เมียหลวงตอนที่7
ควันบุหรี่จากๆสีขาวหม่น ลอยล่องออกจากปากของผม
ผมมองพวกมันที่ล่องลอยออกไปและจากหายไปกับสายลม
ผมใช่มือที่ว่างหยิบรูปคู่ของคนทั่งสองที่ตั่งอยู่มุมหนึ่งของหน้าต่างขึ้นมาดู
เหมาะสมกันดีนี้น่าสองคนนี้ ผู้ชายหน้าโง่กับ ผู้หญิงหน้าเงิน
ผมขยี้ก้นบุหรี่กับรูปคู่ของสองคนนั้นอย่างไม่ลังเล แล้วโยนรูปลงไปทางหน้าต่างอย่างไร้ค่า
ในเมื่อผมทำดีให้ก็แล้วยังไม่รักผมละก็ อย่ามาหาว่าผมใจร้ายก็แล้วกัน
ผมจะนั่งรอดูความพินาศของสมายด์ ผู้หญิงคนนี้ ผมอาจจะไม่ใจร้ายกับเธอมากนักถ้าเป็นเรื่องของสมาร์ทคนเดียว แต่เธอเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ทำให้เค้ก น้องสาวร่วมโลกของผมต้องสูญเสียทุกอย่าง ๆ ผมเคยคิดให้อภัยเธอถ้าเธอจะหยุดอยู่แค่ที่พี่ไนท์ แต่ตอนนี้ผมคงต้องคิดบัญชีทบต้นทบดอกกับผู้หญิงสารเลวคนนี้เสียแล้วละครับ
“พี่เกมส์!”
ผมหันไปมองตามเสียง ยัยตัวดีนี้เอง หอบของมาอย่างกับอีบ้าหอบฟาง
“พาตัวเล็กมาด้วยเหรอเค้ก”
เค้กว่างของที่ถือมาแล้วกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น
“ต้องพามาด้วยสิพี่ วันนี้พี่โค้กต้องไปดูสมานใหม่นะ”
ผมมองหน้าเด็กชายวัย ขวบเศษที่กอดเค้กผู้เป็นแม่ของเขาแน่นหลานชายของผมครับ พ่อของเขาแฟนของเค้กเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุเมาแล้วขับ แต่ไม่สามารถจับคนขับได้ เพราะคนขับเป็นลูกคนมีเงิน ไม่ต้องเดาให้เหนื่อยกันหรอนะครับว่าคนนั้นเป็นใคร สมายด์ไงครับ ผู้หญิงคนนี้ทำให้ทำให้หลานชายผมไม่มีพ่อ ทั่งทีแม็กกลับตัวกลับใจมาช่วยพ่อแม่ทำมาหากินหลังจากที่เขาต้องออกจากโรงเรียนเพราะทำผู้หญิงท้อง จากเด็กผู้ชายที่ไม่เอาไหน พยายามจะเก็บเงินไว้ให้ลูกใช้ในตอนโต แต่เพราะผู้หญิงคนนั้น ทุกเรื่องเกิดขึ้นก็เพราะผู้หญิงสารเลวคนนั้น
“อุ่ง อุ่ง”
เสียงเล็กของน้องเครปที่เรียกผมทำให้ผมต้องให้หันยิ้มแล้วรับแกมาจากแม่
“หนังจังเลยไอ้ตัวเล็ก”
ผมอุ้มแล้วชูร่างเล็กๆที่น้ำหนักไม่เล็กตามขนาดขึ้นแล้วหมุนไปหมุนมาทำให้ เจ้าหมูอ้วนเครปหัวเราะชอบใจได้
“จะไม่หนักได้ไงละพี่เกมส์ ก็ลุงของแกเล่นขนของมาบำรุงยังกลับกลัวว่าเค้กจะเลี้ยงหลานเขาอดๆอยากๆ”
ผมอดหัวเราะขำกับเสียงบ่นกระปอดกระแปดของเค้กไม่ได้
“ไอ้สมาร์ท เอ้ย! เอ่อ พี่สมาร์ทเขายังไม่กลับมาอีกเหรอค่ะ เห็นหลายไปเกือบอาทิตย์แล้ว”
นั้นสินะ สมาร์ทหายไปไหน เขาหายออกจากบ้านไปต้องแต่วันนั้น เขาก็ไม่ได้กลับมาที่บ้านนี้อีกเลย ในห้วงความคิดผมก็ยังคงเป็นห่วงเขาอยู่ สมาร์ทเขาก็เป็นคนน่าสงสาร
สมาร์ทเกิดในครอบครัวที่มีฐานะดี เขามีพร้อมทุกอย่าง แต่ในวันหนึ่งเขาสูญเสียไปหมดเพราะพ่อของเขาถูกโกง จากคนที่เคยมี กลับต้องมาสูญเสียทุกอย่างไป ผมรู้สิ่งสุดท้ายที่สมาร์ทใช่เป็นที่ยึดเหนียวจิตใจก็คือคนรัก แต่เขาคงไม่คิดหรอว่าสุดท้ายแล้วคนรักของเขาก็กำลังจะตีตัวออกห่างเหมือนกัน
ในเมื่อเขาไม่รู้ก็โง่ต่อไปเถอะ เพราะผมเหนื่อยเกินทนแล้ว ผมไม่มีเวลาพอจะสอนให้ควายที่เคยกินแต่หญ้าหันกลับมารับประทานข้าวได้ ผมไม่เก่งขนาดนั้น
เรื่องของสมาร์ทตอนนี้ผมขอไม่คิดถึงผมขอจัดการผู้หญิงต้นเรื่องคนนั้นก่อน ผมจะทำให้เธอไม่เหลืออะไรเลย เหมือนที่เค้กเคยสูญเสียทุกอย่าง แล้วก็เจ็บปวดอย่างถึงที่สุดเหมือนผม
ครืด! ครืด! ครืด!
~ถ้าวันหนึ่งฉันเลิกกับเขา แล้วเราจะมารักกันได้ไหม ถึงรู้ว่าผิด หัวใจก็สั่งให้ทำอย่างนี้~
ครืด! ครืด! ครืด!
-P’NIGHT-
“สวัสดีครับพี่”
“เกมส์ เกมส์รู้เรื่องทุกอย่างใช่ไหม รู้ใช่ไหมว่าเค้กอยู่ที่ไหน”
เสียงปลายสายทำให้ผมยิ้มเหี้ยม บทอะไรมันจะง่าย มันก็ง่ายจนผมแปลกใจเลยนะครับ
“เรื่องอะไรเหรอครับพี่ไนท์ นี้ผมงงไปหมดแล้ว”
ผมแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องในสิ่งที่พี่ไนท์พยายามตะพูดถึง
“เกมส์ พี่ขอละ พี่รู้เรื่องที่พี่เคยทำไว้มันผิด พี่พร้อมและยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เขากลับ”
“แต่ตอนนี้พี่ก็พี่คู่หมั้นอยู่แล้วนี้ครับ จะให้น้องผมไปอยู่ในถานะอะไรล่ะครับ แล้วอีกอย่างพี่ไนท์รับได้เหรอครับที่เค้กมีลูกติด”
“เกมส์ พี่จะยกเลิกงานหมั้น พี่ไม่เคยรังเกียจเรื่องน้องเครปเลยนะ พี่เอ็นดูเขา พี่รักเขาเหมือนลูกของพี่ ขอแค่เกมส์พาเขากลับมาพาพี่ พี่ยอมทุกอย่าง พี่ขอร้องละเกมส์”
บ้างครั่งอดีตมันก็สอนให้เราจดจำ แล้วเติบโตขึ้น แต่บ้างครั่งอดีตก็ทำร้ายเรา แล้วฉุดรั้งเราให้เดินถอยหลัง
ผมไม่ได้หายไปไหนนะครับ ผมคิดไม่ออกแต่งไม่ไปก็แอบอ่านคอมเม้น เพื่อนๆทุกคน
แฮ่ะๆ ผมจะพยายามปั่นให้นะครับ ตอนนี้อาจดูสั่นไปนะครับ แค่ 60 %ครับ อีก 40จะรีบมาต่อให้เลยครับ
หัวข้อ: ((เรื่องสั้น))เมียหลวง ตอนที่ 13 up 9 มิถุนายน 2562 (รักกันแค่ตอนหายใจก็พอ) (อ่าน 132464 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก