ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามโพสต์ข้อความที่ไม่เหมาะสมและเกิดความขัดแย้ง
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
เวปไซต์ แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่าง ประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0*************************************************************************************************
เคยจินตนาการถึงคนรักในอุดมคติไม๊ครับ ผมเคยครับ ผมเคยคิดว่าคนรักของผม ต้องน่ารักๆ ขี้อ้อนหน่อยๆ คอยดูแลเอาใจใส่ผม เฮ้อ! แค่คิดก็มีความสุขแล้วครับ แต่ก็อย่างที่รู้กัน อุดมคติกับความจริงมักไปด้วยกันไม่ได้เสมอ ไอ้ที่ผมจินตนาการไว้ หายไปเมื่อผมหันกลับมาเจอ ใครบางคน นั่งกระดิกตีน อ่านหนังสือพิมพืด้วยท่าทางที่ดูแล้วบอกได้คำเดียวว่า คันอวัยวะเบื้องต่ำเป็นยิ่งนัก ไอ้คนคนนั้นลดหนังสือพิมพ์ลง หันมายักคิ้วให้แบบกวนตีนอีกรอบ แถมด้วยเสียงยานคาง
"มองไรค้าบบ รู้แล้วว่าผมหล่อ ไม่ต้องมองเยอะ เดี๋ยวความขี้เหร่มันจะมาติดผม ข้าวอ้ะเสร็จยัง หิวจาตายแระเนี่ย ให้ว่องเพ่ให้ว่อง"
" เออ! รู้แล้ว แม่งสั่งกรูจัง กรูมีเมียหรือมีพ่อวะเนี่ย แทนที่จะมาปรนนิบัติกรู กรูต้องมานั่งทำให้เนี่ย" ถึงผมจะบ่นแต่ผมก็เดินไปทำกับข้าวให้มันนะครับ (แล้วมึงบ่นเพื่อ?) เรื่องของกรู! ผมเริ่มทะเลาะกับตัวเองอีกละ ไอ้เสียงยานคางก็ดังมากวนประสาทอีกรอบ
"แล้วงายยย หรือจะมาเป็นเมียผมอ้ะ ผลัดกัน ผมพร้อมทุกสถานการณ์นะ 5555+" -*- มึงรอไปเหอะ กรูคงยอม สาดดดด
"นั่งรอแดกอย่างเดียวเลยนะเมิงง ข้าวอ้ะมายกดิ หรือจะรอกรูประเคน" ผมตะโกนสั่ง
"มาประเคนเด่ะ เดี่ยวให้พร" มันยังไม่เลิกครับ ผมเลยให้พรมันแทน
" สาดดด" เสียงหัวเราะแบบกวนตีนดังอีกรอบ ก่อนที่มันจะพาตัวผอมๆ ของมันมาช่วยผมยกกับข้าวไปวางที่โต๊ะ พอได้จานข้าวมันก็นั่งกินแบบไม่มองหน้าใคร มือหนึ่งถือช้อน มือหนึ่งถือหนังสือกีฬา บางทีก็หันไปมองทีวีที่เปิดทิ้งไว้ด้วย ทำได้ไง? ผมต้องดึงหนังสือพิมพ์ออกจากมือมันให้มันเลือกเอาสักอย่าง มันหันมาทำหน้ายุ่งใส่ผม แต่พอเจอหน้าดุๆ ของผมเข้าไปก็จ๋อย นั่งก้มหน้าก้มตากินข้าวไป
ระหว่างนั้นผมได้แต่พิจารณาคนตรงหน้า หน้าตากวนๆ ติดจะหวานนิดๆ ผิวเนียนขาว ปากแดง ตาโตที่มักจะมองตรงมาที่ผมเสมอ เมื่อไหร่กันนะ ที่ผมเปิดใจให้ใครเข้ามาใกล้ถึงขนาดนี้ เมื่อไหร่กัน ที่ผมยอมเปิดโลกส่วนตัวให้คนคนหนึ่งก้าวเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิต ระหว่างที่ผมนั่งมอง ตาโตๆ ก็มองหน้าผม
"รอให้ข้าวมันซึมเข้าผิวหนังหรอ ค้าบบ มองอยู่ได้ กินเด่ะ" ผมได้แต่ประเคนมะเหงกลงบนหัวที่ตัดผมทรงเกาหลีที่ผมดูยังไงก้อไม่เกาหลี มันดูออกไปทางยุ่งๆ มั่วๆ ยาวๆ ปรกหน้าปรกตา บังหน้าเนียนๆ ของมันจนเกือบหมด ผมเอื้อมมือไปจับปอยผมที่ยาวๆ นั้นทัดไปที่ใบหูให้ ปากแดงๆ หันมายิ้มให้ ก่อนจะก้มหน้าก้มตาจัดการกับอาหารตรงหน้าต่อ
กิน ข้าวเสร็จไอ้ตาโตก็เข้าไปล้างจานชามโดยที่ผมไม่ต้องสั่ง ผมเดินออกมานั่งสูบบุหรี่นอกบ้าน สักพักไอ้ตาโตก็ตามออกมาทำหน้าบู้บี้ ผมเลยดับบุหรี่ รู้ว่าคนข้างๆ แพ้ควันบุหรี่ แต่ก้อไม่เคยห้ามไม่ให้ผมสูบ ผมดึงคนที่ยืนค้ำหัวผมมานั่งข้างๆ
"เรียนกี่โมง" คนข้างๆทำหน้ายุ่ง
"เรียนอารายอีกกกกก ไม่มีเรียนแล้ว" ผมหันมาคิ้วยุ่งแทน
"อ้าวแล้วที่แต่งตัวไปมหาลัยทุกวันนี่อ้ะ ไปทำไม" มันทำหน้าเหมือนผมโง่ครับ ผมเลยตบหัวมันไปทีนึง
" โอ๊ย โหย แม่งโหดร้ายชอบทำร้ายร่างกาย ..เฮ้ยๆๆ อย่าๆ บอกละๆ ไปทำโปรเจ็คจบค้าบบ" มันรีบบอกเมื่อเห็นผมยกมือขึ้นเตรียมประเคนลงไปอีกรอบ ผมพยักหน้าแสดงอาการเข้าใจ
"ถามแต่ผม แล้วพี่มาร์ชอ้ะ ไม่ไปทำงานหรอ"
"ว่าจะไปบ่ายๆ "
" โหยย สบายว่ะ อยากทำงานแบบนี้บ้าง เข้ากี่โมงก็ได้" ผมได้แต่ยีผมมันให้ยุ่งกว่าเดิมไม่ตอบอะไร คนข้างๆ โวยวายนิดหน่อยก่อนจะนั่งนิ่งๆ เมื่อเห็นว่าผมลูบหัวมันเล่นเฉยๆ ผมนั่งคิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมา กว่าจะผ่านมาถึงจุดนี้ ผมต้องผ่านอะไรมาบ้างนะ ...
TBC ....
*** เนื่องจากคนแต่งมันเอาสมองมาคิดแต่เนื้อเรื่อง จนสมองฝ่อ หมดปัญหาแต่งชื่อเรื่อง รอยหยักในสมองราบเรียบไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ก่อนโพส์ไอ้มาร์ชคิดชื่อเรื่องซ่ะหัีวปั่น แต่มีปัญญาได้แค่นี้อ่ะ
ยังไงรบกวนผู้สันทัดกรณี ป้าๆ ประจำบอร์ดช่วยไอ้มาร์ชที ว่าไอ้เรื่องนี้มันต้องตั้งชื่อว่าไร ??
ไอ้มาร์ชจนซึ่งปัญญาอย่างแรง
ช่วยไอ้มาร์ชที
*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
ทิพย์โมบอร์ดนิยาย
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
