ก็กูมานจนอ่า .............ตอนนี้รวยแล้วครับ
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ก็กูมานจนอ่า .............ตอนนี้รวยแล้วครับ  (อ่าน 265134 ครั้ง)

ออฟไลน์ jantaro

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 584
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +162/-1
มาต่อแล้วนะคับ



"เก่งคือว่าเรา.................."



กริ๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

"เก่ง ตื่นได้แล้วลูก วันนี้เปิดเทอมไม่ใช้หรอ เดี๋ยวไปไม่ทัน แม่ไปทำงานก่อนนะ  เงินอยู่บนโต๊ะนะลูก"
"ครับแม่"
 
"โอ๊ย... ปวดหัวจังเลย"
นี่ผมฝันอะไรไปเนี่ย  ผมถูกนัททำร้ายจนบาดเจ็บแล้วก็ไปเถียงแม่นัทอีก สงสัยเมื่อคืนดูละครกับแม่มากไปหน่อยเลยยเก็บเอาไปฝันแน่ๆเลย
ไปโรงเรียนดีกว่าเดี่ยวสาย  7.50 น. เก่งเดินมาโรงเรียนพบว่านิวนั่งอ่านการ์ตูนอยู่หลังห้องเหมือนเดิม เก่งตั้งใจว่าจะเดินเอากระเป๋าไปเก็บที่นั่งข้างๆนิว

"อุ๊ย..........." เก่งลงไปนั่งกับพื้น
"เฮ้ย ไปเตี๊ยเดินมองทางมั่งดิวะ  คนยิ่งรีบๆอยู่ "  นัทพูด
"ขอโทษครับ" เก่งขอโทษนัททั้งๆที่จริงๆแล้วนัทเองเป็นคนที่แกล้งเดินมาชนเก่ง เพราะว่านึกหมั่นไส้คนตัวเตี๊ยที่เดินยิ้มาแต่ไกล  เขารู้สึกว่าทำไมเปิดเทอมมานี้ คนตัวเตี๊ยดูน่ารักขึ้น ใบหน้านรูปไข่ ผิวสีชมพู  ตัวเล็กๆ น่ารัก แต่อยู่ในชุดนักเรียนที่ใหญ่กว่าตัวเอง เขาสงสัยว่าทำไมคนตัวเล็กต้องใส่ชุดนักเรียนตัวใหญ่ๆ ว่าจะซื่อเผื่อให้ตัวใหญ่ขึ้นก็ไม่น่าจะใช่ เพราะคนตัวเล็กก็ไม่น่าจะสูงไปมากกว่านี้  ทำให้เห็นผิวขาวๆ บริเวณหน้าอกของคนตัวเล็ก น่ากินจิงๆ  เอ้ยยยย.................   ไม่นะ เขาไม่ได้ชอบผู้ชายนะ


"เก่ง เจ๊บมากมั้ยอ่า  นายไม่น่าสจะไปขอโทษนายนัทเลย นายนัทต่างหากรีบวิ่งออกไปแล้วชนนาย"
"ไม่เป็นไรหรอกนิว สงสัยเขาคงรีบมั้ง แล้วทำไมนายพูดเยอะขึ้นจังเลยช่วงนี้"
"เอ่อ  คือช่วงปิดเทอม ยายฝึกพูดให้เรานะ"
"ห่ะ......ว่าไงนะ ยายฝึกพูดให้กับนาย แล้วยนาพูดไม่เป็นหรอ"
"ป่วว.... ไม่ใช่ฝึกพูดอย่างนั้น คือยายสอนให้เราพูดให้เก่งอ่า ไม่ให้เก็บตัวเหมือนเมื่อก่อน แล้วยายเอาลูกของป้าเรามาเลี้ยง เขาชวนเราพูดบ่อยๆ เราเลยพูดเก่งขึ้นไง"
"อืม.....หรอ"
"ว่าแต่นายเหอะ ทำไมช่วงนี้ก็พูดกะเก่งขึ้นเยอะอ่า"
"อ่อ ....  คือว่าช่วงปิดเทอมเราไปรับจ๊อบพิเศษมานะ "
"ห๋า...........อย่าบอกนะว่านาย.............."
"คือเราไปช่วยงานป้าร้านขายข้างแกงอ่า แล้วเขาให้เราไปส่งข้าวแกงหลายที่ เราต้องเจอคนมากไง เราเลยพูดเก่งขึ้น แล้วอีกอย่าง คิอ สงสัยเราดูละครมากไปหน่อยอ่า พอดีว่างจัด"
"อืม"
"ไปเข้าแถวกันเถอะ"

"อุ้ย ..... ขอโทษครับ" เก่งคิดว่าทำไมวันนี้มันซวยอย่างนี้
"ไม่เป็นไรครับ แล้วเจ็บตรงไหนครับ" พี่ชายสุดหล่อพูดขึ้น
"พี่เอก........"
"อ้าวนิว นี่เพื่อเราหรอ"
"ครับ นี่เก่งคับ เพื่อนสนิทของผม"
"ชื่อเก่งหรอครับ พี่ขอโทษนะครับ พอดีพี่เดินไม่ดูทาง  เฮ้ยย  น้องเก่งไปห้องน้ำกับพี่ก่อนมั้ยครับ"
"พี่ชวนผมไปห้อวงน้ำทำไมครับ"
"คือว่าเสื้อน้องอ่ะครับ เปื้อนไปหมดแล้ว" แล้วเอกก็ชี้ไปยังเสื้อที่โดนน้ำแดงของเขาหกใส่
"เดี่ยวนิวพาเก่งไปเองครับพี่  "
" เอาอย่างนั้นหรอ งั้นเดี่ยวเที่ยงนี้พี่ขอเลี้ยงข้าวเก่งนะครับ"
"เลี้ยงทำไมครับ"
"ก็ขอโทษน้องเก่งไงครับ"
"แล้วเที่ยงนี้เจอกันนะครับ เดี่ยวพี่ไปรับที่ห้องเรียนทั้งสองคนเลยนะ"


เก่งกับนิวรีบไปทำความสะอาดร่างกาย จึงทำให้คนตัวเล็กทั้งสองคนจึงตัดสินใจไม่ไปเข้าแถว  เมื่อทำความสะอาดร่างกายเรียบร้อยแล้ว ก็พากันมานั่งที่ห้องเรียน

"เก่ง..."
"อ่...หญิง ว่าไง...."
"ทำไมวันนี้ไม่ไปเข้าแถวทั้งสองคนเลย อ่าวแล้วนี่เสื้อไปโดนอะไนมา"  หญิงเป็นหัวหน้าห้อง ที่ดีกับผมสองคนมากที่สุดในห้องแล้ว มักจะมคุยกับผมสองคนบ้าง แล้วก็จะช่วยเรื่องงานในบ้างครั้ง (จำได้มั้ยครับว่าผมสองคนเป็นคนแปลกในห้องไม่ค่อยมีใครมาสนใจ ไม่อยากมีใครเอาเข้ากลุ่ม มีแหญิงคนเดียวที่มาช่วยเหลือบ้าง.....ในบางครั้ง)
"อ่อ .. พอดีอุบัติเหตุนิดหน่อย เลยไม่ได้ไปเข้าแถว"
"จะ แล้วเป็นอะไรมากมั้ย "
"ไม่เป็นอะไรแล้ว พอดีเราเนไปชนพี่ชายของนิว และวน้ำแดงเลยหกใส่"
"อือ.. จะอย่าลืมไปบอกครูน้ำหวานด้วยนะ "
"อือ"


น้องเก่งครับ  ไปกันแล้วยังครับ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 11-03-2009 11:28:14 โดย aomaom »

ออฟไลน์ cavalli

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5378
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +195/-19
อยู่ไกล้กัน ยิ่งหวั่นไหว

ห้ามใจตัวเองไม่ได้เรยยย

สั่งหัวใจไห้เมินเฉย ไม่รู้ทำไมไกล้เธอทุก ครั้ง ใจ มัน สั่น

จิตใจของฉันควบคุมไม่ได้ และสุดท้ายยยยย


หัวใจมัน.......................

andy_kwan

  • บุคคลทั่วไป
นัทเริ่มมีอาการแล้ว อิอิ

TARO

  • บุคคลทั่วไป
บางประโยคงง ๆ อ่ะค้าบ

ปล.เก่งเสดแน่...

 :z2:

ออฟไลน์ jantaro

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 584
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +162/-1
คับ
คือตอนนี้เต่งสดอ่าคับ
คือมานอาจะงงๆ หน่อยเพราะว่า
ทามงานไปด้วยอ่าคับ
พอดีมานว่างนิดหน่อยเลยแต่งยังไงขอโทษด้วยนะคับ

christiyaturnm

  • บุคคลทั่วไป
 :pig4: :L2:เป็นกำลังจรวยให้ผู้แต่งคร้าบ

ออฟไลน์ jantaro

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 584
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +162/-1
 :L3: :fire: :3125:

วันนี้ขอโทษด้วยนะครับ
พอดีมีเรื่องกวนใจนิดหน่อย  ม่ายช่ายเรื่องรักๆๆนะคับ

เรื่องงาน  มีปัญหานิดหน่อย
ไว้ดึกๆๆ

ถ้าอารมณ์ดีขึ้นมากกว่านี้เดี๋ยวจะมาต่อนะคับบ















เพิ่งโดนดุมา :z3: :z2: :z3: :z3:


namtaan

  • บุคคลทั่วไป
บวก 1 เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะจ๊ะ  :L2:
หายเครียดแล้วค่อยว่ากันจ้า

ตกลงคราวที่แล้วคือเก่งฝันไป
ส่วนจริงๆคือนัทก้อแอบเคลิ้มแล้วนิ
แถมมีเอกโผล่มาอีก แต่ว่าคงไม่ใช่พระเอกมั้ง

originalprincessaae

  • บุคคลทั่วไป
โฮๆเชียร์ต่อเร็วๆอย่าดองนานเด๋วมันเค๊มมมมมม







 :jul3: :jul3: :jul3: :laugh: :laugh: :laugh: :m20: :m20: :m20: :pigha2: :pigha2: :pigha2:


ออฟไลน์ jantaro

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 584
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +162/-1
 :t3:

น้องเก่งไปยังคับบบบบบบบบบบบบบบบ

"อ่อ คับพี่เอก"
"อ่าวพี่เอก ทำไมชวนแต่เก่งละคับบ"
"ก็ชวนทั้งสองคนแหละ  เอาไปกันยัง"


ระหว่างรับประทานอาหารพี่เอกเอาใจผมตลอด เดี๋ยวก็ไปซื้อข้าวให้ เดี๋ยวก็ไปซื้อน้ำให้ ถามว่าอร่อยมั้ย อิ่มยัง จะทานขนมหวานอีกมั้ย  แล้วก็ บร้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

"ขอบคุณพี่เอกนะคับที่เลี้ยงข้าวผม"
"ไม่เป็นไร น้องเก่งทั้งคนที่เลี้ยงได้อยู่แล้ว"
"เอ่อ......."
"แล้วผมอ่าคับพี่เอก"
"อืม  น้องทั้งคนที่เลี้ยงได้อยู่้แล้วละนิว"
"พี่เก่งผมกับเก่งไปเรียนก่อนนะคับ"
"อือ ... น้องเก่งคับตอนเย็นเลิกเรียนเจอกันนะคับ เดี๋ยวพี่ไปส่ง"
"ไม่เป็นไรครับพี่เก่ง บ้านผมแค่นี้เองผมเดินกลับได้คับ อีกอย่างผมมีธุระด้วยคับ"
"คับๆๆ งั้นนิวตอนเย็นมาเจอที่รถแล้วกันนะ  ส่วนน้องเก่งคับไว้วันหลังเดี่ยวพี่ไปส่งนะครับ ห้ามปฏิเสธ" เอกพูดหยอดเก่ง พร้อมกับส่งสายตาหวานเยิ้มให้จนทำให้เก่งรีบหันหน้าหวานๆไปทางอืน

"ไป เก่งไปเรียนกัน" นิวคงเห็นความผิดปกติของเพื่อนเขาจึงรีบชวนเพื่อนกลับบ้าน เพราะเขารู้ว่าพี่ชายของเขาต้องชอบเก่งแน่ๆ เพราะเก่งน่ารักตรงตามสเป็คพี่ชายเขา แต่เขาไม่อยากให้พี่เอกมายุ่งกับเก่งมากเลย เพราะพี่ชายของเขาเจ้าชู้มาก อยู่โรงเรียนเก่า(พี่เอกเพิ่งย้ายมาอยู่บ้านนิวและย้ายมาอยู่โรงเรียนเดียวกันด้วย) คิดไปพลางนิวก็เห็นผู้ชายที่แอบยืนอยู่หัวมุม
เขาคุ้นกับผู้ชายคนนี้มาก แต่นึกไม่ออกว่าเป็นใคร และยืนอยู่ตรงนี้นานหรือยังแต่ถ้ายืนอยู่นานแล้วเขาคงได้ยินที่ชายของเขากำลังจีบเพื่อนรักของเขา

นิวมองผู้ชายคนนั้นแล้วคิดว่าเป็นใครกันแน่  ทันใดนั้น











































"นิว................ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆนิวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
"อืม ทำไมต้องเรียกเสีงดังด้วยอยู่แค่นี้ไม่ได้ยินหรือไง"
"เออ ... ก็เราเรียกนายตั้งนานแล้ว แล้วนี่ยืนคิดอะไรอยู่อ่ะ"
"ไม่มีรัยหรอก  ไป... ไปเรียนกันเถอะ เดี๋ยวเจอครูน้ำหวานดุแน่ถ้าเรากะนายไม่รีบไปอ่า"


หลังจากเลิกเรียน เก่งก็ทำกิจวัตรอย่างเคย คือไปร้านขายข้าวแกงเพื่อช่วยป้าเจ้าของร้านเก็บร้านแล้วกลับบ้านอาบน้ำ 
รอแม่กลับมากินข้าว ดูละครกับแม่ (อย่างหลังนี้เพิ่งถูกบรรจุอยู่ในกิจวัตรประจำวันหลังปิดเทอม  เพราะว่าช่วงนั้นทางโรงงานจัดงานเลี้ยงให้พนักงาน แล้วมีการจับของขวัญ แม่ของเก่งจับได้ทีวี 14 นิ้ว มา1 เครื่อง เขาจึงได้รู้จักว่าทีวีว่ามันใช้ยังไง แต่ใช้มากไม่ได้เพราะว่าเดี๋ยวเปลืองไฟทำให้แม่ต้องเสียค่าไฟเพิ่มอีก) แล้วก็นอน ช่วงนี้เก่งไม่ได้รับจ้างพับถุงกรดาษ เพราะว่าเขาได้ดูทีวีเรื่องภัยของการใช้ถุงกระดาษหนังสือพิมพ์ ว่าใช้ห่ออาหารแล้วจะทำให้เป็นอันตรายกับคนกิน  ตอนนี้เก่งกำลังมองหางานใหม่อยู่ แต่ไม่รู้ว่าจะทำงานอะไรดี ช่วงนี้จึงอยู่ว่างๆไปก่อน แค่ไปช่วยร้านขายข้างแกงทุกวันตอนเย็นและเสาร์อาทิตย์ก็ทำให้เขามีเงินเก็บได้พอสมควรแล้ว












มาต่อใหม่นะครับ
ตอนนี้แต่งสดอีก
คือแบบว่าคนมานเครียดๆๆๆเลยแต่งนิยายระบายความเครียด เคยเป็นบ้างมั้ยครับ
ถ้างง
ไม่เข้าใจตรงไหนบอกมาเยนะครับ
จะมาตอบข้อสงสัย
อิอิ


ps นิยายถ้าไม่ผิดพลาดน่าจะอัพเกือบทุกวัน  ยกเว้นวันที่ เน็ทไม่ได้ ท้องฟ้าไม่แจ่มใส  เบื่อ ไม่มีคอม เซ็ง  บร้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ก็อาจจะไม่อัพ

แต่ขอสารภาพว่าทุกวันถ้าไม่ได้เข้าบอร์ดอ่านนิยายก็จะนอนไม่หลับ( :z1:)
และที่มาแต่งนิยายเพราะว่า คือมานไม่ค่อยมีให้อ่านอ่าคับตอนนี้เลยหันมาเป็นนักเขียนแทน อานนี้เรื่องแรก แบบว่าทั้งชีวิตไม่เคยแต่งนิยายมาเลย นอกจากแต่งนิยายตอนเด็กๆส่งครู  นอกจากนั้นไม่เคยเลยอ่าคับ
ถ้าผมแต่งไม่ถูกใจก็ต้องขอโทษด้วยนะครับ

ps 2  ความชอบส่วนตัวของคนแต่งนิยาย คือ
- ชอบแบบว่าฉาก NC 17 18 19 20 ... มากมายและรับรองว่าเรื่องนี้จะต้องมีแน่ๆ แต่ไม่รู้ว่าเขียนได้แค่ไหน ใครรู้ช่วยบอกด้่วน
-  ไม่บอกดีกว่าเดี๋ยวรู้หมดว่านิยายจะเป็นแบบไหน
อาจจะเป็นอย่างที่คุณคิด หรือว่าอะไรกันแน่รอลุ้นนะคับ
และที่สำคัญผมรับรองด้วยตัวเอง และเงินเดือนอันน้อยนิดของผมว่าเรื่องนี้จะไม่ดองแน่ๆ ครับ
เพราะอย่างที่บอกผมชอบอ่านนิยาย yaoi และ Boy Love เป็นอย่างมาก รับรองถ้าคุณอยู่กะผม ผมก็จะแต่งไปเรื่อยๆนะครับ





 :pig2:

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 11-03-2009 20:24:30 โดย aomaom »

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ woradach

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 717
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +27/-1
สนุกๆครับ ขอบคุงครับจะรอมาลงต่อครับ สู้ๆ  :z2:

ออฟไลน์ IZE

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4601
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +227/-3
มาตามๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ออฟไลน์ jantaro

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 584
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +162/-1
Re: ก็กูมานจนอ่า มา่ต่ออีกครับ
«ตอบ #42 เมื่อ11-03-2009 23:10:14 »



                  หลังจากวันนั้นพี่เอกก็มารับมาส่งผมบ้าง แต่ทุกครั้งนิวก็จะมาด้วยบอกว่าจะมาเที่ยวบ้านของผม ช่วงนี้ชีวิตของผมมีความสุขมากครับ เพราะว่าผมเริ่มมีเพื่อนมาเล่นกับผม ก็จะมีใครละครับ พี่เอกกับนายนิวสองคนนี้
ทำให้ผมรู้ว่าชีวิตของผมมีคุณค่ามากขึ้น  ทั้งสองดูแลผมอย่างดี ด้วยความสนิทกับทั้งสองคนมาก ทำให้ผมได้มีโอกาสไปเที่ยบ้านของนิว บ้านของนิวน่าอยู่มาก มีคนดูแลเป็นอย่างดี ยายของนิวเคยพ่อแม่ของนิวที่เสียชีวิตเนื่องจากอุบัติเหตุ  พ่อกับแม่นิวป็นหมอกันทั้งคู่ผมเคยเห็นรูปของท่านแล้วผมรู้เลยว่านิวหน้าคล้ายกับแม่มาก ส่วนคุณยายของนิวท่านน่ารักมาก ท่านมักจะฝากขนมมาให้กินเรื่อยๆ ยายของนิวไม่ได้ทำงานอะไร แต่ว่าคุณยายมีรายได้จากที่ดินที่ให้เขาเช่า ทำให้นิวมีชีวิตที่สบายกว่าผมมาก ส่วนพี่เอกเป็นลูกของญาติสนิท พี่เอกเล่ให้ฟังว่า พ่อแม่ของพี่เอกต้องไปทำงานเืมืองนอก เลยให้พี่เอกมาอยู่กับคุณยาย ................................
ช่วงนี้ผมมีความสุขมากจริงๆครับ มีเพื่อนที่ดี เป็นพึ่งรู้ซึ้งถึงการมีเพื่อนก็ช่วงนี้หละครับ



แต่ว่าความสุขมันไม่ได้จะอยู่กบเราตลอดไปละครับ  ................................
คือว่าช่วงนี้เศรษฐกิจไม่ดี ที่ทำงานของแม่ผมขาดทุน ต้องปลดคนงานออกส่วนหนึ่ง แต่แม่ผมโชคีที่ว่าทำงานดี จึงลดชั่วโมงการทำงานแทน แน่นอนครับว่าค่าตอบแทนที่ได้รับมันจะน้อยลง  ซ้ำร้ายไปกว่านั้นป้าร้านขายข้าวแกงต้องเลิกกิจการ เพราะว่าสู้ราคาของไม่ไหว และลูกค้าประจำของแกก็หายลงไปเรื่อย ๆ
เนื่องจากพวกเขาตกงาน....... การเงินของบ้านผมไม่ค่อยดีเท่าไหร่  แม่ต้องไปหารายได้เพิ่มเติมด้วยการทำริบบินมาทำเป็นที่สำหรับไว้ร้อยพวงใมาลัยที่ขายตามสี่แยกไฟแดง ช่วงนี้แม่ทำงานหนักมาก แม่ไม่ยอมให้ผมช่วยทำงานเพราะช่วงนี้ใกล้สอบ ช่วงนี้ผมเป็นทุกข์มาก จนนิวสังเกตเห็นเลยถามผมว่าเป็นอะไร ช่วงแรกๆผมไม่เล่าให้ฟังเพราะกลัวว่าเพื่อนจะกังวล แต่ระยะหลังนิวกับพี่เอกถามผมบ่อยมากขึ้น ผมจึงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฟัง
ทั้งสองคนให้กำลังใจผมและบอกว่าอย่าคิดมาก แต่จะทำไงได้ละครับ ผมเห็นแม่ของผมจากเป็นคนที่สวยๆ แต่ตอนนี้ท่านอนวันละไม่กี่ชั่วโมง รูปร่างผอมมากเพราะว่าต้องประหยัดเงินไว้ใช้ยามจำเป็นและเป็นค่าเล่าเรียนของผมอีก ถึงแม้ว่าผมจะได้ทุนการศึกษาทุกปีเพราะว่าครูน้ำหวานช่วยไว้ แต่ค่ากิน ค่าอุปกรณ์การเรียนก็ต้องออกเงินอยู่ดี

ช่วงนี้ผมไปโรงเรียนไม่มีความสุข ผมกินข้าวได้น้อยลงเพราะอยากให้แม่กินเยอะๆ ส่งผลให้ผมผอมลงมาก และรู้สึกว่าวันนี้จะปวดหัวมาก รู้สึกเจ็บคอ เวลากลืนน้ำลายแล้วรู้สึกว่ามีเข็มมาแทงที่คอ ซ้ำร้ายวันนี้มีชั่วโมงพละ ปีนี้ผมเรียนลีลาศ แน่นอนครับว่าคู่ของผมคือนิวอยู่แล้ว แต่วันนี้คุณครูที่สอนให้จับคู่หใ่หม่ตามเลขที่  ทำให้ผมต้องคู่กับบุคคลลึกลับในความฝันเมื่อช่วงต้นเทอม   นัทต้องเต้นเป็นผู้ชายส่วนผมเ้ต้นเป็นผู้หญิง วันนี้อาจารย์ให้พวกเราเต้าจังหวะ "ชะชะชะ" และบอกพวกเราว่าคู่ใหม่นี้จะต้องคู่กันตลอดทั้งเทอมนี้และ ชั้น ม. ห้า (คือว่าโรงเรียนผมจะเรียนลีลาศ สองเทอม) ห้างเปลี่ยนคู่  ระหว่างที่เต้นอยู่นั้นผมรู้สึกว่านัทจะเต้นชิดกับผมมาก ผมรู้สึกอึดอัด และบอกให้เขาขยับหน่อย แต่เขาก็ทำไม่รู้ไม่ชี้และขยับเข้ามาเบียดมากกว่าเดิมอีก จนผมรู้สึกว่าตัวเองเวียนหัวมากๆ เลยบอกเขาว่าถ้าไม่ขยับออกไปผมจะไม่เต้นแล้ว  แต่เสียงผมอาจจะดังไปหน่อย เลยทำให้เพื่อนที่เต้นข้างๆ หันมามองกัน แล้วนายนัทก็






















 
ผลักผมไปนั่งลงกับพื้น  แล้วบอกกับผมว่าใครอยากเต้นกะคนจนๆอย่างผม  มีแต่คนอยากเต้นกับเขาทั้งนั้น อีกอย่างเขาก็ไม่นึกพิศวาสผม มีคนอยากมาเต้นคู่ทั้งนั้น  และเขาบอกว่าเขาไม่ชอบพวก "ตุ๊ด"  อย่างผม
หลังจากนั้นผมไม่ได้ยินแล้วว่าเขาพูดอะไร รู้สึกตัวอีกทีก็อยู่ในห้องพยาบาลของโรงเรียน ผมตื่นมาและเผลอนึกว่าเป็นความฝัน แต่ครั้งนี้ไม่ใช่ความฝันแล้วครับ เพราะผมรู้สึกว่าตัวเองปวดหัวมากๆ เหมือนกับว่ามันจะระเบิด และปวดบริเวณก้นมาก  ผมได้ยินเสียงเจ้าหน้าที่ของห้องพยาบาลพูดกับใครไม่รู้ว่า ช่วงนี้ผมไม่ค่อยได้พักผ่อน กินข้าวไม่ครบห้าหมู่ บร้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แล้วผมพบว่าคนที่คุยกับเจ้าหน้าที่ คือ

























แม่ของผมเองครับ
ท่านเข้ามาลูบหัวของผม แล้วถามว่าเป็นไงบ้าง ผมก็ตอบไปว่าดีขึ้นแล้ว แล้วถามท่านว่าทำไมท่านไม่ไปทำงานวันนี้
ดูเหมือนว่าท่านหน้าตาเศร้าๆ  แล้วบอกว่าโรงงานที่ท่านทำงานอยู่เลิกกิจการแล้ว ผมได้ยินถึงกับน้ำตาไหลแล้วเขาไปกอดแม่ แม่ก็ปลอบผมว่าไม่เป็นไรเรายังพอมีเงินเก็บบ้่าง เดี่ยวแม่หางานทำใหม่มันจะดีขึ้นเอง และแล้วก็มีคนเข้ามากอดผมจากทางด้านหลัง ผมหันกลับไปพบว่าเขาคือ





















นิวครับ นิวเขามาบอกผมว่าไม่เป็นไร ยังมีเราอยู่นะ ผมถึงกับร้องไห้และกอดคอร้องไห้ทั้งสามคนเลยครับ นิวคงสงสารผมมาก เลยร้องไห้ใหญ่เลยและบอกว่าเดี่ยวเขาไปปรึกษายาย ให้ยายลองหางานให้แม่ผมดู  ผมกะบแม่ถึงกบขอบคุณนิวกันใหญ่เลยครับ เราสองคนไม่ได้หวังหรอกครับว่ายายของนิวจะหางานให้แม่ผมได้ แต่ผมกับแม่ซึงใจที่อย่างน้อยก็มีนิวที่ดีกับเรา ตั้งแต่ผมเกิดมานอกจากแม่ ครูน้ำหวาน และป้าร้านขายข้าวแกงก็มีนิวนี่แหละครับที่เป็คนที่ให้กำลังใจผม ไม่ทิ้งผมไปเหมือนกับพ่อที่ผมไม่เคยเห็นหน้าเลย...................................................... :sad11:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 11-03-2009 23:13:24 โดย aomaom »

delufy.monkey

  • บุคคลทั่วไป
อ่านเพลินเลยครับ.... ชอบครับเรื่องราวแบบนี้... เป็นกำลังใจให้นะครับ

namtaan

  • บุคคลทั่วไป
คนแต่งสู้ๆนะ พยายามต่อไป
แต่งไป ลงไป ตรวจนิดนึงก็ดีจ้า มีพิมพ์ชื่อผิดคนอยู่บ้าง
บางประโยคก็อาจทำให้่งงๆได้นิดๆ ลองอ่านสักรอบก่อนลงก็ดีนะจ๊ะ จะได้อ่านลื่นๆ
และบางทีช่วงให้ลุ้น แบบเว้นระยะห่าง เหมือนมันบ่อยไปปล่าวเอ่ย

แต่เนื้อหาดีนะ เห็นถึงความมานะ พยายาม ไม่ท้อถอย และมิตรภาพของเพื่อน

เป็นกำลังใจให้นะ ยังบวก 1 ให้ไม่ได้ ให้  :กอด1: แทนละกัน
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 12-03-2009 01:15:52 โดย namtaan »

ออฟไลน์ woradach

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 717
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +27/-1
อูย ซึ้งง่ะ เกือบน้ำตาไหลเลย  :sad4:
สู้ๆรอตอนต่อปายคร๊าบบบ

originalprincessaae

  • บุคคลทั่วไป
 :oo1: :sad4: :o12:โฮๆมาต่อเร็วๆครับกำลังซึ้ง

ออฟไลน์ i_lost in..

  • ' ในเมื่อเรามีความรักอันเต็มเปี่ยมจากครอบครัว แล้วทำไมต้องไปขอเศษเสี้ยวจากใคร '
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 922
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +166/-0
คาดว่าตบจูบ  :impress2: และเศร้าเล้าน้ำตา  :sad4: หรือเปล่า





แต่อยากได้ทุกอยากที่คนเขียนชอบ ทั้ง NC 17 18 19 20 ... ทั้งหลายนั่น


แต่อยากถามว่าเพิ่ม sm ด้วยได้ไหมจ๊ะะะ  :-[


ปลให้ + 1 คนเขียนค่ะ

สุดแล้วก็ ตามแต่คนเขียนค่ะ


ชอบมากเรื่องแนวนี้ ( o22 ช็อกตัวเอง)

รออ่านตอนต่อไปจ้า หวัง  :oo1: และ  :jul1: อยู่นะจ๊ะ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 12-03-2009 13:28:23 โดย i_lost in.. »

christiyaturnm

  • บุคคลทั่วไป
 :o12:โคตรรันทดเลยอ่าคับ

 :L2: :pig4:

chatkub

  • บุคคลทั่วไป
ตอนนี้เศร้าจางเลยครับ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ jantaro

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 584
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +162/-1
 :เฮ้อ:



ต่อกันนะคับ
อัพสดๆๆๆๆอีกเช่นเคย

มีคนเคยบอกว่า เมื่อพายุร้ายผ่านพ้นไป ความสดใสก็จะกลับมา......................(คนแต่งคิดเอง)


ชีวิตของเก่งตอนนี้ต้องประหยัดเป็นอย่างมาก เพราะไหนแม่จะตกงาน รายรับในบ้านก็น้อยลงส่วนรายจ่ายก็เพิ่มมากขึ้น เพราะช่วงนี้ของแพงมากๆ ถึงแม้ว่าจะแม่จะกันเงินส่วนหนึ่งไว้เป็นทุนการศึกษาของเก่งแล้วก็ตาม   แม่ยังคงต้องตระเวนไปสมัครงาน แต่ไม่มีที่ไหนรับเพราะว่าเศรษฐกิจไม่ดี หรือบอกว่าแม่อายุมากเกินไป 

วันนี้เก่งไปโรงเรียนด้วยใจที่ห่อเหี่ยวเช่นเคย... ตอนนี้เ่งไม่อยากทำอะไรคิดดเพียงว่าอยากจะช่วยแบ่เบาภาระแม่เท่าันั้น  มีเด็กหลายคนในโรงเรียนก็เจอปัญหาอย่างครอบครัวเก่ง ทำให้ตอนนี้โรงเรียนต้องแบ่งปันทุนการศึกษาให้กับเด็กที่ยากจน ทำให้เงินที่เก่งได้รับเป็นค่าอาหารกลางวัน ถูกลดลงไปเพราะต้องแบ่งไปให้กับเพื่อนๆที่ลำบากด้วย..... เก่งนั่งคิดทบทวนเรื่องที่เกิดขึ้นไปเรื่อยๆ และหาทางช่วยเหลือแม่อยู่ในห้องเรียนในช่วงเช้า

"เก่งๆๆๆๆๆๆๆ  เรามีข่าวดีมาบอก"
"ว่าไงนิว ช่วงนี้จะมีข่าวดีอะไรอีกละ"
"เก่งจำได้มั้ยว่าเราจะไปถามยายของเราให้ว่ามีงานให้แม่นายทำหรือป่าว"
"จริงหรอๆๆๆๆๆๆคุณยายนายหางานให้ได้แล้วหรอ ที่ไหนละ ขอบคุณนิวมากๆเลยนะ......"
"ก็ไม่เชิงเป็นงานประจำหรอก คือช่วงนี้คนงานที่บ้านของเราลากลับบ้านอ่า   ยายเลยให้มาถามแม่นายว่าสนใจจะมาทำงานที่บ้านเรามั้ย ก็พวกทำกับข้าว ซักเสื้อผ้า รีดผ้า กวาดบ้าน ถูบ้าน และก็อยู่บ้านเป็นเพื่อนยายเรา จะไปแบบเช้าไปเย็นกลับหรือว่าค้างคืนก็ได้ ส่วนเีรื่องเงินให้ถ้าแม่นายสนใจก็ไปคุยกับยายเราได้เลย"
"ยังไงก็ขอบคุณนายและก็คุณยายของนายมากๆ เลยนะ เดี๋ยวเราไปถามแม่ว่ายังไงแล้วเราจะมาบอกนาย"

และแล้วแม่ของผมก็ไปทำงานที่บ้านของเก่ง ยายของเก่งให้แม่วันละ 400 บาท เริ่มงานตอนแปดโมงเช้า เลิกงานห้าโมงเย็น ถ้าวันไหนต้องอยู่เย็นคุณยายของเก่งก็จะเพิ่มเงินตามความเหมาะสม  ส่วนหน้าที่ของแม่ผม คือ ทำกับข้าว(อันนี้ของถนัดของแม่) กวาดบ้าน ถูบ้าน และอยู่เป็นเพื่อนคุณยายของนิวเพราะท่านบอกว่าท่านเหงา  ส่วนเรื่องเสื้อผ้าท่านบอกว่าไม่ต้อง  เพราะว่าท่านจ้างร้านซักรีดแถวบ้านทำเอง
ตอนนี้แม่เริ่มงานได้ 1 สัปดาห์แล้ว แม่บอกว่าคุณยายของนิวน่ารักมาก งานบ้านก็ไม่หนัก เพราะมีเด็กช่วย และคุณยายของนิวก็ใจดี โดยอนุญาตให้แม่เอาอาหารเย็นกลับมากินที่บ้านได้ด้วย
แม่บอกว่าที่นี่รวมๆ แล้วรายได้ดีกว่าที่เก่า งานสบายกว่าที่เก่า และที่สำคัญแม่ได้ทำในสิ่งที่แม่ชอบ คือ ทำอาหาร แม่บอกว่าคุณยายท่านชมแม่ว่าทำอาหารอร่อย เลยยกหน้าที่แม่ครัวประจำบ้านให้ทำ 
ส่วนผมก็จะกลับบ้านพร้อมกับนิวและพี่เอก ไปรับแม่ที่บ้านของนิว และก็กลับบ้านพร้อมกับแม่ทุกวัน  ช่วงนี้ทำให้ผมได้คุยกับแม่มากขึ้น ทำให้เราสนิทมากกว่าเดิม  เวลาผมมีปัญหาอะไรก็จะปรึกษากับแม่เป็นประจำ ทำให้ชีวิตช่วงนี้ของผมมีความสุขขึ้นมาก 

และแล้วครอบครัวผม (ผมกับแม่) ได้รับข่าวดีคือ แม่บ้านคนเก่าของนิวจะไม่กลับมาทำงานอีกแล้ว เพราะว่ากลับบ้านนอกไปแต่งงาน สามีไม่อยากให้กลับมาอยูู่ที่บ้าน คุณยายของนิวจึงตัดสินใจจ้างแม่ของผมตลอด  และท่านก็เพิ่มเงินให้แม่ของผมด้วย โดยให้เป็นเงินเดือน เดือนละ หมื่นสอง มีวันหยุด 1 วัน คือวันอเท่ากับว่าแม่ผมทำงานน้อยลง 4 วัน แต่ได้เงินเท่าเดิม  ทำให้ฐานะทางการเงินที่บ้านผมดีขึ้น  .... :pig2:

originalprincessaae

  • บุคคลทั่วไป
โฮๆๆอยากให้ลงให้หมดเลย :o8:กำังหนุกคร้า

OhhO16

  • บุคคลทั่วไป
มาอ่านต่อครับ  ดีจัง เจอคนดีๆๆ

ออฟไลน์ คุณหนูไฉไล

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 289
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-0
Re: ก็กูมานจนอ่า อัพ 12/03/52
«ตอบ #53 เมื่อ12-03-2009 22:45:24 »

อ่านเพลิน ๆ สนุกดีครับ สู้ชีวิตดี

อย่างนี้ผมชอบ . . . อิอิอิ

ออฟไลน์ jantaro

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 584
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +162/-1
 ช่วงนี้ชีวิตของผมก็เรื่อยๆ สุขบ้าง ทุกข์บ้าง  ที่บอกว่าทุกข์เพราะว่าช่วงนี้โรงเรียนผมจะมีการแสดงละครที่สำคัญคนที่เป็นเจ้าของโครงการจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากครูน้ำหวาน การแสดงละครเป็นการะดมทุนเข้าโรงเรียน เป็นแบบกึ่งๆการกุศลครับ เงินที่ได้ก็จะนำมาเข้ากองทุนช่วยเหลือครอบครัวที่ยากจน ซึ่งผมก็ต้องเข้าร่วมแสดงด้วย  แต่ที่ผมบอกว่าทุกข์เพราะว่าครูน้ำหวานให้ผมแสดงเป็นคนรับใช้ของเจ้าหญิงสิครับ  คือครูให้เหตุผลว่าเด็กที่ได้รับทุนส่วนใหญ่หน้าตาไม่ผ่าน  ครูเลยให้ผมมารับหน้าที่นี้ ผมก็ซ้อมไปเรื่อยๆครับเพราะผมไม่ต้องมีบทพูดมากเท่าไหร่ แค่ยืนข้างๆเจ้าหญิงตลอดเวลาเท่าันั้นเอง  แต่วันแสดงจริงเป็นเรื่องสิครับ  เพราะว่าเจ้าหญิงตัวจริงดันท้องเสีย  และคนที่จะต้องเป็นเจ้าหญิงแทนไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกครับ  ก็ผมนี่แหละครับเพราะครูบอกว่าผมน่าจะจำบทเจ้าหญิงได้มากที่สุด  :m16: :m31:  แล้วผมจะทำไงได้ละครับ เพื่อความอยู่รอดของพวกผม (คือครูเอาเด็กที่ได้ทุนมาแสดงทั้งหมด) ก็ต้องแสดงนะสิครับ แต่งานนี้ขอบอกว่าผมได้ได้โดนคนเดียวหรอกครับ
เนื่องจากผมต้องไปแสดงบทบาทใหม่แล้ว  คนที่เป็นคนใช้ผมก็ต้องตกเป็น.................................................................................ของ "นายนิว"เพื่อนรัก ถึงแม้ว่านิวจะไม่ได้รับทุนการศึกษา แต่ครูน้ำหวานขอให้ช่วย(แถมติดสนบนว่าจะให้จิตพิสัยเต็มในวิชาของท่านเพราะว่าช่วยเหลืองานของโรงเรียน :m16:) ครับ  และในที่สุดผมก็สามารถแสดละครได้ เพราะว่าตามเนื่้อเรื่องเจ้าหญิงก็ไม่ต้องพูดอะไรมากครับ  แค่ตกลงรับรักกับเจ้าชายต่างเมือง  แล้วก็พูดอะไรนิดหน่อยก็จบแล้ว (จริงๆแล้ว"ไฮไลน์ของงานไม่ได้อยู่ที่ละครหรอกครับ  อยู่่ที่การแสดงของพวกนางรำ และก็เปิดรับบริจาคมากกว่า) แต่ตอนจบนี่สิครับ คือพวกเราต้องมายืนขอบคุณท่านทั้งหลายที่มาชมการแสดงพวกเราและขอบคุณธารน้ำใจที่ท่านให้  ระหว่างที่ทุกคนตบมือกันอยู่..........ก็มีผู้ชายคนหนึ่งถือดอกกุหลาบช่อเล็กๆน่ารักๆ เดินเอามาให้กับผม  แล้วกระซิบที่หูว่า
"วันนี้เจ้าหญิงของผมสวยจริงๆเลยนะครับ" :-[ :haun4: :oo1:

คนๆนั้นคือ.....................................................พี่เอกพี่ชายคนดีของผมนี่เอง  :L1: :L2:
หลังจากลงมาจากเวที ผมก็เข้าไปถ่ายรูปกับพี่เอก และใครก็ไม่ทราบครับมาขอถ่ายรูปกันใหญ่(โดนทั้งคู่ครับทั้งผมและก็นิว) ถามนั่นถามนี่ ชื่ออะไร อยู่ห้องไหน แล้วก็บร้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  มากมาย 
ผมก็ตอบเท่าที่จะตอบได้ละครับ
หลังจากการแสดงจบแล้วผมกับนิวก็กลับมาเหมือนเดิมครับ เรียนไปเรื่อยๆ แต่ช่วงหลังๆ เราเริ่มมีเพื่อนเพิ่มมากขึ้น เพื่อนในห้องเข้ามาคุยกับเรา สายตาที่เคยมองเราแปลกๆก็ไม่ค่อยมีเท่าไหร่แล้วครับ    และที่เก่งกับนิวมักจะถูกแซวจากพวกรุ่นพี่ผู้ชาย  แต่ก็ไม่ได้รุนแรงมากมาย พี่เขาคงจะแค่แซวเล่นๆ เมื่อผมกับนิวเดินหนีไม่ค่อยยุ่งด้วยพวกเขาก็เลิกแซวกันไป


ช่วงนี้เป็นช่วงปลายเทอมครับ  ทำให้ผมยุ่งมาก ทั้งรายงาน สอบเก็บคะแนน ........มาอ่าครับ แต่ก็ไม่เท่าไหร่ครับเพราะนิวเป็นเขาเรียนดีมากอ่าครับ ผมเลยได้พลอยไปกับนิวบ้าง  ผลดกันทำงานไปละครับ
และงานที่หนักที่สุดของผมคือ  ครูที่สอนลีสาศจะสอบเก็บคะแนนละครับ ตั้งแต่นัทผลักผมวันนั้นผมไม่ได้คุยกะนัทเลย ในคาบเรียนผมก็แอบเปลี่ยนตัวคู่กับนิวตลอด แต่ต้องสอบนี่สิไม่รู้ว่าจะทำยังไง  เพราะครูสั่งให้คิดที่ลีลาของแต่ละคู่มาสอบด้วย
ส่วนนายนิวหรอครับคงจะไม่มีปัญหาเพราะคู่ของนิวเป็นนักกีฬาของโรงเรียน ซ้อมกันไม่เท่าไหร่ก็ได้แล้ว
ผมจึงตัดสินใจเข้าไปคุยกับนัท ถามเขาว่าจะเอายังไง  จะซ้อมที่ไหนบ้าง จะคิดท่ายังไง นัทเขาก็นัทผมมาซ้อมที่บ้านของเขาวันเสาร์ นัทบอกว่าไงมีใครอยู่ และที่บ้านก็มีเครื่องเสียงจะได้ซ้อมกันไปเลยส่วนท่าเขาคิดไว้แล้วเพราะเขาเคยเรียนลีลาศมาบ้าง
นัทจะมารับผมที่บ้านเองวันเสาร์ตอนเก้าโมง ผมไม่ทราบเหมือนกันว่าเขารู้จักบ้านผมได้ยังไง  แต่คิดไปคิดมาคงไม่แปลดเท่าไหร่เพราะบ้านผมอยู่ใกล้โรงเรียนนัทอาจจะเคยเห็นผมเดินกลับบ้านก็ได้

andy_kwan

  • บุคคลทั่วไป
Re: ก็กูมานจนอ่า อัพ 12/03/52
«ตอบ #55 เมื่อ12-03-2009 23:59:19 »

จิ้มคนแต่ง :z13:
เอาใจช่วยน้องเก่งจ๊ะ อิอิ :t3:

originalprincessaae

  • บุคคลทั่วไป
Re: ก็กูมานจนอ่า อัพ 12/03/52
«ตอบ #56 เมื่อ13-03-2009 00:58:15 »

โฮๆอัฟวันละหลายๆตอนได้มั้ยคร้ากะลังติด :monkeysad:

ifwedo

  • บุคคลทั่วไป
Re: ก็กูมานจนอ่า อัพ 12/03/52
«ตอบ #57 เมื่อ13-03-2009 01:06:06 »

อ่านเรื่องแนวนี้แอบน้ำตาจะตกสงสารมากมายยย

YO DEA

  • บุคคลทั่วไป
Re: ก็กูมานจนอ่า อัพ 12/03/52
«ตอบ #58 เมื่อ13-03-2009 01:20:05 »

 :impress3:

ออฟไลน์ คุณหนูไฉไล

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 289
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-0
Re: ก็กูมานจนอ่า อัพ 12/03/52
«ตอบ #59 เมื่อ13-03-2009 08:03:02 »

อัพถี่มากกกกกกกกกกกก อิอิอิ

(น้องเก่งไปบ้านน้องนัทแว้ววววววววววววววววววววววว)

 :call:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด