เมียหลวง ตอน 4
หลังจากผมอาการดีขึ้นผมก็ไปเยี่ยมสมาร์ทเขามีอาการหงุดหงิดตลอดเวลาและมองผมด้วยสายตารังเกียจ เมื่อผมสบตากับเขาทำให้ผมโกรธ ผมกลับมาเก็บของที่เป็นสัญญาลักษณ์แทนใจของคนทั่งคู่ไปเผาทิ้งอย่างเฉยชา ตอนแรกผมกะจะให้เรื่องนี้มันจบไปเงียบๆ เพราะผมไม่อยากทำร้ายใครอีก แต่เมื่อเหตุการณ์มันลงเอยแบบนี้ ผมก็คงต้องทำ
แต่ถึงผมจะต้องทำ
มันจะไม่มีทางที่มือของผม จะเปื้อนเลือดเน่าๆของ ผู้หญิงเลวๆคนนั้นแน่ๆ
ไม่ต้องถึงตาย แต่แค่ตายทั่งเป็น
ผมมีอะไรๆสนุกๆเยอะแยะเลยนะ เชื่อผมไหม ?
เริ่มจากอะไรก่อนดี
ครืด! ครืด! ครืด!
~ถ้าวันหนึ่งฉันเลิกกับเขา แล้วเราจะมารักกันได้ไหม ถึงรู้ว่าผิด หัวใจก็สั่งให้ทำอย่างนี้~
ครืด! ครืด! ครืด!
-CAKE-
ผมมองชื่อหน้าจอก่อนกดรับด้วยรอยยิ้มเหี้ยม อะไรมันจะบังเอิญขนาดนี้
“คิดถึงพี่เหรอถึงโทรมา”
(หึ!หึ! ฉันแค่คิดว่าพี่คงมีปัญหาน่ะ)
“เธอนี้ ยังเซ้นส์แรงเหมือนเดิมเลยนะ”
(พอดี ฉันเบื่อๆเลยจะหาอะไรทำช่วงปิดเทอมนะ พี่มีอะไรให้ฉันช่วยไหมละ)
“มี พี่คิดว่าเธอเหมาะสมที่สุดกับงานนี้เลยละ”
(งั้นพี่นัดฉันมาเลยดีกว่า ฉันว่างานที่พี่ให้ฉันทำมันต้องสนุกแน่ๆเลยละ)
“สนุกสิ สนุกมากด้วย แล้วเธอยังจำพี่ไนท์ได้ไหมละ”
ผมพูดให้อีกฝ่ายกลับไปคิดก่อนที่จะกดตัดสายทันทีตามนิสัยแปลกๆของผม
สมายด์ แปลกว่า รอยยิ้ม หึ! รอยยิ้มเสแสร้งต่างหากละ ชอบใส่หน้ากากใช่ไหม มาวัดกันไหม ใครมันจะสวดหน้ากากได้เนียนกว่ากัน
ผมยิ้มกับของเล่นชิ้นใหม่แกะกล่องอย่างอารมณ์ดีเป็นพิเศษ วันนี้ผมแวะไปเยี่ยมสมาร์ท เขาดูดีกว่าตอนที่ฟื้นมากและดูท่าจะดูดีมากไปด้วย เพราะข้างเตียงเขามีเด็กผู้หญิงคนนั้นนั่งอยู่ ดูเธอค่อยเทคแคร์ สามีของผมอย่างดี ผมได้แต่มองอยู่ข้างนอกห้องอย่างเงียบๆ ดูการแสดงละครอย่างนึกสนุก เธอจะโกหกอะไรกับสมาร์ทอีกละ ผมชักอยากจะรู้แล้วละสิ
“พี่มาร์ทคะ พี่มาร์ทอย่าทำแบบนี้เลยนะคะ อย่าทำร้ายตัวเอง ถ้าไม่เห็นแก่ใคร ก็เห็นแก่มายด์บ้าง พี่รู้ไหมพอมายด์รู้ว่าพี่เข้าโรงบาลเพราะมายด์ มายด์ทำอะไรไม่ถูกเลย มายด์อยากจะมาหาพี่ต้องแต่ที่รู้ข่าว แต่นักกระเทยแก่นั้นมันกรีดกันไม่ให้มายด์เข้ามาหาพี่”
เด็กนั้นพูดด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้นแล้วซบหน้าลงบนอกของสมาร์ท
ผมมองดูด้วยความสมเพช อะไรจะแหลขนาดนั้น ผมไม่อยากพูดคำหยาบด้วยสิ ผมมองดูว่าสมาร์ทจะทำอะไรต่อ
“เหรอ คิดว่าจะหลอกพี่อีกนานไหม ระยะเวลาที่พี่กับมายด์คบกันมันไม่มีค่าเลยใช่ไหม เขามาก่อนพี่ใช่ไหม ไอ้พี่ไนท์นั้นนะ มันมาก่อนพี่ตลอด มายด์ทำให้พี่กลายเป็นไอ้หน้าโง่ที่คอยคบกับแฟนชาวแฟนใช่ไหม”
สามร์ทปัดแขนที่โอบกอดเขาออกอย่างแรง
“ไม่จริงคะ ฮื่อ แม่ของพี่ไนท์เขามีพระคุณกับครอบครัวมายด์ มายด์ต้องทดแทนบุญคุณของแม่พี่ไนท์เขา พ่อแม่ของมายด์เขาบังคับให้มายด์หมั้นกับพี่ไนท์ทั่งที่มายด์รักพี่มาร์ทมาก พี่เชื่อมายด์นะคะ”
ผมมองดูแล้ว ท่าทางสมาร์ทคงใจอ่อนและมันก็เป็นแบบที่ผมคิด สมาร์ทก็ยังคงเป็นสมาร์ท เขาเชื่อ
“จริงเหรอที่มายด์พูด มันจริงใช่ไหม พี่ขอโทษ พี่จะไม่ทำร้ายตัวเองอีกแล้ว เพื่อสมายด์นะ พี่สัญญา”
“พี่มาร์ท อีนั้น อีกระเทยแก่นั้น มันรู้เรื่องนี้ มันกะจะใช่เรื่องนี้ทำให้พี่มาร์ทโกรธมายด์ พี่มาร์ทต้องจัดการมันนะคะ”
ผมมองสามีของผม นี้เขาไม่เคยเชื่อผมเลยสักนิดทั่งที่ผมพูดความจริง แต่กับเด็กนั่นแม้จะพูดแต่เรื่องโกหกสมาร์ทก็พร้อมจะโง่เชื่อเสมอ
ตลก!
ผมก็อยากจะเลิกรักผู้ชายคนนี้นะ แต่ทำไงได้ผมรักเขาไปแล้ว ทั่งที่รู้ว่าต้องเจ็บ ต้องแลกด้วยอะไร ผมก็ยังยอม คุณว่าผมโง่ไหม
ผมยอมรับว่าผมอาจดูโง่
แต่ชีวิตของผมมันสั้น เมื่อผมเดินมาไกลขนาดนี้แล้ว ผมไม่ถอยกลับไปแล้วละ
ผมไม่ยอมเจ็บอยู่ฝ่ายเดียวหรอ ผมนะทำอะไรๆได้มากกว่าที่สองคนนั้นคิดไว้เยอะ
แผนการของผมอาจจะดูเสี่ยง ถ้ามันไม่เป็นไปตามที่ผมคำนวณ แต่มันจะคุ้มถ้ามันได้ผล
ผมเดินออกไปสงบสติอารมณ์ที่ห้องน้ำอย่างร้อนรุ่ม น้ำเย็นๆอาจจะทำให้อารมณ์ที่ร้อนของผมเย็นขึ้นได้
ผม มองดูใบหน้าที่ผมภูมิใจเสมอ แต่มันก็แค่หน้าของคนขี้แพ้ เหอะ ผมเคยคิดว่าจะไม่เสียใจที่บังคับให้เขามาอยู่กับผม
มันอาจจะดีกว่านี้ถ้าผม เลือกจะอยู่อย่างเงียบๆ แอบรักอย่างเงียบๆ ผมอาจไม่ต้องมานั่งทุกข์ขนาดนี้ แต่เพราะเวลาของผมมันเหลือน้อย ผมเลยเลือกที่จะเสี่ยง
ผมไม่เคยคิดว่าผมจะต้องเจ็บปวดขนาดนี้
แต่ก็นะผมเลือกเองนิจะมานั่งเสียใจตอนนี้มันสายไปแล้ว ผมควรหาอะไรสนุกๆทำสิ สนุกกับชีวิตคู่ที่ไม่มีความสุข เมื่อผมต้องทุกข์เขาก็จะสุขไม่ได้
ครืด! ครืด! ครืด!
~ถ้าวันหนึ่งฉันเลิกกับเขา แล้วเราจะมารักกันได้ไหม ถึงรู้ว่าผิด หัวใจก็สั่งให้ทำอย่างนี้~
ครืด! ครืด! ครืด!
-CAKE-
ผมมองกระจกสักพักก่อนที่จะกดรับโทรศัพท์
(พี่ ฉันรู้แล้วนะ เรื่องที่พี่บอกใบ้ฉันไว้นะ)
“รู้ว่า ?”
(หึหึ พี่นี้ก็ ทำเป็นสงสัย พี่รู้ฉันรู้ แค่นี้ละนะ เย็นๆฉันจะเริ่มงานเลยนะ พี่ก็อย่าลืมไปดูละ งานนี้สนุกแน่ๆเลย)
“พี่ก็หวังว่ามันคงจะสนุก ไม่งั้นงานคงกร่อยแย่”
ผมยิ้มได้อีกครั้ง ผมคิดว่าผมเป็นโรคจิตที่ชอบเห็นความทุกข์ของคนอื่นเป็นเรื่องสนุก แต่ก็นะผมเจ็บจนชินชา มันด้านไปหมด
ไม่รู้ว่าผมจะอยู่ได้อีกนานแค่ไหน แต่ผมสัญญากับทุกคนเลยนะว่าผมจะอยู่ดูความหายนะของคนทั่งคู่
ผมไม่ยอมเจ็บคนเดียวหรอ
ผมเป็นเมียหลวง
ผมว่าถึงเวลาที่ผมต้องทวงของๆผมมาแล้วละ
แล้วไงถ้าใครจะด่าจะว่า
แล้วไงที่ผมมาที่หลัง แล้วคิดจะแย่ง
ผมเป็นมนุษย์มีความเห็นแก่ตัว และผมก็ต้องได้ในสิ่งที่ผมอยากได้
แม้จะแลกด้วยลมหายใจสุดท้ายของผมก็ตามบางครั้งเราก็แค่แกล้งโง่ ทั่งที่จริงแล้วเรารู้ทุกอย่าง
ความรักก็เหมือนเหรียญ มันมีสองด้าน
ด้านสว่าง ก็อาจดูสวยงาม
ด้านมืด ก็อาจดูเห็นแก่ตัว และน่ารังเกียจ
แต่ทุกอย่างมีเหตุผลเสมอ
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นทุกคอมเม้นนะคะ
ในชีวิตจริงจะมีคนโง่เหมือนพี่มาร์ทไหมน้อ ?
หัวข้อ: ((เรื่องสั้น))เมียหลวง ตอนที่ 13 up 9 มิถุนายน 2562 (รักกันแค่ตอนหายใจก็พอ) (อ่าน 132460 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก