^
^
ดันดีนัก 
จิ้มซะเลย ฮ่าๆๆ 
เพิ่งเห็นเรื่องนี้อ่ะ แต่จะบอกว่าเราเป็นแฟนพันธ์แท้เรื่องคนโรคจิตเลยอ่ะ ขำสุดๆ โดยเฉพาะภาค 2
ถ้ามีเรื่องอื่น ทยอยเอามาลงที่เล้าอีกน๊า
ขอบคุณค่า +1 สำหรับแฟนๆ
ลูกหมูสอบเสร็จแล้วไหมคะ ยังไงรอตอนต่อไปนะ 
เรียบร้อยค่ะ! เรียนจบแล้ววว (ถ้าไม่ต้องสอบซ่อมนะ) 
++++++++++++++++++
ตอนที่ 6เฮ้อ~
คืนก่อนหน้านั้นโต้รุ่ง คืนหลังจากนั้นนอนไม่หลับ เมื่อคืนกลับบ้านโคตรดึก แล้วคืนนี้ยังตาค้างเพราะซัดกาแฟไปอีก ชีวิตนี้จะได้พักผ่อนมั้ยวะกู
ผมนอนหลับตาถอนหายใจอยู่บนโซฟาตัวเก่ง...โซฟาที่ยาวไม่พอช่วงตัว นอนแล้วเหมือนไม้กระดานยาวๆที่ถูกพาดอยู่บนเสาสองด้าน นึกภาพตามนะครับ...หัวอยู่เสานึง เท้าอยู่อีกเสานึก ส่วนตรงกลางก็แอ่นลงล่างเหมือนมีอะไรมาถ่วงไว้...อุบาทว์สิ้นดี
แถมแอร์ก็หนาวชะมัด ผ้าห่มก็อยู่ในห้องนอนที่ไอ้ตัวแสบยึดไป
“ฮัดเชี่ย!!” เสียงจามผมเองครับ ไม่ได้ด่าใคร
ผมยกหลังมือขึ้นปาดน้ำลายเช็ดกับเสื้อนอน...อย่าทำตามนะครับ มันสกปรก...
ตอนนี้อยากพักมากครับ แต่นอนไม่หลับจริงๆ สิ่งที่ทำได้ก็แค่นอนหลับตาแขนก่ายหน้าผากแล้วพยายามสั่งตัวเองให้หลับ
...ตาต้าหนึ่งตัว...ตาต้าสองตัว...ตาต้าสามตัว...ตาต้าสี่ตัว...
“...”
เวร! จะหลับมั้ยเนี่ย เห็นแต่หน้ามันลอยไปลอยมา...
...แกร๊ก...
เห? ท่าทางจะไม่ได้มีแค่ผมที่นอนไม่หลับซะแล้ว
ผมนอนนิ่งท่าเดิม ให้อีกฝ่ายคิดว่าผมหลับไปแล้ว แต่กางหูเต็มอัตราเพื่อลอบสังเกตการเคลื่อนไหวของฝ่ายตรงข้าม
ไอ้เปี๊ยกมันเดินย่องมาทางโซฟา ได้ยินเสียงฝีเท้าเบาๆก้าวมาช้าๆ สุดท้ายก็หยุดอยู่ที่ด้านหน้าผม ได้ยินเสียงผ้าเสียดสีกัน ก่อนจะรู้สึกถึงลมร้อนๆที่พัดเบาๆข้างแก้มตัวเอง
ไอ้เปี๊ยกคงกำลังนั่งมองหน้าผมอยู่...มันมองนิ่งๆไม่หือไม่อือ มองอยู่อย่างนี้นานเท่าไหร่ก็ไม่รู้ แต่ในความรู้สึกผมที่ต้องแกล้งหลับอย่างนี้มันนานชะมัด
...ไปซะทีดิวะ กูเกร็งจนตะคริวจะขึ้นแล้วเว้ย...
“นี่ลุง...” สุดท้ายไอ้เปี๊ยกก็พูดออกมาเบาๆ...มันรู้รึเปล่าวะ ว่าผมยังสติเต็มร้อยอยู่...
“...ลุงชอบผมจริงอะ?” ผมไม่ตอบมันครับ มันก็นั่งมองหน้าผมอยู่เหมือนเดิม
สัมผัสอุ่นร้อนทาบลงบนแก้มผมเบาๆ ก่อนจะถอยห่างไป ได้ยินเสียงขยับตัว กับไออุ่นของไอ้เปี๊ยกที่หายไปแล้ว...มันคงยืนขึ้นแล้วล่ะ...หลังจากนั้นผ้าห่มนุ่มๆก็คลุมลงมาบนตัว
“ถ้าชอบจริง...ก็อย่าทิ้งกันซะก่อนล่ะ”
โชคดีที่มันเดินเข้าห้องไปแล้ว ไม่อย่างนั้นต้องความแตกแน่ๆ เพราะตอนนี้ผมแกล้งทำเป็นหลับไม่ไหวแล้วน่ะสิครับ หัวใจมันเต้นแรงจนต้องเอามือไปกด แถมปากยังฉีกยิ้มอย่างห้ามไม่อยู่ด้วย
อย่าทิ้งกันงั้นเหรอ?...ให้ความหวังกันอย่างนี้มัน...โอ๊ย!...ไอ้เปี๊ยก!...ไอ้ตัวน่ารัก!...น่ารักอย่างนี้ใครจะทิ้งลงวะ...ไม่ไหวแล้ว!!...แล้วคืนนี้ผมจะข่มตานอนได้ยังไง...อยากกอดมัน อยากจูบมัน อยากมองหน้าใสๆกับตาโตๆของมัน นี่ผมเป็นอะไรไป ทำอย่างกับเด็กวัยรุ่นไม่เคยมีความรักอย่างนั้นแหละ...
ผมลุกขึ้นนั่ง สูดกลิ่นหอมของไอ้เปี๊ยกจากผ้าห่ม...ฮ่า...ชื่นใจ
ว่าแต่...ผ้าห่มมีผืนเดียว มันเอามาให้ผมอย่างนี้ แล้วตัวมันจะห่มอะไรล่ะ? แอร์ในห้องมันเย็นน้อยกว่านอกห้องซะที่ไหน ผมนอนเองยังสั่นซะขนาดนี้ แล้วไอ้เปี๊ยกมันจะทนได้เหรอ
ผมลุกเดินไปหยุดอยู่หน้าประตูห้องนอน กะจะเคาะเรียกแล้วคืนผ้าห่มให้มันน่ะครับ...ตอนนี้คิดแค่นี้จริงๆนะ ไม่ได้อกุศลอะไรเลย เชื่อผมดิ
แต่ก็อยากลองพนันดูเหมือนกันครับ ว่ามันเปิดใจให้ผมจริงๆรึเปล่า ผมกลืนน้ำลายเอื๊อก เอื้อมมือไปลองบิดลูกบิด...ปรากฏว่ามันไม่ได้ล็อคประตูแล้วครับ...ฮ่าๆๆๆ
ไอ้เปี๊ยกนอนอยู่ริมเตียง หันหลังให้ผม...ชุดนอนเสื้อกล้ามกับกางเกงขาสั้นวาบหวิวของมันคงจะกันแอร์ไม่ได้หรอก ถึงได้นอนขดซะขนาดนั้น
ผมเอาผ้าห่มห่มคืนมัน แล้วก็ขอซุกตัวตามเข้าไปด้วยซะเลย...มันคงยังไม่หลับหรอกครับ เพราะตัวมันยังขยุกขยิกอยู่เลย...ผมแนบตัวเข้ากับแผ่นหลังมัน แล้วโอบเอวให้ตัวเราชิดกันมากกว่าเดิม ตอนแรกมันขืนตัวหน่อยๆ แต่สุดท้ายก็ยอมให้ผมกอดดีๆ
ตัวมันหอมดีชะมัด ผิวมันตอนนี้เย็นเฉียบอย่างกับน้ำแข็ง...แต่กอดแล้วชื่นใจ...ผมซุกหน้าเข้ากับกลุ่มผมมัน สูดกลิ่นแชมพูเข้าเต็มปอด มือข้างนึงก็ลูบๆแขนมันเล่น
เห็นมันไม่ว่าอะไรเลยเอาใหญ่ครับ ผมล้วงมือเข้าไปใต้เสื้อกล้ามของมัน ลูบหน้าท้องมันวนไปมา...อืม ไอ้เปี๊ยกนี่มันเนื้อแน่นเหมือนกันนะ...ว่ากันตามตรง มันก็หุ่นผู้ชายล่ะครับ...
มันจับมือผมหมับ! “นี่...”
“หือ?” ผมออกเสียงได้แค่นี้ล่ะครับ เพราะปากกำลังซุกที่ต้นคอมันอยู่ มันย่นคอหนียิกเลยครับ สงสัยจะบ้าจี้แฮะ
“หยุดได้แล้ว คนจะนอน” มันกระเถิบหนี...ไม่สำเร็จหรอก ไอ้เปี๊ยก
“ก็นอนไปสิ” ไม่ได้กวนนะครับ อยากนอนก็นอนไปผมไม่ว่าอะไรอยู่แล้ว...แค่ขอผมกล่อมน้องชายตัวเองให้หลับก่อนเท่านั้นเอง
“อ๊ะ!” มันร้องอุทานออกมาเบาๆ เพราะผมดันส่วนที่‘ตื่นแล้ว’ใส่ก้นมัน “ไอ้ลุง!!”
“ครับผม?” ผมเบียดเข้าไป มันก็กระเถิบหนี...หารู้ไม่ว่ามันยิ่งเป็นการกระตุ้นมากกว่าเดิมซะอีก ผมเอาแขนลอดใต้คอให้มันหนุนแทนหมอน จับคางมันบังคับให้หันหน้ามารับจูบ แต่มันหันหน้าหนี สุดท้ายเลยได้แค่เล็มๆเลียๆมุมปากมันเล่น
มือที่วางอยู่บนหน้าท้องมันเริ่มซุกซนครับ เลื้อยผ่านขอบกางเกงยางยืดเข้าไปก็เจอกับน้องชายของมันที่ตาสว่างไม่แพ้ของผมเลย...หึ...ไหนว่าจะนอนไงวะ ไอ้เปี๊ยก...
ผมจับของมันไว้ในอุ้งมือ ใช้นิ้วโป้งเขี่ยด้านบนนิดหน่อย เท่านั้นล่ะ มันแหงนหน้าตัวเกร็งเลยครับ
“หยุด...” ได้ยินเสียงห้ามกระเส่าๆอย่างนี้ยิ่งหยุดไม่อยู่ครับ
ผมจับบ่ามันบีบเบาๆ “ต้า...หันกลับมา”
“ฮึก...ไม่เอา” ไอ้ตัวดื้อ ยังไงก็ไม่ยอมหันกลับมาครับ สุดท้ายผมเลยถอดใจ เล่นกับมันท่านี้ก็ได้วะ
ส่วนหน้ามันเริ่มเปียกหน่อยๆ ไอ้เปี๊ยกคงเพลินเต็มที่ ถึงได้เคลื่อนสะโพกตามการขยับมือของผม ผมก็เบียดด้านหน้าตัวเองเข้ากับร่องด้านหลังมัน มือที่ว่างอยู่เลื่อนลงมาซุกผ่านขอบกางเกง หลีกหนีอีกมือที่กำลังเมามัน เข้าไปแตะด้านหลังที่ยังสงบอยู่แทน
พอแตะโดนเท่านั้น มันสะดุ้งสุดตัว สองมือจับแขนผมแน่นจนเล็บจิกลงมา เหมือนสติมันจะกลับมาเต็มร้อยอีกครั้ง มันร้องห้ามเสียงดัง
“ไม่!”
ผมยังไม่ฟังมันครับ ดึงดันจะสอดนิ้วเข้าไปให้ได้ จนสุดท้ายได้ยินเสียงมันสะอื้น
“ฮึก! ไม่เอา ขอร้อง ไม่เอา...”
“ทำไมล่ะครับ ไม่ชอบเหรอ?” ผมจูบแก้มปลอบมันเบาๆทีนึง มันก็ซุกหน้าหนีลงกับหมอน
“ไม่เอา...มัน...” เสียงมันอู้อี้ ฟังไม่รู้เรื่องครับ
ผมเร่งมือที่จับน้องชายมันนิดหน่อย “...ไม่ได้ยิน”
“อือ...มัน...จ...”
ก็พอจะรู้แหละครับ ว่ามันจะพูดอะไร แต่เห็นท่าทางเขินอายของมันแล้วอยากแกล้งขึ้นมาชะงัด
“ไม่ได้ยินครับ” ออกแรงกระตุ้นส่วนหน้ามันอีกหน่อย
มันคงเหลืออดครับ เคยบอกแล้ว ว่าไอ้เปี๊ยกนี่มันยั่วขึ้น มันหันกลับมาตะโกนใส่หน้าผมซะหูอื้อเลย
“มันเจ็บโว้ย!!!”
มันหันกลับมาแล้ว เรื่องอะไรจะยอมปล่อยให้หันกลับล่ะครับ ผมจัดการรวบตัวมันให้หันกลับมานอนตะแคงมองหน้ากันทันที...ฮะๆๆ หน้าแดงแจ๋เชียว...
“ฮะๆๆๆๆ” อดไม่ไหวครับ ต้องหัวเราะออกมา
มันถลึงตาใส่ทั้งๆที่ยังหน้าแดงอยู่อย่างนั้นล่ะ “ปล่อย”
โอ๊ะ! ท่าจะโกรธจริงแฮะ ผมหยุดหัวเราะกึก...กลัวอดครับ
ผมลูบหัวมัน แนบหน้าเข้าหากัน “ไม่เจ็บนะ พี่สัญญา” ว่าแล้วก็ของับจมูกมันหน่อยเหอะ หมั่นไส้ว่ะ
“ไม่เอา!” มันยืนกรานเสียงแข็ง
“นะ?” อ้อนอีกหน่อย เดี๋ยวมันก็คงใจอ่อน
“ไม่! ถ้าไม่ฟังก็ออกไปนอนที่เดิม” น่ากลัวตายล่ะ...เข้ามาแล้วใครจะยอมออกวะ บ้านกูนะเว้ย!
“นะ?” ผมอ้อนมันอีกรอบ ชักจะทนไม่ไหวแล้วครับ ปวดหนึบไปหมดแล้ว
มันก้มหน้างุดเข้ากับอกผม “ไม่เอา...มันเจ็บ...ครั้งที่แล้ว...มัน...ยังเจ็บอยู่เลย”
โอ๊ย! น่ารัก!!! เอาวะ ปล่อยไปก่อนก็ได้ครับ เห็นมันอ้อนๆอย่างนี้แล้วทำไม่ลง...ถือว่าคืนนี้ได้กำไรแล้วครับ
ผมยอมหยุดรบเร้ามัน มันคงแปลกใจเหมือนกันที่เห็นผมยอมง่ายๆ ตาโตๆมันเหลือบขึ้นมองหน้าผม ผมเลยงับจมูกมันเบาๆอีกครั้ง จับมือมันให้ลอดเข้าไปในกางเกงนอนของผม พอหลังมือมันแตะโดนไอ้ธีน้อย มันก็สะดุ้งจะชักมือกลับ แต่ผมไม่ยอมครับ...อุตส่าห์ยอมให้ก่อนแล้ว มันก็ต้องตามใจผมบ้างล่ะ
“ช่วยพี่หน่อยนะ?” ผมทำเสียงอ้อนมันพลางเอามือตัวเองจับน้องชายมันแล้วเริ่มขยับ ตอนแรกมันก็จับของผมไว้หลวมๆ แต่พอเริ่มเคลิ้ม มืออุ่นๆของมันก็เริ่มขยับตามการนำของผม...เรียนรู้เร็วดีชะมัด
เราขยับกันอยู่อย่างนั้น จากช้าเป็นเร็ว จากไม่เป็นจังหวะก็เริ่มเป็น ความเปียกลื่นเพิ่มขึ้นเรื่อยๆตามขีดอารมณ์ ผมยื่นปากเข้าไปจูบปากมัน มันก็ยอมอ้าปากให้ลิ้นผมเข้าไปสำรวจโดยดี
กิจกรรมเข้าจังหวะดำเนินไปเรื่อยๆ จนใกล้จะจบ มันก็ร้องครางเสียงยาวในคอก่อนจะปลดปล่อยทั้งหมดออกมา
มันหอบแฮ่กๆ เป็นหมาหอบแดด มือที่จับของผมอยู่ก็อ่อนระทวยหมดแรงซะงั้น... ผมเลยต้องจับมือมันไว้ช่วยกันเร่งช่วยกันขยับล่ะครับ จนสุดท้ายถึงขีดสุดนั่นล่ะ ผมถึงค่อยพอใจยอมปล่อยมือมันออก
รู้ตัวอีกที ผ้าห่มต้นเรื่องก็ตกลงไปข้างเตียงแล้วครับ แต่ตอนนี้ไม่หนาวแล้วล่ะ...พูดตามตรง เหงื่อซกทั้งคู่แล้วด้วยซ้ำ ไอ้เปี๊ยกนอนหงายหอบระทวย เสื้อกล้ามเลิกขึ้นไปถึงหน้าอก กางเกงร่นลงมาอยู่ที่หัวเข่า หน้าท้องมันเปื้อนน้ำขาวๆเต็มไปหมด...ใครก็ได้ช่วยผมที ผมจะทนไม่ไหวแล้ว!!
ผมเอาตัวคร่อมทับมันเอาไว้ กดมือทั้งสองข้างของมันแนบกับพื้นเตียง ประสานนิ้วกัน กดจูบมันแรงๆอีกที ตอนนี้มันไม่ขัดอะไรแล้ว...คงจะหมดแรงขัดนั่นล่ะครับ
“ต้า” ปากเราแยกออกจากกัน ผมเรียกชื่อมันเบาๆ มันก็ค่อยๆปรือตาขึ้นมามอง ผมบีบมือมัน มันก็บีบมือผมกลับ
“เป็นแฟนพี่นะ?”
ไม่ได้อวดนะครับ เกิดมาเพิ่งเคยขอคนอื่นเป็นแฟนนะเนี่ย! ปกติมีแต่คนอื่นมาขอเป็น ไม่งั้นก็เป็นแบบไม่ได้ตกลงกัน...ไม่ได้อวดจริงๆครับ ที่ว่ามาทั้งหมดแค่จะบอกว่า...แม่ม เขินชิบหาย...
มันเบิกตากว้างมองหน้าผม...ตกใจอะไรวะ
“นะ...เป็นแฟนกันนะ?”
สีหน้ามัน...ลังเล...
มันหลบสายตา...
“แต่...” เสียงมันสั่นๆเหมือน...ไม่แน่ใจ...
ผมบีบมือมันแน่นกว่าเดิม “...สัญญา...จะไม่ทิ้งต้าแน่นอน...”
ดวงตากลมโตมันกลับมามองสบตาผม ปากมันเม้มเป็นเส้นตรง ผมรู้สึกว่าตัวมันเกร็งขึ้นมากกว่าเดิมแฮะ
“ลุง...” ...ผม...ชอบมันมากจริงๆนะ ขนาดเสียงเค้นๆของมัน ผมยังชอบเลย อยากนอนซบอกฟังมันพูดทั้งวัน มันจะยอมมั้ยนะ?
“เมื่อกี้ไม่ได้หลับหรอวะ?” มันทำเสียงโหด
อ้าวเวร! ความแตก...
“เอ้อ...” แก้ตัวไม่ขึ้นอะครับ ตอนนี้หน้ามันแดงแจ๋ แต่ตามันถลึงกว้างเชียว ให้ผมเดา มันคงเขินน่ะแหละ
“อั๊ก!!!” แม่จ๋า~ มันตีเข่าผมอีกแล้วครับ!! เล่นซะผมจุกร่วงจากเตียง มันยังไม่หยุดครับ มันลุกขึ้น กระโดดลงมาไล่เตะผมอีก
“ออกไปเดี๋ยวนี้เลย!” จนผมหนีออกมานอกห้องได้นั่นล่ะครับ มันถึงหยุดเตะ
หลังจากนั้นมันก็ปิดประตูดังปัง ตามด้วยเสียงล็อคห้องดังแกร๊ก
“ต้า!!” ผมเคาะประตูห้องดังปังๆๆ มันก็ไม่ตอบอะไร
“ตกลงเป็นแฟนกันนะ?!” เอาสิโว้ย ไม่ให้เข้าก็ตอบมาก่อน ไม่งั้นไม่หยุดทุบ
สุดท้ายมันคงรำคาญแหละครับ ได้ยินเสียงลอดออกมาจากอีกฟากบานประตู “เออ! หยุดเคาะซักที จะนอน!!!”
ผมหยุดเคาะประตู เอามือมาปิดปากตัวเองแทน...ก็ตอนนี้มันยิ้มหุบไม่ลงเลยนี่ครับ...น่ารักจริงๆ แฟนผม ทั้งโหด ทั้งอ้อน แล้วยังขี้อายอีกต่างหาก
ผมเดินกลับไปที่โซฟาตัวเดิม ล้มลงนอนหงายหลับตา มือพาดปิดหน้าเอาไว้...เดี๋ยวใครมาเห็นจะหาว่าบ้าครับ นอนไปยิ้มไปอย่างนี้
...สงสัยคืนนี้จะนอนไม่หลับอีกคืนซะแล้ว...
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
TBC สั้นไปหน่อยค่ะ ต่อไปจะพยายาม...
หัวข้อ: รัก...ทำนายไม่ได้ ภาค 1+2 (END) ตอนแถมเล็กๆน้อยๆเอาฮา (P41 21/7/56) (อ่าน 389999 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก