Part 55
“มิกกี้…” ผมเรียกมันขณะที่ยืนกอดกันอยู่หน้าประตูห้อง
“ครับ”
“ขอโทษนะ…”
“ขอโทษทำไม เฮีย…ขอโทษผมทำไม”
“ไม่รู้สิ”
“ไม่เอาน่า…ตลกว่ะ อย่างเฮียขอโทษเนี่ย ไม่เคยพบเคยเห็น ฮ่าๆๆ” ไอ้มิกกี้ลูบหลังผม มันหัวเราะเสียงพร่าจนบ่าเล็กนั่นสั่นคลอน
“…อะไรวะ ขอโทษออกจะบ่อย” ผมทำเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอบ่งบอกว่าไม่ค่อยจะพอใจ
“ตอนไหน หะ ตอนไหน เพิ่งจะได้ยินเมื่อกี้ครั้งแรกนี่แหล่ะ แถมยังไม่มีเหตุมีผลด้วย อยู่ๆ ก็ขอโทษ ประสาทกลับป๊ะเนี่ย??” โหหหห ไม่รู้มันได้โรคปากจัดมาจากใคร ดูมันสิครับ
“เออ! เอาน่ะ! อยู่นิ่งๆ สิวะ”
ที่บอกไปแบบนั้นเพราะไอ้แสบมันดิ้นยุกยิกๆ อยู่ได้ ไม่รู้มันคันตรงไหนรึเปล่าถึงได้ส่ายไปมา แถมยังมาต่อปากต่อคำไม่สิ้นไม่สุด ทีเมื่อครู่นี้ล่ะทำเป็นหงอยเชียว มันน่าจับตีชะมัด
“มิกกี้…ถามจริงๆ อยู่ได้มั้ย?” ผมตอกย้ำเสียงเข้ม
“อะไรเล่า มาถามว่าอยู่ได้มั้ย” มันยังคงดิ้นไปมาไม่เลิก เหมือนจะจับอะไรบางอย่างในน้ำเสียงผมได้จึงพยายามเลี่ยงประเด็น และหลบหนีออกจากอ้อมแขน
“…อยู่คนเดียวได้มั้ย”
อีกฝ่ายเงียบไปสักพัก…แล้วจึงหัวเราะพร้อมกับยิ้ม หรุบตาลงต่ำ
“ได้สิ ไม่ได้อยู่คนเดียวซะหน่อย มีป๊ากับม๊า เฮียหม่อง ไอ้นัท ไอ้โจ้ ไอ้เป้ ไอ้…”
“มิกกี้…อยู่ได้มั้ย อยู่ได้จริงๆ รึเปล่า”
ไม่รู้ว่าการรีดเคล้นของผมมันเหมือนกับเป็นการเข้าไปตอกย้ำแผลน้อยๆ บนจิตใจอีกฝ่ายรึเปล่า เพราะจากที่หน้าตาทะเล้นทะลึ่งของมัน จู่ๆ ก็เปลี่ยนเป็นแน่นิ่ง…สักพักก็คิ้วขมวดแน่น ตาแดงก่ำกระพริบถี่ราวกับพยายามกลั้นของเหลวหนักหน่วงเอาไว้
ก็รู้ว่ามันไม่ดี…แต่ก็อยากให้ไอ้หนูพูดออกมาตรงๆ เช่นเดียวกัน
“ด…ได้สิ ผมอยู่ได้ ไม่ต้องห่วงหรอกน่า” รอยยิ้มนี้ผมคงจะจำตราตรึงไปอีกนาน เพราะมันเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา และเจ้าตัวเองก็ดูเหมือนจะไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าสิ่งที่พยายามกลั้นไว้เมื่อครู่มันหลั่งไหลออกมาหมดแล้ว
“มิกกี้…มันไม่ใช่แค่ปีสองปีนะ กว่าจะตั้งรากฐานได้คงใช้เวลาไม่น้อย เข้าใจมั้ย มิกกี้”
“ผมเข้าใจ…ผมอยู่ได้ อยู่ได้” มันยังพูดอยู่แบบนั้น สองมือรีบยกขึ้นมาปาดน้ำตาตัวเองบนหน้าอย่างลวกๆ
“เข้าใจจริงรึเปล่า หรือแค่แกล้งทำ”
“จริงๆ…ฮึก…ผมไม่เป็นไรจริงๆ”
“มิกกี้…พูดออกมาตรงๆ สิ”
แต่แล้วก็ต้องตกใจ เมื่ออีกฝ่ายผลักผมออก และตะโกนใส่หน้าเสียงดังทั้งคราบน้ำตา
“ทำไม…ทำไมล่ะ ก็ผมบอกแล้วว่าไม่เป็นไร! เฮียพูดแบบนี้เพราะอยากเลิกกับผมใช่มั้ย!” เสียงหายใจหอบฟึดฟัดดังจนได้ยินก้องไปทั้งห้อง ไอ้หนูมือกำแน่น ทั้งหน้าทั้งคอมันแดงไปหมดจนเหมือนโดนพิษเหล้า
“งั้นก็ไปเลย! จะไปไหนก็ไป! ไปตอนนี้เลยก็ได้ ไอ้เมกาฯ ประเทศบ้าบอพรรค์นั้นถ้าอยากไปนักก็ไปอยู่จนตาย แล้วไม่ต้องกลับมาเหยียบที่นี่อีก!”
ทันทีที่พูดจบ…เจ้าหนูก็ทั้งผลักทั้งดันตัวผมออก และพยายามจะเดินผ่านไปเปิดประตูหมายจะหนีออกไป แต่โดนมือใหญ่ของผมดันปิดไว้ก่อน
“มิกกี้…ฟังก่อน มันไม่ใช่อย่างนั้น”
“หลีกไป! ไม่ต้องมายุ่งกับผม!” เจ้าตัวดันศอกให้ตัวผมออกห่าง อีกทั้งมือก็พยายามบิดลูกบิดประตูและดึงให้เปิดออก แต่ก็ดูจะไม่เป็นผล
ผมรีบดึงมือทั้งสองข้างของมันออกมา…กอบกำเอาไว้พิงแนบกับบานประตู เห็นทีถ้าหากพูดอะไรตอนนี้อีกฝ่ายคงไม่ฟังอะไรทั้งสิ้น ว่าแล้วจึงค่อยๆ อิงแอบตัวเองเข้ากับเจ้าหนู มันดูอ่อนแรงลงอย่างเห็นได้ชัด หน้าตาซบลงกับแขนตัวเอง ไม่มีเสียงร้อง ไม่มีเสียงสะอื้น…เหลือเพียงรอยคราบชื้นของน้ำตาที่ยังคงไหลไม่หยุดหย่อน ริมฝีปากน้อยนั่นสั่นระริก แต่ก็โดนเจ้าของเม้มเอาไว้แน่นจนกลายเป็นสีแดงสด
“…จะทิ้งกันไปก็บอกตรงๆ ผมไม่มีสิทธิ์รั้งอะไรเฮียอยู่แล้ว” มิกกี้พูดเสียงแหบแห้งตะกุกตะกักราวกับมีอะไรจุกอยู่ในลำคอ
“ไม่มีใครทิ้งใครทั้งนั้นแหล่ะ เลิกคิดบ้าๆ แบบนั้นสักที” ส่วนผมเองก็พร่ำพูดไป ปากไล้จูบแถวต้นคอไอ้หนูไปด้วยเพื่อเป็นการยืนยันคำพูดตัวเอง
“ไม่น่าเลย….”
“หืม?”
“ถ้ารู้ว่าจะต้องเป็นแบบนี้ ผมไม่น่าย้ายมาอยู่ที่นี่เลย ไม่น่าเลือกห้องนี้ ไม่น่าเจอเฮียวันนั้น…เรา…ไม่น่ารู้จักกันเลยด้วยซ้ำ”
“…มิกกี้”
“มันผิดตั้งแต่แรกแล้ว…ผิดทุกอย่าง ผม..ฮึก ผมไม่น่ารักเฮียเลย” เจ้าหนูพูดเสียงสั่นไป มือก็กำแน่นจนซีดเซียว
“แต่ชั้นไม่เสียใจนะ…” ผมเงียบไปสักพัก…อีกฝ่ายก็เช่นกันราวกับกำลังรอฟังคำต่อไป
“ชั้นไม่เคยเสียใจที่วันนั้นเข้าห้องผิด ไม่เคยเสียใจที่โดนไอ้ลูกลิงน้อยตัวนี้คอยตามวุ่นวายในชีวิต…อยากจะขอบคุณด้วยซ้ำ…”
“รักนะมิกกี้…รักมากๆ อย่าร้องไห้สิ ไม่ชอบเลย แบบนี้ไม่ชอบเลยนะ เข้าใจมั้ย…อย่าทำให้ชั้นไม่สบายใจไปด้วยสิ”
ผมดึงมือทั้งสองข้างของมันเข้ามาสวมกอด ใบหน้าซบลงเข้าที่บ่าน้อยและปล่อยให้แก้มเราสองคนแนบชิดถูไถกันไปมาอยู่แบบนั้น ไอ้ตัวยุ่งเองก็ดูสงบลงไปเยอะหลังจากที่โวยวายใหญ่โต…มันค่อยๆ คลายมือตัวเองออกมาจากอกและเปลี่ยนมากำมือผมเบาๆ
ใบหน้าขาวซีดเอียงมาช้าๆ และผมเองก็รู้ว่าอีกฝ่ายต้องการอะไร จึงก้มหน้าลงแล้วบรรจงแตะที่ริมฝีปากนั่นอย่างแผ่วเบา เจ้าหนูเองก็เผยอปากรับถึงจะยังคงขมวดคิ้วและปิดเปลือกตาแน่นอยู่ก็ตามที จากที่กะแค่ว่าจะจูบมันแค่ทีสองทีแต่ไม่ว่าทีไรที่ได้สัมผัสริมฝีปากนี้ก็อดไม่ได้ที่จะสานต่อไปเรื่อยราวกับโดนมนต์สะกด…ผมพลิกตัวมิกกี้ให้หันมาดีๆ และละเลงจูบกันราวกับตายอดตายอยาก
“อือ….ฮึ เฮีย…อื้มม” เจ้าตัวครวญครางเหมือนคนกำลังจะขาดอากาศหายใจ พยายามดันหน้าหนีออกห่าง
ผมไม่รอคำหรือท่าทีต้านทาน…จัดการช้อนตัวอุ้มไอ้ลิงน้อยขึ้นอย่างทุลักทุเลเพราะมันเองก็ตกใจจนดิ้น มือไม้ควานหาที่เกาะบนตัวผมใหญ่
“ด..เดี๋ยวเฮีย…อือออ”
หลังจากที่เราสองคนพากันเดินตุปัดตุเป๋ปากชนกันจากหน้าประตูเข้ามาในตัวห้อง และเลี้ยวเข้าห้องนอนด้วยความรวดเร็ว ผมก็ผลักไอ้ตัวยุ่งที่ตอนนี้หน้าตาดูเหวอๆ ไปเล็กน้อยลงบนเตียง แล้วเร่งเข้าไปล้มทับบนตัวมัน พร้อมกับก้มลงจูบเบาๆ ทีนึงที่ริมฝีปากบนของอีกฝ่าย….เงยหน้าขึ้นมาสบตา
“มิกกี้…จำไว้นะ”
“….” มันเงียบ เสตาออกข้างๆ เป็นคำตอบ
“มองชั้น มิกกี้ มองแล้วฟังซะ” ผมจับแก้มเจ้าหนูให้หันมามองตามคำสั่ง จนกระทั่งดวงตาน้อยๆ นั่นยอมหันมาสบแต่โดยดี
“ชั้นจะไม่มีวันทิ้งใครก่อนโดยไม่มีเหตุผลเด็ดขาด และชั้นจะไม่ยอมให้เกิดอะไรกับคนที่ชั้นรักแน่นอน เข้าใจมั้ย?”
“…อือ”
“เชื่อใจชั้นมั้ยมิกกี้?” นี่คือสิ่งที่ผมอยากจะถามมันมาตลอด…ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน
“เฮีย…ผม…”
“ไม่ต้องเลี่ยง บอกมาตามตรง แค่ ‘เชื่อ’ หรือ ‘ไม่เชื่อ’…”
“อือ” ไอ้ลิงน้อยพยักหน้าแบบว่าง่าย เพียงแค่นั้นก็เพียงพอสำหรับผมแล้ว
คาดว่ารอยยิ้มที่เผยออกมาจะทำให้ไอ้คนตรงหน้าผ่อนคลายลงไปบ้าง เพราะมันค่อยๆ คลี่ยิ้มตอบถึงแววตาจะยังดูกังวลอยู่ก็ตาม แต่สุดท้าย…ก็ต้องหายไปเป็นเสียงครางในลำคอแทนเมื่อโดนประกบริมฝีปาก
“ด..เดี๋ยวเฮีย แต่เช้าเลยเหรอ” มิกกี้พูดอึกอักๆ ยกแขนขึ้นมากั้นระหว่างตัวมันและหน้าอกผมไว้
“หึหึ แต่เช้านี่สิดี จะได้เห็นชัดๆ” เจ้าหนูหน้าแดง…มันรีบยกแขนเป็นกำบังกั้นใหญ่ แต่ผมก็ไม่สนหรอก บังได้บังไป แต่ท่อนอื่นไม่ได้กั้นนี่หว่า …
“เฮีย ไม่เอา”
“น่า…หายโกรธแล้วใช่มั้ย?” ผมก้มลงจูบมันอีกครั้ง ไล่วนตั้งแต่ริมฝีปาก คาง ต้นคอ…ลงมาจนถึงไหปลาร้า ไม่ลืมที่จะขบกัดเล่นเบาๆ จนอีกฝ่ายร้องครางเสียงหวาน ยิ่งผมดึงเสื้อตัวโคร่งของมันขึ้นมาถึงคอและก้มลงลูบไล้ขบกัดแผงหน้าอกเล่นจนมันแข็งชัน ขนลุกขึ้นเป็นตุ่มไตเห็นได้ชัด
“หายแล้ว พ…พอแล้ว” ท่าทางไอ้หนูมันจะอายเอามาก พยายามดึงเสื้อตัวเองลงแต่ก็ติดหัวผมอยู่ดี
“เป็นอะไร…ทำยังกับไม่เคยงั้นแหล่ะ” ผมพูดไปปากก็ไล่ลงมาวนแถวร่องสะดือจนอีกฝ่ายสะดุ้ง มันรีบยกขาขึ้นหนีบตัวผมทันที
“ก็มันยังสว่างนี่!”
ผมหัวเราะหึหึในลำคอ ฉกลิ้นเข้าไปในสะดือเจ้าหนูจนมันครางห่อตัวหมายจะหนี แต่ก็ทำไม่ได้เพราะโดนกดลำตัวเอาไว้ ยิ่งไล่ปากลงมาต่ำเรื่อยๆ จนเกือบถึงท่อนลำตุงชี้โด่เด่ทิ่มตาใต้กางเกงวอร์มนั่น มันก็ยิ่งโวยวายใหญ่
“เฮียยยยยย” มิกกี้ยิ่งร้องครางหนักขึ้นเมื่อผมยกขามันขนแนบอกตัวเองและดึงกางเกงไปถึงหัวเข่าพร้อมกัน แน่นอนครับว่ามันไม่ใส่กางเกงใน และสิ่งที่เด่นชัดอยู่ตรงหน้าผมก็คือ….
“อย่า…. เฮีย หยุดดดด อึ๋ยยยย” เจ้าหนูครางดิ้น ร้องเสียงดังเมื่อโดนลิ้นผมฉกลงไปตรงปากทาง ขาน้อยนั่นสั่นระริก พยายามกระเถิบก้นหนี มือไม้ก็ปัดป่ายไปทั่วโดนหน้าโดนตาผมบ้าง
ผมยันตัวขึ้น ยิ้มให้กับเจ้าหนูที่เอามือปิดหน้าปิดตาอยู่…มันเบ้ปากราวกับไม่ค่อยพอใจที่โดนทำแบบนั้น คงจะเพราะอายด้วยแหล่ะ แต่ผมสิ…กลับรู้สึกว่าน่ารักชะมัด ว่าแล้วก็ลุกขึ้นไปแลกลิ้นกับมันอีกรอบ คราวนี้จับถอดทั้งตัวเองและมันจนตัวเกลี้ยงเปลือยเปล่าทั้งคู่ เรากอดจูบกันไปมาจนกระทั่งผมพลิกตัวลงไปนอนข้างล่าง และแน่นอน…ไอ้มิกกี้กลับเป็นฝ่ายขึ้นมาคล่อมข้างบนแทน
ผมยิ้มนอนหงาย ดูเหมือนอีกฝ่ายก็จะรู้ว่าผมต้องการอะไร…แต่มันไม่ได้ทำให้ทันทีหรอกนะครับ อยู่ๆ ก็วิ่งแก้ผ้าโทงๆ หนีไป ตกใจสิวะ…จะไปไหนของมัน
ครืดดด…เสียงรูดผ้าม่าน พร้อมกับเสียง แกร๊ก…ล็อคประตูห้องนอน ทำเอาผมถึงกับโล่งอก
“หึหึ กลัวใครจะมาเห็นหืม?” ผมหัวเราะเบาๆ ยื่นมือไปรับไอ้หนูที่กำลังปีนขึ้นเตียงมานั่งคล่อมตัวผมอีกครั้ง
“กลัวเฮียแหล่ะเห็น” มิกกี้นอนแนบทั้งตัวไปบนตัวผม พอมืดแล้วล่ะกล้าขึ้นมาเชียวนะเด็กน้อย
“กลัวทำไม…ก็เห็นมาแล้วทั้งนอกทั้งใ…อืมมม”
เอากันให้เห็นจะๆ ว่ามันกล้าขึ้นมากขนาดไหน เล่นยื่นปากมาจูบผมแบบไม่ทันตั้งตัว ไอ้เราก็เลยเผลอเคลิ้ม รีบจูบรับแลกลิ้นพัลวัน ส่วนมือก็ลูบไปตามผิวเนียนนุ่มแน่นมือนั่น ทั้งบีบทั้งขยำจนช้ำไปหมด
มิกกี้ค่อยๆ ละปากออกมาและจูบต่ำตามลำตัวแกร่งของผมไปเรื่อย…ว่ากันว่าเด็กน่ะเรียนรู้เร็ว งานนี้เห็นทีจะปฏิเสธไม่ลงเพราะไอ้ปากเย็นๆ กับลิ้นเปียกชื้นทำเอาผมเกร็งสะท้านไปทั่วทุกสัมผัส
“อาาาาาา…ซี้ดดดด” และแล้วก็ถึงจุดที่รอคอย ผมเผลอครางออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่เมื่อโดนฉกลงตรงจุดสำคัญ เจ้าหนูลงลิ้นอย่างกล้าๆ กลัวๆ วนรอบไปมาราวกับต้องการลองเชิงก่อนนั่นยิ่งทำให้อยากจะขยับสะโพกสวนเข้าไปทะลุปากซะให้ขาด
“อมสิครับ คนเก่ง” ไม่พูดพร่ำทำเพลง มิกกี้ก็ครอบปากลงไปจนเกือบครึ่ง คาดว่ามันคงไม่สามารถกลืนลงไปได้หมดจึงค้างเอาไว้เพียงแค่นั้น ไม่รู้ว่ามันไปหาเทคนิกมาจากไหน ทั้งๆ ที่ก็เพิ่งเคยทำแค่เมื่อวาน แต่วันนี้ห่อปากรูดจนไม่โดนฟันเลยสักนิด เล่นเอาผมตัวโก่งร้องโอ๊กออกมาด้วยความเสียว
อย่างนี้ปล่อยให้ร้องจนเสียท่าฝ่ายเดียวไม่ได้ซะแล้ว…ผมยันศอกลุกขึ้น แล้วยื่นมือไปจับต้นแขนอีกฝ่ายดึงขึ้นมา มิกกี้เองยังไม่ยอมปล่อยปากจากไอ้นั่น ได้แต่ช้อนตาขึ้นมองแบบงงๆ แต่สุดท้ายก็ยอมอ้าปาก…และดันตัวตามแรงดึงมา
“หันก้นมานี่” ผมสั่ง แล้วยันหลังขึ้นพิงหัวเตียง
“…ทำไมอ่ะ” หมอนี่เริ่มระแวงแล้วครับ คิ้วมันขมวด มือข้างนึงก็เช็ดน้ำลายที่ขอบปากตัวเองไปด้วย เห็นแล้วยิ่งซี้ดดดด
“เถอะน่า…หันมานี่ แล้วทำต่อไป”
ในที่สุดมันก็ทำตาม ทำท่าคลานก้มลงจับไอ้นั่นที่แข็งจวนระเบิดเป็นลำตั้งตรงเข้าปากตัวเองและหันก้นมาทางผม เท่านั้นแหล่ะ…เสร็จโจร
“อึ๋ยๆๆๆ เฮียยย ไม่เอาาาาา ผมไม่ชอบบบ” เจ้าหนูดิ้นพล่าน มันรีบหดก้นหนีทันทีที่โดนผมลงลิ้นที่ประตูหลัง แต่ใครจะไปฟังกันล่ะ มาซะขนาดนี้แล้ว ผมเลยลงมือต่อโดยที่ชักว่าวให้มันไปด้วย มืออีกข้างก็คลึงเล่นอยู่ที่พวงไข่สีน้ำตาลอ่อนจนอีกฝ่ายขนลุกชันเป็นตุ่มๆ จากที่พยายามยื้อก้นหนีร้องโวยวาย กลายมาเป็นครางซี้ดๆ เกร็งมือเกร็งเท้าแน่น
“…ทำให้ด้วยสิ มิกกี้ครับ” ผมละหน้าออกมา และแกล้งพูดเย้า มันเองก็เชื่อครับ อ้าปากลงครอบไอ้นั่นของผมต่อ แต่ไม่คล่องเหมือนทีแรกแล้วเพราะคราวนี้เล่นทำไป ครางไป หยุดบ้าง อมเฉยๆ บ้าง แต่ถึงอย่างงั้นผมนี่สิเสียวสุดๆ ยิ่งกว่าตอนแรกซะอีก เพราะได้เห็นก้นมันเต็มตา ยิ่งตอนแทงนิ้วเปื้อนน้ำลายเข้าไปในช่องทางเล็กรัดนั่นอีก
“โอ๊ยยยย เฮียยย เจ็บนะ เบาๆ หน่อย” ไม่รู้ว่าไอ้ที่พูดเนี่ย มันหรือรูตรงหน้าผมกันแน่ เพราะมันบีบรัดแข่งกันจนผมเสียวไปหมดทั้งข้อ
“…อย่าเกร็งสิ เดี๋ยวก็ดีเอง”
ผมลงมือทั้งจิ้มทั้งคว้านต่อ ปากก็ช่วยละเลงน้ำลายไปอีกทีให้มันลื่นมากขึ้น ส่วนมืออีกข้างจัดการช่วยไอ้เจ้าลูกชายน้อยๆ รูดขึ้นลงไปด้วย ไอ้มิกกี้ครางเสียงดังอู้อี้เพราะมีท่อนลำคับปาก จนกระทั่งผมทนไม่ไหว…ดันตัวอีกฝ่ายออกไปข้างหน้า แล้วลุกขึ้นนั่งคุกเข่าอย่างรวดเร็ว กดหลังเจ้าหนูให้หน้าอกติดชิดกับเบาะเตียง และชักรูดไอ้นั่นของตัวเองอีกสองสามครั้ง…จ่อเข้ากับประตูหลังเปียกฉ่ำด้วยน้ำลายที่ลอยอยู่ตรงหน้า
“อ่ะ โอยยยย…เบาๆ …เบาๆ นะ” มิกกี้หอบหนักเมื่อผมค่อยๆ ดันส่วนหัวเข้าไป มือเย็นเฉียบหันมาแตะเข้าที่น่องหนาเพื่อเป็นนัยว่าอย่าเพิ่งขยับมามากกว่านั้น
“ไม่เป็นไรนะ จะค่อยๆ ทำ….หายใจเข้าลึกๆ ดีมาก…อย่างนั้นแหล่ะ”
มิกกี้ทำตามอย่างว่าง่าย นั่นยิ่งทำให้ท่อนลำแทรกเข้าไปดึกยิ่งขึ้น…จนกระทั่งมันแนบชิดจนสุดโคน ผมก้มลงยันแขนกับพื้น เอาหน้าอกแนบชิดกับแผ่นหลังของเจ้าหนู มันหายใจเสียงดังแต่ขาดช่วงเหมือนคนต้องการอากาศอย่างมาก ทั้งเหงื่อทั้งน้ำตาไหลปนเปกันไปหมดจนแยกไม่ออก ปลายจมูกเรียวนั่นเป็นสีแดงเข้มทำเอาอยากกัดให้ขาดซะมะรอมมะร่อ…น่ารักจริงๆ ให้ตายเถอะ
“มิกกี้…รักนะครับ รักนะ” ผมพร่ำบอกรักที่ข้างหูมัน ไอ้ตัวยุ่งนอนหอบค่อยๆ ลืมตาขึ้นมองกลับมา
“…ผมก็รักเฮีย อย่าทำแบบนี้กับใครนะ …อึก ห้ามเด็ดขาดเลยรู้มั้ย”
“ครับ…ที่รัก”
ผมยกตัวไอ้หนูขึ้นมาจนเหมือนกับมันนั่งคุกเข่ายองๆ โดยมีตัวผมรองรับอยู่ด้านหลัง ลูกชายของมิกกี้แข็งจนร้อนไปหมดเมื่อโดนผมชักขึ้นลงอย่างรวดเร็ว สะโพกก็กระแทกเข้าออกจนเสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นไปทั่วห้อง เหงื่อไคลเราสองคนไหลรวมกันจนยากที่จะแยกว่าเป็นของคนไหน เนื้อตัวมันเลื่อมทำเอาที่นอนแฉะไปหมด จนกระทั่งวินาทีสุดท้ายที่มิกกี้ละปากตัวเองออกจากปากผม และครางเสียงดังปลดปล่อยเอาของเหลวสีขาวขุ่นพุ่งทะลักออกมาเต็มกำมือผมเป็นสายยาวเลยไปถึงปลายเตียง ส่วนผมเองกระแทกตามอีกไม่กี่ครั้งก็กลั้นต่อไปไม่ไหว กัดฟันกรอดครางออกมาดังไม่แพ้กัน ต่างตรงไอ้ที่พุ่งออกมามันเข้าไปตุงอยู่เต็มก้นอีกฝ่ายมากจนไหลเละเทะออกมาเลอะแก้มก้นและต้นขาเต็มไปหมด
หลังจากที่ใช้ทิชชู่ชำระล้างคราบต่างๆ ที่เหลืออยู่ทั้งบนตัวและในตัวอย่างคร่าวๆ แล้วผมก็ทิ้งตัวลงนอนแบหมดแรงบนหน้าอกเจ้ามิกกี้….
“หนักรึเปล่า…” ผมถามทั้งๆ ที่ยังนอนแผ่อยู่อย่างนั้น
“ไม่เท่าไหร่” ไม่ได้ตอบเปล่า แต่ยกมือขึ้นลูบหลังผมไปมาด้วย
แต่พอเวลาผ่านไปสักพัก…
“เฮีย…หนักแล้วอ่ะ” ผมถึงกับหลุดหัวเราะพรืดออกมา แล้วจับมันพลิกตัวขึ้นไปนอนข้างบนแทน
“แบบนี้ดีกว่าเนอะ ถนัดดี”
ไอ้ลิงน้อยยิ้มพนักหน้า แล้วซบหน้าลงที่ซอกคอผม…เสียงหายใจเข้าออกช้าๆ อย่างผ่อนคลายดังอยู่ไม่ห่าง รู้สึกดีชะมัด มันเหมือนทำให้ได้รู้ว่าคนๆ นี้…ยังอยู่ข้างเรา ยังมีชีวิตอยู่เคียงข้างเราแบบนี้ไม่ไปไหน ว่าแล้วก็ดึงผมเข้ามากอดแน่นๆ อีกที แต่มิกกี้เองก็ไม่ได้ขัดขืนนอกจากกอดผมตอบแล้วจูบเบาๆ ที่ข้างแก้ม
เรานอนกอดกันแบบอยู่นานพอสมควร…จนกระทั่งผมพูดแทรกความเงียบขึ้นมา
“มิกกี้ ไปด้วยกันนะ…ไปอเมริกาด้วยกัน”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เซย์เยสสส! เรยยยมิกเกร้!! 
ปล.ตอนนี้หารูปไม่ได้จริงๆ อิอิ ขอโทดด้วยนะคะ
หัวข้อ: ---"กูล่ะเซ็งจิต...ไอ้ติสต์แตก"--- P.343 (29-01-11) พิเศษย้อนหลัง Happy New Year จร้า *[]* (อ่าน 2696253 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก