“คุณหนูคะ คุณหนู ตื่นค่ะตื่นนี่สิบโมงกว่าแล้วคร่า!!!”
จู่ๆข้อเท้าก็ถูกคว้าแล้วลากลงมาจากเตียง หล่นตุบลงมาจนผมจำใจต้องตื่น ทั้งหมอน ผ้าห่ม ลงมากองบนพื้นหมด
นมอ่อนมักจะปลุกผมด้วยวิธีฮาร์ดคอร์แบบนี้เสมอ เพราะปลุกแบบธรรมดาของคนทั่วไปแล้วผมไม่ตื่น
“คุณหนู ตื่นค่ะ!”
นมอ่อนยื่นเท้าสะเอว พลางคว้าผ้าห่มมาสะบัดจนผมกลิ้งไปไกล จนเข้าไปอาบน้ำได้ในที่สุด
นมอ่อนเป็นหญิงกลางคนตัวเล็กๆอ้วนๆ(เหมือนที่เห็นในละครนั่นแหละ...)ที่หัวใจไม่กลางคนเอาซะเลย แกมีไฮไฟเป็นของตัวเอง ชื่อว่า ชีนี่ซัง ณ โนมอ่อน(ไม่รู้ความหมายอ่า)...แถมแต่ละรูปนี่ก็สวยบาดตาบาดใจ แต่ส่วนใหญ่เป็นภาพอัลบัมสอนทำอาหาร และมีผู้เยี่ยมชมสูงถึงหนึ่งหมื่นวิวแล้ว! เพราะคุณอาจไม่รู้นะครับ ว่าแม่ของคุณอาจกำลังเล่นไฮไฟและเลือกเอานมอ่อนของผมเป็นท็อบแฟรนก็ได้ เพราะแกทำอาหารเก่งจริงๆ
อาบน้ำ เสริมหล่อเรียบร้อยแล้ว นมอ่อนดันมาบอกว่า
“คุณหนูคะ วันนี้รถเสีย นมอ่อนโทรฯไปบอกคุณเอ็มให้แวะมารับแล้วนะคะ”
“ดะ...เดี๋ยวนะ นมอ่อนว่าไงนะ?”
“นมอ่อนว่า เดี๋ยวคุณเอ็มแกจะมารับ เขายังไม่ได้ออกเหมือนกันเลยจะมารับคุณหนูได้น่ะคะ”
นมอ่อน ฮือ...ป๋มรักนมอ่อนที่สุดในโลกเยย T-T
นั่งหน้ามุ่ยรออยู่ ทำไมเวลามันผ่านไปเร็วจังว่ะ...แปบเดียวรถเบนซ์คันหรูก็เทียบจอดหน้าประตูบ้าน
นมอ่อนส่งกระเป๋า ผมยื่นหน้าให้นมอ่อนหอมแก้ม เหมือนที่ทำทุกวัน
“คุณหนู อย่าหน้าบึ้งซิคะ ก็วันนี้รถมันเสีย แค่วันเดียวเท่านั้นแหละค่ะ...ยังไงคุณเอ็มก็ใช้ถึงเบนซ์ คุณหนูต้องนั่งสบายแน่ๆเชื่อนมอ่อนซิคะ”
“...”
“มา ให้นมอ่อนหอมอีกที...เอาล่ะคนเก่ง ไปทำงานได้แล้ว ตั้งใจด้วยนะคะ!”
แล้วนมอ่อนก็วิ่งไปยังห้องคอมพิวเตอร์ เพื่อปรับปรุงไฮไฟของsheต่อ...
สวัสดีตาแข็งทื่อแล้วขึ้นไปนั่ง ตาแข็งทื่อไม่ยอมพูดอะไรกับผมเลยเชื่อมั้ยล่ะ แต่ผมทนไม่ได้หรอกนะ
“ทำไมพี่เอ็มถึงยังไม่ไปทำงานอีกล่ะครับ”
ตาแข็งทื่อไม่ยอมหันมอง
“มีธุระเมื่อคืนน่ะครับ”
“ฮั่นแน่ๆ พี่เอ็มว่าแต่ผม ที่แท้ตัวเองก็แอบหนีเที่ยวด้วยนี่เอง ว่าแต่ไปไหนเหรอ? นี่ถ้าไปไม่เป็นเดี๋ยวผมพาไปมั้ยล่ะ ผมน่ะเซียนเลยนะ”
ก็จริงง่ะ ผมลูกคนเดียว ขี้เหงา เลยมีเพื่อนเย้ออออออแยะ
“..เปล่า พี่ไปธุระจริงๆ”
“โธ่ ตาแข็ง...เอ๊ย พี่เอ็ม ถ้าไปเที่ยวก็บอกมาเถอะ กับสาวเมื่อวันก่อนใช่มั้ยล่ะ? แหมๆน่ารักไม่เบาเลยน๊า~”
“พี่ไปธุระมา โรงแรมที่หัวหินมีปัญหา เพิ่งกลับมาถึงเช้านี้เองครับ”
เสียงเข้มแฝงด้วยความเหนื่อยล้าปิดปากผมลง ซวยแว้ว...สงสัยตาแข็งทื่อจะหงุดหงิดเอาซะแล้ว...
“เหรอ...จริงดิ! ที่หัวหินมีอะไรเกิดขึ้นเหรอ”
“ไม่มีอะไรหรอก น้องโอ้ไม่ต้องห่วง พี่จัดการเรียบร้อยแล้วครับ”
ผมกลับไปนั่งที่ตัวเองเหมือนเดิม ชิ เห็นว่าเราเป็นเด็กเลยไม่ยอมบอกงั้นเหรอ แล้วน้ำเสียงดุๆนั่นมันหมายความว่ายังไงฟร่ะ?!
กอดอกหันออกไปมองนอกหน้าต่าง จะถึงบริษัทแล้ว นึกอะไรขึ้นมาได้
“พี่เอ็มๆ จอดๆๆๆ จอดก่อน”
รถเบนซ์คันใหญ่จอดนิ่มๆที่ข้างทาง ตาแข็งทื่อทำหน้างง
ผมลงจากรถ วิ่งไปร้านขายโจ๊กเจ้าอร่อยข้างๆทาง ไม่อยากจะบอกว่า...ถึงแม้ผมจะไฮโซออกปานนี้ แต่โจ๊กเจ้านี้อร่อยถึงขั้นต้องแวะซื้อกินทุกเช้า
สั่งๆ ขึ้นรถ กลิ่นโจ๊กหอมๆกรุ่นไปทั่ว
“กลิ่นอะไรน่ะครับ?”
ตาแข็งทื่อย่นจมูก ไม่ยักรู้ว่าวอล-อีได้กลิ่นอาหารได้ด้วย
“โจ๊กน่ะ ผมซื้อไปฝากคนที่ทำงานทุกวัน โดยเฉพาะพี่กาย เขาชอบร้านนี้มากเลยรู้มั้ย”
ลานจอดรถมันจะมีหมาแม่ลูกอ่อนอยู่ใช่มั้ยล่ะ ผมก็ซื้อเครื่องในมาฝากมันทุกวัน ผมเป็นคนรักหมาม๊ากมาก ยิ่งเห็นลูกมันแล้ว ยิ่งรัก อยากเอากลับไปเลี้ยง แต่คุณพ่อห้ามไม่ให้เอากลับไปเด็ดขาด คอยดูนะ สักวันจะแอบเอากลับไปสักครอกหนึ่งให้สะใจเลย ฮิฮิ
TBC
ปล. อ่านแล้วคิดเห็นยังไง ช่วยแนะผมด้วยนะครับ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
