Part 27
เจ้าตัวยุ่งดิ้นคลุกคลักไปมาใต้ร่างผม จะโวยวายก็ทำไม่ได้เพราะปากโดนประกบอยู่แน่นหนา… มือข้างหนึ่งยึดแขนผมที่กำลังล้วงไปใต้เสื้อยืดตัวบางอย่างทุลักทุเล
“ฮ…เฮียทำอะไร” ไอ้มิกกี้ดิ้นขลุกขลัก มันรีบร้องทักท้วงทันทีที่ผมละจากปากมัน มาเป็นแก้มขาวแทน
“อืมมม…หอมช็อกโกแลตชิพ” ผมไม่ได้สนใจไอ้ตัวที่ทำหน้าเหรอหราตรงหน้าเลยแม้แต่น้อย มันเองก็คงทั้งลังเลและทั้งงงว่าควรทำตัวยังไง เลยได้แต่เหมือนจะต่อต้าน แต่ก็ไม่ได้ตั้งใจผลักไสมากมายนัก
“กะ..ก็เพิ่งกินมา เฮ้ย! เดี๋ยว! เอามือออกไปก่อนเฮีย!” ผมล้วงเข้าไปถูไถตรงสีข้างเจ้าหนูเรียบร้อยแล้ว ให้ตายเถอะ…ผิวลื่นดีชะมัด ว่าแล้วก็ค่อยๆ เลื่อนมือวนมาเรื่อยจนถึงใต้รักแร้ เสื้อมันก็เลิ่กขึ้นมาจนเผยให้เห็นหน้าท้องขาวๆ ที่นิ่งไม่ไหวติง… กลั้นหายใจอยู่ล่ะสิ เด็กน้อยเอ้ย
“เป็นอะไร หืม?” ผมถาม ปากก็วนไปมาแถวๆ หน้าใส…ก่อนจะจุ๊บเบาๆ ที่คางแหลม
“อ๊ะ…อือ ก็…มือเฮียอ่ะ เอาเข้ามาทำไม” มันพูดกระอักกระอ่วน มือก็พยายามดึงเสื้อตัวเองที่ถูกเลิ่กมาจนถึงอกลง
“ทำไมไม่ได้ล่ะ?”
“เดี๋ยวดิ..ผมยังไม่ได้…อื้อ” ก่อนที่ไอ้ตัวยุ่งจะพูดอะไร ผมก็จัดการประกบปากมันอีกรอบ ก็อยากน่าจูบทำไมล่ะ… พูดอยู่นั่นแหล่ะ
“ยังอะไร?” รู้สึกรำคาญตัวเองเหมือนกันแหะ ถามไปถามมา แต่ก็ไม่ได้หยุดสัมผัสร่างกายขาวๆ นี่เลย หมั่นไส้ผมกันมั้ยครับ?
“สรุป เฮียชอบผมเหรอ?”
“….อืม” ผมเริ่มคิ้วขมวด หอมที่ซอกคอไอ้มิกกี้ทีนึง
“ชอบผมจริงๆ น่ะ ชอบแบบชอบอ่ะนะ แบบ….รักอ่ะ เหมือนอย่างงั้นๆ หง่ะ” มันพยายามอธิบายให้ผมเป็นคำพูดที่ฟังไม่ค่อยจะรู้เรื่องสักเท่าไหร่
ส่วนผมน่ะเหรอ… ไอ้อารมณ์ที่อยากๆ เมื่อกี้พอมาเจอคำถามซ้ำๆ ซากๆ ของอีกฝ่ายก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาดื้อๆ …จะอะไรนักหนาวะ ก็บอกไปแล้วยังจะถามอะไรให้มากความอยู่ได้ ผมไม่รู้ตัวว่าทำหน้ายังไงตอนนี้ แต่เท่าที่รู้คือ ผมละปากและตัวเองออกจากคนข้างล่าง ลุกขึ้นมานั่งพิงหลังกับโซฟา แล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่… ยกแขนขึ้นพิงพนักและท้าวหัวตัวเองลงไป เข้าใจมั้ยครับ… มันเหมือนหมดอารมณ์เอาเสียดื้อๆ
ไอ้มิกกี้ค่อยๆ ยันตัวเองลุกขึ้นมานั่งมองผม มันดึงเสื้อตัวเองลง..พร้อมกับหน้าที่ดูเหมือนหมาหงอยไม่มีผิด
“เฮีย…” มันเรียก แต่ผมไม่ตอบ ไม่หันหน้าไปมอง…
“…โกรธผมเหรอ” เจ้าหนูถามเสียงเบา ผมก็ยังคงไม่ตอบ แต่ถอนหายใจอีกเฮือกแทน มันยกมือขึ้นมาดึงแขนเสื้อผมเบาๆ ราวกับไม่กล้าแตะต้องตัว ผมหันไปมองหน้าอีกฝ่าย มันก้มหน้าลงแล้วเชยตามองผมแบบกล้าๆ กลัวๆ ทั้งๆ ที่ไม่รู้ว่าตัวเองทำผิดอะไร แต่สายตาคู่นั้นก็ดูรู้สึกผิดไปเสียมากมายแล้ว
“เปล่า ไปนอนเถอะ” ผมตอบ ยิ้มให้มันแบบเหนื่อยๆ ยื่นมือไปลูบหัวให้อย่างเอ็นดู
ที่เงียบเนี่ยไม่ใช่อะไรหรอกครับ ก็กลัวห้ามใจตัวเองไม่ได้ ดูจากสภาพแล้วท่าทางมิกกี้มันคงยังไม่พร้อมแหงๆ ถ้าผมพูดมาก หรือ มองหน้ามันมากๆ ได้มีหวังจับมันข่มขืนแน่ๆ… ว่าแล้วเลยเตรียมจะลุกไปทำใจ และที่สำคัญ ทำตัวให้สงบ…ยุบหนอลูก ยุบหนอ
“เฮีย!” อยู่ๆ ไอ้หนูก็ลุกขึ้นมา แล้วนั่งทับบนตักผมอย่างแรง จนก้นกบมันกระแทกท้องผมจุก…
“อูยย ทำไรเนี่ย” ทำไงได้ล่ะครับ ก็ต้องหย่อนตรูดลงนั่งที่เดิม แมร่งเอ้ยยยย
อีกฝ่ายไม่ได้ตอบ แต่คล้องแขนรอบคอผมแน่น… เบียดเข้ามาจนหน้าผมชิดกับอกมัน
“อย่าไปนะ” เสียงอู้อี้ดังอยู่บริเวณหูผม มันซุกหน้าเข้ากับแขนตัวเองแน่นเหมือนกับว่าถ้าคลายแขนออกสักนิด ผมจะลุกหนีไปทันที
“ไม่เอา ไอ้เด็กดื้อ…ไปนอนป่ะ ง่วงไม่ใช่เหรอ” ผมตบหลังเจ้าหนูเบาๆ แล้วทำท่าจะอุ้มตัวมันขึ้น แต่อีกฝ่ายฝืนไว้ ส่ายหน้าดิ๊กๆ …อย่าดิ จั๊กจี๋นะ หัวนิ่มๆ ถูไถไปมาข้างแก้มตัวเองเนี่ย…
“ผมขอโทษ…อย่าโกรธผมนะ”
“ก็บอกว่าไม่ได้โกรธ จะโกรธเรื่องอะไรล่ะ” ผมถอนหายใจอีกทีนึง เป็นอะไรเนี่ยไอ้เด็กน้อย… บอกว่าชอบก็คือชอบ บอกว่ารักก็คือรัก ไม่โกรธก็คือไม่โกรธ ทำไมจะต้องถามย้ำๆ อยู่ได้ ไม่เข้าใจเลยจริงๆ
ไอ้มิกกี้ไม่พูดอะไร… ผมได้ยินเสียงมันสูดหายใจเข้าลึก ก่อนที่จะปลดมือตัวเองข้างนึงออกจากคอผม มาเป็นจับมือใหญ่…ล้วงเข้าไปใต้เสื้อตัวเอง
“…มิกกี้” ผมเรียกเตือนสติ… ทำอะไรของมันเนี่ย!?
แต่เจ้าหนูไม่มีท่าทีว่าจะหยุด มันสูดหายใจอีกที… เลื่อนมือผมให้ลึกเข้าไปเรื่อยๆ ไล่ตั้งแต่เอว หน้าท้อง และ…หน้าอก ผมเผลอไผลไปกับสัมผัสนั้น มือสากค่อยๆ ขยับไปมาเองตามความต้องการ จนถึงตุ่มไตที่กำลังแข็งสู้กับมือ ใบหน้าซุกลงที่ต้นคอหอมกลิ่นหวานชวนฝัน สูดกลิ่นนั่นเข้าเต็มปอด ก่อนที่อ้าปากงับเบาๆ จนอีกฝ่ายสะดุ้งเฮือก
“ไม่ชอบเหรอ…” ผมถามเสียงทุ้มต่ำ เมื่อเห็นว่าเจ้าหนูตัวสั่นนิดๆ มันดูเกร็งไปหมดเพราะทั้งหน้าขาและแขนที่เหนี่ยวคอผมอยู่แข็งทื่อ โดยเฉพาะหน้าท้องขาวที่ขยับแทบไม่เป็นจังหวะ บางทีก็นิ่ง กลั้นหายใจไปนาน บางทีก็ขยับถี่ๆ เหมือนตื่นเต้น
“ผม…อาย”
หึหึ…ผมได้แต่หัวเราะในลำคอ แล้วพยายามดึงหน้าไอ้หนูออกมาจากซอกคอผม มันอิดออดเล็กน้อยก่อนที่จะค่อยๆ ผละออกมา และเงยหน้ามองผม
“อยู่กันแค่สองคน อายอะไร” ผมยิ้ม แต่ไอ้คนตรงหน้านี่สิ ยังทำหน้ามู่ทู่ไม่เปลี่ยน น่ารักชะมัด เอ้ย! ใครบอกวะว่ามันไม่น่ารัก ไม่ใช่ผมนะ…ไม่ใช่จริงๆ
เจ้าหนูไม่ตอบ… ทำหน้าลังเลเหมือนคิดอะไรบางอย่าง จะถามแต่ก็หยุดเอาเสียดื้อๆ ผมเลยหัวเราะออกมาอีกรอบ… ก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปใกล้จนปลายจมูกเราชิดกัน เจ้าหนูตกใจถอยไปนิดหนึ่ง
“จูบนะ” รู้สึกขำตัวเองชะมัด เพิ่งจะมาขออนุญาตอะไรตอนนี้ ทั้งๆ ที่จับมันจูบจนปากเบินไปหมดแล้ว
“ไม่ได้” ไอ้มิกกี้เม้มปากแน่น ก่อนจะพูดออกมาพร้อมอมยิ้มเล็กๆ
“…นะ” ตอนนี้ริมฝีปากเราสองคนใกล้กันจนแทบจะชิดแล้วเสียด้วยซ้ำ… ผมยังคงยียวนแกล้งวนไปวนมา เอาจมูกจิ้มที่ปากบนมันบ้าง ไม่ก็จุ๊บๆ ที่ปลายจมูกโด่งของมันบ้าง
“หึ๊” ไอ้หนูส่งเสียงห้ามในลำคอ ส่ายหน้านิดๆ แล้วอมยิ้มทำไมหืม? ไอ้ตูดหมึกเอ้ย
“จะจูบ มีไรมะ”
อีกฝ่ายเผลอยิ้มออกมาซะกว้าง…แต่ก็ทำได้ไม่นานหรอกครับ เพราะผมรีบกดปากตัวเองลงไปด้วยความอยากทันที ก็ทนมานานแล้วนี่…เหย้าแหย่จนตัวเองทนไม่ไหวเสียเอง น่าขำชะมัด… ผมทั้งดุนทั้งดันปลายลิ้นเข้าไปในปากหวาน เจ้าหนูครางอือคิ้วขมวดแน่น มันเองก็พยายามที่จะเรียนรู้วิธีการจูบจากภาคปฏิบัติอย่างทุลักทุเล บอกได้เลยว่ามันหัวไวมากๆ เพราะไม่นานนักก็มีการสอดลิ้นตัวเองเข้ามาในปากผม ไล่ไปตามไรฟันและพันลิ้นกันไปมาอย่างดุเดือด เก่งนักนะ…ไอ้ตัวแสบ
มือผมก็ไม่ปล่อยให้ว่าง ข้างนึงดันท้ายทอยอีกฝ่ายเพื่อบังคับจังหวะการจูบ ส่วนอีกมือที่ว่างก็ลูบไล้วนไปมาบนร่างกายขาว ผมใช้นิ้วโป้งบี้ที่หัวนมเจ้าหนูเล็กน้อย มันสะดุ้งแต่ปากก็ยังจูบกับผมอยู่…
“อึ๊…” มือเย็นของมันพยายามจับไม่ให้ผมขยำหน้าอกมันแรงมาก แต่ก็ไม่ได้ออกแรงต้านแบบในตอนแรก เหมือนจับแค่ให้รู้สึกตัวเองปลอดภัยก็เท่านั้น ผมดึงเสื้อเจ้าหนูจนมากองพับอยู่ที่อก และกำลังจะดึงให้มันพ้นจากหัว
“…ย..อย่า อย่าถอดได้มั้ย” มิกกี้หน้าแดง ดึงเสื้อตัวเองที่ใกล้หลุดออกจากคอแล้วลง มันมองผมด้วยสายตาอ้อนๆ นึกออกมั้ยครับ…อยากให้เห็นจัง คิ้วขมวดแน่น กับตาหรี่นิดๆ บอกแววกังวลแบบกลัวโดนโกรธ ให้ตายเถอะ…ฮึ่ย น่าฟัดกว่าเดิม
“ไม่ได้” ผมทำเสียงแข็งแกล้งมันซะหน่อย
“..เฮียอ่ะ” ไอ้เจ้าหนูหน้าเสีย ทำเสียงออดเสียงอ้อน
“งั้นถอดข้างล่างแทนนะ หึหึ”
ผมไม่พูดเปล่า ลงมือเตรียมถอดกางเกงผ้าย้วยๆ ของไอ้หนูทันที ตอนแรกมันใส่กางเกงยีนส์ใช่มั้ยครับ แต่พอกลับมาถึงห้องก็เปลี่ยนเป็นกางเกงขาก๊วย แบบเอวยางยืดสบายๆ ที่เปื้อนสีเป็นจุดๆ ตามสไตล์มันแทน เข้าทางกรูเลยสิ
“เฮ้ย จริงอ่ะ…อ๊ะ!” ผมไม่ปล่อยให้มันเถียงไปมากกว่านี้แล้ว ไม่งั้นวันนี้ไม่เสร็จแน่ๆ ว่าแล้วเลยสัมผัสเจ้าหนูของเจ้าหนูผ่านผ้าเนื้อบางทันที รู้ทันทีเลยว่าตอนนี้มันกึ่มๆ อยู่เรียบร้อยแล้ว
“เฮีย อย่าจับ!” คราวนี้ไอ้มิกกี้ดันเต็มที่เลยครับ แต่ยิ่งมันดิ้นผมก็ยิ่งจับหมับเข้าให้…จนท้ายที่สุดก็ต้องอยู่นิ่งๆ เสีย
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวให้จับคืน” ผมกระซิบบอกพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
“โอ๊ยยยยยยย ไอ้เฮียลามกเหี้ยๆ” อ่าว ไอ้นี่…หลุดคำหยาบมาได้ไง แบบนี้ต้องลงโทษ ผมจัดการบีบมือแน่นกว่าเก่าจนเจ้าหนูร้องโอ๊ก ตอนนี้หนูน้อยเริ่มแข็งขึ้นมาตุงผ้าจนเห็นได้ชัดแล้ว ผมไม่รอช้า ผละมืออออกมาแล้วล้วงเข้าไปในกางเกงทันที
ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ที่กางเกงตัวบางของไอ้มิกกี้ร่นลงจนเจ้าหนอนน้อยโผล่ออกมาดูโลกภายนอก ร่างของอีกฝ่ายเกร็งจนเห็นได้ชัด ตอนนี้มันไม่มีแรงมาต้านทานอะไรผมอีกแล้ว แค่บอกว่าขยับขาหน่อย จะถอดกางเกง…ก็ยอมทำตามแต่โดยดี ผมเหนี่ยวร่างไอ้ตัวยุ่งเข้ามาใกล้มากขึ้น…แล้วซุกหน้าเข้าที่อกมัน เลียและขบเบาๆ ที่หัวนมจนอีกฝ่ายสะดุ้งโหยง
“อ๊ะ!...ซี้ดด อ่าาา” ตอนนี้มันหน้าแดงมาถึงคอแล้วครับ ส่วนเจ้าหนอนน้อยน่ะเหรอ…แดงพอกับเจ้าของมันนั่นแหล่ะ หลังจากที่ทำการทักทายคนแปลกหน้าอยู่พักหนึ่ง…สัมผัสก็เริ่มเคยชินจนเจ้าหนูเริ่มขยับก้นเข้าหาผม… ตามจังหวะการขยับมือ
มิกกี้พยายามกลั้นเสียงครางตัวเองเอาไว้… สองมือทั้งเกาะทั้งขยำหัวผมที่สาละวนอยู่กับหน้าอกมันแน่น สะโพกเริ่มตอบรับด้วยการขยับขึ้นลงตามใจตัวเอง
“ฮ..เฮีย ปล่อยก่อน…ปล่อย” เจ้าหนูเค้นเสียงตัวเองออกมาอย่างยากลำบาก มือลดลงมาที่มือผม…จะจับ แต่ก็ไม่กล้าไปขัด
“ทำไมล่ะ?” โอ๊ยยยย ผมเองก็จะทนไม่ไหวแล้วเหอะ…อยากจะกัดมันให้ทั้งตัวเลยให้ตายสิ
“มัน…มันจะ…จะแล้ว” ไอ้มิกกี้ครางเสียงกระเส่า จิกเล็บเข้าที่แขนผมจนแสบไปหมด
“…ปล่อยออกมาเลย”
ผมเร่งมือและกำมันแน่นมากขึ้นจนได้ยินเสียงฟั่บๆ เป็นระยะ อีกฝ่ายก็ดูท่าทางจะยกเลิกความคิดในการแกะมือผมออกแล้ว เลยได้แต่หลับตาปี๋ …ไม่นานนัก มันก็ครางเสียงดังในลำคอ …ตัวเกร็งแข็ง หนอนน้อยพ่นของเหลวสีขาวขุ่นออกมาเต็มมือและเสื้อผม
“ข..ขอโทษครับ” เจ้าหนูหอบแฮ่ก ร้อนรนรีบลุกไปหยิบทิชชู่บนโต๊ะข้างๆ มาเช็ดให้ผม
“หึหึ เยอะเชียว…กลั้นมาหลายวันสิท่า” ผมมองดูอีกฝ่ายเช็ดน้ำตัวเองบนมือและเสื้ออย่างตั้งอกตั้งใจ ทันทีที่มันยินผมพูดก็หน้าแดง ทำตาถมึงทึงใส่ หมายจะเอาทิชชู่ยัดปากผมซะงั้น
มันดึงเสื้อตัวเองที่พับถึงหน้าอกลงมาเพื่อปิดหนอนน้อยที่ตอนนี้เริ่มเหี่ยวลงไปเรียบร้อยแล้วหลังจากพ่นน้ำออกมาก๊อกใหญ่… พร้อมกับจะลุกออกจากตักผม เรื่องอะไรจะยอมล่ะ ผมรีบรั้งเอวให้มันนั่งลงตามเดิม มิกกี้มองหน้าแบบงงๆ ว่าต้องการอะไรอีก แต่ผมไม่พูดอะไร…ใช้มืออีกข้าง(ที่ไม่ได้ผ่านการจับหนอนน้อยเจ้าหนู) บิดคางมันให้หันหน้ามาทางผม และประกบปากอีกครั้ง
คราวนี้ผมไล้มือร้อนไปตามร่างมัน ไอ้ตัวยุ่งเองก็ไม่ได้ต้านอะไรอีกแล้ว นั่งหมดแรงอยู่บนตัก ปล่อยให้คนข้างล่างสัมผัสร่างกายตามอำเภอใจ ผมแนบริมฝีปากลงบางเบา…ย้ำเย้าหลอกล่อเล่นอยู่แบบนั้นให้อีกฝ่ายเคลิ้มจนเผอเรอ ว่าแล้วก็เลื่อนมือไล่จากเอวคอดไปตามแนวสะโพก… จนถึงแก้มก้น ลูบมันเบาๆ วนเป็นวงกลมไปมา อา…นิ่มดีจัง ลื่นด้วย
ผมสอดมือไปข้างใต้ก้น แล้วดันให้อีกฝ่ายยกสะโพกตัวเองขึ้น ไอ้มิกกี้ทำตามอย่างว่าง่ายเพราะยังคงโฟกัสอยู่ที่ปากผม… มันยกมือเขี่ยเล่นที่แก้มผมเบาๆ อย่างไม่รู้ตัว จนกระทั่งผมเริ่มแหวกนิ้วตัวเองเข้าไประหว่างแก้มก้นนิ่มๆ ทั้งสองนั่นแหล่ะ
“ฮ..เฮ้ย เฮียทำไร” ไอ้หนูหดก้นหนี มันผละปากตัวเองจากปากผมทันที
“นิ่งๆ สิ” ผมบอก ยิ้มหื่น แล้วยื่นหน้าไปจะจูบอีกครั้ง ส่วนมันน่ะเหรอ…หลบหน้าหนี พยายามดึงเสื้อด้านหลังตัวเองลงเพื่อปิดส่วนสำคัญ พร้อมกับร้องโวยวายเสียงดัง
“ไม่เอา! เอามือออกก่อนดิ๊!”
ผมไม่ฟัง ยังคงรุกรานด้วยการเอานิ้ววนไปรอบๆ ประตูหลังเจ้ามิกกี้… มันดิ้นพล่าน จนผมไล่ไปตามตะเข็บและเกร็งนิ้วสอดต้านแรงขมิบเข้าไปเล็กน้อย…เพียงแค่นั้น….
“โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยย” ไอ้ตัวยุ่งร้องเสียงหลง (ซึ่งเว่อร์เกินเหตุมากๆ… หรือเปล่าหว่า) มันกัดเข้าที่หูผมเต็มๆ
“โอ๊ยยย” ร้องมั่งเด่ะวะ เจ็บเป็นเหมือนกันนะเว้ย! ผมรีบดึงนิ้วออก ปล่อยโอกาสให้เจ้าหนูกระเด้งตัวหนีจากตักทันที มันหยิบกางเกงแล้วใส่แบบลวกๆ รีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งหนีผมไปไกล…
“มิกกี้!” ผมตะโกนเรียกอีกฝ่ายเสียงหลง แม่งเอ้ยยยย แสบจริงนะมรึง!!
พวกเราวิ่งไล่จับกันวนรอบโซฟาแบบนั้น จากที่ไล่จับกันแทบตายจนเหงื่อแตกซ่ก…ไอ้ผมเองก็วิ่งไม่ถนัดด้วย เพราะไอ้เป้าตุงๆ ดันกางเกงยีนส์หนาจนเจ็บไปหมดเนี่ยเป็นต้นเหตุ ใช่สิ…มรึงตัวเบาแล้วนี่ สบายยยยยยย วิ่งเร็วเป็นลิงเชียว
ผมยืนหอบตัวงอ…งอจริงๆ ครับ แมร่งงง ปวดก็ปวด…ปล่อยก็ไม่ได้ปล่อย เจอฤทธิ์เด็กอีก… ระหว่างที่เผลออยู่นั้น ไอ้มิกกี้เข้ามาประชิดตัวตั้งแต่เมื่อไหร่มันรู้ มันก้มหน้าลงมา… แล้วจุ๊บเข้าที่ปากผมเบาและเร็ว
หมับ… ผมเอื้อมมือออกไปคว้า…. ความว่างเปล่า
มันหัวเราะแลบลิ้น แล้ววิ่งออกไปห้องตัวเองทันที… หนอยยยยย หมายกะจะวิ่งตามไป แต่ก็ได้แค่นั้น… ปล่อยมันไปก่อนไอ้ลิงน้อย ตอนนี้ขอไปเอาออกก่อนเถอะ แมร่งเอ้ย ดันจนเบี้ยวหมดแล้วมั้ง… คอยดู ฮึ่มมม วันหลังจะเอาคืนให้สาสม!
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
กีสสสสสสสสสสสส
ขอยืมรูปเจ๊หน่อย ชอบบบ
หัวข้อ: ---"กูล่ะเซ็งจิต...ไอ้ติสต์แตก"--- P.343 (29-01-11) พิเศษย้อนหลัง Happy New Year จร้า *[]* (อ่าน 2693138 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก