หัวข้อ: +++ สะดุดรัก ไอ้คิ้วเข้ม +++

[~Kalianeko~]

มันรักกันไม่ได้ทั้ง  6 คนหรอกคับ

ผมว่า....ความรักบังตา

เหอๆ

[StillLoveThem]

 ...มันเป็น..ความรัก...หรือ..ความใคร่..
     ..เป็นกำลังใจให้..เฟย..พี่สาวพูดดีนะ...น่าคิด...
...นอนได้แล้วน้อง...เดี๋ยวตีก้นเลย..ยังอุตส่ามาลงอีก..เดี๋ยวน๊อคเน๊อะ..

[epochii_upfun]

โอ้โห เซ็งเป็ดอวอร์ดได้แน่เรยคราวหน้า
ขยันโคตรๆๆ เนื้อเรื่องน่าติดตามมาก

แต่ครัยเนี่ยที่ไม่รักจิง แล้ว เค้าพูดงั้นกันทำไมอ่ะเฟย

แอร๊ยยยยยยยยยสงสัย  อยากรู้

แต่ต้องหั้ยคนเขียนไปนอนก่อง
ห่มผ้าหนาๆน้า เด๋วจะไม่สบายเอาแล้วป้าๆ
จะไม่ได้อ่านกัน 555+

[andyus1]

เชื่อพี่สาวเหอะเฟย

เริ่มลองตัดไปทีละคนก่อน คนไหนรุ้ก็ตัดไป

จนหมดทุกคน แล้วก็เหลือพ่อคิ้หนน่า7 คริๆๆๆ

เง้อ ทำใจครับ ในเมื่อมันเปนอย่างนี้ก็สนุกกับมันไปละกัน

หรอไม่ก็ตัดไปหกเลย บอกว่ามีแฟนแล้ว จะได้ไม่ต้องบาดหมางกัน รึป่าว

รอลุ้นละกันคับ

[อัลฟ่าบ้าบอ]

 :angry2:ฟ่าก็ว่าไอ้หกคนเนี่ยมันไม่จริงใจหรอก

ถึงจะเป็นเพื่อนกันก็ตามเหอะ

ไม่มีใครทนเห็นคนรักของตัวเองมีอะไรกับคนอื่นได้หรอก

นี้มันไม่ใช่ความรักมันแค่ความใคร่

พี่ชายเฟยนี้ก็ใช้ไม่ได้เลยไม่ดูแลน้องเลยถึง6คนนี้จะเป็นเพื่อนก็เหอะ

มันก็ไม่สมควรที่จะทำแบบนี้อยู่ดี นี้มันก็ไม่ต่างจากคำว่าคู่นอนเลยด้วยซ้ำ

คำว่าคู่รักอยู่ที่ไหนอยู่ที่คนทั้งหกคนงั้นหรอ

ไม่มีทางเป็นไปได้

เชื่อพี่สาวนายเหอะเฟยไอ้6คนนั้นมันไม่รักนายจริงหรอก

อินไปป่าวเนี่ยเรา  เห้อๆๆๆๆๆ

พุทโธ  ธัมโม  สังโฆ

[sky-cafe]

^
^
^
เห็นด้วยกับคนข้างบนมากๆ

ไม่มีใครทนเห็นคนที่ตัวเองรักไปมีอะไรกับคนอื่นได้หรอกคะ

ถ้าทนได้จริง เค้าคิดยังไงของเค้านะ?

อยากให้เฟยเจอ ผช ที่ดีๆ เร็วๆ นะคะ

เวย์ก็ได้ 

[nana]

แล้วเวย์จะทำยังไงต่อไป

[menano]

เฮ้ออออออออออออออออออ

อ่ะนะ เฟยมีความสุขกับสิ่งที่เป็นอยู่

แต่ไม่รู้ว่าพี่ 6 คนเค้าคิดอะไรอยู่เนอะ

เอาเป็นว่ารอต่อไปดีกว่า

[nOn†ღ]

แล้วคิ้วเข้มจะสู้กะ 6 หนุ่มไหวเหรอเนี่ย

รอลุ้นๆๆๆ 

[● MaYa~Boy ●]

มาอ่านเรื่องนี้ดูคับ อิอิ

หนุกดีเหมือนกัน

แต่ว่าเชื่อที่พี่สาวพูดแล้วไปรักกับไอ้คิ้วเข้มเหอะ ดีกว่าเยอะ อิอิ

ไงมาต่อบ่อยๆ นะคับ

รออยู่

^_^

[HadsaNah]

"แมร่งเอ้ย  .... เป็นอ่ะไรฟร่ะ" ผมบ่นกับตัวเองหลังจากที่พยายามกดโทรศัพท์ตั้งแต่เมื่อคืน จนกระทั่งถึงตอนนี้

"เวย์เป็นอะไร หงุดหงิดไรหรอ?" เจนถามผมครับ

"เปล่า ไม่มีอะไรหรอก" ผมรีบเดินไปหยิบกระเป๋าหลังจากที่รุ่นพี่ปล่อยให้กลับบ้านได้ วันนี้เป็นวันรับน้องวันที่สี่แล้วครับ ไอ้เฟยมันก็ไม่มาอีก แมร่งมาวันหยุดวันโกรษตรูหรือเปล่าว่ะ  โทรไปตอนกลางคืน แมร่งก็ไม่รับโทรศัพท์เลย แล้วตอนนี้ก็ปิดเครื่องไปแล้ว ปิดมาทั้งวันเลยตั้งแต่เช้า เป็นอะไรไปวะ เป็นห่วงหว่ะยอมรับว่าห่วงมัน แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ โมโหตัวเองเหมือนกันที่ทำอะไรไม่ได้ได้แต่รอ ๆ  ๆ เหมือนคนจะบ้าแล้วหว่ะ ไปซ้อมบาสดีกว่า

"ไอ้ซัน วันนี้กรูเลิกแล้วเมิงมาซ้อมบาสเลยได้เปล่าวะ กรูไม่มีไรทำ เซ็ง ๆ อยู่" ผมกรอกเสียงไปตามสาย


"เชี่ย กรูจะไปได้ไง กรูอยู่รังสิตนะเมิงตอนนี้ นัดกันสามทุ่มนี่หว่า เมิงนี่เป็นห่าไรวันนี้" ปลายสายด่าผมกลับมาครับ ก็จริงของมัน นี่พึ่งจะสี่โมง นัดกันสามทุ่มผมเองหล่ะครับที่เป็นคนผิด คิดว่านัดกันดึก ๆ ดีกว่า หลังรุ่นพี่ปล่อยจะได้มีเวลาเล่นก่ะไอ้เฟยมัน คิดแผนไว้ตั้งก่ะเมื่อคืนว่าวันนี้จะชวนมันไปนุ่นไปนี่ พลาดหมดกรู


ไปไหนดีวะ......


.... โทรศัทพ์ผมดังขึ้นครับ ...... เบอร์โทรเข้าที่ไม่เคยรู้จัก


"ฮาโหล...  พี่เวย์หรือเปล่าค่ะ" เสียงผู้หญิง น่ารัก ๆ พูดตามสายมา


"เอ่อ พูดอยู่ครับ ไม่ทราบว่านี่ใครหรอครับ" 


"ชื่อ นะ ค่ะ คือนะเป็นผู้จัดการทีมบาสของโรงเรียน....... ที่พี่บอกว่า ให้มาลองเจอกันเพื่อฝึกฝีมือก่อนไปแข่งน่ะค่ะ"


"อ๋อ ครับ มีอะไรหรือเปล่า"  ผมเคยเจอพวก ๆ ที่เล่นบาสด้วยกันมาบ้าง แต่เป็นรุ่นน้องในโรงเรียนแนะนำให้รู้จักกัน พอผมจบมาก็เลยยังเคยเจอ ๆ กันอยู่บ้างแล้วก็เคยอยากลองเล่นกับพวกมัน ก็เลยเคยชวนให้มาเล่นด้วยกันอยู่จะได้รู้ว่าทีมผมเป็นยังไงไปถึงไหนแล้วไงหล่ะครับ วัดระดับความสามารถทีมได้ดีวิธีนี้


"คือตอนดึก ๆ วันนี้ทีมพวกพี่พร้อมหรือเปล่าค่ะ คือทีมของ นะ ก็โอเคกันมานานแล้ว วันนี้พร้อมที่จะลองเจอกันหน่อยหรือเปล่าค่ะ" ปลายสายพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
ผมว่ามันก็ไม่ได้คิดจะแข่งขันเอาชนะอะไรหรอก เพราะผู้จัดการทีมก็คงอยากให้ทีมได้แข่งขันบ่อย ๆ เพื่อที่จะได้เรียนรู้อะไรมาก ๆ ขึ้นหน่ะครับ

"กี่โมงดีครับน้องนะ "ผมเห็นด้วยผมเองก็เซ็ง ๆ อยู่ มีแข่งก็คงทำให้ว้าวุ่นใด้สักพักแหล่ะ

"สองทุ่มวันนี้ สนามโรงเรียน นะ เลยค่ะ มาได้หรือเปล่าค่ะ" หูย เจอกันนอกบ้านอีกตรู จะไหวหรือเปล่าวะ

"เดี๋ยวพี่โทรไปให้คำตอบแล้วกันนะครับ ไม่นานหรอกโทรถามเพื่อน ๆ ก่อน" ผมให้คำตอบไป

"ค่ะ จะรอน่ะค่ะ" ปลายสายตัดบทแล้วครับ

"ได้ครับ เดี๋ยวแป๊ปเดียวครับ แค่ีนี้น่ะครับ บาย"

"บายค่ะ" จบการสนทนาเท่านี้

ผมไล่โทรไปหาเพื่อนที่เล่นด้วยกัน บอกว่าวันนี้มีแบบนี้ เพื่อนผมมันตกลงทุกคนครับ เจ๋งหว่ะสงสัยพวกมันก็คงอยากเล่นแบบนี้อยู่ เหมือนรอมานานหล่ะครับ คนสุดท้ายไอ้ซัน

"เออ วันนี้มีนัดนะเว้ย ที่โรงเรียน......... แต่พวกน้องเขาเรียนอยู่ม.6 หว่ะ  ท่าจะเก่งพอสมควรกรูว่า ไม่งั้นไม่กล้ามาแบบนี้หรอก"ผมกรอกเสียงกลับไปหาไอ้ซัน

"เออหว่ะจริงด้วย สงสัยแมร่งท่าจะเจ๋ง วันนี้กรูเต็มที่เลย จะได้วัดว่าทีมพวกเราเป็นยังไง ดูความสามารถกรูด้วยหว่ะ เพราะกรูกำลังจะคัดตัวเป็นนักบาสที่มหาลัยเหมือนกัน" เพื่อนผมมันชอบบาสครับไอ้คนนี้
มันอยากเล่นให้มหาลัยมัน ซึ่งมันก็เข้ามหาลัยนี้เพราะมันอยากอยู่ทีมบาสเขาหล่ะครับ

"แต่กรูว่า เมิงอ่ะว่าง ๆ อยู่ใช่เปล่าววะ ไปดูหนามก่อนเลย เป็นยังไงเหมือนที่เราซ้อมกันหรือเปล่า จะได้เตรียมตัวถูก " ใช่ครับสนามนี่แหละปัญหาเหมือนกัน เพราะว่าถ้าสนามที่พวกผมไม่ค่อยได้เล่นกัน
มันจะทำให้เล่นลำบาก บางครั้งบางสนาม แป้นมันก็สูงไม่ค่อยเท่ากันครับ เรื่องชู๊ตนี่อาจมีปัญหาได้ ไหนจะเรื่องพื้นอีก เฮ้อ ปัญหาใหญ่แฮะ

"เออ ๆ เดี๋ยวกรูไปดูให้ก่อนก็ได้วะ แต่กรูไม่ไปคนเดียวหรอก เดี๋ยวกรูเอาไอ้เจต ไปด้วย"  ไอ้เจตก็คือรุ่นน้องผมที่เล่นด้วยกันนี่หล่ะ มันแหล่ะครับที่เป็นคนทำให้ผมได้รู้จักกับพวกทีมบาสโรงเรียนอื่น
คุยกันไปอีกสักพักนัดแนะกันเรียบร้อย ผมก็โทรไปหาไอ้เจตบอกมันว่า 6 โมงให้ไปเจอกันที่ซีคอนก่อน ที่จะไปที่โรงเรียนที่นัดมาอะครับ ไอ้เจตก็โอเค มันดูท่าตื่น ๆ ด้วยหล่ะครับ คงตื่นเต้นหล่ะครับ

ผมกลับไปบ้านก่อนไปเตรียมตัว เอาทุกอย่างที่ต้องใช้ในการแข่งขันใส่กระเป๋า แต่ก็ยังไม่วายที่จะกดโทรศัพท์หาไอ้เฟยมัน แมร่งยังปิดเครื่องอยู่อีก หงุดหงิดโว้ยหงุดหงิด

-----   6  โมงเย็น      ----------

"พี่อยู่ตรงไหนครับ  จะได้เดินไป" ไอ้เจตโทรเข้าเครื่องผมครับ ผมรอมันอยู่ที่ร้านแม๊ค พึ่งมาถึงเหมือนกันแหล่ะครับ ร้านแม๊คมันอยู่หน้าห้างเลยนี่หว่า รอมันตรงนี้ดีที่สุด

"ในแม๊ค เมิงเดินเข้ามาเลย" ผมตอบไป

"คับ เจอกัน" มันก็กดวางสายไปครับ

ผมนั่งรอไอ้เจตมันมองไปนอกกระจกมันติดกับลานจอดรถและถนนใหญ่ ผมก็มองไปเรื่อย ๆ แหล่ะครับ   
มิสซูแลนเซอร์ ชุดแต่งอีโวสีขาววิ่งเข้ามาจอดตรงซองที่ว่างอยู่ด้านหน้านั้น

"รถแมร่งสวยหว่ะ" ผมอุทานกับตัวเอง ตาก็มองที่รถคันนั้นอยู่ แล้วผมก็ต้องตกใจ คนที่ลงรถมาคือไอ้เฟยครับ แต่คนที่ลงมาจากด้านคนขับใครก็ไม่รู้ หล่อด้วยครับ แต่ตัวเนี้ยบมาก
ตั้งแต่ผมจรดรองเท้า นึกว่ากลอฟ์ ไมค์ เหมือนจริง ๆ ครับ ผมยังมองอยู่เห็นตะโกนคุยกันข้ามรถ คุยกันสนิดสนมฉิบหาย หงุดหงิดอีกแล้ว

ทุกการกระทำของคนคู่นี้อยู่ในสายตาผมครับ ไอ้เฟยมันเดินอ้อมไปหาไอ้คนนั้น แล้วก็จับผมให้เข้าที่ จับเสื้อผ้าให้ เชี่ย แค่นี้เมิงก็เด่นแล้ว เมิงจะทำอะไรกับตัวเมิงอีก ผมหมายถึงไอ้ผู้ชายที่มาด้วยกันมันหน่ะครับ
แล้วมันก็เดินไปทางประตูทางเข้าโรงหนัง ตอนเดินไปมันกอดคอกันด้วยครับ ปวดใจหว่ะ ผมกำลังจะลุกตาม ก็มีคนมาตบที่หลังเบา ๆ

"พี่เวย์" ไอ้เจตอ่ะครับมันมาถึงพอดี

"เดี๋ยวกรูมาแป๊ปนึง "ผมบอกกับมันก่อนด้วยสีหน้าเคียจ ๆ ก่อนที่จะรีบวิ่งไปทางประตูโรงหนัง   ผมวิ่งค่อย ๆ วิ่งไป (วิ่งเร็ว ๆในห้าง มันจะดูแปลก ๆ หน่ะครับ อีกอย่างทำไมผมถึงไม่วิ่งไปหามันตั้งแต่ตอนที่
เห็นมันลงมาจากรถ ผมกำลังอึ้งไงครับ คนมันช๊อค แล้วสองคนนี้แสดงความสนิทสนมกันขนาดนั้น ผมมองด้วยความอึ้ง ๆ มันคิดอะไรไม่ออกครับวินาทีนั้นอ่ะ กว่าจะรู้ตัวอีกที มันก็เดินจวนจะหายไปซะและ)

ไม่ทันครับ มันขึ้นลิฟท์ไปแล้ว เอาไงดีวะ ลิฟท์ตัวนี้ขึ้นได้แค่ชั้น ลานจอดรถใต้ดิน ชั้น 1 แล้วก็ ชั้น  4 ตามดีเปล่าวะ ผมกดลิทฟ์เลยครับ ช้าโครต ๆ

"มีไรป่าวพี่ " ไอ้เจตมันหอบกระเป๋าผมตามมาด้วย หน้าตาตื่น

"เปล่าไม่มีอะไร...เจอคนรู้จักเฉย ๆ "ผมตอบห้วน ๆ

"โห่ย นึกว่ามีเรื่องเห็นรีบวิ่งมานึกว่าเจอโจทย์ซะอีก" ไอ้เจตมันพวกเด็กแซบ ๆ หล่ะครับ ก็คงรู้จักคนหลายโรงเรียน มีหมั่นใส้กันบ้างก็คงไม่แปลก

"แล้วนี่จะไปไหนเนี่ย....อย่าบอกนะว่าจะตามไป" ไอ้เจตถามผมแบบงง ๆ

"เออ ทำไม.." ผมตอบแบบไม่หันไปมอง ตามองแต่ไฟลิฟท์

"ซีคอนออกจะใหญ่ ป่านนี้เดินไปทางไหนแล้วก็ไม่รู้ แล้วทำไมไม่โทรไปหาหล่ะบอกว่าให้รอก่อน เผื่อเขาเข้าไปกินอะไร แล้วเดินหาจะเจอไหม" ไอ้เจตมันตอกหน้ากลับมา
ห่าเอ้ย ถ้ากรูโทรหามันได้กรูจะต้องมาตามแบบนี้ไหม ไอ้โง่  แต่จะบอกแมร่งก็ไม่ได้อีก

"เออ ๆ ช่างเหอะ...... เดี๋ยวค่อยโทรไปคุยก็ได้ " ผมไม่อยากให้ไอ้เจตมันรู้เรื่องมากกว่านี้ ตัดบทดีกว่า

"แดรกไรมายัง เอาไงจะหาไรแดรกก่อนหรือไปเลย" ผมถามมันแบบหัวเสียนิด ๆ

"ไปเลยก็ได้พี่ เดี๋ยวค่อยไปหาไรกินที่โรงเรียนมันก็ได้" พูดเสร็จมันก็เริ่มเดินออกไปเลย

[HadsaNah]

เอ่อ อยากถามว่า

วิธีการเขียนของผมเป็นไงบ้างอ่ะครับ

มันรายละเอียดพอหรือเปล่า หรือเยอะเกินไป

บางครั้งผมเขียนเองยังคิดเลยว่ามันยังไงไม่รู้

มาถามความรู้สึกคนอ่านดีกว่า

แล้วอ่านง่ายไหม??

เป็นไงด้วยอ่ะครับ 

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 

จิ้ม อิๆ

เขียนดีแล้วคับ อาจจะมีต้องดูในส่วนของการบรรยายเพิ่มนีดหน่อย

โดยรวมดีมากแล้ว 

อยากอ่านต่อแล้วสิอยากรู้จังใคร คือ คนที่มากะเฟย

[ohm]

อ่านไม่ยากหรอกครับ 

[Bg LoVe NT]

ตามมาอ่านนิยายน้องนะห์

+1 เป็นกำลังใจให้ก่อน

ไปอ่านล่ะ

[salemon]

อ่านง่ายค่ะ

แต่ว่าอยากให้เพิ่มรายละเอียดมากขึ้นอ่ะคะ

โดยรวมลื่นดีค่ะ

ขยัน โพสอีกนะคะ

[Tifa]

เห็นด้วยจ้า อ่านลื่นดี

ขยันลงอีก ปลื้มตายเลย

[~Kalianeko~]

การเขียนก็ดีอยู่แล้ววคับ


ติงนิดหนึ่งได้มั้ยคับ  เครียด  กับซีเรียส  ได้รึเปล่าคับ 

คือผมก็ไม่ใช่คนภาษาไทยถูกต้องมากมายนะคับ   แต่ว่า  เคียจ  นี้ผมเผลออ่านไปแล้วเติม j ลงไปอ่าคับ เหอๆ

[dahlia]

เขียนอ่านง่ายดีค่ะ ไม่ค่อยสะดุดเท่าไหร่  ไม่ค่อยพรรณนาเยิ่นเย้อมากดี

[HadsaNah]

"วันนี้ ที่โรงเรียนมันแข่งบาสย่อย ๆ กันกับโรงเรียนอื่น ไปด้วยกันเปล่า?" พี่สาวถามผมขณะที่ผมกำลังจะเดินไปดูอะไรกินในไมโครเวฟ (ที่บ้านผมถ้าทำกับข้าวเสร็จจะเก็บไว้ในไมโครเวฟครับใครจะอุ่นกินก็จะได้อุ่นได้สบาย ๆ )


"จริง เปล่า !!!!!!! ไปดิ๊ แล้วมีใครไปบ้างเปล่าอ่ะ" ผมถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ๆ ก็โรงเรียนเก่าเนี่ยมีความทรงจำหลาย ๆ อย่างอยากกลับไปเป็นแบบนั้นจังเลย


"ก็ไปกันหมดแหล่ะ ขาดพี่แกรคนเดียว" พี่สาวตอบผมขณะที่กินกับข้าวบนโต๊ะหมดเป็นที่เรียบร้อย พี่สาวก็รู้แหล่ะว่าผมไม่มีใครหรอกที่โรงเรียนเก่า ก็มีแต่มัน พี่ชายผม แล้วก็พวกพี่ ๆ พวกนั้น จะมีก็แค่เพื่อนอีกนิดหน่อยสมัยตอน ม.ปลาย


"โห่ย...กินหมดเลย แล้วน้องจะกินอะไรเนี่ย " ผมหันมาโวยขำ ๆ ใส่พี่สาวผมเพราะตอนนี้ในไมโครเวฟมันมีแต่ความว่างเปล่า


"ตรู๊ด.................. ๆ ๆ " โทรศัพท์บ้านดังขึ้น พี่สาวผมเดินไปรับ


"สวัสดีครับ" พี่สาวกรอกเสียงห้าว ๆ ลงไป ขณะที่ผมเดินไปที่ตู้เย็นเพื่อจะหาอะไรทำกิน


................................... 


ผมควานหาของในตู้เย็นสักพัก


"ไอ้น้อง ๆ  ทำเผื่อหม่าม้าด้วยน่ะ" พี่สาวพูดพร้อมกับหม่าม้าที่เดินเข้ามาในห้องครัว


"หม่าม้า" ผมพูดเสียงสูง พร้อมกับวิ่งไปกอดแม่


"ไม่สบายอีกแล้วหรอ? ใส่เสื้อแขนยาวไม่ร้อนหรือไง" แม่ถามผมด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วง จะให้ผมใส่เสื้อกล้ามโชว์รอยช้ำหรือไงหว่า เหอะ ๆ


"หม่าม้า จากินอ่ะไร เดี๋ยวเฟยทำให้กิน" ผมพูดกับแม่ผมพร้อมกับส่ายตัวไปส่ายตัวมา ตัวแม่ก็ขยับไปขยับมาด้วยแรงเหวี่ยงเบา ๆ ของอ้อมกอดผม


---- สี่สิบนาทีผ่านไป   -----

ต้มจืดวุ้นเส้นไก่สับ    ไข่เจียวไก่สับ   ผัดพริกเผาไก่   วางอยู่บนโต๊ะกินข้าวหน้าทีวีกลางห้องพร้อมกับคนสองคนที่นั่งอยู่
จริง ๆ แล้วแม่ผมแค่สั่งเอาอะไรง่าย ๆ ก็ได้นะ เนี่ยหล่ะง่าย ๆ ของผม ก็ตอนแรกผมคิดว่าจะทำผัดกระเพราง่าย ๆ ก็พอ
แม่ก็บอกอีกว่างั้นเอาไข่เจียวด้วยแล้วกัน กินกับกระเพราก็สุดยอดแล้วเนอะ ผมก็คิดอีกว่าน่าจะหาอะไรมาซดซะหน่อย
เลยออกมาเป็นต้มจืดอีกอย่าง แต่ที่หลุดออกมากลายเป็นพริกเผาหน่ะหรอ? กระเพราะสิครับ มันเน่าคาตู้เย็นไปแล้ว เพราะไม่ค่อยมีใครเอาออกมาทำอ่ะครับ


"เสร็จแล้ว... น่ากินเปล่าเอ่ย" ผมถามความเห็นจากคนสองคนที่นั่งอยู่ ก็พี่สาวผมกับแม่นะสิครับ


"น่ากินอะน่ากินอยู่หรอก ว่าแต่ผีมือจะตกหรือเปล่าเนี่ย" แม่ผมพูดขึ้นขณะที่เอื้อมช้อนไปตักน้ำต้มจืดมาชิม


"ไม่เห็นอร่อยเลย" แม่พูดขึ้นหลังซดน้ำเข้าไป


"โห่ย ..... งั้นเอาไปทิ้ง ทิ้งให้หมดกดชักโครกลงไปเลยนะ" ผมพูดด้วยอาการงอน ๆ


"งั้นก็พอกินได้  กินกันตายยเนอะ ยังไงก็ดีกว่าไม่มีอะไรกิน" แม่พูดขึ้นพร้อมกันหันหน้าไปหาพี่สาวเหมือนกับหาแนวร่วมซึ่งตอนนี้พี่สาวเคี้ยวผัดพริกเผาไก่อยู่ และนำหน้าหงึกหงัก ๆ เหมือนจะเห็นด้วยกับแม่

เป็นงี้ประจำครับจะชมลูกตัวเองนี่มันจะตาย แม่ผมเนี่ย ผมรู้หล่ะยังไงผมก็ทำได้ไม่เพี้ยนจากแม่ผมหรอก ก็แน่หล่ะแม่สอนผมมากับมือทุกอย่างนี่นา


"เรียนเป็นไงบ้าง"แม่ถามผมขณะที่กินกันอยู่


"ก็ดีอ่ะ เรื่อย ๆ ตอนนี้ยังไม่มีเรียนหรอก อาทิตย์หน้านุ้นหล่ะถึงจะเริ่มเรียน อาทิตย์นี้มีแต่รับน้อง" ผมบอกแม่


"แล้วนี่ก็ไม่ไปอีกวันนี้ ไปวันอยุดวัน เขาไม่ด่าให้หรอ เอาให้จบนะคราวนี้ ถ้าไม่จบอีก พ่อแกรไม่ส่งแกรแล้วนะ" แม่พูดขึ้นให้ผมสะอึกทำไมเนี่ย


"รู้แล้วน่าาาาาาาาาาาา " ผมลากเสียงยาว


กินกันเสร็จเก็บผมเก็บโต๊ะกินข้าว  โทรศัทพ์บ้านดังขึ้นอีกแล้ว พี่สาวผมเดินเข้าไปรับ


"ฮาโหล สวัสดีครับ" ทำไมมันต้องทำเสียงห้าว ๆ แบบนี้ด้วยนะเวลารับโทรศัทพ์ผมคิดในใจ 


ผมก็เก็บโต๊ะล้างจานตามไปเลยทีเดียว เพราะบ้านผมก็ไม่มีใครนิครับ ถ้ากองเอาไว้ สุดท้ายแล้วคนที่ล้างก็เป็นผม ไม่ก็แม่ผม ถ้าผมไม่ทำเลยเดี๋ยวแม่ก็ต้องมาทำ

เหนื่อยอีก ไอ้ที่ปวดตามร่างกายก็แสดงออกมาให้เห็นบ้าง แต่ผมชิน ๆ แล้วครับ เจ๊บแปร๊ป ๆ บางทีก็สนุกดี  หรือว่าผมเป็นสาดิสซ์หว่า

ผมล้างจานเสร็จออกมา แม่ก็ขึ้นห้องไปนอนและ ชินแล้วหล่ะครับแม่ก็เป็นแบบเนี้ยหล่ะ แม่พึ่งจะกลับมาจากขายของนิครับ ผมกับแม่แทบจะไม่ค่อยได้คุยกันอยู่แล้ว แต่ผมรู้หล่ะครับทุกอย่างที่แม่ทำอยู่ก็เพื่อที่บ้านทั้งนั้น แต่ความรักที่แม่ให้ผมมาเนี่ยผมรับรู้อยู่ตลอดแหล่ะ เอาเป็นว่าถ้ามีปัญหาค่อยไปพูดกับแม่ แม่ก็ช่วยได้อยู่แล้ว แต่พี่สาวผมนั่งดูโทรทัศน์อยู่


"ไปแต่งตัว ป่ะ เดี๋ยวไปซีคอนก่อน น้องนะเขาอยากกินโออิชิ  ต้องซื้อไปให้อีก แล้วเดี๋ยวเลยไปโรงเรียนเลย" พี่สาวตะโกนแข่งกับเสียงทีวีมา


"แล้วแกรไม่แต่งหรองัย" ผมงงครับ เพราะตอนนี้มันยังใส่ชุดนักศึกษาอยู่เลย ใส่กระโปรงซะด้วย มันขัดกันกับ  ทรงผมที่ถูกเซ็ตเป็นทรงนึกว่า หลุดออกมาจากแม๊กกาซีนเกาหลี จิลหู จิลคิ้ว สร้อยคอที่ห้อยจี้เทห์ ๆ  แล้วไหนจะออฟชั่นทั่วตัวอีก ซึ่งมันมีแต่เครื่องประดับผู้ชายชัด ๆ

"แต่งดิ ไปชุดนี้นี่อายตายเลย" มันพูดพร้อมกับเดินไปปิดทีวี แล้วก็เดินขึ้นบันไดไป ซึ่งตามด้วยผมที่เดินตามมันไปติด ๆ


"เสื้อตัวนี้เป็นไง" "กางเกงนี้หล่ะ" "จะเข้าคู่กับรองเท้าคู่นั้นไหม" มันเดินมาถามตลอด โอ้ยจะบ้าตายไปแค่โรงเรียนเก่ามันจะไปเดินแฟชั่นหรือไง หรือไม่ก็ผมรีบแต่งตัวให้เสร็จแล้วเดินไปนั่งในห้องมันซะเลย มันจะได้ไม่เหนื่อยเดินไปเดินมาแบบนี้


ผมใส่เสื้อยืดธรรมดา พับแขนนิด ๆ ตามด้วยกางเกงยีสน์สีขาว ขาดตรงขาอ่อนนิด ๆ จัดทรงผมให้เข้าที่ด้วยแว๊กซ์นิดหน่อย เฮ้อเสียดายผมเหมือนกันนะเนี่ย ตัดไปทำไมว้า (ผมพึ่งจะเปลี่ยนทรงผมมาเป็นสั้น ๆ หน้าม้าเต่อ ก็ตอนที่ก่อนจะเปิดเรียนเนี่ยหล่ะครับ ก่อนหน้านี้ผมไว้ผมยาว ๆ เหมือนพี่สาวผมแหล่ะครับ แต่ผมไม่ค่อยจัดทรงมันสักเท่าไหร่
มีแต่ก็ทำสี น้ำตาลอ่อน ๆ ให้มันดูบางเบาขึ้นเท่านั้น


รองเท้าผ้าใบหุ้มข้อสีแดงถูกสวมเข้าที่เท้าผม ทันทีที่พี่สาวผมเดินลงมาจากบันได โหแม่ง.. ไปเดินแบบจริง ๆ ด้วยหว่ะ


"ข้า ว่าเสื้อมันแปลก ๆ นะ ว่าไหม" มันถามผมอีกก่อนที่จะเดินไปหยิบกุญแจรถคนงามของมันที่พึ่งแต่งเสร็จได้ไม่นาน


"ไม่หรอก แกรคิดไปเองหล่ะ แค่นี้ก็เวอร์พอแล้ว คือเวอร์กว่านี้คงไม่มีอีกแล้วหล่ะ" ผมตอบแบบตัดปัญหา ลองผมพูดว่า เออ ดิ แค่เออแค่คำเดียว ได้รื้อตู้เสื้อผ้าใหม่อีกแน่ ๆ


"วันนี้ต้องไปเจอ น้องนะ ซะด้วยมันต้องเต็มที่หน่อย" มันพูดพร้อมสีหน้าเพ้อฝัน 


ผมเห็นมันเป็นแบบนี้บ่อยเวลาที่มันชอบใครสักคน  น้องนะที่ว่านี้คือรุ่นน้องของผมที่โรงเรียนเก่า ตอนนี้คงอยู่ม.6 แล้วมั้ง น้องนะ ไม่ได้เกียจผมเหมือนเด็กนักเรียนคนอื่น ๆในโรงเรียนหรอก เพราะว่า น้องนะเข้ามาก็ตอนที่ผม อยู่ ม.ปลายแล้วไม่มีใครหมั่นใส้ผมตอนอยู่ม.ปลายแล้วหล่ะ จะมีก็แต่พวกที่เรียนรุ่นไกล้ ๆ กันเท่านั้น เพราะว่าไอ้พวกพี่ ๆ มันก็จบไปนานแล้ว แล้วมันก็ไม่ได้มาวุ่นวายในโรงเรียน
บ่อย จะมาก็แค่มารับผมกลับบ้านเท่านั้น

"บรึม ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ " เสียงท่อรถสะเทือนใจดีฉิบ
มันออกรถมาก็ถามถึงตรงนั้นตรงนี้บนรถมัน "เสียงท่อเป็นยังไง" "แต่งแค่นี้พอหรือยัง" "มันสวยพอแล้วใช่ไหม"
ผมก็เออ ออ ไปกับมันหล่ะครับ ขี้เกียจขัด เดี๋ยวปัญหายาว พี่ผมมันเป็นพวกต้องตอนนี้เท่านั้น ถ้าเกิดมันอยากได้อะไรขึ้นมา
ก็ต้องตอนนี้ ต้องตอนนี้เลย ต้องให้ได้อย่างใจมันเลยหล่ะครับ  มาถึงซึคอนมันลองวนเข้าไปดูทางด้านหน้าว่าจะมีที่จอดไหม มันไม่อยากอ้อมรถไปด้านหลังอ่ะครับ มันบอกว่ากัวสะเกริต์ หน้าขูดบ้างหล่ะ ไอ้นั่นไอ้นี่บ้างหล่ะ เฮ้อ เหนื่อยใจกะมันจริง ๆ แล้วผมก็โชคดีครับ มีซองว่างอยู่ซองหนึ่ง มันรีบปรี่เข้าไปเลยครับ


ลงจากรถ


"ดีแล้วแน่นะ" มันตะโกนข้ามรถมาถามผมที่อยู่อีกฝั่งหนึ่ง


"เออ ดิ ดีแล้ว" ผมตอบแบบเริ่มหัวเสียแล้วมันจะอะไรหนักหนาเนี่ย


"กรูว่าเสื้อตรงนี้มันแปลก ๆ จริง ๆ แหละ" มันก็เอื้อมมือไปจับเสื้อมัน  ผมต้องเดินไปหามันแล้วดูให้ว่ามันเป็นยังไง


"ก็ไม่ได้เป็นอะไรนี่ มันก็เป็นแบบนี้แหล่ะ แล้วผมก็เอามือไปจัดทรงผม เสื้อผ้าให้มันอีกที" เฮ้อ พี่สาวตรูหรือสามีตรูกันแน่หว่า


"หล่อแล้วเว้ย" ผมบอกมันอีกทีก่อนที่จะเดินนำมันออกมา  มันก็เดินตามผมมาไปที่ทางเข้าประตูโรงหนัง มันกอดคอผมเดินไปด้วยกัน ............ น่ารักจังพี่ผมเนี่ย ผมรู้สึกถึงความรักของมันที่ถ่ายทอดมาเวลาที่เดินกอดคอผม แต่ก็ปวดแปร๊ป  ๆ มันหนักง่ะ ก็ผมปวดตัวอยู่นี่ครับ แต่ก็เอาเหอะ ไม่ตายหรอกน่า

เข้าไปถึงลิฟท์ โอ้วโชคดีแฮะ ลิฟท์จอดอยู่ชั้นนี้พอดี กดได้ปุ๊ปก็เปิดเลย..................

อูยลืมไปซะสนิดเลย พวกพี่บอกให้โทรหานี่หว่า ...

[~Kalianeko~]

ที่ไหนได้....
คนที่คิ้วเข้มหึง   ก็พี่สาวนี่เอง


ว่าแต่ตูมาปาดป่าวหว่า

[RN]

จิ้มๆๆๆ

หุหุ  ไอคิ้วเข้มไปไหนนนนนนน

บทหายๆๆ  หุหุ

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

แหมอีเราก็คิดว่าเฟยมากะใครอิๆ ที่แท้ก็พี่สาวสุดหล่อนี่เอง  

รออ่านต่อน๊า ชอบมากมายอยากบวกให้นะเนี่ยแต่ต้องรอ 12 ชม.ก่อน อะ

[HadsaNah]

เอ่อ คือ คำแนะนำนะครับ คือผมอยากให้อ่าน ชื่อของตอนด้วยอ่ะครับ

มันจะทำให้เข้าใจความรู้สึกของตัวละครในขณะนั้นอ่ะน่ะครับ

เพราะว่ามันจะเป็นสาเหตุและ เป็นตัวที่เปลี่ยนแปลงหลาย ๆ อย่างในอนาคตอ่ะครับ

[Poes]

เวย์จะเป็นหนุ่มคิ้วเข็มคนนั้นมั้นน๊าา  

[Mint]

 

ลุ้นๆว่าจะไปจ๊ะเอ๋กันอ๊ะเปล่า

[menano]

อืมมมมม

ล้นกะมินท์ด้วย

5555

[M@nfaNG]

พี่สาวหล่อขนาดนี้...อยากเห็นจัง

[krappom]

โธ่ ที่แท้ก็พี่สาว(?)นี่เอง

แต่งได้โอเคแล้วนะ
ติดนิดนึงตรงคำผิดอ่ะ
แต่ก็ค่อยๆ แก้ไขกันไป
สู้ๆ
 

[nana]

คึ คึ พี่สาวหล่อได้มากมายจริงๆ