Part 52
“เออ ทำไงดีวะ?”
‘มรึงมาถามกรูได้ไงเนี่ย…กรูจะไปรู้เหรอวะว่าต้องทำไง มรึงอยากไปก็ไป อยากอยู่ก็อยู่’
ผมถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน… คิดผิดชะมัดที่มาปรึกษาไอ้ไมล์ เรื่องใหญ่ๆ มันไม่เคยจะให้คำแนะนำดีๆ ได้เลย อาจจะเพราะคาดหวังมากไปก็ได้ ปกติผมก็ไม่เคยจะมาเอาอะไรมาปรึกษามันอยู่แล้ว แต่เอาเถอะ…อาจจะจริง เพราะยังไงซะมันก็ช่วยตัดสินใจไม่ได้อยู่ดี
‘แล้วตกลงมรึงจะทำไง?’ สาด ยังจะมีหน้ามาย้อนถามกรูอีก ถ้ากรูรู้ก็คงไม่ถามมรึงหรอก ควาย -*-
“…ยังไม่รู้ว่ะ ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงไม่ต้องคิดมากขนาดนี้” ผมตอบไปตามตรง
‘เออ เข้าใจๆ คนมันมีภาระแล้วนี่หว่า หึหึ’
“พันธะเว้ย ไม่ใช่ภาระ”
‘แหมๆ รีบแก้ใหญ่เชียวนะมรึงงงง’
ก่อนที่จะหงุดหงิดไปมากกว่านี้ คำตอบก็ไม่ได้ แถมยังมากวนตรีนกลับอีก ผมก็เลยรีบๆ บอกลาไอ้ไมล์ทางโทรศัพท์ซะ มันโวยวายเล็กน้อยแต่ก็เงียบไป…เพราะผมชิงกดวางก่อนนั่นเอง
เฮ้ออออ ทำไงดีวะ… เอาไงดี
ว่าแล้วก็หยิบไอ้จดหมายต้นเหตุที่ว่านั่นขึ้นมาเปิดดูรายละเอียดอีกครั้ง หลังจากอ่านมาแล้วประมาณสามรอบได้ มันเหมือนกับทุกอย่างที่ผมต้องการเป๊ะๆ อย่างที่บอก…ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงดีใจปลาบปลื้มไปแล้ว ก็ผลจากการทำงานอย่างอุตสาหะแล้วก็ลงทุนลาออกจากบริษัทเก่ามามันสำเร็จแล้วน่ะสิ ถึงจะเป็นเพียงจุดเริ่มต้นก็เถอะ นับว่าลงทุนลงแรงและลงเงินไปกับตรงนี้มากมายพอควรทีเดียว
แต่ในตอนนี้…มันมีปัจจัยที่ทำให้ต้องคิดหนักเพิ่มขึ้นมา เลยบอกไม่ถูกว่าควรจะดีใจ หรือ เสียใจดี
อาจจะบอกได้ว่า… ‘ลังเล’ ล่ะมั้ง?
“กลับมาแล้วคร้าบบบบบบ” เสียงเจื้อยแจ๊วคุ้นหูดังขึ้นพร้อมกับเสียงปิดประตูดังปัง ทำเอาผมต้องชะโงกหน้าออกไปมอง
สักพักเจ้าของเสียงโวยวายนั่นก็เดินเข้ามาพร้อมกับชุดบาส เนื้อตัวเปียกลื่นท่าทางจะเหนียวเหนอะหนะ มันกระโดดเหยงๆ ยืนขาเดียวตัวเซเพราะกำลังถอดถุงเท้าทั้งๆ ที่ยืนอยู่
“แหวะๆ อาบน้ำก่อนนะ เหม็นโคตร” มิกกี้บ่นไปดึงคอเสื้อกล้ามเว้าลึกของตัวเองขึ้นมาดมแล้วทำหน้าขยะแขยง
“ไหนบอกว่ามีห้องอาบน้ำที่นู่นไง ทำไมไม่อาบมาให้เรียบร้อยล่ะ” ผมปิดหน้าจอคอมตรงหน้า และพับจดหมายเก็บเข้าซองตามเดิม
“คนใช้ตรึมอ่ะดิ สงสัยเพราะเป็นวันเสาร์มั้งคนเลยเยอะ ขี้เกียจรอ กลับบ้านดีกว่า”
“…แล้วกินอะไรมารึยัง?” ผมเดินเข้าไปใกล้มัน พร้อมกับก้มลงหยิบถุงเท้าที่ถูกวางกระจัดกระจายไปคนละทิศคนละทางโยนใส่ตะกร้าผ้าเปื้อน
“ยังอ่ะ หิวโคตร เฮียล่ะ?”
“ยังเหมือนกัน รออยู่…”
“เดี๋ยวๆๆๆๆ อย่าเพิ่งเข้ามาใกล้ อาบน้ำก่อน!”
เจ้าหนูร้องเสียงดังตามประสา…มันรีบยกมือขึ้นห้าม เดินถอยหลังฉับๆ วางกระเป๋าลงพื้นดังโครมเมื่อเห็นว่าผมเดินเข้ามาใกล้ ไม่ได้กะจะอะไรมันหรอกนะครับ แค่จะมาช่วยเก็บข้าวเก็บของเท่านั้นเอง ไม่รู้มันคิดไปถึงไหน…นู่นน่ะ วิ่งคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำปิดประตูลงกลอนไปเรียบร้อยแล้ว
ผมยิ้มกับตัวเอง…คว้ากระเป๋าหนักอึ้งของมิกกี้มาวางไว้บนโต๊ะ ปล่อยให้เจ้าตัวเค้ามาดูแลเก็บของเอง เดี๋ยวจะหาว่ายุ่งกับของใช้ส่วนตัวมากเกินไป
เวลาผ่านไปแค่หายใจเข้าออกไม่ถึงร้อยรอบเลยได้มั้ง…ไอ้มิกกี้ก็เปิดประตูห้องน้ำออกมา ยืนอ้าซ่าพันผ้าเช็ดตัวสีน้ำตาลอ่อนแค่ท่อนล่าง เนื้อตัวมันเปียกชุ่ม…ไม่สิเรียกว่าเปียกโชกน่าจะเหมาะมากกว่า เหมือนกับรีบมากจนแทบไม่ได้เช็ดตัวก่อนออกจากห้องน้ำเลยก็ว่าได้
“เฮ้ย… นี่อาบรึวิ่งผ่านน้ำเนี่ย!?” ผมมองอีกฝ่ายงงๆ ไปอาบน้ำโอลิมปิกท่าจะได้โล่ชัวร์
“เราต้องใช้ชีวิตตามพระราชดำริของในหลวง…อาบน้ำแค่ 5 ขันก็พอ แต่ว่าไม่มีขันเลยเอาเป็นอาบฝักบัว 5 วิแทน แหะๆ” มิกกี้หัวเราะเจื่อน มันสะบัดหัวเปียกลู่ไปมาสองสามที เพิ่งสังเกตว่าภายใน 5 วิ นี่มันสระผมด้วยนะนั่น!
“เอ้าๆ…เอาเข้าไป เป็นหมารึไงเราน่ะ พรมเปียกหมดแล้ว”
ผมพูดเสียงเข้มไป พร้อมกับเหยียบพรมเช็ดเท้าหน้าห้องน้ำที่ไอ้หนูมันยืนทับอยู่ แล้วเช็ดๆ ถูๆ พื้นปาเก้ที่มีหยดน้ำเปื้อนกระจัดกระจายเป็นวง
ส่วนเจ้าหนูก็ได้แต่หัวเราะเอิ้กอ้ากตามประสา สงสัยจะกลัวผมว่า…หรือกลัวอะไรไม่รู้ มันรีบเบี่ยงตัวหลบ ทำท่าจะเดินไปแต่งตัว
“เดี๋ยว จะรีบไปไหน แน่ใจนะว่าสะอาด?” ผมยกมือขึ้นคว้าแขนอีกฝ่ายไว้ได้ทัน ส่วนไอ้มิกกี้น่ะเหรอครับ…หน้าบึ้งทันทีเมื่อโดนทัก มันหันหน้ากลับมาแบบงอนๆ
“สะอาดดิ ตัวสะอาดอยู่แล้วจะอาบมากไปทำไม เปลือง” น่านนนน คิดได้ไงวะ -*-
“…อ้อเหรอ” ผมยักคิ้วขึ้นแบบกวนอารมณ์
“ช่ายยยยย”
“งั้นมาดมหน่อย”
ทันทีที่พูดเสร็จ ผมก็ดึงแขนไอ้หนูที่กำลังหันหลับมาแบบครึ่งๆ กลางๆ เข้ามาหาตัว ด้วยความที่ไม่ทันระวังมันเลยเซมาตามแรงดึงจนหลังเปียกละอองน้ำนั่นกระแทกเข้ากับแผงอกผมอย่างจัง หึหึ เสร็จไอ้แดนซะเลย…สองแขนรีบคว้าหมับเข้ารัดตัวคนข้างหน้าไม่ให้ขยับหนี
“เฮ้ยยยย เฮียยยย” ไม่รู้มันจะเสียงดังไปทำไม แถมยังดิ้นเล็กน้อย สงสัยจะตกใจมากกว่าเพราะมันลื่นน้ำที่หยดย้อยจากขาตัวเอง ตัวเกือบล้ม
“…จะกลัวทำไมล่ะ ไหนว่าสะอาดจริง ตัวก็ต้องหอมน่ะสิ ใช่มั้ย?”
ว่าแล้วก็ซุกจมูกเข้ากับซอกคออีกฝ่าย ผมไล้ริมฝีปากอุ่นของตัวเองเข้ากับต้นคอเจ้าหนู มันร้องเสียงดังอึ๊…แล้วค่อยกลั้นไว้ หดคอหนีใหญ่
“เฮียยยย…” ไหงเรียกตอนหลังนี่เสียงมันสั่นๆ แล้ววะ ด้วยความสงสัยเลยยิ่งซุกจมูกและปากเข้ากับหลังหูหอมๆ นั่น…แล้วแนบจูบลงไปสองสามทีให้หายหมั่นเขี้ยว
“หืม?...อืมม หอมจริงด้วย” ถึงปากจะพูด แต่ก็ยังคงไซร้แถวแนวกระดูกสันหลังตรงต้นคอไอ้มิกกี้ไปเรื่อยจนเจ้าตัวต้องยื่นมือมากำขากางเกงผมแน่น
“ก…ก็บอกแล้ว”
เสียงสั่นน้อยๆ นั่นยิ่งไปกระตุ้นต่อมอยากแกล้งบวกกับต่อม…เอ่อ นั่นแหล่ะให้มันลุกโชน มือจากที่แค่กอดไว้หลวมๆ กลายมาเป็นลูบไล้แผ่นอกเปลือยเปล่าฝืดมือแทน มิกกี้ดิ้นอึกอักพยายามหนีหลบมือร้อนๆ ของผม แต่ตัวก็เล็กแค่นั้นเมื่อเทียบกันจะหนีไปไหนได้
ไอ้ตัวยุ่งรีบใช้ประโยชน์จากมือที่เหลือมากุมปมผ้าขนหนูผืนน้อยของตัวเองที่ถูกผูกเอาไว้…ตอนนี้มันหลุดรุ่ยจากการเสียดสีไปมาจนเกือบจะกลายเป็นแค่พันกันไว้เฉยๆ เท่านั้น
แต่ไหงมือที่กำปมผ้าขนหนูที่อยู่ข้างๆ ในตอนแรก กลับค่อยๆ เลื่อนมากดแถวตรงกลางแทนซะงั้น
“เป็นอะไร หืม?” ผมแกล้งถาม ไอ้มิกกี้หลับตาปี๋ ปากเม้มแน่นเมื่อโดนผมขบติ่งหูพร้อมกับเป่าลมร้อนเข้าไปเบาๆ มืออุ่นก็วนแถวหน้าอกมันไปด้วย
“…เฮีย อย่าดิ” สงสัยมันไม่ค่อยอยากให้ผมจับใต้ร่มผ้าเท่าไหร่ ถึงได้ห้ามเอาไว้ แถมยังกำเจ้าหนอนน้อยที่พองตัวซะแน่น มือผมที่ลูบแหวกผ้าขนหนูเข้ามาจนถึงโคนต้นขาเลยล้วงเข้าไปลึกกว่านั้นไม่ได้
“อย่าอะไร”
“อย่า…จับ” ไอ้ตัวยุ่งของผมตอบเสียงพร่าจนแทบไม่ได้ยินคำหลัง
“จับอะไร”
จะหาว่าผมกวนก็ได้ แต่อารมณ์ตอนนี้มันอยากทั้งขยำ ขม้ำ เขมือบไอ้คนที่ยืนขาอ่อนอยู่ตรงหน้าชะมัด ให้ตายเถอะ!… ในเมื่อไม่อยากให้จับก็ยังไม่จับก็ได้วะ ผมเลื่อนมืออีกข้างที่ลูบแถวเนินอกเจ้าหนูมาเชยคางมันขึ้นรับจูบนุ่มๆ แทน
“อือออ….อืม” มิกกี้อ้าเผยอปากขึ้นทันทีที่โดนประกบเพื่อให้ผมส่งลิ้นร้อนเข้าไปพัวพันจนอีกฝ่ายส่งเสียงครางในลำคอ
คราวนี้จากที่แค่เกือบเข่าอ่อน…กลายเป็นว่ามันทรุดไปเลยจริงๆ ครับ จนผมต้องรีบประคองเอวเอาไว้ไม่อย่างนั้นได้ลงไปนอนหอบแฮ่กกับพื้นแน่ๆ ยิ่งมันหมดแรงเท่าไหร่ยิ่งทำให้ผมได้ใจ…มือหนาเริ่มรุกล้ำพื้นที่ส่วนตัวมากขึ้นเรื่อยจนสำเร็จในที่สุด เพราะมือไอ้หนูที่กำผ้าเช็ดตัวแน่นกลายมาเป็นเพียงกำไว้จนเกร็ง เส้นเอ็นโปดนูน ส่วนผ้าน่ะเหรอ…ลงไปกองอยู่แนบเท้าเรียบร้อยแล้ว
“ฮ…เฮีย” ผมแอบกัดริมฝีปากล่างมันไปเล็กน้อยเพราะทนไม่ได้กับเสียงครางกระเส่าทันทีที่โดนสัมผัสท่อนล่าง
“…มิกกี้” คาดว่าเสียงผมคงแตกพร่าไม่แพ้กัน เพราะทั้งกัดฟันกรอดๆ และเลียริมฝีปากแห้งผากไปหลายรอบ
“อือ..” เจ้าหนูตอบทั้งๆ ที่หลับตา คิ้วเรียวขมวดแน่นเป็นปม และริมฝีปากเม้มแน่น
“ทำให้หน่อยสิ”
มันกลั้นหายใจไปพักหนึ่ง…ก่อนที่จะกลืนน้ำลายและโหย่งก้นตัวเองหลบพ้นเป้าตุงๆ ของผม มันเอื้อมมือมาค่อยๆ สัมผัสที่กางเกงหนาอย่างแผ่วเบาราวกับว่ากึ่งกล้ากึ่งกลัวทั้งๆ ที่น่าจะเคยชินกับมันได้แล้ว
ผมถึงกับต้องซี้ดปากออกมาเมื่อโดนลูบขึ้นลงตามท่อนลำคากางเกงแบบนั้น ขาก็ก้าวไปข้างหน้าเพื่อผลักอีกฝ่ายให้เข้าไปชิดกับฝาผนังห้อง แขนอีกข้างยกขึ้นยันเอาไว้ ไอ้มิกกี้เห็นอย่างนั้นจึงก้าวตามและพิงหัวเข้ากับแขนผม มือก็แกะกางเกงผมออกลงไปกองกับพื้น
มันเอื้อมมือมาแตะท่อนลำผงาด ก่อนที่จะเอี้ยวตัวมามองเล็กน้อยเหมือนอยากรู้อยากเห็น… มือน้อยหนากำไว้หลวมๆ แล้วจึงรูดขึ้นเบาตามจังหวะ เล่นเอาผมต้องขยับตามเช่นกัน พอเอาคืนไอ้ตัวแสบก็ดันหันไปหลับตา ครางอืออาในลำคอ แล้วหยุดมือซะงั้น
“มิกกี้…ทำต่อสิ” ผมฉกลิ้นลงไปในหูอีกฝ่าย ทำเอามันตัวสั่น ขนลุกชันเห็นเป็นตุ่มๆ
“ก็…ก็มันเสียวอ่ะ” ไอ้หนูตอบเสียงเครือ
“เสียวสิดี ไม่ชอบรึไง หืม?”
“โอย…เฮีย อย่าแกล้งดิ อ๊ะ…ซี้ดดด จะออกแล้ว หยุดก่อน…จะออก”
ไม่รู้มันจะบอกให้หยุดทำไม…ที่ทำนี่ก็จะให้ออกไงล่ะ ยิ่งเห็นมันเสียวจนตัวโก่งแบบนั้นผมก็ยิ่งเร่งมือ และในที่สุดน้ำสีขาวขุ่นก็พุ่งออกมาแรงสาดกระเซ็นเปื้อนผนังเต็มไปหมด เจ้าหนูซุกหน้าเข้ากับแขนผม หลับตาแน่น ส่วนมือก็ปล่อยไอ้ท่อนร้อนไปจิกแขนผมแทนซะงั้น
มันกระตุกอีกสองสามที… กลั้นหายใจ แล้วจึงค่อยผ่อนลมหายใจยาวๆ คลายกล้ามเนื้อเกร็ง เหยื่อหยดลงข้างแก้มทั้งสองราวกับเพิ่งไปออกกำลังกายมาอีกรอบ
ผมก้มหน้าลงไปจูบขมับอีกฝ่ายเบาๆ มิกกี้เองก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้นและหันมาจูบปากตอบ
“ไมเฮียยังไม่เสร็จอีกอ่ะ…” ดูมันถามเข้า -*-
“ก็ใครอู้ล่ะครับ…แค่จับๆ ลูบๆ มันจะไปเสร็จได้ไง มาช่วยต่อเลยเรา”
ไม่อยากจะบอกว่ามันปวดหนึบๆ กระตุกแล้วกระตุกอีกรอปลดปล่อยมาตั้งนานแล้ว ไอ้ข้างล่างนี่ถ้ามีปากมันคงด่าเจ้าของยับข้อหาไม่รีบทำให้มันหายค้างคาเสียที
เจ้าหนูหันหน้ามามองผมนิ่ง…มันเปลี่ยนมาหันทั้งตัวจนเราหน้าชนกัน ผมจูบปากมันต่อ ดึงมืออีกฝ่ายให้มาปฏิบัติภารกิจ ตอนแรกๆ มันเองก็ทำตาม แต่ไหงอยู่ๆ ถึงดันหน้าออก แถมยังดึงมือหนีด้วย
มิกกี้มองตาผมอีกครั้ง…ก่อนจะค่อยๆ นั่งลงคุกเข่ากับพื้น ผมเองก็ไม่ใช่ไม่รู้ว่ามันจะทำอะไร แค่อึ้ง..ไม่คิดว่ามันจะทำให้เท่านั้นเอง
“มิกกี้…เดี๋ยว อ๊ะ ซี้ดดดดดดดด” ผมถึงกับครางอย่างหมดรูปทันทีที่ไอ้ตัวแสบมันอ้าปากครอบส่วนหัวเข้าไป ปากเย็นๆ บวกกับลิ้นแฉะทำเอาเกร็งไปทั้งตัว
จะบอกว่าเสียวสุดๆ ก็ไม่ได้ เพราะมันคงเพิ่งเคยทำเป็นครั้งแรก ฟันครูดบ้าง กระทบบ้าง บางทีก็เจ็บจนเห็นเป็นรอยแดง แต่ไอ้ภาพที่ก้มลงไปเห็นนี่สิ… สุดๆ ไม่แปลกใจเลยทำไมใครบางคนถึงชอบถ่ายคลิปเก็บไว้ดูจนหลุดมานักต่อนัก ก็ภาพตอนอีกฝ่ายโม้คให้นี่มันดูแล้วเสียวชะมัดยาด โดยเฉพาะไอ้หน้าใสๆ แก้มแดงๆ ปากชมพูเนี่ย…โอย
“อา…อา มิกกี้ เดี๋ยวมันจะ…ซี้ดดด ลุกก่อน เร็ว…อึก”
ผมพยายามดึงตัวให้เจ้าหนูลุกขึ้น แต่มันไม่มีทีท่าสนใจเลย เหมือนกับกำลังสนุกที่ได้เล่นของใหม่ จนกระทั่ง…
“อา…มิกกี้ ดี อา…ซี้ดดด อาาาาาาา!” ในที่สุดก็ต้องเลยตามเลย ผมปล่อยลูกๆ เข้าไปในปากไอ้หนูอย่างเต็มที่ รู้เลยว่ามันเยอะมากเพราะผมกระตุกไปหลายครั้ง มือก็กำหัวอีกฝ่ายแน่นพร้อมกับดันจนสุดกำลัง มันเองคงสำลักไม่น้อยเพราะรีบดันขาผมใหญ่
พอลืมตาดูเท่านั้นแหล่ะ..น้ำสีขาวขุ่นล้นไหลเยิ้มจนออกมานอกปากเจ้าหนูเป็นทาง ผมรีบดึงท่อนลำตัวเองออกมา แต่อีกฝ่ายยังคงทำคิ้วขมวดแน่น ปากอมน้ำคาวไว้อยู่อย่างนั้น
“คายออกมา มิกกี้…คาย เร็ว” ผมรีบหยิบผ้าเช็ดตัวที่ตกลงบนพื้นมารองปากมัน
“อึ๊….”
โธ่เว้ย!...ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมมันถึงไม่ยอมคาย แต่ทำหน้าสะอิดสะเอียนแทนจนผมต้องรีบพยุงกึ่งลากเข้าไปในห้องน้ำ เอาตัวมันมาตรงอ่างล้างหน้าแล้วบีบแก้มให้อ้าปากเพื่อคายน้ำออกมา
“แค่กๆ…อึก แหวะ กลืนเข้าไปด้วย แค่กๆ” มันไอโคลก ทำหน้าเบ้และถุยบ้วนออกมาจนหมด เห็นปริมาณแล้วไม่เยอะมากเหมือนตอนแรก ท่าจะกลืนตามที่บอกไปเยอะจริงๆ ไอ้เราก็ว่าจะดุมันซะหน่อยที่ไม่ยอมคาย แต่พอเห็นอย่างนั้นเลยว่าไม่ออก กลายมาเป็นขำแทน
“หึหึ อร่อยมั้ยล่ะ?” ผมหัวเราะ แล้วยื่นหน้าไปหอมแก้มมันเบาๆ
“…ถามได้ ลองหน่อยมั้ย”
ว่าแล้วมันก็รีบประกบปากผมทันที…หยึย ไอ้นั่นตัวเอง แค่คิดก็สยองแล้ว ผมหัวเราะแล้วรีบเบือนหน้าหนี เราเล่นกันอยู่แบบนั้นสักพัก สุดท้ายก็ต้องจับไอ้หนูอาบน้ำพร้อมกันใหม่ เพราะเหนอะหนะกันไปทั้งตัว นัวเนียกันอีกสักรอบ ออกมาแล้วก็เกือบจะลืมเช็ดคราบที่ใครบางคนทำทิ้งไว้บนผนังอีก…
ส่วนเจ้าตัวน่ะเหรอ นู่น เดินนุ่งกางเกงบอลตัวเดียวไปนั่งหมดแรงบนโต๊ะทำงาน เปิดคอมเล่นเน็ตไปตามประสา
แต่อยู่ๆ ขณะที่ผมกำลังจะเดินไปแต่งตัวก็ต้องหันมาตามเสียงเสียก่อน
“เฮีย…นี่อะไร?” มิกกี้พูดเสียงนิ่ง พร้อมกับชูซองจดหมายที่ถูกเปิดอ้าซ่าไว้ขึ้นมาให้ดู
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
งานเข้าเต็มๆ!!!!!!!!!!!!!!! 
ปล.คนโพสยังไม่หายหวัดเรยยยยย 
หัวข้อ: ---"กูล่ะเซ็งจิต...ไอ้ติสต์แตก"--- P.343 (29-01-11) พิเศษย้อนหลัง Happy New Year จร้า *[]* (อ่าน 2931804 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก