คู่นี้ก็น่าสนนะ 
ตอนหน้าขอเห็นหน้าอาตี๋หน่อยน้า พี่นายสุดหล่อ
เพื่อน้อง MIkz_hotaru ได้เลยครับ อุตส่าห์เรียกว่าสุดหล่อแล้วนี่ ไอ้เราก็บ้ายอ
ความเดิมเมื่อตอนที่แล้วอันเนื่องมาจากตอนที่ธงรบไปเป็นเพื่อนอาทิตย์ทำธุระเรื่องเพชรพลอยของธุริกจครอบครัวที่จันทบุรี
อาทิตย์ถอนหายใจเบาๆ แล้วหลับตาลง เตรียมเข้าสู่ห้วงนิทรา
เวลาผ่านไปนานพอสมควร อาทิตย์นอนนับแกะได้หลายร้อยตัวแล้วแต่ก็ไม่หลับเสียที ตอนนี้ธงรบไม่กวนเขาแล้ว แต่เขาก็นอนไม่หลับ
...เบื่อจริงๆ เลย เราเป็นอะไรกันนี่ นอนไม่หลับมาหลายวันแล้ว ทำไมสมองมันวุ่นวายแบบนี้ หลับตาลงก็เห็นแต่หน้าทะเล้นของธงรบ กวนประสาทยามตื่นยังไม่พอ ยามจะนอนก็ยังไม่วายตามหลอกหลอนอีก...
...เฮ้อ...
ความตอนนี้อาทิตย์และธงรบ - กลับจากจันทบุรี
"ผมขอยื่นคำขาดนะผู้กอง ขาขับรถกลับกรุงเทพฯ ห้ามกวนโมโหเด็ดขาด ไม่งั้นผมจะไม่ไปไหนกับผู้กองอีกเลย" อาทิตย์ประกาศก่อนจะขึ้นรถกลับกรุงเทพฯ กับธงรบหลังจากทำธุระที่จันทบุรีเสร็จ
"อุตส่าห์มาช่วยเรื่องงานให้เสร็จ" ธงรบบ่นอุบอิบแล้วออกรถ "หลอกกันมาใช้นี่หว่า"
อาทิตย์นั่งนิ่ง ไม่ต่อปากต่อคำ ธงรบจึงขับรถเงียบๆ ไม่พูดอะไรซักคำ จนถึงทางแแยกเข้าทางด่วนมอเตอร์เวย์ คนที่ถูกห้ามไม่ให้กวนโมโหจึงพูดขึ้นว่า
"ขออนุญาตพูดนะครับคุณชายอาทิตย์ ไปมอเตอร์เวย์นะครับ จะได้ถึงกรุงเทพฯ เร็วๆ จะได้แยกกันไปทำอย่างอื่น"
...นี่หรือที่จะไม่กวน ที่ยื่นคำขาดไม่ให้กวน ธงรบไม่เคยเลยที่จะทำตาม...
...แล้วนี่งอนหรือ ว่าหน่อยเดียวทำเป็นงอน ตัวก็ออกโต...
อาทิตย์ปรายตาไปมองคนที่นั่งหน้านิ่งอยู่ข้างๆ รู้สึกขวางหูขวางตากับบุคลิกเคร่งขรึมของคนที่เคยยิ้มทะเล้นอยู่เป็นนิจ
..เขาไม่หลงกลหรอก อยากเงียบก็เงียบไปสิ ดูซิ จะเงียบได้นานแค่ไหน...
อาทิตย์พยักหน้า ธงรบเปลี่ยนช่องทางเดินรถเบี่ยงเข้าสู่ถนนมอเตอร์เวย์ มุ่งหน้าเข้าสู่กรุงเทพมหานคร
จนถึงครึ่งทาง จริงอย่างที่อาทิตย์คาด คนที่ทนไม่ได้คือธงรบเอง...
คนที่ไม่เคยเงียบได้เกินครึ่งชั่วโาง ตอนนี้ทำสถิติให่ เงียบมาได้กว่าสี่สิบห้านาทีแล้ว และดูท่าจะทนไม่ไหวอีกต่อไป
"ปวดฉี่ อยากเข้าห้องน้ำ" ธงรบชะลอรถเพื่อเบี่ยงเข้าจุดพักรถกลางมอเตอร์เวย์ แล้วจอดหน้าห้องสุขา
"ไม่ลงหรืออาทิตย์"
อาทิตย์ส่ายหน้า แต่ธงรบยังเซ้าซี้ "ลงหน่อนน่า เกิดไปปวดฉี่กลางทาง จอดแวะเด็ดดอกไม้ เอ๊ย ยิงกระต่ายข้างถนนไม่ได้นะ มอเตอร์เวย์เขาอุตส่าห์ลงมหาศาลสร้างจุดพักรถระหว่างทางให้ ใช้บริการเขาหน่อย ถึงยังไม่ปวดฉี่ตอนนี้ก็ลงไปเบ่งๆ เดี๋ยวก็ฉี่ออกมาเอง"
...ที่ขู่ก่อนขึ้นรถ ผู้กองธงรบท่าจะไม่สนเสียแล้ว พูดไปก็เท่านั้นเหนื่อยเปล่า...
อาทิตย์ยังนั่งนิ่ง ไม่สนใจจะตอบโต้นายตำรวจ
"ตามใจ จะนั่งงอนอยู่ในรถก็ตามใจ" ธงรบพูดเสียงเบาแล้วรีบลงจากรถ แต่ยังไม่ว่ายกวนอารมณ์ "ดับเครื่องยนต์ด้วยนะ ช่วยลดโลกร้อน"
อาทิตย์หันขวับไปมองนายตำรวจจอมยั่ว ฝ่ายนั้นเลี่ยงที่จะไม่มองตาขวางๆ ของอาทิตย์ที่ทำท่าจะกินเลือดกินเนื้อ แล้วเดินหายเข้าไปในห้องสุขา
อาทิตย์เอื้อมมือไปบิดกุญแจรถเพื่อดับเครื่องยนต์ ในใจคิดถามตัวเองว่า หากขับรถหนีไป ทิ้งธงรบไว้ที่กลางมอเตอร์เวย์ นายตำรวจจอมกวนคนนี้คงจะโกรธจนควันออกหู
...ขอแกล้งซักหน่อยเถอะ...
อาทิตย์เปลี่ยนมานี่งที่นั่งคนขับ แล้วเคลื่อนรถจากจุดจอดเดิมหน้าห้องน้ำไปยังช่องจอดที่อยู่ริม ห่างไปราวห้าสิบกว่าเมตรอ
...เดินหน่อยนะผู้กองธงรบ...
อาทิตย์ล๊อครถ ข้ามถนนไปยังร้านค้าฝั่งตรงข้ามเพื่อสั่งกาแฟสดดื่มอย่างสบายอารมณ์ ตามองมายังหน้าห้องน้ำอีกฝากหนึ่งของถนน คอยดูผู้ชายตัวโตที่เดินออกมาแล้วพบว่ารถที่จอดอยู่หน้าห้องน้ำหายไปแล้ว
ไม่ถึงสองนาที อาทิตย์ก็ยิ้มด้วยความขบขันเมื่อเห็นธงรบเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วทำหน้าตกใจอย่างสุดขีดที่ไม่เห็นรถของเขาจอดอยู่ที่เดิม นายตำรวจเบิกตากว้าง อ้าปากค้าง หันซ้ายหันขวาเล่ิกลั่ก ก่อนจะหันไปเตะถังขยะจนเกือบล้ม ทำให้คนหลายคนที่อยู่ใกล้ๆ ต้องตกใจไปตามๆ กัน
เสียงโทรศัพท์ดัง อาทิตย์ไม่ต้องหยิบขึ้นมารับก็รู้ว่าเป็นใครที่โทรมา
...ให้เสียงเรียกเข้าที่เป็นเพลงเพราะๆ ร้องจบไปซัก 3 รอบก่อนเขาถึงจะรับ
จากที่อาทิตย์กำลังมองดูนายตำรวจหนุ่มอยู่ เขาเห็นนายตำรวจยื่นมือที่ถือโทรศัพท์ออกมาข้างหน้า ยืนแยกเขี้ยวใส่โทรศัพท์ราวกับเป็นศัตรูคู่อาฆาต แล้วทำท่าเหมือนจะขว้างโทรศัพท์ลงบนพื้น
...ดูๆ ไปก็ขำผู้กองธงรบ...
โทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้ดังนานมาก ธงรบคงกำลังอารมณ์ฉุนเฉียวน่าดูเพราะรอให้อาทิตย์รับสายด้วยความอดทน
“ครับผู้กอง” อาทิตยืรรับสายเสียงเรียบ หลังจากเพลงเสียงเรียกเข้าร้องจบสี่รอบ
“อาทิตย์อยู่ไหน อย่าบอกนะว่า...” ธงรบเสียงห้วน พูดไม่จบประโยค
“ว่าอะไรครับ” อาทิตย์ทำไม่รู้ไม่ชี้
“จะวิทยุให้ตำรวจมอเตอร์เวย์ตั้งด่านสะกัดจับ ลองดูสิ ถ้าทิ้งพี่ไว้ที่นี่ จะตามไปจับใส่กุญแจมือ ไพร่หลัง แล้วเฆี่ยนด้วยเข็มขัด” นายตำรวจขู่
“มีวิทยุหรือครับ” อาทิตย์ถาม ตามด้วยเสียงหัวเราะในลำคอเบาๆ
“ทิ้งกันละน่าดู”
“ทำไมคิดว่าผมจะทิ้ง”
“ก็แล้วรถหายไปไหนบล่ะ เล่นแบบนี้ไม่สนุกนะ เดินออกมาตกใจหมดเลย ขวัญเสียชิบ” ธงรบโวยวาย
“ผมขยับรถไปจอดที่ร่ม” อาทิตย์ยังคงทำเสียงราบเรียบ “แค่นี้ก็ออกอาการเป็นลิเกไปได้”
...แล้วธงรบแค่นี้ก็คงพอแล้วล่ะ แต่สนุกจริงๆ แบบนี้คงเงียบไปได้อีกหลายกิโลเมตร...
ธงรบแทบจะกระโดดเข้าขย้ำคออาทิตย์เมื่อชายหนุ่มหน้าตี๋เดินกลับไปที่รถช้าๆ ในมือถือแก้วกาแฟแก้วใหญ่หนึ่งแก้ว ทำท่าทางเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เขามองธงรบเดินตามหารถจนเจอ แล้วจึงลุกจากเก้าอี้ในร้านกาแฟ เดินเอื่อยๆ มาที่รถ ตอนนี้นายตำรวจยืนกอดอกทำหน้าบึ้งรอเขาอยู่
“ทำไมไม่บอกกันก่อน” ธงรบเอาเรื่องทันทีที่เจอหน้า
“ผมลืม”อาทิตย์ยักไหล่่ แล้วยื่นกุญแจให้
“อาทิตย์ขับบ้างสิ” ธงรบเกี่ยง
“ผมเหนื่อย”
“พี่ก็เหนื่อยเหมือนกัน” นายตำรวจที่กำลังทำหน้าบึ้งอยู่อ้างเหตุผลเดียวกัน
อาทิตย์ลดมือลง หยุดโต้เถียงกับธงรบ แล้วเดินไปที่ประตูฝั่งคนขับเงียบๆ ในใจนึกอยากแกล้งธงรบอีกรอบ
“ผมง่วงมาก” อาทิตย์อ้าปากหาว ทำเสียงเนือยๆ พร้อมตีสีหน้าอ่อนระโหยโรยแรง “ถ้าสารวัตรธงรบยืนยันจะให้ผมเป็นคนขับต่อจริงๆ ขอนอนพักซักหน่อยก่อนนะครับ”
ธงรบถอนหายใจเบาๆ แล้วเดินมาที่อาทิตย์ แล้วยื่นมือมารับกุญแจ
“ไม่เป็นไรครับสารวัตร” อาทิตย์จงใจเน้นเสียงเวลาเรียกยศของธงรบเพราะปกติเคยเรียกแต่ยศผู้กอง “ผมงีบซักหน่อยก็ขับต่อได้”
“เถอะน่า พี่ขับเองก็ได้ เดี๋ยวจะหาว่าโหดร้าย ใช้แรงงานคนกำลังง่วงและเหนื่อยแรง” ธงรบทำเสียงเนือยๆ เหมือนกัน เพราะรู้ดีว่าอาทิตย์ทำเป็นงอน
...และที่สำคัญ เขาอดง้อไม่ได้...
อาทิตย์ไม่ตอบ เปิดประตูขึ้นนั่งบนรถ แล้วเอนเบาะลงนอน ทิ้งให้ธงรบยืนมองตาค้าง ไม่เข้าใจที่จู่ๆ อาทิตย์ก็ออกอาการพูดไม่รู้เรื่องขึ้นมาเฉยๆ
...แค่ขอให้ขับรถต่อก็งอนซะแล้ว นี่ก็ง้อจะขับต่อเองก็ได้ แล้วยังทำงอนอีก...
“อาทิตย์ มาพี่ขับเอง เอากุญแจมาเถอะ แล้วขยับไปนั่งเบาะโน้น”
“รบกวนสารวัตรจริงๆ ขอให้มาเป็นเพื่อนทำธุระ ยังให้มาขับรถให้อีก ผมนี่ไม่ไหวจริงๆ” อาทิตย์พูดเบาๆ ทั้งที่หลับตาอยู่ “คราวต่อไปจะไม่รบกวนอีกแล้วครับ”
ธงรบนิ่งเงียบไปชั่วครู่ มองหน้าตี๋เข้มนิ่ง รู้สึกอยากจะจูบปากแดงๆ ของพ่อตะวันน้อยของเขาขึ้นมาทันใด
...แกล้งทำงอนนี่หว่า อาทิตย์นะอาทิตย์ เข้าใจกวนประสาทเขา...
...อยากจะเล่นนักใช่ไหม ได้เลย ธงรบก็จะเล่นด้วย...
“เอางั้นหรือ งั้นก็นอนต่อได้เลยนะ ตื่นเมื่อไหร่ก็โทรไปหาพี่ก็แล้วกัน” ธงรบพูดเสียงเบาๆ มือเอื้อมไปดึงกุญแจรถที่อาทิตย์เผลอเสียบคาทิ้งไว้
อาทิตย์ไม่ตอบ ขยับตัวยุกยิก แล้วเอียงหน้าไปด้านซ้าย หลบสายตาของธงรบที่เขารู้ทั้งที่กำลังหลับตาว่าฝ่ายนั้นคงกำลังยืนจ้องมองเขาอยู่เป็นแน่
เสียงประตูปิด ในรถเงียบสนิท อาทิตย์ลืมตาขึ้นช้าๆ เหลือบมองไปยังนอกรถเห็นธงรบเดินข้ามถนนไปยังฝั่งที่เป็นร้านค้า เขาจึงเปิดประตูรถออกเพราะเริ่มรู้สึกร้อน
ลมเย็นๆ โชยเข้ามา อาทิตย์จึงคิดที่จะเปิดเพลงฟัง จึงเอื้อมมือไปยังกุญแจรถ แต่พบว่ากุญแจหายไปเสียแล้ว ชายหนุ่มจึงถอนพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ เพราะความเจ็บใจที่รู้ว่าธงรบแอบดึงกุญแจไป
“พี่กำลังจะทานข้าว เพิ่งสั่งต้มย้ำกุ้งกับผัดพักรวมมิตร รออยู่นั่นก่อนนะ ทานข้าวเสร็จจะรีบกลับ” ธงรบตอบเสียงเรียบเมื่ออาทิตย์โทรศัพท์มา “แล้วทำไมตื่นเร็วนัก ไหนว่าจะงีบหลับพักเหนือยไงล่ะ”
“สารวัตรธงรบ อย่าให้มันมากนักนะ” อาทิตย์เสียงแข็ง
“อะไรมากจ๊ะ ตี๋น้อย” ธงรบทำเสียงเรียบ ขัดกับคำพูด
“ผมไม่ใช่ตี๋น้อย อย่ามาเรียกแบบนี้นะ” อาทิตย์เสียงดังขึ้น “ผู้กองรีบทานอาหารให้เสร็จเร็วๆ แล้วรีบกลับมาที่รถ”
“คนหิวข้าว”
“ให้เขาห่อใส่กล่องสิ มานั่งทานในรถ” อาทิตย์สั่ง
“กินไม่สะดวก ต้มยำกุ้งนะอาทิตย์ ไม่ใช่ข้าวเหนียวหมูปิ้ง” ธงรบยังคงทำเสียงเรียบนิ่ง
“ถ้างั้นทานตามสบาย ทานของหวานแล้วต่อด้วยกาแฟก็ได้ ถึงกรุงเทพฯ ก็เอารถผมไปจอดไว้ที่บริษัทให้หน่อยก็แล้วกัน รถทัวร์มาพอดี ผมไปนั่งหลับบนรถทัวร์เข้ากรุงเทพฯ ก็ได้” อาทิตย์พูดเสียงเรียบเหมือนกัน
ธงรบหันขวับ เห็นรถโดยสารสีฟ้าคันใหญ่จอดอยู่ใกล้ๆ กับรถเล็กซัส RX300 ของอาทิตย์แล้วอดหวั่นใจไม่ได้ว่าตี๋หนุ่มของเขาอาจจะเกิดใจเด็ด หนีขึ้นรถทัวร์ไปจริงๆ
...เฮ้อ...ยกนี้ให้อาทิตย์ชนะไปก็แล้วกัน คราวหน้าคงเป็นทีของธงรบบ้าง...
ธงรบถอนหายใจหนักๆ แล้วหยิบน้ำอัดลมได้หนึ่งกระป๋อง จ่ายเงินให้แม่ค้าแล้วรีบเดินข้ามถนนกลับไปที่รถ ก่อนคุณชายตะวันน้อยของเขาจะหนีขึ้นรถทัวร์ไปจริงๆ
...กว่าจะถึงกรุงเทพฯ ต้องเล่นกันแบบนี้อีกหลายเกมไหมเนี่ย จะว่าไปก็สนุกดีเหมือนกัน เห็นอาทิตย์ทำหน้างอนๆ ดุๆ น่ารักไปอีกแบบ...
...แต่ถ้าเห็นอาทิตย์เปลือยกายคงสุดยอด เขายังจำคืนแรกคืนนั้นที่เขาจัดการ “ชุดเล็ก” กับอาทิตย์ได้ไม่ลืม...
...ครั้งเดียว แต่ตรึงใจเขาจนไม่อาจลบได้ แล้วยังทำให้เขารู้สึกถวิลหาไม่คลาย...
...โธ่ ธงรบ ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยนะ ไม่เคยนึกเลยว่าคนอย่างธงรบต้องมาง้องอนใคร แต่ก่อนมีแต่เคยได้ง่ายๆ เลือกได้ตามใจชอบ เบื่อแล้วก็ทิ้ง คราวนี้ กับคนนี้ ได้แต่มอง มือแตะต้องก็ไม่ได้ หวงตัวไม่มีใครเกิน กินยากกินเย็น...
...เดี๋ยวพาเลี้ยวเข้าม่านรูด ปล้ำซะเลยดีไหม...
**********************
เพ่งพิมพ์เสร็จ ยังไม่ได้ขัดเกลาและตรวจตัวสะกด ผิดก็ขออภัยนะครับเพราะถูกรบกวนเป็นระยะๆ ขณะพิมพ์
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
