ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0 ---------------------------------------------------------
ก่อนอื่นจะต้องบอกก่อนว่าตอนแรกชื่อตัวเอกทั้งสองคนไม่ใช่ชื่อนี้ค่ะ
เรื่องนี้เป็นฟิคของคู่นึงที่เราปลื้มมาก ๆ แต่จะออกมาโพสนอกบอร์ดเฉพาะก็เลยขอเปลี่ยนชื่อแล้วกันค่ะ
ส่วนอื่นไม่ได้เปลี่ยนค่ะ ยังเหมือนเดิมหมดเลย
หวังว่าจะสนุกในการอ่านนะคะ-----------------------------------------
พัทยา ..
พัทยาแล้วไง ..?
มันจะมีอะไรดีขึ้นรึไงกัน .. ?
"เฮ้ย .. ดีขึ้นสิวะไอ้เดียว ถ้ามึงเลิกทำหน้าเป็นตูดอย่างเงี้ย !"
ฝ่ามือหนาตบเข้าที่บ่าเล็กอย่างแรงจนคนที่นั่งกอดเข่าอยู่หลังรถกระบะสีขาวหม่นที่เก่าจนกลายเป็นสีน้ำตาลอ่อน ๆ แทบทั้งคันสะดุ้ง
"ไอ้โจ้ มือหนักชะมัดเลยว่ะ"
บ่นก่อนจะหันหน้าไปย่นจมูกใส่เพื่อนสนิทที่นั่งอยู่ใกล้ ๆ กัน โจ้หันมาหัวเราะเอิ๊กอ๊ากอย่างอารมณ์ดี
ใช่สิ .. ใครจะมาเศร้าอย่างเดียวล่ะ ..
คนที่เพิ่งอกหักมาหมาด ๆ อย่างนี้
แล้วยังต้องโดนลากให้มาเที่ยวกับเพื่อนฝูงที่กำลังอารมณ์ดีสุดขีดอีก 5 คน
"ก็มึงน่ะมัวแต่นั่งเศร้าอ่ะดิ .. บรรยากาศกร่อยหมด ไอ้เดียวเอ๊ย"
แมน เพื่อนหนุ่มหน้าคมผิวเข้มพูดขึ้นมาจากข้างหลัง
"เหอะ .. ก็คนเพิ่งอกหัก จะให้ร่าเริงลั้นลาเหมือนพวกแกได้ยังไงวะ"
คนตัวเล็กยังนั่งกอดเข่าไม่เลิก แต่ถ้อยคำที่แฝงความห่วงใยที่เพื่อนสนิทส่งมาให้ก็พอให้คลายความทุกข์ลงไปได้บ้าง
พวกเขาทั้ง 5 กำลังอยู่บนรถกระบะของคุณลุงใจดีที่จอดรับพวกเขาทั้งหมดจากข้างทาง หลังจากต้องลงจากรถคันแรกเนื่องจากจุดหมายปลายทางมันเป็นคนละที่กับจุดหมายที่พวกเขาวางไว้ ..
ทะเลพัทยา !!
"ถึงแล้ว ๆ ๆ โอย ถึงซักที"
เสียงของบอมบ์ผู้ร่าเริงดังขึ้นมาก่อนที่เจ้าตัวจะทิ้งสัมภาระทั้งหมดกองไว้ที่หน้าประตูแล้ววิ่งถลาขึ้นไปนอนฟุบบนเตียงอย่างไม่เกรงใจใคร
"เฮ้ย ! ไอ่บอมบ์ มาเก็บของมึงก่อน เกะกะขวางทางจริงเว้ย"
เพื่อนร่างหนาใจร้อนที่ชื่อตี๋เอาเท้าเขี่ย ๆ ของที่กองตรงประตูออกแล้วก็เดินเข้าไปนั่งลงบนเตียงเช่นกัน
เดียวอมยิ้มกับท่าทางของเพื่อนทั้งหมด ก่อนจะเดินเอาของไปเก็บแล้วทั้งหมดก็ไปซื้อของเพื่อเตรียมมาก่อปาร์ตี้ริมทะเลในตอนค่ำ
หลังจากท้องฟ้ามืดลงได้ไม่นานเท่าไหร่ กองไฟกองเล็ก ๆ ก็ถูกก่อขึ้นที่หน้าบังกะโลของห้ามหนุ่ม อาหารทะเลสด ๆ ที่ซื้อมาจากตลาดถูกเอามาเสียบไม้เผาไฟและกินกันสด ๆ เบียร์กระป๋องจำนวนไม่น้อยแช่อยู่ในถังน้ำแข็งเย็นเฉียบ
เสียงหัวเราะครึกครื้นของสี่คนที่เหลือเรียกรอยยิ้มบาง ๆ บนใบหน้าหวานได้เป็นครั้งคราว หากแต่ไม่นานมันก็หมดลง เดียวก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเขาต้องคอยครุ่นคิดถึงใครคนนึงที่ใจร้ายกับเขามากมายขนาดนั้น คนที่ทิ้งเขาไปโดยที่ไม่คิดจะสนใจว่าเขาจะใช้ชีวิตอยู่ต่อไปได้ยังไง
คนที่คบกันมานานหลายปีแต่กลับทิ้งเขาไปเพียงเพราะใครคนที่เข้ามาไม่ทันจะถึงเดือน
ไม่อยากจะคิด .. ไม่อยากจะคิดถึง ..
เสียงหัวเราะที่เคยทำให้เดียวร่าเริง ดูจะเหมือนเสียงตอกย้ำกับคนตัวเล็กมากกว่า
เป็นเสียงตอกย้ำที่ว่า .. ทุกคนล้วนแต่มีความสุข ยกเว้นเค้า
"เดียว พอเถอะนะ เรื่องเรา"
เสียงทุ้มที่เคยกระซิบบอกคำหวาน ในวันนี้มันกลับกระซิบคำบอกลา
"แต่ .. ทำไม?"
"ไม่ทำไมหรอกเดียว .. แค่เราไปกันไม่ได้"
เราไปกันไม่ได้ เพราะใครคนหนึ่งกำลังจะไปกับคนอื่น ..
งี่เง่าชะมัด
"เดียว .. ร่าเริงหน่อยเว้ย มึงเป็นอย่างนี้พวกกูเป็นห่วงนะ"
เสียงเข้ม ๆ ของตี๋ดังขึ้นพร้อมกับกระป๋องเบียร์สีเขียวเย็นเฉียบที่ถูกยื่นมาใส่ในมือ ปกติเดียวไม่ใช่คนชอบดื่มแอลกอฮอล์ แต่ในวันนี้ อารมณ์แบบนี้ บรรยากาศแบบนี้ .. มันคงจะไม่แปลกอะไร ถ้าเขาจะยกมันขึ้นดื่มรวดเดียวหมดไปครึ่งกระป๋อง !
"เฮ้ย ! ไอ่เดียว ใจเย็น ๆ ก็ได้ พวกกูไม่แย่งมึงแดกหรอก"
แมนปรามเมื่อเห็นอาการของเดียว ร่างเล็กได้แต่หันมายิ้ม ๆ
เบียร์กระป๋องแล้วกระป๋องเล่าถูกส่งให้ ทุกครั้งที่น้ำสีทองไหลเข้าไปในปาก รสชาติมันแย่จริง ๆ แต่มันก็ทำให้เดียวลืมความทุกข์ไปทีละเรื่องสองเรื่อง ..
จนเมื่อกระเพาะปัสสาวะเริ่มเต็มร่างเล็กก็บอกเพื่อน ๆ ที่เหลือก่อนจะเดินโซเซเข้าไปในบังกะโลของตน
หลังจากทำธุระเสร็จแล้ว เดียวก็เดินออกมาที่หน้าบังกะโลอีกครั้ง แสงกองไฟที่ถูกก่อไว้สว่างอยู่ไม่ไกล ตี๋กับแมนที่ดื่มเข้าไปพอสมควรลงไปนอนกองกับพื้น ส่วนบอมบ์กับโจ้ก็ยังนั่งดีดกีตาร์ร้องเพลงกันไปเรื่อย ๆ มีเสียงงึมงำของสองคนที่พ่ายแพ้ไปแล้วประสานอย่างชวนปวดหัว
สายตาเรียวเลื่อนไปจับบนท้องฟ้าที่น้ำเงินเข้ม มีเมฆสีเทาเข้ม ๆ กระจายอยู่ทั่วไปในท้องฟ้า แต่ส่วนที่ไม่มีเมฆก็มีดวงดาวจำนวนไม่น้อยที่ส่องแสงเป็นประกายวิบวับสวยงาม เสียงคลื่นซัดสาดชายฝั่งเป็นระลอก ๆ ทำให้เดียวต้องตะลึงในความสวยงามของธรรมชาติ
"โจ้ บอมบ์ .. เราไปเดินเล่นนะ"
ตะโกนเสียงดัง เมื่อเห็นเพื่อนทั้งสองหันมาพยักหน้าแล้วร่างเล็กก็เดินเลียบชายทะเลไปอีกทาง
เดียวเดินมาเรื่อย ๆ จนในที่สุดก็นั่งลงที่ริมชายหาด เอาเท้าแช่ฟองคลื่นขาว ๆ ของน้ำทะเลที่ผลัดกันสาดซัดเข้ามา
คนมาทะเลมีสองอย่าง .. หนีร้อนกับหนีรัก ..
หนังที่เขาเคยดูเคยพูดไว้อย่างนั้น
แล้วเดียวจะหนีมันพ้นมั้ย ?
ภาพความทรงจำแสนหวานในอดีตที่พอถูกนำมานึกถึงในเวลานี้กลับกลายเป็นความทรงจำที่เจ็บปวด
น้ำตาใส ๆ ไหลออกมาเป็นสาย
ก่อนที่เสียงสะอึกสะอื้นของคนตัวเล็กจะดังขึ้นเป็นระยะ ๆ
ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ แต่เดียวมารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่หยดน้ำขนาดใหญ่หล่นลงมากระทบตัว
ฝนตก ?!!?
เข้ากับอารมณ์คนอกหักดีจริง ๆ !!
เดียวคิดประชดตัวเองในใจก่อนจะเอามือป้องตามองซ้ายขวาแล้วก็วิ่งไปที่บ้านไม้หลังเล็ก ๆ หลังหนึ่งที่อยู่ห่างออกไปไม่มากนัก
ร่างเล็กนั่งลงหน้าประตูไม้สีขาว ใต้ชายคาที่ยื่นออกไปไม่ใหญ่นัก แต่มันก็กว้างพอให้หลบสายฝนที่กำลังโปรยปรายขนานใหญ่ได้บ้าง
นั่งมองสายฝน พลางคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ซักพักก็รู้สึกถึงอะไรที่มาสัมผัสที่หลังอย่างรุนแรง
"ปั้ก"
"โอ๊ย!"
ร้องตะโกนลั่นก่อนจะสะดุ้งโหยงแล้วหันมามองที่เกิดเหตุอย่างงง ๆ
ที่หน้าบานประตูที่เปิดกว้าง (ซึ่งมันคงเป็นสาเหตุที่ทำให้เดียวต้องสะดุ้งขึ้นมาเมื่อครู่) มีผู้ชายร่างสูง ผิวไม่ขาวนักหากแต่ก็ดูดี ใส่กางเกงเลขาสั้น เปลือยท่อนบนโชว์แผ่นอกแน่นพร้อมทั้งกล้ามท้องแกร่งเป็นลอนสวย
ตากลมโตจ้องมาที่เดียวอย่างงง ๆ
"เอ่อ เป็นอะไรมั้ยครับ"
ร่างเล็กลูบหลังตัวเองเบา ๆ ก่อนจะส่ายหน้าช้า ๆ
"คุณเป็นใคร แล้วมาทำอะไรหน้าบ้านผม"
"เอ่อ .. ผมชื่อเดียว แค่ขอมาหลบฝน"
พอพูดแล้วก็นึกขึ้นได้ว่าตัวเองกำลังยืนตากฝนอยู่ ดวงตาคมจ้องมาที่เดียวอย่างชั่งใจอยู่ซักครู่ก่อนจะยิ้มบาง ๆ ให้
"มาเที่ยวเหรอ"
"อืม"
"เข้ามาข้างในก่อนแล้วกัน เปียกหมดแล้ว"
พูดแล้วก็เดินเข้าไปในบ้านโดยไม่ได้สนใจว่าร่างเล็กจะตามเข้าไปหรือไม่ เดียวยืนนิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่ง .. เค้าจะไว้ใจผู้ชายคนนี้ได้มั้ย ..
"เอ้า .. เข้ามาดิ จะยืนเปียกถึงเมื่อไหร่"
เสียงตะโกนเรียกพร้อมกับผ้าขนหนูสีครีม (ที่อาจเคยเป็นสีขาวมาก่อน -_-) ยื่นออกมาจากประตูพร้อมรอยยิ้มกว้าง เดียวจ้องที่ผ้าขนหนูก่อนแล้วค่อย ๆ เลื่อนไปหาใบหน้าของชายหนุ่มที่เขายังไม่รู้จักแม้แต่ชื่อ
สองเท้าเดินเซ ๆ เล็กน้อยเข้าไปหยิบผ้าขนหนูมาเช็ดศีรษะของตนไปพลาง เดินเข้าไปในบ้านหลังนั้นไปพลาง
เดียวยังคงนั่งงง ๆ อยู่ คิดในใจว่าถ้าไม่ใช่เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์เขาจะกล้าเข้ามานั่งในบ้านคนแปลกหน้าอย่างนี้รึเปล่า
ในบ้านไม่มีอะไรมาก ห้องเล็ก ๆ ที่เดียวเดินเข้ามาถึงเหมือนจะเป็นห้องนั่งเล่น เดียวมองดูทีวีเก่าคร่ำคร่าแล้วนึกสงสัยในใจว่ามันจะใช้การได้รึเปล่า
โซฟาสีแดงสภาพยับเยินวางอยู่กลางห้อง เดียวนั่งลงบนนั้นอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ
"ดื่มมาเยอะเลยสิท่า"
เจ้าของบ้านเอ่ยถาม เดียวพยักหน้าเบา ๆ พลางจ้องหน้าเขา
"ผมชื่อมาร์ช อยู่บ้านหลังนี้กับพ่อ ตอนนี้พ่อผมไม่อยู่หรอกนะ ไปทำธุระ"
"อืม .. ผมชื่อเดียว .. มาจากกรุงเทพ พักอยู่บังกะโลที่อยู่ทางนู้น .. เดินเล่นมาเรื่อย ๆ แล้วฝนมันก็ตก เลยต้องมารบกวนคุณนี่ล่ะ"
"เอาเบียร์อีกมั้ย"
ร่างสูงถามพลางเดินไปที่ตู้เย็น หยิบเบียร์ออกมาหนึ่งกระป๋อง พอเห็นแขกส่ายหน้าน้อย ๆ มือใหญ่ก็เปิดกระป๋องเบียร์ในมือก่อนจะยกมันขึ้นดื่มซะเอง
เดียวจ้องมองอาการที่เป็นธรรมชาติแบบนั้นพลางรู้สึกแปลก ๆ กับตัวเอง มาร์ชเหลือบมามองพอเห็นเดียวจ้องเขาอยู่ร่างสูงก็หัวเราะออกมา
"หน้าผมมีอะไรผิดปกติเหรอครับ"
"อ่ะ .. เอ่อ .. เปล่า"
ตอบพลางก้มหน้างุด
"เดียวเรียนรึทำงาน"
"หน้าแก่ขนาดนั้นเหรอ"
เสียงเล็กถามพลางเอียงคอดูน่ารัก คนข้าง ๆ หัวเราะจนเห็นฟันขาวเป็นระเบียบทั้งแผง
"เปล่าซะหน่อย .. แต่ดูท่าทางไม่ค่อยเหมือนนักศึกษาเลย"
"เดียวเรียนเศรษฐศาสตร์ มหาลัย xxx"
"อืม .."
ดวงตาคมจ้องมองไปเรื่อยเปื่อย หากแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรอีก ทั้งสองคนต่างเงียบกันไปครู่หนึ่ง ก่อนมาร์ชจะเปิดปากขึ้นมาอีกครั้ง
"หนักเลยนะ"
"หืม ?"
"ฝนน่ะ .. คงตกอีกนาน"
เดียวพยักหน้าตามคำพูดเปรย ๆ นั้น
แปลกดีเหมือนกันที่ทั้ง ๆ ที่เป็นคนที่เพิ่งรู้จักกัน แต่ว่าแค่นั่งอยู่ข้าง ๆ คน ๆ นี้โดยไม่ได้พูดอะไรกันมากมาย เรื่องวุ่นวายที่ผ่านเข้ามาก็เหมือนจะหายไปหมด ไม่รู้เป็นเพราะฤทธิ์น้ำสีทองที่ดื่มเข้าไปพอประมาณแล้ว รึเป็นเพราะ ..
"อกหักเหรอ"
"ห๊ะ ?"
"ก็ที่ดื่มขนาดนี้น่ะ เพราะอกหักเหรอ"
มาร์ชถามเรียบ ๆ ท่าทางของมาร์ชที่ไม่ได้ตั้งใจจะเอาคำตอบนักทำให้เดียวไม่คิดว่าถูกรุกล้ำความเป็นส่วนตัว
"อืม .."
ตาคมหันมามองจ้องด้วยแววตาเข้าใจ มือใหญ่เอื้อมไปดึงผ้าขนหนูในมือของคนตัวเล็กมาแล้วเช็ดแรง ๆ ให้ที่ศีรษะ
"ยังเปียกอยู่เลย เดี๋ยวไม่สบายนะ"
"มาร์ช .."
เดียวเอ่ยเรียกเสียงเบา ระยะห่างระหว่างเขาสองคนหดสั้นลงอย่างรวดเร็วในเวลาเพียงไม่นานนัก มาร์ชนั่งอยู่ข้างเดียวบนโซฟาแดงเก่า ๆ ตัวนั้น แต่สองแขนที่เอื้อมมาเช็ดหัวให้นั้นราวกับจะกอดคนตัวเล็กไว้ในอ้อมแขน
ภาพของใครคนหนึ่งซ้อนขึ้นมาในหัวอย่างกระทันหัน ..
"อย่า !! อย่ามาทำดีกับเราอย่างนี้ !!"
อย่ามาทำดี .. ทั้ง ๆ ที่สุดท้ายก็ต้องทิ้งเราไป ..
ตะโกนเสียงดังพลางผลักร่างสูงออกไป มาร์ชตกใจไม่น้อยกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
"เอ่อ .. ผม .. ขอโทษ"
แววตาคมหม่นลงจนน่าสงสาร เดียวก้มหน้านิ่งก่อนจะหันไปมองมาร์ช
"ขอโทษนะมาร์ช ผมไม่ได้หมายถึงมาร์ช .. ผมหมายถึง .."
ฉับพลันน้ำตาก็ไหลรินออกมาเป็นสาย มาร์ชยืนนิ่งไม่รู้จะทำอะไรอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะกระเถิบเข้ามาใกล้ เอาหลังมือเช็ดซับน้ำตาให้กับคนตัวเล็ก
แล้วสิ่งที่มาร์ชไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น มือเล็ก ๆ สองข้างคว้าแขนที่กำลังซับน้ำตาให้แล้วกระชากเข้ามาหาตัวเอง พลางบดจูบเร่าร้อนรุนแรงลงที่ริมฝีปากหนา
มือหนาที่ถูกเกาะกุมไว้ ค่อย ๆ เอื้อมโอบรอบร่างเล็กอย่างช้า ๆ ก่อนที่ทั้งสองคนจะล้มลงทาบทับกันบนโซฟา
"ช่วยให้เราลืมเค้าได้มั้ย .."
เสียงกระซิบถามแผ่วหลังจากถอนริมฝีปากออก แววตาที่จ้องมองมาร์ชไหวระริก
ร่างสูงนิ่งงันคล้ายจะชั่งใจ ก่อนจะหลับตาลงช้า ๆ
ไม่มีคำตอบ ..
มีเพียงจูบอบอุ่นที่ถูกมอบให้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า จากความเร่าร้อนเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นความอ่อนโยน ไล่จากริมฝีปากไปที่แก้มเนียน จมูกโด่งเล็ก หน้าผากมน แล้วจบลงที่เปลือกตาทั้งสองข้าง
"เลิกร้องไห้นะเดียว .. มาร์ชไม่อยากเห็นเดียวร้องไห้อีกแล้ว"
มือเล็ก ๆ โอบรอบคอพลางจูบเข้าที่ริมฝีปากหนาอีกครั้ง ลิ้นเล็ก ๆ ลัดเลาะเข้าไปชิมรสภายในโพรงปากที่ยังเย็นนิด ๆ จากเครื่องดื่มที่เพิ่งจะดื่มเข้าไป รสแอลกอฮอล์หวานล้ำอยู่ในปากของมาร์ช
มาร์ชเอื้อมมือไปถอดเสื้อเชิ้ตตัวบางที่อีกฝ่ายสวมใส่อยู่อย่างรวดเร็ว เผยให้เห็นผิวขาวเนียนละเอียดและจุดเล็ก ๆ สีชมพูสองจุดที่เริ่มจะแข็งตึงจากอารมณ์ลึกล้ำ
"อะ .. จ้องอะไรเล่า"
เสียงหวานพูดเขิน ๆ หากแต่แกล้งบดสะโพกของตนเข้ายั่วเย้ากับสะโพกแกร่งของคนข้างบน มาร์ชชะงักเล็กน้อยก่อนจะจ้องหน้าเดียวนิ่ง
"เดียว .. มาร์ชอยากถามให้เดียวแน่ใจก่อนว่า .. เดียวแน่ใจนะ ว่าสิ่งที่เดียวกำลังจะทำน่ะ ไม่ใช่เพราะเมา มาร์ชไม่อยากให้เดียวต้องมาเสียใจกับมันทีหลัง"
ดวงตาเรียวจ้องมองเข้าไปค้นหาความหมายของประโยคนั้น
ผู้ชายคนนี้ไม่เหมือนผู้ชายคนอื่นที่ต้องการแค่หาผลประโยชน์จากตัวเขา ไม่เหมือนกับ ..
ไม่คิด .. อย่าคิด ..
"อืม .. เดียวเต็มใจ มาร์ช.."
จบคำตอบ ริมฝีปากหนาก็ฉกลงมาที่กลีบปากแดงนุ่มทันที ลิ้นร้อน ๆ เข้ากวาดควานลึกในโพรงปากเล็ก มือทั้งสองข้างปลดกางเกงขาสั้นของอีกคนลงแล้วใช้ขาเขี่ยออกไปให้พ้นตัว
เดียวหายใจสะท้อนเมื่อรู้สึกตัวว่าทั้งร่างกายของตนมีเพียงกางเกงในสีขาวตัวเดียวเท่านั้นที่กั้นเขาไว้จากคนตรงหน้า
ริมฝีปากหนาของมาร์ชไล่เรื่อยลงมาจนถึงซอกคอ ตวัดลิ้นเลียเล็มระริกร่อนจนเดียวครางออกมาอย่างไม่รู้ตัว
"อ่ะ .. มาร์ช .. อื๊อ.."
ยิ่งเสียงครางดังขึ้นเท่าไหร่ มาร์ชก็ยิ่งเร่งลิ้นของตนให้เร็วขึ้น ก่อนจะเป้าหมายไปที่ติ่งหูมน ส่งลิ้นเข้าไปยั่วเย้าในรูหูเล็ก ๆ ของเดียว คราวนี้ไม่เพียงแต่เสียงร้องคราง มือเล็ก ๆ จิกลงบนหลังแกร่งของมาร์ชอย่างห้ามตัวเองไม่อยู่ แก่นกายของเดียวผงาดขึ้นตามแรงอารมณ์เข้าดันที่สะโพกของมาร์ช เมื่อเหลือบลงมองก็เห็นท่อนเนื้อนูนเป็นลำทะลุผ่านกางเกงในเนื้อบางอย่างซ่อนไม่มิด เสียงครางหวานล้ำทำให้มาร์ชยิ่งอดใจไม่ไหว รู้สึกปวดหน่วงในตัวจนแทบระเบิดเมื่อท่อนเนื้อกลางร่างกายขยายขนาดออกเต็มที่
มือใหญ่ล้วงลงผ่านขอบกางเกงใน ทะลุไปกำรอบท่อนเนื้อที่กำลังแข็งขืนข้างใต้ ทันทีที่ปลายนิ้วได้สัมผัส เดียวก็ผวาตัวขึ้นด้วยความเสียวซ่านจนเกินจะกลั้น
"อื๊ออ มาร์ช .."
"ครับ เดียว .."
เสียงขานตอบแหบพร่าด้วยแรงอารมณ์ มือใหญ่รูดขึ้นลงแผ่วเบาแล้วค่อย ๆ เร่งจังหวะไปเรื่อย ๆ ริมฝีปากหนากดหนัก ๆ ตามลำตัวจนหลายแห่งกลายเป็นจ้ำแดง มาร์ชค่อย ๆ เลื่อนริมฝีปากลงมาตามหน้าท้องเรียบเนียนสวย แล้วเรื่อยลงมาถึงสะดือ และต่ำลงมาเรื่อย ๆ
พลันสองมือก็จิกลงบนศีรษะมาร์ชด้วยความเสียวซ่านเมื่อเดียวรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่ครอบครองแก่นกายของเขา .. ความอบอุ่นที่นุ่มนวลกว่านิ้วมือเป็นไหน ๆ
"อ๊า .. สะ .. เสียวจังมาร์ช"
สองมือกำรอบแก่นกาย รูดขึ้นลงเป็นจังหวะพร้อมกับศีรษะที่ผงกขึ้นลงจากช้า ๆ แล้วค่อยเร่งจังหวะขึ้น เสียงครางของเดียวดังระงมแข่งกับเสียงหอบของมาร์ช จนในที่สุดร่างเล็กก็ทนไม่ไหว ผวากายเฮือกขึ้นพร้อมกับเสียงร้องครางหวาน
"อะ .. อ๊าาาา มาร์ชชชชช"
มาร์ชกลืนกินทั้งหมดของร่างเล็กเข้าไปโดยไม่นึกรังเกียจ เดียวนอนหอบหายใจอย่างรุนแรงอยู่อย่างนั้น จนรู้สึกได้ว่าเสื้อผ้าชิ้นสุดท้ายที่ติดกายตนได้ถูกปลดออกไป เมื่อส่งสายตาไปสบกับชายหนุ่มตรงหน้าก็ต้องตกใจเมื่อได้เห็นว่าตอนนี้มาร์ชเองก็ม่ได้ใส่อะไรเหมือนกัน
"มาร์ช ?"
ร่างสูงยิ้มบาง ๆ ให้ก่อนจะพลิกร่างเล็กให้นอนคว่ำแล้วจับเรียวขาขาวแยกออก ถ่มน้ำลายลงบนมือใหญ่แล้วป้ายไปที่ช่องทางข้างหลัง ก่อนจะนำแก่นกายขนาดใหญ่ที่ผงาดจนเต็มที่แล้วไปจ่อที่ปากทาง
"เจ็บหน่อยนะครับเดียว"
แทบจะไม่ทันจบประโยค เดียวก็รู้สึกได้ถึงการรุกล้ำเข้ามาของมาร์ช มันเจ็บเสียจนกลายเป็นจุก เสียงกรีดร้องดังขึ้นอย่างห้ามไม่อยู่
"มาร์ช ! หยุด .. หยุดก่อน เจ็บ !"
"ขอโทษนะครับ ขอโทษนะ .. อย่าเกร็งสิครับ"
มาร์ชกระซิบเสียงแผ่ว ก้มตัวลงมาจูบที่แก้มเนียนอย่างอ่อนโยน มือทั้งสองบีบบี้ที่ยอดอกสีสวยเพื่อคลายความเจ็บปวด สักพักเดียวก็คล้ายจะปรับร่างกายให้เคยชินได้ มาร์ชจึงลองขยับตัวเข้าออกดู
"เจ็บมั้ยเดียว"
กระซิบถามแผ่วเบาด้วยความห่วงใย
"อื้อ .. อื้ม"
เดียวครางตอบเสียงหวาน เหมือนกันจะเป็นสัญญาณให้มาร์ช ร่างสูงจึงขยับสะโพกเร็วขึ้นเรื่อย ๆ ตามอารมณ์
"อ่ะ เดียว .. เดียวครับ"
มาร์ชครางบ้างเพราะเริ่มจะทนไม่ไหวกับความคับแน่นของร่างเล็ก ทั้ง ๆ ที่ท่าทางและการยั่วยวนของเดียวดูคล้ายจะไม่ใช่มือสมัครเล่น แต่ช่องทางที่ยังคงตอดรัดและคับแน่นสุด ๆ ทำให้มาร์ชนึกสงสัย ..
แต่ใครล่ะจะถาม .. ?
"อื๊อ .. มะ .. มาร์ช"
เดียวครางเสียงหวาน ก่อนจะขยับสะโพกตัวเองช่วยร่างสูงไปด้วย มาร์ชขยับตัวแรงขึ้นจากแรงอารมณ์ที่ใกล้จะถึงที่สุด
"ดะ .. ดะ .. เดียว เดียว อ๊า .."
กระแทกรัวเร็วก่อนร่างสูงจะกระตุกเกร็งและปลดปล่อยทุกหยาดหยดเข้าภายในตัวของเดียว
มาร์ชพลิกตัวเดียวขึ้นแล้วก็นอนลงบนโซฟา ก่อนจะดึงให้ร่างเล็กลงมานอนทาบทับบนร่างตัวเอง มือหนาเขี่ยปอยผมที่ลงมาปรกใบหน้าชื้นเหงื่อพราวระยับ
มีคำพูดมากมายที่ทั้งสองคนอยากจะถามไถ่เกี่ยวกับกันและกัน หากแต่การนอนมองตาฟังลมหายใจกันเฉย ๆ คงจะทำให้รู้สึกดีกว่า
เวลาผ่านไปเนิ่นนาน ..
"เดียวลุกไหวมั้ยครับ"
มาร์ชเอ่ยถามเสียงเบา
"หืม .. อ่ะ อื้อ"
พยักหน้าเบา แต่เมื่อพยายามจะลุกขึ้นกลับโซเซจนล้มลงมานั่งพับกับโซฟาแดง มาร์ชมองอย่างอ่อนโยน ก่อนจะคว้าเอากางเกงบ็อกเซอร์ของตนมาใส่ และนำผ้าห่มที่วางไว้บนโซฟามาพันให้ร่างเปลือยของคนตัวเล็ก ก่อนจะช้อนตัวเดียวปลิวขึ้นมากับวงแขนแข็งแรง
"มะ มาร์ช !! ทำอะไรน่ะ"
คนถูกอุ้มหน้าแดง จับที่ไหล่แน่นเพราะกลัวตก
"กอดคอมาร์ชไว้"
เสียงทุ้มพูดอย่างอ่อนโยนแล้วก็พาเดินออกมาที่ริมชายหาด
ฝนหยุดแล้ว เมฆสีเทาก็หายไป มีเพียงแสงดาวพราวระยับบนท้องฟ้าเท่านั้น มาร์ชวางร่างเล็กไปที่หาดทรายอย่างอ่อนโยนก่อนจะนั่งลงข้าง ๆ
"ดาวที่นี่สวยนะ"
"ฝนหยุดตกแล้ว ดาวก็สวยอย่างนี้แหละ"
คำพูดที่แฝงความนัยบางอย่างดังขึ้น เดียวถอนหายใจยาว
"เดี๋ยวมันก็ตกอีก"
"แล้วมันก็จะหยุดอีกเหมือนกัน.."
มาร์ชหันมาจ้องหน้าเดียวนิ่ง ก่อนจะโน้มตัวลงไปจูบคนตัวเล็กอีกครั้ง
สองมือผลักร่างเล็กลงไปนอนราบกับพื้นทรายที่มีผ้าห่มผืนบางปูกั้นไว้ ลมทะเลเย็น ๆ พัดมาทำให้เดียวรู้สึกหนาวลึก ๆ หากแต่เมื่ออ้อมกอดแกร่งตระกองกอดไว้ก็อุ่นขึ้นในทันที
"มาร์ช .."
"ครับ"
"เดียวรู้ว่ามันตลก ที่เดียวมาพูดอย่างนี้กับคนที่เพิ่งรู้จักกันได้ไม่ถึงชั่วโมง .. แต่เดียวก็อยากให้มาร์ช .. เป็นคนที่ทำให้ฝนมันหยุดตก .. ตลอดไป"
จมูกโด่งฝังลงที่แก้มเนียน
"มาร์ชไม่ใช่ผู้วิเศษนะเดียว .. ไม่ได้เก่งถึงขนาดที่จะทำให้ฝนตกรึไม่ตกได้หรอก"
ใบหน้าหวานหม่นลง ..
สุดท้ายมาร์ชก็คงจะทิ้งเค้าไป ..
เหมือนคนอื่น ๆ ..
"แต่ถ้าจะให้มาร์ชช่วยบังไม่ให้เดียวเปียกฝน .. มาร์ชทำได้นะครับ"
ปากกว้างยิ้มเผล่ คนร่างเล็กหันมาสบตา น้ำตาที่กำลังจะไหลก็กลับท่วมทะลักออกมา
แต่ไม่ใช่เพราะความเสียใจ ..
เพราะความติ้นตันต่างหาก
มือเล็กเอื้อมไปคว้ารอบคอร่างสูงแล้วโน้มลงมาจูบอย่างลึกซึ้ง มาร์ชเอนตัวลงนอนแล้วจับร่างสูงขึ้นมานั่งทาบทับบนตัวเค้า แก่นกายที่เริ่มจะแข็งตัวอีกครั้งดันนูนผ่านกางเกงบ็อกเซอร์ตัวบางที่ใส่อยู่จนนัมรู้สึกได้
"บ้า.."
"แล้วไม่ชอบเหรอ"
ถามเสียงทุ้ม เดียวไม่ตอบอะไร ยิ้มเอียงอายแต่มือก็ค่อย ๆ รูดกางเกงของมาร์ชออกช้า ๆ ก่อนจะจูบไล่มาตั้งแต่ปลายเท้า ถึงน่องแข็งแกร่ง ต้นขาเนียน และขาอ่อนที่ทำให้มาร์ชเสียวจนต้องแอ่นตัวขึ้น
ลิ้นเล็ก ๆ เลียเล็มมาจนถึงจุดที่กำลังผงาดง้ำด้วยแรงอารมณ์ เดียวชะงักกึกเมื่อเห็นสิ่งนั้นเต็ม ๆ ตาผ่านแสงดาวระยิบระยับ แต่ก็หยุดไปไม่นาน ร่างเล็กก็ใช้ปลายลิ้นเลียไล้ตามความยาวขึ้นลง จนมาร์ชครางซี๊ด แล้วในที่สุดก็ครอบครองเข้าไปทั้งหมด
มาร์ชปรือตาดูภาพร่างเล็กที่กำลังกลืนกินแก่นกายของเขาด้วยอารมณ์ปั่นป่วน
เดียวไม่ใช่มือใหม่ ไม่ใช่แน่ ๆ .. ทั้ง ๆที่รู้แต่พอเห็นท่าทีเอียงอายแบบนั้นมาร์ชก็ยิ่งมีอารมณ์
เอวแข็งแกร่งขยับสวนประสานกับริมฝีปากที่รูดเข้าออก
"อ๊ะ .. ดะ .. เดี๋ยว เดียว.. มาร์ชจะไม่ไหวแล้ว"
มาร์ชร้องอกมาเมื่อความเสียวซ่านเข้าครอบคลุมจนแทบจะล้นทะลัก
ร่างเล็กถอนศีรษะออกมา ก่อนจะยิ้มลึกลับ ร่างเปลือบของเดียวภายใต้แสงดาวดูช่างยั่วยวนและน่าทะนุถนอมอยู่ในทีเดียวกัน
เดียวค่อย ๆ ขยับตัว ยกบั้นท้ายของตนขึ้นก่อนจะจับแก่นกายขนาดใหญ่จ่อเข้าที่ช่องทางที่ยังคงรู้สึกขัด ๆ จากกิจกรรมที่เพิ่งจะเสร็จไปแล้วก็กดบั้นท้ายของตนลงไปอย่างช้า ๆ
ใบหน้าหวานเหยเกจากความเจ็บปวดและความเสียวซ่านที่ได้รับ จนต้องหยุดลงกลางทาง
มาร์ชยิ้มกว้างเมื่อเห็นดังนั้นก่อนยกสะโพกขึ้นสวนไปอย่างแรง
"อ๊า .."
เดียวร้องครางยาวด้วยความเสียวก่อนจะฟุบตัวลงบนร่างกายเปล่าเปลือยของมาร์ช
ร่างสูงหัวเราะเบา ๆ ในลำคอ
"ขำอะไร .. เดี๋ยวไม่ทำซะเลย"
เสียงหวานแหวขึ้นเบา ๆ ด้วยความเขิน
"เปล่าครับ ไม่ทำแล้ว เดี๋ยวนอนนิ่ง ๆ เป็นท่อนซุงให้เลยเอ้า"
"เดี๋ยวเหอะ"
ตีเพียะลงไปที่ท่อนแขนแข็งแกร่งก่อนจะเสมองไปทางอื่น มาร์ชยันตัวขึ้นนั่งก่อนจะจุมพิตเบา ๆ ที่ริมฝีปากบาง
มือหนาจับสะโพกเล็กโยกขึ้นลง เดียวร้องครางเสียงดังแต่ก็ขยับตัวตามจังหวะของมาร์ช
"อ่ะ .. อ๊า.. อ๊า.. มาร์ช"
"อื้อ .. เดียวครับ .. เดียว.."
เสียงครางดังสนั่นประชันกับเสียงคลื่นที่กำลังซัดสาดมา จนในที่สุดมาร์ชก็ทนไม่ไหว พลิกร่างเดียวลงไปนอนราบกับพื้นก่อนจะยกขาเรียวทั้งสองขึ้นมาพาดบ่า จัดแจงเอาแก่นกายสอดใส่เข้าไปแล้วกระแทกกระชั้นด้วยอารมณ์ภายใน
"อ๊า เดียวครับ .. มะ มาร์ชไม่ไหวแล้ว"
"อื้อ .. เดียวก็ .. อ๊า....."
เดียวรู้สึกได้ถึงน้ำอุ่น ๆ ที่ถูกฉีดเข้ามาในร่างกายของตน ก่อนที่ทั้งคู่จะฟุบลงตระกองกอดแนบกันภายใต้แสงดาวที่พร่างพรายของชายฝั่งพัทยา ..
---------------------------
*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
ทิพย์โมบอร์ดนิยาย
หัวข้อ: [เรื่องสั้น] ฤดูร้อน/ฝน/คนเหงา (อ่าน 40007 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก