วุ่นนัก รุมรักสถาปนิกหนุ่ม -
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: วุ่นนัก รุมรักสถาปนิกหนุ่ม -  (อ่าน 371684 ครั้ง)

baros

  • บุคคลทั่วไป
 :z2:คนแรกเลย

ออฟไลน์ M@nfaNG

  • ชีวิตคือการตรวจสอบ...
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4453
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +847/-18
นายเอกเรื่องนี้น่ารักดีอ่ะ  มีชีวิตชีวาจริงๆ อิอิ

ออฟไลน์ [N]€ẃÿ{k}uñĢ

  • ~ῲเจ้าแม่Dramaῴ~
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5186
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +740/-5
 :z13:
จิ้มทะลุไปถึงพี่มิ้นท์ และคนเขียนเลยอิๆ
อ่านแล้วประทับใจจังเลยงะมีให้อ่านตลอดเลยอิๆ
+1ให้เลยกับความขยันในพักนี้
แล้วจะรอดูดึกนะคราบว่าจะมาอัพรึเปล่า

dear1127

  • บุคคลทั่วไป
มีแซวนะ  :angry2:  :serius2: 555+

มิสเตอร์เพอเฟคแมนช้าๆ แบบนี้เด่วก็โดนแย่งแล้วจะรู้สึก  :z6:

imageriz

  • บุคคลทั่วไป
เมื่อไหร่รถไฟจะชนกันสักที อยากรู้  :z2: :z2: :z2:

ออฟไลน์ ลูกหมีน้ำแดง

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 471
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +55/-1
โอ๊ยยยยยยยยยยย แทนมีหึงด้วยหละ  :-[

เอาหละสิ จะเลือกใครดีน๊า

มิสเตอร์เพอร์เฟคอย่ามัวใจเย็นสิ

 :z13: ขยันอัพจริงๆ

ออฟไลน์ โน๊อา

  • อยู่เป็นคู่ เช่น ฉันคู่เธอ
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1419
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +99/-1
วันนี้ขยันจังเลย พรุ่งนี้ ต่อได้เรื่อย ๆ เลยนะ

ออฟไลน์ pongsj

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6054
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +213/-9
ตัวเลือกเยอะจริงๆเลยน่ะเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

prawy

  • บุคคลทั่วไป
เรื่องนี้น่ารัก

 :-[   :-[    :impress2:


 :กอด1:

คนแต่ง


ออฟไลน์ oa_ko

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 643
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-0

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ ● MaYa~Boy ●

  • ฉันมันคนขี้อิจฉา
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3992
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +195/-2
เมื่อไหร่จะเจอกันแบบโป๊ะแชะ สามคน แทน ภูวนัย กฤษณะ

ท่าทางน่าจะหนุก

ken_krub

  • บุคคลทั่วไป
เป็นกำลังใจให้ครับ

mecon

  • บุคคลทั่วไป
Re: วุ่นนัก รุมรัก$
«ตอบ #132 เมื่อ06-02-2009 01:23:05 »

 :mc4: ตามทันแล้วคะ

ชอบมากกกกกกกก บุคลิกของแทนน่ารักดี ทั้งงานราษฯ งานหลวงเยอะแยะวุ่นวายไปหมด

บุคลิกทันคนแบบนี้ ออกแนวอ่านเกมส์ผู้ชายเจ้าชู้ได้ขาดชะงัก หึหึ ไม่ชอบคนเจ้าชู้แต่ก็หนีไม่พ้นสักทีนะ อิอิ

ตอนนี้พี่บุรินทร์ก็ติดเครื่องเดินหน้าลุยอยู่แล้ว แต่ดูท่าทาง พี่บุคงมาช้าไปมั๊ยอ่ะ เฮ้อ ไก่เห็นตีนงู งูเห็นนมไก่

กันซะขนาดนี้เป็นพี่เป็นน้องกันหนะดีแล้ว น้องแทนเค้าไม่กินของเก่าหรอกคะพี่บุ มันไม่เร้าใจ

ส่วนคุณเพอร์เฟคแมน ชอบบุคลิกจังคะ นิ่งๆ ดุๆ แต่ก็ดูอบอุ่นพึ่งพาได้ ที่สำคัญทำไมถึงช่ายประชดประชันขนาดนี้ ปากจัดอีกต่างหาก เก็บอารมณ์เก่งเป็นที่สุด และที่สำคัญอ่านสีหน้าและความคิดของแทนออกเหมือนมานั่งกลางใจ

นี่ขนาดแทนเป็นคนคล่อง ฉลาด ทันคนแล้วนะ แต่มาเจอพ่อคุณเข้าไป แพ้ทางตั้งแต่ยังไม่เริ่มชก บุพเพอาละวาดกันจริงๆ ถึงแม้ว่าต่างคนต่างไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร แล้วยังมีกฤษณะเป็นตัวกลางขัดลาภไม่อยากให้แทนหลงเสน่ห์นายจ้างของตัว แ่ต่คนมันจะเป็นเนื้องอก(คู่ = =')กันอ่ะนะ ยังไงก็ต้องรู้เข้าสักวัน  อิอิ

ชอบทั้งภาษาและสำนวนคะ อ่านแล้วก็นึกภาพสีหน้าท่าทางตาม อ่านไปเขินไป (เขินเพื่อ?? อิอิ) ต่างคนต่างคิดโต้ตอบกันในใจ มันส์จริงๆคะ

 แอบเคืองโปรฯ ที่ไม่ไปตามนัด วันอาทิตย์พอฟังขึ้น แต่วันนี้หนะซิมานั่งรอสาวทำสปาแล้วบอกว่าเป็นเพื่อนกัน เชอะๆใครฟังแล้วก็ไม่เชื่อหรอก  :a14: :a14:

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 06-02-2009 01:37:25 โดย mecon »

YO DEA

  • บุคคลทั่วไป
คุณคนเขียนครับ


ขยันจัง


เหนื่อยนัก


ก็ลงไปเรื่อยๆ ละกันนะครับ



อิอิ


 :z2:

katawoot

  • บุคคลทั่วไป
คุณคนเขียนครับ ขยันจัง เหนื่อยนัก ก็ลงไปเรื่อยๆ ละกันนะครับ อิอิ :z2:
อ้าว นึกว่า เหนื่อยนัก ก็พักซะก่อน
เหนื่อยอ่ะเหนื่อยครับ แต่คิดถึงคนอ่านที่น่ารักมากกว่า เหนื่อยก็ยอม  :L2:

ออฟไลน์ SweetSerenade

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 227
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
^
^
^
จิ้ม จิ้ม จิ้ม จิ้ม จิ้ม


คนเขียนขยันโพสต์

คนอ่านก็ขยันอ่านค่ะ

 :กอด1:

ปอลอ เชียร์มิสเตอร์เพอร์เฟค

CocO naTtH mIlK

  • บุคคลทั่วไป

ืnuttykung

  • บุคคลทั่วไป

อ้าว นึกว่า เหนื่อยนัก ก็พักซะก่อน
เหนื่อยอ่ะเหนื่อยครับ แต่คิดถึงคนอ่านที่น่ารักมากกว่า เหนื่อยก็ยอม  :L2:


ปากหวานแบบนี้แล้วจะไม่ให้รักพี่นายได้ไงเนี่ย   :L2:  อิอิอิ

มาลงต่อเร็วๆน้าคร้าบบบบบ

katawoot

  • บุคคลทั่วไป
บทที่ 13 ครับผม
สวัสดีตอนเช้าครับ เมื่อคืนทำงานดึกจนถึงสี่ทุ่มครึ่ง ตื่นมาตีห้า แต่ยังสดชื่นอยู่ แบบว่าเป็นไฮเปอร์ แรงเยอะ
Have a good day ครับ

บทที่ 13

บุริณทร์ใช้เวลาไม่ถึงสิบห้านาทีก็มาถึงร้าน Epicurus ร้านอาหารเมดิเตอร์เรเนียนชั้นนำที่มีลูกค้านั่งเต็มร้าน แทนนั่งคอยอยู่ที่โต๊ะด้านในใกล้ๆ กับรูปปั้นเทพเจ้ากรีก กำลังแหงนหน้ามองรูปปั้นสีขาวอย่างพิจารณา
“ผมสั่งอาหารให้พี่แล้วล่ะ” แทนพูดยิ้มๆ เมื่อบุริณทร์นั่งลง “ซีซาร์สลัดหนึ่งจาน”
“สลัดนี่นะ พี่หิวมากเลยนะแทน” บุริณทร์ท้วง “หิวจนกินแทนทั้งตัวได้เลยนะเนี่ย”
แทนแกล้งทำไม่เห็นที่อีกฝ่ายทำตาเจ้าชู้ “เดี๋ยวกระดูกติดคอ”
“กระดูกอ่อนๆ อร่อยดี” บุริณทร์ทำตากรุ้มกริ่ม รู้สึกสดชื่นขึ้นมาทันทีที่ได้หยอกล้อชายหนุ่ม อยู่ใกล้ๆ แทนแล้วเขารู้สึกสบายใจ อาหารเย็นมื้อนี้คงอร่อยกว่าทานคนเดียว
“ถ้าหวังแค่จะแทะเล่นแล้วคายทิ้ง เลิกคิดได้เลยนะพี่บู๊หลิน”
“นี่ชื่อใหม่พี่เหรอแทน” บุริณทร์ทำหน้ามุ่ย “เมื่อไหร่จะเรียกชื่อจริงๆ พี่ซะที”
แทนยักไหล่ “ก็เรียกมาตลอด”
บุรุณทร์แย้งว่า “ไม่เอาบุ ไม่เอาริณทร์ เรียกว่าพี่โจสิ”
 “ก็ได้...พี่โจ” แทนยิ้มกว้างก่อนพูดต่อว่า “โจ้ซัง” แล้วชายหนุ่มก็หัวเราะชอบใจ
“ล้อเล่นอยู่ได้” บุริณทร์แกล้งทำท่าค้อน
“ตัวเองก็ล้อเล่นเหมือนกัน พี่ก็ชอบมาเล่นบทหมาหยอกไก่ทำไมล่ะ” แทนโต้ แล้วยกมือเรียกบริกร แล้วหันมาพูดกับชายหนุ่มรุ่นพี่ “พี่ก็มีแต่พูดเล่นแบบนี้ ไม่เห็นจะเอาจริงเสียที”
บุรุณทร์เงียบไปชั่วขณะ แล้วโน้มตัวเข้าไปใกล้ “แล้วถ้าพี่เอาจริง แทนจะว่ายังไง”
ชายหนุ่มหน้าตี๋มองเจ้านายชั่วครู่ รู้สึกอึดอัดนิดๆ...
...วันนี้บุริณทร์มาแปลก...ตอนนี้กำลังพูดเล่นหรือพูดจริง...แต่สายตาดูนิ่งๆ มาดมั่นไม่เหมือนเคย...
“จริง จริงๆ หรือ จริง เล่นๆ” แทนเฉไฉ
“เห็นไม๊ ตัวเองก็เอาแต่เฉไฉเหมือนกัน”
แทนยักไหล่ กล่าวตอบว่า “รอให้พี่มั่นใจจริงๆ ก่อน แล้วค่อยมาคุยกันนะ”
เหมือนระฆังหมดยกดังขึ้นมาช่วย บริกรหนุ่มวัยรุ่นเดินเข้ามาใกล้ ยื่นเมนูให้บุริณทร์
“วันนี้อาหารพิเศษครับ อัสเซม พิลาฟ อร่อยมากครับ เนื้ออบนุ่มพิเศษน่าทาน เมดิเตอร์เรเนี่ยมคอคัสเสิร์ฟกับเลนทิลสลัดก็น่าสนใจครับ เดือนนี้เราเน้นอาหารกรีก เชฟจากกรีกปรุงเองเลยครับ ส่วนของหวาน ผมแนะนำเฟนเนลพายครับผม”
“ลองดูสิพี่บุ กินแล้วได้หล่อเป็นเทพบุตรกรีก”
บุริณทร์ส่ายหน้า “ไม่เอา พี่ไม่ค่อยชอบเนื้อแกะ”
“สตีฟาโดว์สิพี่ริณทร์ กินเนื้อกับหัวหอมเยอะๆ ใส่พริกไทยดำด้วยนะ น้ำข้นๆ...กินเนื้อ พี่จะได้มีเนื้อมีหนังกับเขาบ้าง” แทนกระทบกระเทียบ...พักหลังเห็นบุริณทร์เริ่มอวบขึ้น
“ไม่เอา...มัน...กลัวอ้วน” บุริณทร์ทำเป็นไม่ใส่ใจ พับเก็บเมนู แล้วเงยหน้าขึ้นยิ้มให้บริกรหนุ่ม “ผมขอซัลมอน อบกับเลนทิล ราดมัสตาร์ดกับเฮิรบบัทเตอร์ แล้วก็...เซโมลินาซุป แล้วก็...พิลาเฟ่ เม การิเดส ใส่กุ้งเยอะๆ”
“แล้วก็กิมจิหนึ่งถ้วย” แทนล้อเลียนแล้วหัวเราะ “ทานเยอะเลยนะพี่บุ”
“ก็มันหิว...แล้วแทนล่ะ” บุริณทร์ยิ้มบางๆ
“ผมขอ...ฟาโซเลีย ซาลาต้าครับ”
“อะไรน่ะแทน”
“สลัดถั่ว” แทนตอบ หันไปมองรอบๆ แล้วพูดขึ้นลอยๆ ว่า “สำหรับคนตาถั่ว”
บุริณทร์เหลือบตามองคนช่างกระทบกระเทียบ ทำไมเขาจะไม่เข้าใจที่แทนพูด ชายหนุ่มจงใจว่าเขาว่าตาถั่ว ไม่รู้จักมองสิ่งดีๆ ที่อยู่ตรงหน้า...
แทนรอให้บริกรเดินจากไปก่อนล้อบุริณทร์
“พี่ริณทร์เริ่มไว้พุงแล้วนะ เตรียมตัวเป็นอาเสี่ยหรือไง”
บุริณทร์ถอนใจเบาๆ แทนชอบเรียกชื่อคนในบริษัทตามใจตนเอง...เรียกสั้นๆ พยางค์เดียว ไม่พยางค์หน้าก็เป็นพยางค์หลัง
“เมื่อไหร่แทนจะเรียกชื่อเล่นพี่ซะที เรียกบุ เรียกริณทร์ น่าเกลียดจะตาย พี่อายนะรู้ไม๊”
“รอให้พี่เป็นแฟนผมก่อนสิ จะเรียกที่รักจ๋าทุกคืน” ว่าแล้วชายหนุ่มก็หัวเราะเสียงดัง โต๊ะข้างๆ บางโต๊ะหันมามอง รวมถึงชายหนุ่มอีกคนที่เพิ่งมาถึงและกำลังหย่อนกายลงนั่งไม่ไกล

กฤษณะไม่รู้ว่าทำไมจึงรู้สึกรอนผ่าวบนใบหน้าเมื่อเห็นรอยยิ้มสดใสชองชายหนุ่มตาเรียวเล็กที่นั่งอยู่ไม่ไกล ชายหนุ่มอีกคนในชุดทำงานที่นั่งตรงข้ามทำหน้ามุ่ยเหมือนไม่พอใจอะไรซักอย่าง สองคนดูเหมือนคู่รักที่กำลังหยอกล้อกัน อีกฝ่ายอาจจะแกล้งอีกฝ่าย...คนหนึ่งหัวเราะชอบใจ อีกคนทำหน้ามุ่ย...เหมือนจะแกล้งงอน
กฤษณะชวนแทนไปทานอาหารเย็นด้วยกัน แต่ชายหนุ่มบอกว่าไม่ว่างเพราะต้องไปทานข้าวกับเพื่อนรุ่นพี่ที่ทำงาน
...เพื่อนรุ่นพี่คนนี้ที่เขามองไม่เห็นว่าจะดูเหมือนเพื่อนธรรมดาๆ สายตาชายหนุมที่ดูอายุมากกว่ามองแทนด้วยนัยน์ตาพราวระยับ จนทำให้เขารู้สึกหึงหวง
...หึงแทนหรือ...กฤษณะรู้สึกแปลกใจที่รู้ว่าตัวเองรู้สึกเช่นนั้น
แม้เวลาที่รู้จักกับแทนผ่านมาไม่นาน แต่เขากลับรู้สึกพิเศษกับชายหนุ่ม...มากเกินกว่าที่เคยรู้สึกกับใคร
กฤษณะตัดสินใจเดินเข้าไปทักทายทั้งสอง...อย่างน้อยได้ขวางหน่อยก็ยังดี
“สวัสดีครับคุณแทน ไม่นึกว่าเราจะมาทานข้าวร้านเดียวกัน”
สองหนุ่มหันขวับมามองกฤษณะพร้อมกัน แทนยิ้มกว้างตาหยีเช่นเคย อีกคนมองด้วยสายตาเรียบนิ่ง มีแววไม่พอใจนิดๆ ที่เห็นชายหนุ่มหน้าตาดีเข้ามาทักชายหนุ่มยิ้มสวยที่นั่งอยู่ตรงหน้าเขา
“คุณกฤษณะ” แทนหันไปหาบุริณทร์ “เจ้านายครับ คุณกฤษณะ คนที่ช่วยคุณภูวนัยเรื่องคอนโดที่ปราณบุรีที่ผมกำลังทำอยู่ไงครับ คุณกฤษณะครับ คุณบุริณทร์ เจ้าของบริษัทครับ”
บุริณทร์ยิ้มทักทาย แววตาเป็นมิตรขึ้น แต่ไม่วายยังมีแวว ‘หวง’ แทนอยู่
...เขามองออก...กฤษณะไมได้รู้จักแทนแบบสถาปนิกธรรมดา อะไรบางอย่างแววตาของกฤษณะที่มองแทน...เขามองออก...
...อย่าบอกนะ...ว่าลูกค้าตกหลุมรักสถาปนิกของเขาเข้าเสียแล้ว...ไมได้การ ต้องรีบให้แทนไปทำสปาที่กระบี่เร็วๆ...
“ขอบคุณคุณกฤษนะด้วยนะครับที่ช่วยเป็นธุระให้ คุณแทนบอกว่าคุณภูวนัยท่านไม่ค่อยว่างมาดูแลเรื่องคอนโด”
“งานเขายุ่งครับ” กฤษณะขำที่แทนเอาภูวนัยไปเล่าให้เจ้านายฟังด้วยการเรียกภูวนัยว่า ‘ท่าน’
“พอดีคุณภูวนัยขอให้ผมช่วยคุยกับคุณแทนตั้งแต่ตอนแรก ผมก็เลยกลายเป็นเจ้าของไปโดยอัตโนมัติ” กฤษณะหัวเราะ ยิ้มกว้าง
บุริณทร์อิจฉาใบหน้าหล่อเหลานั้น เขายอมรับว่ากฤษณะหน้าตาดีและมีเสน่ห์ รูปร่างสูงสง่ายิ่งเสริมบุคลิกให้ดูดีขึ้น เขาเองสูงกว่าแทนไม่เท่าไหร่ แต่ผู้ชายคนนี้สูงกว่ามาก...น่าจะประมาณ 10 เซ็นติเมตร
“คุณกฤษณะทานเสร็จแล้วหรือครับ” บุริณทร์ไล่ทางอ้อม กฤษณะมาทักแล้วยังไม่มีท่าทีจะไปเสียที
“ยังครับ เพิ่งมาถึง”
“งั้นนั่งด้วยกันสิครับ” แทนเชิญ...ยิ้มกว้างตามแบบฉบับ ไม่ทันเห็นว่าบุริณทร์ทำหน้าบึ้ง
“อย่าเลย ขอบคุณครับ ผมไม่อยากรบกวนเวลาของคุณทั้งสองคน” กฤษณะมองแทนยิ้มๆ
“ไม่เป็นไรหรอกครับ เราก็แค่มาทานข้าวกันธรรมดาๆ ดีเสียอีกจะได้คุยเรื่องงานกันด้วย จริงไม๊ครับคุณบุริณทร์” ประโยคหลังหันมาหาบุริณทร์ที่รีบปรับสีหน้า
“เอ่อ...ก็ดีครับ” บุริณทร์ตอบรับตามมารยาท แต่ก็แอบขมวดคิ้วใส่แทน ขณะที่อีกฝ่ายทำไม่รู้ไม่ชี้
กฤษณะไม่ปฏิเสธ รีบขอบคุณ ทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ที่ว่างอยู่ แล้วยกมือเรียกพนักงานแจ้งขอเปลี่ยนโต๊ะ

แทนยิ้มร่า ชวนชายหนุ่มทั้งสองคุยเรื่องคอนโดของภูวนัยที่ปราณบุรี บุริณทร์จำต้องคุยกับกฤษณะสลับกับหันหน้ามาคาดโทษชายหนุ่มอารมณ์ดีที่ทำท่ามีความสุขนัก
แทนนึกสนุก...เห็นราชันย์ทำท่าผะอืดผะอม กฤษระเองก็ดูหน้าเคร่งต่างจากที่เคยเห็น เขารู้สึกได้ว่าสองหนุ่มกำลังเขม่นกัน โดยมีเขาเป็นชนวน
...สนุกจริงๆ...แทนนึกในใจ...แต่ขออย่างเดียว...อย่าให้ต่อยกัน...
...บุริณทร์...คราวนี้ได้เรียนบทเรียนเสียบ้าง ชอบทำเล่นๆ กับเขาอยู่เรื่อย...ลองยั่วดูซักหน่อย...ดูซิ จะมีปฏิกิริยาอะไรหรือเปล่า...
"งานคืบหน้าไปมากแล้วนะครับ ผมเพิ่งกลับมาจากปราณบุรี กำลังเร่งให้สุดๆ คุณกฤษณะได้ไปตรวจดูบ้างหรือเปล่าครับ"
"ยังเลยครับ พอดีผมกำลังยุ่งๆ แต่ผมเชื่อใจคุณแทน" กฤษณะจงใจยิ้มหวานให้ชายหนุ่ม ก่อนหันไปกล่าวกับบุริณทร์ "คุณบุริณทร์มีพนักงานเก่งประจำบริษัทเลยนะครับ ผมเห็นคุณแทนทำงานแล้วต้องขอชื่นชมว่าเยี่ยมจริงๆ"
บุริณทร์ยิ้มบางๆ ให้กฤษณะ ก่อนหันมายิ้มให้แทน...ยิ้มแบบที่แทนแปลความได้ว่า "เดี๋ยวเถอะ...รอให้อยู่สองคนเสียก่อน เดี๋ยวเจอดี...
"ถ้ายังงั้น เห็นทีคุณบุริณทร์ต้องเพิ่งเงินเดือนให้ผม ลูกค้าชมซึ่งหน้าขนาดนี้แล้ว ปฏิเสธไม่ได้นะครับ" แทนแอบยักคิ้ว
"แน่นอนครับ จะขึ้นให้ 10 เปอร์เซ็นต์เลย แล้วจะมอบโปรเจ็คสำคัญให้รับผิดชอบด้วย"
แทนตาโต...นึกถึงหาดทรายสวยๆ ของกระบี่ ขณะที่อีกฝ่ายนึกถึงอาคารสำนักงานแห่งใหม่ของบริษัท...แทนจะได้ทำงานสนิทกับเขามากกว่าเดิม...ช่วยกันสร้างอาคารสำนักงานแห่งใหม่...
"เจ้านายอย่าลืมคำพูดนะครับ" แทนรีบหันไปหากฤษณะ "คุณกฤษณะเป็นพยานนะครับ"
"แน่นอนครับผม ผมว่าคุณบุริณทร์คงไม่หลอกคุณแทนหรอก เจ้านายที่ไหนจะหลอกลูกน้อง"
"ไม่แน่นะ เจ้านายบางคนก็ขอบหลอกให้ลูกน้องดีใจ แล้วปล่อยให้คอยเก้อฝันหวานไปคนเดียว" แทนพูดเนิบๆ ปรายตามองบุริณทร์
อีกฝ่ายเข้าใจความนัยของชายหนุ่ม...แทนกำลังยบอกอะไรเขาสักอย่าง...บอกว่าให้รีบจริงจัง...
...เอางั้นเลยหรือแทน...ถ้าเปิดทางให้พี่แล้ว...พี่ก็จะเอาจริงแล้วนะ...บุริณทร์นึกในใจ
อาหารที่สั่งไปเริ่มลำเลียงมาเสิร์ฟที่โต๊ะ กลิ่นหอมกรุ่นน่าทาน กฤษษณะทำท่าแปลกใจที่เห็นแทนรับประทานสลัดเพียงหนึ่งจาน
"ผมกำลังควบคุมอาหารครับ ตอนเย็นไม่ทานเยอะ เดี๋ยวลงพุง ไม่น่ารัก"
บุริณทร์สะดุ้ง...แทนพูดกระทบกระทบ บอกความนัยเขาหลายอย่าง...ลูกน้องเขาชอบออกกำลังกาย เล่นกีฬา ให้ความสนใจกับสุขภาพ พักหลังๆ เขาเองไม่ได้ออกกำลังกาย เริ่มเจ้าเนื้อ ยิ่งล่วงเข้าวัยสามสิบกว่าๆ ก็ยิ่งน้ำหนักเพิ่มเร็ว
"ถึงลงพุงคุณแทนก็ดูดี คนจะน่ารักไม่ได้อยู่ที่รูปร่างหน้าตาอย่างเดียวนี่ครับ" กฤษณะชมซึ่งหน้า
บุริณทร์สะอึก แม้จะเห็นด้วยกับกฤษณะ แต่ก็ไม่นึกว่ากฤษณะจะใจกล้าเช่นนี้
...จะลองสู้กับผมหรือคุณกฤษณะ...ได้เลย...ผมไม่ถอยหลอก ให้มันรู้เสียบ้าง ผมกับแทนรู้จักกนมาตั้งเกือบสิบปีแล้ว คุณเพิ่งโผล่มาได้เดือนกว่า...คิดจะสู้กับผมหรือ...
แทนสนุกกับอาหารเย็นมื้อนี้เป็นพิเศษ เขาสังเกตปฏิกิริยาของสองหนุ่ม อยากรู้ว่าทั้งสองคิดกับเขาอย่างไร...เขารู้ว่ากฤษระเองก็ดูว่าเริ่มจะชอบๆ เขาบ้างแล้ว ส่วนบุริณทร์ไม่ต้องพูดถึง แสดงออกชัดเจนมานนานแล้วว่าชอบเขา แต่การทำทีเล่นทีจริงมาตลอดตั้งแต่เรียนสถาปัตยกรรมมาด้วยกัน จนทำงานด้วยกัน ทำให้เขารู้สึกอยากจะท้าทายบุริณทร์เสียบ้าง
...บุริณทร์จะทำอย่างไรถ้าเห็นว่ามีคนมาจีบเขาและท่าทางไม่ได้ทำเล่น และเขาเองก็ทำท่าทางจริงจัง...
แทนคิดถึงชายหนุ่มอีกคน...ผู้ชายหน้าเคร่งขรึมคนนั้น...คนที่นีสีหน้าอารมณ์เดียวตลอดเวลา...คนที่พูดห้วนๆ สั้นๆ ดุๆ ชอบมองเขาเหมือนเป็นตัวปัญหา และทำท่าเหนื่อยหน่ายเวลาเขาทำอะไรไม่เข้าหูเข้าตา
...ถ้าทั้งสามคนนั่งอยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้จะเป็นอย่างไรกันนะ...คงสนุกดีพิลึก...
...แต่ผู้ชายคนนั้นเขาชอบเราหรือ...ดูท่าทางนิ่งเฉย...มองไม่ออกว่าเขารู้สึกอย่างไรกันแน่...ที่สำคัญเขามีแฟนแล้ว...เป็นหญิงสาวแสนสวย...
แต่บางครั้งแทนก็อดรู้สึกไม่ได้ว่าเห็นอะไรบางอย่างในแววตาของผู้ชายคนนั้น...แววตาที่แว่บหนึ่งเหมือนแววตาของกฤษระและบุริณทร์ที่มองเขา
แทนเริ่มหนักใจ...ตอนแรกเคยคิดเพียงว่าหากเกิดชอบคนสองคนพร้อมกันนี่คงจะยุ่งน่าดู แต่หากเกิดมีสามคนล่ะ...
...ท่าทางคงประสาทกิน...
******************


ออฟไลน์ express_men

  • Catching Light.
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 115
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +37/-1
    • SpeedlightTH
จิ้มคนแต่งงงง

บรรยากาศตึงเครียดเจงๆ

สุดท้ายใครจะได้แทนไปน้อ เอะหรือแทนจะได้ใครไป

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






imageriz

  • บุคคลทั่วไป
สนุกจริง ๆ เมื่อสองกิ๊กมาเจอกัน  :laugh:
ถ้ามาเจอพร้อมกันสามคน แทนน่าจะสนุกกว่านี้นะ  :laugh:

ปล.คนแต่ง ไฮเปอร์จริง ๆ ขยันมาก ๆ ชื่อ วุฒิ รึเปล่า เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะ  :L2:


ืnuttykung

  • บุคคลทั่วไป
วันนี้แค่บุริณทร์กับกฤษณะยังขนาดนี้

ถ้าเป้นฉากแบบว่าสามคนมาเจอกัน

แล้วเขม่นกันต่อหน้าแทนอ่ะ

อยากรู้ว่าจะหนุกแค่ไหน   :laugh:

baros

  • บุคคลทั่วไป
ร้ายใช่เล่นนะคุณแทน o13

ออฟไลน์ patee

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3732
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +276/-3
อยากเห็นฉากผู้ชาย 3 คน พบกันจังเลย

คุณแทน o13

poom

  • บุคคลทั่วไป
...น้องแทน...เหมือนจะมีใจให้พี่ บู้หลิน มากกว่าใครเพื่อนนะ...สองหนุ่มที่เข้ามา เป็นเหมือนกิกที่ให้พี่บุแก่ตาสว่างหายตาถั่ว....ใครคือพระเอก....


รอตอน14.......ดีกว่า

poom_โอ๋ :really2:

mecon

  • บุคคลทั่วไป
พ่อสถาปนิกเนื้อหอม ฉลาดจริงๆ ยั่วเก่งเป็นที่สุด

มีตัวมาให้เลือก คุณสมบัติดีเลิศใกล้เคียงกันแบบนี้

พอเอาเข้าจริงๆจะเลือกใครล่ะเนี่ย อยู่กับหนุ่มหล่อสองคน แต่ใจก็คิดถึงพ่อโปรหน้านิ่ง อั๊ยยยยยยยยยยยยยย มีอิทธิพลมากเลยนะนั่น พ่ออัศวินม้าดำ


ออฟไลน์ โน๊อา

  • อยู่เป็นคู่ เช่น ฉันคู่เธอ
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1419
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +99/-1
13 ไม่ต่ออีกสักครึ่งตอนเหรอ นะนะ :-[

ออฟไลน์ M@nfaNG

  • ชีวิตคือการตรวจสอบ...
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4453
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +847/-18
แทนลุกเล่นเยอะขนาดนี้ ท่าทางหนุ่มๆต้องตั้งใจจีบกันหน่อยแล้วนะเนี่ย

ออฟไลน์ oa_ko

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 643
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-0

katawoot

  • บุคคลทั่วไป
บทที่ 14

แทนแอบเหลือบมองบุริณทร์ คิดในใจว่า "เอ...ดูๆ ไป เวลาทำท่าทางหึงหวงเรา พี่โจก็ดูน่ารักดีเหมือนกันนะ" แต่ชายหนุ่มก็อดกังวลไม่ได้ว่า...หากจะตกลงปลงใจไปกับบุริณทร์ เขาจะทนความเจ้าชู้ของเจ้านายหนุ่มได้หรือ แล้วที่สำคัญ เขายังไม่มั่นใจว่าบุริณทร์จะเอาอย่างไรกันแน่ จีบทีเล่นทีจริงมาเกือบจะสิบปี คราวนี้บุริณทร์จะทำอย่างไร
...เอาล่ะ...ขอเล่นเกมกับบุริณทร์สักครั้ง...ไม่ลองก็ไม่รู้...
"คุณกฤษณะทานข้าวเสร็จจะไปเที่ยวไหนต่อครับ" แทนถามขึ้น หลังจากที่กฤษณะสั่งอาหารเสร็จ ชายหนุ่มสั่งแค่สลัดกับซุบมาทาน
กฤษณะเลิกคิ้ว แปลกใจที่จู่ๆ ชายหนุ่มหน้าตี๋ผู้น่ารักถามเขาขึ้นมา ในขณะเดียวกัน มือของบุริณทร์ที่กำลังตักอาหารเข้าปากก็ชะงัก เหลือบตาขึ้นมองแทนแวบหนึ่ง กลั้นหายใจ หูผึ่ง รอฟังคำตอบ
"ไม่ครับ ผมก็กลับบ้าน พอดีพรุ่งนี้เช้าต้องเข้าออฟฟิส"
"ดีจังเลยครับ" แทนยิ้มกว้าง เผยให้เห็นลักยิ้ม "ผมจะได้ขอติดรถกลับด้วย ผมไม่ได้เอารถมา คืนนี้คิดว่าจะกลับบ้านสวนเมืองนนท์"
"แทน จะเหมาะหรือ คุณกฤษณะเป็นลูกค้า พี่ไปส่งก็ได้" บุริณทร์รีบค้าน
"ไม่เป็นไรครับ" กฤษณะรีบตอบ
"แค่ติดรถไปลงกลางทางเอง" แทนให้เหตุผล
"ผมไปส่งถึงบ้านเลยก็ได้ครับ"
"พี่ไปส่งแทนดีกว่า" บุริณทร์ยังไม่ยอม
"บ้านพี่กับผมไปคนละทาง" แทนหันหน้าไปมองกฤษณะ "อีกอย่าง คุณกฤษณะก็เคยไปส่งผมแล้ว"
บุริณทร์หรี่ตา กรามเริ่มขบกันแน่น รู้สึกไม่พอใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ยิ่งรู้ว่ากฤษณะเคยไปส่งแทนยิ่งทำให้เขาฉุนมากกว่าเดิม
...สองคนนี้แอบคบกัน...บุริณทร์ร่ำร้องอยู่ในใจก่อนพูดว่า "เกรงว่าคุณกฤษณะจะไม่สะดวก ไปไกลขนาดนั้น แล้วทำไมแทนไม่นอนที่คอนโดในเมืองล่ะ พี่ไปส่งก็ได้ ออกนอกเส้นทางไปไม่ไกล"
"ก็คืนนี้อยากกลับบ้านสวนนี่นา พรุ่งนี้เช้าวันหยุดจะได้ชื่นชมธรรมชาติ สูดอากาศบริสุทธิ์ แล้ววันอาทิตย์ก็ตั้งใจจะทำความสะอาดบ้านเสียหน่อย เสร็จแล้วจะได้ทำมะม่วงน้ำปลาหวาน ไปนั่งทานเล่นที่ศาลาริมน้ำ ท่าน้ำที่บ้านผมลมเย็นมาเลยนะครับคุณกฤษณะ บรรยากาศดี๊ดี" แทนพูดเรื่อยๆ เหมือนไม่สนใจอะไร ไม่มองว่าขณะนี้สองหนุ่มตรงหน้าเริ่มหรี่ตามองกันแล้วด้วยความเขม่นกัน
"ครั้งที่แล้วคุณกฤษณะไปส่งดึก เลยไม่ได้เข้าบ้าน คราวนี้ไม่ดึก ผมจะชวนไปดูหิ่งห้อยที่ท่าน้ำข้างบ้าน"
"จริงหรือครับ ผมไม่เคยเห็นหิ่งห้อยมานานหลายปีมาก สิบกว่าปีได้แล้วมั๊ง อยู่แต่คอนโดกลางกรุง ไม่เคยได้สัมผัสธรรมชาติ" กฤษณะตื่นเต้น
...ไปดูหิ่งห้อย...แบบนี้บรรยากาศก็โรแมนติกสิ...คิดแล้วอยากตามไปยืนคุมนัก...บุริณทร์รวบช้อน ยกผ้าเช็ดปากขึ้นเช็ดปากช้าๆ หมดอารมณ์จะทานอาหารต่อ ตัดสินใจว่า...ยอมไปก่อน...แต่ไม่ขอย้อมแพ้หรอก...
ชายหนุ่มไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมจึงรู้สึกได้ขนาดนี้ แต่ก่อนเขาก็เคยเห็นแทนหวานกับคนอื่นๆ แต่ทำไมคราวนี้เขารู้สึกขุ่นมัวมากอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน...
แวบหนึ่ง บุริณทร์คิดว่าเห็นรอยยิ้มเยาะและแววตาท้าทายของกฤษณะ ส่วนแทนนะหรือ...ยิ้มร่าเริงไม่สนใจอะไร...
...แทน...ตีสีหน้าระรื่นได้เก่งนักนะ ร้ายจริงๆ จะปั่นหัวพี่เล่นหรือ ระวังตัวเอาไว้เถอะ...บุริณทร์คิดอยู่ในใจ ยกแก้วน้ำขึ้นดื่ม
น้ำเย็นๆ แต่หาได้มีประโยชน์ไม่ ด้วยในอกของเขาร้อนรุ่มดั่งไฟเผา อดกังวลไม่ได้ว่า...กฤษณะไปส่งแทน...ดูหิ่งห้อยด้วยกันแล้ว...ผู้ชายหน้าหล่อคนนี้จะกลับบ้านกลางกรุงหรือเปล่า...
...............

ศุกร์ 12 กุมภาพันธ์ - 21.42 น.

พอขึ้นทางด่วน กฤษณะก็ขับรถเร็วมาก มุ่งตรงไปยังถนนแจ้งวัฒนะ เขารีบทำเวลาเพียงเพื่อต้องการจะใช้เวลาที่ศาลาริมน้ำกับแทนให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้ กลัวว่าถ้าดึกเกินไป ชายหนุ่มจะยกมาเป็นข้ออ้างขอตัวไปนอน
ตลอดทาง สถาปนิกหนุ่มที่นั่งข้างๆ ชวนเขาคุยไม่ได้หยุด เสียงเจื้อยแจ้วสลับกับเสียงหัวเราะสดใสทำให้เขารู้สึกว่าเวลาผ่านไปเร็วเหลือเกิน
กฤษณะไม่นึกเสียดายเลยที่ยอมช่วยภูวนัยรับคุยเรื่องคอนโดปราณบุรีแทนเพื่อนสนิทที่จำต้องไปพบลูกค้ารายใหญ่ชาวญี่ปุ่นอย่างกระทันหันในวันนั้น...วันที่เขาเห็นชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งกำลังยืนทำหน้าแปลกๆ อยู่หน้ากระจกใกล้ๆ ทางเข้าห้องน้ำชั้นผู้บริหาร...วันที่เขาเห็นชายหนุ่มคนเดิมเดินเข้ามาในห้องทำงานเขาและแนะนำตัววาเป็นสถาปนิกเข้ามารับงานคอนโดปราณบุรีของภูวนัย ทำหน้านิ่งเรียบ คุยเป็นการเป็นงาน...
กฤษณะเป็นคนความจำดี แทนเตือนความจำเขานิดเดียวก็สามารถพาชายหนุ่มมาถึงหน้าบ้านภายในเวลาไม่ถึงสิบนาทีหลังจากลงทางด่วน
"คุณกฤษณะนี่ขับรถเหมือนเหาะเลยนะครับ ตื่นเต้นสุดๆ เมื่อกี้เกือบเผลอร้องเพลง A Whole New World นึกว่าได้นั่งพรมอาละดิน" แทนหัวเราะ ก้าวลงจากรถ เดินไปไขกุญแจ เปิดประตูรั้ว ให้กฤษณะเอารถเข้าไปจอด
คนที่อยู่ในรถยิ้มพราว...ตอบชายหนุ่มในใจว่า..."คุณนั่นล่ะ เป็น  a whole new world ของผม"...

ต้นไม้ครึ้มทำให้บรรยากาศรอบข้างสดชื่น กฤษณะก้าวลงจากรถ ยืดตัวขึ้นเต็มความสูง บิดเอวไปมาช้าๆ พร้อมสูดดมกลิ่นหอมเย็นๆ ที่ลอยตามลมมาแตะจมูก
"กลิ่นดอกไม้อะไรครับ"
"กลิ่นดอกราตรีครับ" แทนเดินนำกฤษณะไปยังบันไดหน้าบ้าน "ผมปลูกดอกไม้ไทยๆ เยอะแยะ เวลาว่างก็ไปชอบปิ้งแถวตลิ่งชัน ได้ต้นไม้มาเต็มรถ ตอนนี้ชักจะไม่เหลือที่ว่างให้ปลูกแล้ว" แทนหันมามองชายหนุ่มตัวโตที่เดินตามมาช้าๆ
"คุณกฤษณะชอบปลูกต้นไม้ไหมครับ"
"ชอบครับ" กฤษณะตอบสั้นๆ น้ำเสียงแผ่วเบา ทอดสายตามองชายหนุ่มอารมณ์ดี
แทนรู้สึกแปลกๆ กับคำตอบของกฤษณะ เขาถามว่าชอบปลูกต้นไม้หรือไม่ กฤษณะตอบว่าชอบ...แต่ทำให้เขารู้สึกว่ากฤษณะไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น...'ชอบ' ของกฤษณะเมื่อประกอบกับแววตาคนพูดแล้ว เหมือนคนตอบตั้งใจตอบไม่ตรงคำถาม...
"ถ้าชอบ ผมจะแบ่งให้ไปปลูกที่บ้านซักต้น"
"ผมอยู่คอนโดนะครับ"
"ปลูกใส่กระถาง ห้อยไว้ตรงระเบียงก็ได้"
"ปลูกไม่เป็น คงต้องให้คุณแทนไปช่วย" แววตาของกฤษณะพราวระยับ
"ไหนบอกว่าชอบ"
"ก็ชอบจริงๆ" กฤษณะขยับตัวเข้ามาใกล้ "แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าปลูกเป็น"
"งง...ชอบปลูกต้นไม้ แต่ปลูกไม่เป็น แปลกคนจริง"
"ผมนึกว่าคุณแทนถามว่าชอบคนปลูกต้นไม้หรือเปล่า" กฤษณะทำตาเชื่อม
"คุณกฤษณะหูไม่ดี ว่างๆ ไปหาหมอด้วยนะ" แทนทำเฉไฉ ชักจะเขิน เพราะรู้ว่ากฤษณะเริ่มจะแสดงออกถึงความในใจมากขึ้น
...บางทีการชวนกฤษณะมาบ้านเมืองนนท์คืนนี้อาจจะไม่ใช่ความคิดที่ดีนัก...แทนนึกในใจก่อนจะเปลี่ยนเรื่องว่า "คุณกฤษณะจะดื่มอะไรไหมครับ...แต่ว่า เอ่อ...ที่จริงมีน้ำเย็นอย่างเดียว"
กฤษณะยิ้ม ส่ายหน้าช้าๆ "ไม่ครับ ขอบคุณครับ แต่ผมอยากไปดูหิ่งห้อยที่ศาลาริมน้ำ"
...ศาลาริมน้ำ...หิ่งห้อยระยิบระยับ...ความมืดสลัวๆ...บรรยากาศก็โรแมนติกล่ะสิ...ถ้าหากกฤษณะเกิดจะ....ฮื่อ...ทำไงดีแทนเอ๋ย...
แทนเริ่มประหม่า เมื่ออยู่ด้วยกันสองต่อสองกับกฤษณะท่ามกลางความเงียบเช่นนี้ เขาก็รู้สึกอ้ำอึ้งเหมือนอยู่ต่อหน้าผู้ชายคนนั้น...คนหน้าดุ...คนที่ป่านนี้เขาเองก็ยังไม่รู้จักชื่อเลย...
"ขอผมไปเปิดไฟหน้าบ้านก่อนนะครับ" แทนรีบผลุบหายขึ้นไปบนบ้าน ทิ้งให้กฤษณะเดินเล่นชมสวนในความมืดสลัวไปพลางๆ
แสงไฟจากถนนนอกบ้านพอให้แสงสว่างได้บ้าง ไม่มืดเกินไปนัก กฤษณะล้วงกระเป๋ากางเกง เดินทอดน่องไปเรื่อยๆ สูดอากาศบริสุทธิ์ รู้สึกผ่อนคลายยิ่งนัก
ไม่นาน แทนกลับลงมาจากบ้าน เห็นกฤษณะกำลังยืนอยู่ที่แปลงดอกมะลิ
"ปลูกไว้เยอะขนาดนี้เลยหรือครับ" กฤษณะหันมาถาม
"เอาไว้ร้อยมาลัย"
อีกฝ่ายเลิกคิ้ว แทนจึงรีบพูดว่า "ผมไม่ได้ร้อยนะ อย่านึกภาพตามเด็ดขาด ป้าข้างๆ บ้านที่ช่วยดูบ้านให้ก็ช่วยปลูกด้วย แล้วเค้าก็เอาไปร้อยมาลัยไหว้พระ"
แทนนำกฤษณะมาหยุดยืนที่ศาลาริมน้ำไม่ไกลจากตัวบ้านเท่าใดนัก หิ่งห้อยหลายร้อยตัวบินละล่องอยู่รอบๆ ส่องแสงกระพริบระยิบระยับงามจับตา ราวกับว่ามีใครเอาเกร็ดเพชรมาโปรยปรายเอาไว้ทั่ว กฤษณะแหงนหน้ามองไปรอบๆ ด้วยแววตาชื่นชม
"สวยมากครับ ผมไม่ได้เห็นอะไรแบบนี้มานานจริงๆ ไม่นึกว่าจะมีแบบนี้ในกรุงเทพฯ"
"นี่ไม่ใช่กรุงเทพฯ นะครับ นี่มันเมืองนนท์เจ๊า" แทนแกล้งทำเสียงหวาน ส่งผลให้กฤษณะต้องปล่อยเสียงหัวเราะออกมากับความช่างเล่นของชายหนุ่ม
"ถึงงั้นก็เถอะ ขับรถแค่ครึ่งชั่วโมงก็ถึง อีกอย่างอยู่นนท์กับกรุงเทพฯ ก็ไม่ค่อยต่างกัน"
"ใช่สิ ขับรถเป็นเหาะเหมือนคุณ ก็ใช้เวลานิดเดียว" แทนกล่าวยิ้มๆ ก่อนเอ่ยว่า "ผมว่าเมืองนนท์กับกรุงเทพฯ ต่างกัน" แทนเงยหน้ามองหิ่งห้อย "นี่ไง เห็นไหมครับ ดูสิ นี่ไง a whole different world...ต้องนั่งพรมอาลาดินรุ่นเอสคลาสสีดำมาถึงจะเห็น"
"เอาไว้ผมจะพาคุณมะลินั่งพรมไปดูโลกใหม่ๆ อีกนะครับ คราวนี้เราไปไกลๆ" กฤษณะเคลื่อนกายเข้ามายืนอยู่ข้างๆ แทน เกือบจะตัวชิดกัน
"ผมไม่ใช่เจ้าหญิงจัสมินในเรื่องอาลาดินนะคร้าบ" แทนหัวเราะ "ผมเป็นเจ้าชาย"
...เจ้าชายของผม...ตอนนี้แทนกำลังจะเป็นเจ้าชายของเขาแล้วล่ะ...กฤษณะนึกในใจ อมยิ้มมองคนที่ทำหน้าเอียงไปเอียงมา นัยน์ตาเรียวเล็กเป็นประกาย ปากแดงยิ้มกว้างอย่างอารมณ์ดี
หิ่งห้อยสิบกว่าตัวบินเข้ามาใกล้ใบหน้าของกฤษณะ ชายหนุ่มหันไปมองตาวาวเพราะอดชื่นชมกับความสวยไม่ได้
"มาทางนี้สิครับ ทางนี้ก็มี" แทนลืมตัว อยากจะอวดความสวยงามของธรรมชาติของบ้านสวนริมคลอง ชายหนุ่มยื่นมือคว้าแขนของกฤษณะดึงไปอีกทาง ทันทีที่แตะกายของชายหนุ่ม เขาก็รู้สึกถึงไออุ่นแผ่ซ่าน ข้อมือแข็งแรงของกฤษณะเหมือนท่อนเหล็กร้อนๆ ทันทีที่จับต้อง...แทนรู้สึกถึงความร้อนราวสัมผัสถ่านหินเผาไฟจนต้องปล่อยมือ
"คุณแทน" เสียงกฤษณะดังขึ้นเบาๆ อ้อนวอนปนผิวหวัง...ประหนึ่งจะท้วงว่า...ปล่อยแขนผมทำไม...
กฤษณะยื่นมือออกไป คว้าแขนของชายหนุ่มไว้
"รอหน่อยสิครับ"
แทนชะงัก...ดึงมือออกช้าๆ แต่อีกฝ่ายไม่ยอมปล่อยมือแข็งแรงนั้น กลับจับไว้แน่น ดึงเขาให้เดินช้าลง
กฤษณะอยากจะเดินอ้อยอิ่งอยู่เช่นนี้นานๆ ช่วงเวลานี่เป็นช่วงเวลาที่เขารู้สึกสงบสุขอย่างที่สุดแบบที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน เป็นเวลานานมากแล้ว นานจนเขาจำไม่ได้ว่ารู้สึกอิ่มเอมใจเช่นนี้เป็นครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่...
วินาทีนี้เขามั่นใจแล้วว่ากำลังตกหลุมรักสถาปนิกของภูวนัย...แทน...ชายหนุ่มที่ระบายรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาแทบทุกครั้งที่เจอกัน

ทั้งสองยืนมองหิ่งห้อยที่ใต้ต้นไม้ใกล้ศาลาริมน้ำเงียบๆ ลมเย็นพัดมาเอื่อยๆ อากาศชานเมืองบริสุทธิทำให้กฤษณะรู้สึกผ่อนคลายอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน
"มานอนที่นี่บ่อยเหรอครับ"
แทนพยักหน้า “เกือบทุกสุดสัปดาห์ครับ แต่ก่อนแม่กับน้องชายอยู่ที่นี่ หลังพ่อเสียผมได้ทุนไปเรียนต่อกลับมาได้ไม่กี่ปีแม่ก็แต่งงานใหม่ เลยพากันย้ายไปอยู่ที่ลำปาง น้องเขาก็ย้ายไปด้วย คู่นั้นเขาซี้กัน แต่ผมติดกรุงเทพฯ ซะแล้ว ก็เลยไม่ได้ตามไป แต่ก็ไม่แน่นะ แก่ตัวก็จะไปอยู่กับแม่” ชายหน่าอธิบายยิ้มๆ แววตามีความสุขเมื่อพูดถึงครอบครัว
“น้องผมหน้าตาเหมือนพ่อ เลยรูปหล่อน่าดู ผิวก็คมขำเหมือนแม่ ผมนี่ไม่รู้เหมือนใคร ตี๋ซะจนหน้าจืด”
“ใครบอก” กฤษณะขยับตัวเข้ามาใกล้ “ตี๋เข้มต่างหาก เป็นดาราได้สบาย”
แทนหัวเราะเบาๆ “ผมยังเคยถามแม่เลยว่า ไปเก็บผมมาเลี้ยงหรือเปล่า ทำไมเกิดออกมาขาววอกตาตี่อย่างนี้ น้องผมเขาดูคมเข้มเป็นไทยแท้ แต่ไม่หลังอาน” แทนหัวเราะเบาๆ กับมุขขำของตัวเองก่อนเสริมว่า “ผมอยากจะผิวคล้ำบ้าง อาบแดดอยู่ตั้งนาน เป็นได้แค่กุ้งต้ม”
กฤษณะหัวเราะเสียงดัง นึกภาพกุ้งต้มที่มีหัวเป็นชายหนุ่มที่ยิ้มสดใสร่าเริงเป็นนิจ
“พูดแล้วอยากทานต้มยำ”
แทนทำหน้ามุ่ย ขมวดคิ้วมองกฤษณะ แกล้งฉุนที่ตัวเองโดนล้อ “ทานรสจัดได้ด้วยเหรอครับ เห็นคนรวยชอบทานแต่อาหารฝรั่งหรูๆ”
กฤษณะยิ้ม หันหน้าออกไปมองสายน้ำเบื้องหน้า แม้เห็นเป็นเพียงเงาสลัว แต่เขาก็รู้ว่าลำคลองสายนี้กว้างพอสมควร
“ผมชอบอาหารที่มีรสมีชาติครับ ไม่น่าเบื่อ”
“อาหารหลากหลาย ไม่จำเจ” แทนต่อคำ
กฤษณะอมยิ้มมุมปาก...เข้าใจความหมายที่ชายหนุ่มประชดนิดๆ เขาพอมองออกว่าแทนอาจคิดว่าเขาเป็นคนเจ้าชู้...ท่าทางเขาเป็นอย่างนั้น ใครหลายคนเคยบอกว่า เขาดูเป็นหนุ่มเจ้าสำราญ ซึ่งความจริงก็ใช่...แต่เขาเปลี่ยนไปมาก...ตั้งแต่เริ่มช่วยภูวนัยทำงาน...ชีวิตก็ยุ่งเสียจนเพลาๆ เรื่องความสำราญไป อีกอย่าง อายุที่มากขึ้นทำให้ตัวเขาเปลี่ยนไป ยิ่งมาเจอคนที่ถูกใจอย่างแทน เขายิ่งอยากจะเริ่มจริงจังกับใครสักคนเสียที...คนที่จะเติมชีวิตเขาให้เต็ม...คนที่ทำให้เขามีความสุข...คนที่จะทำให้ดอกกุหลายเบ่งบานในหัวใจเขา...
เสียงลมพัดหวีดหวิวต้องปะทะยอดไม้ที่ยืนต้นเป็นทิวแถวในความมืดกระซิบบอกให้กฤษณะทำตามใจปรารถนา อากาศรอบข้างค่อนข้างเย็น...ร่ำร้องให้กฤษณะดึงคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเข้ามากอดไว้เพื่อให้ความอบอุ่น เสียงหรีดหริ่งเรไรร้องเตือนกฤษณะให้ตระหนักว่าราตรีนี้กำลังเคลื่อนผ่านไปได้เกือบครึ่งทางแล้ว...เหลือเวลาอีกไม่มากนัก...เขาต้องสื่อความในใจเสียหน่อย...เพื่อกระชับความสัมพันธ์ให้แน่นขึ้น...
“คุณแทนครับ ขอบคุณที่ชวนผมมาบ้านสวนวันนี้ บรรยากาศดีจริงๆ ยืนอยู่ตรงนี้ สัมผัสอะไรๆ แบบนี้แค่ไม่นาน รู้สึกว่าเวลาที่ผ่านไปมันมีค่ามากกว่าหลายชั่วโมงที่อยู่กลางเมือง กลางเสียงอึกทึกครึกโครม” กฤษณะหักห้ามใจไม่ไหว เอื้อมมือไปจับมอของชายหนุ่มตรงหน้าเอามาเกาะกุมไว้
แทนตกใจเล็กน้อย นึกไม่ถึงว่ากฤษณะจะแสดงออกถึงความในใจเร็วเช่นนี้
“ผมต่างหากต้องขอบคุณที่คุณกฤษณะขับรถมาส่ง ไกลแย่...”
“อยากมาส่งครับ” ...แล้วอยากค้างที่นี่ด้วย...กฤษณะนึกต่อในใจ
“...”
“คุณแทนครับ ที่ชวนผมมานี่ไม่ใช่เพราะอยากจะแกล้งคุณบุริณทร์ใช่ไหมครับ”
“เปล่า” ชายหนุ่มตอบสั้นๆ ยังไม่เงยหน้ามองกฤษณะเพราะนั่นก็เป็นความจริงอยู่บางส่วน ตอนนี้เขาเริ่มรู้สึกอึดอัด...เห็นท่าดี แต่พอเอาจริงๆ เขาก็รู้สึกเงอะงะ...
แทนไม่เข้าใจตนเอง ทุกครั้งที่เจอกฤษณะก็รู้สึกสบายๆ ไม่ต้องระวังตัวเท่าไหร่นัก...แต่ ณ เวลานี้ ขณะนี้...ขณะที่กฤษณะจับมือเขาอยู่ ก้มหน้าลงมองเขานิ่ง...เขากลับรู้สึกประหม่า...พูดอะไรไม่ออก...ไม่เป็นตัวของตัวเอง ปากที่เคยเจื้อยแจ้วจำนรรจา ตอนนี้ไม่รู้จะสรรหาอะไรมาพูด
กฤษณะเสียอีกที่ดูท่าทางควบคุมสถานการณ์ได้ดี...มากเขานิ่ง...ท่าทางเป็นธรรมชาติ...ผ่อนคลาย...
...ตาของกฤษณะสวยมาก...ตาคมและหวานในเวลาเดียวกัน...ใครหนอช่างปั้นให้ใบหน้าและดวงตาเขาสมบูรณ์แบบเช่นนี้...
“แต่ผมไม่สนหรอก ขอให้ได้อยู่กับคุณผมก็พอใจแล้ว” กฤษณะเสียงเบา รุกหนักขึ้น ดึงแทนเข้าไปใกล้แทบจะชิดตัว
“ไว้คราวหน้า ผมจะพาคุณไปยืมชมพระอาทิย์ตกดินที่บ้านชายทะเลของผมที่หัวหินบ้างนะครับ” กฤษณะกระซิบเสียงเบามากกว่าเดิม ก้มหน้าลงมาใกล้ หมายมั่นว่า...หากแทนยืนนิ่งๆ ไม่ขัดขืน เขาจะขอจูบสักครั้ง...
“ง่วนนอนแล้วหรือยังครับ ผมว่าดึกแล้ว สงสัยหิ่งห้อยก็คงง่วงนอนอยากกลับบ้านเหมือนกัน” ในที่สุดแทนก็นึกหาคำพูดมาช่วยตัวเองให้เอาตัวรอดได้...ขืนยืนใกล้ชิดกับกฤษณะนานไปกว่านี้อาจเกิด ‘เหตุไม่คาดฝัน’ เป็นแน่แท้ กฤษณะมีเสน่ห์ร้ายกาจน้อยเสียเมื่อไหร่
สถาปนิกหนุ่มก้าวถอยหลัง ขยับตัวออกห่าง กฤษณะปล่อยมือชายหนุ่มช้าๆ สายตาอาลัยอาวรณ์ หากอีกฝ่ายไม่ได้มอง เพราะมัวแต่ไปยกมือยกไม้ทำท่าไล่หิ่งห้อยให้ไปนอน
กฤษณะอมยิ้มขันๆ ที่เห็นแทนหาทางออกให้ตัวเองแบบทื่อๆ เช่นนั้น
...รอก่อนเถอะ...ปล่อยไปก่อน...คราวต่อไปเขาจะไม่ยอมปล่อยง่ายๆ หรอก...ชอบเข้าแล้วนี่นา...ก็ต้องขอชื่นใจสักครั้ง...

********************************


 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด