อ่านตอนแรกๆคิดว่าจะมาม่าแล้วก็แอคชั่นเยอะซะอีก
พออ่านจนจบ อ่อ มันออกแนวคลาสสิคอยู่นะ ชอบ ><
อ่านจนจบแล้วรู้สึกอบอุ่นหัวใจมากเลยค่ะ
ในที่สุดก็เข้าใจความหมายของชื่อเรื่องที่คนแต่งต้องการจะสื่อซะที
ขอบคุณมากค่ะ
ชอบจริงๆ
ความคิดของภูริทัตนี่..นึกไม่ถึงเลยจริงๆ
เวลาที่อยู่ร่วมกันมากเท่าไหร่ ยิ่งเพิ่มความผูกพันธ์
แน่นอน เวลาจากกันมาถึง ย่อมทำให้เจ็บปวดมากขึ้นตามไปด้วย รู้แบบนี้แล้วก็ยิ่งชอบภูริทัตเข้าไปใหญ่
จากตอนแรกที่คิดว่าภูริทัตนิสัยเด็กมากๆ แถมยังทำอะไรที่เป็นรูปธรรมให้สเตฟานไม่ได้มากก็ตาม แต่ไม่คอดเลยว่า การตัดสินใจที่จะเป็นมนุษย์ต่อไปโดยไม่ขอร้องให้สเตฟานเปลี่ยนภูริทัต จะมีเหตุผลที่ลึกซึ้งและยิ่งใหญ่ได้ขนาดนี้ ทำให้รู้เลยว่าภูริทัตรักสเตฟานมากๆจริงๆ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
โพลล์
