มาแล้วครับ...
กลั่นกรองมาจากนิยายอีโรติคขั้นเทพล้วนๆ
เฮ้อ ผมก็ทำได้เท่านี้ คงไม่เสียวไปมากกว่านี้แล้วอ่ะครับ
ขอบคุณสำหรับทุกคำติชมครับ ฮือๆ...T-T...
.....ลุ้น
บทที่ 63
ข้อมือเรียวทั้งสองข้างถูกรวบไว้เหนือศีรษะ เมฆินหลับตาและซึบซับกับความสุขตรงหน้าโดยไม่คำนึงสิ่งใด...
“คุณต้องชอบ...เวลาผมรักคุณแบบนี้”
“ฮือ...อือ...”
ชายหนุ่มเคลื่อนกายอย่างสุขสมใจ จนกระทั่งถอนริมฝีปากออกมา
“ฮื้อ...”
เสียงสะอื้นเบาๆของชนินทร์ทำให้เมฆินค่อยๆหยุดการกระทำลง ช้าๆ...ก่อนที่ความรู้สึกผิดมหันต์จะพุ่งตรงทิ่มแทง
“ผม...ผมขอโทษ...ผมขอโทษจริงๆ...”
เมฆินมีสีหน้าตกใจ ยามที่เขาค่อยๆถอนกายออกอย่างเสียดาย ทว่า...
ชนินทร์กลับส่ายหน้า
“ไม่...” ชนินทร์จ้องนัยน์ตาสีเข้มทั้งน้ำตาเอ่อคลอ “อย่า...รักผมต่อ ผมต้องการคุณ...”
มือเล็กจับแก่นกายร้อนระอุค่อยๆเปิดเผยให้อีกฝ่ายได้รักอย่างเต็มที่ ด้วยความอึ้งงันนั้นชนินทร์กระชับโอบรัดเมฆินมากยิ่งขึ้น
“ผมเพิ่งจะรู้ว่า...ผมคิดถึงคุณมากแค่ไหน...ได้โปรด...”
ลมหายใจหอบหนักเมื่อร่างเปลือยหมดจดเผชิญหน้ากันอีกครั้ง มือบางวางทาบทับตำแหน่งที่หัวใจของเมฆินขณะกระโดดโลดเต้นโครมคราม ผิวของชนินทร์เรียบลื่น ตึงเรียบและหอมหวานอยู่เสมอเมื่อเมฆินจรดปลายจมูกลงไป ค่อยๆโลมลิ้มชิมรสริมฝีปากอุ่นร้อนแสนอ่อนนุ่ม...
ชนินทร์แอ่นกายตอบรับ แหงนหงายใบหน้าไปทางด้านหลัง รู้สึกเหมือนมีพลุไฟจำนวนมหาศาลระเบิดคว้างในหัว
เมฆินโอบประคองร่างขาวนวลของชนินทร์ไว้ ขบเล็มก้านลำคออย่างแช่มจ้ารัญจวนจนอีกฝ่ายทนไม่ไหวต้องผลักอกหนาออก
ชนินทร์โน้มตัวเหนือร่างใหญ่หนาแบบนักรบเกรียงไกร นั่งทับอยู่บนตัวตนอุ่นร้อนของเมฆิน
แววตาที่จ้องมองนั้นกล้าๆกลัวๆ ทว่าแฝงด้วยความรักเข้มข้นยากลึกสุดบรรยาย
มือใหญ่โอบแผ่นหลังระหงเมื่อชนินทร์เป็นฝ่ายจูบเขา จูบอ่อนหวานไร้เดียงสา และละเอียดอ่อนบริสุทธิ์ ดวงใจของคนตัวโตเต้นรุนแรงยามเมื่อชนินทร์ลากไล้ฝ่ามือไปตามแผงอกซึ่งมีมัดกล้ามกำยำแข็งแรง เลื่อนไปจนถึงหน้าท้องแบนราบ จนถึงไรขนสีเข้มนุ่มดุจแพรไหม
ชนินทร์หลบตา ใบหน้าแดงเขินอายแต่ก็ยังไม่หยุดอาการยั่วเย้าที่แทบฆ่าเมฆินช้าๆเพราะอาการบ้าคลั่ง
“ผมรักคุณ”
เมฆินขยับสะโพกถอนความเป็นชายออกมาจนหมด ก่อนจะลุกล้ำกลับเข้าไปอย่างเดิมจนสุด...ด้วยความบ้าคลั่งแห่งรสกามรมณ์...เมฆินรักชนินทร์อย่างหนักหน่วงจนในที่สุดชนินทร์ไม่สามารถคุมเกมส์ต่อไปได้ไหว
ร่างสูงใหญ่จึงรักร่างเล็กขณะนอนกอดกันบนเตียงกว้าง...และแล้วน้ำขุ่นข้นอุ่นร้อนก็หลั่งไหล ยามเมื่อนำเอาแก่นกายเปียกลื่นออกมา พบว่าชนินทร์ต้องกลืนอากาศหายใจเฮือกใหญ่
“ผมขอโทษนะ...แต่ผมคิดถึงคุณมาก คุณ...เจ็บหรือเปล่าครับ?”
นิ้วเรียวยาวแข็งเกร็งของเมฆินสอดแทรกหาทางเข้าที่แสนนุ่มและคุ้นเคย ร่างบางทั้งร่างถูกโอบกอดไว้อย่างทะนุทนอม...สองดวงตาจ้องมองกันด้วยความรักขณะที่เมฆินรุกล้ำเข้าไปในกายของชนินทร์ ซึ่งครางกระเส่าเบาๆพลางจิกแผงอกกว้างกำยำด้วยความเสียวซ่าน
เมฆินมองใบหน้าเหยเกอีกฝ่าย ใบหน้าที่แสดงออกอย่างเร้าอารมณ์ทำให้เมฆินเพิ่มนิ้วมากขึ้นจากทีละหนึ่ง เป็นสอง...และสาม ผลที่ตามมาคืออาการผ่อนปรนศิโรราบและบั้นท้ายผายกลมที่แอ่นเร้าบดเบียดมากยิ่งขึ้น
เมฆินพยายามจับลมหายใจ กระนั้นก็พยายามกดปลายลำกายซุกไซ้เข้าไปอีก พอผ่านเข้าไปได้แล้วชนินทร์หลับตาแน่นด้วยความเจ็บหน่วงระคนเสียวซ่าน
ในที่สุด...ชนินทร์ยอมรับแก่นกายอวบใหญ่แข็งขมึงลงไปสุดทาง ความเสียวซ่านเจ็บปวดที่ยิ่งเสพเหมือนยิ่งจะขาดไม่ไหวแล่นไหลผ่านทุกเส้นประสาท ใบหน้าเหยเกด้วยความซาบซ่าน
“ผมรักคุณ...”
เมฆินเหมือนจะตายเอาเสียให้ได้เมื่อความคับแน่นอวบอิ่มดึงดูดเขาไว้แทบจะขยับไม่ได้ ชายหนุ่มเงยแหงนใบหน้าตาเบิกกว้างเดี๋ยวหลุบต่ำ หายใจไม่ทั่วท้อง บั้นท้ายเต่งตึงของชนินทร์นั้นถูกบีบเค้น เนื้อนุ่มอ่อนๆกลายเป็นรอยมือสีแดงทั้งสองข้าง
ความอวบใหญ่ของลำลึงค์จัดได้ราวกับท่อนเหล็กกล้าที่แทบจะแยกร่างบางออกเป็นเสี่ยงๆ...กี่ครั้งที่เมฆินขยับเข้าและออกจนสุดท่อนเนื้อสีเข้มจัดนั้น ชนินทร์ก็ตอดรัดตอบสนองไปพร้อมๆกัน
“อ๊า…คุณทำให้ผมคลั่ง! ได้โปรดชนินทร์…”
ชนินทร์ก้มลงจูบเมฆินเร่าร้อน
ไม่นานนักบทรักแช่มช้าก็แปรเปลี่ยนเป็นดั่งพายุกามรมณ์ เมฆินไม่อาจทานทนต่อไปได้ไหว ปลดปล่อยน้ำรักเข้มข้นอุ่นร้อนที่หลั่งไหลสู่ชนินทร์อย่างดูท่าไม่มีวันหมด...ราวกับจะแผดเผา สมกับกาลเวลาที่เขารอคอย ณ ขณะนี้มานาน…
ตามด้วยชนินทร์ที่ครวญครางอยู่ข้างหูคนข้างล่าง ปลดปล่อยตามมา ทว่าท่อนลำของเมฆินยังคงประกาศความเป็นเจ้าของอยู่เช่นนั้น
เมฆินดื่มกินรสรักของชนินทร์อย่างไม่รังเกียจ แววตาเต็มไปด้วยความรัก เทิดทูนบูชาและยอมซึ่งทุกสิ่งอย่าง
“…อย่าหยุดนะ ได้โปรด...รักผมตลอดไป...”
แทบจะไม่ต้องร้องขอเมื่อเมฆินร่อนสะโพกเข้าหาชนินทร์อีกครั้งอย่างหยุดไม่ได้ เหมือนเป็นแรงแม่เหล็กที่ดึงดูดเขาให้รักชนินทร์เยี่ยงนี้ตลอดไป ปากทางที่เปียกชื้นรับเอาแก่นกายมหึมาเข้าไปอีกครั้งอย่างยินดี แต่บีบรัดไว้แน่นจนเมฆินเกือบลืมลมหายใจ
ชนินทร์กอดบ่าหนาพลางใช้เป็นหลักยึดโยกกายบนหน้าขากำยำแข็งแกร่งของเมฆิน ความรวดเร็วรุนแรงราวกับพาร่างทั้งสองเหาะไปถึงสรวงสวรรค์
หน้าขากำยำของเขาเปรอะเปื้อนไปด้วยหยาดรัก เวลาผ่านไปไม่รู้เท่าไร…ฝนยังคงตกหนักด้านนอก ทว่าแรงลมและเสียงฟ้าลั่นร้องไม่อาจกลบเสียงหอบกระเส่าระหว่างดื่มอย่างกระหายในความรักของกันและกันได้ ทั้งเมฆินและชนินทร์เปียกชื้นจากหยาดฝนและยังคงดำเนินกิจกรรมรักต่อไปโดยไม่แคร์
เมฆินเปลี่ยนมาเป็นรักชนินทร์จากทางด้านหลังขณะอีกฝ่ายกำลังถูกกกกอดไว้ พร่ำบอกคำพูดอ่อนหวาน
“ชนินทร์ ผมรักคุณ…ผมรักคุณ ผมรักคุณ ผมรักคุณ…ชนินทร์ ชีวิตของผมอยู่ในกำมือคุณแล้ว…” พร่ำคำบอกพร้อมกับครางแผ่วเบาระโหยลึก
ขาแกร่งเต็มไปด้วยมัดกล้ามแนบชิดขาอ่อนของร่างบาง...ชนินทร์เต็มใจให้เมฆินประกาศตนเป็นใหญ่ต่อร่างของเขา...ต่อจิตวิญญาณของเขา...เขามอบทุกอย่างให้ได้แม้แต่ชีวิต
“ได้โปรด...บอกว่าคุณรักผม”
เมฆินขบใบหูเบาๆพร้อมกับโยกคลึงแก่นกายลึกลงไป
ทั้งสองหลับตาพลางเกาะกุมกันไปตลอดเส้นทางแห่งรักวาบวาบ ที่ยาวนานตราบต้องการในห้วงคำนึง…
“ผมไม่มีวันหมดรักคุณ ต่อให้คุณจะร้ายกาจกับผมสักแค่ไหน ผมจะรักคุณตลอดไป”
หน้าท้องแบนราบกดต่ำลงทำให้สะโพกกลมกลึงขยับตาม ความเสียวซ่านไม่ต่างอะไรกับสายฟ้าที่ฟาดลงมาราวกับจะแยกร่างชนินทร์แตกออกเป็นเสี่ยงๆ
เมฆินโอบกอดร่างเล็กไว้แน่น ภายในโพลงอกเจ็บปวดที่เขาช่างเห็นแก่ตัว…เห็นแก่ตัวที่รักชนินทร์มากเกินไป รักมากจนกระทั่งอยากกลืนกินชนินทร์ทั้งร่างกายและจิตใจ ต้องการครอบครองเขาไว้แต่เพียงผู้เดียว
ความคับแน่นของชนินทร์กลับเป็นฝ่ายกลืนกินเขาเข้าไปเสียเอง…
สองร่างทอดกายตระกองกอดกันตลอดทั้งคืน ฝนหยุดตกแล้ว เหลือเพียงเสียงจ๊อกแจ๊กดังจากที่ห่างไกล
เมฆินจูบแผ่วเบาที่หัวไหล่มนขณะกำลังกอดชนินทร์ไว้ในอ้อมแขน
“ผมจะรักคุณตลอดไปครับ…”
ชนินทร์พลิกกายเข้าไปในอ้อมกอดของเมฆิน จูบและใช้ริมฝีปากครอบครองยอดอกสีเข้มบนแผงอกแข็งแกร่ง
“ผมก็เช่นกัน”
ทั้งสองใช้เวลาร่วมรักกันอีกสักพัก เป็นบทรักที่ระเบิดต่อหน้าต่อตา แสงสว่างวาบหลังม่านตาท่ามกลางความมืดมิดแทบทำให้ทั้งสองตาบอดไปชั่วขณะ…
เมฆินโอบร่างบางจากทางด้านหลัง ก่อนจะขยับสะโพกกลมกลึงให้เข้าที่พร้อมประกาศความเป็นชายซ้ำแล้วซ้ำเล่าอีกครั้ง
ชนินทร์รู้สึกร้อนไปทั่วทั้งร่าง...เทียบไม่เท่ากับเมฆินผู้ที่สิ้นฤทธิ์ต่อความหอมหวานดุจน้ำผึ้งแห่งซาตาน...ที่ลิ้มรสเท่าไรก็ไม่เคยพอ ความหวาบหวามใจกดดันในอกทำให้เขาเลิกมันไม่ได้...
“อะ...คุณต้องผ่อนคลายลงหน่อยครับ...ผม...อ๊ะ!”
และแล้วน้ำรักอุ่นร้อนดุจแสงอาทิตย์ก็หลั่งไหลท่วมท้นในกายร่างบาง...เมฆินปิดเปลือกตาแน่นพร้อมทั้งฝากจิตวิญญาณทั้งหมดไว้ตรงนั้น ก่อนจะร่อนร่างเข้าหาด้วยจังหวะที่เชื่องช้าลง ลมหายใจหอบถี่ ต่างพากันกอดรัดอีกฝ่ายแน่นเมื่อระรอกคลื่นอีกลูกซัดเข้ามาแทบจะทันที
เมฆินคำรามเสียงดัง
ทั้งสองเป็นของกันและกัน...เคยเป็น เป็นตอนนี้และจะเป็นตลอดไป...
ทั้งร่างกายและจิตใจ
ความแข็งขมึงของลำลึงค์ไม่บรรเทาหาย เมฆินรักชนินทร์จนแทบหมดเรี่ยวแรง ปลดปล่อยให้เมฆินปรนเปรอเขา และกลายเป็นทาสรักในที่สุด
เมฆินรักชนินทร์ด้วยปากไปทั่วทุกหนแห่ง นั่นยิ่งทำให้ชนินทร์ต้องอ้าเรียวขาเปิดกว้างต้อนรับเมฆินทุกสัดส่วน ทุกซอกหลืบจะไม่เป็นความลับแก่กันและกันอีกต่อไป เพราะบัดนี้คนทั้งสองคือร่างเดียวกัน หล่อหลอมรวมประสานเป็นหนึ่งเดียว…
ชนินทร์รู้สึกตัวกลางดึก คล้ายสะลึมสะลือกึ่งหลับกึ่งตื่น...
“ไง...ขอโทษนะที่ปลุกคุณจนได้”
เจ้าของเสียงทุ้มหนักแน่นไม่พูดเปล่า แต่ทว่ากลับลากปลายลิ้นอุ่นๆไปตามร่างกายของชนินทร์
ชนินทร์ไม่มีแรงแม้แต่จะตอบ ได้แต่นอนบดเบียดร่างไปหาเขา
“ทำไมคุณยังไม่นอนอีกฮื้อ?”
“ก็ผมอยากมองคุณ...เก็บภาพคุณแบบใกล้ๆนี้ไว้นานๆ...”
เมฆินเท้าแขนจ้องมองชนินทร์นิ่งจนอีกฝ่ายเริ่มเขิน
สายตาเริ่มลากไล้ลงไปเรื่อยๆ พร้อมกับฝ่ามือหยาบหนาที่กอบกุมเนินเนื้ออ่อนไหวต่อสัมผัสต่างๆ...นิ้วเรียวบรรจงสอดแทรกกระตุ้นคลึงเบาๆที่ปากทางรักจนเรียกเสียงครางกระเส่าให้ดังขึ้นเรื่อยๆ
ชนินทร์ไล้มือไปตามสัมผัสของอีกฝ่ายเช่นกัน ผ่านกลุ่มขนอ่อนนุ่มที่ปกคลุมอยู่เหนือท่อนเนื้อสีเข้มยาวใหญ่ มือเล็กจับแล้วบีบนวดเบาๆ ถึงกับทำให้เมฆินสะอึกไปชั่วขณะ
ชายหนุ่มหัวเราะฮึๆในลำคอ
“ซนจังนะเรา”
ก่อนที่ชนินทร์จะทันรู้ตัว ร่างทั้งร่างของเขาก็ถูกยกขึ้นมานั่งกดทับตัวตนที่สอดท่อนลำหายเข้าไปเรียบร้อยแล้ว...ชนินทร์ตกใจพร้อมกับดิ้นเล็กน้อยด้วยความซาบซ่าน ก่อนจะเริ่มถูกชักนำโดยคนที่กำลังนั่งยิ้มกริ่มเจ้าเล่ห์ ป้อนความสุขปนความวาบหวาม
เมฆินโน้มตัวลงจุมพิศที่ลำคอขาวเนียน โยกกายเบาๆทว่าหนักแน่น
ความเป็นชายร้อนดั่งเหล็กที่ถูกเผาจนร้อนทำให้ชนินทร์สะดุ้งเป็นบางคราเมื่อเมฆินขยับกายเร่าร้อน พร้อมทั้งมือใหญ่ที่ปรนเปรอความเป็นชายของร่างบางไปพร้อมๆกัน
โปรดติดตามตอนต่อไป...
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
