.....
ตอนที่ 9 : โคตรจะแมน .....
ผมมาถึงห้องพักโดยมีไอ้เอกที่ทำหน้าเฉยชาตามปกติของมันติดมาด้วย
เมื่อเปิดประตูห้องพักอันแสนรกของผม ไอ้เอกก็เข้าไปยืนนิ่งอยู่กลางห้อง แล้วกวาดสายตาดูรอบห้องๆ ด้วยแววตาน่าถีบ
"รกมาก" มันพูดด้วยใบหน้าไร้อารมณ์
"ไอ้สาด ออกไปจากห้องกูเดี๋ยวนี้เลย ไม่ต้องมาทำปากดี" ผมไล่มัน
"เอาน้ำมาให้กูกินหน่อย" มันทำเหมือนไม่ได้ยิน แถมยังนั่งลงบนเตียงผมเหมือนพื้นห้องผมสกปรกเต็มประดา
"หาแดกเอง คุณชาย กูจะอาบน้ำ" ผมโมโหในท่าทางที่เป็นคุณชายของไอ้เอกมากจึงไปอาบน้ำเพื่อสงบอารมณ์
.....
สายน้ำจากฝักบัวที่ไหลผ่านร่างกาย ค่อยทำให้ผมอารมณ์เย็นลง
สัปดาห์นี้อารมณ์ผมแปรปรวนจนผมเองเบื่อหน่ายตัวเองยิ่งนัก เพราะสาเหตุมันก็มาจากไอ้ผู้ชายคนเดียวที่เข้ามาป่วนชีวิตผม
พระเจ้า ท่านคงอยากจะทดสอบความเข็มแข็งของลูกผู้ชายที่ชื่อว่าภาคภูมิสินะ
"ผมจะเข้มแข็งให้ท่านดู" ผมตะโกนในใจ
"ไอ้เป็นเอก มึงก็แค่เพื่อนร่วมโลกกูคนหนึ่ง ทำไมกูจะรักจะทำดีกับมึงเยี่ยงมนุษย์ร่วมโลกที่เอื้ออาทรต่อกันไม่ได้" ผมคิด
.....
ผมอาบน้ำชำระความสกปรกของร่างกาย รวมทั้งอคติ ความโกรธแค้นออกจากจิตใจด้วย
เมื่อผมออกจากห้องน้ำ ผมจึงยิ้มละไมให้ไอ้เอกที่ดูเหมือนงุนงงกับรอยยิ้มของผม
"เอก ไปอาบน้ำสิ เอ้านี่ผ้าเช็ดตัว" ผมพูดเพราะพร้อมยื่นผ้าเช็ดตัวผืนใหม่ที่ค้นมาจากตู้ให้
"ไปอาบเถอะน่า ร้อนจะตายชัก ห้องกูมีแต่พัดลมนะ เดี๋ยวกูจะได้เก็บของหน่อย รกจริงๆ"
"อือ" มันเดินเข้าไปห้องน้ำอย่างว่าง่ายแต่มิวายหันกลับมามองผมด้วยสายตาแปลกๆ
ผมจัดการข้าวของที่รกกระจัดกระจายอย่างรวดเร็ว ด้วยอารมณ์แจ่มใส คิดดีทำดีมันรู้สึกปลอดโปร่งอย่างนี้เอง
ผมจัดการรินน้ำผลไม้ใส่แก้วและนำขนมกินเล่นที่สะสมไว้ในตู้เย็นมาใส่จาน จากนั้นก็นำผ้าห่มมาปูบนพื้นเหมือนเสื่อเตรียมไว้สำหรับแขกวีไอพีของผม พอดีกับไอ้เอกออกจากห้องน้ำ
"เฮ้ อาบเร็วดีแฮะ ใส่เกงใส่เสื้อกูไปก่อนนะ นั่น" ผมชี้ไปเสื้อผ้าที่เตรียมไว้ให้มันบนเตียง
"เอกมึงชอบดูสารคดีป่ะวะ นี่วันนี้มันจะฉายเกี่ยวกับสิบสุดยอดแมลงมีพิษว่ะ" ผมคุยกับมันโดยสายตาไม่ละไปจากทีวี สักครู่มันมานั่งพิงหมอนใบเดียวกับผม
"ทำไมไม่ใส่เสื้อ" ผมถาม
"มันคับ"
"ดีนะ ที่ยังใส่กางเกงได้ โทษทีว่ะ ไม่เคยมีใครมาห้อง เลยไม่ได้เตรียมไรไว้"
"กูคนแรกสินะ" มันหันหน้ามายิ้มกว้างกับผม และพยายามส่งสายตาบางอย่างที่ผมไม่อยากมอง
"ดูนั่นสิ เป็นไปได้ไง มดคันไฟ เป็นแมลงที่ดุร้ายอันดับที่แปด" ผมหักเหความสนใจมันไปที่ทีวี
"ก็ดูพิษมันสิเพราะมันมีสาร.... " ไอ้เอกมันอธิบายไปเป็นฉากๆ เหมือนผมมีดอกเตอร์ทางด้านกีฏะมาให้ความรู้ส่วนตัว
ผมเลยเพลิดเพลินพูดคุยกับมันไปดูสารคดีไปด้วยบรรยากาศที่ผ่อนคลาย
ใบหน้าอันหล่อเหลาของไอ้เอก เวลาพูดคุยด้วยมันน่าดูอย่างบอกไม่ถูก ความรู้สึกตอนนี้เหมือนผมกับมันเป็นเพื่อนเก่าที่คบกันมานาน
ผมกับมันพิงหมอนใบเดียวกัน ทานขนมด้วยกัน คุยกันไป จนผมง่วงหลับไปโดยไม่รู้ตัว
.........
ผมตื่นขึ้นมาด้วยอารมณ์แจ่มใสที่สุดในรอบสัปดาห์นึกถึงเรื่องเมื่อคืนที่ผมทำดีกับไอ้เอกยิ่งปลื้ม
แล้วผมก็รับรู้ถึงลมหายใจของไอ้เอกที่รดผมอยู่ข้างแก้ม ไอ้นี่มันคงลากผมมานอนบนเตียง เพราะผมจำได้ว่าเมื่อคืนหลับอยู่หน้าทีวี
เตียงผมเป็นเตียงเดี่ยวนอนคนเดียว เมื่อนอนสองคน ไอ้เอกก็โดนผมทับไปครึ่งตัว แต่ไอ้นี่มันเป็นเป็นตึก มันคงไม่รู้สึกไรสินะ ยังนอนด้วยรอยยิ้มฝันหวานเหมือนเดิม
และแล้วผมรู้สึกเหมือนมีอะไรดันอยู่บริเวณต้นขาด้านขวาของผมที่พาดอยู่กลางหว่างขาไอ้เอก
ผมรีบพยุงตัวผงกหัวขึ้นพร้อมกับชักขาออกจากจากหว่างขาไอ้เอกอย่างรวดเร็ว
แล้วไอ้ที่ผมสังหรณ์ใจไว้ก็ไม่ผิด น้องชายขนาดใหญ่ของไอ้เอกชูโด่ขึ้นทันที
โชว์ความยาวที่ทำให้ลูกผู้ชายอย่างผมรู้สึกด้อยในตัวเอง น้องชายของมันพยักหน้าหงึกๆใส่ผมพร้อมกับมีน้ำหล่อลื่นไหลซึมออกมา
เท่านั้นแหละสัญญาของผมกับพระเจ้าก็ขาดสะบั้นลงทันใด
"พลั่ก" ผมถีบไอ้ลามกลงจากเตียงสุดแรงเกิด
"โป้ก"
"โอ้ย อูย" ไอ้เอกโอดโอย เพราะหัวมันไปฟาดกับโต๊ะข้างเตียง
"มึงเป็นบ้าไรแต่เช้าไอ้ภูมิ"
"อูย" มันครวญคราง จ้องหน้าผมเขม็ง
"ใครบอกมึงแก้ผ้านอนไอ้เชี่ย" ผมใช้สายตาไฟเผามันเหมือนกัน
"มันร้อนมึงไม่รู้เหรอ เมื่อคืนไฟดับกูทนไม่ไหวก็เลยถอด กูถอดเสื้อให้มึงด้วย มึงไม่เห็นเหรอ"
"เฮ้ย" ผมก้มลงดูตัวเอง ท่อนบนผมล่อนจ้อน
"มึงก็ผู้ชาย กูก็ผู้ชาย จะอายทำไมวะ" ไอ้เอกยังร่ายต่อพลางลุกขึ้นยืนมาประจันหน้ากับผมที่อยู่บนเตียง
"ไอ้เชี่ยเอก ไอ้หน้าด้าน กูไม่ใช่เมียมึงนะ มึงจะโชว์น้องชายมึงไปถึงไหน ไอ้เชี่ยขนาดกูถีบกูด่ายังแข็งโด่อยู่ได้ ไอ้โรคจิต "
ผมหลับตาปี๋ลงด้วยไม่อยากเห็นอะไรที่มันชัดทุกรูขุมขนอยู่ตรงหน้า
"กูว่าแล้ว มึงต้องแอบแมน ไม่เคยแก้ผ้าอาบน้ำกับผู้ชายหรือไง โถ่ ผู้ชายวัยเราตามหลักมันก็โด่ตอนเช้าทั้งนั้นแหละหรือมึงอ่อนตลอด"
เสียงเย้ยหยันทำให้ผมลืมตา พยายามทำหน้าเฉยจ้องเขม็งไปที่น้องชายไอ้เอกตรงหน้าอีกครั้งเพื่อแสดงให้มันดูว่าผมไม่ได้อาย
"กูก็โด่ แต่กูไม่โชว์ ไม่ได้โรคจิตเหมือนมึงนี่"
"กูไม่เชื่อ มึงมันโม้ ไอ้อ่อน" ไอ้เอกยังยั่วโมโหผมต่อ
ผมลุกขึ้นยืนบนเตียง เดินไปใกล้ๆไอ้เอก ถลกกางเกงขาสั้นลงโชว์น้องชายที่ตื่นตัวเต็มที่ให้ไอ้เอกดูเต็มตา
เราทั้งคู่เงียบไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ ผมยืนหายใจถี่ด้วยความโกรธ ความอาย และอีกหลายอารมณ์ที่บอกไม่ถูก
ส่วนไอ้บ้าเอกมันจ้องหน้าผมกับน้องชายผมสลับกันไปมา เหงื่อผุดขึ้นเต็มหน้ามัน
ที่สุดผมเห็นไอ้เอกพยายามกลืนน้ำลายผ่านคอก่อนจะจ้องตาผมด้วยสายตาวิงวอน และเสียงแหบพร่า
"หะ หะ ให้ กูช่วยไหม" ผมส่งสายตาไฟไปเผามันเป็นคำตอบ
"งั้น กูไปอาบน้ำนะ" พูดจบมันก็พาร่างเปลือยเปล่าของมันเข้าห้องน้ำไป
เมื่อไอ้เอก เข้าไปในห้องน้ำแล้ว ผมก็ทรุดตัวลงบนเตียงอย่างหมดเรี่ยวแรง
"โอ้ย กูจะบ้า กูทำไรนี่ พระเจ้า ผมยอมแพ้ไอ้ซาตานคนนี้แล้วพิษมันรอบตัวจริง" ผมพูดกับตัวเอง
จบตอนที่ 9 ...เรื่องนี้หื้น หื่น
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
