แอบตกใจ หากระทู้ไม่เจอ ไม่มีใครใจดีดันให้เค้าบ้างเหรอ
หุหุ อ่านกันเพลินๆเนาะ
ตอน 3 หวั่นไหวและ...แตกตื่น
หลังจากที่พวกผมสี่คนกลับมาจากการสำรวจเอ้าท์เล็ท ก็รวมตัวกันในห้องครัวเพื่อทำอาหารเย็นกันครับ หลังจากที่กินมาม่ากันมา 2 วันแล้ว เย็นนี้เลยตกลงกันว่าทำอาหารที่มันเป็นมื้อซักมื้อดีกว่า ต้องยกความดีความชอบให้น้องเมที่รอบคอบมาก เพราะเธอเตรียมผงปรุง พริกป่น น้ำปลาขนาดย่อมๆมา ซึ่งมีประโยชน์กับพวกเราอย่างมากมายมหาศาลครับ เธอบอกว่าก่อนมามีรุ่นพี่เตือนไว้ว่าให้เอามาเพื่อแก้เลี่ยน ซึ่งผมว่าผมพลาดอย่างแรง น่าจะเอามาบ้างนะกู
ผม ไอ่แจ๊ค ไอ่แนนนี่เอามาพอกันเลยครับ ผมติดมาม่ามาสองแพค ไอ่แจ๊คเอามาม่ามาสองแพคกับปลากระป๋อง ข้าวสารถุงเล็กๆอีกถุงหนึ่ง ไอ่แนนนี่แล้วใหญ่ มันเอามาม่ามาแค่ 10 ห่อ พร้อมเสื้อผ้าอีก 6-7 ตัว มึงแมนกว่ากูอีกนะเนี่ยแนน - -* ‘เอาไรมานักหนาวะ’ ดูมันพูด สรุปตอนท้ายผมก็เห็นมันพึ่งพริกป่นของน้องเมแทบตลอด กรรมจริง
“แล้วมีใครทำกับข้าวเป็นบ้างคะ” น้องเมที่น่าจะมีทักษะการครัวที่สุดแล้วเอ่ยขึ้นครับ
“....” “.............” ไอ่แจ๊ค กับไอ่แนนนั่งทำหน้าเหรอหรา ดูก็รู้ว่ามันสองตัวไม่เป็นแน่นอน
“เดี๋ยวพี่ช่วย....ให้ไอ่แนนกับไอ่แจ๊คทำชาติหน้าก็ไม่ได้แดก…” ผมหันไปยิ้มกวนตีนใส่มันสองตัว แต่ไม่ยักกะเถียงแฮะ สงสัยแม่งจะจริง 55+
“มึงทำเป็นเหรอ”
“อะ...แน่นอนทำเป็นดิ อยู่บ้านกูก็ทำแดกเองบ่อยๆ...นั่งเฉยๆเป็นลูกมือให้พี่ละกันน้องแจ๊ค”
“อ่านะ....เออๆ” ไอ่เหี้ยนี่จะยิ้มไรนักหนาวะ ญาติมึงเป็นตลกหรือไง…
“โห....มึงนี่แม่บ้านกว่าที่กูคิดนะนี่....แจ๊ค มึงนี่โชคดีนะได้เมียแม่บ้านแม่เรือน” ไอ่แนนหันไปพยักเพยิดกับไอ่แจ๊ค แม่ง เอาอีกแระไอ่แนน ซักวันกูจะแก้แค้นมึงงงงง แซวกุอยู่ได้ หวั่นไหวนะเว้ย T^T
“ปากงี้ เดี๋ยวไม่ได้แดกอะมึงไอ่แนน....พอๆๆๆ พวกมึงสองตัวเป็นลูกมือเลย แนน...มึงเอาผักในตู้เย็นมาล้างกูจะทำผัดผัก...แจ๊คมึงไปล้างกระทะ กับเตรียมเนื้อช่วยน้องเม...ไม่งั้นคืนนี้กว่าจะได้แดก หิวตายห่าพอดี”
หลังจากฟาดฝีปากกันพอประมาณในที่สุดพวกผมก็ทำอาการเสร็จซะที อาหารไทยมื้อแรกในอเมริกา ผัดผัก ต้มยำ(ใช้ผงเครื่องปรุงของน้องเม) และไข่เจียว ส่วนข้าวพวกผมใช้วิธีหารกันซื้อครับ เป็นข้าวของบราซิลมั้ง เม็ดโตๆสีครีมๆหน่อย แต่พอแก้ขัดไปได้แหล่ะ ใช้วิธีต้มแล้วเคี่ยวจนกว่ามันจะแห้งเพราะว่าไม่มีหม้อหุงข้าว เหมือนทำยากแต่ง่ายกว่าที่คิดครับ จริงๆมีหลายอย่างที่พวกผมซื้อเอามาแทนกัน ซอสหอยนางรมก็มีขายแต่แพง มีสินค้าจากเอเชียหลายตัวนะครับแต่ส่วนใหญ่จะมาจากจีนน่ะครับ
“โอย...อิ่ม เฮ้ออออออออ” แดกเสร็จนั่งตีพุงแปะๆ ไอ่แนนมึงหัดเป็นผู้หญิงหน่อยดิว้า
“ทำอาหารกันเองก็สนุกดีเนาะ เมว่าเรามาจัดวันทำกันมั้ยแบบว่าซัก 2-3 วันทำด้วยกันทีนึง นอกจากนั้นเราก็ต่างคนต่างทำกินเอง เพราะถ้าเปิดงานเมื่อไหร่ เมว่าเราคงไม่ได้มานั่งทำเองแบบประดิดประดอยแบบนี้แน่ๆเลยอะ”
“อืมๆพี่ก็ว่างั้นแหล่ะ เอองั้นล้างจานกันเลยมั้ย ชักเหนื่อยแล้ว จะได้ไปพักผ่อนกันซะที” และแน่นอนว่าการล้างจากก็ยกให้เป็นหน้าที่ของไอ่แจ๊คครับ ทีแรกไอ่แนนมันก็จะช่วยด้วย เพราะมันบอกมันก็ไม่ได้ช่วยทำอาหาร แต่ไอ่แจ๊คบอกเดี๋ยวกูทำเอง ไอ่แนนเลยแซวใหญ่
“น้ำหน้าอย่างมึงก็สุภาพบุรุษเหมือนกันนะเนี่ย เหมือนกูต้องมองมึงใหม่แล้วสิ”
“ไม่ต้องมองกูใหม่หรอก แค่มึงยอมเป็นเมียกูซักคืนได้มั้ยล่ะ?” ขนาดล้างจานมันยังแขวะกันเองได้นะคนเรา
“โอ๊ยยยยย อย่ามาทางกูดีกว่า นู่นไปทางไอ่เชนทร์นู่น กูว่ามึงสองตัวน่าจะเหมาะกันมากกว่า 55555”
“ไหนๆไอ่แนนมันก็บิวท์มาทั้งวัน ฉลองศรัทธามันหน่อยมั้ยไอ่น้อง” หันมาทำตาเชื่อมใส่กูอีก แม่งเอ้ยยยย ผมรู้แล้ว! ผมแค่แพ้สายตามันแน่ๆเลย ผมหวังว่ามันน่าจะแค่นั้น...นะ
“กูว่ามึงหุบปากแล้วล้างต่อไปเหอะ จานน่ะก่อนที่มึงจะต้องล้างตีนกูแทน” ทำหน้าเซ็งๆไปก่อนล่ะผม ข้างในนี่เต้นเป็นงิ้วแล้ว กูเป็นเหี้ยไรเนี่ย เพิ่งมาถึงได้ 2-3 วันดันหวั่นไหวกับไอ่แจ๊ค ซึ่งผมต้องอยู่กับมันอีก 2 เดือนกว่าๆเนี่ยนะ ไม่ดีแน่
ผมมีเพื่อนที่เป็นไบเยอะ ดังนั้นผมค่อนข้างเฉยๆนะเวลาเห็นผู้ชายรักกัน ไม่รู้สิ รอบตัวผมมันมักจะเป็นแบบว่า ‘กูก็ไม่รู้ อยู่ดีๆกูก็เผลอรักมันไปแล้ว แต่มันดันเป็นเพศเดียวกันแค่นั้นแหล่ะ’ หรือ ‘กูไม่ได้มองว่ามันเพศอะไรนี่หว่า ไม่รู้ดิกูรักที่มันเป็นมัน’ ทั้งชายทั้งหญิงเลยครับ ผมมีเพื่อนครบแทบทุกเพศแหล่ะ แต่ที่ผมไม่เคยเจอก็คือตัวเองเวลาหวั่นไหวกับคนอื่นต่างหากล่ะ นึกแล้วผมก็กลัวตัวเองขึ้นมาตงิดๆแฮะ
‘มึงอะเชนทร์ มึงพวกแพ้ทางคนเจ้าชู้ รู้ตัวไว้เลย ระวังไว้เถอะมึง อยู่ดีๆจะมีผัวไม่รู้ตัว’ คำพูดของเพื่อนที่เป็นโปรเฟซฯสุดๆด้านความรักของกลุ่ม อยู่ๆก็ดังขึ้นมาในหัว ชิบหายแล้วกู คืนนี้มึงต้องคุยกับกูด่วนเลยไอ่เหี้ยทิน!!!
สรุปพวกผมก็แยกย้ายกันเข้าห้องนอนครับ ที่จริงพรุ่งนี้ยังไม่เริ่มงานนะ เป็นวันมะรืนน่ะครับ แต่เหนื่อยๆกันเลยแยกย้าย ไอ่แจ๊คก็เล่นเนทอยู่ผมเลยปลีกตัวออกมาพร้อมบัตรโทรศัพท์ในมือ ออกไปโทรหาไอ่ทิน...
พวกผมสี่คนเอาแล๊บท๊อบมากันหมดอะครับ มีไวร์เลสให้ใช้ เลยค่อนข้างสบายกับการติดต่อสื่อสารไปที่บ้าน แต่อารมณ์ผมตอนนี้มาคุยเอมนี่ ไม่ได้แน่ ต้องคุยกันทางโทรศัพท์เท่านั้นล่ะ...
“....หืม....ฮ้าวว วว ใครครับ...” เสียงงัวเงียเชียว ตอนนี้ที่นู่นก็ 10 โมงเช้าแล้วนี่หว่า
“ไอ่เหี้ยทิน กูเองเชนทร์...รีบแหกขี้ตาแล้วคุยกับกูเดี๋ยวนี้เลยนะมึง ด่วนว้อยยยยย” ตะโกนมันเข้าไปล่ะผม
“โอ๊ยยยยย เบาๆก็ได้สัดมึงมีไรวะ ขนาดอยู่ตั้งไกลมึงยังกวนประสาทกูได้อีกนะแม่ง ฮ้าววววว”
“แม่งด่วนมึง กุเครียดนะ กุเครียดดดดดด”
“เออ....อะๆๆๆๆ มีไรจัดมา ฮ้าววว”
“มึงจำที่มึงเคยพูดกับกูได้มั้ย อะไรที่ว่ากูแพ้ทางคนเจ้าชู้อะ เหี้ยแล้วมึง ทำไงดีวะ”
“อ่า...มาแนวนี้นี่มีฝรั่งมาจีบมึงรึไง”
“สัตว์ เป็นฝรั่งก็ดีดิ กูจะได้คุยกับแม่งไม่ค่อยรู้เรื่อง นี่มันเมทกูว้อย แล้วกูต้องนอนกับแม่งอีก 2 เดือนกว่าๆอะมึง แม่งมาถึงได้ 2 วันกุเสือกหวั่นไหว แล้วกูจะอยู่ต่อได้ไงว้า~~”
“อ่าวเวร แล้วมันไปไงมาไงมึงไปหวั่นไหวล่ะวะ ที่มึงบอกเมทมึงแสดงว่า...ผู้ชายใช่มะ”
“เป็นผู้หญิงกูคงไม่โทรมาหามึงหรอก โอ๊ยยยยยย”
“ฮึๆๆๆๆ กูว่าแล้ววววว มันคงมาแนวหยอดๆใส่มึง เจ้าชู้ๆเล่นๆใช่มะ”
“สมเป็นมึง เออดิ มาแนวนั้นเลย ทำไงดีวะ”
“................มึงนี่นะ กูบอกว่ามึงแพ้ทางคนเจ้าชู้ก็จริง แต่ตอนมึงอยู่ที่นี่ก็ไม่เห็นมึงจะหลุดขนาดนี้นี่หว่า”
“จะให้กูหลุดห่าไรล่ะ ก็เพื่อนกันทั้งนั้นนี่หว่า”
“บางคนมันก็ไม่ได้คิดกับมึงอย่างเพื่อน.....”
“หะ....ไรนะ?”
“เออๆ ช่างแม่งเหอะ เป็นกรรมของไอ่แมนจริงๆเฮ้ออออออ”
“แล้วไอ่แมนมาเกี่ยวไรด้วยวะ”
“เออๆๆๆๆ ช่างหัวไอ่แมนมัน ตอนนี้มาเข้าเรื่องมึงก่อนเถอะ แล้วมึงจะทำไงต่อ”
“เหี้ยยยย ถ้ากูรู้กูไม่โทรมาหามึงหรอก”
“.......อ่านะ เอางี้ กูว่ามึงอาจจะเจอ ‘ตัวจริง’ เข้าแล้วก็ได้ มึงใจเย็นนะ ตั้งสติ เขาอาจจะคิดกับมึงจริงๆหรืออาจจะแค่เล่นๆ อันนี้กูไม่รู้ แต่ที่กูรู้คือมึงไปจัดการความรู้สึกตัวเองซะ ถ้าแค่หวั่นไหว มึงก็ลองคิดว่ามันเป็นเพื่อนในกลุ่มมึงคนหนึ่ง นึกซะว่าแซวกันเล่นสนุกปาก อาจจะทำให้มึงคิดมากน้อยลง....”
“อืมๆ ไงต่ออีกวะ”
“ถ้ามึงยังไม่อยากเป็นเมีย มึงก็รีบๆทำใจแข็งซะ บอกตัวเองก็ได้ ย้ำๆไปตลอดว่ากูชอบผู้หญิง กูชอบชะนี ห่าไรก็ย้ำไปก่อน ได้ผลยังไงมึงลองโทรมาหากูอีกที”
“ย้ำๆนะ เออออออ กูจะลองดู”
“...........กูถามอย่าง ตอนมึงหวั่นไหว มึงรู้สึกยังไง?”
“ก็วูบๆร้อนๆหนาวๆว่ะ แปลกๆ ไม่เคยเป็น”
“...................กูว่ากูเข้าใจแล้วล่ะ เออๆ เอาเป็นว่ามึงลองทำตามที่กูบอกไปก่อนนะ แล้วค่อยติดต่อมาใหม่ ทางเมลก็ได้มึงจะได้ไม่เปลือง”
“เออๆ ขอบใจนะมึง พึ่งได้จริงๆ กูไปละนะ ง่วงละว่ะ”
“โชคดีมึง...”
ในที่สุดการสนทนาของผมกับไอ่ทินก็จบลง แม่งงงงง หนาวชิบหาย (ตู้โทรศัพท์ตั้งอยู่นอกห้องน่ะครับ) ไอ่แจ๊คเป็นเพื่อน กูชอบชะนี ท่องไว้ๆๆๆๆ สู้เว้ยยยยยยยยยย
หลังจากนั้นผมก็กลับเข้าไปในห้อง อาบน้ำ แล้วล้มตัวลงนอนไปเลย ก่อนนอนก็แขวะกับไอ่แจ๊คอยู่แปปหนึ่ง แล้วก็จมเข้าสู่ห้วงนิทราของตัวเองทันที...........
จบตอน 3
.................
ตอนนี้เหตุการณ์มันอยู่ในบ้านซะหมด เลยไม่มีรูปวิวสวยๆมาลง ไว้ตอนหน้าๆ มีแน่
ป.ล ฝากหนึ่งเรื่อง ถ้าเห็นคำผิดรบกวนบอกทีเด้อ
สุดท้าย ขอขอบคุณทุกๆคนที่ (หลง) มาอ่าน
เจอกันใหม่โอกาศหน้า
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
