Part 2“เช็ดหน้าซะ” มือลึกลับนั่นส่งผ้าขนหนูผืนเล็กสีขาวมาให้ผม
“ขะ..ขอบใจ” ผมยื่นมือไปรับผ้าขนหนูสีขาวผืนเล็กมาไว้ในมือ มองอีกฝ่ายอย่างงงๆ …สายตาพร่าเลือนด้วยหยดน้ำ บวกกับสมองที่ยังไม่ค่อยลงร่องลงรอยเลยทำให้เห็นภาพของคนที่ยืนซ้อนด้านหลังไม่ชัดเท่าไรนัก
ผมเช็ดหน้าแบบลวกๆ ในหัวก็เบลอ คิดวนไปวนมาว่านี่ใครวะ เพื่อนกรูป่าว… เพื่อนห่าไรล่ะ นี่กรูอยู่ที่ไหนเนี่ย ห้องกรู? แล้วไอ้นี่เข้ามาห้องกรูได้ไง สาดดด ไอ้หัวขโมย!
“มึงเป็นใคร?!” ผมเขวี้ยงผ้าทิ้งทันที หันหน้ากลับไปมองไอ้คนข้างหลังอย่างเต็มตา
แว๊กกกก เชี้ยยยยยย ไอ้หัวเดดล็อกนี่ใครวะ???????????????
ผมยืนนิ่งตาโตเป็นไข่ห่าน แม่ง มึงแนวไปมั้ย เกิดมาเพิ่งเคยเห็นคนทำผมเดดล็อกในระยะใกล้… จ๊อด กูนับถือๆ มึงแนวจริง ….เอ้ยยยยยยยยย! นี่ไม่ใช่เวลามาคิดเรื่องแบบนี้ เฮ้อออ
“มึงเข้ามาห้องกูได้ไงวะ?!” ผมขึ้นเสียงดัง มองหน้าอีกฝ่ายอย่างหาเรื่อง แม่ง…หน้าก็ขาว ตัวก็ขาวจั๊วะ เสือกทำผมเดดล็อก เป็นเหี้ยไรมากป่ะเนี่ย
“ใจเย็นพี่ ก่อนพูดมองดูรอบตัวก่อน” มันยืนท้าวสะเอว ทำหน้าแบบเซ็งๆ
ผมยังคงหงุดหงิด แต่ก็ทำตามที่มันบอก… อืมมม มองไปรอบๆ ซ้ายมือเป็นระเบียง ตำแหน่งเดียวกะห้องกรูเลย ก็ต้องเป็นห้องกรูดิสาด อย่ามาทำให้เสียเซลฟ์ …แต่เครื่องเสียงกับแอลซีดีทีวี 40 นิ้วกรูหายไปไหน!? ห่าเอ้ยยย ไอ้ชั้นวางหนังสือสูงเฉียดเพดานนี่มันอะไรวะ แล้วไหนจะกองถังสีกับแผ่นกระดานใหญ่ท่วมหัวนี่อีก
สะบัดหน้าสองสามที แล้วเริ่มหันไปทางซ้าย แอบผ่านไอ้หน้าขาวหัวเดดล็อกนี่ทีนึง มันมองผมแล้วส่ายหัว เหอะ… แม่ง มีกีตาร์กะกลองชุดด้วย ไม่ นี่มันที่ไหน ไม่ใช่กรูนี่หว่า แหะๆๆๆ…. สาดดดดดด ห้องใครวะ!?
“สร่างยังพี่?” มันหันหลังเดินหนีผมไม่สนใจ แล้วนั่งลงกับพื้นห้องที่ปูด้วยเสื่อ…เสื่อ!
“อ่ะ เอ่อ เอิ่ม อืม” ผมยืนทำอะไรไม่ถูก เหอๆ ก็หน้าแตกหมอไม่รับเย็บแบบนี้ เลยได้แต่ยืนแกล้งทำหน้าซื่อ ประมาณว่า กรูผิดอะไรเหรอ?? กูเมา กูไม่ผิด เอ้ยยย กูไม่เมา กูแค่หมา…กูไม่เมา แค้อ้วกแตกเอง
“มานี่ได้ไงฟะ…” ผมยังคงงงๆ บ่นพึมพำกับตัวเอง
“ก็ผมเห็นมีคนยืนหอนอยู่ตรงระเบียง จะเปิดประตูไปดูเท่านั้นแหล่ะ โหหหหห ไอ้โหดเมื่อวานหมดสภาพมาก ฮ่าๆๆๆๆ ไม่ทันทำไร พี่ก็วิ่งเข้ามา แล้วก็อ้วกแตกในห้องน้ำผม นั่นแหล่ะ จบ”
ผมยืนฟังไอ้เดดล็อกสาธยายวิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดแบบอึ้งๆ อืมมม งั้นนี่ก็ห้องมันสินะ… ผมยังไม่ชัวร์ เลยเดินผ่านมันไป ไอ้นั่นก็มองตาม นั่งจ้องว่าผมจะทำยังไงต่อ…
ทำไงต่อนะเหรอ ก็เดินไปเปิดประตูห้องมัน แล้วชะโงกหน้าซ้ายทีขวาที พร้อมกับดูหมายเลขหน้าห้อง
สาดดด 9/11 ติดกะห้องกูเลยนี่หว่า… ว่าแล้วก็มองเลยผ่านไปห้องข้างๆ 9/10 อ๊ากกกก นั่นมันห้องกรู ถุยๆๆๆๆๆๆ กรูอยากบ้า!!
“ชัดยัง?” ไอ้หมอนั่นเดินตามผมมาข้างหลัง ยืนท้าวเอวแล้วหัวเราะ
“ก็…พอตัวอยู่” ผมยืนเกาหัวแก้เขิน เขินเป็นครับ เขินเป็น…ยังเป็นคนอยู่
“หึหึ แล้วพี่ชื่อไรอ่ะ?”
“แดน”
“กี้” มันชี้ตัวเอง
“หะ?” อะไร ป๊อกกี้? กินขี้? จีจี้?
“ผมชื่อกี้”
“กี้??” ผมทวนที่มันพูดอีกครั้ง รู้สึกตัวเองเหมือนคนแก่เลยว่ะ แม่งเอ้ย
“อื้ม ความจริงชื่อมิกกี้ แต่เพื่อนเรียกกี้” มันยืนยิ้ม เกาหัวที่ถูกถักเป็นหลอดแบบเขินๆ
“อ่อ… อาฮะ ไอ้กี้”
ด้วยความหน้าด้าน ผมเลยเรียกอีกฝ่ายราวกับสนิทสนมกันมาแรมปี ยิ่งเห็นหน้ามันแล้วท่าทางจะเด็กกว่าหลายปีอยู่ เล่นได้ๆ
ส่วนไอ้มิกกี้หัวหลอดท่าทางจะอึ้งไปเล็กน้อย แล้วก็หัวเราะออกมาชุดใหญ่ มันกำท้องหัวเราะงอหงาย แล้วเดินเข้ามาตบไหล่ผมปุๆ สาดดด กูเพื่อนเล่นมึงเหรอ
“ดีๆ พี่ ข้างห้องนะ ฝากตัวด้วย เมื่อวานเสียงดังโทษที แบบว่ากำลังทำงานอยู่นิดหน่อย” มันรีบหดมือ แล้วเดินหนีเมื่อเห็นว่าผมทำตาขวาง ขมวดคิ้วเข้ม
“เออ ไม่เป็นไร ยังไงก็ขอบใจที่ให้ใช้ห้องน้ำ เจ๊ากันไป แต๊งส์เว้ยไอ้หนู” ผมเดินไปเข้าไป ยกมือหมายจะตบหัวเดดล็อกของมันซะหน่อย ไอ้นั่นกลับรีบเบนตัวหนี ดูเหมือนมันจะกลัวผมนิดๆ
“เฮ้ย เป็นไร ไม่ทำไร ไอ้ห่านี่” ว่าแล้วผมก็รีบดึงคอมันเข้าอย่างแรง
“โอ๊ยยย ไรวะเฮีย แรงควายชะมัด…”
“เดี๋ยวโดนๆ มึงด่าใครควาย” ผมล็อกคอมันแน่นยิ่งขึ้น ไอ้เดดล็อกนี่ก็ฮาดีนี่หว่า ไม่หือด้วย เหมาะแก่การจิกหัวใช้เป็นอย่างยิ่ง หึหึ
“เปล่าคร้าบบบ กลัวแล้วคร้าบบบ”
ผมมองดูรอบๆ ห้องมัน เห็นมีเสื้อนักศึกษาแขวนอยู่สองสามตัว นี่แสดงว่ายังเรียนอยู่สินะ หน้าตาอย่างงี้ไม่ถาปัตฯ ก็ศิลปกรรมแหล่ะวะ ไอ้มิกกี้มันเห็นผมมองๆ ห้องมันก็ยิ้มกว้างแก้มปริ
“เฮีย ตกลงเข้าห้องได้ป่ะ?” มันเริ่มเปลี่ยนสรรพนามเรียกผม แต่ไม่ได้ใส่ใจอะไร
“อืม แม่งเอ้ย กุญแจหายไปไหนวะ…” พอไอ้มิกกี้มันพูดแบบนั้น ผมเลยลงมือควานกระเป๋าตัวเองหากุญแจ ควักแล้วควักอีกก็ไม่เจอ กรูจะได้ว่าใส่ไว้ในนี้นี่หว่า แสรดดดด แล้วคืนนี้ก็จะทำไงเนี่ย ลืมปั๊มกุญแจสำรองให้คนดูแลข้างล่าง แถมอีกดอกดันเสือกอยู่ในห้อง ไอ้โง่เอ้ยยยย
“เออ… ถ้าไงนอนห้องผมก็ได้นะ”
เจ้าหัวหลอดเอ่ยบอกแบบกล้าๆ กลัวๆ ผมก็ยืนคิดอยู่พักนึง เอาไงดีวะ ความจริงก็เกรงใจมันนะ เพิ่งจะรู้จักกัน แถมยังทำห้องน้ำเค้าเหม็นอีก หรือจะไปค้างบ้านเพื่อนดี แต่แม่ง ดึกป่านนี้แล้วโดนด่าเสียหมาแน่
ในขณะที่ผมกำลังใช้ความคิดอย่างหนัก อยู่ๆ ก็ได้ยินเสียงเปิดประตูจากห้องข้างๆ เพราะตอนที่ผมเปิดประตูออกไปดูเลขห้องยังไม่ได้ปิดไว้ ประตูเลยอ้าค้างอยู่แบบนั้น
เสียงพูดคุยที่คุ้นเคยดังขึ้นจากฟากตรงข้าม… ไอ้เชี้ยชิน!
“ไอ้ชิ…” ผมรีบเดินลิ่วไปหน้าห้อง หมายจะเรียกไอ้ตัวแสบแล้วขอมันค้างห้องซักคืน แต่ทว่า..
“อืมมมม อ่า อื้มมมมม”
และแล้วผมก็ยืนตัวแข็งทื่อกับภาพตรงหน้า ไอ้ห่าชินมันกำลังพิงประตูโดยมีผู้ชายร่างใหญ่อีกคนทาบทับ ทั้งสองกำลังจูบกันอย่างเร่าร้อนไม่อายผีสางเทวดารอบกาย หรือไอ้หัวหอกที่ยืนโด่มองอยู่ตรงนี้เลยสักนิด
“อืมมมม ฮ่าาา อือออออ”
“อือออ ไม่ไหวแล้ว ซี้ดดด อืมมม”
เสียงไอ้เวรสองตัวนั่นจูบกันอย่างเร่าร้อนทำเอาผมแทบอยากควักลูกตาตัวเองออกมายัดปากพวกมันแล้วบอกให้เงียบซะ เอาอีกแล้วววว ไอ้เวรตะไลชินมันลากผู้ชายมาห้องอีกแล้วววววว โอยยย กูละเบื่อออ มึงไม่เงี่ยนซักวันจะได้ม้ายยย
“อืออ อ่ะ อ้าว.. ไง” ดูเหมือนไอ้คนที่ผมกำลังด่าในใจเพิ่งจะสังเกตเห็นเพื่อนสุดรักของมันยืนพิงประตู มองคนตรงหน้าอย่างเอือมระอา
“เออ สาด ไร้ประโยชน์จริงๆ เลยนะมึง” ผมบ่นแบบเซ็งๆ ก็เล่นลากคู่ขามาแบบนี้ มันหมายความว่าคืนนี้ผมก็ไปนอนห้องมันไม่ได้น่ะสิ!
“หา อือออ ระ…ไร้ประโยชน์อะไร?” ไอ้หน้าหนวดนั่นก็ยังนัวเนียไอ้ชินไม่เลิก ขนาดเห็นว่ามีคนอยู่นะเนี่ย ให้ตายสิวะ
“กรูลืมเอากุญแจห้องมา ว่าจะขอค้างห้องมึงซักหน่อย แต่เอาเถอะ เดี๋ยวกูไปค้างบ้านไอ้เอ็มก็ได้” ผมบอกแบบปัดๆ กึ่งรำคาญ
“อือออ ทำไมล่ะ ค้างด้วยก็ได้นะ” มันพูด แต่ปากยังคงถูกประกบไม่ห่าง
“มึงจะอีกนานมั้ยล่ะ ไม่นานกูก็รอได้” ผมเริ่มเห็นความหวัง ยืนกอดอกรอคำตอบจากอีกฝ่าย
“ทั้งคืน” ไอ้หน้าหนวดหันมาตอบแทนไอ้ชิน เล่นเอาผมแทบไถลปรื้ดดดด ทรงตัวไม่อยู่
“อืออ ไม่เป็นไร สามพีนะคืนนี้” ไอห่าชินหันมาขยิบตาให้ผม แล้วหันไปหาไอ้หนวดเป็นเชิงถามว่าโอเคมั้ย ไอ้นั่นไม่ตอบ แต่หันมามองผมตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วเลียริมฝีปากแทน
“เชี้ยยยยยยย พวกมึงไปเอากันเอง อย่าเอากูไปด้วย! ไม่ช่วยแล้วพาเสียเรื่องนะมึงไอ้ชิน!” ผมขึ้นเสียงแบบโมโห พร้อมกับหันหลัง ปิดประตูดังโครม!
อารมณ์ยิ่งพุ่งสูงปรี๊ดเมื่อได้ยินเสียงไอ้หมาชินตะโกนตามหลังมาว่า น้า น้า สามพีน้า และตามด้วยเสียงหัวเราะ แม่งเอ้ยยย ยั่วมาก ยั่วส้นตรีนกูมาก จำไว้นะมึง ฮึ่ยยยยย เซ็งเว้ยยยยย
ผมพ่นลมแบบหงุดหงิดๆ ไปมา คิ้วขมวดแน่น ตาโตด้วยอารมณ์ที่ค้างเติ่ง
“ขอบใจนะไอ้หนู แต่เดี๋ยวพี่ไปค้างบ้านเพื่อนเอา” ผมเดินไปตบบ่าไอ้มิกกี้หัวหลอดเบาๆ ที่ตอนนี้มันดูตกใจและเสียขวัญกับฉากเลิฟซีนชายชายตรงหน้า แถมยังอาการหยาบและโมโหของผม หน้าที่ขาวซีดของมันตอนนี้เลยกลับกลายเป็นซีดเผือกยิ่งกว่ากระดาษเอสี่
“อ่ะ เอ่อ ครับ” มันยืนยกมือขึ้นนวดบ่าตัวเอง ที่ผมเผลอตบแรงไปหน่อย
“ค่อยเจอกัน” ผมบอกพร้อมกับเดินไปส่องตาแมวเพื่อดูว่าไอ้ห่าชินกับคู่ขาหนวดเฟิ้มของมันเข้าห้องไปรึยัง…อาฮ่า ทางโปร่ง เงี่ยนจัดสิมึง เข้าห้องไปเรียบร้อยแล้ว
“ครับ”
“แม่งเอ้ย… ลำบากจริงเลยกู ไอ้ห่าเอ็มก็บ้านอยู่ตั้งไกล ดึกป่านนี้มีแท็กซี่ป่าววะ” นี่คือผมพรรณนาเบาๆ นะ ไม่ได้มีเจตนาอะไร แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายที่ยืนนิ่งจะได้ยินเข้า
“เอ่อ…เฮีย ถ้าไม่รังเกียจก็นอนห้องผมได้นะ แบบ…”
“หะ?” ผมหันหน้าไปมองมัน ไม่รู้ว่าเผลอทำหน้าดุหรือเปล่า เพราะไอ้เจ้าหนูมันสะดุ้งไปทีนึง
“ก็… ถึงมันจะรกนิดหน่อย แต่เก็บแป๊บเดียวก็เสร็จ แล้วนี่ก็จะดึกมากแล้ว ยังไง…”
“เออๆ ไม่เป็นไรว่ะ เกรงใจ”
ผมบอกปฏิเสธแบบไม่ได้ใส่ใจอะไร แล้วเดินออกจากประตู แต่แล้วก็โดนมือนั่นดึงแขนเอาไว้จนเซ
“เดี๋ยวเฮีย นอนกับผมนะ!”
“หะ??????” ผมเบิกตาโพลง อย่าบอกนะว่าไอ้นี่มันก็….
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
หัวข้อ: ---"กูล่ะเซ็งจิต...ไอ้ติสต์แตก"--- P.343 (29-01-11) พิเศษย้อนหลัง Happy New Year จร้า *[]* (อ่าน 2688838 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก