ดีใจอย่างสุดซึ้งที่มีคนติดตามอยู่ เมล์มาคุยกันบ้างนะครับ
ช่วงนี้ผมเหงา มั๊กมาก การตัดใจสักคน
ืำืทำไมมันถึงได้ยากเย็นอะไรอย่างงี้ว้า..........
........
..................
(มาต่อกันเลยครับ ไม่ยาว สั้นๆละกัน)
หลังจากผ่านวันเกิดอันแฮปปี้เอนดิ้งไปแล้ว
ก็มีเรื่องให้ได้ต้องทะเลาะกันอีกแล้ว
จะอะไรเสียอีกหละ ก็ไอฮวดตัวดีอ่ะ มันไปย้อมผมมา
เป็นสีแดง....หัวหนามแล้วเป็นสีแดง (แดงจริงๆนะ แดงแป้ดเลย)
ทีนี้หละ แค่ปัจจุบันเวลาไปไหนมาไหนกัน คนก็มองกันทั้งอำเภอ
คราวนี้ลูกเด็กเล็กแดงก็คงจะมองกันเหลียวหลัง แล้วคนที่พลอยดังไปด้วยก็กรูนี่แหละ
ทะเลาะกันได้พักนึง งอนมันสองสามวันไม่ยอมไปไหนมาไหนกับมันเลย
คืออยากจะบอกว่า แค่นี้กรูก็เบื่อที่จะต้องมาตอบคำถามใครต่อใครแล้วว่า
กรูกับเมิงเป็นอารายกัน แล้วมันก็หายไปสองสามวัน
กลับมาอีกที โอ้พระเจ้าจอร์ช ไอฮวดบ้า เรานึกว่ามันสำนึก ที่ไหนได้
มันไปทำเป็นสีชมพู ถามมันว่าทำไมไม่กลับไปเปลี่ยนเป็นสีดำ
มันให้เหตุผลมาว่า........"ก็คนมันกำลังมีความรัก ก็ต้องบอกให้คนอื่นๆเขารู้ดิ๊"
เออ.....เป็นเหตุผลที่ดีมากๆ ว่าแล้วผมก็งอนมันอีก ไม่ได้ดีใจหรอกที่มาทำแบบนี้ให้นะ
มันก็ดีนะมาง้อที่บ้านทุกวัน เพราะรู้ว่าเราไม่กล้าออกไปไหนมาไหนกับมัน
มันก็มานั่งเล่นกับผมที่ร้านขนมของแม่ทุกเย็น ส่วนแม่ผมนะเหรอ
ปลื้มเสียเหลือเกินกับไอฮวดที่มันทำผมแบบนั้น พอผมอ้างว่างั้นผมทำบ้าง
แม่รีบจับทัพพีที่ตักขนมหวาน ตั้งท่าจะเขวี้ยงใส่ผม
"อ้าว....แล้วทีฮวดไหงชมนักชมหนม ว่าน่ารัก พอเต้จะทำบ้างไหงมาว่าหละ"
"ฮวดเขาทำแล้วน่ารัก แต่เต้ แม่มองว่ามันซกมกเสียมากกว่า" เออ.....แม่กรูนี่ก็แปลกคน ลูกออกจะน่ารักขนาดนี้
มาว่าเราเสียหาย ชิชะ ไอฮวดทำหน้าระลื่น หนอยๆ ได้ทีเอาใหญ่ มันกล้ากอดแม่ผมนะ ทั้งๆที่ผม ไม่ยังไม่กล้ากอดเลย
....
..........
ผมยังคงไม่กล้าออกไปไหนมากับมันเหมือนเดิม มันก็มาหาผมวันเว้นวันบ้าง
วันที่มันมาก็ว่ามันนะ เวลามันไม่มา เออ...ชะเง้อคอหามัน เมือ่ไหร่จะมา มันก็ไม่มา
แม่ก็แซวใหญ่ว่า "ชะเง้อไปเหอะ เขาไม่มาแล้ว" น่านดูแม่ผม ไม่ให้กำลังใจลูกมาซ้ำเติมอีก
(ปัจจุบัน แม่ก็ยังคิดว่าผมกับฮวดเป็นเพื่อนสนิทกันนะ แม่ยังถามผมเลยว่าเมือ่ไหร่จะมีแฟน เมือ่ไหร่จะแต่งงาน
จะให้ตอบกับแม่ไงดีหละ แม่จะรับได้ไหมครับ ถ้าผมจะหาลูกสะไภ้ไปให้แม่ แต่เขาเป็นผู้ชายนะคร้าบบบ)
จนวันนึง มันโทรมาหาผมเกือบๆจะเที่ยงคืนแล้วหละ ดีนะที่วันนั้นผมยังไม่นอน
"ฮัลโหล หวัดดีครับ"
"เต้เหรอ....ออกมารับฮวดที่หน้าปากซอยหน่อย" เสียงมันมาวววววววมาก
"ไปเมาที่ไหนมา แล้วมาทำไมที่หน้าปากซอย ดึกแล้วทำไมไม่กลับบ้าน" ผมรัวคำถามเป็นชุด
"ฮวดขี่รถไม่ไหวแล้ว มารับฮวดหน่อย" เออ..ที่ถามไปไม่ตอบสักคำ
"อืม...จะออกไปแล้ว งั้นแค่นี้นะ" ผมตัดสินใจออกไปหาแล้วถามมันตอนนั้น น่าจะดีกว่า
ผมเดินออกไปหน้าปากซอยระยะทางโดยประมาณ 250 เมตรเห็นจะได้ ไหงวันนี้มันดูไกลจังวุ้ย
แต่ก็เห็นไกลๆแล้วหละ นั่งเอาหัวซบกับมอไซต์สุดรัก สีมันดีดมาเข้าตาผมแต่ไกลเลยหละ
ผมเห็นจุดหมายปลายตาเลยเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น เอ่อ.....มันอ้วกใส่รถสุดรักมันอ่ะครับ
"นี่ๆยืนไหวไหมเนี๊ยะ มาๆ เดี๋ยวเราขี่เอง" ผมพยุงมันให้ลุกขึ้นมาซ้อนท้ายผม
มันก็ไม่ตอบ ไม่ว่าอะไรสักคำ ลุกขึ้นมาซ้อนท้ายแบบทุลักทุเลเหมือนกัน
เหมือนแรงมันหมด ยกขาขึ้นมานั่งไม่ไหว ( อันนี้ต้องสมน้ำหน้ามัน เพราะรถมอไซต์มัน ฮอนด้าแดช เอาไปยกสูง สูงเด่นเป้นสง่าเลย)
กว่าจะเอาขึ้นรถได้ก็เอาการเหมือนกัน ผมจับมือมันให้มาประสานที่ตัวผม
บอกมันว่าจับให้แน่นๆ "อุ๊ก!!...มันแน่นไปเว้ย ครายหน่อย" กว่าจะถึงบ้านระยะทางสั้นๆ แต่ขี่มาได้ทีละนิด เพราะกลัว
ว่ามันเกิดชอบถนนขึ้นมา เอาปากลงไปจูบ เอ้ยกระแทกถนน
ถึงหน้าบ้าน ก็บอกให้มันเงียบๆ เพราะที่บ้านหลับกันหมดแล้ว พูดจบ มันก็กอดผมแน่นเลย
ปากก็พูดว่า "คิดถึงมากนะ" เอ่อ.....จะเขิลล์ก็เขิลล์อยู่ แต่นี่มันหน้าบ้านกรูน้าาาา เดี๋ยวใครเขาเห็นเขาได้ยินกรูตายยยยยยยยยย
...............
.....
หลังจากลากมาขึ้นห้องได้ ทั้งๆที่ห้องก็แอร์เย็นแล้วนะ แต่ฮวดมันท่าทางร้อนจัด มาถึงก็ถอดเสื้อเลย
เอ่อ....จะว่าไปผิวมันก็ขาวสะอาดมากเลยนะ (เหมือนผิวพวกผู้หญิงญี่ปุ่นในหนัง xXx เลยอ่ะ)
"เดี๋ยวเราลงไปหา น้ำอุ่นๆมาให้นะ จะได้ซ่างเมา" พูดจบมันคว้ามือผมกระชากลงไปนอนอยู่ข้างมัน
ในตอนนี้ผมนอนหงายหน้าเอามือดันตัวมันที่กำลังเขยิบเข้ามาใกล้ตัว
"นอนเฉยๆเลย เดี๋ยวลงไปเอาน้ำอุ่นมาให้" เขิลล์ครับ เขิลล์สุดๆ ไม่รู้จะทำตัวยังไงดี เพราะนี่ก็เป็นครั้งแรกที่มันได้ขึ้นมาที่ห้องผม
เพราะตั้งแต่ที่มันปากดีตอนแรกว่าอยากจะมานอนสุดท้ายมันก็ไม่ได้มา
มันยังคงพยายามที่จะก้มมาหอมแก้ม (หรือว่าจุ๊บหว่า....เอาเป็นว่าหอมแก้มแล้วกันเนอะ)
ผมก็.......ไม่อยากพูดมากแล้ว ตามน้ำเลยละกัน......
จะบร้าเหรอ....ใครจะทำอะไรแบบนั้น ผมพลักมันออกแล้วรีบวิ่งไปที่ประตู
หันมาหามัน ดูมันยิ้มซิ น่ารักเป็นบ้าเลย เมาหน้าเยิ้ม ยิ้มหวาน ยั่วยวนจริงๆ
เดี๊ยะๆ เดี๋ยวก็จับทำเมียเสียเลย ผมรีบดึงสติกลับมา ลงไปเอากะละมังกับผ้าเช็ดตัวผืนเล็ก แล้วก็กาแฟอุ่นๆขึ้นมาหามัน
ตอนนั้นมันเคลิ้มๆจะหลับแล้วหละ ผมก็ไปปลุกให้มันลุกขึ้นมากินกาแฟก่อน
แล้วผมก็เช็ดตัวให้มัน ตอนนั้นสติมันเริ่มกลับมาบ้างแล้วหละ
"ทำไมเต้ถึงได้ดีกับฮวดแบบนี้นะ ทั้งๆที่คนที่บ้านฮวด ไม่เคยดีกับฮวดแบบนี้เลย"
มันพูดจบสีหน้ามันเศร้าขึ้นมาเลย ผมเลยเปลี่ยนประเด็น
"ถอดกางเกง" มันหันขวับมาที่ผม แล้วเอามือไปปิดที่เป้ามัน
"บอกว่าให้ถอดกางเกงไง" ผมทำเสียงแข็งขู่มัน
"ทำไมต้องถอดด้วยก็เช็ดตัวกับหน้าแล้วก็แขนหมดแล้วนิ๊" ฮวดมันทำเสียงจ๋อยๆ
"แน่ใจว่าหมด จะให้บอกหรือเปล่า ว่ายังไม่ได้เช็ดตรงไหน" ผมทำเสียงแล้วก็สายตาเจ้าเล่ห์ใส่มัน
"เฮ้ย ตรงนั้นไม่ต้องเช็ดมันหรอก ปล่อยไว้เฉยๆนะดีแล้ว"
"จะถอดดีๆหรือต้องใช้กำลัง" ผมยังคงทำเสียงแข็ง
"แล้วทำไมเต้จะต้องขู่เราด้วยอ่ะ หรือว่า!!!
เต้จะปล้ำเรา ไม่เอาหน่า เรายังไม่พร้อมนะวันนี้"
ดูมันคิดเองเออเอง (แหมผมจะคิดเหมือนที่มันคิดก็เถอะ
)
"ไหนๆเราก็คบกันมานานแล้ว สักนิดจะเป็นไร" ผมพูดออกไปทั้งๆที่ผมก็อายกับสิ่งที่ผมพูด
ส่วนฮวดนะเหรอ อายหน้าแดงเพระาเหล้าแล้ว มาแดงขึ้นไปอีกเพราะอาย
แล้วมันก็ตั้งท่าจะถอดกางเกงจริงๆ "เฮ้ย....ไม่ต้องๆ เราล้อเล่น จะถอดจริงอ่ะ"
"อ้าว.....พอจะให้ถูจริงๆ ไม่กล้าเสียแล้ว" ใครมันจะไปกล้าหละ แต่ในใจนะเหรอ นู่นไปถึงขั้นไหนแล้วไม่รู้
............
......
สุดท้ายแล้วคืนนั้น............นอนหนาวครับ นอนกอดกันกลมดิ๊ก
ผมหลับหลังมัน มันคงเพลียมาทั้งวัน เวลาฮวดมันหลับนี่น่ารักชะมัด เหมือนกระรอกเลย ตอนแรกนอนแผ่หรา
แต่ตอนนี้นอนคดตัวเป็นกระรอกน้อย ภายใต้อ้อมกอดของผม ผมอยากให้เป้นอย่างนี้ทุกวันจัง
ก่อนหลับตา ผมยังคงเห็นเขานอนในอ้อมกอดผม ยามลืมตาตื่น ผมก็ยังอยากเห็นเขานอนอยู่ในอ้อมกอดผม
ผมนอนไม่หลับ ผมยังอยากจะเก็บรายละเอียดบางอย่างไว้ให้มากที่สุด
(อ้อ.....ตอนนอนหัวมันก็ยังเป็นหัวเม้นอยู่นะ แหลมเปรี๊ยะ ทิ่มหน้าผมไปหลายรอบเหมือนกัน)
ผมอยากตื่นขึ้นมาในตอนเช้า แล้วเห็นว่าเอ้อ.....เหตุการณืเมื่อคืน กรูไม่ได้ฝันไปนะ
..........
................
เอ้ก...อี เอ้ก เอ้ก......(เสียงไก่หลังบ้าน (บ้านคนอื่น)ขัน) ผมตื่นขึ้นมาเห็นฮวดยังคงนอนในท่าเดิม
มันน่ารักเสียจนผมทนไม่ได้ หอมแก้มมันฟอดใหญ่
"ฮ้าว.....ไหงตื่นเช้าจัง ฮวดขอนอนต่ออีกสักนิดนะ" มันตื่นงัวเงีย แล้วเปลี่ยนท่านอนมานอนซบอกผม....(กรูก้มหน้าลงไปมองหน้าเมิงไม่ได้แล้วนะ
เพราะหัวเม้นเมิงนะแหละ) เฮ้อ....สุขสุดๆ ผมย้ำคิดตอนนั้นหลายรอบว่า มันไม่ใช่ฝัน มันไม่ใช่ฝัน ทุกอย่างคือความจริง
มันจับ สัมผัสได้หมด กลิ้นแก้มที่หอมแป้งเด็กแคร์ มันเป็นกลิ่นที่ชัดเจน แล้วผมก็............หลับไปอีกรอบตามมันไปติดๆ
ตื่นมาอีกทีก็บ่ายกว่าๆแล้ว เราสองคนยังอยู่ท่าเดิม แต่แขนผมมันช้าไปหมดแล้ว ผมพยายามจะดึงแขนผมออกมา
และมันก็ทำให้ ฮวดมันตื่นตามไปด้วย เราสองคนอาบน้ำ แล้วก็ลงไปหาของกินข้างล่าง ย่าผมทำกับข้าวเผื่อไว้แล้วเพราะรู้ว่าหลานพาเพื่อนมานอน
ถึงเวลาเย็นๆ ผมก็ไล่มันกลับบ้าน (มันไม่อยากกลับ แต่ผมไม่อยากให้ที่บ้านต้องเกิดคำถามขึ้น) สุดท้ายมันก็กลับบ้านแบบหน้าจ๋อยๆ
แต่ผมก็รับปากมันนะว่า เอาไว้มานอนอาทิตย์ละครั้งก็ได้ แต่เปิดเทอมแล้วไม่ให้มาแล้วนะ มันก็เลยยิ้มออกได้
......
........................
ปล.คิดถึงตอนนี้ทีไร....เฮ้อ.........คิดถึงเมิงหวะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
