หัวข้อ: ---"กูล่ะเซ็งจิต...ไอ้ติสต์แตก"--- P.343 (29-01-11) พิเศษย้อนหลัง Happy New Year จร้า *[]*

[sinastray]

เหอๆ ท่าทางจะ "งานเข้า" อ่ะเฮีย!!!

[topsupparit]

อ่านจบ 47 เเล้ว

เเต่ไม่ขออ่านต่อก่อนนะ

ดองไว้เยอะๆก่อน

กลัวค้าง 555+     

[luvY]

เฮียงานเข้าแน่ๆเลยคราวนี้ 

[patiharn]

 :L2:มาส่งกำลังใจให้ทั้งคนโพสและคนแต่งจ้า

ขอให้ดีขึ้นไวไวเน้อ

[Oamsin]

   ไม่เอาไผ่ได้ป่ะ

มาทำมายอ่า

เด๋วเพ่มิกกี้เค้าร้องไห้น้า

เฮียจาไปยุ่งก่าไผ่มากน้า

[everytime]

น้องไผ่จะมาแทงข้างหลัง........ทะลุถึงหัวใจใครเนี่ย??????


(อาเฮียหรือน้องหนูมิกกี้)

[alterlyx]

แบบว่า ..

มาต่อซักทีได้ป่ะ ...

ไม่ได้บ่นนะ

แค่ เร่ง ... อิอิ


แต่ถ้า ช้า ๆ ได้ nc ฉากงาม ๆ ก็โอเค

[badbad_maru]

โฮะๆๆๆๆๆ มาต่อแย้วววว
รอนานจนสติเกือบแตก
แต่ว่าไอไผ่ไรนี้ไม่น่าวางใจแฮะ
แต่โดนไอกี้ตอกสะหน้าผากเป็นรูเลย กร๊ากกกก โคตรขำ "ที่นั่งเป็นตัวสำรอง..."

มาน่อไวๆนะครับบบ รออยู่ 

[« ‡± ÚêKí ±‡ »]

48 มาได้แว้ววววววววอ่าา
               เค้าคิดถึงทั้งคู่ละน้าาาา 

[ASSASSIN]

ปูเสื่อรอด้วยคนครับ  อิอิ

[● MaYa~Boy ●]

เออ ว่าแต่ตกลงไผ่ที่จะเอาใครอ่ะ

[EyesOnMe]

วันหยุดยาวแบบนี้

สงสัยเฮียแดนพาน้องไปเที่ยวแน่ๆ

แต่เราก็ยังเข้ามารอ

[-N-]

Mickey's One Special Day
(โปรเจ็คที่แอบเอามาลงโดยไม่ได้ขอคนแต่ง อิอิ)

อืออออ….ทำไมอึดอัดจังวะ


ผมขมวดคิ้วแน่นจนเป็นปม  พยายามพลิกตัวไปอีกข้างเพราะแขนขวาที่นอนทับเป็นเวลานานเริ่มจะเหน็บกิน  แต่พอจะขยับเท่านั้นแหล่ะถึงได้รู้ตัวว่าทำไม่ได้  ไหนจะผ้าห่มผืนหนาที่ปิดจากเท้าจนถึงจมูกนี่อีก  

“เฮีย…เถิบไปหน่อย”  เหมือนบอกกับลม  เพราะไอ้คนที่นอนกอดรัดผมเป็นวงกลม  และพาดทั้งแขนล่ำๆ ขาหนาๆ ไว้บนตัวผมไม่มีท่าทีจะเขยื้อนเลยแม้แต่น้อย


เงียบ…ปัดโธ่เว้ยยยย  

ช่วยไม่ได้ฟะ  ช่างมัน  หาทางเอาเองก็ได้… ผมเลยพยายามดันผ้าห่มที่ห่อตัวเองเป็นดักแด้ผืนนี้ออกด้านข้างก่อน  ฮึ้บ…ฮึ่ยยยย หนักกกกโว้ยยยย  

แฮ่…ในที่สุดก็ทำได้แล้ว  ต่อมาก็เตะผ้าห่มออกจากตัวจนมันตกลงไปกองกับพื้นข้างเตียง  เหนื่อยชะมัด  ทำไมต้องมาออกแรงแต่เช้าแบบนี้วะเนี่ย  

แต่ท่าทางไอ้คนที่นอนตะแคงกอดผมอยู่ข้างหลังจะรู้ตัว  เลยยิ่งกระชับแขนแน่นมากกว่าเก่า  ตายละหว่า  แบบนี้หล่อจะลุกจากเตียงยังไงละวะ  เอิ้กๆ อ้าว บ้าอยู่คนเดียวอีกละกรู  

เมื่อกี้ใช้ลูกเตะแล้วได้ผล  คราวนี้ก็คงไม่ต่างกันแหล่ะมั้ง  เอาล่ะ  ผั่วะๆๆๆ …เอ่อ  เสียงผมเตะเบาะเตียงนะ  ใครจะไปกล้าเตะไอ้เฮียล่ะ  แมร่ง  ตื่นขึ้นมาล่ะโดนถีบกระเด็นติดฝาผนังแน่  เอ้า  ดิ้นๆๆ ดิ้นเข้าไปเดี๋ยวก็หลุดจากกล้ามปูเอง วะฮ่าๆๆๆ


“อือ…อยู่นิ่งๆ สิ”

ไม่รู้ทำไมเสียงคนๆ นี้มีประกาศิษย์กับผมชะมัด  ได้ยินแล้วเสียวสันหลังวูบ  ไม่ได้เสียวเพราะอย่างงั้นหรอกนะ  เสียวว่าจะตื่นอ่ะดิ  เลยทำให้ผมเปลี่ยนมานอนนิ่งตามคำสั่งอัตโนมัติ  

เหลือบตาไปมองหน่อย…โอเคๆ ยังหลับอยู่  ปลอดภัยหายห่วง  สงกะสัยเมื่อกี้ละเมอแฮะ  ดีละ


“เฮีย…”  ทดลองเรียกดูก่อน  ฮัลโหลๆ เทสต์

“…..”  เงียบ  อะฮ่า  เสร็จตรู


ผมค่อยพลิกตัวไปหาอีกฝ่ายเบาๆ  มือเหนียวนั่นคลายออกเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าผมไม่ได้ดิ้นแล้ว  พอหันมาเรียบร้อยมือเฮียก็ดึงผมเข้าใกล้ราวกับรู้ทันจนหน้าห่างกันแค่ไม่กี่มิล  หน้าผากของผมเกือบจะแนบเข้ากับริมฝีปากและคางสากๆ

พอมองหน้าหล่อแบบผู้ใหญ่ก็ต้องแอบรู้สึกอิจฉาไม่ได้  ทำไมกรูไม่ดูเท่แบบนี้มั่งวะ  ขนาดตอนหลับยังเก๊กหล่อได้อีกอ่ะ…  เอ้ยๆๆๆ แต่คนหล่อก็มีขนจมูกนะเว้ยเฮ้ย  หึหึหึ  

ผมเล็งที่เป้าหมาย  ก่อนจะลองแหย่นิ้วเข้าไปในรูจมูกอีกฝ่ายเล่น


“มิกกี้…”  หยึ๋ยยยยย  มีตาทิพย์ป่ะวะ  ทำไมรู้อ๊ะ!


เมื่อเห็นว่าเฮียแกทำท่ายุกยิกจะลืมตาตื่น  ไอ้เราก็เนียนดิ  รีบหลับตาหนีแกล้งทำเป็นหลับเลยซะเลย  คึคึคึ   รู้สึกได้เลยว่าเฮียขยับตัวเล็กน้อย  ก่อนที่จะสูดหายใจเข้าจมูกฟึดฟัด  และนิ่งไปอีกครั้ง




ลองเปลี่ยนที่ดูดีกว่า  สงสัยจมูกมันไวต่อประสาทสัมผัสไปหน่อย  เอาเป็น… เป็น… หูดีมะ?  

อืมๆ ต้องลอง…

ผมเอานิ้วเขี่ยติ่งหูอีกฝ่ายเล่น… ก่อนที่จะค่อยเลื่อนปูไต่  แหย่เข้าไปในรูหูทีละนิด  นั่นๆ คิ้วเริ่มขมวดละ  จั๊กจี๋อ่ะดิ้  หึหึหึ  เฮ้ยๆๆๆ จะลืมตาอีกละ  แกล้งหลับก่อน



ผมปล่อยมือแผละลงคอเฮียเหมือนไม่รู้เรื่อง  ตาก็หลับลง แต่สงสัยจะปิดไม่มิด  ปากเลยขยับยึกๆ เผลอแอบอมยิ้มจนต้องเม้มปากแน่น  ก็มันขำนี่เว้ย!






เฮ้ยยยยย อึ้ยยยย…ปิดจมูกทำไมหง่ะ  ไอ้เฮียรู้ทันแหงๆ  ก็ทำไมเอามือมาบีบจมูกผมแน่นจนหายใจไม่ออกอย่างงี้ล่ะ!  แต่ไม่เป็นไร  แฮ่… หายใจทางปากก็ได้วะ

อึ้บบ…อุ้กกก… อิดอากอำไอเอี่ยยยยยยย แปลว่า ปิดปากทำไมเนี่ยยย กรูหายใจทางผิวหนังไม่ได้นะเว้ยยยยย ไม่ใช่คางคกกกกก

อู้ อี้ แอ๊กกกกกก อึก อึก ฮือออออออออออออออออ


“หึหึหึ”  แมร่งงงง  เฮ้ออออ นึกว่าจะตายแล้วกรู  พอไอ้เฮียเอามือออกปุ๊บผมก็รีบสูดหายใจเข้าปอดเต็มรัก  แล้วแกล้งทำตาเหลือก  ลิ้นจุกปากห้อยออกมาต่องแต่ง  

“แหวะ  เค็ม”  ก็ไอ้คนขี้แกล้งดันเอามือมาป้ายลิ้นอ่ะดิ  เกาตูดมารึเปล่าก็ไม่รู้  แหยะ

“…บอกให้นอนนิ่งๆ ซนอยู่นั่นแหล่ะ”  อีกฝ่ายพูดโดยที่ยังหลับตาอยู่  สองมือก็เปลี่ยนมาเป็นกอดผมเหมือนเดิม  ปากแนบเข้ากับหน้าผากมันหย๋องของผมเบาๆ

“ก็จะลุกอ่ะ  ตื่นได้แล้วเฮีย  จะ 9 โมงแล้วนะ”  ผมพูดพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมองนาฬิกาแขวนใกล้ๆ ประตู

“…อือ ขออีกนิด”

“เมื่อคืนกลับกี่โมงเนี่ย?”  ผมเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าใกล้ๆ  โห…เพิ่งสังเกตว่าใต้ตาคล้ำเชียว  นอนดึกมากี่วันแล้ววะ

“…ตี 5 มั้ง”  เฮียงึมงำตอบ

“กลับเช้าอีกละ”

“อือ…”  


ผมถอนหายใจ  บางทีรายนี้ก็ทำงานหนักซะจนอดกังวลแทนไม่ได้  วันก่อนหน้านู้นก็กลับตี 3  ต้องตื่นแต่เช้าไปทำงานอีก  วันนี้กลับตี 5 ดีนะเนี่ยที่วันนี้คงว่าง  ไม่งั้นไม่นอนงัวเงียอยู่แบบนี้หรอก


“วันนี้ต้องทำงานเปล่า?”

“ฮึ….”  แปลว่าไม่สินะ

“งั้นปล่อยผมก่อน  จะได้ไปทำไรให้กิน”  ผมบอกแบบนั้นพร้อมกับดันอกอีกฝ่ายออกห่างจากตัว  เฮียเองก็คงรู้แล้วเลยค่อยคลายแขน  แต่ก็ยังลูบๆ คลำๆ อยู่อย่างเสียดาย (มั้ง…คิดเข้าข้างตัวเองเอา)

“…เสร็จแล้วมานี่นะ”  หน่ะ…สั่งจริง สั่งจัง

“คร้าบบบบ”  แล้วกรูขานรับทำไมวะ -*-




ผมลุกเด้งตัวขึ้นจากเตียง  แล้วตรงดิ่งไปห้องน้ำ  จัดการล้างหน้าแปรงฟันตามระเบียบแล้วเดินไปห้องครัว  ทำไรกินดีวะ… น่าจะเบาๆ สบายท้องดีกว่า  เพราะคนนอนดึกแบบนั้นกินหนักแต่เช้าคงไม่ไหว  ค่อยไปใส่เต็มๆ มื้อเที่ยงไม่ก็เย็นเอา


เอาง่ายๆ เลยละกัน  โจ๊กหมูใส่ไข่นี่แหล่ะวะ…

ว่าแล้วผมก็รีบตั้งเตาทันที



















“เฮียๆ  ลุกมากินข้าวก่อน”  ผมเดินไปปลุกคนตัวใหญ่ที่นอนขี้เซาหนุนแขนตัวเองแทนหมอนอยู่บนเตียง

“อือ…”

“เร็วเฮีย  กินก่อนแล้วค่อยมานอนต่อก็ได้”  


ผมลากฉุกยุดยื้ออีกฝ่ายให้ลุกอย่างยากเย็น… พอแกะตัวออกจากที่นอนได้เท่านั้นแหล่ะ  ก็ต้องดันหลังให้เดินไปที่โต๊ะกินข้าวในครัวอีก  อยากจะบริการให้ถึงเตียงหรอกนะ  แต่ใครไม่รู้ชอบบ่นเรื่องทำอาหารเลอะทั่วห้อง  เดี๋ยวมีด่ากระเจิงอีกพอมารู้ตัวทีหลัง





เฮียเดินงัวเงียไปข้างหน้าตามแรงดันของผม  ตัวก็เบ้อเริ่มยังมาทำงอแงอีก…



แต่ก็แปลกตาดีนะ  ผมล่ะไม่อยากจะบอกว่าชอบเฮียแบบนี้เหมือนกัน  ตอนง่วงๆ กับ ตอนตื่นนอนนี่แหล่ะที่ดูจะว่านอนสอนง่ายกว่าปกติ  เวลาทำอะไรผิดก็ไม่ค่อยจะโดนดุ  เพราะกำลังมึนๆ อยู่  คึคึคึ  อ้อ…แล้วก็ถ้าอ้อนอยากได้อะไรล่ะก็  เวลาแบบนี้แหล่ะเหมาะที่สุด!



“อ่ะ โจ๊กหมูพิเศษใส่ไข่นุ่มนิ่มละลายในปาก  สูตรมิกกี้  ท้ายซอยเจ้าเดิม  โคตะระมหาบรมซูเปอร์อร่อย  กินซะแล้วจะติดใจมาง้อพ่อค้าให้ทำบ่อยๆ”  ผมหัวเราะกับมุขตัวเอง  ก่อนจะ (เขย่งเท้า) ไปกดบ่าเฮียให้นั่งลงกับเก้าอี้  

ข้างหน้ามีโจ๊กสีขาวขุ่น  โปะด้วยไข่สุกยางมะตูมลอยฟ่อง  ส่งกลิ่นหอมฟุ้งไปทั่วห้องครัว

“น้ำ…”

“คร้าบๆ  รอสักครู่”  


ผมรีบไปหยิบเหยือกน้ำจากในตู้เย็นแล้วเอามารินใส่แก้ว  ส่งให้คนตรงหน้า  ก่อนที่จะนั่งที่ฝั่งตรงข้าม  ลงมือกินโจ๊กของตัวเองพร้อมกับมองอีกฝ่ายนั่งกินนิ่งๆ ไปด้วย  





“หร่อยป่ะ?”  

“อือ…”  ดูสิครับ เป็นผู้ใหญ่เรียบร้อยขนาดไหน  ฮ่าๆๆ  ถามสามคำ  ตอบคำเดียว  ก็ดีไปอีกแบบเหมือนกัน  ปกตินะจะต้องบอกให้หยิบซอสบ้าง  หยิบพริกไทยบ้าง  เกลือบ้าง  ไม่ก็ให้ทำอะไรเพิ่ม  ไม่อิ่มทำนองนี้  ไม่ก็ต้องบ่นว่าทำไมทำหก กินดีๆ สิ  ห้ามอ่านการ์ตูนไปกินไป  อย่าเคี้ยวเสียงดัง -*-

แต่คราวนี้กลับไม่มีปากมีเสียง  ค่อยน่าเลี้ยงดูหน่อย  หุหุ (กล้าพูด)


“เอาอีกมั้ย”  ผมถามเมื่อเห็นว่าชามของเฮียหมดลงอย่างรวดเร็ว  แต่อาการส่ายหน้าบ่งบอกว่า ‘พอแล้ว’  ทำให้ผมหยิบชามนั้นมา  แล้วเดินตรงไปยังซิงค์ล้างจานแทน  

“…มิกกี้”

“ครับ?”  ผมเงยหน้าขานรับ

“ตอนเที่ยงขอหนักๆ นะ”



นั่นไงล่ะ…ว่าละ  ถึงไม่บอกก็ทำอยู่แล้วม้ายยย  แต่ผมก็พยักหน้ารับหงึกๆ ไปตามประสา  พอมีแรงขึ้นมาหน่อยก็เริ่มสั่งแล้ว  คนอะไรวะ  เนี่ย…อย่าให้บอกตอนปกติดีนะ  ยิ่งกว่าป๊าอีกเหอะ~~~  กวาดนู่น  เช็ดนี่  ทำการบ้านรึยัง  เกรดออกแล้วใช่มั้ย  เท่าไหร่  เอามาดูซิ  อ่ะโด่ๆๆๆ  กรูล่ะเซ็งจิต  ไอ้ผู้ใหญ่บ้า

ตอนใจดีน่ะเหรอ…มีอยู่ตอนเดียวแหล่ะ…

ชอบมาทำเสียงนุ่ม  เสียงอ้อนกระซิบข้างหู  ไหนจะมืออุ่นๆ นั่นอีก… มาหลอกให้ตายใจ  (แต่ก็หลงเชื่อทุกครั้งอ่ะนะ  อยากเอาโขกก๊อกน้ำจริงเว้ย!)

ไม่เอาๆ ไม่คิด ผมลงมือล้างจานชามกับอุปกรณ์เครื่องครัวที่เพิ่งไช้ไปเมื่อสักครู่จนเสร็จเรียบร้อย  เดินเช็ดไม้เช็ดมือออกจากครัวไปอาบน้ำลวกๆ สักรอบ  



ออกมาแล้วก็ยังเห็นไอ้คนตัวบิ๊กยังนอนระเกะระกะบนเตียง  เลยเข้าไปดูซักหน่อย…  หายใจฟรี้ๆ เชียว  สบายใจ  สบายพุงแล้วล่ะสิ  ถึงหน้าตาเป็นสุขกว่าเดิมขึ้นมานิดนึง  


“เฮียๆ”  ผมเขย่าตัวเรียกอีกฝ่าย

“…..ทำไมอีก”  

“จะให้ปลุกกี่โมง?”


เงียบไปเล็กน้อยเหมือนกำลังคิด (หรือหลับก็ไม่รู้ =__=)  แล้วจึงตอบเสียงเบาออกมา

“บ่ายโมง…”


โห…นี่กะตื่นมาอีกทีก็กินปุ๊บเลยว่างั้น  วันหยุดไม่ทำอะไรอย่างอื่นเลยใช่มั้ยเนี่ย  สงสัยจะอดนอนมาหลายวันจริงๆ  ถึงได้เพลียสะสมซะขนาดนี้  ปกติเห็นเป็นคนไม่ค่อยปล่อยเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์สักเท่าไหร่เลยนี่หว่า  เอาแต่บ่นว่าเราปาวๆ ว่าทำตัวไร้สาระ  ชิ!

(แค่นั่งต่อโมเดลกันดั้มเนี่ย  มันไร้สาระตรงไหน  ฝึกสมาธิตั้งเยอะ  งอลว่ะ)



ผมถอนหายใจ  และเดินมาแต่งตัวสบายๆ สำหรับอยู่บ้าน  ออกไปนอกห้องนอน  เปิดทีวีดูบ้าง  หาหนังดูบ้าง… มือก็หยิบหนังสือกับกระดานวาดรูปมาวางกองไว้  เผื่ออารมณ์สุนทรีย์จะมีกระจิตกระใจทำการบ้านกะเค้ามั่ง  

เมื่อทีวีไม่มีอะไรจะดูก็เลยหันมาเปิดโน้ตบุ๊คแทน… เห็นไอค่อนหน้าเดสก์ท็อปแล้วก็ต้องถอนหายใจมาอีกรอบ  การบ้านกราฟฟิคนี่หว่า  ลืมไปเลยว่ายังทำค้างไว้  

ว่าแล้วเลยเลื่อนมือไปกดปุ่มนั้น…


แต แต๊ด ตะ แด่วววววว

ขอเล่มเกมส์ก่อนละกัน ฮ่าๆๆ























เฮ้ออออ เบื่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  เบื่อได้อีก!

ผมกดชัตดาวน์โน้ตบุ๊คโดยที่ไม่ได้แตะต้องการบ้านกราฟฟิคค้างไว้ซักนิด  ก็ดันเล่นเกมส์จนจะชนะแล้วเสือกมาตายก่อนซะได้  หมดอารมณ์…

ทำไรดีวะ…








ก็มันนึกไม่ค่อยออก  เลยหยิบสมุดการบ้านพร้อมกับปากกาดินสอ  ย่องเข้าไปในห้องนอน…แล้วปีนขึ้นเตียงเบาๆ  ไอ้คนเดิมยังคงนอนหงาย  มือข้างนึงพาดหน้าท้อง  ส่วนอีกข้างสอดเข้าไปใต้หมอนตัวเอง  ผ้าห่มคลุมตัวมาแค่ครึ่ง  ปลายเท้าข้างนึงโผล่ออกมานอกผ้าห่มเลยข้ามมาเขตผม  

แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอกนะ…เห็นนอนสบายขนาดนี้ไม่อยากจะกวน  ไหนจะฝนที่ตกพรำๆ นอกหน้าต่างอีก  อากาศเย็นแบบนี้มันชวนให้งีบใช่เล่นซะที่ไหน




ผมเปิดหนังสือไปที่หน้าล่าสุดตอนเรียน…  พร้อมกับกางสมุดแบบทดสอบไว้ข้างตัว  สลับดูสองเล่มนี้ไปมาได้พักหนึ่งก็เมื่อยลูกกะตา  เลยเปลี่ยนทาร์เก็ตไปมองพี่ยักษ์ดีกว่า  


“เฮียๆ…”

เงียบอีกละ…อยากแกล้งอ่ะ! มันไม่มีไรทำ!  ทำไมต้องมาหลับเอาวันหยุดด้วยเนี่ย  เลยไม่ได้ทำไรด้วยกันเลย  เซ็งชะมัด


ลมจากหน้าต่างที่แง้มเปิดเอาไว้ไหลวืดเข้ามาปะทะจนผมตั้ง…  ผมขนลุกตัวสั่นเล็กน้อย  ก่อนจะแอบแย่งผ้าห่มจากเฮียมาคลุมท่อนล่างตัวเองบ้าง  ก็ดีนะ…หน้าฝนแบบนี้ถ้าไม่ได้ออกไปไหนก็ไม่น่ารำคาญเท่าไหร่  แถมยังรู้สึกสบายๆ อีกด้วย  ถ้ากลับบ้านนี่นอนตรงชานระเบียง  ดมกลิ่นดินเล่นคงรู้สุกดีไม่ใช่น้อย

แต่นี่ดันอยู่บนตึกสูง…เอาวะ  ถือว่าแลกกับลมเย็นๆ เมื่อตะกี้ละกัน



ในเมื่อไม่มีคนให้แหย่เล่น  ผมเลยวางหนังสือลง  แล้วหยิบสมุดโน้ตหน้าที่ว่างขึ้นมา  อีกมือก็คว้าดินสอกดมาลองขีดเขียนภาพร่างของคนข้างๆ เล่นดู  

เริ่มจากหน้าก่อน….

จมูกโด่งชะมัด  ยังกับฝรั่งแน่ะ  วาดง่ายดี…ปากหยึกๆ งึบๆ อืมมมม  นุ่มด้วย  แต่ชอบมีกลิ่นบุหรี่จางๆ  สูบจัดขนานี้  ทำไมปากไม่ยักกะดำวะ  ขนตาพริ้มเชียว  คึคึคึ  คิ้ว….อืมมม  

กรามก็ใหญ่  ชอบกัดฟันอ่ะดิ  กรอดๆ เวลาโมโหอ่ะ  ไอ้คนขี้ดุเอ้ยยยย  




ฮ้าวววววววว…ทำไมหาวอีกแล้ววะ  เพิ่งจะตื่นนอนไปเอง  ต้องเป็นเพราะไอ้ฝนบ้านี่แน่ๆ  ดันมาตกเอาวันนี้  

ผมวางสมุดกับดินสอลงข้างตัว  ก่อนจะดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมถึงคาง  และเบียดตัวซุกเข้าไปตรงจุ๊กกะแร้ไอ้เฮีย  กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ กระจายเข้ามาในโสตประสาท  นี่แสดงว่าเมื่อคืนอาบน้ำลวกๆ ไม่ก็ไม่ได้อาบ  แค่เปลี่ยนชุดเฉยๆ ชัวร์

แต่ทำไมนะ…กลับไม่รู้สึกรังเกียจเลยสักนิด  




แย่แล้ว ไอ้กี้…ไอ้มิกกี้… อย่าหลับนะ  ถ้าหลับตอนนี้มีหวังได้หลับยาว  ตื่นเย็นทั้งคู่แน่  ต้องตั้งนาฬิกาปลุกก่อน  อืมม…มือถืออยู่ไหนเนี่ย  มือถือ… อยู่ข้างนอก  แมร่ง  ช่างมันละกันวะ

ว่าแต่เฮีย…สุดท้ายวันนี้ก็นอนตายเหมือนกันทั้งสองคน  เฮ้ออออ หมดไปอีกละ  วันนึง…งึมๆ











++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

คนแต่งอู้งานไปเที่ยววันครบรอบ(อิอิ) บอกจะส่งตอนใหม่มาก้อมะส่ง ฮึกๆๆๆๆๆๆๆๆ
เรยแอบเอาตอนพิเศษที่เขียนไว้นานนมแร้วมาลง ว่ากันไม่ได้เนอะ ก้อคนมันคิดถึงน้องหนิ  

[« ‡± ÚêKí ±‡ »]

จิ้มก่อนๆๆๆๆๆๆ คนแรก 
-----------------------------------------------------------
ว้าวๆๆๆ น่ารักที่สุดเลยอ่าคู่นี้ 
                โดยเพาะมิกกี้ ไม่ไหวจะเคลียร์แล้ววว 

[EverGreen™]

ฮ่าๆๆ

กี้ดูรั่วๆ

แต่น่ารักอ่ะ

ปอลอ.. อยากมีวันครบรอบมั่งอ่ะ 

[maychan]

อ๊ากกกกกกกกกก แจ๊กพ็อต!!!
ดีนะเข้ามาเช็คก่อนออกจากบ้าน ไม่งั้นอดอ่านอีกยาวแหงม
อิอิ น่าร้ากกจริง ชอบอ่ะ
อยากอ่านตอนแบบนี้อีกเยอะๆ ไม่อยากกลับไปหาเรื่องจริงที่มีเจ้าไผ่มากวนอีกแว้วววว

[mist]

วันหยุดที่มีฝนตก แล้วแถมยังไม่มีโปรแกรมต้องทำอะไรรึต้องไปไหนเนี่ย ชอบสุด ๆ เลย เพราะนอนตายเหมือนคู่นี้แหละ

[alterlyx]

โอ๊ยยย ... ตอนนี้กำลังอ่านนี่ ที่บ้านฝนตกพอดีเลยค่า
อินไปกะน้องมิกกี้ด้วยคน ...

อะไรจะน่ารักขนาดน้าน แค่ท่าทางตอน จะลุกออกจากเตียง ก็ไม่ไหวจะจิ้นแล้ว
แหมๆ ไอ้เราก็ลุ้นว่า ตอนบ่าย เฮียจะตื่นมาขอ อะไร "หนักๆ" น๊า เอริ้ก ๆ 
หมดวันซะแระ ... 

[EyesOnMe]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

ดีนะเนี่ย เอะใจเข้ามาดูอีกรอบ

น้องน่ารักมากกกกกกก น่ารักสุดๆๆๆๆๆๆๆๆ

[melon_jung]

น้องมิกกี้...จะน่ารักไปถึงหนาย
กว่าจะหลุดจากเตียงเนี่ยคงลำบากไม่ใช่น้อย
ก็คนข้างๆออกจะมือกาวซะขนาดน้าน..อิอิ

[mecon]

  รูปสุดท้าย บร้าๆๆๆ
เฮียเป็นตัวประกอบชิมิ 55 มะมีบทพูดเลยนอนอืดอย่างเดียว
แต่ได้ค่าตัวเต็มสตรีมชิมิคะเฮีย
ส่วนนุ้งมิกกี้ อั๊ยยน่าสงสารเกิ๊นลูกถูกปล่อยให้นั่งง่าวคนเดียวแบบนี้
นอนซุกจักกรูแร้เฮียนั่นแหละดีกว่า

ขอบคุณคะเฮีย และคุณN

[kun]

น่าร้ากกกกมากกกกมายยยยยย

ที่สู๊ดดดดดดดดดดดดด

 

[y_love]

กิซซซซซซซซซ

กำลังคิดถึงอยู่พอดี

น่ารักที่สุดในโลกหล้าอ่ะคนนี้ น่ารักจริงๆ

[Glucose]

หุหุ
แบบนี้ค่อยยางชั่ว

 

[Seoul In Love]

น้องน่ารักจัง 

น่ารักทั้งตอนตื่นและตอนนอน 

ขอตอนใหม่เร็วๆ นะคะ คิดถึงเฮียกับน้องกี้แล้ว

[boboaje]

. . . .เฮียแดนก็มัวแต่หลับปล่อยให้น้องมิกกี้ เหงาอยู่คนเดียวอยุ่ได้ .. . .ทิ้งเราไปมีฟามสุขซะงั้น. . ไม่อยากจะพูดนะ

. ..ขอให้มีความสุขมากๆ นะคะ เฮียพากษ์กะพี่โก๊ะ  . .ว่าแล้วก็คิดถึง ขอ  แน่นๆ ทีนะคะ . .

[kungyung]

ในเมื่อเฮียแดนหลับไม่รู้เรื่องอย่างนี้
น้องมิกกี้ลักหลับเฮียแดนเลยซิ
จะได้ไม่ต้องเหงาและมีอะไรๆทำด้วยอ่ะ

[♥a2k♥]

น้องน่ารักกกกกชะมัดเลย!!!!
หลงๆๆๆ วันๆเราก็เอาแต่มิกกี้ๆ อ่อยย    

ขอบคุณ คุณเอ็นค่า  
แล้วก็แฮปปี้ครบรอบเฮียพากย์ พี่โกะค่า  

[kuraki]

เฮียขี้เซาปล่อยให้น้องมิกกี้ไม่มีไรทำได้ง้ายยย   

อิอิ happy anniversary ค่ะ เฮียคนแต่ง   

[Forever_ever]

น้องกี้น่ารักจังเลยอ่า
เป็นวันหยุดที่น่าสบายมากๆ เลยน้า
แต่น้องกี้แอบเบื่อซะงั้น 555
รูปประกอบน่ารักทุกรูปเลยค่ะ


"ข้างหน้ามีโจ๊กสีขาวขุ่น  โปะด้วยไข่สุกยางมะตอยลอยฟ่อง  ส่งกลิ่นหอมฟุ้งไปทั่วห้องครัว"
เอ.... น่าจะเป็น ไข่สุกยางมะตูม มั้ยอ่า