เมา III
“ม่ายอาวววววว ไม่สู้แล้ว ยอมแพ้แล้วนะ..นะ”
ดูมันครับ… มีการมาปัดมือผมออกด้วย แถมยังดิ้นงอแง แต่ทำไมดันพลิกตัวเป็นนอนคว่ำ แล้วตะแคงหน้ามายิ้มให้อีกต่างหากวะ ปากก็ทำเป็นกระซิบกระซาบว่า “ยอมแล้ว..” ก่อนจะแยกขาออกจากกัน บั้นท้ายโด่งจนต้องลงมือฟาดเบาๆ ด้วยความหมั่นเขี้ยว
“ยอมอะไร หืม?...พูดให้เคลียร์หน่อยสิ”
ไอ้ตัวยุ่งไม่ตอบ ได้แต่ยิ้มหน้าแดงอยู่อย่างนั้น ไม่ได้เขินหรอกครับ… ดูก็รู้ แต่เพราะทั้งเมาและอะไรๆ ที่เพิ่งจะเสร็จไปมากกว่า มันเลื่อนมืออุ่นๆ มาแตะที่ต้นขาผม ก่อนจะลูบไปมาเบาๆ
“ไม่บอกหรอก ปล่อยให้งง” แล้วก็หัวเราะเอิ้กอ้ากชอบใจอยู่คนเดียว ท่าจะบ้าวุ้ย
ผมเลยค่อยๆ เบียดสะโพกลงไปจนอีกฝ่ายต้องชันก้นถดหนีอัตโนมัติ ท่าทางไอ้หนูจะหงุดหงิดที่เจอลีลาเรื่องมากของผม เลยคว้าหมับเข้าที่อาวุธยุทโธปกรณ์ (อะไรจะขนาดนั้น) และจ่อเข้ากับบั้นท้ายตัวเองทันที
“เร็วดิ…ง่วง” ดูมันสิครับ ตัวเองเสร็จปุ๊บก็ง่วงปั๊บ พูดจาร้ายกาจแบบนี้เห็นทีต้องลงโทษให้สาสม
เสียงเปิดฝาเจลดังคลิก ก่อนจะชโลมลงที่ท่อนเนื้อแข็งร้อนของตัวเอง บวกกับที่ก้นของมิกกี้ไปด้วย… มันครางอือในคอเมื่อรู้สึกโดนชำแหรกแทรกกลางลำตัว ดวงตาปิดสนิทกับคิ้วเข้มขมวดขุ่นบนหน้าขาวชื้นเหงื่อทำเอาผมอดใจไม่ไหว ต้องกดแรงลงกว่าเดิมจนร่างเรารวมเป็นหนึ่งเดียวกัน
“อึ…อือ ซี้ดดดด อา….แน่นอ่ะ จุก” นี่ขนาดผมค่อยๆ ทำนะมันยังบ่นหงิง สองขายกขึ้นมาชันเข่ากับที่นอนนุ่มเพื่อขยับท่าให้ถนัดกว่าเดิม
“…หายรึยัง?” ผมแช่ไว้อย่างนั้น กระทุ้งนิดๆ เพื่อทำความเคยชิน ก่อนจะใช้สองมือเกี่ยวสะโพกน้อยมาแนบชิดกับตัวและเตรียมรบ
คราวนี้ไม่รอให้มันตอบแล้วครับ ดูแล้วสงสัยกว่าจะได้คำตอบจากเสียงอึกอักในลำคอของมันผมคงแตกซะก่อน ห่าเอ้ย.. ฟิตจริงตอดจัง ทันทีที่ตั้งหลักได้ก็กระแทกกระทั้นจนจากที่ไอ้มิกกี้มันนอนชันเข่าอยู่กลางเตียงดีๆ ตัวดันเลื่อนขึ้นมาเรื่อยจนแทบชนหัวเตียง เสียง “โอ๊ะๆ” ผสมกับซี้ดปากดังเป็นระยะ
ผมรู้ตัวเลยว่าใกล้แล้ว… และอีกฝ่ายก็เช่นกันสังเกตจากเสียงครางค่อยๆ เบาลง เปลี่ยนเป็นใบหน้าบูดเบี้ยวราวกับสิ่งที่กักเก็บข้างในใกล้ระเบิดออกมาอย่างเต็มที่
ว่าแล้วเลยรีบดึงต้นแขนไอ้หนูให้ตัวตั้งชันขึ้น กลายเป็นเราทั้งสองต่างใช้เข่าทั้งคู่ชันพื้น ผมกอดตัวอีกฝ่ายไว้แน่นจนมือร่างขาวตรงหน้าละจากที่กำลังรูดช่วยตัวเองอยู่อย่างไม่เต็มใจ คราวนี้ตัวมันสั่นระริกเลยครับ… น้ำแตกกลางอากาศโดยที่ไม่ได้แตะต้องท่อนลำของตัวเองเลยซักนิดเดียว คนที่เคยจะรู้ว่ามันทรมานขนาดไหนกับการถึงจุดสุดยอดโดยที่ไม่มีตัวช่วยแบบนี้
เสียงร้องกับอากาศหอบหายใจหนักของเจ้าหนูทำเอาผมต้องรีบปล่อยตัวให้มันนอนลงกับเตียงและใช้สองมือขยำก้นแข็งๆ นั่น สะโพกกระแทกถี่ยิบเสียงดังตับๆ ไปทั่วห้องก่อนจะร้องโอ๊กปล่อยลูกชายตัวเองเข้าก้นอีกฝ่ายอย่างทะลักทลาย
“โอย…พังหมดแล้วมั้งเนี่ย” มิกกี้ร้องโอดโอยทันทีที่ตัวผมล้มลงนอนทับทั้งๆ ที่นอนคว่ำหน้ากันอยู่อย่างนั้น
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวพาไปรีแพร์ หึหึ”
“เฮ้ยยย ไอ้เฮียบ้า!! ….อย่าลืมให้ค่าทำนมเค้าด้วยนะ”
ให้ตายเถอะ เรื่องกวนตรีนผมสู้มันไม่ได้จริงๆ เราสองคนกอดคุยกันหัวเราะด้วยกันในท่านั้นอยู่พักหนึ่งจนกระทั่งไอ้หนูมันท้วงขึ้นเพราะรู้สึกคันตรูดยิกๆ มันพูดแบบนี้จริงๆ ครับ -*- ทำเอาหมดมู้ดเลย ดึงทิชชู่มาทำความสะอาดกันหกเลอะเทอะ (ขนาดนี้ยังจะกลัว) แล้วพาตัวไปอาบน้ำทั้งคู่
“เฮีย….”
เสียงเรียกแหบแห้งดังข้างหู ไรวะ… ยังง่วงอยู่เลยนะเว้ย
“เฮีย…”
ผมลืมตาตามเสียงเรียก เห็นหน้าไอ้มิกกี้อยู่ห่างแค่ประมาณสามเซ็น มันเองก็สลึมสลือไม่ต่างจากผมเท่าไหร่ ขี้ตายังโปะอยู่เลย
“ผมหิวน้ำ…” แหน่ะ ทำเสียงแหบประกอบด้วย แต่ท่าทางจะจริง มันเองดูแล้วคงไม่อยากปลุกผมเท่าไหร่ แต่มารู้อีกทีก็ตัวใหญ่ๆ ของผมมาทับตัวไอ้หนูซะเกือบครึ่ง มันคงขยับไม่ได้ล่ะมั้ง
“อืม… โทษที เดี๋ยวไปเอามาให้” ผมชันแขนขึ้นเพื่อขยับตัวออก
“ไม่ต้องหรอก เฮียหลับต่อเหอะ เดี๋ยวผมไปเอาเอง”
ผมไม่รอให้อีกฝ่ายท้วงติง เอามือลูบหัวนุ่มๆ ด้วยความเอ็นดู ก่อนจะลุกขึ้นไปหยิบขวดน้ำในตู้เย็นเล็กที่มีติดไว้ในห้องนอนมายื่นให้เจ้าหนูทั้งขวด มิกกี้ค่อยๆ ลุกขึ้นนั่ง บิดเกลียวเปิดออกแล้วยกกระดกลงคอดังอึกๆ
ลอบมองนาฬิกาข้างเตียง… 9 โมงเช้าแล้ว เร็วเหมือนกันแหะ หลับสนิทไม่รู้ตัวเลย กว่าจะได้นอนก็ล่อไปซะเกือบตี 5 ได้ หันไปดูไอ้ตัวยุ่งที่นั่งหัวฟูกอดขวดน้ำ หลับตาทั้งๆ ที่นั่งขัดสมาธิมีผ้าห่มพันรอบตัวเป็นดักแด้อยู่อย่างนั้น เฮ้อออ ไม่ว่าจะยังไงมันก็เด็กน้อยตัวดีของผมอยู่วันยังค่ำนั่นเอง
“นอนลงดีๆ ป่ะมิกกี้” มันล้มลงตามแรงดันของผมอย่างว่าง่าย ก่อนจะขดตัวเข้ากับผ้าห่มเหมือนเดิม ผมไม่ลืมที่จะสอดมือเข้าไปดึงขวดน้ำออกมาวางไว้หัวเตียง
ผมลุกขึ้นมาอาบน้ำ คิดอะไรในใจไปเรื่อยเปื่อย ตาจ้องมองแผ่นกระดาษแข็งในมือไปด้วย… สองมือค่อยๆ จิบกาแฟอุ่น ยืนพิงกับโต๊ะกินข้าวในครัว
“หิวจางงงงง” นั่นไงล่ะ ตายยากจริงๆ คิดถึงก็มาเลย ไอ้ตัวยุ่งส่งเสียงร้องดังมาก่อนตัว เดินออกมาจากห้องนอนผมเผ้าชี้ไปคนละทาง มือข้างนึงสอดเข้าใต้เสื้อย้วยสีขาวเกาแกรกๆ
ผมหัวเราะให้ตัวเองพร้อมกับส่ายหน้าน้อยๆ… หมดกัน ภาพหญิงสาวผมยาวสีดำขลับแสนสวย ใส่ชุดนอนสายเดี่ยวเซ็กซี่ทำหน้ายั่วยวนยามเช้า ยิ้มตาหวานมาให้พร้อมกับคำว่า ‘อรุณสวัสดิ์’
“ฮ้าววววว” นี่คือคำทักทายของคนรักที่ทำลายทุกจินตนาการของผมลงแบบพังทลาย มันยิ้มหวาน…หวานมาก สงสัยจะหวานเกินจนน้ำลายย้อยเชียว ไม่ใช่ยิ้มนี่หว่า มันกำลังหาวต่างหาก
“แมลงวันบินเข้าปากแล้ว”
ผมเอ่ยแซว ดูมันไม่สะทกสะท้าน แถมยังทำท่าอ้าปากกว้างเหมือนงับบางอย่าง เคี้ยวหยับๆ แล้วกลืนลงคอดังเอื้อก… ดีนะไม่มีเสียงเรอประกอบ อุบาทว์ได้ใจกรูจริงๆ -*-
“รุณ’หวัดเฮีย”
“ไงไอ้แสบ นอนพอแล้วเหรอ” ผมลูบหัวอีกฝ่าย ที่จริงคือจัดทรงผมให้มันแหล่ะครับ แต่ทำเนียนลูบไปเฉยๆ เห็นแล้วมันทนไม่ได้
“งืออออ แล้วไมเฮียรีบลุกมาอ่ะ?” มันว่าพลางเอาหัวมาซุกกับอกผม ก่อนจะแย่งซดกาแฟไปหน่อยนึง จุดประสงค์ที่แท้จริงใช่มั้ยเนี่ยมรึง
“ก็ต้องรีบลุกมาดูแลใครบางคน” ผมว่า พลางชี้นิ้วไปที่ขนมปังร้อนๆ แซนวิชชิ้นหนา กับแยมบนโต๊ะและกาแฟที่เตรียมพร้อมเหลือเพียงใส่น้ำร้อนเท่านั้น
“โหหหหห ไรเนี่ยยยย แบบนี้รักตายเลย”
ไอ้มิกกี้รีบเดินไปคว้าเอาหนมปังมือนึง แซนวิชมือนึง…
“อย่าลืมรดน้ำต้นไม้ด้วยล่ะ แห้งหมดแล้ว” ผมหมายถึงตรงระเบียงน่ะครับ ตอนนี้ผมเปลี่ยนเป็นสวนหย่อมเล็กๆ แล้ว เพราะไม่ค่อยจะได้พักผ่อนสายตาเท่าไหร่เลย อยากมีมุมเขียวกับเค้าบ้าง แบบนี้แหล่ะข้อเสียของคอนโด… พูดแล้วก็นึกขึ้นมาได้
“แล้ววันนี้เฮียทำไรอ่ะ?”
“ทำงานสิ ไม่ได้มีวันหยุดเสาร์ อาทิตย์แบบใครบางคน จะได้นอนอุตุมันทั้งวัน” ผมพูดพลางชี้นิ้วบอกไอ้หนูเป็นเชิงว่า ‘อย่าลืมรดน้ำ’ เพราะตอนแรกมันมัวแต่อู้หูอู้หาร่าเริงกับอาหารตรงหน้าเหมือนไม่ได้ฟัง
เราสองคนเงียบไปสักพัก
“….เหนื่อยมั้ยเฮีย” อยู่ๆ ไอ้มิกกี้ก็ถามขึ้นมา
“เอ่อ…ก็นิดหน่อย” งงดิครับ มันจะมาไม้ไหน
แล้วเจ้าหนูก็มายืนหน้านิ่ง… หน้าตาดูจริงจังขึ้นมาทันทีจนผมแปลกใจ มันจ้องผมอยู่แบบนั้น ก่อนจะยกสองมือที่เต็มไปด้วยแซนวิชหายไปค่อนชิ้นและขนมปังทาแยมสตรอเบอรี่ชี้มาทางผม
“ให้ชั้นได้ดูแลเธอได้มั้ย นอนหลับได้มั้ย นอนตักชั้นมั้ย ชั้นอยากให้พักซักผ่อนได้มั้ย ให้เธอนั้นพักหลับเพลินไปกับชั้น ถอดชุดพะรุงพะรังนั้นมั้ย รังเกียจชั้นมั้ย นวดไหล่ให้มั้ย ไม่เจ็บใช่มั้ย หายเหนื่อยใช่มั้ย เจ็บปวดก็คงหายดี ที่เหนื่อยก็คงหายดี…เพิ่งกลับมาจากฝันดี”
http://www.ijigg.com/jiggPlayer.swf?Autoplay=0&songID=V24DG0DFPB0ผมกาแฟแทบพุ่งกับท่าทีเต้นแบบเมาแยมของไอ้มิกกี้ สองนิ้วชี้มาที่ผม ปากก็ร้อง ตัวก็เต้นส่ายไปมาแบบที่เรียกว่าไปผับคงโดนยำตรีนด้วยความหมั่นไส้ ไหนจะหน้ากวนๆ นั่นอีก โอ้ยยยย….กรูจะบ้าตายยยยย
ท่าทางมันจะดูมีความสุขที่ได้ยั่วยวน (??) ผมแต่เช้า พอเจ้าตัวหนำใจแล้วก็ค่อยๆ กระดึบ เดินถอยหลังไปด้วยเต้นไปด้วย ปากก็ยังร้องเพลงต่อแบบยียวนกวนประสาท มันค่อยๆ ถอยหลังไปเรื่อยแต่สายตายังมองผมแบบเยิ้มหยาดน่าฟาดด้วยฝ่าพระบาทายิ่งนัก…
“โอ๊ยยยยยย”
จะอะไรซะอีกล่ะครับ ก็ไอ้ตัวดีน่ะแหล่ะ เดินไม่ดู มัวแต่ทำท่าทำทางเลยถอยไปชนเข้ากับโต๊ะตัวเล็กที่ตั้งไว้เต็มๆ มันทำหน้าโมโห ก่อนจะพูดเสียงดัง
“ไอ้โต๊ะควายยยยย ขวางทางอยู่ได้ เห็นคนเดินมายังไม่หลบอีก!!”
เฮ้อ…ตรูล่ะหน่าย
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
หัวข้อ: ---"กูล่ะเซ็งจิต...ไอ้ติสต์แตก"--- P.343 (29-01-11) พิเศษย้อนหลัง Happy New Year จร้า *[]* (อ่าน 2689390 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก