
ขอบคุณทุกคอมเม้นท์ครับผม
หากงานเขียนเพ้อๆของผม
มีมุมมองบางมุม
ที่เฉียดๆกับวรรณกรรมเยาวชน..
ขอคารวะงามๆครับ
แต่ถ้า...
เรทขนาดนี้
เยาวชนดูไว้
เป็นตัวอย่างที่(ไม่)ควรเอาเป็นเยี่ยงอย่างนะครับ
555555

คนนี้สิมาแรง
เฮียอยู่บ้านอีก3วันก็กลับไป
วันแรก ถัดจากวันที่บอกรักกัน
เป็นวันศุกร์ เฮียมารับผมตอนเย็น ที่หน้ารร.
ไปนั่งคุยกันที่บ้านเฮีย
ที่บ้านไม่มีใครอยู่เลยครับ
ปลอดโปร่งเกิ๊น
แม่เฮียกับเจ๊อ๋องอยู่ที่ร้าน
เจ๊อ๋องลาออกจากงานกลับมาช่วยงานแม่
ชวนผมขึ้นห้อง แต่ผมไม่ยอมครับ (ไม่ง่าย)
กลัวใจแข็งไม่พอ
ก็เฮียแกสิ ปากก็ว่า ขอโทษๆ ไม่ทำแล้ว
แต่เดี๋ยวๆก็จับ เดี๋ยวๆก็จูบ
หลับหูหลับตายอมๆไป
เฉพาะนอกร่มผ้านะครับ
วันเสาร์สายๆ เฮียมารับผมที่บ้าน
ผมอ้างกับแม่ว่า ไปทำรายงานบ้านเพื่อน
เฮียพาผมขี่รถเล่น
ไปสวนสาธารณะ นั่งดูคนที่มาออกกำลังกายบ้าง
เด็กๆขี่จักรยานเล่นกันบ้าง
นั่งคุยกัน บางครั้งก็นั่งกันเงียบๆ
แต่แปลก ผมไม่อึดอัด
อารมณ์ตอนนั้นเหมือนออกเดทเลยครับ
ขนมหน้าตาน่ากินเข็นผ่านมา ก็ซื้อกิน
ผลัดกันป้อนราวกับช่วยเหลือตัวเองไม่ได้
แฮะๆ
ส่วนใหญ่เฮียจะป้อนผมครับ
แล้วก็ไปจบที่บ้านเฮีย
ไม่ช่าย ยังไม่เสียเอกราชแต่อย่างใด
ผมยึดห้องรับแขกเป็นที่ตั้ง
ไม่ยอมขึ้นไปห้องแก
เฮียคงกลัวว่าโซฟาบ้านแกจะแข็ง
อุ้มผมนั่งตักเป็นพักๆ
แถมเซฟตี้เบล เป็นอ้อมกอดของเฮีย
เอิ่ม..ผมว่าเขาคาดกันเฉพาะรถยนต์นะเฮีย
วันอาทิตย์มารับผมแต่เช้า
แม่บ่นว่าผม ทำรายงานอะไรทุกวัน
เรานั่งกันอยู่ที่ห้องรับแขกเหมือนเดิม
“น้องหน่อยครับ เฮียมีของจะให้ ขึ้นไปบนห้องกะเฮียนะครับ”
“ของอะไรอะ..ผมไม่เอาได้ป่ะ”
มันแหม่งๆครับ
“รังเกียจ ไม่ชอบ ไม่อยากได้ ไม่สนใจ ไม่แคร์ ไม่รัก...”
“พอๆ เฮียจะบิ้วผมอะไรขนาดนั้นอะ”
“ก็ พรุ่งนี้เฮียจะกลับแล้ว แค่อยากเอาของที่ระลึกให้นี่ครับ
ไม่คิดว่าน้องหน่อยจะไม่อยากได้”
เฮียมีอะไรกับสถานะของสิ่งของเนี่ย
ตั้งแต่ของฝาก ของรางวัล ของมัดจำ
นี่ยังจะของที่ระทึกเอ๊ยของที่ระลึกอีก
“เฮ้อ..ก็ได้ครับ แป๊บเดียวนะ ผมไม่ไว้ใจ”
หน้ายิ้มแป้น เก็บอาการไม่อยู่
ประคองขึ้นบันไดราวกับหญิงท้องแก่ใกล้คลอด
พาผมมานั่งที่ขอบเตียง
(ส่อนะเฮีย)
กุมมือผมไว้ด้วยมือข้างเดียว
อีกมือล้วง ล้วง ล้วงลงไป
ในกระเป๋าเสื้อแก
ฮะ ฮะ คิดไปไกลถึงไหนกันครับ
แบมือออก
มีแหวนวงน้อยวางอยู่บนมือ
ผมนั่งนิ่ง
ตัวมันเหมือนจะลอย
โลกทั้งโลกเป็นของผม
“น้องหน่อยครับ”
มือที่กุมมือกันอยู่ ผละออก
ไล้เรื่อยมาตามลำคอช้าๆ
ไล้ขึ้นมาถึงแก้มร้อนๆ
แล้ววนนิ้วมาที่ริมฝีปากผม
ก่อนจะแทนที่ด้วยอวัยวะเดียวกัน
ผิดคาด
จูบเพียงแผ่วเบา
แต่มอบความเต็มตื้นขึ้นในใจ
เฮียถอนริมฝีปากออก
มือกลับมากุมมือผมที่วางอยู่บนตัก
“ให้เฮียตีตราจองไว้ก่อนนะครับ อยู่ห่างกันอย่างนี้ไม่ดีเลย”
ผมพยักหน้ารัวๆ
เฮียยกมือซ้ายผมขึ้นมา
แล้วสวมแหวนในมือเข้ากับนิ้วนาง
“เขาว่ากันว่า ถ้าอยากให้รักมั่นคง
ต้องสวมไว้ที่นิ้วนางข้างซ้าย
นิ้วที่ตรงกับหัวใจที่สุด”
ตายคาที่เลยครับ
เฮียกุมมือซ้ายผม ยกขึ้นจูบเบาๆที่แหวน
“เฮีย แหวน..แหวน...”
ปลาบปลื้ม แม้จะไม่มีเพชรเม็ดโต
เฮียจุ๊บปากผมแรงๆ
“แหวนนามสกุล”
ผมชักมือเข้ามาดู จริงด้วย...นามสกุลเฮีย
ตอนนั้นแหวนทองสลักนามสกุลเป็นที่นิยมกันมาก
ลงยาสีแดงรอบๆนามสกุลที่หัวแหวน
“พอดีนิ้วเลยอะ”
ผมลูบลวดลายบนแหวนอย่างทะนุถนอม
กลัวว่ามันจะหลุดลอก เลอะเลือน
“เฮียกะขนาดเอาครับ เห็นมั๊ยการที่เราสัมผัสกันบ่อยๆมันก็มีประโยชน์”
ม้วนแล้วผม
ก่อนจะชะงัก
“เนี่ยถ้าจะซื้อกกน.ก็บอกนะ รับรองไม่ผิดไซส์”
หลังจากนั้นเฮียก็ขอของที่ระลึกจากผม
ผมขัดขืนเล็กน้อย
แต่ใจมันยอมไปแล้ว
เฮียบรรเลงเพลงรัก
นุ่มนวล อ่อนหวาน
ผมสติแตกกระเจิงไปตามแรงรัก
จน
จน
ไม่ครับ ไม่ถึงที่สุด
เฮียยับยั้งตัวเองได้ในตอนท้าย
ให้ผมถึงฝั่งฝัน
แต่เจ้าตัวขอไปเข้าห้องน้ำ
ผมนั่งรออยู่บนเตียง
เฮียรัก ให้เกียรติคนอย่างผม
รักษาคำมั่นสัญญา
นานจัง สำรวจมองไปรอบๆ
เดินไปสัมผัสกระรอกน้อยที่ผนัง
สักวัน
เราจะเป็นครอบครัวเดียวกัน
มองต่ำลงไปที่พื้น
กระเป๋าสตางค์ตกอยู่
ของใคร
อารมณ์หวงเกิดขึ้น
ใครกัน ที่ได้เข้ามาที่นี่
ที่ของครอบครัวเรา
หยิบกระเป๋าขึ้นมา
ชะโงกดูประตูห้องน้ำยังปิดสนิท
มีเสียงน้ำไหล
เสียงกุกกักอยู่ข้างใน
หน้าชานิดหน่อย
คิดเห็นภาพเฮียทำกิจกรรมน่าอาย
ไม่คิดจะดูจำนวนเงินในกระเป๋า
หากเปิดดูมีรูปเด็กคนหนึ่งในช่องใส่รูป
รูปใบเดียวในกระเป๋า
ไม่ใช่รูปเจ้าของห้อง
วูบนึง โมโหคนในห้องน้ำ
ไม่ได้มีผมเพียงคนเดียว
เพ่งมองรายละเอียดของคู่แข่ง
รูปงานกีฬา
คู่แข่งผม
ถือป้ายสีเหลืองในมือ
ดูหน้าชัดๆ
ผมยืนยิ้มแฉ่ง
อยู่ในภาพ
......................

-------------------------------------------------------------------------------------------------------
ตอนต่อครับผม
“เด็กๆทุกคน นำรูปนักเรียน2นิ้วคนละ3ใบ
มาให้ครูด้วย อย่างช้าวันจันทร์”
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เดี๋ยวมาใหม่ครับผม
มาพร้อมเฮีย(2)