หัวข้อ: [เรื่องเล่า,รักเก่าๆๆปีที่2..แคน กัน...

[ซากูระสีฟ้า]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามโพสต์ข้อความที่ไม่เหมาะสมและเกิดความขัดแย้ง
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0


*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ  แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
 ทิพย์โมบอร์ดนิยาย

[ซากูระสีฟ้า]

สวัสดีครับทุกคน  วันนี้ลองเอาเรื่องเล่า ปีที่2 ของผมมาลงน่ะครับ


สำหรับคนที่อ่านปีที่1 ก้คงรู้ที่มาที่ไปน่ะครับ


แต่ถ้าจะอ่านปีที่ 2เลยก้คงจะไม่งงเท่าไหร่


ปีที่ 1 อ่านที่นี่ครับ http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6860.0


ฝากด้วยน่ะครับ



ซากุระ

[ซากูระสีฟ้า]

เริ่มเรื่องเลยน่ะครับ






สวัสดีครับ ผม แคน หวังว่าทุกคนยังคงจำได้ และนี่ กัน แฟน ผม เค้าเป็นคนที่น่าตาดีน่ะเนี๊ย ผมมองเค้าทีไรยังกะได้มองเด็กหนุ่มหน้าตาดีทุกครั้งเลย

“พอแล้วกันจะนั่งดูอะไรนักหนา ดูกลับไปกลับมาอยู่นั่นแหละ ไม่เบื่อบ้างหรอ”

“ไม่เบื่อหรอกน่ารักจะตาย”

กันนั่งดูคลิปในมือถือที่ผมถ่ายไว้นิสหน่อยครับ

“หิวข้าวแล้วอ่ะ กันลงไปกินข้าวได้ยังอ่ะ”

“หิวแล้วหรอ งั้นเดี่ยวกันไปใส่เสื้อก่อนเดี่ยวลงไปกันเลย”

ตอนนี้ผมอยู่ที่คอนโดของกันครับ คอนโดของกันอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลมหาลัยหรอกครับ ตอนนี้พวกเราอยู่ปีสองแล้วครับ สงสัยมั้ยครับว่า ทำไมถึงมาอยู่คอนโด ทำไมไม่อยู่บ้าน

ผมอ่ะอยู่บ้าน แต่ก็ไม่ค่อยกลับหรอก มาคลุกอยู่ที่นี่แหละ  ส่วนกันนั้นที่จะต้องมาอยู่ที่คอนโด
1.   ใกล้ มหาลัย เดินทางสดวก
2.    บ้านที่กันเคยอยู่ พี่กานต์(พี่ของกัน)ขายแล้ว เพราะไม่มีใครอยู่กัน พี่กานต์ส่วนมากก็จะอยู่ที่อื่น
3.   เราจะได้มีที่อยู่ตามลำพัง(อิอิ)


ข้อสามนี่สำคัญน่ะครับ

ส่วนผมนั้นที่จริงบ้านที่เคยอยู่นั้นตอนนี้ให้คนอื่นเช้า(เพื่อนสนิทแม่) ผมเลยย้ายไปอยู่ที่บ้านป๊าผม (ป๊ากับแม่ผมเลิกกันแล้ว)

แต่ผมจะมาคลุกอยู่ที่ห้องกันซะมากกว่า ไปมาสดวก


วันนี้กันพาผมไปกินข้าวร้านประจำที่ชอบไปกินกันเป็นร้านที่อร่อยมากมาย เจ้าของร้าหล่อด้วย555

“แคน ทำไมชอบหันไปมองพี่เค้าจัง”

“ป่าวววมองซะหน่อย มองเรื่อยเปื่อย”

“หลายครั้งแล้วน่ะ ห้ามมอง จะมองมองหน้ากันนี่”

“โหหหหห อะไรเนี๊ย มองนิสมองหน่อยก็ไม่ได้ ไม่ได้จะเอาพี่เค้ากลับห้องซะหน่อย”

“กินๆๆไปเลยน่ะ เดี๋ยวต้องแวะเข้าไปมหาลัยด้วย วันนี้ กรนัดประชุมเพื่อนหนิ”

ตอนนี้กรเพื่อนผมเค้าเป้นประธานรุ่นเลยน่ะครับโดยมีเลขาคือ  ยัยกิ๊ฟตัวแสบนั่นเอง555


“ประชุมอะไรอ่ะ น่าเบื่อ”

“ก็ประชุมเรื่องรับน้องปี 1 อะดิ”

“หรอ ลืมไปว่าเราปี 2 แล้ว55 เป็นพี่คนแล้วโว้ยยยย”

“คือกรจะคุยเกี่ยวกับกิจกรรมวันแรกพบที่น้องจะมาลงทะเบียนใหม่มั้ง ไม่รู้”

“ตื่นเต้นจัง น้องใหม่ จะมีคนหล่อมั้ยน่ะ”

“แคนนี่ อะไรกัน ชิ งั้นไม่ไปแล้ว”

“โหหหหหหหห ไปๆๆๆๆๆๆน่ะๆๆ”

“ไม่ต้องทำเป้นดีใจ พรุ่งนี้โน้นนนนน น้องๆถึงจะมา มีน้อง ผู้ชาย 20 หญิง32 อ่ะ”

“ปีนี้ทำไมเยอะจัง”

“ก็เท่านี้ทุกปีน่ะ”

ผมกินข้าวกับกันเสร็จ ก็เข้าไปใน มหาลัยกันหน่อย แต่เหมือนผมกับกันจะไปสายสุดเลย

“นี่ๆๆๆพ่อคุณทูลกระหม่อมทั้งสอง มาเอาป่านนี้ ไม่ต้องมาแล้วมั้งค่ะ”
เสียงใยกิ๊ฟเพื่อนเลิฟยืนจ้องผมกับกันยังกะจะกินพวกเราได้อยู่แล้ว

“รถมันติดหน่ะ โทษที”

“แหมมมมมมมมมมมมมมม รถติด หรือมัวแต่ทำอะไรกันอยู่จ๊ะ”

“................................”

“เอาล่ะพวกนายมาก็ดีแล้ว เอาตารางงานไปดูซะว่าพรุ่งนี้นายต้องทำอะไรบ้าง”

กรดักพูดก่อน  ก่อนที่การรบระหว่างผมกับยัยกิ๊ฟจะเริ่มขึ้น



“อะไรกันให้ชั้นกับกันแยกกันทำงานหรอ ทำไมไม่ให้ทำหน้าที่เดียวกันล่ะ”

“นี่ไอ้แคน มึงแยกจากกันวันเดียวมึงจะตายมั้ยยยยยยยยยยยย”

“โหหหหหให้กูไปเป็นคนพาน้องมาลงทะเบียน แล้วให้กันเป็นคนเฝ้าน้องในห้อง อะไรกัน”

“อะไรแคนมึงอย่ามาบ่นได้มั้ย คนอื่นเค้าก็มีหน้าที่หมด กันมันไม่เห็นว่าอะไรเลย”

ผมมองไปที่กัน กันเงียบ ไม่พูดอะไรเลย

ช่างเหอะ วันเดียวเอง


แต่ผมก็สังเกตุความเปลี่ยนแปลงในตัวกันน่ะ ว่าเงียบลง ขรึมลง แต่ปกติก็เงียบอยู่แล้วนี่นา  แต่ตอนอยู่กับผม กันอ่ะจะพูดเยอะขึ้นมาหน่อย  ตัวผมเองก็เหมือนกันพูดเก่งขึ้น

แปลกแต่สมัยก่อนกันจะเป้นฝ่ายตามผมน่ะ แต่ทำไมตอนนี้ ผมเหมือนตามกันยังไงไม่รู้


“คิดอะไรอยู่หรอ”

“เอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”

ผมคิดอะไรเพลินๆๆ กันก็ยื่นหน้ามาใกล้ๆๆ จนผมตกใจหมดเลย


“ป่าวๆๆคิดไรเรื่อยเปื่อย  กลับได้ยังอ่ะ”

“อืม ไปไหนกันดีมั้ย”

“ไม่รู้ดิ อยากไปไหนอ่ะ”

“ไปบ้านแคนมั้ย”

“เอางั้นหรอจะได้โทรบอกคิวไว้ว่าจะเข้าไป”(คิวคือน้องชายผมครับ)


ผมกับกันขับรถไปเรื่อยๆๆ ไม่รีบอะไร เอ่อ ลืมบอกน่ะครับว่าตอนนี้กันเอารถพี่กานต์มาใช้ เพราะพี่กานต์ซื้อรถใหม่แล้ว  ดีจังผมจะไม่ต้องตากแดดให้ดำ





วันนี้ลงแค่นี้ก่อนเน้ออออ

เรื่องนี้จะทะยอยลงเรื่อยๆๆ ไม่รีบ  ชิวๆๆๆน่ะครับ




ซากุระสีฟ้า

[Poes]

ขึ้นทู้ใหม่หรอ นึกว่าต่อทู้เดิม รออ่านจ้า 

[hima]

เข้ามารออ่าน 

[anna1234]

 

[sakiko]

ว้าววววว

มาแล้ว  รอตอนต่อไป นะค่ะ   

[imageriz]

ตามมาอยู่ปี 2  ด้วยคน 

 

[white coat]

น้องเรา ขยันจริงๆๆ

มาให้กำลัง ใจสู้ๆๆ

 

[bixzz]

แวะมา +1 ต้อนรับปี 2 นะครับแคน...
จะติดตามต่อไปเรื่อยๆ คร้าบ (แต่ยังไม่อยากปวดตับเลยอ่ะ  )

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 

เจิมๆๆๆๆ

มา +1 ให้ แคน อิๆ 

กันเริ่มแปลกไปนะ กลัวจังว่า จะมีเรื่องของรุ่นน้อง เข้ามาเอี่ยวด้วย 

แล้วจะรอลุ้นน๊า หวังว่าคงไม่เป็นอย่างที่คิดนะ

[mma419109]

    น้องแคนบอกว่าปีนี้จะ  (เศร้าโศก)สุดๆ  เตรียมผ้าซับนํ้าตาไว้2โหลจะพอหรือเปล่าเนี่ย

 ขึ้นต้นมากันก็เปลี่ยนไปซะแล้ว   +1 เป็นกำลังใจให้ฝ่าฟันอุปสรรครักด่านต่อไปก็แล้วกัน รักซากุระจังเหมือนกัน

[แมววาย]

+1 ให้แคน  เฮ้อ เตรียมใจรับความเศร้าเลยนะนี่   

[DeShiWa]

 

ครับผม ชอบๆมีภาคต่อตั้งแต่มะไรนิ่

เพิ่งเห็นครับผม

เป็นกำลังใจให้เสมอครับ รออ่านตอนต่อไปพร้อม อิอิ

 

[Ak@tsuKII]

    ฉลองขึ้นปี 2 

 ได้ข่าวว่าจะเศร้ามากมาย      


เป็นกำลังใจให้น้า

[yunjaelover]

ขึ้นปี 2 แต่ทำไมเขียนมาเหมือนมันจะเศร้าๆอ่ะ

............. .................

[แมววาย]

แคน  หาย....ไปเที่ยววันเด็กแน่เลย 

[Just let it be]

...ความเปลี่ยนแปลง..

จะดีหรือไม่ดีน้า

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

แคนยังมะมาอีกหรอรอ อยู่นะ 

[ken_krub]

เป็นกำลังใจให้ครับ

[corncheeze]

+1  ให้คับ

[mist]

เหอ ปีนี้จะเศร้าสุด ๆ เลยเหรอ 

[ซากูระสีฟ้า]

เค้ากลับมาแล้วววววววววววววววววววววว

คิดถึงทุกๆๆคนเลยมาม่ะมา :กอด1:ที


ไปเที่ยวมาสนุกมากมาย(แอบโดนเรียนด้วย555)

[ซากูระสีฟ้า]

ต่อจากอาทิตย์ที่แล้ว





เราขับรถมาเรื่อยๆๆชิวๆๆไม่นานก็ถึงบ้านป๊าผม  วันนี้ป๊าคงไม่อยู่ ทำแต่งานๆๆๆๆ ส่วนเจ้าคิวนั้น คงกลับมาถึงบ้านแล้ว

รถจอดที่หน้าบ้านซักพักก็เห็นเจ้าคิวออกมาเปิดประตูให้

“หวัดดีคิว”
กันทักทายตามประสาคนสนิทกัน ช่วงนี้กันกับคิวซี้กันมากมายครับ

“หวัดดีครับพี่เขย”

กันยิ้มเลยครับ แต่ผมนี่สิจะพูดทำไมเดี๋ยวใครมาได้ยินหรอกน่ะ

“คิว เดี๋ยวใครมาได้ยิน พี่ซวยเอาน่ะ”

“อ้าวแล้วเรียกไม่ถูกรึไง”

“ก็ ... น่ะ”

“ก็นั่นไงพี่แคนเป็นเมียหนิ”

“ปากเสียเจ้าคิว พี่ไม่ชอบให้พูดแบบนี้น่ะ”

กันยืนฟังก็ขำครับ ดูสีหน้าตัวเองตอนนั้นก็อายน้องมันมากเลยครับ

“ขอโทษเค้าแซวเล่นๆๆเอง”

“ชิ ขำไรกัน”
ผมมองหน้ากันด้วยรังสีอำมหิตใส่กัน กันหุบยิ้ม

“เข้าบ้านกันเถอะ” คิวเริ่มต้อนพวกเราเข้าบ้าน

ผมกระซิบที่ข้างหูกันครับว่า

“คืนนี้อย่าเผลอน่ะ ระวังโดนแน่ ชิ”

กันมองหน้าผมแล้วยิ้มแล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆๆ

“ไม่เผลอหรอก ว่าแต่แคนอ่ะ พลิกตัวขึ้มาอยู่ข้างบนให้ได้ก่อนเถอะ555”

กันพูดทำให้ผมพูดไม่ออก ยื่นนิ่งอยู่ตั้งนาน

“ยืนอยู่ทำไม เดินสิ”

“อืมๆๆ”
ผมเดินตามเข้าบ้านไป

“เดี๋ยวแคนขึ้นไปห้องก่อนน่ะ”

“จะให้ขึ้นไปด้วยมั้ย”

“เอ่อ   ไม่ต้องๆๆๆๆ กันไปหาไรดื่มเองในครัวเลยน่ะ”

ผมเดินขึ้นไปดูห้องผม คือไม่ได้มานอนที่นี่หรอกครับ ส่วนมากก็นอนที่ห้องกันแหละ ใกล้ สดวกดี ป๊าก็ไม่ว่า ผมมองดูรูปแม่ถ่ายคู่กับผม

แม่เมื่อไหร่จะกลับเนี๊ย รู้มั้ยว่าผมคิดถึงน่ะ

แม่ผมไปต่างประเทศตั้งแต่ปิดเทอมแล้วแหละ

คิดถึงแม่จัง


ผมเดินลงไปข้างล่างเจอกันกับคิวนั่งเล่นเกมกันใหญ่เลย

“กันนนนน หิวมั้ยยยยยยยยยย”

ไม่มีเสียงตอบรับอะไรเลย

“คิววววววววว บ้านเรามีอะไรกินมั่ง”

“........................................................”

“อ่ะน่ะ ช่วยตอบบ้างอะไรบ้าง”

เดินเข้าไปดูเองก็ได้หว่ะ ส่วนใครจะกินไม่กินผมไม่สน ตอนนี้ผมหิว

สรุปว้าในครัวไม่มีอะไรเลย
เปิดตูเย็นดีน่ะที่มีข้าวกล่องซีพี

กินแม่งไอ้นี่แหละ ผมนั่งกินในครัวซักพักก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดัง

แต่ก็นั่งต่อเพราะอยากให้คนที่อยู่ข้างในรับไปก่อน
แต่ก็ไม่ใช่อย่างที่คิด

“พี่แคนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนรับโทรศัพท์หน่อยยยยยยย”

จนได้ครับพี่น้อง ผมเลยเดินเข้าไปรับโทรศัพท์

“สวัสดีครับ”

“แคนหรอลูกกกกก”

“แม่”

“จ๊ะ แม่เอง”

“แม่ทำอะไรอยู่อะ”

“เดินช๊อปปิ้งอยู่จ๊ะ ซื้อของมาฝากทุกคนเลยยยยยยยย”

“หรอคับแม่จะกลับมาแล้วหรอ”

“ป่าวๆๆๆๆๆ กลับอาทิตย์หน้าจ๊ะลูกรัก”

“หรอคับ”

“แล้วตอนนี้อยู่กับใครบ้างจ๊ะ ป๊าลูกอยู่มั้ยยยยย”

“เอ่อ ผมอยู่กัย คิว แล้ว เอ่อ กันก็อยู่ด้วยครับ”

“กันสบายดีมั้ยลูก”

“สบายดีครับ”

“แล้วป๊าลูกยังไม่กลับอีก”

“อันแน่  ถามถึงป๊า คิดถึงอ่าดิ” ผมแซวแม่ผมครับ

“บ้า แม่กับป๊าลูกไม่มีอะไรแบบนั้นแล้วแหละ มีแต่ความเป็นเพื่อนเท่านั้น”

“ครับ ผมเข้าใจ”

“เอาเป็นว่าเดี่ยวแม่โทรหาอีกทีน่ะลูก แล้วคิวล่ะ”

“มันเล่นเกมอยู่อะครับ”

“จ๊ะๆๆงั้นไม่เป็นไร”

“ครับสวัสดีครับ”

“บายจ๊ะ”


ผมวางโทรศัพท์แม่ได้ซักพัก คิวก็เดินมาถามว่าใครโทรมา

“แม่จะกลับอาทิตย์หน้าน่ะคิว”

“หรอ”

“แล้วแม่จะไปอยู่ไหนล่ะ”

“คิวจะทำให้แม่มาอยู่บ้านเราให้ได้”

“แล้วบ้านหลังนั้นแม่จะให้เพื่อนเช้าตลอดไปรึไง”
คิดแล้วหงุดหงิด

“ก็เห็นว่าเป็นเพื่อนสนิทที่สุดของแม่อ่ะ ที่จริงแม่ให้เค้าอยู่ฟรีแหละ ไม่ได้เช่าหรอก”

“หรอ”

“แล้ววันนี้พี่กับพี่กันจะค้างมั้ย”

“คงไม่อ่ะ พรุ่งนี้ไปมหาลัยแต่เช้าเลย”

“หรอ”

“อืม เดี๋ยวจะกลับกันแล้วแหละ ป๊ากลับมาบอกด้วยว่าแม่จะกลับอาทิตย์หน้า”

“ได้เลย”






สั้นไปหน่อยน่ะครับ


ครั้งหน้าจะลงให้เยอะๆๆเลย วันนี้ขอลาครับ


มีงานเข้าๆๆๆๆๆๆๆ




ซากุระสีฟ้า

[Poes]

สั้นๆดีกว่าไม่มาต่อจ้า  รออ่านนะ 

[imageriz]

จะรออ่านนะ

 

[yunjaelover]

 o11ไปเที่ยวมาหรอ ไหนของฝากอ่ะ

ขอเป็นฉาก อะจึ๋ยๆ ได้ป่ะ 

.......... .................

[ซากูระสีฟ้า]

ที่ลงสั้นๆๆเพราะไม่มีอะไรจะเล่ามากมายไง ถ้าเล่าตอนสำคัญเลยก็กระไรอยู่นะครับ555  อ้อมๆๆไปก่อน



คือที่จริงอยากบอกว่า ที่จริงเรื่องมันก็ไม่ได้เศร้ามากมายหรอกครับ แค่ปวดตับนิดหน่อยเท่านั้นเอง

คนเล่าก็ยังปวดไม่หาย5555


ยังไงก็รออ่านกันน่ะครับ


อาจลงช้าบ้าง เร็วบ้างอย่าว่ากันน่ะครับ


รักทุกคน่ะครับ

[Poes]

 

จิ้มน้องแคน

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 

จิ้ม 2 รีบน อิๆ

แคนไปนานนะเนี่ย ไงๆก็จะรออ่านต่อ

อย่าเพิ่งรีบ เอาฉากสำคัญมาลงละ กลัว