oaw_eang คงน้อยคนจะเข้าใจอย่างจริงใจ
meemewkewkaw โลกใบนี้ก็มีหลายมุมมอง เลือกมุมที่เรามีความสุข แล้วเข้าไปนั่งนะครับ
RrMz`,, โห เป็นซาดิสก็ไม่บอก ชอบๆ
*******************************************************
!!! เป็นตุ๊ดหง่ะ บัดซบจริงๆเลยยยยยย (ภาค 6) !!!
วันหยุดผ่านไปรวดเร็ว แป๊ปๆ ก็จะสอบแล้ว ฉันต้องรีบตาลีตาเหลือกอ่านหนังสือ เพราะที่ผ่านมาเอาแต่เล่นแต่เที่ยวซะมากกว่า เป็นอย่างนี้ประจำ ไม่ต้องแปลกใจ 555 วันสุดท้ายเนี่ย เล่นเอาเวียนหัวไปเรยหล่ะ วิชาอะไรต่ออะไรมั่งไม่รู้หล่ะ ตีกันมั่วไปหมด
ฉันเร่งอ่านหนังสือจนถึงตีสองตีสาม แล้วก็เข้านอน ตื่นตอนเช้าไปโรงเรียนก็อ่านต่ออีก
+ + + + +
นักเรียนนั่งออกันเต็มหน้าห้องสอบ สีหน้าเคร่งเครียดกันเกือบทุกคน ฉันกับอีบริทย์ยังดูผ่อนคลายกว่าอีกหลายๆคน แต่พวกเราก็ยังทวนหนังสือกันเพื่อความไม่ประมาท
"แบะ วันนั้นบอกว่ามีไรจะบอกเราหรอ" ไอ้เอกเดินมาถาม ฉันยิ้มให้เฉยๆ
"คือเราโทรกลับไปเบอร์นั้นอ่ะ แต่เค้าบอกไม่ใช่เบอร์เธอ" มันพล่ามต่อ คงนึกว่าฉันจะโกรธมันหล่ะม้าง
"ไม่มีไรหรอก" ฉันตอบสั้นๆ อีบริทย์มองหน้าฉันใหญ่ มันจบแล้วหล่ะเพื่อนเอ้ยย เอกถอยไปนั่งอ่านหนังสือต่อ พวกฉันก็อ่านต่อเช่นกัน
พอเข้าห้องสอบ ก็มีเรื่องวุ่น ฉันเกือบไม่ได้สอบเพราะอาจารย์ที่คุมสอบบอกว่าฉันผมยาว (ตอนนั้นลืมตัดแร่ะ) แต่ดีที่อาจารย์ที่ปรึกษาช่วยเคลียร์ให้ ฉันเข้าห้องสอบช้ากว่าคนอื่นเกือบ 15 นาที แต่ก็ออกห้องสอบก่อนใครซะง้านนน แหม! ไฮโซจิงๆ - -*
ปล. แอบจดข้อสอบให้อีบริทย์ลอก ยี่สิบกว่าข้อ ตื่นเต้ววว จิงๆเรยวุ้ย อาจารย์คุมสอบแมร่งโหดดดดดด
ได้ออกห้องสอบคนแรกก็จริงเถอะค่ะพี่น้อง แต่กว่าอีบริทย์จะทำข้อสอบเสร็จก็เกือบหมดเวลาพอดี (กรูทำเร็วเพื่อไรเนี่ย - -" )
"ยากส์ ชิบหายเรย" อีบริทย์บ่นอุบ กรูเห็นเมิงก็บอกยากหมดแร่ะ
"เอาเหอะน่า ผ่านไปแล้ว" ฉันปลอบใจเพื่อนสาว ป่านนี้อีต๋องรอตาแฉะแล้วหล่ะ พวกฉันรีบจ้ำอ้าวลงไปใต้ตึก ระหว่างทางเจอกลุ่มอีตือ ต่างคนต่างเชิดใส่กัน (อีนี่วอนซะแระ เดี๋ยวกรูเฟี่ยงด้วยธงสีแดงเรยนี่ 555)
อีต๋องยืนรอเราอยู่จิงด้วย ตอนแรกก็ว่าจะพากันกลับบ้านเรยนี่แหล่ะ แต่รออีบริทย์นานจัด เกิดหิวขึ้นซะแล้วสิ พวกเราไปลงเอยกันที่ร้านส้มตำหน้าโรงเรียน ไม่ได้กินตั้งนานแระ
+ + + +
"แมร่งโคดหนาวเลยเมื่อเช้า" อีต๋องพูด เออว่ะ นี่มันหน้าหนาวแล้ว แต่ยังมีฝนหลงฤดูตกอยู่บ้าง
"แต่หนาวกาย ดีกว่าหนาวใจนะโว้ยย ฮ่าๆ" อีบริทย์พูดและก็ขำของมันเองคนเดียว อีต๋องเอาขาสะกิดมันยิกๆ มันเลยขำเก้อไป (ขำตายแหล่ะ อีเชี่ยยยยยยยยยย > < )
"เออ วันนี้เมิงเจอไอ้เอก ได้บอกมันไปยังอ่ะ" อีต๋องถามกล้าๆ กลัวๆ ฉันจกส้มตำเข้าปาก เคี้ยวจั้บ ๆ
"เหอะ" ฉันตอบสั้นๆ อีต๋องไม่คิดจะสะกิดใจอะไรฉันอีก พวกเรานั่งโซ้ยส้มตำกันจนหมด คิดค่าเสียหายเสร็จ เราเดินไปรอรถกลับบ้าน ป้ายท่ารถมีน้องนีนั่งอยู่ - -* (ซวยจังวะกรู)
พวกเราเดินไปนั่งรอ น้องนียิ้มให้พวกเรา 1 ดอก ก่อนจะต่างคนต่างไป
กลับไปบ้านรีบอาบน้ำกินข้าว แล้วอ่านหนังสือต่อ เตรียมสอบพรุ่งนี้ คืนนี้ก็ต้องนอนดึกอีกเหมือนเดิม ช่วงสอบน่ะโคดน่าเบื่อเลย - -
.............................
ตื่นเช้ามา แหกขี้ตาฝ่าลมหนาวไปโรงเรียน ที่อีบริทย์พูดก็มีส่วนนะ หนาวกาย ดีกว่าหนาวใจ ฮ่าๆๆ ช่างเหอะ หนาวมากๆ ให้แมร่งแข็งตายไปเลยยยย
ไปโรงเรียนฉันดุ่มๆ ขึ้นห้องสอบ นั่งทำข้อสอบเสร็จสามวิชา เงยหัวออกมาอีกที ก็บ่ายแก่ๆแล้ว ออกมานอกห้องสอบ อีบริทย์บ่นยากส์อีกตามเคย ฉันสองคนไปไปรออีต๋องหน้าห้องสอบอีกตึกนึง ชั่วโมงกว่าๆ อีต๋องก็ได้อิสระภาพ พวกฉันเดินเรียงแถวหน้ากระดานไปหน้าโรงเรียน
เดินไปคุยไปมันส์ไปเลย แต่สงสัยมัวคุยเพลินไปหน่อย อีบริทย์ชนใครไม่รู้อย่างจัง หนังสือตกกระจาย
"ขอโทดๆๆๆ" ไอ้หนุ่มหน้า(หนอง)มน รีบขอโทดขอโพย มันไม่ใช่เด็กโรงเรียนนี้นี่ อ้อ สงสัยมาสมัครเรียน ฉันเดาจากใบสมัครในมือมัน
"ไม่เป็นไรค่ะ" อีบริทย์แรดชะมัด มันทำตาปิ๊งๆ ให้ไอ้นั่นด้วย อิสัดด เจ็บตัวฟรีไป เห็นแมร่งหล่อน่ะดิ ไอ้นั่นเดินจ้ำๆ ไปอีกทางแล้ว พวกฉันเหลียวหลังมองตาม
"หล่อชิบหายยยยยเลยว่ะ อร๊ายยยยยยยยยยยยยยส์" อีบริทย์กรี๊ดอย่างดัง
"ว่าแต่เมิงโดนอะไรมันมั่งวะ โดนไอ้จุ๊กจุ๋ยมันเปล่า อร๊าาาาาาย์ส์" พูดเสร็จแมร่งก็กรี๊ด เฮ้อ อีต๋องก็เป็นไปกับเค้าด้วย กลุ้มใจว่ะ
"ไปๆได้แล้วเมิง แดดร้อนอย่างกะเชี่ย" ฉันดึงสติเพื่อนๆกลับมา ปล่อยไว้เห็นจะนาน กรูกลายเป็นแมวย่างกันพอดี ดูดิ แดดเปรี้ยงเลยย
พวกฉันกัดฟันอ่านหนังสือสอบอีกสองสามวัน ไม่นานมรสุมก็ผ่านไป เย้ๆๆๆๆ ปิดเทอมแย้วววววว หลายเดือนด้วยยย นอนตื่นสายกันสบายแร่ะ ฉันค่อนข้างจะสบายกว่าเพื่อน อีบริทย์อีต๋องยังต้องเตรียมสอบเข้า ปวส. ต่อไปอีกอาทิตย์กว่าๆๆ ซวยไปพวกเมิง
เวลาผ่านไป ความเจ็บช้ำที่ฉันเคยมีในใจเริ่มดีขึ้น ฉันกวดวิชาบัญชีให้อีบริทย์ มันใฝ่ฝันจะต่อบัญชี และหากเป็นไปได้ พวกฉันอยากอยู่ร่วมห้องกันอีก แต่ท่าทางจะยากส์อ่ะ เด็กโควต้าได้อยู่ห้อง 1 หมด (ภาคเช้า) จะมีเหลือว่างให้จับฉลากก็อีกไม่กี่คน ฉันเองก็ทำใจเผื่อกับเรื่องนี้ไว้เหมือนกัน (แต่ยังไงก็ขอให้ได้ภาคเช้าเหมือนกันละกัน เพี้ยงงง)
ปล. เอกเลือกไปสอบเข้ามหาลัยในกรุงเต๊บบ แต่ถ้าไม่ติดก็คงได้มาเรียนด้วยกัน (ห้องเดียวกัน) อีกเหมือนเดิม ก็ขอให้มันสอบติดทีเท๊อะ...
ไม่นาน วันสอบคัดเด็กเข้า ปวส. ก็มาถึง อีบริทย์ลากฉันมาด้วยอย่างเลี่ยงไม่ได้ (อีเชี่ย วันหยุดกรู ให้กรูตื่นตี 4 คิดได้ไงเนี่ย? )
ฉันใส่ชุดธรรมดามา พอถึงโรงเรียนปั๊ป อีบริทย์อีต๋องแยกไปสอบ ฉันนั่งรอพวกมันที่ศาลา ใครไปใครมามองฉันเหมือนตัวประหลาด โหเมิง ชุดเนี้ยบ้านกรูโคดเท่ห์เลย ไม่อยากจะเซดด
เหลือบตามองโน่นมองนี่ ก็ไปเจอไอ้หนุ่มหน้ามนคนนั้น วันนี้มันควงสาวโรงเรียนเดียวกันมาสอบ ไอ้เนี่ยนี่ถ้ามาได้อยู่โรงเรียนฉัน มีหวังอัดกับฝ่ายปกครองตาย ตั้งแต่หัวจรดเท้า มันกวนตีนไปซะโม้ดด (แต่ก็น่ารักดี ขาวๆ เนี่ยน หัวทรงทุเรียน หุหุ)
ฉันรอพวกมันหลับไปสามตื่น อีสองตัวนี้เพิ่งทำข้อสอบเสร็จ มันบอกข้อสอบยาก (แต่ไม่ค่อยจะเชื่อมันเท่าไร แมร่งยากตลอดแร่ะ) อีบริทย์อีต๋องดูเป็นกังวลมาก เพราะถ้าสอบไม่ติด คงต้องไปเรียนโรงเรียนไอ้หนามทุเรียนนั่นแน่ (โรงเรียนเอกชน ค่าเรียนแพงหูฉี่)
"เอาน่าาา ทำไปแระ" ฉันเอามือลูบหัวเพื่อน (เช็ดน้ำลายมาด้วยแหล่ะ) คงได้แต่เพียงช่วยให้กำลังใจหล่ะ
ก่อนกลับ ฉันชะแว๊บบบไปหาอาจารย์ห้องกิจกรรม อาจารย์นี่ไม่ไหวเรย ช่วงสอบก็ไม่ได้เจอ เงินค่าข้าวยังจ่ายไม่ครบเรย
พอไปทวงจารย์ จารย์บอกว่ารีบไปอีกแระ ไว้วันมาลงทะเบียนค่อยเอา โถๆๆๆๆ (มาเอาวันลงทะเบียน แล้วเงินตรูจะเหลือไหมน่ะ พ่อกะแม่จะปล่อยให้เงินลอยนวลหรอ อร๊ายยยส์ เจ๊เครียดดด)
ปล. ถึงเอก
เอกจงเดินตามทางที่เอกเลือกก็ดีสุดแล้ว แล้วไม่ต้องเสียใจ พวกเราทำกันเต็มที่แล้ว ได้แค่ไหนก็แค่นั้น เป็นเรา เราก็ต้องเลือกพ่อแม่ไว้ก่อนเหมือนกัน แล้วที่เอกถามว่าจะให้เลิกตอนนี้ หรือคบกันไปก่อนเรื่อยๆ แล้วค่อยเลิก เราเลือกขอเลิกตอนนี้ละกัน เพราะไม่อยากทรมานตัวเองไปเรื่อยๆ มันเหมือนคนเอามีดเล็กๆ แทงตัวเองทุกวันๆ จนตายน่ะ
รักและเคารพการตัดสินใจของคุณ อิทส์ โอเคย์ มาก
อาทิตย์ต่อมาผลสอบออก อีบริทย์อีต๋องตื่นเต้นกันใหญ่ ถ้าสอบไม่ติดก็ซวยไป แต่ถ้าสอบติดนะเมิงงง แก้บนกันยกใหญ่แน่ แต่ก็ติดอยู่แล้วแหล่ะ จารย์เอาเด็กเก่าก่อน เมิงเชื่อกรูดิ
พวกมันตื่นไปโรงเรียนแต่เช้า คราวนั้นฉันไม่ได้ไปด้วย เพราะจำได้ว่าไม่สบายพอดี กว่าอีบริทย์อีต๋องจะกลับมาก็โน่นเกือบสิบเอ็ดโมง กลับมาพร้อมข่าวดีซะด้วยยยย หุหุ เอ้าา ฉลองงงงงงงงงงงกันหน่อยยยย (สอบติดทั้งคู่ อีบริทย์บัญชี อีต๋องคหกรรม เย้ๆๆๆๆ)
พวกเราไปฉลองความสำเร็จกันที่ร้านก๋วยเตี๋ยวป้า นี่ฉันยอมควักตังค์มากินเตี๋ยวนอกบ้านเรยนะเนี่ย (จะหาว่างกไม่ได้แล้วน้า) ก๋วยเตี๋ยวสามชาม กับน้ำเป๊ปซี่สามขวด กินไป เมาท์ไป อร่อยชะมัด
(ยิ่งนึกยิ่งมีฟามสุข อยากย้อนเวลากลับไปจัง)
ใจจริงปิดเทอมฉันอยากหางานพิเศษทำ แต่ติดที่บ้านอยู่ไกล และทำงานได้แค่ช่วงสั้นๆ จะหางานที่บ้านนอกก็เห็นจะมีแต่รับจ้างเลี้ยงควาย (ตากแดดทั้งวัน ได้ไม่กี่สิบ ไม่คุ้มๆ) ฉันเลยตัดใจ
เพื่อนที่ห้องโทรมาบอกผลสอบที่บ้านอีบริทย์ จำไม่ได้ว่าอีบริทย์ได้เท่าไร สองจุดเจ็ด เปล่าหว่า? ส่วนฉันได้สี่ (เกือบไปเหมือนกัน) แต่วันที่อีต๋องไปดูผลสอบก็ให้มันจดมาให้ด้วยอีกแรง กันพลาด ปิดเทอมนานไปก็ชักเบื่อแล้วสิ (เป็นงี้ทุกปีอีกแหล่ะ) นึกอยากให้เปิดเทอมเร็วๆ ซะอีก เปิดเทอมมาได้เจอเด็กหน้าใหม่ๆ หล่อๆ อุ๊บส์ นึกแล้วกระชุ่มกระชวยดีจัง
ฉันยังนึกถึงเอกบ้าง ว่างๆยังเคยเอาเบอร์โทรมันมานั่งดูเล่น แต่ก็ได้แค่นั้น ฉันไม่คิดโทรไปอีกแน่ เปลืองงง (3x5 16) ป่านนี้มันก็คงอี๊อ๋อกะน้องนีสบายใจเฉิบไปแล้วม้าง บ้านอยู่ในเมืองกันทั้งคู่นิ ชิส์ บ้านนอกมันผิดตรงไหนฟร่ะ
นอนคิดไปคิดมา ก็เย็นแระ ลงไปทำงานบ้าน แล้วรอกินข้าวดีฝ่า หมดไปอีกวัน (รอวันเปิดเรียน) กำหนดการเด็กโควต้า ต้องลงทะเบียนเร็วกว่า อีบริทย์อีต๋อง ประมาณหนึ่งอาทิตย์มั้ง หรือน้อยกว่านั้น จำม่ะได้ - -
ปล. ฟากฟ้า ยามเย็น เห็นแสงรำไร
อาทิตย์จะลับโลกไป
พระจันทร์จะโผล่ขึ้นมา.
ตกกลางคืน อากาศดีๆ ฉันชอบนั่งอยู่ขอบหน้าต่าง มองดูพระจันทร์ หน้าหนาวแล้ว อากาศเย็นสบายดีจัง ไม่ต้องพึ่งแอร์เลยหล่ะ ดวงจันทร์บนฟ้ากลมดิ๊กเลย ท้องฟ้าสีนวลๆ มองแล้วสบายตาเป็นบ้า เย้ออ
คืนนี้จันทร์นวลผ่อง มองแล้วคิดถึงแต่เธอ
ตัวฉันยืนมองเหม่อ ถามว่าเธออยู่ที่ใด
วอนสายลมแผ่วๆ ให้ช่วยพัดพาใจไป
บอกกับเธอ ว่าคิดถึง
(เพลงนี้เราร้องให้กันฟัง ตอนจีบกันแรกๆด้วยน้า ไม่ธรรมดาซะแว้วว)
ปล. ไว้ตอนจาก ขอเพลงนี้อีกรอบนะ อยากฟัง
555 คิดว่าเราปั้นเรื่องขึ้นมา ใช้สองไอดีหล่ะสิ (ฮั่นแน่ๆ รู้ทันน้า) เอกจิงๆจร้า ตอนนี้เราสองคนมีปัญหากัน แต่คงจะคลี่คลายได้ในไม่นาน
อ้าว! ขอแรงใจไปเชียร์เอกด้วยเน้อ วันนี้เค้าจะขอป๊าเค้าอีกที - -* เครียดแทน (ป๊าเอกเอาแต่ใจ หัวโบราณ แถมเป็นโรคหัวใจด้วยดิ) เมื่อวานหน้าหงายมาทีแระ เอาใหม่ สู้ๆๆๆๆๆ (สู้เพื่อเค้าเน้อ ตัวเอง)
ปล. เปิดโปงหน้าหมากันจะจะ
Thanks,
1. แท่งทอง,Dark_Alchemist,หนุ่มนิรนาม (เอก ที่รักของเราเอง คนแรกที่เมนต์ให้และคอยเซฟเรื่อง เซฟคอมเมนต์ และทำสถิติให้ 555 เห่อกว่าตรูอีก)
2. Nes_Zaa (เพื่อนสนิทเอกที่มหาลัยในตอนนี้)
3. อุย (พี่อุย ไม่อยากบอกเรยว่าเคยจีบกันด้วยแร่ะ 555 เอ้าา สาวแท้ สาวเทียม คนไหนสวยๆ แต่ไม่มีค่าหน่วยกิต เฮียแกช่วยได้ ติดต่อโลด)
4. Huckleberry (เพื่อนในเอ็ม เป็นหนุ่มนิสัยดี หน้าตาหน้ารัก สาวๆที่คิดจะจีบหมดสิทธิ์ เฉพาะหนุ่มๆ แมน หรือคิง เท่านั้น)
นึกไม่ออกแล้วว (ถ้าลืมใครเดี๋ยวมาเติมให้เน้อ)
ปล. คำถามที่ถามไว้ เดี๋ยวให้เจ้าตัวเค้ามาตอบนะก๊ะ คงคืนนี้แร่ะ เพราะวันนี้เค้าไปเรียนตอนเที่ยง ตอนนี้ยังนอนไม่ตื่นเรย เห็นบ่นปวดหัว
สายๆของวันทำการวันหนึ่ง โหยๆ ผู้คนเยอะแยะมากมาย ทั้งคุ้นหน้าและไม่คุ้นหน้า ฉันเดินพาแม่มาโรงเรียนเพื่อมามอบตัวและจ่ายค่าเล่าเรียน
มาถึงโรงเรียนฉันขึ้นไปทวงตังค์ค่าข้าวที่ห้องกิจกรรม คราวนี้อาจารย์เตรียมเงินใส่ซองไว้ให้เรียบร้อยยยยย (สงสัยเปียแชร์แล้วแน่เยย) หุหุ ฉันรับเงินมานับ ออกมาเสร็จควักให้แม่ไปสองพัน (ของพ่อด้วยเน้อ -*- ) แม่ไม่ว่าไร รอดไป นึกว่าจะให้เอาไปจ่ายค่าโรงเรียน หมดแน่เยย..
อาจารย์เกณฑ์ผู้ปกครองไปนั่งที่ห้องประชุม ฉันเจอเอก กับแม่มามอบตัวที่นี่ด้วย สอบไม่ติดหล่ะม้าง แต่ก็ไม่ได้ถาม ต่างแยกย้ายกันไป เหนื่อยวุ้ย วิ่งข้ามตึกโน้นตึกนี้ กว่าจะเสร็จก็บ่ายสอง ฉันกับแม่ไปตลาดด้วยกัน (พอได้ตังค์ก็ช๊อป เป็นปกติ ใครเป็นม่างยกมือขึ้นนนน) ซื้อของทำกับข้าวเย็นกันเสร็จเราก็รีบกลับบ้าน
เฮ้อ! และแล้วก็ไม่รอด ฉันต้องทนเรียนกับไอ้เอกอีกสองปีอย่างเลี่ยงไม่ได้ เล่าให้อีบริทย์อีต๋องฟัง พวกแมร่งเอาแต่หัวเราะชอบใจ กวนส้นตรีนนจิงๆ
อาทิตย์ต่อมา ถึงคิวอีบริทย์อีต๋องไปมอบตัว ฉันแอบแรดขอตามเค้าไปด้วย อยากไปลุ้นตอนพวกมันจับฉลากอ่ะ อีต๋องไม่มีผู้ปกครองไป (พ่อแมร่งทำงาน) เลยใช้แม่อีบริทย์เป็นผู้ปกครองอีกคน ไม่มีปัญหาอะไร ไปถึงโรงเรียน พ่อแม่อีบริทย์พาไปเลี้ยงข้าว เมื่ออิ่มหนำสำราญกันก็ไปส่งผู้ปกครองที่ห้องประชุม จากนั้นเราไปทำเรื่องคราวนี้ต้องต่อแถวยาวเลยหง่ะ ก็มาสายนี่น้า
"โน่นๆๆๆ " อีต๋องเขย่าแขนฉันกับอีบริทย์ใหญ่ ชี้โบ๊ชี้เบ๊ไปข้างหน้า อ้อ ไอ้หัวทุเรียนนี่อีกแระ สอบติดด้วยหรอเมิงอ่ะ
"หล่อชิบหายเลยว่ะ" อีบริทย์อีต๋องเพ้อ ฉันส่ายหัวก่อนพูด
"มันมีเมียแล้ว" ฉันพูด อีสองตัวร้องกรี๊ดจนปวดแสบแก้วหู ก็กรูเห็นจิงๆนี่นา
"โน่นไง ชะนีข้างหน้ามันอะ" ฉันชี้ทางสว่างให้พวกมัน อีพวกนี้ยังรับความจริงไม่ได้ ความจิงมันก็ดูเหมาะกันดีน้า ชะนีนางนั้นก็สวยไม่ใช่น้อย (ฉันคิดในใจ แต่ไม่กล้าพูด กลัวอีสองตัวนี้ฆ่าเอา)
"อร๊ายยยยยยยส์" อีบริทย์อีต๋องกรี๊ดดดดดอย่างไม่เกรงใจใคร อีพวกนี้นิ ไม่มียางอายเลยนะเมิง ดูๆ ไอ้หัวทุเรียนแมร่งมองใหญ่แล้ว คงคิดว่าเป็น พวกอีกระเทยบ้าหล่ะม้างงงง ฮ่าๆ
ลงทะเบียน + มอบตัวเสร็จ อาจารย์ต้อนนักเรียนนั่งแต่แถวกัน แยกแต่ละแผนก อาจารย์หยิบกล่องกระดาษที่ข้างในบรรจุด้วยกระดาษเขียนหมายเลยไว้ 8 ตัว ( เฉพาะ 1 กับ 2 เป็นภาคเช้า ) โอกาสอีบริทย์แมร่งมี 20 เปอร์เซ็นต์
เด็กคหกรรมมีน้อยและไม่ค่อยวุ่นวายเท่าไร อีต๋องได้ภาคเช้ามาสบายๆ (รู้สึกภาคเช้าจะมีเยอะกว่าบ่าย) โล่งใจไป 1 คนแระ มันมาสมทบกับฉันและแม่อีบริทย์ที่ยืนลุ้นกันจนเหงื่อตก
ฉันลุ้นไปทีละคนๆ เด็กที่จับได้ภาคเช้ากระโดดโลดเต้นดีใจกันใหญ่ แต่ยิ่งจับได้มาก โอกาสอีบริทย์ก็น้อยลง โอ้ย! ไม่รู้จะนิมนต์หลวงพ่อวัดไหนมาช่วยเมิงแล้วอีบริทย์ โชคดีเว้ย ดูไปดูมาเพิ่งสังเกตเห็น ไอ้หัวหนามทุเรียนนั่งต่อแถวอยู่แผนกบัญชีซะด้วย แต่แปลกใจ ทำไมเมียมันไม่ไปนั่งต่อแถวกับพวกนั้น กลับยืนให้กำลังห่างๆ ข้างๆไอ้หนามทุเรียน -
พอถึงคิวไอ้หัวทุเรียน อาจารย์ประกาศเรียกมันออกไป มันยกมือพนมท่วมหัวขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์ (ก็อยู่บ่ายต้องกลับบ้านดึกอ่ะ ไม่ค่อยมีใครอยากเรียนหรอก ต้องอยู่หอน่ะ) ไม่นานมันล้วงมือไปจับกระดาษขึ้นมา 1 ใบ มันยื่นให้อาจารย์รับไปคลี่ดู อาจารย์พูดไรกับมันงึมงัมๆ แต่ท่าทางมันกระโดดโลดเต้นดีใจใหญ่ (ได้ภาคเช้าอีกแน่เลย จะเหลือถึงอีบริทย์กรูไหมเนี่ย - -*) มันวิ่งไปหาเมียมัน พูดอย่างดีใจลนลาน
"เนส เนส เราได้อยู่ห้องเดียวกันหล่ะ" โถ่ๆ - -* ไอ้พวกแก่แดด แค่ได้อยู่ด้วยกันแค่เนี้ย ออกนอกหน้ามากเรยนะพวกเมิง (น่าน ตรูไปว่าเค้าอีก เจือกกะเค้าจิงๆ อิอิ) แต่ดูเหมือนชะนีคนนั้นไม่ค่อยยินดียินร้ายเท่าไร เห็นมันยิ้มมุมปากอยู่นิดนึงส์เอง
"ตอนอาจารย์บอกว่า เราจับได้เบอร์ 1 นะ เราโคดดีใจเลย" ไอ้หัวทุเรียนพูดต่อ อ้าวววววววว ไอ้สาดดดดด หมายฟายว่าไงวะเนี่ยยยยย อีชะนีนั่นไม่ต้องจับสลากแต่ได้อยู่ห้อง 1 (ห้องเดียวกะตรู) อีนี่เล่นเส้นนี่นาา
ฉันเลือดขึ้นหน้า เดินหน้าบึ้งชะแว็บๆ ไปด้านหลังอาจารย์ ฉันพยายามชะโงกหน้าดู ห้องหนึ่งเหลือที่ว่างอีก 4-5 คน (คนต่อแถวรอกันอีกยาวเหยียด) มีชื่อบางชื่อ ขีดเป็นไฮไลต์เอาไว้ด้วย เส้นเปล่าวะ ไรเนี่ย เลือดรักความยุติธรรมของฉันสูบฉีด ยอมได้ไงอ่ะ
ฉันวิ่งออกไปตามหาจารย์ที่ปรึกษา (คนเก่า) อาจารย์เป็นผู้ช่วยด้วย คงจะพอช่วยไรได้แน่ แต่กว่าจะหาเจอได้ หอบแดกเลย จารย์หนีมากินหนมหวานอยู่โรงอาหารนี่เอง อีนั่นเส้นได้ อีบริทย์กรูก็ต้องเส้นได้เด่ะ (อ้าวกรรม คิดชั่วตามเค้าอีก)
"จารย์ หวัดดีค่า" ฉันยกมือไหว้สะดีดสะดิ้งตามสไตล์ อาจารย์เห็นก็แปลกใจ เพราะฉันมอบตัวไปแล้วน่ะ เลยเล่าให้จารย์ฟังแต่ต้น เล่าจบ จารย์บอกว่า
"มันก็มีทุกปีแร่ะ พอลล่า (ชื่อจริง) จะไปคิดไรมากเล่า"
"โหยยยย จารย์ ไรหง่ะ เอาเปรียบนี่จารย์" ฉันหน้านิ่วคิ้วขมวด อาจารย์หัวเราะส่ายหน้าใหญ่ (แอ่ม ซีเรียส นะจารย์ -*-)
"โหย จารย์ช่วยไรหน่อยเถอะค่ะ" ฉันเล้าหรืออาจารย์ไม่เลิก ก็แหม ถึงไปยกเลิกอีพวกเด็กเส้นไม่ได้ ก็ฝากอีบริทย์ให้ซักคนก็ยังดี
"จารย์จะช่วยไรได้หล่ะ" จารย์ก้มดูนาฬิกา "ป่านนี้นายบริทย์คงจับเรียบร้อยไปแล้ว จารย์ไปคงไม่ทันแระหล่ะ พอลล่าเอ้ย" อาจารย์พูดพลางเอามือลูบหัวฉัน อร๊ายยยยยส์ อยากจะกรี๊ดดดดดดด ทันจิจารย์ จารย์ก็เลิกกินหนมนี่ซะที แล้วก็เดินไปกะหนูไง
สรุปต้องรอกินหนมเสร็จ จารย์ถึงยอมเดินไปดูที่เกิดเหตุด้วย แต่อย่างอาจารย์ว่า ไปถึงก็ไม่ทันซะแระ เค้าจับสลากกันหมดแระ แล้วอีบริทย์ ก็ได้เบอร์ 1 ซะด้วยสิ
"อร๊าาาาาาาาาาาาาาาาาายส์ อร๊าาาาาาาาาาายส ๆๆๆๆๆ" ฉันกรี๊ดสลบทันทีที่รู้ อีเชี่ยนี่เฮงจิงๆเลย ดอกเอ้ยยยยยย กรูพาจารย์มาเก้อเรยยย ฉันมาดีใจกับพวกมันย้อนหลัง เค้าดีใจกันจนเสร็จหมดแระ อิอิ อย่างนี้เซ่ะ เค้าเรียกเฮงจิง (ไม่ต้องใช้เส้นด้วยแหล่ะ) จารย์ยิ้มใหญ่เลย หุหุ จารย์ใจดีเหมือนเดิม (ว่างๆ หนูไปเยี่ยมเน้ออ เมื่อไรจารย์จะเป็น ผอ.ซักทีอ่ะ)
พ่อแม่อีบริทย์พาไปกินฉลองกันในตลาดในเมือง โอ๊ยยย พวกฉันสั่งกันไม่ยั้ง นานๆทีได้กินของฟรี ต้องเอาให้คุ้ม พวกเราเมาท์กัน
เรื่องจับสลากอย่างเมามันส์ มันน่าเหลือเชื่อไหมหล่ะ ฉลากเหลือไม่กี่ใบเอง แต่มันจับได้ โอ้วแม่เจ้า... สุดท้าย ฉันก็ไม่ลืมที่จะเมาท์เรื่องไอ้หัวทุเรียน กับเมียเด็กเส้นของมัน แมร่ง ว่าแล้วก็ยังไม่หายยั๊วะเลย
"ไม่อยากอยู่ห้องเดียวกับพวกมันเลย" (อยู่กะพ่อแม่อีบริทย์ เลยพูดกันไม่ค่อยถนัด จิงๆอย่างด่าพวกมันใจจะขาด)
"เอาเหอะน่า ปล่อยมันเหอะลูก" แม่อีบริทย์ปลอบใจฉัน เฮ้อ เบื่อระบบแบบนี้จัง (ก่อนจบมารู้ทีหลัง อาจารย์เส้นเด็กได้คนละ 2 คน ไม่รวมลูกคนใหญ่คนโตอีก - -* )
ฉันนั่งรออาหารอยู่นานสองนาน กว่าอาหารจะมาได้ พ่ออีบริทย์สั่งหม้อไฟหม้อใหญ่มา แม่อีบริทย์ชอบกินยำทะเล ยำหอยแครง ฉันกะอีบริทย์สั่งแกงส้มชะอมกุ้ง แต่อีต๋องสั่ง.. ไข่เจียวหมูสับ ( อีจ้าดง่าวเอ้ยยยยยยยยยย -*- )
เฮ้อ กลับไปถึงบ้านอย่างหัวใจพองโต ทั้งสุขใจทั้งสบายท้อง น่าจะสั่งใส่ห่อกลับบ้าน มาฝากพ่อแม่ได้ด้วยอ่ะ เพอร์เฟ็คเรยงั้นหง่ะ ^^
นั่งเล่าให้พ่อแม่ฟังก็ดีใจในความเฮงของมันด้วย อิอิ เปิดเทอมหน้าก็ไม่แย่ซะทีเดียวหรอก คิดดูนะ ถ้าต้องเรียนกะไอ้เอก แถมยังมีไอ้หัวทุเรียนจอมกวนตรีน และก็เมียมันอีกอ่ะ โหยๆ ตายๆ บ้าตายซะแน่แล้วเชียว
หัวค่ำ อีบริทย์หอบเสื้อผ้ากะตุ๊กตาเน่าๆ มานอนบ้านฉัน อีนี่นิ ทำตัวเหมือนผีไม่มีศาลเลยนะเมิง สงสัยเมิงต้องเป็นลูกของพ่อแม่กรูอีกคนที่ไปฝากเค้าเลี้ยงไว้แน่เลย - -*
"อีแบะ กรูขอนอนด้วยนะ" พอมันพูดจบ ยังไม่ได้ทันตอบอะไรเรย แมร่งจ้ำๆ จนไปถึงห้องแระ เย้อออออ อีนี่นิ ฉันวิ่งตามขึ้นไป ก่อนนอนฉันเปิดหน้าต่างไปดูท้องฟ้านอกบ้านซักหน่อย บรรยากาศดีเหมือนเดิม อยากเปิดหน้าต่างนอน แต่ว่าเกรงใจไอ้เอ็มมัน เดี๋ยวแมร่งป่วยขึ้นมา อีแบะซวยอีก ชิส์ รมณ์เสียยย
รอคอยวันเปิดเรียน อิอิ อีกแป๊ปเดียวเอง อยากไปเรียนแว้ววว ใส่ชุดใหม่ (ได้ผูกเนคไทด์ด้วย ตื่นเต้วๆๆ)
ดึกๆเกิดหิวขึ้นมา ฉันแอบย่องลงมาในครัว ไม่ไหวแล้วขอต้มมาม่ากินหน่อยเหอะ ฉันตักน้ำใส่กาตั้งไฟบนเตาแก๊สรอเลย เสร็จแล้วก็ไปเปิดตู้กับข้าวจะหยิบมาม่า แต่หาไม่เจอแฮะ ฉันควานอยู่นาน มันหายไปไหนของมันนะ จำได้อาทิตย์ก่อนแม่ซื้อมากล่องใหญ่เลยนี่นา หาไปหามาก็ต้อง ต๊กกะใจอย่างแรง
"เอ้ยยย งู" งูตวัดรัดแขนฉันไว้ ฉันร้องเสียงดังให้พ่อช่วย มืออีกข้างพยายามดึงมันออก
"พ่ออ พ่อออออ" ฉันตะโกนสุดเสียง อีงูตัวเดิมเปล่าเนี่ย ฉันสะบัดแขนสุดแรง กลัวมันจะฉกเอา งูเชี่ยนี่จะฉกก็ไม่ฉก มันบีบจนแขนฉันปวดหมดแล้ว พ่อวิ่งลงมาจากบนบ้านหน้าตาตื่น แม่ตามมาด้วย
"เอามีดมา" พ่อสั่งแม่ แม่รีบวิ่งไปเอาพร้าที่เหน็บอยู่ข้างฝาบ้านยื่นให้ เย้อ พ่อ..จะโดนหนูเน้อออ T_T กลัวชิหายยย
"อร๊ายยยยยยส์" ฉันกรี๊ดสุดเสียง พ่อง้างมีดฟันฉับลงมาที่แขนฉัน แขนฉันขาดตกลงกับพื้น เลือดกระจายเต็มครัว แต่งูไม่ตาย เง้อออ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
