หัวข้อ: [เรื่องสั้น] -kEy-

[underscoreONES]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0




*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ  แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
 ทิพย์โมบอร์ดนิยาย

[underscoreONES]

สวัสดีค่ะ เอาเรื่องสั้นมาลง

ใครที่รออ่าน ตกลงว่ารักกัน?  (มีคนรอมั้ยคะเนี่ย 5555+) ก็รอต่ออีกแปร๊บบบนะคะ ไม่น่าจะเกินอาทิตย์นี้จะมาต่อค่ะ

ส่วนเรื่อง -kEy- นี่แต่งไว้ประมาณ 2-3 ปีที่แล้วค่ะ (จบแล้วค่ะ ไม่ได้ปั่นไฟลนก้นเหมือนเรื่อง ตกลงว่ารักกัน?)

คิดว่าจะแบ่งลงเป็น 2 ส่วนค่ะ อาจจะมาต่อจนจบวันนี้เลย แต่... ขอดูกระแสตอบรับหน่อยนะค๊าาาา (แหะๆ อย่าทำหน้าอย่างนั้นจิ )

[august_may]

เข้ามานั่งรอค่ะ หุหุ

[underscoreONES]

-kEy- (ครึ่งแรก)


ช่วยด้วยเถอะ... ใครก็ได้ อะไรก็ได้… ผมคิดถึงเค้า คิดถึงเค้าอีกแล้ว... คิดถึงจะแย่แล้ว

เมื่อไหร่... ผมจะ -ห้ามใจ- ตัวเองได้ซักที?

เมื่อไหร่... ผมจะ -ลืม- สักที?

ทั้งๆที่รู้... รู้ตัวว่าไม่ได้มีอิทธิพลอะไรกับชีวิตเค้าเลย... ผมมันก็แค่ -คนรู้จัก- คนหนึ่ง...

ทั้งที่รู้ว่าถ้าวันนึงผมหายไปจากชีวิตเค้า ก็คงไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง... เค้าก็คงยังไม่เห็นค่าของผมอยู่ดี...

แต่ตอนนี้... ผม -คิดถึง-...

…..

……….

………………

++++++++++

…..

……


“... อือ~ พี่เนอ อ่ะ...อืม~...” เสียงครางแผ่วเบาของผมขาดหายไปเพราะริมฝีปากที่เลื่อนขึ้นมาทาบทับ คนๆเดียวที่ผมหลงรักกดเน้นนานจนลมหายใจของผมเริ่มติดขัด


“อ่ะ แฮ่ก~” ผมหอบหายใจสูดอากาศเข้าปอดโดยเร็ว


“ฮะๆ ห่างหายไปนานเลยเป็นแบบนี้สินะคีย์” พี่เนอล้อผม ...ใช่...ผมหายหน้าหายตาจากเค้าไปเกือบเดือน แต่ก็เหมือนเดิม... คือผมเป็นฝ่ายทนไม่ได้ ในขณะที่เค้า... ไม่เคยเป็นฝ่ายติดต่อมา... เช่นเคย......


“พี่เนอ...” ผมยกมือเล็กๆขึ้นทาบแก้มเขา ไล้นิ้วโป้งไปตามผิวตึงเรียบอย่างแสนคิดถึง ...จะรู้บ้างมั้ยว่าผมคิดถึง??


“หืมห์?” มือใหญ่กุมมือผมไว้แล้วแนบริมฝีปากลงสัมผัส ตาคมสบตาผมเป็นเชิงถาม

ผมส่ายศีรษะเบาๆ เป็นการบอกว่าไม่มีอะไรก่อนเลื่อนมือโอบรอบบ่ากว้างโน้มเข้าใกล้...


“ทำเถอะครับ” ผมยิ้มจาง... สมเพชตัวเอง ...มีประโยชน์ได้เพียงเท่านี้

....ที่ว่ากันว่า -เซ็กส์ควรเกิดจากความรัก- นี่ท่าจะจริง... จริงในแง่ที่ผมน่ะรัก แต่...พี่เนอไม่ได้รักผม...


ริมฝีปากได้รูปลากไล้ลงต่ำ สัมผัสไปทั่วร่างกายที่ผมนำมาเสนอถึงที่ ...พี่เนอทำให้ผมสั่นไหวไปตามแรงอารมณ์ได้ทุกครั้ง
อาจจะเป็นเพราะ-รัก-ด้วยล่ะมั้งที่ทำให้ผมมีความสุขมากอย่างนี้ แต่...สุขบนความทุกข์...


“อื้อ~ พี่... พี่เนอ” ผมเผลอกัดริมฝีปากแน่นมื่อร่างกายใหญ่โตเริ่มลุกล้ำเข้ามา อึดอัดเหลือเกิน...


“คีย์ อย่าเกร็งสิ... เด็กดี... ไม่เกร็งนะ” เสียงทุ้มกระซิบพร่าริมหูผม ...ไม่เกร็ง... ผมค่อยๆผ่อนคลาย...


“อืม์~ อย่างนั้นแหละ ...อา~” พี่เนอดันตัวเองเข้ามาจนเกือบสุด ใบหน้าหล่อเหลาเชิดขึ้นเล็กน้อยดูสุขสม

...พี่เนอพอใจ แค่นี้ผมก็มีความสุขแล้ว ...ถึงผมจะเจ็บก็ไม่เป็นไร...

…..

………..


ปลายเล็บของผมจิกแน่นอย่างไม่ตั้งใจเมื่อร่างใหญ่ขยับลึกอีกครั้ง

ผมกับพี่เนอในตอนนี้เหมือนหลอมรวมเป็นคนๆเดียวกัน... ดีจัง……


“...เก่งมาก คีย์ของพี่” ...ครับ ผมเป็นของพี่ ...เป็นของพี่มาตลอด

ผมมองใบหน้าหล่อเหลาผ่านม่านน้ำตาที่เอ่อคลอ ร่างกายผมไหวแรงขึ้นตามจังหวะการรุกรานที่ผมเต็มใจ
อยากจะจดจำทุกการกระทำ ทุกน้ำเสียง ทุกสีหน้า...

พี่เนอ... ผมรักพี่นะครับ

…..

……….


“อ่ะ อื้อ~” เสียงของผมดังขึ้นอย่างห้ามไม่อยู่ ตามแรงอารมณ์ที่มีพี่เนอคอยควบคุม

มือใหญ่ดันต้นขาผมให้ยกสูงขึ้นกว่าเดิม การสอดแทรกจากร่างกายใหญ่โตรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เสียงร่างกายของผมกับพี่เนอที่ปะทะเข้าหากันฟังดูน่าอายเหลือเกิน...


“อา~ อ่ะ คีย์ ..คีย์...” เสียงทุ้มพร่าเรียกชื่อผมซ้ำๆ ...อย่างน้อยเค้าก็ไม่ได้เรียกชื่อคนอื่นออกมา...

ผมละมือลงจิกผ้าปูที่นอนแน่น ปล่อยความรู้สึกทะยานพุ่งสูง รับรู้ทุกการเคลื่อนไหวเข้าออกที่ตอนนี้แทบไม่เว้นจังหวะให้ได้หายใจ


“พี่เนอ ผม.. อึก! ผมไม่ไหวแล้ว~” ผมเปล่งเสียงบอก ความสุขสมกำลังแล่นพล่านไปทั่ว


“อืมห์~ อีกเดี๋ยว อา~คีย์ คีย์...” พี่เนอจ้องใบหน้าผม ริมฝีปากได้รูปถูกกัดเม้มสลับกับเปล่งเสียงหอบครางเมื่อเร่งจังหวะถี่รัว

.....

.........


ร่างกายใหญ่โตเคลื่อนออกเกือบสุดแล้วแทรกเข้ารุนแรงในคราวเดียว พร้อมๆกับที่ผมปลดปล่อยความสุขให้ซึมซาบในทุกอณูของร่างกาย
สะโพกแข็งยังคงขยับช้าๆ พี่เนอก้มลงจูบผมแรงๆคล้ายหมั่นเขี้ยวก่อนหยัดกายขึ้นกดแทรกกระตุกค้างชั่วครู่ ตาคมหลับพริ้มขณะปลดปล่อย
...แต่ไม่ได้มีสิ่งใดฉีดพุ่งเข้าภายในร่างกายผม เพราะ... พี่เนอป้องกันเสมอ ผมรู้...
ไม่ว่าพี่เนอจะนอนกับใครก็ไม่เคยสักครั้งที่จะละเลยไม่ใส่ถุงยาง แม้แต่กับผม... ที่มีแค่พี่เนอเพียงคนเดียว...


“อา~ เยี่ยมมากคีย์...”

ผมยิ้มบางๆ ...ดีใจที่พี่เนอพอใจ

……….

[underscoreONES]

……….

ร่างใหญ่ถอนกายออกไปแล้วขยับลงนอนข้างๆผมที่ยังคงหอบหายใจ... เหนื่อย ...เหนื่อยเหลือเกิน

ผมได้ยินเสียงบางอย่างที่ทำให้รู้ว่าพี่เนอถอดเจ้าเกราะป้องกันอะไรนั่นออกแล้ว เหลือบมองก็เห็นเค้าลุกเอามันทิ้งก่อนหันมามองผม...


“เหนื่อยเหรอ?” ถามผมพร้อมรอยยิ้มที่มุมปาก


“...ไม่เป็นไรหรอกครับ” ผมตอบแล้วขยับกายลุกขึ้นนั่ง รู้ดีว่าการที่พี่เนอถามแบบนี้หมายถึงอะไร...

ร่างใหญ่เอนหลัง หยัดสะโพกขึ้นเพื่อสอดหมอนนุ่มไว้ระหว่างแผ่นหลังกับหัวเตียง ขาแกร่งแยกกว้าง...
ผมก้มลงใกล้อย่างรู้หน้าที่ มือสั่นเล็กน้อยเมื่อสัมผัสแก่นกายแข็งแรง ...ค่อยๆลงปลายลิ้นแผ่วเบาก่อนไล้หนักขึ้น...


“อืมห์~...” เสียงทุ้มพร่าพึงพอใจดังแผ่ว มือใหญ่กดศีรษะผมเข้าใกล้อีก

ผมอ้าปากรับเอาความใหญ่โตตรงหน้าทีละนิด... แต่ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหนก็ไม่เคยรับไว้ได้หมด...
สิ่งที่อยู่ในปากดูจะขยายใหญ่ขึ้นอีก ผมเริ่มเลื่อนริมฝีปากขึ้นลง รับรู้ได้ถึงลมหายใจหนักๆเมื่อผมเร่งจังหวะเร็วขึ้น...


“อ๊ะ! คีย์... ซี๊ด....” ผมนิ่วหน้าเมื่อรู้สึกว่าไม่ได้ขยับอยู่เพียงคนเดียวซะแล้ว สะโพกแกร่งขยับสวนขึ้นมาด้วยทุกครั้งจนบางครั้งก็รู้สึกว่ามันลึกเกินไป


“อื้อ...”ผมเม้มริมฝีปากแล้วค่อยๆรูดออกมาเล็มส่วนปลายแทน เหลือบมองใบหน้าคมเข้มก็เห็นแววตาพราวระยับจ้องมองอยู่ก่อนแล้ว...


“ลุกขึ้นมาสิคีย์” พี่เนอออกคำสั่งก่อนเอียงตัวไปหยิบบางอย่างมาสวมใส่ลงไปจนสุด

...ผมอยากบอกเหลือเกินว่าไม่จำเป็นต้องป้องกันหรอก ผมไม่เคยมั่วกับใคร ผมมีแต่พี่ พี่เนอเพียงคนเดียว...

ผมลุกขึ้นช้าๆในขณะที่พี่เนอเลื่อนกายลงเล็กน้อย กลางลำตัวแสดงถึงความแข็งแกร่งและรอคอย...

.....

..........


มือใหญ่จับสะโพกผมกดทับลงบนความอุ่นร้อน...
ผมเผลอกัดริมฝีปากอย่างลืมตัวเมื่อความอึดอัดคับแน่นเบื้องหลังค่อยๆแทรกผ่านเข้ามาทีละนิด
มือผมโอบรอบบ่ากว้าง ถือโอกาสซุกหน้าลงบนลาดไหล่ของพี่เนอ ...กอด

อยากจะกอดไว้นานๆ อยากได้รับความรู้สึกที่เหมือนกับว่าพี่เนอเป็นของผม...

……..


...พี่เนอ... ผมรู้จักพี่มา 3 ปีแล้วนะครับ..
แต่พี่เนอเพิ่งจะรู้จักผมแค่ปีเดียว ...ผมแอบรักพี่มาตั้ง 3 ปี... 3 ปี ที่พี่ไม่เคยรู้
เราเริ่มคุยกัน ผมเริ่มแสดงตัวให้พี่เห็นเมื่อปีที่แล้วนี่เอง...
...แล้วทำไมความสัมพันธ์ถึงได้เป็นแบบนี้???
ไม่รู้สิ... ความต้องการลึกๆของผมเองล่ะมั้ง... พี่เนอเค้าไม่ปฏิเสธอยู่แล้ว ...ผมยังไม่เคยเห็นเค้าปฏิเสธใครหรอกถ้าเค้าพอใจ...


“อือ~ ...พี่เนอ” ผมครางเบาๆ กอดบ่ากว้างกำยำแน่นเมื่อการขยับกายรุนแรงขึ้น ผมปล่อยให้ตัวเองเป็นฝ่ายถูกควบคุม...
เอาเถอะ... จะทำยังไงกับร่างกายผมก็ได้ทั้งนั้น...

.....

..........

....................

[i_lost in..]

  เรื่องใหมจ้าาาา


รออ่านตอนต่อไปค่ะ

น่าสนุกอีกเรื่อง 

แต่น้องเคะเราดูเศร้าจัง  แอบรักข้างเดียวเปลี่ยวหัวใจ

[mumoo]

เจิมด้วยคน
โอ้ เปิดฉากมาก้อตอนอะจึ้กๆเรยเรอะ 
ขอชมว่าเขียนได้ดีจัง อ่านแล้วให้อารมณ์ต่อเนื่องลื่นไหลไม่สะดุด เก่งอ่ะ
เริ่มมาอย่างเศร้าๆ แต่หวังว่าคงจบแบบสุขๆนะ อย่าโหดร้ายกะคีย์น้า~

รอลุ้นค่ะ

[Just Kidding]

น่าสงสารตัวเอกจัง   

เลยลืมหื่นเลย   

[SoN]

=.=

[sommod]

 

[aa_mm]

สงสารนายเอกจัง 

[shibao]

กระฉูดเลยอ่า

เริสจริงๆ

 

[piggie]

แง่วววว เรทได้ใจ

แล้วก็สั้นได้ใจอีกเหมือนกัน

ติดตามรอ part หลังอย่างใจจดใจจ่อค่ะ

[Tun_Bow]

มาแนวเศร้าแต่เรทได้ใจ

[jokirito]

ความสุขบนความเศร้า
อยากให้จบแบบแฮ้ปปี้อ่ะ

[DEMON3132]

เข้ามาเจิมเรื่องใหม่ และ +1 เป็นกำลังใจให้คนแต่ง ดูเนื้อเรื่องแล้วเหมือนจะจบแบบไม่แฮปปี้
เพราะ key เป็นฝ่ายรักเขาข้างเดียว แถมเป็นคนที่ต้องมาเสนอตัวเป็นทาสรับใช้เนออีกด้วย
เลยดูเหมือนเป็นคนที่ไม่มีค่าสำหรับเนอ เดาไว้ก่อนเลยนะว่าน่าจะจบแบบเศร้ารึเปล่า
ยังไงก็จะรอตอนต่อไปนะ .....

[Catrina]

เรื่องดูเศร้าๆจัง  เพราะคำว่ารักคำเดียวสินะ

แต่งได้ดีจังค่ะ อ่านแล้วไหลลื่นดี เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ 

[ΩPRESTOΩ]

ความรักที่ให้ไป
ได้ตอบแทนกลับมาแค่..
ความสุขทางร่างกายเพียงชั่วครั้งชั่วคราว
..
..
เศร้านะ

 

[menano]

เรื่องหม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

อ่านด้วย

เป็น NC-17 ที่ออกแนวเศร้านะเนี่ย

 

[lizzii]

โอะ ๆๆ
สงสารคีย์นะเนี่ย

[Ploy-Tawan]

อยากบอกว่าชอบจังเลยค่ะ
อ่านแล้วให้ความรู้สึกเศร้าๆ เหงาๆ
ใช้ภาษาได้อารมณ์ดีจัง
ไม่อยากให้เป็นเรื่องสั้น น่าจะขยายเป็นเรื่องยาวนะคะ
 

[M@nfaNG]

ยังไม่จบใช่ไม๊ค่ะ อ่านแล้วได้อารมณ์เหงาๆเศร้าๆยังไงไม่รู้
จะคอยตามอ่านนะคะยังไงอัฟแล้วแก้หัวเรื่องด้วยนะคะจะได้รู้

[White..BroccO]

อย่าน่ะ 

อย่าเศร้านักเลย 

[underscoreONES]

กลับมาแล้วค่าาาาาา

4 ทุ่มแล้ว จะยังมีใครรออ่านมั้ยเนี่ย??? 


ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์นะคะ มาต่อจนจบละค่ะ อาจจะไม่ถูกใจหลายๆคน แต่... เนื้อเรื่องมันเปลี่ยนไม่ได้แล้วค่ะ

เชิญติชม ดุว่า ตบตี(ไม่ใช่ละ  ) ได้ตามสบายค่ะ

[luna]

รออ่านครึ่งหลังค่ะ

   หวังว่าจะไม่จบเศร้านะ  

[Catrina]

 

[underscoreONES]

.....

..........

....................

ผมลืมตาขึ้นช้าๆ ปรับสายตามองเพดาน.. ก่อนหันมองหาพี่เนอ
เห็นนั่งจุดบุหรี่สูบสบายอารมณ์อยู่ขอบเตียง ดวงตาคมเหม่อมองไปไกล คงกำลังนึกอะไรอยู่
แต่... เชื่อได้เลยว่าในห้วงความคิดนั้น ...ไม่มีผมอยู่แน่นอน...


“พี่เนอ...” ผมลองเรียกเบาๆ พี่เนอหันมามองผมด้วยดวงตาเรียบเฉย ก่อนหยักยิ้มน้อยๆให้


“ตื่นแล้วเหรอคีย์ อยู่ดีๆก็สลบคาอกพี่ ทิ้งกันเฉยเลย” พี่เนอเอ่ยล้อ

....อา... นี่ผมเป็นลมไปงั้นเหรอ ...แย่จริง


“ผมขอโทษ...” ...ผมบอกเสียงเบา

พี่เนอขยี้บุหรี่ลงบนตลับหัวเตียงก่อนขยับเข้ามาใกล้


“ขอโทษอะไร? ไม่เห็นเป็นไรนี่ ...เหนื่อยก็ไม่บอก” คำหลังทำเสียงดุใส่ผมที่ยิ้มรับอายๆ
พี่เนอเอื้อมมือมาลูบหัวผมเบาๆ ...ช้าๆ... แทรกนิ้วผ่านเส้นผมไปมา ....ผมชอบความรู้สึกแบบนี้จัง...
…ไร้ซึ่งคำพูด ผมมองเข้าไปในตาคมคู่นั้น พี่เนอมองกลับมา แต่...เหมือนไม่ได้มองผม...

พี่เนอ... พี่เห็นใครเหรอที่อยู่ตรงนี้ นี่ผมนะ ได้โปรดอย่ามองเห็นเป็นคนอื่น...
ในที่สุดผมก็หลับตาลง... ยอมแพ้... อยากเห็นเป็นตัวแทนของใครผมคงห้ามพี่ไม่ได้...

..........

..........

“คีย์... เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าพี่ต้องไปสนามบินตอน 8 โมงกว่าๆ จะออกไปด้วยกันเลยมั้ย” เสียงทุ้มฉุดผมให้ลืมตาอีกครั้ง และมือใหญ่ก็ละออกไปแล้ว...
ผมยังอยากให้พี่เนอลูบหัวอยู่เลย ...มันอบอุ่น...


“ครับ?? ไปสนามบิน? พี่เนอจะไปไหนเหรอ?”


“เปล่าหรอก พี่ไปรับน่ะ” พี่เนอตอบขณะล้มตัวลงนอนข้างๆผม

ไปรับ... ใครกันนะ...


“งั้น ถ้าพรุ่งนี้เช้าผมตื่นทันก็ขอติดรถไปด้วยละกัน แต่ถ้าผมยังไม่ตื่นพี่เนอออกไปก่อนเลยก็ได้ครับ เดี๋ยวผมกลับเอง” ...ทั้งๆที่ใจอยากถามแต่ไม่กล้า

อยากถาม...


“เอ่อ... พี่เนอไปรับใครเหรอครับ?” ผมตะแคงตัวหันไปมองร่างใหญ่ข้างๆ ...ถามไปแล้ว


“.....ไปรับแฟน”

.....

..........


“อ่ะ... เหรอ เหรอครับ.. งั้นพรุ่งนี้พี่เนอรีบไปเถอะ ผมกลับเองดีกว่าเน๊อะ” ผมแสร้งทำน้ำเสียงร่าเริงเหมือนเป็นเรื่องปกติ ทั้งๆที่ในใจนึกต่อว่าตัวเอง
...ไม่น่าถามเลย ไม่น่าอยากรู้เลย ...แล้วเป็นไงล่ะ แส่เอง เจ็บเอง... ไปรับแฟน... รับแฟน... แฟน...


“ผม... ราตรีสวัสดิ์นะครับ” ...ไม่รู้จะต่อบทสนทนายังไงอีก ผมก็เลยตัดบทพลิกตัวหันหลังให้
...ทั้งๆที่อยากนอนหลับในวงแขนอุ่นนั่น.....
แต่ตอนนี้ผมกลับนอนตะแคงกอดตัวเอง ...น้ำตาเจ้ากรรมไหลอีกแล้ว ...คนบ้าอะไรอ่อนแอจริงๆ…


“อ๊ะ!” ผมสะดุ้งเมื่อแขนแกร่งสอดรัดจากทางด้านหลัง ริมฝีปากเจือกลิ่นบุหรี่ทาบลงบนคอของผม ...พี่เนอ


“จะหลับแล้วเหรอ ...ไม่รู้ว่าจะได้เจออีกเมื่อไหร่ ...คีย์ชอบหายไปนานๆ พี่เอาใจไม่ถูกเลย”

...ผิดแล้ว ...พี่ไม่เคยเอาใจผมต่างหาก ...ผมหายไป เคยมั้ยที่พี่จะติดต่อหา...


“คราวนี้จะหายไปอีกรึเปล่า ...แต่... ถึงยังไงช่วงนี้พี่คงเจอคีย์ไม่ได้อยู่ดี...”

...ครับ ...ผมรู้ ...พี่แคร์แฟนพี่หยั่งกะอะไร ....

พี่เนอพลิกกายขึ้นคร่อมทับ จับไหล่ผมให้หันเผชิญหน้า


“หืมห์?? ร้องไห้ทำไมน่ะ?” น้ำเสียงที่ไถ่ถามเหมือนหัวเราะขัน พี่เนอก้มลงจูบซับน้ำตาให้ผม
...ไม่ได้ถามอะไรไปมากกว่านั้น ...ผมรู้ ...พี่ไม่สนใจ...

......

..........


ร่างกายผมยังคงเคลื่อนไปตามแรงกระแทกรุนแรงจากด้านหลัง...

น้ำตาผมยังคงไหล...

ร่างกายผมเหนื่อยล้า...

น้ำตาผมยังคงไม่หยุด...


แต่ไม่เป็นไร... ผมมีความสุข ...ผมบอกกับตัวเอง


ผมได้อยู่ใกล้คนที่ผมรัก... ผมได้ทำให้เค้ามีความสุข... ผมพอใจ

...........

........ร่างกายผมสั่นไหว

...น้ำตาผมคงไม่มีวันจางหาย

...แต่ผมยอม ผมเต็มใจ...


ผมเลือกเอง... เลือกที่จะเจ็บ.........



*******END*******


จบแล้วค่ะ ...แหะๆ ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำติชมค่ะ 



และ... อยากจะชวนไปอ่านเรื่องนี้ค่ะ --->  ตกลงว่ารักกัน?



 

[Catrina]

  เหอๆ
คิดว่าจะมีอะไรมากกว่านี้ซะอีกน้า พี่เนอก็ดูเหมือนจะมีอะไรอยู่มากมาย 

ไม่ดุ ไม่ตบ ไม่ตี ไม่ด่าค่ะ เพราะเป็นความตั้งใจของผู้เขียน...แต่มันค้างๆไงไม่รู้แฮะ

ขอบคุณนะคะ  รอเรื่องต่อไปค่ะหรือจะแต่งตอนพิเศษของเรื่องนี้ก็ได้นะคะ 

[jokirito]

เย็นชามากมาย

[fannan]

เง้อคีย์น่าสงสารอ่ะ