Part 45.1
“หยุดร้องได้แล้ว”
ผมกระซิบบอกข้างหูอีกฝ่ายที่ยังคงซบหน้าลงกับบ่ากว้าง มันค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมาสูดน้ำมูกฟึดฟัด ว่าแล้วเลยยกมือขึ้นช่วยเช็ดซะหน่อย…ผมปาดมือตัวเองลงบนหน้าขาวๆ นั่น เจ้าหนูหน้ามู่ทู่หันหนีมือผมใหญ่
“งั้นตกลง…” อยู่ๆ คนตรงหน้าก็พูดขึ้นเสียงแผ่ว
“ตกลง?”
“ก็ตกลงว่าเหมือนเดิมใช่เปล่า…ครับ?” เหมือนมันจะเกรงๆ กลัวๆ อยู่เล็กน้อย กระพริบตาปริบ มองดูผม สองมือยังคงเกาะไว้ที่เอวหลวมๆ
“งั้นมั้ง?”
“หง่ะ…ทำไมมีมั้งอ่า”
“ไม่รู้สิ…” ผมยักไหล่ ยิ้มนิดๆ
ไอ้หนูมันผละตัวจากผมเล็กน้อย…แล้วหันไปมองซ้ายมองขวา โชคดีที่พวกเรายืนกันอยู่มันห่างออกมาจากตัวเมืองค่อนข้างมาก ทำให้นักท่องเที่ยวกับชาวบ้านทั่วๆ ไปน้อย ยิ่งตรงนี้ลอมรอบไปด้วยต้นไม้กับโขดหิน จึงไม่ต้องกังวลสายตาใครสักเท่าไร
เมื่อเห็นว่าปลอดภัยแล้ว…มันก็เขย่งปลายเท้า มือข้างหนึ่งเกาะไหล่ผมไว้เพื่อทรงตัว แต่ดันทิ้งน้ำหนักใส่ด้วยนี่สิ…ผมเลยต้องย่อตัวตามที่มันกดลงมา ส่วนมืออีกข้าง…สอดปลายนิ้วเข้ามาประสานกัน
“เหมือนเดิมนะ….ผมก็รักเฮียคนเดียวเหมือนกัน” มันกระซิบแผ่วเบาที่ข้างใบหูผม ก่อนจะแอบแนบปากสัมผัสลงที่แก้มสากเบาๆ ครั้งนึง
“จริงอ่ะ?” ผมแกล้งยักคิ้ว ทำหน้าแบบไม่ค่อยจะเชื่อสักเท่าไร
“อาฮะ”
“คนเดียว?”
“อือฮึ”
“แน่ใจ?”
“แน่ใจดิ…เฮียอ่า~~” มันแกว่งปนเขย่าแขนผมไปมา ทำหน้ามุ่ย ขาก็เริ่มจะเตะทรายเล่น…แต่ไหงไปๆ มาๆ เปลี่ยนเป็นเตะขากรูแทนวะ -*- เขินรุนแรงนะเรา
“อ้าวๆ มาเตะกันแบบนี้เดี๋ยวโดน”
ผมยกขาขึ้นกำบังลูกเตะขำๆ ของเจ้าหนู มันเองก็ดูท่าจะมันส์ในอารมณ์ใช่ย่อย ฟาดผมด้วยลำแข้งใหญ่ เฮ้ยๆ กรูไม่ใช่ลูกฟุตบอลนะห่านี่…
แต่ทำไมจู่ๆ…จากที่จะเตะกลายมาเป็นจะจูบกันได้ก็ไม่รู้ ผมกับมันต่างยืนนิ่งมองหน้ากัน…อมยิ้มเล็กๆ ทั้งคู่ โดยเฉพาะไอ้หนู ช่วยไม่ได้นี่ครับ..ผมเห็นอย่างงั้นก็เกิดหมั่นเขี้ยวอย่างบอกไม่ถูก เลยค่อยๆ ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ อีกฝ่ายก็ไม่มีท่าทีจะขัดขืนอะไร
ใกล้….จนได้กลิ่นเนื้ออ่อนๆ คละเคล้ากลิ่นเค็มของทะเลออกมาจากตัวมัน ปากเล็กนั่นเผยอเล็กน้อยราวกับกำลังเฝ้ารอ…เฝ้ารอสัมผัสที่รู้สึกเหมือนห่างหายมาเนิ่นนาน…
….จ๊อก…
“หึหึ…หิวเหรอ?” ผมผละหน้าออกมาถาม และพยายามกลั้นหัวเราะ มันเกือบจะโรแมนติกแล้วนะ…เกือบแล้ว เฮ้อออ
“ก็…บอกตั้งนานแล้วว่าหิว ยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เช้าเลยอ่ะ” มิกกี้เองก็ถดหน้าตัวเองหนี คิ้วขมวด ปากยื่นแบบทำตัวไม่ค่อยถูกที่ท้องตัวเองอยู่ๆ ก็ทรยศซะงั้น
“งั้นไปหาอะไรกินกันแล้วค่อยกลับ”
“ไม่ปฏิเสธ”
เจ้าหนูยิ้มร่า…มันเอามือลูบท้องตัวเอง เหมือนกับกำลังบอกพยาธิในกระเพาะว่า ‘ใจเย็นๆ ลูก เดี๋ยวก็ได้แดร๊กแล้ว’ ส่วนผมก็กลับมาท่าประจำ…ส่ายหัวด้วยความระอา แล้วจึงหันหลังกลับหมายจะเดินไปที่รถ แต่อยู่ๆ ก็นึกขึ้นได้…
“เหวอ!” ไอ้คนที่กำลังเดินตามมาข้างหลังถึงกับต้องหยุดกึก หัวเกือบโขกเอาหลังผมอย่างจัง …อะไรวะ ก็แค่หยุดเดินกะทันหันเอง
“อะไรอ่า เฮีย หยุดทำไม?” มันเอามือลูบหัวตัวเอง มองหน้าผมงงๆ
“…มานี่”
“หะ??”
“ยื่นหน้ามานี่”
ผมรีบยื่นปากเข้าไปจูบเบาๆ ที่ริมฝีปากแดงนั่นทันทีก่อนที่อีกฝ่ายจะรู้ตัว เจ้าหนูสะดุ้งทำตาโตเล็กน้อย
“อึ…อืมม” อีกฝ่ายไม่ทันได้ครางฮือเท่าไรนัก ผมก็ถอนปากออกมา เอามือชี้หน้า และยิ้ม…
“นี่ติดไว้ก่อน เดี๋ยวมาเอาคืน”
ทันทีที่ไอ้มิกกี้ตั้งตัวติดแล้ว มันก็ระเบิดหัวเราะออกมาเสียงดัง ตบมือชอบใจ
เร่งฝีเท้าเดินตามผมมาติดๆ แล้วกระโดดสองมือเกาะบ่าจนคอผมแทบหัก จะทำไงได้ล่ะครับ…ก็ต้องเอนคอตามมันไป สองมือก็รีบรวบขานั่นซะ เดี๋ยวจะมาเตะกันอีก เลยกลายเป็นว่ามันขี่โก่งผมซะงั้นน่ะ
“ไม่ให้เอาคืนหรอก แว่”
หึหึ ต้องอย่างนี้สิ…ไอ้ลิงของผม
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
สั้นสมเปนจุดจริงๆ 
แต่ก้อ 
หัวข้อ: ---"กูล่ะเซ็งจิต...ไอ้ติสต์แตก"--- P.343 (29-01-11) พิเศษย้อนหลัง Happy New Year จร้า *[]* (อ่าน 2690222 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก