หัวข้อ: ยังเบลอ... [Ch.13 : จบแบบหวานๆ][p.60][290316]

[cavalli]

 

[ka[ze]na]

ดีงาม...

[sweetbasil]

คุยกันนะอย่าคิดไปเองนะคุณนภ

[●GreenTEA●]

คุณนภคิดไปไกลเลย

[mild-dy]

 

[บูมเบส]

อีผัวไม่ได้เรื่องกลับบ้านได้แล้ว

[why yyy]

ขอบคุณ

[GintoniC]

จะสงสารใครดี 5555 คุณนภต์ก็กลัวสามีจะเบื่อน้ำพริกถ้วยเก่า(ที่ยิ่งเก่ายิ่งแซ่บ) อิตฤณก็กลัวจะโดนเมียทิ้ง(สมควรโดนด้วยประการทั้งปวง) //

[=นีรนาคา=]

คุณนภอย่าเพิ่งคิดไปไกลค่ะ กลับมาก่อนค่าาาาาาาาาาา

[nunda]

โถๆๆๆๆ แต่ละคน

[natsikijang]

อร๊าย   คุณนพกำลังคิดไปเอง  พฤติกรรมของพี่ตฤณก็ชวนน่าสงสัยจริงๆนะ  คราวนี้จะเป็นไงล่ะเนี่ย ลุ้นๆๆ

[newone]

สงสารคุณนภอ่าาาาาาาาาาา นอยไปใหญ่โตร้าวววววววว คิดมากเดี๋ยวผมบางนะคะ ถามคุณตฤนเลยคร่า
อีตาคุณตฤนนี่ก็ไม่มีตรงกลางเลยทีเดียว บทจะให้แฟนพักก็ให้พักยาวเกิน นานไป น๊านนนนนาน นานจนผิดสังเกตอ่า
ดูดิ๊ คิดมากใหญ่แล้ว รีบกลับบ้านเลยข่ะ กลับไปรีดพิษกันเดี๋ยวนี้

[▶August5th◀]

คือ เพิ่งเข้ามาอ่าน แบบเห้ย ชอบมาก อ่านรวดเดียวจบภาคเลย

สนุกตั้งแต่ตอนแรกถึงตอนสุดท้ายเลยครับ
ขำมากๆๆ ชอบพี่ตฤณกับพ้องเพื่อนมาก คุณเลขาของหัวหน้าก็ตลกอะ จิันกระจาย
คือโผล่มาฉากไหน ก็ฮาตลอดอะ

จะติดตามต่อไปเรื่อยๆนะ เดี๋ยวตามอ่านภาคยังเบลออีก

[dekying kukkig]

อ๋าวววว ไปกันใหญ่แล้วววว   

[huskyhund]

Chapter 5


ภายในห้องทำงานผู้จัดการแผนกวิศวกรรมเครือข่าย ชั้นสิบสาม

“คุณนภเกตน์มีอะไรให้หลินรับใช้เหรอคะ ตาย! คุณนภเกตน์คะ! หน้าซีดมากเลยค่ะ จะเป็นลมรึเปล่าคะ” เลขาสาวลุกขึ้นหวีดร้อง

“ฮะ!? เปล่า...”

“หลินจะต้องเรียกรถพยาบาล!”

ผู้เป็นนายรีบยกมือขึ้นห้าม “เดี๋ยวๆ คุณหลิน ผมไม่ได้เป็นอะไร!” เขาคว้าแขนของเธอไว้ไม่ให้วิ่งไปหยิบโทรศัพท์ “ผมไม่เป็นอะไรจริงๆ นั่งก่อนๆ”

“อ่า ค่ะๆ” เมื่อเจ้านายยืนยันเป็นมั่นเป็นเหมาะ เธอจึงยอมนั่งลงอีกครั้ง

“คือ... คุณหลินมีแฟนอยู่รึเปล่า”

“ว้าย! คุณนภเกตน์จะจีบหลินเหรอคะ” เลขาสาวตีแขนเจ้านายของเธอเบาๆ จะให้เธอตอบไปว่า... หลินเป็นสาววายค่ะ ไม่สนผู้ชายไว้ให้ตัวเอง แต่อยากให้ผู้ชายได้กัน... เธอก็เกรงใจเจ้านายจริงๆ

นภเกตน์ยิ้มเจื่อนๆ “เปล่าครับ คือ... หลานน้องชายของเพื่อนของญาติของน้องสาวของอาผม เอ้อ... เขามีปัญหากับแฟน แล้วมาปรึกษาผม แต่ผม... อ่า... ไม่รู้จะให้คำปรึกษาว่ายังไงดี”

“ปรึกษากันซับซ้อนหลายชั้นจังเลยค่ะคุณนภเกตน์”

“คือ... เขาบอกว่า แฟนที่อยู่ด้วยกัน มีทีท่าแปลกๆ”

ผู้เป็นนายยังพูดไม่ทันจบ หลินก็ลุกขึ้นใส่อารมณ์เต็มที่อีกแล้ว ไม่รู้ว่าเธอไปดื่มกระทิงแดงมาเป็นลังมาหรือย่างไร “มีกิ๊กแน่ๆ ค่ะ! ถ้าให้หลินเดา กลับบ้านดึก แล้วไม่ยอมทำการบ้านด้วยใช่มั้ยคะ!”

ดวงตากลมเบิกโพลง คำพูดของเลขาสาวแทงเข้าตรงกลางหัวใจฉึกใหญ่ๆ “มีกิ๊ก!”

“ผู้ชายน่ะ ก็เป็นซะแบบนี้แหละค่ะคุณนภเกตน์! อันนี้หลินดูจากพี่ๆ วิศวะลูกน้องคุณนภเกตน์นั่นแหละค่ะ ชอบเที่ยวกลางคืน หลีหญิง เที่ยวอาบนวด คบแฟนทีหลายๆ คน!” หลินใส่อารมณ์เข้าไปแบบไม่ยั้ง

ใบหน้าสวยหวานซีดเป็นกระดาษ “ละ... ลูกน้องผม...”

เลขาสาวปล่อยให้เจ้านายของเธอนั่งมึนอยู่ชั่วครู่ จากนั้นจึงเดินไปหยิบโทรศัพท์มือถือแบบสมาร์ตโฟนมาส่งให้กับเขา “คุณนภเกตน์ดูนี่ค่ะ นี่เพจพ่อบ้านใจกล้า บอกให้เพื่อนคุณนภเกตน์เข้ามาส่องเพจนี้บ่อยๆ นะคะ จะได้ทันเล่ห์เหลี่ยมพ่อบ้านค่ะ!”

“ขอบใจ” เสียงของผู้เป็นนายเบาหวิว

“หลินจะเอาใจช่วยหลานน้องชายของเพื่อนของญาติของน้องสาวของอาของคุณนภเกตน์นะคะ”

นภเกตน์หลุบตาลงต่ำพร้อมพยักหน้าหงึกหงัก “อืม คุณหลินออกไปทำงานต่อได้แล้วล่ะ ขอโทษที่รบกวนเวลางานนะ”

“ไม่เป็นไรค่า คุณนภเกตน์เรียกใช้หลินได้ตลอดนะคะ”

เมื่อเลขาสาวถอยออกไปแล้ว ร่างโปร่งจึงจัดการหยิบแล็ปท็อปของตนเองมาเปิดดูเพจที่อีกฝ่ายแนะนำมาอย่างตั้งอกตั้งใจ
แต่สักพักก็มีเสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น

นภเกตน์รีบกดปิดหน้าหน้าต่าง “เข้ามา อ้าว คุณธนากร...”

“สวัสดีครับคุณนภเกตน์ ผมเอามื้อเย็นมาส่งครับ ไอ้ตฤณมันฝากมา” ธนากรวางถุงใส่กล่องข้าวหน้าเป็ดจากภัตตาคารสุดหรูลงบนโต๊ะตรงหน้าร่างโปร่ง “คุณนภต้องทานให้หมดนะครับ แล้วรีบเข้านอนแต่หัวค่ำ จะได้แข็งแรงๆ”

“อะ... ขอบใจ” ดวงตากลมใสจ้องมองถุงใส่อาหาร หัวใจแช่มชื่นขึ้นมานิดหน่อย เมื่อได้รับรู้ถึงความเป็นห่วงเป็นใยของคนรัก

ธนากรวางกองแฟ้มเอกสารของตนลงบนโต๊ะ แล้วถือวิสาสะนั่งลงบนโซฟาเคียงข้างเจ้าของห้อง “คุณนภเกตน์ดูเครียดๆ ช่วงนี้งานยุ่งสินะครับ”

“ก็งานยุ่งนิดหน่อยน่ะครับ แต่คงไม่เท่าคุณธนากร คุณตฤณกับพวกวิศวกรในแผนกหรอก”

“วันนี้ไอ้ตฤณคงจะอยู่ไซต์ถึงสี่ทุ่ม ต้องรอประสานงานกับบริษัทซอฟต์แวร์ที่เมกาอะครับ”

“อืม” นภเกตน์พยักหน้าหงึกหงัก สายตาเคลื่อนไปอยู่ที่ถุงใส่กล่องอาหาร ซึ่งทำให้นึกขึ้นมาได้ “จริงสิ คุณธนากรเป็นเพื่อนกับคุณตฤณมานาน พอจะรู้มั้ยว่าคุณตฤณชอบกินอะไรเป็นพิเศษ”

“ไอ้ตฤณน่ะเหรอครับ เอ... ผมก็ไม่แน่ใจนะครับ”

“เป็ด ไก่ หรือกุ้ง อาหารไทยหรืออาหารฝรั่ง อะไรแบบนี้น่ะ”

“คือว่าตั้งแต่รู้จักกันมา ผมก็เห็นมันแดก เอ๊ย กินหมดทุกอย่างที่ขวางหน้าเลยนะครับ มันไม่ค่อยเลือกอาหารหรอก” ...ยกเว้นช่วงหลังๆ มานี่ ที่คุณนภเกตน์เลี้ยงมันดีจนเสียคนนี่แหละ ประโยคท้ายนี้ธนากรได้แต่คิดอยู่ในใจเท่านั้น

“งั้นเหรอ”

“สมัยเรียนด้วยกัน มันเคยทำสถิติกินข้าวกับไข่ต้มสิบวันรวดด้วยนะครับ พอผมถามมันว่าไม่เบื่อเหรอ มันก็ตอบว่ามันเฉยๆ ยังกินได้อีกสิบวันติดๆ”

“ถ้างั้น คุณตฤณไม่ชอบกินอะไรบ้างรึเปล่า” นภเกตน์สัมภาษณ์ต่อ

ธนากรขมวดคิ้วครุ่นคิดอยู่นาน หากก็ไม่ได้คำตอบ “ผมก็ยังไม่เคยเห็นมันไม่กินอะไรเลยนะครับ”

“อืม” คนถามถอนหายใจเบาๆ ท่าทางถามไปก็จะไม่ได้เรื่องอะไร เขาจึงชวนเปลี่ยนเรื่องคุย “ว่าแต่มหาลัยที่ไปทำงานนี่ คุณตฤณกับคุณธนากรเคยเรียนมาด้วยกันใช่มั้ย”

“ใช่ครับ สี่ปีที่ต้องทนอยู่กับมัน ตากแดดตากฝนด้วยกันจนตัวดำเลย มหาลัยเราอยู่ริมทะเลน่ะครับ เวลาเรียนก็เรียน เวลาเมาก็เมา หอบเหล้าไปดื่มกันอยู่ริมหาด แต่จะว่าไป ตอนนั้นพวกผมก็บ้ากิจกรรมเหมือนกันนะครับ ไอ้ตฤณน่ะ มันเคยเป็นประธานรุ่นมาก่อนด้วยนา” ธนากรพูดกลั้วหัวเราะ หากเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายนั่งฟังตาใสแจ๋วจึงลองถามดูบ้าง “คุณนภเกตน์อยากไปดูไซต์งานบ้างมั้ยล่ะครับ”

“อือ... ก็น่าสนใจดีนะ”

“จะไปวันไหนก็บอกผมนะครับ เดี๋ยวผมมารับ ไอ้ตฤณมันคงดีใจน่าดูเลย มันจะได้มีแรงทำงาน” ธนากรยิ้มกว้าง จากนั้นก็ชวนร่างโปร่งพูดคุยต่อไปอีกเล็กน้อย เขาตั้งใจจะแวะมาดูแลคนรักของเพื่อนตามที่อีกฝ่ายสั่งมา พอหมดหน้าที่แล้วก็บอกลา หันไปรวบเก็บแฟ้มเอกสารพลางลุกขึ้นพรวด

แผ่นดีวีดีในแฟ้มเอกสารร่วงตุ้บลงบนโต๊ะตรงหน้าเจ้าของห้อง นภเกตน์เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย พร้อมกับเอื้อมมือไปหยิบแผ่นดีวีดีมาเพื่อจะส่งคืนให้เจ้าของ ทว่าภาพบนปกทำให้เขาชะงักค้าง

“อื้อหือ...”

บนปกนั้นเป็นภาพของหญิงสาวอกอึ๋ม อยู่ในชุดยูคาตะที่แหวกกว้างตั้งแต่คอยาวไปจนถึงข้อขา เผยให้เห็นชั้นในตัวจิ๋วที่บางเฉียบจนเห็นทะลุไปถึงไหนต่อไหน แสดงสีหน้ากับท่าทางยั่วเย้าสุดแสนจะหมิ่นเหม่ เธอนั่งอยู่บนตักของชายหนุ่มที่ร่างกายเปลือยเปล่า เบื้องหลังมีบ่อน้ำร้อนควันโขมง

ใบหน้าของคนที่ถือปกนั้นอยู่ในมือเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ

“หวา! ขอโทษครับคุณนภเกตน์!” ธนากรรีบดึงกลับคืน แต่มือขาวนี่สิ หนีบปกไว้แน่นอย่างกับติดกาว “คุณนภเกตน์คร้าบ!”

“อะ... เอ่อ นี่ครับ” ร่างโปร่งส่งคืนให้อีกฝ่ายในที่สุด

ผู้มาเยือนหรี่ตามอง ก่อนจะนั่งลงบนโซฟาชิดกับเจ้าของห้อง แล้วกระซิบกระซาบ “คุณนภเกตน์ อยากดูเหรอครับ ผมให้ยืมก็ได้นะ เรื่องนี้ชื่อคืนเร่าร้อนที่ออนเซน แซ่บมั่กๆ”

ศีรษะเล็กส่ายไปมารัวๆ “เปล่า”

“ไม่ต้องเขินหรอกครับ”

“ผมไม่ได้อยากดู” นภเกตน์ตอบเสียงเข้ม แต่แล้วก็แผ่วลง “แค่คิดว่าคนทั่วไปก็คงชอบดูแบบนี้กัน”

“คุณนภเกตน์ไม่ลองบ้างล่ะครับ”

“ผมเคยดูแล้ว มันก็เหมือนๆ กันทุกเรื่องแหละ”

“ไม่ใช่ๆ ครับ ผมหมายถึง ลองทำแบบในเอวีบ้างต่างหาก”

“ฮะ!?” ร่างโปร่งบางเงยหน้าขึ้นประสานสายตากับคนพูด “คุณธนากรหมายความว่ายังไง”

“ผมว่าถ้าคุณนภเกตน์ลองแกล้งยั่วไอ้ตฤณบ้าง มีหวังมันดีใจจนอกแตกตายแน่”

ใบหน้าหวานซับสีเลือด “คุณธนากร!”

“แหม ถึงขนาดนี้แล้ว ไม่ต้องอายผมแล้วครับคุณนภเกตน์” พอเห็นว่านภเกตน์หน้าแดงเป็นลูกตำลึงก็ยิ่งทำให้อยากรู้สึกแกล้ง “ลองใส่เสื้อผ้าเซ็กซี่ เปิดปิดเป็นปล้องๆ พูดอ้อนๆ ยั่วๆ แต่ทำหน้าอินโนเซนต์อะไรแบบนี้ ไอ้ตฤณมันมีหวังสยบแทบเท้าคุณนภเกตน์แน่ๆ ไม่เชื่อลองดูสิครับ”

“อะ เอ่อ...” ...แต่งตัวเป็นปล้องๆ เป็นยังไงเนี่ย?

“ผมไปล่ะ จะกลับพัทยาคืนนี้เลยน่ะครับ บอกไอ้ตฤณพรุ่งนี้มาสายหน่อยก็ได้ เดี๋ยวตอนเช้าผมดูลูกน้องให้นะ” ธนากรพูดพร้อมกับขยิบตาให้อีกฝ่าย

“คุณธนากร!” นถเกตน์ร้องเสียงหลง เขาอายจนแทบจะยกโซฟาทุ่มแล้วนะ

ธนากรหัวเราะเสียงดังลั่น แล้วสาวเท้าเดินออกจากห้องไป


ค่ำคืนแห่งการครุ่นคิดนั้น นภเกตน์นั่งแช่อยู่ในอ่างอาบน้ำภายในห้องพักของตน แช่นานเสียจนนิ้วเริ่มจะเปื่อย เขาก็ยังไม่รู้ว่าจะทำแบบที่ธนากรแนะนำอย่างไรดี

ชุดเป็นปล้องๆ เขามีซะที่ไหนกัน แล้วชุดแบบไหนถึงเรียกว่าเซ็กซี่กันล่ะ

สุดท้ายก็ออกมาจากห้องน้ำ สวมชุดนอนและเดินมาล้มตัวลงนอนบนเตียงทั้งยังไม่ได้ไอเดียอะไร

“อืม...” มือขาวหยิบโทรศัพท์มือถือมากดหาข้อมูลจากเสิร์ชเอนจิ้น แล้วเพ่งอ่านไปด้วยสีหน้าเคร่งเครียด เพราะชุดแต่ละชุดที่ปรากฏบนหน้าจอ ไม่ว่าจะเป็นชุดหนัง ชุดลายตาข่าย มีขนฟูฟ่อง หรือชุดที่บางเบาแทบไม่ปิดบังอะไร คงไม่เหมาะกับเขาสักเท่าไหร่ ผู้ชายทั้งแท่งแบบนี้ จะมีอะไรน่าดูกัน

เมื่อเห็นว่าไม่ได้การ เขาก็จำเป็นต้องปรึกษาขงเบ้งส่วนตัว นิ้วเรียวกดเบอร์โทรศัพท์ไปอย่างว่องไว ไม่นานคนที่เขาโทรไปหาก็รับสายด้วยเสียงใสแจ๋ว

“ว้าย! เกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย นภถึงโทรมาหานีนี่ได้ มีใครตายรึเปล่า!”

“ทำไมนภต้องรอให้มีใครตายก่อนถึงค่อยโทรหานีนี่ด้วยล่ะ” นภเกตน์ดุน้องสาวเสียงเข้ม “แค่อยากปรึกษาอะไรนิดหน่อย...”

“ตาตฤณทำอะไรอีกล่ะ” ปลายสายเอ่ยอย่างรู้ทัน

“คุณตฤณไม่เกี่ยวสักหน่อย” ปากปฏิเสธออกไปไวกว่าความคิด เขาจึงรีบแก้คำพูดใหม่ “...ก็เกี่ยวนิดหน่อย”

นี่นี่หัวเราะเสียงดัง “ทำไมเหรอนภ มีอะไร”

“คือ... ช่วยบอกนภหน่อยว่าชุดแบบไหนที่... ดูแล้ว... อืม... เอ่อ... อ่า...” ร่างโปร่งอ้ำอึ้ง เพราะไม่กล้าพูดออกไปตรงๆ

“ชุดแบบไหน?” หญิงสาวทวนคำถามอย่างงงๆ

“เอ้อ... แบบหวิวๆ”

“จะเอาไปใส่ตอนไหน”

“กลางคืน”

“อ่อ...” นีนี่หยุดคิดชั่วครู่ ก่อนจะเสนอความคิด “นภมีเสื้อผ้าของตาบื้อนั่นอยู่ในห้องบ้างมั้ย”

“อือ มี”

“ก็เอาเสื้อผ้าตาบื้อนั่นแหละมาใส่”

“หา! จะดีเหรอ”

“ดีสิ ใส่เสื้อผ้าแฟนนี่แหละ ของขึ้นที่สุดแล้วนภ”

ใบหน้าน่ารักซับสีเลือด “ของขึ้น!”

“แล้วได้ผลมั้ยก็รายงานนีนี่ด้วยนะ” พูดจบเธอก็วางสายไปพร้อมกับเสียงหัวเราะคิกคัก


ร่างโปร่งเดินไปยืนหน้าตู้เสื้อผ้า ซึ่งมีเสื้อผ้าของตฤณทั้งที่วางกองไว้และแขวนอยู่บนราวกับเสื้อผ้าของเขา ส่วนใหญ่ก็มีแต่เสื้อเชิ้ตสำหรับใส่ไปทำงาน ส่วนกางเกง... ก็มียีนส์ กับกางเกงสแล็ก แล้วก็...

มือขาวเอื้อมไปหยิบกางเกงบ็อกเซอร์ออกมาหนึ่งตัว แล้วเลือกเอาเสื้อเชิ้ตของตฤณมาอีกตัว “แบบนี้จะทำให้ของขึ้นได้เหรอเนี่ย” ชายหนุ่มพึมพำพลางชำเลืองมองนาฬิกา

คงต้องลองดู ขอแค่ตฤณไม่หัวเราะใส่เขาก็พอ



บนท้องถนนในยามใกล้เที่ยงคืน ตฤณขับรถยนต์คันที่บริษัทเช่ามาให้มุ่งเข้าสู่ย่านสาธร แล้วตรงเข้าไปจอดในลานจอดรถของบริษัท จากนั้นก็กึ่งเดินกึ่งวิ่งไปยังคอนโดมิเนียมที่อยู่ใกล้ๆ กัน มือข้างหนึ่งถือถุงใส่อาหารที่เขานำมาไว้เป็นอาหารเช้าสำหรับตัวเองและคนรัก บนแขนอีกข้างพาดเสื้อสูทไว้

ใบหน้าหล่อเหลาเงยขึ้นมองไปยังห้องพักของร่างโปร่ง ตอนนี้ก็เที่ยงคืนแล้ว เขาเองก็ส่งเมสเสจไปบอกกับอีกฝ่ายไว้แล้วด้วยว่าให้นอนไปก่อน ถ้าเช่นนั้นนภเกตน์ก็คงจะหลับไปแล้วล่ะมั้ง

ตฤณถอนหายใจหนักๆ ทำงานเหนื่อยจนหื่นหดมาหลายวัน แต่เขาก็คิดว่าดีเหมือนกัน เพราะถ้าขืนหื่นทุกวัน คุณนภของเขาต้องย่ำแย่แน่ๆ ชาตินี้คงลบคำครหาของธนากรไม่ได้


“เฮ้อ... คิดถึงคุณนภชะมัดเลย”


TBC~*


น้องนภจะยั่วพี่ตฤณสำเร็จมั้ย ผชเรื่องนี้จะได้กันสักทีรึเปล่า ขอให้ติดตามต่อปีหน้านะคะ 5555555

Happy New Year 2016 นักอ่านล่วงหน้าทุกคนเลยค่ะ จุ๊บๆ

ปล. พี่แหลมกับคะน้าดูหนังโป๊เรื่องเดียวกันเลยอะ มีใครเคยดูเรื่องนี้บ้างมั้ยคะ กร๊าก

[tartar]

งือออออออออออออเมื่อไหร่จะปีหน้าละเนี่ยลุ้นๆ รออยู่นะค่ะ

[haemin]

  พี่ตฤนค้างรึเปล่าไม่รู้ แต่ป้านะค้างแน่ๆๆ

[Memindbucker]

คุณนภน่ารักอีกแล้ววว
 คู่นี้ต้องเปิดใจคุยกันเยอะๆหน่อยนะ ไม่งั้นจะเข้าใจกันคนละทิศละทางทั้งๆที่รักกันขนาดนี้
ปีหน้าหวังว่าจะพบncนะคะะะ

[why yyy]

ขอบคุณ

[bevobova]

แผ่นเดียวสืบทอดต่อกันมารึเปล่าหนังเรื่องนี้ 555555

จะยั่วขึ้นไหมน้อคุณนภ    แต่ก็น้องก็ของให้ยั่วขึ้นซะทีเนอะ  อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยย 

[sweetbasil]

อิจฉาตาทิ่มจริงๆๆมีเมียดีแบบคุณนภ

[twinmonkey0311]

รอตอนต่อไปนะคะ

[FollowingTK]

แงงงงงงงงงงงง้ จะหาแฟนอย่างคุณนภได้ที่หนายยยย  น่ารักน่าฟัดเหลือเกินนนนน ฮืออออ
เอาใจก็เก่ง ใส่ใจแฟน(บื้อๆ) แงงงงง้ น่ารักเกินบรรยายยยยย 
คือบับ คุณนภทำตัวน่ารักขนาดนี้ ถ้าคืนนี้ตฤณตบะยังไม่แตกนะ!!! ขอให้หนอนน้อยใช้การไม่ได้ไปเลยยย!!!!!!
คุณนภน่ารักน่าฟัดขนาดนี้ >_______<
ชอบตอน "ยกเว้นช่วงหลังๆ มานี่ ที่คุณนภเกตน์เลี้ยงมันดีจนเสียคนนี่แหละ ประโยคท้ายนี้ธนากรได้แต่คิดอยู่ในใจเท่านั้น" 55555
อ่านประโยคนี้แล้วรู้สึกเอ็นดู เหมือนคุณนภเลี้ยงลูกเสียคน กร้ากกกกก กลายเป็นคนเลือกกิน 555555 น่าร้ากกกกกก
อ่านแล้วรู้สึกเลยว่าคุณนภเลือกสิ่งที่ดีที่สุดที่หาได้ให้ตฤณตลอดตลอดดดดด  งือออออ
ตฤณก็บื้อได้น่ารักมากๆ >____<
อยากอ่านต่อแว้วอ่ะ ไม่อยากให้คุณนภแต่งตัวเก้อนะคะ ตฤณช่วยทำการบ้านด้วย!!!!!!!
ขอบคุณมากๆๆๆๆนะคะ จะรออ่านตอนหน้าน้าาาา >______<

[mooping-7]

  ขอให้แผนยั่วของน้องนถสำเร็จที่เถอะ 

[malula]

รอลุ้นว่าคุณนภจะยั่วตฤณสำเร็จหรือไม่

[Bellze12]

คุณนภสู้ๆ
เอาใจช่วยให้ยั่วสำเร็จ
ตฤณก็เลิกคิดตามที่ธนากรพูดได้ละ
และเขมือบคุณนภซะ

[lizzii]

หนังเรื่องนี้นี่ทำป่วนทุกคู่ 55555

[Nus@nT@R@]

ขอให้ยั่วสำเร็จนะคุณนภ อิอิ

[cchompoo]

ปีหน้าเลยได้ไหม  อยากรู้ว่าคุณตฤณจะปล้ำนภยังไงงง

[mypink801]

คุณนภน่าร้ากกกกกกกกกกกกก ต้องยั่วสำเร็จแน่นอนไม่มีพลาด