ่งตอนค่ะ.......
ตอนที่ 5 : สอบสวน .......
ผมแอบมอง ร่างที่หุ้มตัวเองด้วยผ้าห่มเดินกระโผลกกระเผลกเข้าไปในห้องน้ำด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก
ผมหลับตานอนกอดอกอยู่บนเตียง พยายามทบทวนและเข้าใจเรื่องราว
ริมฝีปากและซี่โครงรู้สึกปวดจากการอาละวาดของไอ้ภูมิ แต่ผมไม่คิดจะใส่ใจมัน
ยิ่งเห็นไอ้ภูมิเดินกระโผลกกระเผลกไปห้องน้ำ
ผมยิ่งรู้สึกว่า ผมโดนน้อยไปด้วยซ้ำ ผมรังแกมันสินะ
เมื่อคืนถ้าผมหยุดแค่ครั้งเดียว มันคงไม่เจ็บมากขนาดนี้
แต่ผมก็ไม่หยุด ทั้งๆ ที่อีกฝ่ายไม่รู้สึกตัวผมก็ยังเฝ้าหาความสุขใส่ตัวครั้งแล้วครั้งเล่า
จนอ่อนเพลียหมดแรงไปตอนรุ่งสาง "ไอ้ภูมิกูขอโทษ" คำนี้จุกอกผมอยู่ในตอนนี้
...
ผมนึกถึงสาเหตุที่ทำให้ตัวเองกลายเป็นคนบ้ากาม ไร้สติสตังจนรู้สึกน่าสมเพช
ก็พบว่าภาพร่างเปลือยเปล่าของไอ้ภูมิมันถูกฝังไว้ในสมองและกลิ่นกายของมันยังติดอยู่ปลายจมูก
เฮ้อ แค่คิดก็ทำให้น้องชายของผมโด่ขึ้นมาอีกแล้ว
"ไอ้ภูมิ มึงทำไรกูนี่ กูถึงอยากกินมึงไม่รู้จักอิ่ม"
"พลั่ก" ผมสะดุ้งลืมตาจากภวังค์จับสบู่ที่ภูมิมาขว้างใส่ หันไปมองหน้าไอ้ภูมิที่นุ่งผ้าเช็ดตัวหน้าเครียดแก้มแดงเข้มอยู่หน้าห้องน้ำอย่างตกใจ
"ไอ้เชี่ยเอก ไอ้ฟาย มึงจะลามกไปถึงไหนวะ นอนโด่ไม่ใส่เสื้อผ้า รอใครมาข่มขืนเมิงเรอะ"
"ใส่กางเกงเดี๋ยวนี้" มันตะโกนสั่งผม
"อื้อ" ผมโดดไปใส่กางเกงที่ข้างเตียงตามมันสั่งอย่างไม่รู้ตัว
ไอ้ภูมิเดินช้าๆ เหมือนพยายามฝืนตัวเองมานั่งที่เตียงโดยไม่ยอมมองหน้าผมที่จ้องมันอยู่ทุกฝีก้าว
แต่แล้วมันก็ทำท่าสะดุ้งโหยง ดีดตัวขึ้นหันขวับมามองผมด้วยสายตาที่อาฆาต แบบถ้ามันฆ่าผมได้คงฆ่าไปแล้ว
"ไอ้เชี่ย เมื่อคืนมึงใส่กูกี่ครั้ง"
"เอ่อ เอ่อ ครั้งเดียว" ผมตอบตะกุกตะกัก
"แม่ง ครั้งเดียวจริงนะ" มันจ้องตาผมคาดคั้น
"ใส่ครั้งเดียวจริงๆ จ๊ะ" ผมพยายามสู้ตามัน เพื่อแสดงความบริสุทธิ์ใจ
"ไอ้ภูมิ เมื่อคืนกูใส่มึงครั้งเดียวจริงๆ แต่กูไม่ถอดจนเช้าอ่ะ" ผมตอบความจริงมันในใจ
ดูเหมือนไอ้ภูมิจะยืนไม่ไหว นั่งไม่ได้ มันเลยพยายามเอนกายลงนอน แต่ตายังจ้องมาที่ผมอย่างไม่กระดิก ซึ่งผมเองก็ยืนนิ่งให้มันจ้อง
ไม่ขยับตัวไปไหน เหมือนมีอะไรมายึดขาผมไว้
"ไอ้เอก กูถามมึงตรงๆ เมื่อคืนมึงจำได้ทุกอย่างใช่ปะ"
ตอนนี้มันเปลี่ยนสายตาอาฆาตมาเป็นสายตาอ้อนวอนขอความเป็นจริง ซึ่งสำหรับผมมันยิ่งแย่กว่าเดิม
"ใช่"
"แล้วไมมึงไม่หยุดวะ มึงทำกูทำไม มึงทำทำไม" เสียงมันตะคอกใส่ผม ตอนนี้ผมเห็นมันเป็นเปาบุ้นจิ้นยังไงยังงั้น
"มึง... มึงยั่วกู มึงจูบกู ลูบกู จับกูถอดเสื้อผ้ากู กูก็เมา ของกูก็ขึ้น กูก็โดนยาด้วย" ผมพยายามให้ข้อมูลมันเท่าที่นึกออก ดูเหมือนคำตอบผมทำให้มันอึ้งกิมกี่
"โอ้ย กูจะบ้า กูปวดหัว กูเจ็บ กูหิว" ไอ้ภูมิโอดครวญพร้อมทั้งทิ้งตัวลงนอนอย่างหมดอาลัยตายอยาก
ผมเดินเข้าไปข้างไอ้ภูมิชะโงกไปมองหน้ามัน ผมเผ้าที่สระมาใหม่ๆ ของมันดูยุ่งเหยิง
ตาของมันแวววับเหมือนเด็กๆ แก้มขาวๆ ของมันเหมือนแดงขึ้นเมื่อผมเข้าใกล้
"อะไร " มันถามผม
"กูขอโทษ กูผิดเอง" ผมพูดคำที่จุกลิ้นปี่ผมมานานออกไป ไอ้ภูมิจ้องตาผมนิ่งไปครู่หนึ่ง
"ขอโทษ หึๆ มันคงช่วยไรได้หรอก" แล้วมันก็หลับตาลงไม่สนใจผมอีก
"เดี๋ยวกูไปหาข้าวหายามาให้นะแปปหนึ่ง อยากทานอะไรเป็นพิเศษไหม"
"กุ้ง มังกร ไข่ปลาคาร์เวีย บัวหิมะ ถ้าไม่มาในสามสิบนาที กูจะฆ่ามึง" ไอ้ภูมิพึมพำโดยไม่ยอมลืมตา
ผมกระโดดเดินไปหยิบโทรศัพท์ที่ไอ้ภูมิมันใช้ปากขว้างไปไว้มุมห้อง ดีที่พื้นเป็นพรม โทรศัพท์เลยไม่เป็นอะไร
ผมรีบหยิบกุญแจแล้วเผ่นออกจากห้องลงลิฟท์ไปยังชั้นหนึ่ง ระหว่างอยู่ในลิฟท์ผมโทรศัพท์ให้เชฟของโรงแรมในเครือของพ่อ
จัดหาอาหารมาส่งที่โรงแรมตามที่ไอ้ภูมิต้องการโดยให้เวลาพวกนั้นสามสิบนาทีถึงชั้นหนึ่งของโรงแรม
ผมเดินรี่เข้าไปถามพนักงานต้อนรับว่า แถวนี้มีร้านขายยาใกล้ๆ บ้างไหม
หลังจากวิ่งไปซื้อยา ผมก็นึกได้ถึงเสื้อผ้าที่ต้องการเปลี่ยน เลยโทรบอกให้คนที่บ้านจัดเสื้อผ้าของผมมาส่งที่ห้องสักสี่ห้าชุด
เหลือบดูนาฬิกาตอนนี้ผมใช้ไปแล้วสิบห้านาที
ผมยืนรออาหารอยู่หน้าห้องอย่างกระวนกระวายไม่ทันได้สังเกตสิ่งรอบตัว เมื่อไอ้ชายเพื่อนของภูมิมาตบบ่าผมจึงสะดุ้ง
ไอ้ชายหัวเราะร่วน ขำผม
"เฮ้ย เอกเป็นไรวะ มายืนแก้ผ้าไรหน้าห้อง นางฟ้ามึงไม่ให้เข้าห้องเหรอวะ"
"กูจะพาน้องหญิงกลับหอ" เหลือบตาไปยังผู้หญิงที่แอบๆ หลบๆ อยู่หลังมัน ผมพยักหน้ากับมันไปเรื่อย
"เอ้อ ไอ้ภูมิอยู่กับมึงหรือวะ เห็นเมื่อเช้าใช้โทรศัพท์มึงโทรหากู"
"ถ้าเจอมันฝากบอกด้วยนะเว้ยว่า กูคิดค่าเบียร์มันสองมื้อ ไปละว่ะ" โชคดีที่ไอ้บ้าชายมันถามไปเรื่อยเปื่อยแบบไม่ต้องการคำตอบ มันเลยไม่สังเกตเห็นเหงื่อที่ผุดขึ้นแถวๆ หน้าผม
"เอ๊ะ ไอ้ชายบอกว่าเราแก้ผ้า" ผมนึกขึ้นได้หลังจากไอ้ชายเดินจากไป
ผมเหลือบดูสภาพตัวเองเลยถึงบางอ้อ ผมใส่กางเกงยีนส์ตัวเดียว เสื้อรองเท้าไม่ใส่ วิ่งพล่านไปทั่วเพื่อหาของมาประเคนไอ้ภูมิมัน
"กูต้องบ้าแล้วแน่ๆ" ผมคิดในใจ
จบตอนที่ 5
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
