
ก่อนจะย้อนอดีต กลับเข้าสู่ตอนหลัก
ผมขอทบทวนเนื้อเรื่อง เพื่อเป็นการบิ้วอารมณ์กันก่อนครับ
ผม..น้องหน่อยลูกชายร้านชำ
เฮียมี่.. ลูกชายเถ้าแก่ปั๊มน้ำมันข้างบ้าน
เฮียปาน...ลูกชาย ร้านถ่ายรูป ในตลาด
ผมกับเฮียมี่ เรารู้จักกันมานาน
ตั้งแต่ผมรู้จักเฮีย แกเป็นฮีโร่ของผม
ใจดี รูปหล่อ เท่ห์
แตกต่างกับเด็กตลาดทั่วๆไปที่เห็นจนชินตา
พอเฮียตกลงเป็นแฟนกับเจ๊นิด
ผมยิ่งชื่นชอบเฮีย แกเหมือนพี่ชายที่ผมไม่เคยมี
ผมเป็นเด็กที่เติบโตมาจากครอบครัวที่แตกแยก
พ่อ แม่ เลิกรากัน
แต่โชคดี ครอบครัวที่เหลืออยู่
แม้จะไม่ร่ำรวย แต่อบอวลไปด้วยความรักความอบอุ่น
ทำให้ผมเติบโตขึ้นมาได้อย่างเข้มแข็ง
จนไม่คิดว่าชีวิตนี้ยังต้องการอะไร
นอกจาก กิน นอน เล่น ไปวันๆ
ความเหงาหงอย ที่เกิดขึ้นครั้งแรกตอนผมเรียนอยู่ ป.6
เป็นอารมณ์ความรู้สึกแปลกใหม่ที่ไม่เคยรับรู้
เมื่อเฮียต้องจากผมไปเรียนต่อนอก
เฮียมี่กลับมาหาผม ที่ปั๊มน้ำมัน
พร้อมกับที่ผมเสียจูบแรกของผมให้กับเฮีย
แลกกับของฝากจากต่างแดนที่ให้มา
ของที่รับมา มีความหมายแอบแฝงทุกชิ้น ทุกอัน
ล้วนแล้วแต่ผูกมัดใจผม ไว้กับเฮีย
รวมทั้งคำถามของเฮียที่ รอคอยคำตอบจากผม
ให้ผมมีเวลาไตร่ตรอง
จนกว่าเฮียจะเอนทรานส์ติด
คำตอบที่จะมีให้ผมเลือกได้เพียงข้อเดียว
เฮียมี่หมุนรอบตัวผม
จนไม่มีช่องว่างให้หลุดรอด
ต่างคนต่างเฝ้ารอ
บรรเทาความคิดถึงจากความห่างไกล
ด้วยลายมือที่กลั่นมาจากใจ
เฮียเฝ้าหยอดคำหวาน ผ่านตัวอักษร
เจอกันโดยไม่คาดฝัน
เจอกันในเวลาที่เฮียสูญเสียบุพการี
ตอกย้ำคำถาม
อย่าลืมเลือน เฮียยังต้องการคำตอบ
แต่กลับจากไปด้วยความสงสัย
ในกิริยาเหินห่าง
ที่ไม่คาดว่าจะเกิดขึ้น
แม้เฮียจะหมุนรอบตัวผม ห่างออกไป
ผมกลับหมุนรอบตัวเฮีย
โดยไม่ต้องให้สมองสั่งการ
ประคับประคองผ่านช่วงเวลาเลวร้ายมาได้
ด้วยคำสอนเกินวัยของเจ๊นิด
พี่สาวที่เปรียบเสมือน แม่คนที่2
ชีวิตดำเนินต่อไปได้
แต่ในซอกหลืบส่วนลึกในใจ
ยังแอบบอกให้รอ
ม.4 ช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ
มรสุมลูกแรกพัดผ่านครอบครัว
ญาติพี่น้อง ยื่นมือมาช่วยเหลือ
ฟ้าหลังพายุฝน
ชีวิตความเป็นอยู่ดีขึ้น
พ่อกลับเข้ามามีบทบาทในชีวิต
แม้จะเป็นแค่วัตถุ สิ่งของ ทางกาย
เฮียกลับเข้ามาในวันที่ผมยังอ่อนแอ
มาพร้อมกับ
การตอกย้ำถึงความแตกต่าง
ไกลเกินเอื้อมมือถึง
ไกลกว่าเดิม
นิสิตแพทย์ อนาคตไกล
หากแต่
คนที่คิดว่าจากไปโดยไม่ลา
กลับทำให้ หัวใจพองฟู เต้นแรงขึ้นมาอีกครั้ง
เฮียไม่ลืมผม
ภาพบนฝาผนัง
รูปในกระเป๋าสตางค์
เป็นประจักษ์พยาน
จากไปอีกครั้ง
ทิ้งแหวนวงน้อย สื่อความนัย
โลกกลับมาสวยงาม
แล้วเฮียปานก็ก้าวเข้ามา
มาในวันที่ผมไม่เหลือที่ว่างให้ใคร
เฮียปานยอมหยุด แต่ไม่ยอมถอย
รอให้ผมหันกลับมามอง
ซึ่งไม่มีวันนั้นแน่นอน
รักทางไกล
แผลงฤทธิ์เดช
ระยะทาง ยังเป็นตัวการดังเดิม
ความไว้เนื้อเชื่อใจคลอนแคลน
ตอกย้ำ ความไม่แน่ใจ
ด้วยการมาเห็นภาพความสนิทสนม
ความหึงหวงเข้าครอบงำ
สติขาดผึง
เลือกที่จะจากไป
โดยไม่มีโอกาส
ได้อธิบาย

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ท้องฟ้ามืดครึ้ม
ลมพัดพาฝุ่นผง
เมฆฝนสีคล้ำลอยต่ำ

มาม่าชามโต
ไอร้อนกรุ่นกระจาย
สีสันจัดจ้าน
พร้อมเสริ์ฟ
ครับผม
