Part 5เฮ้ออ เหนื่อยชะมัด.... เจรจากันเกือบทั้งวันยังได้ข้อตกลงที่ลงตัวไม่ได้เสียที นี่จะต้องยืดเยื้อไปอีกเท่าไหร่กันวะ ปวดหัวชิบ แต่ก็เอาน่ะ... อย่างน้อยก็พอจะยืดเวลาอยู่ไทยต่อไปอีกหน่อยได้
อย่างน้อย... ก็เพื่อที่จะได้เจอและคอยดูแลคนนั้นอย่างห่างๆ
ผมกลับมาถึงห้องแล้วหยิบกุญแจขึ้นมาไข หิวชะมัด ทั้งวันยังไม่ได้กินอะไรเลย ว่าจะมาอาบน้ำอาบท่าก่อนแล้วค่อยออกไปหาไรกินข้างนอก หรือกลับบ้านดี.... ไม่เอาดีกว่า เดี๋ยวแม่ก็บ่นไม่เลิกอีก
อ่าว เฮ้ย!? เมื่อเช้าลืมล็อกห้องเหรอวะ??? ไม่นะ ก็ล็อกแล้วนี่ ไรวะ เกิดไรขึ้น.... ผมผลักประตูเข้าไปเบาๆ เสียงเพลงดังมาจากข้างใน ขะ..ขโมย!? แต่ว่าขโมยบ้าอะไรจะมีอารมณ์สุนทรีย์มานั่งเปิดเพลงฟังในห้องเหยื่อวะ
“เฮ้ย!!” ผมถึงกับผงะ ถอยหลังไปสองก้าวเมื่อเจอกับต้นเหตุที่ตอนนี้กำลังนอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนโซฟาตัวยาวสุดโปรดของผม มันเปลี่ยนชุดจากเสื้อนิสิตเป็นเสื้อยืดตัวโคร่งกับกางเกงขาสั้นสีฟ้าเรียบร้อยแล้ว
“ไงเฮีย กลับเย็นจัง”
“อะ อะ อะ ไอ้….!”
“เพลงนี้เจ๋งอ่ะเฮีย ไม่คิดว่าเฮียจะชอบนะเนี่ย ผมก็แฟนพันธุ์แท้เหมือนกัน... แผ่น limited ซะด้วย...ขอได้ป่ะ?” มันยังคงทำหน้าตาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น นอนหงายแล้วยิ้ม ยื่นซีดีมาทางผม
“ออกไป”
“หืม?”
“ออกไปเว้ย!!”
ผมยืนชี้นิ้วออกไปทางประตู พร้อมกับขึ้นเสียงอย่างห้ามไม่ได้ นี่มันอะไรกัน จะมากเกินไปแล้วนะ เข้าห้องมาโดยไม่ได้รับอนุญาต แถมยังทำตัวราวกับสนิทสนมกันมาแต่ชาติปางไหน มันไร้มารยาทเกินไปแล้ว!
“เฮียยย โกรธไรอ่า” ไอ้หัวหลอดมันลุกขึ้นจากเตียง ทำคิ้วขมวดปากยื่น คิขุตายล่ะ ฮึ่ย!
“ต้องให้บอกรึไงหะ?? แล้วนี่เข้ามาได้ไง??” ผมยังยืนมองหน้ามันแบบนั้นด้วยความหงุดหงิด จนอีกฝ่ายทำตัวลีบหน้าหงอยอย่างสังเกตได้
“ก็..เมื่อตอนบ่าย ผมได้กลิ่นแปลกๆ มาจากห้องเฮีย เลยสงสัย...อาจจะเป็นแก๊สรั่วนะเฮีย เลยแบบว่า..” มันยืนเอานิ้วจิ้มกันเหมือนเด็กที่กลัวความผิด
“ก็เลยงัดห้องเข้ามา??”
“อืม”
“เฮ้ออออ” ผมตบหัวตัวเอง แล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่
“แล้วตกลงมันมีอะไรมั้ย?” ผมถามต่ออย่างเซ็งๆ อีกฝ่ายส่ายหน้าหงึกๆ จนหัวแทบหลุด
“แต่ผมเจอนี่นะ!...” ไอ้ตูดหมาหน้าระรื่นหางกระดิกวิ่งไปหยิบ DVD หนังในตู้สะสมของผม แล้วรีบมายื่นให้ดูตรงหน้าจนแทบจะทิ่มตากรูบอด
“เอาออกไปห่างๆ หน่อย”
“โทษที แหะๆ ... ผมชอบเรื่องนี้มากเลย!” มันว่า ตาใสปิ๊ง
“เออๆ ออกไปได้แล้ว เฮ้อออ”
ผมหยิบแผ่นหนังจากมือไอ้มิกกี้เม้าส์ มันดูเหมือนจะยื้อไว้เล็กน้อย ทำหน้ายู่ แล้วค่อยปล่อยออกมา ผมโยนแผ่นหนังลงกับโซฟาอย่างไม่สนใจใยดี ทำให้อีกฝ่ายทำหน้าละห้อย ร้อง อ้า แบบเสียดายที่ผมไม่ถนอมของเท่าไรนัก แต่จะทำไมล่ะ...ของๆ กรู กรูจะทำยังไงกับมันก็ได้
ไอ้หัวหลอดมันยังทำท่ายึกยักเหมือนไม่อยากออกจากห้องจนผมต้องหันไปทำตาดุ คว้าแขนมันเข้าอย่างแรงแล้วดึงให้เดินตามมา มันร้อง เฮียยย เฮียคร้าบบ อยู่สองสามครั้ง แต่ผมไม่สน ยังคงถูลากถูกังมันมาถึงประตูหน้าห้อง...
จ๊อกกกก...
อยู่ๆ เสียงท้องผมร้องประท้วงขัดกับลุคดุๆ อย่างน่าเจ็บใจ... ไอ้คนในอุ้งมือผมก็ท่าทางจะได้ยินเพราะมันดังใช่ย่อย ไอ้มิกกี้หัวเราะคิกคัก ทำหน้าตาทะเล้นทะลึ่งเหมือนจะล้อเลียน ยิ่งทำให้ผมโกรธมากกว่าเดิม
“เดี๋ยวๆๆๆ เฮีย” มันร้องอย่างดังก่อนที่ผมจะจับมันโยนออกจากห้อง
“ไม่ต้องพุดมาก กลับห้องมึงไปเลย” ผมผลักมันออกไปนอกห้อง แต่ไอ้บ้าเหนียวหนึบนี่ยังเอามือเกาะขอบประตูต้านแรงเอาไว้
“เฮีย...คือ ผมทำกับข้าวไว้ให้น่ะ... ผมเห็นว่าเฮียต้องกลับมาหิวแน่ๆ เลยต้มข้าวต้มไว้.... ถ้าเฮียไม่รังเกียจก็อย่าลืมกินนะครับ เอ้อ...ไม่ได้ผสมอะไรแปลกๆ หรอกนะ แล้วก็....ขอโทษที่เข้ามาโดยพละการ ผมก็แค่อยากรู้จักกับเฮีย แต่กลัวเฮียจะไม่ยอมอ่ะ อย่าโกรธผมเลยนะ....ผมจะไม่ทำอีกแล้ว”
อีกฝ่ายสาธยายความผิดอย่างยาวยืด พร้อมกับทำหน้าสลดแบบสำนึกผิดจนผมแอบสงสารขึ้นนิดนึง ...ข้าวต้มงั้นเหรอ ถึงว่าตอนเดินเข้ามาได้กลิ่นอะไรหอมๆ พูดแล้วก็หิว....
“เหรอ...เออ ขอบใจ” ผมบอกปัดไปแบบส่งๆ แล้วกำลังจะปิดประตู แต่ทว่า...
จ๊อกกกกกก.... โครกกกกก.....
นั่น เสียงดังกว่าผมอีก ผมหันซ้ายหัวขวาหาต้นเสียง และก็ได้คำตอบเมื่อไอ้เจ้าของมันยืนยิ้มแหยๆ อยู่ข้างหน้า
“แล้วเรายังไม่ได้กินอะไรหรือไง?” ผมถาม
“...ยังเลยครับ ก็กะว่าจะรอกินพร้อมเฮีย แต่ไม่นึกว่าเฮียจะกลับเย็นขนาดนี้...ก็เลย” มันอ้อมแอ้มๆ เหมือนไม่อยากตอบ
“เฮ้อออ... แล้วที่ห้องมีอะไรกินมั้ยนั่น”
“ไม่มี” มันส่ายหน้าแล้วก้มหน้างุดๆ
“เออๆ งั้นเข้ามากินด้วยกันก่อน”
“มะ...ไม่เป็นไรหรอกเฮีย เฮียกินไปเถอะ ผมไม่อยากกวนไปมากกว่านี้” มันตีหน้าเศร้า ไม่รู้เศร้าจริงหรือแกล้งกันแน่ = =
“ปัดโธ่ ทีแบบนี้ล่ะทำเป็นเกรงใจ ไอ้ตูดหมาเอ้ย เข้ามา!” แน่ะยังจะยืนเก๊กเศร้าอยู่ได้
“เข้ามา!!”
ผมขึ้นเสียงอีกครั้งจนอีกฝ่ายสะดุ้ง หน้าหงอยๆ ของมันยิ่งดูหงอยกว่าเดิม จนต้องยื่นมือไปคว้าแขนมัน แล้วลากเข้าห้องมาตามเดิม จนผมรู้สึกเหมือนตัวเองเลี้ยงหมา ต้องจูงต้องผูกไว้ให้ดี ไม่งั้นเดี๋ยวจะซนจนวุ่นวาย พอดุหน่อยก็หงอย ถ้ามันร้องอิ๋งๆ ได้นี่คงใช่เลย
แล้วเราสองคนก็เดินเข้ามาในห้องครัว ความจริงผมก็ไม่ค่อยมีอะไรในครัวมากหรอกครับ ทำไม่ค่อยเป็น....ส่วนมากมีไว้เก็บของสำเร็จรูปมากกว่า อย่างมาม่าหรือไม่ก็อาหารกระป๋องเผื่อเวลาฉุกเฉิน ผมหันไปเห็นหม้อข้าวต้มวางไว้บนเตา กลิ่นหอมอ่อนๆ ของมันทำให้ท้องผมยิ่งประท้วงหนักกว่าเก่า
“นั่งลง” ผมบอกอีกฝ่ายที่ยังทำหน้าหงอยไม่เลิก แต่ตอนนี้เริ่มรู้สึกว่ามันมีแววดีใจเล็กๆ ปนอยู่ด้วย เพราะเห็นลอบยิ้มแว่บหนึ่ง
“ผมช่วยตักนะ”
“ไม่ต้อง นั่งนั่นแหล่ะ” ผมว่า แล้วเดินไปหยิบถ้วยสองใบ ช้อนสองคัน ลงมือตักข้าวต้มใส่ชาม
“คร้าบ”
ผมถือถ้วยสองใบ ใบนึงวางลงตรงหน้าตัวเอง ส่วนที่เหลือวางที่หน้าอีกคนหนึ่ง มันยิ้มหน้าแป้นเอามือลูบท้องตัวเอง ทำท่าเหมือนพร้อมจะซัดเต็มที่แต่ยังติดที่ว่าเกรงใจผมอยู่
“กินสิ” ผมบอก เท่านั้นแหล่ะ มันยกช้อนขึ้น เอ่อ.... ใช้คำว่ายัดน่าจะเหมาะกว่า ส่วนผมเองก็ทานไปพร้อมกัน เพราะหิวไม่เบา ไม่นานนัก ข้าวต้มสองชามก็พร่องลงอย่างรวดเร็ว
ไอ้เจ้ามิกกี้มันกินเสร็จก่อนผม มันก็นั่งจ้องหน้าผมอยู่นั่นแหล่ะ ถึงจะอัดอึดแต่ก็จะให้บอกว่าอะไรล่ะ อย่ามองงั้นเรอะ เดี๋ยวจะหาว่าหลงตัวเองอีก รู้ว่าหน้าตาดี แต่ไม่ต้องมองจนจะทะลุก็ได้.... จนในที่สุดผมก็ทานเสร็จ อีกฝ่ายรีบกุลีกุจอหยิบถ้วยที่วางหน้าผมไปล้างพร้อมกับของตัวเองทันที ดีเว้ย มีบริการอย่างนี้ค่อยน่าให้อภัยหน่อย แถมข้าวต้มมันก็รสชาติใช้ได้เลยทีเดียว
“เสร็จแล้วก็กลับห้องไป” ผมพูด ลุกขึ้นเปิดตู้เย็นดื่มน้ำ
“หง่ะ” มันล้างจานเสร็จ ยืนเช็ดไม้เช็ดมือกับเสื้อตัวเอง ทำหน้าเสียดาย
“เอ้า น้ำ ดื่มมั้ย”
“เอาๆ” มันว่า รีบคว้าแก้วในมือผมไปกระดกดังอึกๆ
“ล้างด้วย”
“โห ได้ทีใช้เชียว” ไอ้หัวหลอดบ่น จนผมต้องหันไปทำตาดุใส่ มันเลยรีบทำตัวเชื่อง หางกระดิกเดินไปล้างตามคำสั่ง
“เอาล่ะ ไปๆ ไปนอนได้แล้ว เด็กดี เข้านอนเร็วจะได้สดชื่น” ผมยืนเก๊กอยู่หน้าประตูห้องครัว กวักมือเรียกอีกฝ่าย ให้หัวหลอดยังคงยืนทำหน้าหงิกนิ่ง
“เร็ว”
“เฮียยยยยย” ไอ้เจ้ามิกกี้เดินเข้ามาเกาะเสื้อผม ทำตาวิ้งๆ เฮ้อออ ไม่ได้เข้ากับลุคมึงเล้ยยย
“ไม่ต้องมาเฮียเลย ไปไป๊” ผมแกะไอ้มือเหนียวหนึบที่เกาะเสื้อผมแน่นออก แล้วดันหลังมันออกไปนอกห้อง ไอ้เจ้าหมามันหันมามองตาปริบๆ
“เฮียยย... เอาแบบนี้ ผมทำข้าวเช้าให้เฮีย แล้วเฮียให้ผมนอนด้วยนะ” มันพยายามยื่นข้อเสนอแบบที่เคยเสนอให้ผมครั้งที่แล้ว
“ไม่เป็นไร กรูหาข้าวกินเองได้” ผมทำท่าจะปิดประตู แต่ก็โดนมือดีนั่นดันเอาไว้อีกแล้ว ชาตินี้กรูจะได้พักได้ผ่อนกะเค้าบ้างมั้ยวะ!?
“เฮียยยยย ผมทำกับข้าวอร่อยน้า ได้หมดเลยทั้งไทยทั้งเทศ จีน เกาหลี ญี่ปุ่น ลาว เขมร ปักษ์ใต้ เฮียอยากแบบไหน ผมจัดห้ายยย”
“ไม่ต้...”
ไม่ทันที่ผมจะได้ปฏิเสธความหวังดี (รึเปล่า?) ของมัน อยู่ๆ ก็มีเสียงทักทายที่คุ้นเคยดังมาจากด้านหลังของเจ้าหนูมิกกี้เม้าส์...
“อ่าว ว่าไงไอ้แดน” คนเดิม เสียงเดิม และคำพูดเดิมครับ ไอ้ชินที่น่ารักของทุกคน(เรอะ)
“เออ ดีไอ้ชิน” ผมทักตอบตามมารยาท แต่มือก็พยายามดันประตูปิด
“ทำไรกันอยู่วะ...แล้วนี่ ใครเอ่ย?” นั่น เอาแล้วไง แววกะล่อนของไอ้ชินฉายวิ๊งวับจนสังเกตได้ ก็ตามันวาวซะขนาดนั้นพอเห็นหน้าขาวๆ ผมแนวๆ ของเจ้าหัวหลอดที่กำลังยืนเอามือดันประตูผมไม่ให้ปิดอยู่อย่างหน้าดำคร่ำเครียด
“เอ่อ..นี่เด็กข้างห้องกรูเอง ที่เปิดเพลงวันนั้น”
“อ่าวเหรออออ ดีครับ พี่ชื่อชิน น้องชื่ออะไรครับ?” ไอ้ชินรีบเก็บกุญแจเข้ากระเป๋า แล้วหันมาทักทาย ยิ้มเข้มให้เจ้าหนูทันที
“ดีครับพี่ มิกกี้ครับ เรียกกี้ก็ได้....แต่พี่มาช่วยผมก่อนดิ” ไอ้คนพูดมันพูดไป แต่ไม่ได้มองหน้าไอ้ชินหรอกนะ กำลังมองหน้าผมอย่างเอาเป็นเอาตายต่างหาก
“ช่วย?”
“เนี่ย เฮียไม่ยอมให้ผมนอนด้วยอ่ะ พี่ชินมาช่วยหน่อยดิ” ไอ้หนูมิกกี้ตอบแบบไม่ได้คิดอะไร แต่..
“ห๊าาาา! อะไรเนี่ยไอ้แดน เผลอแป๊บเดียวมีเด็กมาขอนอนด้วยซะแล้วเว้ยเฮ้ย หุหุ” ไอ้ชินยกมือขึ้นปิดปากตัวเองแล้วหัวเราะอย่างสะใจ
“ไม่ใช่เว้ย! ไอ้หมอนี่มันโฮมซิก นอนคนเดียวไม่ได้ มาตื้อขอนอนห้องกรูอยู่เนี่ย แม่งเอ้ยยย ปล่อยสิเว้ย!”
“ฮ่าๆๆๆๆ โอ๊ยยย ขำว่ะ.... กี้คร้าบบบ ไอ้แดนน่ะมันไม่ยอมนอนกับใครง่ายๆ หรอก...หึหึ ขนาดกับพี่นะ ขอยังไง๊ยังไงมันก็ยังไม่ยอมซักที” ไอ้ห่าชินพูดจาสองแง่สองง่ามให้เด็กฟัง เวรเอ้ยย เค้าจะเข้าใจผิดม้ายย
“จริงเหรอครับ ให้ตายสิ คนอะไรใจร้ายชะมัด ใจดำด้วย ขอแค่นอนด้วยแค่เนี้ย ฮึ่มมมม” นั่นๆ มีการส่งสายตาตัดพ้อมาให้ด้วย อะไรวะ กรูผิด???
“ช่ายแล้วน้องกี้ มันเป็นแบบนี้แหล่ะ หวงเนื้อหวงตัว....หวงไว้ให้คนที่เค้าไม่อยากได้ หุหุ”
“มึงหุบปากไปเลยไอ้ชิน ขืนพูดมากกว่านี้ กรูต่อยมึงฟันร่วงแน่!” ผมรีบปล่อยมือจากประตูทันทีเมื่ออีกฝ่ายพูดจ่าแทงใจดำ จนไอ้หนูมิกกี้ที่ผลัดกันออกแรงดึงประตูเล่นกับผมอยู่ถึงกับหงายหลังไปชนกับไอ้ชินที่ยืนเตรียมรับเอาไว้อยู่แล้ว ผมเห็นว่ามันแอบโอบเอวเล็กๆ ของเจ้าหนู แล้วลูบนิดๆ หนอยยย กับเด็กก็ไม่เว้นนะมึง
“โอ๊ยๆ กลัวแล้วคร้าบบ ดุไปไหน”
“แต่เมื่อวานพี่ยังมานอนกับผมเลยนะ!” ไอ้คนที่อยู่ในอ้อมกอดชินยังพูดประท้วงไม่หยุด ผมกับไอ้ชินถึงกับทำหน้าเหวอ...โดยเฉพาะไอ้ชิน
“หาาาา อะไรกันนน แดนนอนกับน้องกี้แล้ว!?” มันยังทำตาโตเท่าปลาทองไม่เลิก ปากนี่อ้าจนแมลงวันบินเข้าไปสามตัวเศษแล้วมั้ง
“ไม่ใช่นอนแบบนั้นเว้ย!...ปัดโธ่เอ้ย แค่ไปนอนเป็นเพื่อนแค่นั้นแหล่ะ” ผมรีบแก้ตัว ตายห่า ข่าวออกไปนี่กรูจะโดนข้อหาพรากผู้เยาว์มั้ยเนี่ย
“อ๋ออออ หึหึ อย่างงี้นี่เอง” ไอ้ชินพยักหน้าหงึกๆ เหมือนจะเข้าใจ แต่กลับยิ้มจนผมรู้สึกหงุดหงิด
“งั้นคืนนี้เฮียก็ให้ผมนอนด้วยดิ! เมื่อวานยังนอนมาแล้วเลย แลกกันไง” ไอ้มิกกี้พยายามดิ้นให้หลุดจากแขนของไอ้ชิน แต่ดูเหมือนจะไม่หลุดไปง่ายๆ ดูก็รู้แล้วว่าไอ้ชินมันพยายามลวนลามอีกฝ่ายขนาดไหน
“เฮ้ออออ”
“เอาล่ะๆ ไม่ต้องไปง้อคนใจดำแบบนั้นหรอกน้องกี้ คืนนี้น้องกี้มานอนห้องพี่ดีกว่านะ”
“เอ๋/เอ๋” ผมกับเจ้าหนูร้องและหันไปมองต้นเสียงพร้อมกัน
“อ่าว ก็ไม่มีเพื่อนไม่ใช่เหรอ พี่ก็เข้าใจนะ ตอนแรกๆ ที่ย้ายมาอยู่คนเดียวนี่เหง๊าเหงา ต้องหาเพื่อนมานอนด้วยทุกคืนเลย” ไอ้ชินพูดไปตีหน้าเศร้าไป โธ่ ไอ้ตอแหลเอ้ยยยย กรูเห็นมึงอยากออกมาอยู่คนเดียวจนจะลงแดงตาย แล้วที่ต้องพาเพื่อนมาทุกวันน่ะ กรูเห็นคู่ขามึงทั้งนั้นนนน ผลัดวันกันเยอะยิ่งกว่าผลัดเสื้อ สาดนรก!
“ใช่มะพี่ชิน พี่เหมือนผมเลยอ่ะ” ไอ้นี่ก็หลงกลมันเต็มเปา หันไปเกาะแขนไอ้ชินแทน
“มามา คืนนี้นอนกับพี่ดีกว่า พี่มีของแปลกๆ ให้เล่นเยอะเลย หึหึ” ถ้าผมตาไม่ฝาด รู้สึกจะเห็นหางปีศาจกับลิ้นแฉกๆ โผล่ออกมาจากปากไอ้ชินด้วยนะนี่
“จริงเหรอครับ” ไอ้ลูกหมาตัวน้อยทำตาวาว กระดิกหางหยอยๆ ทันที ห่าเอ้ย! นี่มึงจะเชื่อคนง่ายไปมั้ย!?
“หยุดๆ พอเลยไอ้ชิน มึงมานี่!” ผมรีบคว้าแขนไปดึงเจ้าหนูมิกกี้เม้าส์ออกมาจากตัวไอ้ชินทันที
“เฮ้ยๆ เรื่อง! น้องเค้าตกลงนอนกะกรูแล้วนะเว้ย มึงเกี่ยวไร!?” นั่น ไอ้ชิน ไอ้ขี้โมเม ขี้หวง ขี้เงี่ยนเอ้ย!
“มึงนั่นแหล่ะ ปล่อยน้องเค้าเลย...มานี่เร็ว” ผมหันไปมองไอ้คนในอ้อมแขนของไอ้ชิน มันทำหน้างอมองมาที่ผมแล้วสะบัดหน้าหนี น่านนนน เล่นตัวนะมึงงงงง
“เรื่องเด่ะ คืนนี้ผมนอนกับพี่ชินดีกว่า แบร่” นั่น แลบลิ้นให้อีก ขอกรูโบกซักรอบได้มั้ยเนี่ย!
“เนอะๆ น้องกี้” เออ เห็นดีเห็นงามกันเข้าไป ถ้ากรูไม่เห็นถึงความปลอดภัยของตรูดและกระเจี๊ยวมึงนะ กรูไม่ช่วยหรอก ฮึ่ย....!
“จะมาดีๆ มั้ย มานี่!”
“ไม่!”
“มิกกี้!” นี่เป็นครั้งแรกที่ผมเรียกชื่ออีกฝ่าย และเรียกด้วยน้ำเสียงกึ่งโมโหกึ่งคำสั่ง เล่นเอาทั้งสองคนนั้นสะดุ้งมองหน้ากันเลิ่กลั่กทำอะไรไม่ถูกทีเดียว
“มานี่!” ผมยื่นมือออกไป เจ้ามิกกี้เองก็ดูลังเลเล็กน้อย ส่วนแขนไอ้ชินที่คล้องเอวอยู่ก็คลายลงอย่างอัตโนมัติปล่อยให้เจ้ามิกกี้หลุดออกมา ผมรีบดึงมือที่เอื้อมมาจับมือผมเข้ามาในห้อง อีกมือนึงก็ยกขึ้นชี้หน้าไอ้ชิน
“เดี๋ยวกรูจัดการกับมึงทีหลัง” ผมว่า ไอ้ชินหัวเราะแหะๆ แล้วรีบเปิดประตูเข้าห้องไปทันที
ผมก้มลงมองเจ้าหนูที่ยืนตัวเกร็งในอ้อมแขนผม มันมองซ้ายมองขวาแล้วสุดท้ายก็เงยหน้าขึ้นมามองผม นั่นยิ่งทำให้ผมถอนหายใจหนักเข้าไปใหญ่กับอาการไม่รู้อิโหน่อิเหน่ของอีกฝ่าย นี่ถ้าช้าไปนิดเดียวสงสัยประตูหลังไอ้หนูมิกกี้เม้าส์ไม่มีเหลือแล้วแน่แท้.....เอาวะ ถือว่าทำบุญ ช่วยชีวิตเด็กตัวน้อยๆ สักคนแล้วกัน
“ไปอาบน้ำซะ” ผมดันตัวอีกฝ่ายให้เข้าไปในห้องน้ำ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
อิอิ
หัวข้อ: ---"กูล่ะเซ็งจิต...ไอ้ติสต์แตก"--- P.343 (29-01-11) พิเศษย้อนหลัง Happy New Year จร้า *[]* (อ่าน 2693268 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก