วันนี้มาช้าครับผม
งานยุ่งเล็กน้อยถึงปานกลาง
เริ่มพิมพ์ตอน4โมงเย็น
ผ่านไป 1 ชั่วโมง30นาที
"หมดเวลาแล้ว ผมคงต้องไป"
โทษทีนะครับ สั้นๆ ไม่ค่อยจุใจ
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
น่าจะเดากันถูกนะครับ เลือดกำเดาไหลอีกแย้ว
ไหนจะชื่อตอน
ไหนจะตัวการ์ตูน..อัน แสนจะเปิดเผย...อิอิ
ไปเสม็ด เข็ดแทบตาย 1
“เฮียมี่ เฮียมี่จริงๆด้วย”
กระโดดเหย็งๆอยู่ตรงหน้าด้วยความตื่นเต้นดีใจ
อยากโผเข้าไปกอดให้หายคิดถึง
แต่คนเดินตามหลังมาติดๆรั้งแขนไว้ได้ทัน
“มากไปๆ เกรงใจกันมั่ง”
เฮียปานกัดฟันกระซิบอยู่ข้างหู
“หึ หึ”
เฮียมี่ถอดแว่นกันแดดออกแล้วเหน็บไว้ที่ปกเสื้อ
ส่งสายตาเป็นประกายวิบวับ
กางแขนออกช้าๆ ยื่นมาหาตรงหน้า
สะบัดแขนจากการเกาะกุม
โถมเข้าหาอ้อมกอดที่คุ้นเคย ตามใจปรารถนา
ซุกหน้าขยี้ไปกับอกอุ่น สูดกลิ่นของเฮียไว้จนเต็มปอด
“คิดถึงอะ คิดถึง”
“คิดถึงมากกว่าครับ”
เสียงนุ่มๆตอบกลับมาให้ได้ยินกันสองคน
“เฮ๊ยๆ ได้ไง”
เฮียปานดึงแขนผมออกมา
“เอาไปเลยเฮีย ไม่ต้องมาหวีดหวานให้คนอื่นอิจฉา”
เฮียปานโยนเป้ผมแรงๆไปให้เฮียมี่
“เฮียมาได้ไงอะ ไหนว่าไม่ว่าง”
“ไม่ว่างก็ต้องว่างแล้วครับ”
เฮียมี่จับมือข้างหนึ่งของผมไว้ ยิ้มกรุ้มกริ่มทั้งตาทั้งปาก
แล้วปรายตาไปด้านหลังผม
“ไง ไม่เจอกันนาน หมอมี่”
เหลียวหลังไปมอง พี่โบ้เดินล้วงกระเป๋ากางเกงข้างหนึ่งเข้ามาใกล้
มั่นใจราวกับเยื้องย่างบนแคทวอล์ค
ยอมรับว่าสะดุดตาทั้งหน้าตาและบุคลิก
แต่...
ไม่เหลือที่ว่างในใจให้ใครทั้งนั้น
หันกลับมามอง เฮียมี่หน้าบึ้ง
“ก็เกือบดี ถ้าไม่มีใครมาวอแว”
เฮียมี่ยื่นมือข้างที่ว่างมาจับกับมือพี่โบ้ที่ส่งมาให้ก่อน
สัมผัสกันพอเป็นการรักษามารยาท
“แล้วนายมาทำ...”
พี่โบ้ถาม ทำไม่รู้ไม่ชี้กับท่าทีไม่พอใจของคนตรงหน้า
“มารับแฟน แมลงหวี่แมลงวันมันเยอะ”
เฮียมี่ชิงตอบก่อนจะถามจบประโยค
มือที่ปล่อยจากการทักทาย โอบหลวมๆอยู่ที่เอวผม
เฮียปานหัวเราะอย่างกลั้นไม่อยู่ ชี้หน้าผม
“ฮะ ฮะ ฮ่า เฮียมี่แกว่าเราเป็น...”
“ผมไม่ใช่อุนจินะ เฮ่ย”
ตอบโต้เฮียปานก่อนจะว่าผมเป็น..อุจจา....
ค้อนคนพูดไปที คนข้างๆไปอีกที
“เฮ้อ..ก็น่ารักน่าแกล้งแบบนี้ อย่าเผลอก็แล้วกัน ไปหล่ะ
ไปนะครับเบบี๋ ไอ้หมอเผลอแล้วเจอกัน ฮะ ฮะ ฮ่า”
ขยิบตาให้ผมโดยไม่แคร์ว่ามีคนจ้องจับผิดอยู่
แล้วเดินตัวปลิวจากไปอย่างสบายอารมณ์
แรงโอบที่เอวกระชับแน่นขึ้นจนรู้สึกถึงความคุกรุ่นที่กำลังจะตามมา
“เฮียปาน ผมไปก่อนนะครับ”
รีบยกมือไหว้เฮียปานที่แสยะยิ้มตามหลังพี่โบ้
“เฮีย เฮียมี่ไปกันเถอะ”
เขย่าแขนคนที่กำลังหงุดหงิด ส่งสายตาออดอ้อนเอาใจ
“หวัดดีเฮีย บ๊ายบายเบบี๋ ฮะ ฮะ ฮ่า”
“วู๊”
เฮียจะมาเพิ่มเชื้อไฟทำไมกานนนนนน
แอร์เย็นฉ่ำในรถ ไม่ทำให้คนขับผ่อนคลาย
กลิ่นใหม่ของรถในฝันไม่ทำให้ผมตื่นเต้น
บรรยากาศมาคุ
“เฮียครับ รถสวยจัง ช๊อบชอบ”
ทำหน้าน่ารัก ทำเสียงประจบ ไล้ปลายนิ้วไปที่แขนเสื้อของคนข้างๆ
“......”
“เนี่ย เบาะก็นุ๊มนุ่ม ขับก็นิ้มนิ่ม”
“......”
“คนขับก็ล้อหล่อ แก้มก็ห้อมหอม ฟอด ฟอด”
จัดไปสองทีติดที่แก้มซ้าย
แอบเห็นรอยยิ้มที่มุมปาก
ได้ผลๆ คิดสิแก ทำไงต่อ
“แถม...”
“ฮึ รู้ตัวใช่ไหมว่าทำอะไรผิด”
ชำเลืองมามอง แล้วเมินกลับไปมองถนนตรงหน้า
“แหะ แหะ ไม่มีอะไรน้า”
งานเข้าเต็มๆ
นั่งเงียบกันไป
ผมไม่พูด เฮียไม่พูด
ไหนๆเฮียก็อุตส่าห์มารับ ทั้งๆที่ไม่ว่าง
ลดทิฐิลงมา เพื่อคนที่เรารัก อีกสักนิดเถอะนะ
“เฮีย”
“หืม”
น้ำเสียงเฮียอ่อนลง นิมิตรหมายที่ดี
“ผมคิดถึงเฮีย”
รถชะลอตัว เบนเข้าจอดข้างทาง
“ครับ คิดถึงที่สุด”
ริมฝีปากสัมผัสกันแผ่วเบาในตอนแรก แล้วแปรเปลี่ยนเป็นเร่งเร้า เรียกร้อง
“แฮ่ก แฮก พอก่อน หายใจไม่ออก”
ดันหน้าเฮียออกไป สูดลมหายใจเข้าไปชดเชย
“ดีกันนะ ผมไม่ได้ทำอะไรผิด”
มองจ้องเข้าไปในตา สื่อความจริงใจออกมาให้เห็น
“ครับๆ เฮียแค่โมโหนิดหน่อย”
“โห แล้วถ้าโมโหเยอะไม่เอาผมตายเลยเหรอ”
“หึหึ ฟอด ฟอด”
หัวเราะในลำคอ แล้วยื่นหน้ามาสูดดมที่แก้มผม
“ไรอะ”
“เอากันไม่มีถึงตายหรอกครับ ไม่เชื่อจะลองพิสูจน์ดูก็ได้นะ ฮะ ฮะ”
“เฮ่ย หื่นจริง”
ทุบหน้าอกแกเบาๆ แก้เขิน
“ไม่เอาหล่ะ ไม่ทะเลาะแล้ว”
“ครับๆ รักกันๆ”
ตัดใจกับเรื่องหยุมหยิม กลับมาหวานชื่น
“รถใครอะ สวยจัง”
มองสำรวจ ลูบไล้ไปตามตัวรถ
“นี่ไง...เจ้าของ”
มองตามปลายนิ้วที่ชี้บอก
ตรงคอนโซลรถ
ตัวอักษรภาษาอังกฤษ
ติดแน่นเห็นเด่นชัด
โครเมี่ยมมันวาว
ส่องประกายเข้าตา
หัวใจเต้นแรงด้วยความตื้นตัน
ตัวอักษรที่เห็น
เต็มสองตา
M&N
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เก็บเกี่ยวความหวานกันก่อนครับ
หวานจนไม่เห็นเดือนเห็นตะวัน
ขอให้อ่านกันไป ยิ้มกันไป
เช็ดน้ำหมากกันด้วยนะครับ
ส่วนผมขอตัวออกไปหาซื้อ
มาม่า..สักโหล
อิอิ
เจอกันพรุ่งนี้ครับผม
หัวข้อ: รักจริงยิ่งกว่านิยาย ...Happy End......พฤติกรรมการกิน..ตอนต่อ (14/10/58) (อ่าน 633459 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก