เล่นไรกานนนน ไม่อยู่แป๊บเดียว เล่นกันงี้เลยเหรอเนี๊ย ***********************************************************************************************
เช้าวันรุ่งขึ้นผมตื่นงัวเงียตื่นตอนเช้าแบบเซ็ง ๆ กับเสียงนาฬิกาปลุกอุลตร้าแมนที่ผมยังไม่แน่ใจว่าตัดสินใจซื้อมันเข้าไปได้ยังไง เพราะเสียงปลุกมันดังแสบแก้วหูฟังทีขี้หูออกมาเต้นระบำฮาวายสามสิบแปดตลบ ช่างแตกต่างกะตอนลองเสียงก่อนซื้อเสียนี่กระไร ตอนนั้นกรูว่าเสียงมันน่ารักนะ แล้วดูตอนนี้ อร๊ากก เอาไปปาหัวหมาข้างบ้านอาจจะได้ประโยชน์และความสุขกว่า!กว่าจะลุกออกจากเตียงได้ผมก็งอแงกับกับตัวเองพอสมควร ก็เป็นคนไม่ชอบตื่นเช้านี่นา สมัยเรียนไม่เห็นต้องตื่นเช้าขนาดนี้เลย คิดแล้วเหนื่อยใจ หลังจากบิดตัวอีกแปดสิบตลบผมก็เดินงงๆ มึนๆ ไปอาบน้ำ กว่าจะอาบน้ำอาบท่าเสร็จก็ใช้เวลาพอสมควรเพราะเป็นคนที่ค่อนข้างอาบน้ำนาน เคยนอนหลับในอ่างอาบน้ำมาแล้วด้วย ตื่นอีกทีก็สว่างเลย ดีไม่เปื่อยตายคาอ่าง! ผมไม่ได้รีบร้อนอะไรมากมายเพราะคิดว่าเสร็จแล้วจะโทรบอกเพื่อนให้แวะมารับไปทำงานด้วยอย่างน้อยลงที่อนุสาวรีย์ก็ยังดี ไอ้เพื่อนผมคนนี้มันได้งานแถวสีลมครับ เป็นบริษัทผลิตเกมส์ออนไลน์ ผมสงสัยมากว่ามันไปโกหกอะไรเค้าไว้ เค้าถึงได้รับมันเข้าทำงานเร็วจัง ตอนเรียนจบเกรดมันน้อยกว่าผมด้วยซ้ำ แต่จุดเด่นมันเนี๊ย มันเป็นคนที่ปลิ้นปล้อนกะล่อนตอแหลเป็นอย่างมาก หลักฐานก็มีให้เห็น โดยการที่มันมีแฟนทีเดียวถึงสามคน สามารถไม๊ล่ะ หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจตอนเช้า ก็ได้กาแฟ พร้อมทั้งขนมปังแผ่นนึงคาบคาปาก ไปนั่งเต๊ะจุ้ยหน้าบ้านพร้อมกับกดโทรศัพท์หาเพื่อนทันที
“เฮ้ย ตู่ ตื่นยังเมิง แวะเข้ามารับกรูด้วยดิ”
“รับห่าไรเมิงกรูถึงดอนเมืองแล้วเนี๊ย ไม่โทรมาเร็วกว่านี้ว่ะ แล้วรถเมิงไปลืมทิ้งไว้ที่ไหนอีกล่ะถึงได้ให้กรูไปรับ” เง้อ มาเป็นชุด
“แฮ่ะ ๆ ๆ เมื่อวาน กรูลืมไว้ที่ทำงานอ่ะ ไม่ต้องถามมาก สรุปวนกลับมารับกรูไม่ได้ใช่ป่ะ กรูเพื่อนเมิงน่ะเฟร๊ย”
“ ช่าย ๆ ๆ เมิงน่ะเพื่อนกรู แต่ไม่ได้ให้เงินเดือนกรู แล้วก็ไม่มีสิทธิ์อนุมัติให้กรูผ่านโปรได้ ฉะนั้น ตัวใครตัวมันว่ะ 555+”
“ เออ รักกรูมากเลยน่ะเมิง แค่นี้แหล่ะไอ้ใจดำ ไอ้อำมหิต ไอ้ .. ไอ้..วุ๊ย บาย” (ด่าได้สาวมากก) มาอีกละอิเสียงเวร เรื่องของกรู หลังจากได้ฟังคำตอบอันแสนจะน่าประทับใจของเพื่อนรัก เท่านั้นแหล่ะครับ รีบวิ่งเข้าบ้านทันที พร้อมที่จะกระเด็นออกจากบ้านได้ทุกเมื่อครับ แต่ก่อนที่ตัวจะหลุดออกจากรั้วบ้านได้ ลุงบ้านตรงข้ามที่รดน้ำต้นไม้ตะโกนบอก ให้ปิดบ้านและล๊อคบ้านด้วย แฮ่ะ ๆ เกือบลืม เคยครับใช่ว่าไม่เคย ลืมปิดบ้านตัวเองออกบ่อย ดีหน่อยที่ข้าง ๆ บ้านและลุงบ้านตรงข้ามแกช่วยดูให้ แถวนี้เค้าใจดีครับอยู่กันมานานตั้งแต่เด็ก ๆ ก่อนที่ป๊ากะแหม๊ะจะย้ายบ้าน ก่อนไปเค้าก็ฝากฝังกันเป็นอย่างดี บางทีก็มีการทำอาหารมาให้กินด้วย ผมเองด้วยความเกรงใจอ่ะน่ะก็ได้แค่ให้เค้าราดข้าวใส่จานมาให้ กินเสร็จก็เอาไปคืนเท่านั้น เนี๊ยเกรงใจแล้วน่ะ ไม่งั้นจานคงไม่ล้างอ่ะ คืนไปทั้งอย่างนั้นแหล่ะ กร๊ากกก หน้ำซ้ำ บางทีอาบน้ำเสร็จลืมปิดก๊อกน้ำ ออกไปเรียนกลับมาน้ำท่วมบ้านก็ออกบ่อย ก็อย่างว่าอ่ะน่ะคนหน้าตาดี ทำอะไรก็ดูดีไปหมด เกี่ยวกันไหม๊เนี๊ย (กูว่าไม่เกี่ยวว่ะ ก่อนพิมพ์ไรสงสารคนอ่านด้วยมึง) เมื่อไหร่ชีวิตผมจะปราศจากอิเสียงเวรนี่ครับ -*-
หลังจากสำรวจครั้งสุดท้ายว่าไม่ลืมอะไรจริงๆ ผมก็ออกจากบ้านครับ ในขณะที่สมองกำลังประมวลผลว่าควรจะขึ้นรถเมล์สายไหนไปทำงาน รถสีดำคุ้นๆ เหมือนเคยเห็นเมื่อวานก็มาจอดที่หน้าบ้านผม ผมยืนมองสักพักเนื่องจากเซลล์สมองมีน้อยไปนิดนึงการประมวลผลพร้อมกันสองอย่างจึงเป็นเรื่องที่ค่อนข้างช้า (แรมมึงต่ำว่างั้น?) ถูก! อย่าสงสัยว่าคุยกับใคร ผมคุยกับตัวเองครับ ผมไม่ได้บ้าครับ ผมไม่ได้บ้า (เขาคงเชื่อมึงหรอก) เสือก ตอนนี้กูไม่อยากพูดด้วย ระหว่างที่ผมกำลังทะเลาะกับตัวเอง กระจกรถทางฝั่งคนนั่งก็เลื่อนลง เผยให้เห็นหน้าตาที่คุ้นๆ เหมือนเคยเห็นเมื่อวาน
"มาร์ชเป็นอะไรอ้ะ บ่นอะไรอยู่คนเดียว" อ้าว! นี่ความคิดกรูออกมาเป็นคำพูดเลยเรอะ ผมเลยมองหน้าคนถามชัดๆ อ้าว! (อ้าวอีกละ หลายอ้าวแล้วนะมึง ไปอาบน้ำไหม?) -*- เสือกอีกละ ผมด่าตัวเองในใจ ก่อนจะหันมาหาคนถาม
"พี่นะ มาไงอ้ะพี่"
"ก็ขับรถมาดีๆ นี่แหละ ไม่ได้เดินมา" โอเค กรูซึ้ง กรูถามโง่เอง อย่ามายักคิ้วกวนๆ ค้าบบขอร้อง ผมอดใจไม่ไหวกระโดดจูบปากอย่าว่าผมทีหลังนะค้าบ 555+ เฮ้ย! ไม่ใช่ละ
"โอเคพี่ ผมผิดเอง ผมต้องถามพี่ว่ามาทำไมใช่ไหมพี่" พี่นะระเบิดหัวเราะใส่หน้าผม อะไรอ้ะ ผมถามไรผิดครับพี่ หัวเราะมากๆ จับทำเมียอย่ามาร้องไห้อยู่กะอกผมนะค้าบบ
"หน้ามาร์ชตลกอ้ะ 5555+" -*- ตลกตรงไหนค้าบพี่ ผมออกจะหล่อ ไม่เชื่อถามไอ้มาร์ชมันก็ได้ มันรู้ดีว่าผมหล่อ
"ตลกตรงไหน"
"555+ โอเคๆ อย่าหน้างอ ไม่ตลกแล้วค้าบ ขึ้นรถเร็ว เดี๋ยวสาย" อ่อ สรุปมารับกรูใช่ไม๊เนี่ย ไม่บอกตั้งกะทีแรก ไม่งั้นกูขึ้นรถไปแล้ว ไม่น่าเสียเวลาต่อล้อต่อเถียงเล๊ยย ผมรีบล็อคประตูบ้านก่อนจะเปิดประตูรถไปนั่งบนรถ พี่นะเลยออกรถไป
ระหว่างที่นั่งมาบนรถก็เหมือนเคย เราสองคนนั่งคุยกันเรื่องนู้นเรื่องนี้ไปเรื่อยๆ จนถึงที่ทำงาน ผมดูนาฬิกาเห็นว่ายังพอมีเวลาเหลือเลยเดินไปดูรถตัวเอง พี่นะเดินตามผมมามาหยุดข้างๆ
"ดูไรอ้ะมาร์ช"
"ดูรถดิพี่ พี่จะให้ผมดูอะไรอ้ะ แถวนี้มีแต่รถ เอ๊ออ คนเรา ถามแปลก" พี่นะหัวเราะครับ พี่ครับผมว่าพี่ควรจะโกรธที่ผมกวนตีนนะครับพี่ ไม่ใช่มาหัวเราะผมค้าบ ผมไม่ใช่ไอ้อ่างเถิดเทิงนะค้าบเพ่ แกหัวเราะจนน้ำหูน้ำตาไหนเลยนะครับ แล้วค่อยหันมาบอกผม
"กวนตีนนะเราเนี่ย" อ้าว พี่เพิ่งรู้หรอค้าบ คุยกะผมมาตั้งนานเพิ่งรู้หรอค้าบ พี่นี่ช้าเนอะ ไม่เหมือนชะนีตัวนึง คุยเอ็มกะผมสามวันมันเดาะเรียกผมอิเลวมาร์ชเรียบร้อย เหมือนสนิทกันมาสามปี -*- เถื่อนจริงๆ
"เพิ่งรู้หรอค้าบพี่" ผมตอบพี่นะกวนๆ พี่นะขำอีกรอบ แล้วหันมาถามผม
"รถใครอ้ะ"
"รถผมดิพี่ เมื่อวานพี่ลากผมกลับผมเลยลืมเลยว่าเอารถมาทำงานด้วย" คราวนี้พี่ผมลงไปนั่งเลยครับ หัวเราะไม่หยุด ไรอ้ะ ผมทำไรผิดอีกคร้าบบบ หลังจากแกตั้งสติได้สักพัก เลยหันมาคุยกะผม
"ลืมรถเนี่ยนะมาร์ช คิดได้ไง" -*-
"พี่ค้าบ ถ้าผมคิดผมจะลืมม๊ายยย นี่ไม่ได้คิดไงเลยลืม เข้าใจไม๊เนี่ยย" พี่นะลงไปขำอีกรอบ ผมเริ่มงงละ ตกลงแกเส้นตื้นใช่ไม๊เนี่ย ผมขี้เกียจต่อล้อต่อเถียง เลยเดินไปดูรถ เมื่อเห็นว่ารถสุดที่รักผมยังอยู่ดีไม่มีส่วนใดบุบสลายผมเลยเดินออกมา พี่นะที่คงเริ่มสงบสติได้หันมาถามผม
"กินไรมารึยังอ้ะมาร์ช"
"ไม่อ้ะพี่ เช้าๆ ผมกินแต่กาแฟ"
"หรอ เออๆ งั้นไปหาปาท่องโก๋กินกัน" -*- พี่ค้าบได้ข่าวว่าผมบอกว่ากินกาแฟอย่างเดียวค้าบบ
"ไม่เอาอ่ะพี่ ผมกินแต่กาแฟ"
"เฮ้ยไม่ได้นะ อาหารเช้าเนี่ยสำคัญกับร่างกาย ไม่กินข้าวกินปาท่องโก๋ก็ยังดี มาๆ เดี๋ยวพี่พาไปเจ้าอร่อย" ครับบอกเสร็จก็ไม่ฟังความคิดเห็นของผม ลากข้อมือผมลิ่วๆ ตามพี่เขาไป แล้วอย่างผมจะทำอะไรได้ครับ ได้แต่เดินตามไปอย่างงั้นแหละ
มาถึงร้านพี่เขาก็สั่งๆ ทั้งปาท่องโก๋และซาลาเปา แล้วก็ลากผมไปซื้อกาแฟร้อนที่ร้านกาแฟ ผมจะบอกว่าขึ้นไปชงเอาก็ได้ก้ไม่ทันแล้วแกเล่นสั่งใส่แก้วให้เรียบร้อยแถมจ่ายตังค์ให้ด้วย แม่ง ถ้าไม่อร่อยนะ กรูจะเคืองให้ (ทำอย่างกะมึงทำอะไรได้มากก่านี้งั้นแหละ) มาอีกละเสียงปิศาจเนี่ย ผมขี้เกียจจะเถียงกะมันอีกอย่างกลัวพี่เขาจะคิดว่าผมบ้า เลยรอจนได้กาแฟก็ขึ้นไปบนออฟฟิศพร้อมกัน พอเข้ามาออฟฟิศพี่เขาก็ยังไม่ปล่อยมือผมนะครับ หลายคนที่เข้ามาแล้วก็มองแล้วทำหน้ายิ้มๆใส่ผม ผมก็ทำตัวไม่ถูกสิครับ ไม่รู้จะทำหน้ายังไงดีพี่แกเล่นมองกันทั้งแผนก จะอายหน้าก้ไม่มียางซะด้วย เลยเดินนิ่งๆ ไปครับ เนียนๆ ไป ก็คนจูงมันยังไม่อาย ผมเป็นแค่วัวตัวน้อยเดิมตามต้อยๆ จะอายทำไมถูกไม๊ครับ 555+ (ตกลงเมิงยอมรับว่าเป็นวัวแล้วใช่ม่ะ) เสือก! ด่าตัวเองรอบหนึ่งแล้วก็ตามพี่เขาเข้าไแคนทีนครับ พี่นะลากผมไปนั่งที่โต๊ะ โดยที่แกมานั่งฝั่งตรงข้าม ผมกับพี่เขานั่งจิบกาแฟพร้อมกับกินปาท่องโก๋ไปด้วย กินได้ไม่กี่ตัวก็อิ่มครับ อย่างที่บอกเช้าๆ ผมไม่ค่อยชอบกินอะไรอย่างงี้อยู่แล้ว ระหว่างที่นั่งกินกัน ก็มีพี่หลายคนเดินเข้ามามองยิ้มๆ ผมนี่เขินนะครับ แต่พี่นะแกก้เฉยๆ แถมบางทีมีป้อนปาท่องโก๋ให้ผมด้วย ตามใจพี่แกแล้วกันครับ อยากทำอะไรก้ทำตามสะดวกพี่เลยค้าบบ
กว่าจะกินข้าวเช้าเสร็จ ก็ปาเข้าไปสามโมงกว่า วันนี้พี่นะพาผมไปแนะนำให้พี่ๆ แผนกที่ต้องประสานงานกันรู้จัก ซึ่งแผนกที่ว่าคือ บัญชีครับ ซึ่งเป็นแผนกที่หาความเจริญทางสายตาแทบไม่ได้ ตั้งแต่หัว ยันหาง สาวแก่ ทั้งนั้น อ้อ ยังมีนัองอีฟที่เป็นสาวสวยหลุดมาคนหนึ่ง แต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้มากมั่ง เห็นเวลาคุยกับผมทีต้องเอียงคอพูด ไม่เข้าใจเหมือนกันทำไมต้อเอียงคอ แบ๊วววเหรอ หรือว่าไม่ อีกคน พี่หนึ่ง สาวตัวกลมป๊อก สูงแค่ประมาณ 160 ดู ๆคล้ายลูกฟุตบอลใส่แว่น แต่อารมณ์ของพี่แกฮาได้ใจ ขยันหาเรื่องมาเล่าให้เพื่อน ๆ ขำได้ตลอด มีลูก 1 แต่ก็ขยันสีหนุ่มเหลือเกิน พี่สาว สาวใต้ ผิวเข้ม ตามคม นมตู๊มมม เจอกันครั้งแรกพี่แกก็โฆษณาของดีประจำตัวโดยการมาเกาะแขนแล้วเอาของดีมาสีแขน ถูไปถูมาอยู่นั้นแหล่ะ เอ่อพี่ครับข้างบนน่ะไอ้มาร์ชนิ่งเฉยครับ แต่ข้างล่างไอ้มาร์ชพร้อมรบแล้วครับ ห้องน้ำอยู่ไกลไปไหม๊เนี๊ย 555+ (นี่มึงลืมฉายาตัวพ่อไปรึเปล่า แค่นี้เค้าก็ว่าเมิงหื่นทั้งเล้าละ ยังกล้าพิมพือีก กรูล่ะเชื่อ)-*- ผมควรทำยังไงกะอิเสียงนรกนี่ครับ! หลังจากเจรจาต๊ะอวยกันได้สักพัก ก็เจอข่าวดีครับคือ ปรกติช่วงเที่ยงพี่ๆ เค้าจะเอาอาหารมาแชร์กันกินในห้องครัวของบริษัทครับ เห็นบอกว่าไม่อยากออกไปข้างนอก มันร้อน ว่างั้น พี่ ๆ เค้าก็ชวนผมทานด้วยกัน ผมรึก็ดี๊ด๊า ใหญ่ของฟรีนิ ชอบ กะลังจะตอบตกลงอยู่แล้วเชียว แต่คนข้าง ๆ เนี๊ยอ่ะดิ
“ ไม่เป็นไรครับพี่หนึ่ง เดี๊ยวน้องเค้าจะไปทานกะนะข้างนอกน่ะครับ”
“แหม ๆ ห่างกันบ้างก็ได้น่ะค่ะพี่นะ เห็นเดินตามกันต้อยๆ เดี๊ยวก็เป็นข่าวกันเหรอค่ะ” เอ่อน้องน้องอีฟครับ สนใจเป็นข่าวกับพี่ไหม๊ครับ คนข้าง ๆ นี้ก็แก้ข่าวบ้างก็ดีน่ะครับ เห็นยิ้มรับเค้าเฉยเลย เฮ้อ ...วันนี้ผมถอนหายใจไปกี่ครั้งแล้วเนี๊ย
พอเที่ยงก็เหมือนเคยครับ พี่นะลากผมไปกินข้าวด้วยเหมือนเดิม ก็ร้านแป๊ะ เหมือนเดิมนั่นแหละครับ มันอร่อยนะครับแต่มันเยอะจัด กินได้ทั้งหมู่บ้าน จนผมแอบคิดว่าบ้านแกมีโรงสีเป็นของตัวเองรึเปล่า ให้ข้าวไม่เสียดายกันเลยทีเดียว ก็เหมือนเดิมครับพอผมอิ่มพี่นะก็จะคะยั้นคะยอให้ผมกินอีก ผมเกรงใจก็กินตามแกไปได้อีกนิดหน่อยก็ไม่ไหวแล้วครับอิ่มจริงๆ พี่นะจ่ายเงินแทนผมเสร็จสรรพ แล้วก็ลากผมไปเดินดูขนม
"โหยพี่ ผมไม่กินอ่ะ ขนมอ่ะ ถ้าเป็นเหล้าก็ว่าไปอย่าง" 555+ ก้ไอ้มาร์ชชอบแบบนั้นนี่ค้าบบ
"เอาน่าเอาไปตุนๆ ไว้ก่อนเดี๋ยวบ่ายๆ หิว เหล้าอ้ะค่อยเจอกันวันหลัง เวลาพี่ชวนอย่าเบี้ยวแล้วกัน" โอ้โห ปูทางมาขนาดนี้ไอ้มาร์ชมีรึจะเบี้ยว
"โห่พี่ ที่ไหน เมื่อไหร่ บอกเลยดีก่า จัดกันไปเลย"
"ให้แน่นะ เรา"
"จัดปายเพ่ จัดปายยยย" ผมกับพี่นะพูดคุยกันไปเลือกขนมกันไป ส่วนมากพี่เขาก็เลือกนั่นแหละครับ ไอ้มาร์ชมีหน้าที่บอกว่ากินเป็นกับกินไม่เป็น สองอย่างครับ หลังจากได้ขนมก็กลับมานั่งที่โต๊ะทำงานของตัวเอง พี่นะก็มาวนเวียนสอนงานผมตลอดเหมือนกัน พี่นะเองเป็นพี่เลี้ยงที่ดีน่ะครับ สอนผมแต่ละอย่างเล่นเอาซ่ะกระจ่าง ไอ้ที่สงสัย หรืองง พี่นะอธิบายซ่ะทะลุปรุโปร่ง สอนรู้เรื่องกว่าอาจารย์บางท่านที่มหาลัยด้วยซ้ำ พี่เค้าน่าจะไปเป็นอาจารย์น่ะ ผิวขาว ๆ หน้าตาตี๋ ๆ อย่างนี้สงสัยนักศึกษาสาวติดกันตรึมแน่ ๆ แต่ลักษณะการสอนของพี่เค้าจะแปลก ๆ อยู่อย่างคือ พี่เค้าจะอธิบายงานไปก่อน 1 รอบ แล้วให้ทำงานไปเองก่อน ถ้าไม่เข้าใจให้ถาม แต่ถ้าถามเรื่องเดิม ๆ ไปแล้ว 1 รอบ แล้วกลับมาถามเรื่องเดิม ๆ อีก พี่แกจะเก็บตังค์ ครั้งละ 20 บาทครับ เหมือนจะงก แต่ไม่ยักกะเก็บตังค์ผมจริงๆ ผมซักกะที ถ้าเก็บจริงป่านนี้พี่เค้าคงรวยไปแล้วมั่ง 5555+ พี่นะเนี่ยเขาจะมีเพื่อนพเพื่อนซี้ไม่มีซั้วอยู่คนนึงชื่อพี่วุธครับ เนื่องจากพี่นะสนิทกับพี่วุธ บางทีพี่วุธเองก็เข้ามาสอนผมเหมือนกันมะรุมมะตุ้มรุมรักเมรี่ซ่ะงั้น (เก่าสาดด)-*- อยากหาตัวอีเสียงนรกนี่มากระทืบแระครับ
วันนี้พี่วุธบอกจะพาไปรับน้องครับ ฉลองกันซ่ะหน่อยว่างั้น
“เฮ้ย มาร์ช วันนี้ไปฉลองกันน่ะ พี่กับพี่นะจะเลี้ยงรับน้องซ่ะหน่อย”
“ ที่ไหนอ่ะพี่”
“ไม่รู้ดิ ไอ้นะว่าไง ที่ไหนดีว่ะ ที่เดิมป่ะ” ท่าทางจะไปกันบ่อยแฮ่ะ มีที่เดิมกันด้วย เรื่องกินเนี๊ยผมไม่หวั่นอยู่แล้วครับ
“เราว่าค่อยไปวันพรุ้งนี้ดีกว่ามั้ย เดี๊ยวพรุ่งนี้ทำงานน้องมันจะไม่ไหวเอา” เห่อ ๆ ดูถูกกันมากไปรึเปล่าเนี๊ยพี่
“เอางั้นเหรอ เออ ๆ พรุ่งนี้ก็พรุ่งนี้ เตรียมตัวมาด้วยน่ะเมิง เมาหนักแน่ ไม่เมากรูไม่ให้กลับ” แล้วถ้ากรูเมาแล้วกรูจะกลับไงว่ะพี่ พูดมาได้ไม่คิด (ถูก!) เออ กรุเริ่มรักมึงละอีเสียงนรก
“แล้วนี้กลับกันรึยังอ่ะ มาร์ชเดี๊ยวพี่ไปส่งน่ะ จะได้ไม่ต้องโหนรถเหมือนเมื่อเช้า” ที่กรูโหนเมื่อเช้าเพราะพี่ไม่ใช่เหรอค๊าฟฟ
“อ้าว แล้วบ้านแกอยู่ไหนอ่ะมาร์ช”
“ อยู่ ................อ่ะพี่”
“ เฮ้ย ไอ้นะบ้านแกอยู่บางรัก แล้วบ้านน้องเค้าอยู่คนละซีกโลกกะแกเลยน่ะเว๊ย”
“ห่ะ” ได้แค่นั้นครับ ไหนบอกว่าทางผ่านว่ะ ไรเนี๊ย โกหกเหรอ
“เอ่อ ไม่เป็นไรครับพี่คือผมขับรถมาเองอ่ะ”
“อ้าวเมื่อเช้ามาร์ชมารถไอ้นะไม่ใช่เหรอ แล้วเอามาเมื่อไหร่ พี่งงน่ะเนี๊ย” ไอ้ที่เพื่อนพี่ทำเนี๊ยผมงงกว่ามั้ยค้าบบ
“แฮ่ะ ๆ เอามาตั้งแต่เมื่อวานแล้วอ่ะพี่ แต่เมื่อวานลืมอ่ะ”
“กร๊ากกกกก ไหงขี้ลืมงี้ว่ะ ซวยแล้วเมิงไอ้นะ ได้ไอ้นี่เป็นน้อง งานเมิงจะรอดไหมเนี๊ย” -*- ไม่อยากจะบอกว่าถ้าเพื่อนพี่ไม่ลากผมผมจะลืมรถไม๊คร้าบบบ
“ 5555+ ก็ว่าอยู่” อ้าวพี่นะ ทำไมพูดงี้ว่ะ แมร่ง ขัดใจว่ะ
“ เออ กลับดี ๆ น่ะแก แล้วพรุ่งนี้ไม่ต้องขับรถมาล่ะ ไปกินเหล้ากัน เดี๊ยวขับกลับลำบาก”
“อ้าวพี่แล้วผมกลับไงอ่ะ บ้านผมยิ่งอยู่ถิ่นทุรกันดาร”
“แกอย่าบอกน่ะว่าแท็กซี่ไม่ผ่านบ้านแก” เออจริงแฮ่ะ เห่อ ๆ ๆ นี่กรูโง่หรือพี่เขาฉลาดเนี่ย
“งั้นบายน่ะพี่ พรุ่งนี้เจอกัน”
“ เออ ๆ”
“มาร์ชครับ ขับรถดี ๆ น่ะครับ เอ่อ ....................พี่เป็นห่วง ถึงแล้วโทรบอกด้วยน่ะ” O.o พี่จะห่วงผมทำไมค้าบบบ ชักเริ่มสงสัยแล้วครับว่าผมกลับมาเป็นเด็กอีกแล้วแน่ะ ๆ เอ๊ะ หรือว่าพี่เค้าเป็นแหม๊ะผมปลอมตัวมาว่ะ ห่วงกรูจัง แต่ช่างมันไปก่อน ตอนนี้ผมต้องกลับบ้านแล้วครับ 555+ ในที่สุดกรุก็ไม่ลืมรถ จนกระทั่งขับมาถึงบ้าน อ้ะนะ พี่เขาให้โทรบอก ผมก็ควานหาโทรศัพท์จะโทรบอกแก ค้นไป ค้นมา กระเป๋าหน้า กระเป๋าหลัง ในเป้ ในรถ อ้าว สาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด กรูลืมโทรศัพท์มือถือกะกระเป๋าตังค์ไว้ที่ทำงาน อร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
มาคับมา ใครจะจิ้มตรูดตรู เข้ามา แหมๆ ๆ เล่นซ๋ะตรูอานเชียวน่ะ ชริ!~
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
