หัวข้อ: +++ สะดุดรัก ไอ้คิ้วเข้ม +++

[nana]

เวย์เป็นอะไรใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลย กลัวเฟยเหรอ

[astral]

ตอนนี้เทใจให้เวย์เต็มที่ลุยเลยลูกกกกกก 

[StillLoveThem]

...เวย์ เป็นใครเนี่ย..
...แล้วเคยเห็นเฟย ที่เชียงใหม่ ได้อย่างไร..
..คนแต่งเจ้าขา..รีบมาเฉลยด่วน...
...เงื่อนงำเยอะนะเรื่องนี้...
..เฟย นี่มันมี sex appealใช้คำนี้ถูกไหมวะเนี่ย..
มันแปลว่าเสน่ห์ดึงดูดเพศตรงข้าง งั้นคิดซะว่าเฟยเป็นชะนี ละกัน
หรือ มันเจ้าชู้ ฟะ ถึงมีคนต้องการเยอะขนาดนี้

[┗◎┗◎]

เห้ย ลุ้นอ่ะ

[มาโซซายตี้]

แสดงว่าเฟยก็จำเวย์ได้สิ ที่สาดน้ำสงกรานต์อ่ะ
(คิดว่าเวย์จำได้ฝ่ายเดียวซะอีก)


แต่แอบเชียร์คนอุ้มมานอนค่ะ
เล็ก คนอบอุ่นอ่อนโยน
อร๊ายยยยยย

[Ak@tsuKII]

ลุ้นๆๆๆ  คร้าบบบบบบบ   

สงสารเฟยมากๆ  อ่ะ 

ขอบคุณคนแต่งที่นำเสนอพล็อตที่แตกต่าง  ชอบค่ะ   

+1  เป็นกำลังใจจ้า   

[HadsaNah]

วันนี้ เดี๋ยว เที่ยวเสร็จจะกลับมาต่อให้น่ะครับ

เรื่องนี้ มีปมเยอะ ถ้าอ่าน ดี ๆ ก็จะ เข้าใจอ่ะครับ

อย่างเช่น เล็ก น้อง ของใคร ถ้าอ่าน ดี ๆ ก็จะรู้ ครับ

อย่างเช่น  เดินผ่านบ้านที่มีโต๊ะกลมตรงกลาง.....

ฉากบอกรักที่ทุกคนอยู่กันครบ อยู่บ้านใคร?.....

ปามาณ เนี้ยอ่ะครับ คือ รายละเอียดต่าง ๆ ของเรื่องนี้เยอะนิดหน่อยอ่ะครับ

ต้องอ่านแล้วเก็บดี ๆ นิส นึง

ขอบคุณนะครับที่สนใจเรื่องผม

ขอบคุณจริง ๆ ขอบคุณมาก ๆ

[krappom]

ไปเที่ยวแล้วอย่าลืมมาต่อน้า
รออ่านอยู่เนี่ย
 

[crazykung]

แอ๊กกกยังกะหนังสือเตรียมเอ็นท์

ต้องเก็บรายละเอียด อันไหนสำคัญต้องไฮไรท์ไว้นะทุกคนเด๋ว งง

ระวังมานจาออกบรรทัดไหนคนเขียนเกร็งไว้

พยายามจ้องเอาไว้ๆ

ก๊ากกๆ

ไปนอนละเดวตื่นมาอ่านหนังสือต่อ

[watermoonj]

เขียนได้ซับซ้อนดีแท้

เป็นกำลังใจให้ค่ะ 

[in_blu]

รอๆๆ ตอนต่อไป

เชียร์เวย์ สุดริด

แต่ท่าทาง เหมือนจะโดนเฟยงอนรึเปล่าเนี่ย

เพราะไม่สนใจเฟยเลยอะ

[andy_kwan]

รออ่านต่อจ๊ะ

[→Yakuza★]

เพิ่งอ่านทัน ~

สงสารเฟย เพราะ ไอ่เชี่ย 6 ตัวนั้นแหละที่ทำให้เฟยเป็นแบบนี้

เลวสาดดดดด เกียจมัน  เผามาน 6 คนพร้อมกันไปเลย 

ขอดู เวย์ กับ เล็กก่อน

ไม่อยากเชียร์ เล็ก เท่าไหร่ เพราะมันอยู่ใกล่กะ 1 ใน 6 เชี่ย 

[HadsaNah]

เอาตัวอย่างตอนต่อไปมาปล่อยก่อน   

และเราก็ไปเที่ยวอย่างสบายใจเฉิบ  คริก ๆ ๆ ๆ


"กูก็เคยรักมันเหมือนกัน รักมันมากกว่ามึงในตอนนี้ด้วย แต่กูทำใจไม่ได้ กูยอมรับไม่ได้หว่ะ ที่มันต้องไปนอนกับพวกมึง กูเจ็บนะเว้ย กูเจ็บมากๆ ยิ่งกูรักมันมากเท่าไหร่กูก็เจ็บมากขึ้น" เป็นเสียงเดียวกับเสียงแรกที่พูดขึ้น

ตอนนี้ผมอยากเดินออกไปแต่ผมเดินออกไปไม่ได้เพราะเล็กดึงผมมากอดไว้เพื่อไม่ให้ผมไปไหน ผมพยายามพลักออกแต่เล็กกลับทำตาอ้อนวอนเพื่อไม่ให้ผมเดินออกไป ผมจึงต้องยืนฟังอยู่ที่เดิม

"แล้วมึงคิดว่ากูไม่เจ็บหรอไง มึงอย่าเปลี่ยนเรื่อง กูถามว่ามึงทำแบบนั้นไปได้ยังไง มึงพาไอ้สองตัวนั้นมาทำไม มึงพาไอ้เลวสองตัวนั้นมาทำคนที่มึงรักงั้นหรอ?" เสียงทุ้มต่ำพูดขึ้นอีกครั้ง

"เหอะ ...  ตอนนี้กูไม่ได้รักมันแล้ว กูเลิกรักมันแล้วหว่ะ....... ตอนนี้กูบอกตรงๆ มันเปลี่ยนไปแล้ว กูให้หลายๆ อย่างมัน แต่มันกลับให้กูได้แค่เรื่องบนเตียงหรอวะ"  ......

"มึงคิดยังไงกับมัน มึงบอกกูมาดิไอ้....."


ขอโทษด้วยเน้อ ม่ะช่ายเห็นคนอ่านเยอะ แล้วก็เล่นตัว แต่ทำเพื่อความสะใจในอารมณ์เท่านั้น แฮะ ๆ ๆ

เดี๋ยวมาต่อให้นะครับ กำลังเร่งปั่นอยู่

[Mint]

 

สปอยกันอย่างนี้

เอามีดมาแทงกันเถอะ

 

[Millet]

ช่ายยยแทงกันเลยยยยมางี้

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 

มาสปอยกันได้น๊า

[Poes]

  สปอยทำไมไม่เอา เอาของจิงเลย ให้ไว

[ï_Kiss_U♥]

ถือมีดอยู่ในมือ
เดินสะดุด อุ๊ หกล้ม ไปโดนคนแต่ง
55555

[Dangerous_patz]

 






ค้างงงงงงงง



 






มาต่อๆๆๆๆๆๆๆๆ

[HadsaNah]

ตอนที่ 22 ความรู้สึกที่แท้จริง

ผมเดินเข้ามาในบ้านพี่ใหญ่ โดนบอกให้เวย์รอที่รถก่อน จะเข้ามาแป๊ปเดียวใจจริงก็แค่จะเอากุญแจรถมาคืนให้ ไม่อยากใช้ของเขา เขาคงมีความจำเป็นที่ต้องใช้บ้างแหละ


ทำไมกรูยังโง่อยู่อีก จริงๆ น่าจะเอาไปเลยด้วยซ้ำ ตอบแทนการกระทำเลวๆ ที่พวกเขาได้กระทำไว้ ผมเดินเข้ามาจากประตูใหญ่ เห็นน้องพี่ใหญ่



"อ้าวเล็ก อยู่บ้านด้วยหรอวันนี้" ผมทักทายมัน (เล็กคือน้องของพี่ใหญ่ที่ย้ายมาตั้งแต่อยู่ตอน ม.4) เล็กยกมือขึ้นจุ๊ปากเพื่อเป็นการบอกให้ผมเงียบเสียง และเดินเข้ามาจับข้อมือผมและลากให้ผมเดินตาม


"เบา ๆ นะ อย่าพึ่งพูดอ่ะไร" มันบอกกับผมครับ ผมงง เล็กๆ ก่อนที่จะเดินตามมันที่ตอนนี้กำลังลากมือผมไปอยู่ อย่างว่าง่าย และพาผมเดินไปแอบที่ประตูก่อนถึงกลางห้องกินข้าวที่มีโต๊ะกลมอยู่ตรงกลาง


"ไอ้ใหญ่ มึงโง่หรือเปล่าเนี่ย มึงบอกว่ามึงรักมันจริงๆ หรอ มึงรักมันหรือไงไอ้เฟยอ่ะ" เสียงคุ้นหู เป็นเสียงที่ผมรู้จักเป็นอย่างดี


"เออกูรักมัน กูรักมันจริงๆ รักมันจากใจเลย แล้วทำไมมึงถึงทำเชี่ยแบบนั้นได้ ไอ้ฮาร์ดมันก็บอกแล้วว่าถ้าใครรู้เรื่องพวกนี้ มันไม่ยอมแน่ๆ แต่ทำไมมึงยังทำแบบนี้ มึงเห็นเฟยเป็นอะไร" เสียงคุ้นหูอีกเสียง ที่ทุ้มหนักและตอนนี้ผมรู้สึกว่าเสียงนี้น่ากลัวจับใจ


"กูก็เคยรักมันเหมือนกัน รักมันมากกว่ามึงในตอนนี้ด้วย แต่กูทำใจไม่ได้ กูยอมรับไม่ได้หว่ะ ที่มันต้องไปนอนกับพวกมึง กูเจ็บนะเว้ย กูเจ็บมากๆ ยิ่งกูรักมันมากเท่าไหร่กูก็เจ็บมากขึ้น" เป็นเสียงเดียวกับเสียงแรกที่พูดขึ้น


ตอนนี้ผมอยากเดินออกไปแต่ผมเดินออกไปไม่ได้เพราะเล็กดึงผมมากอดไว้เพื่อไม่ให้ผมไปไหน ผมพยายามพลักออกแต่เล็กกลับทำตาอ้อนวอนเพื่อไม่ให้ผมเดินออกไป ผมจึงต้องยืนฟังอยู่ที่เดิม


"แล้วมึงคิดว่ากูไม่เจ็บหรอไง มึงอย่าเปลี่ยนเรื่อง กูถามว่ามึงทำแบบนั้นไปได้ยังไง มึงพาไอ้สองตัวนั้นมาทำไม มึงพาไอ้เลวสองตัวนั้นมาทำคนที่มึงรักงั้นหรอ?" เสียงทุ้มต่ำพูดขึ้นอีกครั้ง


"เหอะ ...  ตอนนี้กูไม่ได้รักมันแล้ว กูเลิกรักมันแล้วหว่ะไอ้ใหญ่ ตอนนี้กูบอกตรงๆ มันเปลี่ยนไปแล้ว กูให้หลายๆ อย่างมัน แต่มันกลับให้กูได้แค่เรื่องบนเตียงหรอวะ"  ......


"มึงคิดยังไงกับมัน มึงบอกกูมาดิไอ้ซี" เสียงทุ้มต่ำที่ได้ยินคือพี่ใหญ่นี่เอง


"มันก็แค่ตุ๊กตาหว่ะ  ตุ๊กตาบนเตียงที่มึง กู และคนอื่นๆ ฝึกปรือมาอย่างดีไง"


"โครม...." ถึงตอนนี้แล้วผมพลักเล็กออกแล้ววิ่งเข้าไปทันที ภาพที่ผมเห็นคือ


พี่ซีกองลงไปกับพื้นแล้วพี่ใหญ่กำลังวิ่งจะไปซ้ำ


"พอที." ผมตะโกนเสียงลั่น  พี่ใหญ่และพี่ซีหันมามองหน้าผมแบบตกใจ คงไม่คิดว่าผมจะมายืนตรงนี้


ผมเดินเข้าไปหาจับมือข้างที่ง้างเพื่อเตรียมการมากอดไว้


"พอเหอะ พอเหอะนะ พี่ใหญ่ เฟยไม่อยากรับรู้แล้ว" ผมเริ่มร้องไห้ออกมาแล้ว ผมไม่อยากรับรู้อะไรมากกว่านี้แล้ว


"แต่ไอ้ซีมัน....."  พี่ใหญ่พยามจะพูดต่อแต่หยุดไว้เพราะอะไรไม่รู้


"ช่างมันเหอะพี่ใหญ่ พอได้แล้ว เฟยเหนื่อย" ผมอ้อนวอนกับพี่ใหญ่ ซึ่งตอนนี้หยุดอารมณ์โกรษแล้วยืนเฉยๆ โดยมีผมยืนจับกอดมือข้างที่ต่อยพี่ซีไปเมื่อกี้พี่ซีในตอนนี้หน้าซีดมากๆ มุมปากด้านซ้ายมีรอยช้ำบนวง และมีเลือดอยู่เต็มปาก หันมามองผมด้วยใบหน้าที่แทบจะไม่มีเลือดเลี้ยง


"ผมทำอะไรผิดหรอพี่ พี่ถึงได้ทำกับผมแบบนี้ ผมรักพี่น้อยลงกว่าเดิมหรอ หรือมันไม่เคยไปถึงพี่เลย" ผมพูดทั้งน้ำตา


พี่ซีไม่พูดอะไรทั้งนั้น ลุกแล้วรีบวิ่งออกไปจากบ้านทันที


"ไอ้ใหญ่มึงมันโง่ คนที่มึงรักนักรักหนา มันพาใครมาเย้ยมึงเนี่ย แล้วมึงจะรู้ว่ามึงแหละที่โง่ที่สุด ไอ้ควาย"  เสียงพี่ซีตะโกนมาจากหน้าบ้าน ก่อนที่จะขับรถออกไปด้วยความเร็ว


พี่ใหญ่สะบัดมือผมทิ้งก่อนที่จะรีบเดินออกไปที่หน้าบ้านตามที่พี่ซีบอก 


ทำไมตอนนี้ผมถึงรู้สึกใจหวิวๆ จัง ผมกลัวไอ้เวย์จะมีอันตรายหรอ? หรือผมกลัวว่าพี่ใหญ่จะเข้าใจผิด? ผมกลัวอะไรกันแน่


"มึงมากับใคร" เสียงพี่ใหญ่ตะโกนถาม  ผมวิ่งตามออกมายืนข้างพี่ใหญ่ ตอนนี้ไอ้เวย์หน้าซีดเลยครับ ก็แหง๋หล่ะมันคงเห็นสภาพไอ้พี่ซีก่อนจะขับรถออกไป แล้วไหนจะพี่ใหญ่ตะโกนถามมันอีก


"มันมาเป็นเพื่อนเฟยเอง เฟยให้มันมาด้วย เฟยไม่กล้ามาคนเดียว" ผมพยายามอธิบายให้พี่ใหญ่ฟัง พร้อมกับเดินไปหาไอ้เวย์ที่ตอนนี้ทำอะไรไม่ถูกแล้ว


"ให้มันกลับไปก่อน แล้วทีหลังไม่ต้องให้มันมาอีกนะ" พี่ใหญ่ยังตะคอกอยู่ ทำไมไม่รู้ แต่ตอนนี้ผมรู้สึกกลับพี่ใหญ่ขึ้นมาแล้ว


"พี่ใหญ่มีเหตุผลหน่อย เฟยให้มันมาเป็นเพื่อนนะ แล้วจะให้ไล่กลับไปได้ไง" ผมเริ่มแย้งครับ ไม่รู้เพราะว่าผมแคร์มันมากกว่าพี่ใหญ่หรือเปล่า


"ไอ้เล็ก มึงไปส่งมันให้หน่อย เฟยเข้ามานี่ก่อนอย่าพึ่งกลับนะ" พี่ใหญ่ตะโกนสั่งน้องมัน ก่อนทำเสียงเบาลงแล้วหันมาบอกกับผม


ตอนนี้ผมเดินมาอยู่ข้างๆ เวย์แล้ว


"เวย์กลับไปก่อนนะ เฟยขอโทษ ขอโทษจริงๆ แต่เดี๋ยวเฟยเสร็จธุระแล้ว เฟยโทรไปหานะ อย่าพึ่งนอนนะ รอด้วย" ผมบอกกับเวย์ ซึ่งตอนนี้ผมเองก็ไม่รู้จะทำยังไง ใจนึงก็กลัวว่าเวย์จะโกรษ แต่อีกใจนึงก็อยากรู้เรื่องราวทั้งหมด อยากรู้ว่าพี่ใหญ่จะพูดอะไร


เล็กเดินมาสตาร์ทรถและบอกให้เวย์ขึ้นรถ

"สัญญาว่าจะไม่โกรษนะเวย์" ผมบอกกับเวย์ก่อนที่มันจะขึ้นรถ


"อือๆ เวย์เข้าใจ แต่ต้องโทรมานะ เวย์จะรอ" มันบอกพร้อมกับปิดประตูรถ และเล็กก็ขับออกไป


ผมเดินไปหาพี่ใหญ่ที่ตอนนี้อยู่หน้าประตูบ้าน พี่ใหญ่จับกำข้อมือผมแล้วดึงผมให้เดินเข้าไปในบ้าน (ที่ต้องใช้ว่ากำ เพราะว่าพี่ใหญ่เขาบีบข้อมือผมจนเจ็บ)

"มันเป็นใคร" พี่ใหญ่ถามพร้อมกับลากผมไปที่ห้องของเขา


"เพื่อนที่มหาลัย"ผมตอบแบบเสียงเบาๆ


"มหาลัยพึ่งจะเปิดได้กี่วัน สนิทกันขนาดนี้เลยหรอ?" ทำไมคำถามนี้เป็นคำตอบที่ตอบยากจังวะเนี่ย


"ก็ไม่ได้สนิทมาก แต่บังเอินในหลายๆ เรื่องมันมาแข่งบาสกับโรงเรียนเราด้วยไงวันนั้นอ่ะ จำไม่ได้หรอ?" ผมพยายามตอบให้ดูดีที่สุด ทำไมผมต้องกลัวด้วยนะ ผมไม่ได้ทำอะไรผิดนี่


พี่ใหญ่ลากผมมาถึงเตียงนอนก่อนที่จะเหวี่ยงตัวผมให้ไปนั่งบนปลายที่นอน


"โกรษพี่ซีหรือเปล่า" พี่ใหญ่พูดด้วยน้ำเสียงเครียด


"ไม่หรอก เฟยคิดไว้แล้วหล่ะว่าสักวันต้องเป็นแบบนี้" ผมตอบไปตามความรู้สึกจริงๆ ผมเคยคิดไว้แล้วว่าสักวันต้องเป็นแบบนี้ พอเกิดเหตุการณ์เมื่อวานขึ้น มันเลยทำให้ผมรู้สึกแย่ไม่นาน มันทำให้ผมรู้สึกปล่อยวางเรื่องนี้ได้มากขึ้น


"เฟยคิดไว้แล้วหรอ?" พี่ใหญ่ถามผมซ้ำ


"ใช่ เฟยคิดไว้แล้ว เฟยคิดมานานแล้วด้วย เฟยไม่ใช่คนโง่นะ แล้วเฟยก็ไม่ใช่เด็กแล้วด้วย เฟยโตแล้ว โตพอที่จะมองอะไรออก แล้วพี่ใหญ่หละ คิดแบบเดียวกับพี่ซีหรือเปล่า" ผมถามย้อนกลับไป


"เฟยถามพี่หรอ เฟยถามพี่แบบนี้ได้ไง เฟยก็ได้ยินแล้วนี่ เฟยได้ยินสิ่งที่พี่คิดหมดแล้วนี่ แล้วเฟยยังต้องมาถามอีกหรอ? เฟยไม่ไว้ใจพี่เลยใช่ใหม" มาถึงตอนนี้พี่ใหญ่พูดเสียงดังขึ้นกว่าเดิมมากๆ


"เฟยขอโทษ เฟยก็แค่ไม่กล้าไว้ใจเท่านั้น เฟยรักพี่นะพี่ใหญ่" ผมเดินไปกอดพี่ใหญ่ที่ตอนนี้กำลังร้องไห้อยู่ นี่ผมระแวงผิดไปหรือเปล่านี่ ผมระแวงคนที่รักผมได้หรอ? ผมได้ยินทั้งหมดแล้วนี่ ได้ยินทุกอย่าง เรื่องเมื่อกี้ทำให้ผมตาสว่างขึ้นเยอะ


"ไม่เป็นไรแล้วนะพี่ใหญ่ เฟยไม่เป็นไรแล้ว อย่าไปคิดถึงมันเลยนะ พอเหอะ เฟยไม่อยากเห็นคนที่เฟยรักเป็นแบบนี้ และเฟยก็ไม่อยากคิดถึงมันแล้วด้วย" ผมพูดพร้อมกับกอดพี่ใหญ่แรงขึ้นไปอีก


"พี่รักเฟยจริงๆ นะ รักจริงๆ" พี่ใหญ่กอดผมตอบพร้อมกับยืนยำคำว่ารักกับผมหนักแน่น


ผมรู้ว่าพี่ใหญ่คงรู้สึกแย่ๆ กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมากๆ ก็เพราะว่าอีกคนคือเพื่อนรักที่คบกันมานาน และอีกคนคือคนที่เขารัก เขาคงจะลำบากใจมากๆ ตอนนี้เพื่อนรักคนนั้นก็คงจะไม่เหมือนเดิมแล้ว แล้วปัญหาที่ทะเลาะก็เป็นปัญหาเรื่องแบบนี้เนี่ยนะ มันคงรู้สึกแย่มากๆ เลยทีเดียว


ผมหยุดกอดพี่ใหญ่และลากพี่ใหญ่ให้มานอนบนเตียง ผมนอนกอดพี่ใหญ่


"ไม่เป็นไรแล้วนะ นอนซะ ตื่นขึ้นมาแล้วทุกอย่างจะดีเอง"  มีคนเคยใช้คำนี้กับผม มันทำให้ผมรู้สึกดีมากๆ ในตอนนี้ผมขอยืมมันใช้หน่อยแล้วกัน เผื่อจะทำให้คนตรงข้างหน้าผมนี้รู้สึกดีขึ้นได้บ้าง


เสียงรถขับกลับเข้ามา เล็กคงไปส่งเวย์เสร็จแล้วมั้ง


ผมนอนกอดพี่ใหญ่และพี่ใหญ่ก็กอดผม สักพักไม่นานพี่ใหญ่ก็หลับไป ผมเดินออกมา มาหาเล็ก

"เล็กไปส่งเฟยหน่อยดิ เฟยอยากกลับบ้าน" เล็กทำหน้างง เล็กๆ และเดินไปหยิบกุญแจรถจากหน้าโทรทัศน์


"ทำไมวันนี้พี่เฟยกลับบ้านได้หละ ทุกทีต้องนอนนี่ไม่ใช่หรอ?" เล็กถามผมงงๆ ขณะที่ขับรถให้ผม


"พี่อยากกลับบ้านไปนอนที่บ้านอะ ไม่มีอะไรหรอก ดูแลพี่ใหญ่ด้วยนะ มีอะไรโทรหาพี่เลย สัญญา" ผมกำชับเล็ก  ผมเป็นห่วงเขานี่นา แต่ผมไม่ได้เอาโทรศัทพ์มา เบอร์เวย์อยู่ในนั้น ถ้าผมไม่กลับบ้านแล้วผมจะโทรหาเวย์ยังไงหล่ะ เวย์บอกว่าจะรอซะด้วย ผมเป็นอะไรไปแล้วเนี่ย ผมสมควรแคร์ใคร ณ ตอนนี้ผมคิดไม่ออกจริงๆ

[Mint]

 

เลิกให้หมด

แล้วหันมาซบอกเพ่เวย์ซีดีๆ

 

[HadsaNah]

สัญญา ว่าจะไม่เล่น สปอยแล้ว

กลัวคนอ่านหาย

ขอโทษน้าๆๆๆๆๆๆ


สัญญาจริง ๆ ว่าจะไม่เล่น แล้ว

ไปเที่ยวแล้วงับ

ตอนนี้สั้นไปนิส เพราะรีบแต่ง เดี๋ยวไม่ได้ไปเที่ยว

[RN]

ซีเผย ออกมาแล้ว ใครจะเป็นรายต่อไป

[Millet]

แอร๊ยยยย ไอ่ซี

เลวแสร่ดดดดดดดดดดดด

[sun]

ใครจะเป็นรายต่อไปหวา...

 แม้กระทั่งพี่ใหญ่ก้อด้วย ชิมิ งานนี้  หุหุ


..เลิกหมดทุกคน จะได้ไม่มีใครน้อยหน้าใคร เอิ้กๆ...

แล้วก้อ หาใหม่ ผู้ชายไม่ไร้เท่าใบพุทรา   

[OhhO16]

เพิ่งมาอ่านครับ อิอิ ทันแระ 


อธิบายไม่ถูก หลายอารมณ์ เพระาอ่านรวดเดียว เอิ๊กๆ

[Poes]

แล้วใครจะเป็นรายต่อไป เฟยเริ่มคิดไรกะเวย์บ้างแล้วนะเนี่ย แคร์ความรู้สึกบ้างแล้ว  

[TaEnIaE_CoLi]

ก็ใช่ซี้ทำให้เค้าติดแล้วอ่ะ

คิดจะทัมรัยกับเค้าก็ได้

ฮึกๆ

[┗◎┗◎]

ค้างอ่า  แง้วๆๆๆๆๆ


เลิกไปให้หมดเหอะ  ทรมานแทน