มาลงไว้ก่อน ปวดหัวมากมายอาจจะไม่ได้มาเล่นตอนดึกๆ
ตอน 7 ปรึกษา...
ลองทายกันเล่นๆ นะครับว่าวันนี้ผมตื่นด้วยอะไร?...
ก. เสียงปลุกจากโทรศัพท์มือถือ
ข. ผมกลิ้งตกเตียงเลยตื่น
ค. ฝันว่าหมาเลียหน้าจนตื่น...
คิดว่าไงครับทุกคน ฮึๆๆๆ เหอๆๆๆๆ
ข้อแรก ผมตื่นทุกวันด้วยสิ่งนี้ครับ...
ข้อสอง ผมนอนดิ้นก็จริง แต่ไม่ถึงขั้นตกเตียงครับ...
ข้อสาม .................................
“งืม...อืมมม ไม่เอา ม่อน...เหม็น แจ๊บๆ….งืมมมมม ง่วงงงง จะ นอ นนน แจ๊บๆ...”
“........................”
“ไม่เอา....เหม็น.....ม่อน”
“.........................................”
ฮื่อออออออออออ อะไรเนี่ย ไอ่ม่อนมาเลียหน้าผมทำไมเนี่ย แล้วไหงมันเข้ามาในห้องนอนผมได้หว่า หรือเชียร์มันเปิดประตูรั้ว... ในหัวผมเรียบเรียงความคิด สัมผัสนิ่มๆชื้นๆนี่มันอะไรหว่า.....
“เชนทร์....ฮึๆ” ไอ่เสียงหัวเราะเจ้าเล่ห์ๆอย่างนี้มันคุ้นๆวุ้ย...ชิบหาย ไอ่แจ๊ค!! แล้ว แล้ววว ไหงหน้ามันต้องใกล้ขนาดนี้ด้วยเนี่ยยยยย
“อะ...เฮ้ยยยยยย!!!!!!! อะ อ๋า......” หอมแก้ม...หอมแก้ม ไอ่แจ๊คมัน....เอ่อ หอมแก้ม ผม อะ...
“ทีนี้ตื่นได้ยัง...” ยังจะยิ้มอีก คือมึงไม่ได้...เอ่อ อ่า (มึงจะอึกอักอีกนานมะ)
“เอ้า...ตื่นๆ นั่งทำตาโตอยู่ได้...กูหิว” ฮื้อออ คือ ตกลงยังไงเนี่ย ไอ่ผมก็ได้แต่ลุกจากเตียงอย่างมึนๆ รับผ้าเช็ดตัวจากมือไอ่แจ๊คอย่างมึนๆ และเข้าไปอาบน้ำอย่างมึนๆ -*-
หลังอาบน้ำเสร็จ และขจัดความมึนออกจากหัวได้แล้วผมก็ออกมาและตามเคย ไอ่แจ๊คนอนอืดดูทีวีอยู่
“เสร็จแล้วเหรอ....”
“อะ...อืม” ผมก็ไม่รู้พูดไรอะ จะถามมันก็ใช่ที่ งั้นก็เงียบๆไปละกัน แต่หัวใจกูเนี่ยจะเต้นแรงทำไมมากมายวะ
“ทำข้าวให้กินหน่อยสิ....” มันหันหน้ามาตาพราวระยับเชียว...ถ้าเป็นในการ์ตูนก็แบบว่ามีรัศมีปิ๊งๆออกมาอะครับ เว๊ยยยยย อย่าทำหน้าอย่างง้านนนนน กูแทบจะแพ้ทางมึงทุกอย่างแล้ว แจ๊ค...
“เออ....อืม” ผมเดินไปแขวนผ้าเช็ดตัว ทำทุกๆอย่างเหมือนที่ผมทำอยู่ทุกวัน แต่เอ่อ...ทำไมวันนี้มันดูติดๆขัดๆไปหมดเลยวะ -///- ผมเดินไปเปิดตู้เย็นเล็กในห้อง หอบเอากระปุกแยมของไอ่แจ๊คกับขนมปังของผมที่เอามากินเมื่อคืนไปเพื่อจะทำอาหาร ทำไมผมไม่กล้าสู้หน้ามันวะ...
“อะ...เฮ้ยยยย!” โอ๊ยผมเป็นอะไรเนี่ย กระเป๋าใบนี้ก็วางอยู่ที่เดิมของมัน ไหงวันนี้สะดุดวะ ไม่ทันที่ของในอ้อมแขนผมจะหล่นลงพื้น ไอ่แจ๊คถลันมารับได้พอดี ใกล้ไป...อีกแล้ววววว
“ระวังหน่อย...เดี๋ยวกูถือให้เอง” ทำไมวันนี้เสียงมันนุ่มจังวะ หรือผมคิดไปเอง
“อะ...อ่า ขอบใจ...นะ” หลังจากยื่นของให้มัน ผมก็ออกเดินไปที่ประตูอย่างไวว่อง ขอกูทำใจก่อน ไม่งั้นกูได้ทำครัวไหม้แน่…
ไอ่แจ๊คมันก็เดินตามหลังผมเงียบๆ ผมเองก็ไม่กล้าหันไปมองว่าตอนนี้มันทำสีหน้ายังไง ทำไมวันนี้ทางเดินระเบียงมันไกลจังวะ แม่งงงง และแล้วผมก็เดินมาถึงหน้าห้องสองสาว เคาะเรียกแล้วแต่ไม่มีเสียงตอบ ง่าไปไหนกันหมดวะ มาช่วยชีวิตกูหน่อยเห๊อะ T^T
“ยังไม่ตื่นหรอกมั้ง... นี่เพิ่ง 6 โมงเช้าเอง...” เสียงไอ่แจ๊คดังขึ้นจากข้างหลัง อ่าว ตอนนี้เพิ่งหกโมงเรอะ แล้วไอ่แจ๊คมันจะรีบปลุกผมทำไมวะเนี่ย ปากไวกว่าความคิด...ลืมไปว่าเขินมันอยู่ ผมหันหลังไปทันที
“แล้วมึงรีบปลุกกูทำไมวะเนี่ย” ปากไว ไม่ทันคิดเล้ยยยย ว่าตัวเองจะเจอกับอะไร ง่า
“ก็อยากปลุก...ให้มึงทำกับข้าวให้กูกินกันสองคนไง...” ยิ้มอีก....อืมมมมมมมมม
“.........................” โอเค...ถ้าควันขึ้นได้ คงขึ้นแล้วล่ะ.... (ใจเย็นนังหนู) ผมหันหลังกลับ แล้วออกเดินไปห้องครัวทันที กูอายว้อยยยยยยยยยย หูยินเสียงหัวเราะเบาๆแว่วๆจากไอ่แจ๊ค เหี้ยเอ๊ยยยย
พอเดินถึงห้องครัว ผมก็เดินไปเปิดแก๊ซ ตั้งกระทะ เดินไปตู้เย็นใหญ่หยิบอาหารสดออกมา จังหวะนั้นไอ่แจ๊คก็เอาของที่หอบมาวางบนเคาร์เตอร์ ผมเห็นมันเดินไปนั่งที่โซฟาประจำของมัน เอาแขนวางเท้ากับโต๊ะ มองมาทางผมแล้วยิ้มๆ อ่านะ...
จะทำห่าไรก็ทำไปเลย ไอ่ห่าเอ๊ยยยยย กูเขินว้อยยยย
ในที่สุดผมก็ทำข้าวเช้าเสร็จ หลังจากทำไปก็รู้สึกถึงสายตาที่จ้องอยู่ข้างหลัง เหมือนผมขยับตัวไปทางไหนมันก็มองตามตลอด หรือผมคิดไปเองก็ไม่รู้
“อะ...” ผมยื่นจานอาหารให้มันซึ่งประกอบด้วย ขนมปังปิ้งที่มีแฮมประกบชีสแผ่นกับผักกาดแก้ว ไข่ดาว นมร้อนอีก 2 แก้ว ผมวางจานของผมลงบนที่นั่งฝั่งตรงข้ามมัน แล้วหันหลังไปล้างจาน ตอนนี้ผมยังไม่พร้อมเผชิญหน้าอะ ขอล้างมือล้างหน้าให้ใจสงบก่อนเหอะ...
“กินก่อนสิ...เดี๋ยวจะล้างจานให้” มันพูดขึ้นหลังจากนั่งเงียบๆ (และจ้องผม) มานาน ผมสะดุ้งทันที แล้วละล่ำละลักตอบมันไปตามที่ตัวเองคิด
“เอ่อ...กินก่อนเลย กูอยาก...ล้างจานก่อน” ผมเปิดก๊อกน้ำ พยายามให้เสียงน้ำมันกลบเสียงอะไรซักอย่างที่ร่ำร้องในใจผมตอนนี้ ให้ตายเหอะ สงบหน่อยเถอะ ใจ....
แต่แล้ว ไอ่แจ๊คเดินมาซ้อนข้างหลังผม เอื้อมมือมาปิดก๊อกน้ำ กระซิบข้างหูผม…
“กินด้วยกันเถอะนะ....” มือมันเอื้อมมาจับข้อมือผม ผมตัวแข็งทื่อเป็นหุ่นให้มันลากไปกินข้าวด้วยทันที มื้อนั้นผมแทบไม่รู้รสอาหาร เพราะสายตาของคนที่นั่งตรงกันข้ามที่จ้องมาแทบจะตลอด มันทำให้ผมกลืนอาหารแทบไม่ลง
พอกินเสร็จมันก็หยิบจานไปล้าง ทำความสะอาดเคาร์เตอร์ไป ส่วนผมเหรอ นั่งเหม่ออยู่ที่เดิม ใจเต้นแรง มึน งง สับสนตัวเอง คิดไรไม่ออกเลย วันนี้ต้องไปทำงานอีก จะมีสมาธิมั้ยเนี่ย...
“เชนทร์....กลับห้องกัน”
“อะ...อ่า อืม”
ผมเดินตามหลังมันเงียบๆตอนเดินผ่านทางเดิน พอผ่านห้องไอ่แนนและน้องเม ก็ได้รู้ว่ามันตื่นกันแล้ว แต่ตอนนี้ผมไม่มีกระจิตกระใจจะทักมันแฮะ
พอเข้ามาในห้องผมก็ไม่รู้ทำยังไง เลยเดินไปที่เตียงตัวเอง นอนคว่ำเอาหน้าซุกหมอนไปพลางๆ คิดอะไรเรื่อยเปื่อยจนแทบจะหลับไปอีกรอบ ระหว่างนั้นไอ่แจ๊คทำอะไรผมก็ไม่รู้อะ ผมคิดแค่ว่า อย่างน้อยขอให้ใจมันไม่สั่น ให้มันปกติก่อนที่จะต้องเจอหน้ามันอีกรอบให้ได้
ซักพัก...ไอ่แนนก็มาปลุกผมที่เตียง กวนตีนเหมือนเดิม พอตื่นมาผมก็รู้สึกว่าดีขึ้น นิดนึงนะ พวกผมสี่คนก็เดินไปทำงานกันตามเส้นทางเดิมที่เดินกันเมื่อวาน
การทำงานวันนี้ก็ปกติครับ ทุกๆคนน่ารักเหมือนเดิม ตอนเย็นพวกผมทำอาหารไทยกินกันสี่คน หลังจากนั่งคุยกันหลังมื้ออาหารก็ได้เวลาเข้าห้องพักผ่อน เวลาอยู่สองคนกับไอ่แจ๊คใจผมก็...ยังสั่นๆเหมือนเดิม แต่ก็ไม่เท่าตอนเช้า
พอเข้าห้องมาผมก็เดินไปเปิดเนท ออนเอ็ม เชคเมลไปเรื่อย ไอ่แจ๊คเองก็เล่นเนทเหมือนกันครับ ด้วยความที่โต๊ะในห้องเป็นโต๊ะกลม เวลานั่งจึงหันหน้าชนกันแบบเลี่ยงไม่ได้ แต่ก็ยังดีที่หน้าจอแล๊บท็อบบังอยู่ เหอะๆ อาการหนักแล้วผม
ผมออนเอ็มเจอเพื่อนในกลุ่ม แต่ไอ่ทินไม่ยักออนแฮะ อยากคุยด้วยซะหน่อย เจอแต่ไอ่นัก ไอ่สุ ไอ่แมน แต่ละตัวกวนตีนเหมือนเคย ผมยิ้ม หัวเราะไปกับข้อความและรูปภาพประหลาดๆที่พวกมันส่งมา คุยต่อไปซักพักก็เหลือแค่ผมกับไอ่แมนที่คุยกัน ไหนๆไอ่ทินก็ไม่ออน ผมเลยตัดสินใจจะถามไอ่แมนดูว่ามันคิดยังไง ท่าทางมันเจนสังเวียน น่าจะรู้แหล่ะมั้ง เหอะๆ (ใจร้ายว่ะอีหนู...ไปถามมันทำมายยยย)
ผม – ไอ่แมน กูมีไรจะถาม
แมน – ว่ามาที่รัก
ผม – ครวยยยย
แมน – 5555+ อะๆมีไรว่ามา แต่ถ้าถามเรื่องภาษากูไม่รู้นะว้อย
ผม – กูรู้ละเรื่องนั้นอะ
แมน – อ่านะ จัดมาๆ
ผม – หวั่นไหวกับผู้ชายด้วยกันนี่...ผิดปะวะ
แมน – ห๊า~~~~~~~!!!
ผม – ไอ่เหี้ย กูเครียดนะว้อย ไอ่ห่านี่ มึงอย่าล้อกูนะ กูไม่รู้ทำไงแล้ว แม่ง มันเป็นเมทกูอะ แล้วอีกตั้งสองเดือนกว่าๆ กูไม่อยากประสาทตายอะ ทำไงดีวะมึงงงงง
แมน – เชนทร์....มึง
ผม – กูห่าอะไร พูดให้ครบๆ สาดดดดด
แมน – มึงโดนทำอะไร?
ผม – โดนห่าไรเล่า ก็...ก็แค่ เอ่อ มันหอมแก้มกู...เมื่อเช้า...อะ
แมน - ..............
ผม – แหะๆ...
แมน - ..........................
ผม – เฮ้ยยย ไอ่แมน มึงอย่าเงียบดิ ไอ่ห่า กูรู้ กูขอโทษ มึงคงแหยงๆอะดิ โทษทีว่ะ กูไม่น่าถามให้มึงลำบากใจเลย
แมน – เชนทร์...มึงชอบมันรึเปล่า
ผม – หา??? เฮ้ยยยย ถามไรวะ????
แมน – กูอยากรู้ว่ามึงชอบมันรึเปล่า
ผม – กู ...กูไม่รู้ว่ะแต่แม่งกูคิดถึงคำพูดที่ไอ่ทินบอกกูเลยอะว่ากูแพ้ทางห่าไรซักอย่าง เออ ใช่ๆ จำได้ว่ามันพูดถึงมึงด้วยนี่หว่า
แมน – ไอ่ห่าทินพูดว่าไร!?!
ผม – หา ก็บอกว่าอะไรนะ ว่ามึงกับสาวๆอะไรซักอย่างนี่แหล่ะ (*อยู่ตอนที่ 3 จ้ะ)
แมน – อ่อ งั้นเหรอ...
ผม – สรุป กูทำไงดีวะ มึง กูเครียดว่ะ ไม่รู้ทำไงกับตัวเองดี
แมน – กูถึงถามไงว่ามึงชอบมันรึเปล่า…
ผม – เอ่อ ตอบยากว่ะ คือ กูไม่รู้ว่า กูชอบมันจริงๆ หรือไม่ได้ชอบ แต่กูใจสั่นๆเวลามันมาใกล้อะ
แมน – แม่งเอ๊ย!!!!!!
ผม – เฮ้ยยยย ไอ่แมน เป็นไรวะ
แมน – เปล่า...พอดีน้องกูเดินมาเตะพัดลมน่ะ....
ผม – อ่อๆ มึงด่าน้องได้แรงมาก แล้วจะพิมพ์ให้กูเห็นทำไมเนี่ย ว่าแต่ตกลงมึงว่ากูทำไงดีวะ
แมน – มึงอาจจะแค่เหงาๆเพราะอยู่ต่างบ้านต่างเมืองรึเปล่า เลยหวั่นไหว...
ผม – มึงคิดงั้นเหรอวะ
แมน – อืม...
ผม – อืม ก็อาจเป็นได้วะ เออ กูชักง่วงแระ ไปหลับก่อนนะมึง พรุ่งนี้กูต้องตื่นแต่เช้าอะ
แมน – ฝันดีเชนทร์...
ผม – เออๆ โชคดีนะมึง
หลังจากจบบทสนทนากับไอ่แมน ผมก็ปิดคอม เดินเข้าห้องน้ำ ล้างมือล้างหน้าอีกรอบ แล้วความคิดในหัวผมก็กลับไปที่เดิม ผมไม่กล้ายอมรับกับไอ่แมนว่าตอนนี้ใจผมมัน....โอนเอียงไปเรียบร้อยแล้ว ผมรู้ว่าในกลุ่มมันไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร แต่ยังไงผมก็อายๆอยู่ดีที่จะปรึกษาเรื่องนี้กับคนอื่นที่ไม่ใช่ไอ่เหี้ยทิน แค่เหงาๆงั้นเหรอ....คืนนั้นผมเก็บเอาคำพูดไอ่แมนไปคิดจนหลับไป...
โดยที่ไม่ได้รู้เลยว่าไอ่แจ๊คนั้น มองตามผมตลอด และลูบหัวผมตอนผมเคลิ้มๆจะหลับจนเข้าสู่นิทราจริงๆ...
จบตอนที่ 7 ปรึกษา
----------
ใจร้ายเนาะ อีหนูไปปรึกษาไอ่แมนทำไม อิอิ จะมาตามก็ไม่ได้ ค่าเครื่องบิน 4 หมื่นไอ่แมนก็ไม่มีจ่าย
เอิ๊กๆ
ตอนนี้ไม่รู้จะเอารูปอะไรให้ดู ก็เลยไม่ลงซะอย่างนั้นแหล่ะ
ฝากเรื่องคำผิดเช่นเดิมนะ ถ้าเห็นตรงไหนชี้ได้เลย หรือถ้าประโยคตรงไหนวกวนเกินไป ควรแก้อะไรจุดไหนก็บอกได้เช่นกัน
ขนาดกลับไปอ่านตอนที่แล้ว ยังเห็นที่ผิดเลย (ตูว่าตูตรวจหลายรอบแระนะ -*-)
ใครเห็นตรงไหนบ้างมะ ถ้าเห็นจะให้รางวัล กร๊ากกกกกกกกก
คนแต่งมันมึนน่ะช่วงนี้ อย่าถือสาเลยนะ
รักคนอ่าน แต่รักคนอ่านแล้วเม้นท์มากกกกกกกกกกกกว่า
โชคดีจ้ะ ทุกท่าน
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
