หัวข้อ: [นิยาย] ผู้ชายหัวใจทมิฬ

[kuraki]

ชอบตอนนี้มากๆเหมือนกัน 


ว่าแต่กี่รอบแล้ว แรงยังไม่หมดอีก ไม่หิวข้าวบ้างหรอ กินแล้วค่อยมาต่อไง 555 

[lomekung]

 

[N19T]

ว้าว คนแรกของกันและกันด้วย ... โรแมนติกจัง
เมฆินก็อ่อนโยนได้น่ารัก ชนินทร์ก็อ่อนหวานน่าถนุถนอมเนอะ
ช่วงนี้คงต้องกอบโกยความสุขให้มากๆ ก่อน
เพราะคาดว่าอาจจะมีพายุโหมกระหน่ำจากคนอาฆาตอีกระลอกนึง ใช่มะ ?

[OT]

ฮิ้ววววววววว....

ตอนหน้าขอร้อง

อย่าบีบใจคนอ่านนะ

[ake2530]

  อิจฉาง่ะ

[patee]

เข้าใจกันแล้ว 

หวานกันมากๆแบบนี้เดี๋ยวก็หมดแรง 

[paulla]

ต้องกลับไปตรวจเบาหวานด่วน .....ตอนนี้น้ำตาลท่วมจออออออออออ.....

[amito]

บวกคะแนนที่ 132 ให้นะคะคุณ Alex สำหรับควาหวามเอ้ยความหวานในตอนนี้

 

[Resonance]

เล่นบอร์ดฝูด้วย งั้นเด๋วเจอกันนะ หุหุ

[maxtorpis]

 

[ALeX]

ต้องขอขอบพระคุณสำหรับทุกท่านที่พีเอ็มให้ความช่วยเหลือกันเข้ามา





อยากบอกว่า :กอด1:ทุกคนมากๆ อยากส่งคำขอบคุณไปยังทุกๆคน ถ้าเป็นไปได้อยาก+1ให้ทุกคนที่พีเอ็มกันเข้ามา แต่ผมมีวันละแค่1พีเอ็ม เลยคิดว่าการขอบคุณจากใจน่าจะดีกว่านะครับ




เมื่อคืนโทรไปหาเพื่อนสมาชิกในบอร์ดนี้ท่านหนึ่ง (พึ่งเคยโทรฯคุยกับคนในบอร์ดเป็นครั้งแรกหลังจากพยายามปกปิดตัวจริงมานาน5555+ ) ก็ได้ผลสรุปว่าผมจะเอารหัสเขาไปใช้อ้าง เขาใจดีบอกว่าถ้ามีปัญหาให้โทรฯหาเขาได้เลยด้วยครับ งืมๆๆๆ





ร้านมดดำ ผมเชื่อแล้วล่ะว่าเขายังขาย แต่พี่ที่เขาปฏิเสธผมสุดท้ายเขาก็แนะนำเองว่าน้องไปซื้อที่เว็บร้านมดดำเหอะ ซึ่งผมก็สั่งไปแล้ว หมดไป1570บาทเอง โฮ๊ะๆๆๆ (T-T)



ขอบคุรมากๆๆๆครับ




ปล.เจ้สอง ผมขอหนึ่งครั้งที่ตอบกระทู้เป็นเรื่องนอกเหนือนิยายนะครับ เพราะคนพีเอ็มมาเยอะมากมายเหลือเกิน ตอบเรียงบุคคลไม่ไหวอ่าครับ -_-"

[darling]

ไม่อยากให้ +1 เลย ก็หวานซะ อิจฉา

[SoN]

^^

[dragonfly08]

หวานหยดย้อยเจงๆ

[[D]a[D]a [T]oo[N]]

พอจะหวานก็หวานหยดย้อยเลยอ่ะ

[sasi]

  เอ่อ สรุปว่า...กี่ครั้งแล้วอ่ะครับ นับไม่ไหวเลย หุๆๆ

[three]

หวานเกินไปไหมครับคุณ

[kittyfun]

พอดีกันได้ก็หวานใส่กันไม่เว้น

นี้ถ้านินเป็นผู้หญิงนี่ คุณแม่ของฆินคงฉีกผ้าอ้อมไม่ทัน

ลูกดกหัวปีท้ายปีเป็นแน่แท้

เพราะฆินเล่นไม่ยั้งมือเลย

[Pikky]

    ชอบๆๆๆ ชนินทร์น่ารัก มากๆๆๆๆๆ


ความหวานนี่พุ่งปรี๊ดๆๆๆๆ  เหมือนเลือดพุ่งเวลาอ่าน nc เลย  คิกคิก

[jeaby@_@]

555+ อ่านใกล้จบเเล้ว

อ่านเเล้วคันมือคัน... อยากจะตีพระเอกมาก หึ ใจร้าย ตาเมฆ
เเต่หลังๆ โอ้ยย อยากจะดีกะคุณนิน(คราวนี้เรียกคุณ) เป็นไงละต้องมาง้อ

จำเลยรักภาควาย ตบจูบๆ สะใจเจี๊ยบมากค่ะ
ยาวดีด้วย ชอบอ่านนิยายยาวๆ

ไปอ่านต่อก่อนเน้อ ใกล้ตอนล่าสุดละ หุหุหุ

[GAZESL]

โว้วววว หวานกันไม่หยุด
แต่ไหงเมฆินกลับเป็นเด็กขี้แยแทนหล่ะเนี้ย 55
ชนินทร์เองก็แอบร้อนแรง

[viky_mama]

นั่นครั้งแรกจริงๆ เหรอพ่อพระเอกของเรา ทำไมแกดูเชียวชาญจัง 

หรือว่ามันอยู่ในสายเืลือด 555+

ชอบตอนนี้ ดูจะเข้าใจกันดีแล้วนะ

[kungyung]

 :เฮ้อ:ไม่เหนื่อยกันบ้างรึ???
  :m25:นับไม่ถูกแล้วนะว่าเท่าไหร่แล้วอ่ะ

[ALeX]

ขอขอบคุณทุกท่านที่พีเอ้มมาให้อีกครั้ง



ส่วนเรื่องร้านชั้น2ลิโด้...หรือว่าบอร์ดfu รบกวนไม่ต้องพีเอ้มมาบอกรหัสหรือใดๆแล้วนะครับ




และผมจะทำการลบข้อมูลที่ทุกท่านส่งมาให้ และจะไม่มีการเผยแพร่ที่ไหนรับรองครับ





ALeX







บทที่ 65







ตอนเช้า ชนินทร์รู้สึกตัวว่าตัวเองนอนกอดผู้ชายร่างสูงใหญ่อย่างนักรบ ที่เปลือยเปล่าเคียงข้างกันบนเตียง

ชนินทร์จูบอีกฝ่ายเบาๆ ทำให้เมฆินลืมตาตื่น

สองตาสบประสาน...ดวงใจสัมผัสถึงความอบอุ่นละเอียดอ่อนที่เรียกว่า ’รัก’ ของกันและกัน...เจ้าของร่างบางซบอิง คิดว่า...นี่คือเรื่องจริง เขาจะวิ่งหนีความจริงอีกต่อไปไม่ได้...ว่าเขารักเมฆิน ผู้ชายคนนี้คือคนรักของเขา คนที่เขามอบหัวใจให้ทั้งดวง

เมฆินมองมา ดวงตาเปี่ยมความรัก กอดอย่างอ่อนโยน...ภาพยามบรรเลงบทรักเร่าร้อนเย้ายวนวาบเข้ามา และทำให้เขาอยากรักชนินทร์บ่อยครั้งและลึกซึ้งมากขึ้นทุกทีๆ...

“อรุณสวัสดิ์ครับ”

ชนินทร์หลับตา ความรู้สึกที่ลึกซึ้ง...อะไรบางอย่างที่มีความหมาย แต่ไม่จำเป็นต้องพูดออกมา

“เราแต่งตัวแล้วออกไปกินอะไรกันเถอะ...ผมหิวมากๆเลย” เมฆินกล่าวเหนื่อยๆ “ถ้าผมไม่ได้กินอะไร คงไม่มีแรงทำแบบเมื่อคืนอีกแน่ๆ” ชนินทร์ถูกจับมือให้สำรวจแก่นกายที่ขยายใหญ่ต้อนรับยามเช้า เมฆินกล่าวขำๆ “คืนนี้เรายังต้องใช้งานอีกเยอะ...”

ทั้งสองอาบน้ำแต่งตัว ออกเดินกลับไปยังเรือนหลังใหญ่

พอก้าวเข้ามาในโรงอาหาร โดยที่เมฆินกุมมือของชนินทร์เอาไว้ตลอดเวลา ทำให้ป้าไผ่และคุณผกาที่เตรียมอาหารเช้าอยู่อดอมยิ้มไม่ได้

เมฆินนั่งเบียดอีกฝ่าย ซึ่งก็ไม่ว่าอะไร

“รู้มั้ย...ผมดีใจนะที่ต่อไปนี้ผมไม่ต้องนั่งกินข้าวคนเดียวอีกแล้ว”

เมฆินเลื่อนมือไปกุมมือชนินทร์

“ยกโทษให้ผมนะ ผมขอโทษ...เรามาเริ่มต้นกันใหม่เถอะ”

“ผม...ไม่มีวันลืม แต่ผมให้อภัยคุณแล้ว ครับ...เรามาเริ่มต้นกันใหม่เถอะ”

ท่ามกลางลมอุ่นแห่งไร่องุ่นอันเงียบสงบ นัยน์ตาเปี่ยมรักทั้งสองจ้องมองกันด้วยความหวานซึ้งในอก เนิ่นนาน...อย่างไม่อยากผลาดจากกันอีก คงมีเพียงความสำคัญของหัวใจที่ไม่อาจเปล่งออกมาเป็นคำใดๆได้ นอกจากใช้ ใจ สัมผัสมัน...



พระอาทิตย์เตรียมจะลาลับขอบฟ้า ชนินทร์ทอดสายตามองออกไปนอกท้องทุ้ง รอคอยการกลับมาของเมฆิน

ชายหนุ่มมีความสุขกับชีวิตในปัจจุบัน ที่ได้ทำงานในไร่ ทำงานในบ้าน ช่วยอะไรเล็กๆน้อยๆในโรงครัว...มีคนคอยให้ความอบอุ่นในยามค่ำคืน...มีความสุขในแต่ละวันอย่างเต็มเปี่ยม

สายลมอุ่น และแสงแดดที่โรยราราวกับไม่อยากจากไป กระทบผิวนวลเนียนของชนินทร์อย่างทะนุถนอม...บรรยากาศสวยตราตรึงใจเช่นนี้มีให้ชื่นชมทุกวัน

เมื่อเช้าก่อนเมฆินจะออกจากบ้าน...เขาจุมพิตหวานๆพร้อมกับบอกไว้ว่า

‘วันนี้ผมจะรีบกลับมาหาคุณนะครับ...รอผมบนเรือนใหญ่แล้วกัน ผมมีอะไรจะให้คุณ’

ชนินทร์ใจเต้นตึกตัก...

เข้าใจแล้ว ว่าเวลาบรรดาผู้คนที่ตกอยู่ในห้วงรักเขารู้สึกกันยังไง...

มันคือความอุ่นอกซาบซ่านทุกครั้งที่คิดถึงเขาดั่งเช่นที่ชนินทร์เป็นอยู่เช่นนี้หรือเปล่านะ?

เพราะคิดถึงเขาตลอดเวลา แทบทุกนาที...ทุกลมหายใจ คิดอะไรไม่ออกไปทั้งวันถ้าตื่นเช้ามาไม่ได้พบหน้ากันเป็นคนแรกของรุ่งอรุณ

ชนินทร์ถอนหายใจเบาๆ ยิ้มบาง...’เอ่อแฮะ เรานี่ท่าจะอาการหนักจริงๆด้วย’…

คุณผกาที่เดินออกมารับลมบริเวณเฉลียงพบชนินทร์ยืนอยู่ก่อนแล้ว เอ่ยด้วยน้ำเสียงเอ็นดู

“เดี๋ยวเขาก็กลับมาลูก”

“อ้อ ครับ...”

“แม่ดีใจด้วยนะ ที่ทั้งสองปรับความเข้าใจกันได้”

ชนินทร์หน้าแดง แต่แสงอาทิตย์ยามอัสดงช่วยปกปิดไว้

“ไม่ต้องอายแม่หรอก...แม่เข้าใจ อะไรที่ทำให้ตาเมฆมีความสุข แม่ก็ยินดี” คุณผกาถอนหายใจเฮือกใหญ่ “แต่ก่อนแม่เป็นกังวลกับเขาเหลือเกิน เขาช่าง...เหมือนพ่อของเขา เป็นคนสุดโต่งจนบางครั้งใครๆก็แทบทนไม่ได้” ดวงตาที่ผ่านโลกมานานกว่าหกสิบปี เพ่งมองชนินทร์อย่างลึกซึ้ง “แม่ดีใจที่นินเป็นคนใจเย็น เหมาะสมกับเขาดี”

“เอ่อ...ครับ”

“เอาล่ะ รีบเข้าบ้านเถอะลูกเดี๋ยวจะเย็นแล้ว โดนน้ำค้างจะไม่สบาย แม่ไปสั่งงานที่โรงครัวก่อนนะจ๊ะ”

ชนินทร์นั่งรอเมฆินตามลำพัง กระทั่งแสงสุดท้ายลาลับไป อากาศเริ่มหนาวเย็นขึ้น เมฆินยังไม่กลับมา...

ร่างบางไปหยิบเอาผ้าห่มมาคลุมกาย เฝ้ารอ...กระทั่งเผลอหลับไป



ฝ่ามือใหญ่แตะเข้าที่บ่า ชนินทร์สะดุ้งตื่น

“เมฆิน...”

ชนินทร์งัวเงีย เอนหลังซบร่างอีกฝ่าย

“ทำไมคุณถึงกลับมาช้า ไปไหนมาฮือ? รู้มั้ยผมเป็นห่วง”

มือใหญ่ลากตามลำคอระหง ลากไล้อ่อนโยนนุ่มนวล ร่างทั้งร่างสะท้านไหว…

ชนินทร์จูบฝ่ามือนั้น แล้วลมหายใจอุ่นๆก็รินรดที่ข้างหู

ริมฝีปากขบเล็มเบาๆที่ก้านคอ

“ชู่ว”

เสียงใหญ่สั่งให้เงียบ ทว่าชนินทร์กลับครางเบาๆออกมา

“คุณหิวข้าวมั้ย? หรือว่าจะอยากอาบน้ำก่อน...”

ชนินทร์ผุดลุกขึ้น ร่างสูงก้าวเข้ามา โอบกอดไว้แน่น

อ้อมกอดแข็งแรงแน่นขึงขึ้นเรื่อยๆ แน่นจนรู้สึกเจ็บ...

บางอย่างที่แข็งกล้าแตะสัมผัสข้างบั้นเอว

“กริ๊ก!”

“อ๊ะ!”

ท่ามกลางความมืด...ชนินทร์ไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของชายร่างสูงได้ ทว่าหัวใจที่เต้นโครมครามและความกลัวอันหนาวยะเยือกต่างหาก...ที่บ่งบอกทุกสิ่งจนกระจ่าง

“สวัสดีครับพี่นิน”

เสียงเข้มกดต่ำ เหมือนลอดไรฟันออกมา แผงด้วยอารมณ์โหดเหี้ยมที่เปล่งสะท้อนออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจ

“นาย...?!”

ก่อนที่ชนินทร์จะได้ทำอะไร ผู้มาเยือนก็กดกระบอกปืนจ่อไปที่ท้องน้อยของชนินทร์ พลางขู่

“ถ้าไม่อยากตาย ก็อย่าร้องอะไรออกมา!”

ชนินทร์ถูกคร่ากุมตัวเดินออกไปตามทาง...









โปรดติดตามตอนต่อไป

[woradach]

อ๊ากใครกันฟระเนี่ย "พี่นิน"? ชลัชตามมาหรอ ก๊าซซ  เอ๋หรือว่าใครกัน (แกล้งตื่นตูมไปงั้นแหละ รอตอนต่อไป อิอิ)

[mayomayo]

อ๊า กก

ใครกันนะ

[artkung]

ไอ้เลวที่ทำให้อิงอรท้องแน่เลย

เพื่อนสารเลวของชลัช น้องของนินชัวร์เลยยยยย 


แสดงว่ามันต้องเก็บเมฆินไปแล้วแน่ๆ เลยเข้ามาเอาตัวนินได้ง่ายขนาดนี้ แล้วคุณนายผกาล่ะ

ไอ้เลวนี่ยังไม่ยอมไปผุดไปเกิด สงสัยจะแก้แค้นน้องชาย แต่มาลงที่พี่ซะงั้น


ชนินทร์เนี่ย สงสัยเป็นผู้ไถ่บาปของทุกคนแน่ๆ 

ฮึ่ยยยยยยยยยยย แบบนี้ไม่ค่อยดีแล้วนะ     

[kungyung]

มันเป็นใครรรรรรรรรร

[patee]

มันมาได้ยังไง  แล้วเมฆินไปไหน

 

[m_monkey019]

มันเป็นใคร  มาทำอย่างงี้ทำไม
แล้วเมฆินหายไปไหน
ขอให้อย่าเกิดเรื่องร้าย ๆ ขึ้นเลยนะ
เป็นห่วงอะ