Part 1 น้ากับหลาน
“ร้อนโว้ย ไมกรุงเทพมันร้อนแบบนี้ฟร่ะ” ผมนั่งบ่นกับตัวเองขณะนั่งรอรถเมล์
และแล้ว
แถดแท่ด
รถเมล์มันก้อมา (เอาโทรโข่งเลยมั้ย)
มีที่ว่างด้วยเว้ย (ดีใจยังกับถูกหวยนะมึง: ยิ่งหว่าถูกหวยเหอะ)
รถมันก้อวิ่งของมันไป สลับกับหยุดบ้าง (มันหยุดมากกว่าวิ่งเหอะ)
ตึกๆๆๆๆ แช้ๆ ควันขโมง
เกิดอะไรขึ้น
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
รถเมล์เสีย คนลงกันให้พรึ่บ
เอาแล้วสิ ชินเอ้ย ลงครับพี่น้อง ไอ่ชินรีบลงตามคนอื่นไป (เออแหะ นึกว่าจะโง่
)
แล้วจะทำไงต่อฟร่ะ ยิ่งบ้านนอกอยู่ เพิ่งจะเคยนั่งมันก้อสายนี้สายเดียว อากาศก้อร้อนตับแตกแหกปอด
จะให้รอคันต่อไป เชอะ อย่าหวัง ร้อนเว้ย (เออ เรื่องของมึง)
ถามคนแถวนั้นเหรอ ไม่อาววววววววววววววววว ป๋มอาย (เออ งั้นมึงไม่ต้องกลับ 555+)
ชิ โทรหาน้าได้ก้อได้ฟร่ะ
“น้า รถเมล์เสีย กลับไม่ถูกอ่ะ”
‘ตอนนี้อยู่ไหน’
“ไม่รู้ดิ”
‘งั้น...’ ตรู๊ดดดด ฉี่ (เงียบฉี่นะครับ แฮะแฮะ)
“เฮ้ย!!!! แบตฟาย ไมมาหมดตอนนี้ฟร่ะ”
“แล้วจะกลับไงเนี่ย”
ทันใดไหน สวรรค์ทรงโปรด รถเมล์อีกคันก้อมา
“เอาวะ เคยเห็นมันผ่านหน้าบ้าน ลองขึ้นละกัน”
และแล้ว...
“ถึงบ้านแว้วววววววววววว”
ในที่สุดผมก้อถึงบ้านอย่างปลอดภัย สามชั่วโมงกว่า ๆ แต่ยังหล่อเหมือนเดิม อิอิ
‘ไงเรา ถึงบ้านได้ไงเนี่ย’
“เดินมาอ่ะ แค่นี้จิ๊บๆ”
‘อย่าเวอร์’
‘งั้นก้อดี ต่อไปเดินเอานะ ประหยัด’
“ง่ะ น้าอ่ะ”
‘555+’
ดูดิ น้าใครวะเนี่ย จะห่วงหลานซักนิดก้อไม่มี (น้ามึงนั่นแหละ)
“น้าเมื่อไหร่จะเปิดเทอมเนี่ย”
‘จะรู้กับเราไหม ไม่ได้เรียนด้วยกับเรานี่พ่อหลานชาย’
“ขอบคุณครับน้า” --“
‘บ่นทำไมละเรา’
“เบื่ออ่ะ ต้องตื่นเช้า เดินทางแต่ละที ไม่ต่ำกว่าสองสามชั่วโมง ไกล๊ ไกล”
‘งั้นก้อไปอยู่ที่อื่น’
“โห น้า รักหลานคนนี้จังค้าบ”
‘แน่นอนจ๊ะ พ่อหลานชายสุดหล่อ’ เห็นป่ะครับ บอกแล้วว่า ผมหล่อ อิอิ
“เปิดเทอม จะได้อยู่หอ ไม่ต้องตื่นเช้า ไม่ต้องนั่งรถเมล์ไกล ๆ อีกอย่างไม่ต้องเจอน้าด้วย”
‘ดีดี เอ๊ะ!!! อะไรนะ’ แก่แล้ว ก้อเงี้ย ตึงอย่างเดียว(หูตึง) อย่างอื่นหย่อน 555+
“เปล๊าค้าบบ” เกือบไป
‘ตกลงเราเปิดเทอมวันไหน’
“อีกสี่วันอ่ะ”
‘แล้วย้ายของเข้าหอเมื่อไหร่’
“มะรืนครับ”
‘แทกซี่นะ’ เห็นมั้ยครับ น้าผม รักหลานมากกกกกกกกกกก
“ค้าบ น้าคนสวย”
‘แน่นอนจ๊ะ’ แล้วเธอก้อสะบัดป๊อบ ไปทำสวย พอกหน้า หมักผม everything
“พี่ จอดตรงนั้นแหละครับ” ในที่สุดก้อมาถึงหอซักที เรือนหอรอรัก เย้ย ไม่ใช่ละ
‘น้องครับ พี่ช่วย’ ใครวะ อ่อ รุ่นพี่นี่เอง เออ ที่นี่ดีแหะ รุ่นพี่น่ารัก
“ขอบคุณครับ” พี่ขนหมดเลยนะ (ไอ่เลววววววววว)
‘ห้องไรครับน้อง’
“xxx ครับ”
แล้วก้อขนของเข้าห้องเสด
“พี่ขอบคุณมากนะครับ” จำไม่ได้แหละว่าพี่เขาชื่อไร สงสัยไม่ได้ถาม หน้าไม่ผ่าน เลยไม่ถาม (ไอ้เลวววววววววว) หยุดด่ากรูได้แล้วไอ่เสียงลึกลับ
“เฮ้อ!!! เหนื่อยเว้ย” พอดีเลย เหลือเตียงเดียว ไม่ต้องเลือก ว่าแล้วเอาของเก็บเลยละกัน
ไม่มีใครอยู่ หายไปไหนกันหมด
“เฮ้ย!!! นก อยู่ห้องนี้เหรอ”
‘อืม เราอยู่ห้องนี้’
“แล้วอีกสองคนละ ไปไหนแล้ว”
‘เพิ่งออกไปข้างนอก’
“สองคนนั้นชื่ออะไร เรียนคณะไรเหรอ”
‘เจมส์ คณะxxx กับบาส คณะ yyy’ นังบาส เอ้ย! ไอ่บาสมันเป็นตุ๊ด แฮะแฮะ เดาไว้แต่ที่แรกว่ารูมเมทคณะไรบ้าง ว่าแหละคณะyyy ไอ่นี้ไม่ตุ๊ดก้อเกย์ ชัวร์!!!!! ไมซื้อหวยไม่ถูกแบบนี้มั่งวะ
“อ่อ ๆ”
ช่วงแรกผมก้อยังไม่อยู่หออยู่ดี ยังคงกลับไปอยู่กับน้า แต่นาน ๆ ไปทนไม่ไหวเอง มันไกลเกิน และนี่ก็เป็นจุดเริ่มต้น... จนก่อเกิดเป็นพัฒนาการของความรัก อิอิ
“นกกินข้าวยัง ไปกินข้าวป่ะ”
‘อืม ๆ’
TBC.
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
