มาแล้วคร่า อย่าอย่างฟาสแอนฟีเรียสเจ็ด เลยคร่า
เร็วแรงทะลุเล้ากันเลยทีเดียว
ฮี่ ฮี่ คนอาน 9400คนแล้ว เพลินจิตฝุด :impress2:ๆ
มาสั้นๆ แต่ถี่ๆ ถนัดแต่แบบนี้ คุ คุ
ขอบคุณทุกกำลังใจเลยค่าาา
ส่วนพวกภาษาสเปนคนเขียนถามเอาจากพี่กู๋
อิอิ
ชื่อก็หาเอาจากเวป ฮี่ฮี่ ถูกผิดประการใดกราบขอประทานอภัยทุกท่านคร้าาาา
ฮี่ ฮี่
ตอนที่ 8 คุณพ่อมือใหม่จ่ายตลาด
หลังจากที่พ่อแม่ของมาตินมานข้าวเสร็จ บทสนนาในวงข้าวเป็นไปอย่างเรียบง่าย ไถ่ถามความเป็นมาอย่างเล็กน้อย เนื่องจากท่านทั้งสองเป็นคนไม่ถือตนสักเท่าไร กุ้ยช่ายเลยไม่หนักใจมากนัก พอทานเสร็จท่านทั้งสองบอกว่าติดธุระกับสมาคมเพรชพลอยจึงได้ขอตัวไปก่อน พอคิดแล้วก็ขำคนตัวโตที่เวลาอยู่ต่อหน้าพ่อแม่กลายเป็นเด็กโข่งไปเลย
“นี่คุณตรงนี้แปลว่าอะไร มันไม่เหมือนภาษาอังกฤษเลย”กุ้ยช่ายยกเอกสารที่มาตินหอบมาให้อ่านที่โซฟาห้องรับแขกถามขึ้นกับภาษาที่ไม่เข้าใจ
“IydobiyofiN?”มาตินที่หันมาเลิกคิ้วถาม
“อืม”
“อยากรู้จริงๆเหรอ”มาตินนั่งข้างๆถามย้ำยื่นหน้าเข้ามาใกล้
“อืม ก็บอกมาสิ”กุ้ยช่ายถอยหนี หลังจากเจอมุกเมื่อเช้าเข้าไปทำเอาแทบหมดความมั่นใจ ทานข้าวเสร็จจึงได้หนีไปอาบน้ำอบ่างรวดเร็ว แล้วก็ที่เห็นเสื้อยืดตัวใหญ่ กับกางเกงวอร์มหูรูดที่รูดจนสุดบวกกับพับขาอีกหลายทบ ทำเอาได้เอ็ดเจ้ากุ้ยช่ายตัวกลมที่ขำแล้วขำอีก
“คำนี้มันแปลว่า”มาตินกระซิบ ใบหน้ายกยิ้มยียวน ดวงตาคมกรุ่มกริ่มจนน่าหมั่นไส้
“แล้วมันแปลว่าอะไรเล่า บอกมาสักทีสิ”กุ้ยช่ายพูดอู้อี้ยกเอกสารขึ้นปิดใบหน้าเมื่อมาตินยื่นหน้าเข้ามาใกล้
“ก็แปลว่า รัก นิรันดร์”สิ้นเสียงกระซิบมาตินก็กลับไปนั่งที่เก่า ฉีกยิ้มกว่างอย่างพึงพอใจที่แอบเห็นกุ้ยช่ายหน้าแดงก่ำกับคำตอบ
มือหนายกไอแพดขึ้นกดเลื่อนไปมายิ้มกรุ่มกริ่มไปเรื่อย ส่วนเท้าน่ะเหรอ ข้อเท้าผูกด้วยเชือกที่โยงไปผูกกับเปลเด็กกระดิกดึงไปมาคอยแกว่งเปลให้อันเดรสที่หลับปุ๋ยในอยู่ชุดหมีน้อย ข้างเปลก็มีเจ้าโกลเด้นตัวใหญ่นอนเฝ้า เห็นแล้วมันน่าหมั่นไส้ทั้งคนทั้งหมา
“นี่คุณ ทำไมผมไม่เห็นแม่บ้านคุณเลยล่ะ”กุ้ยช่ายถามตาก็ยังมองที่เอกสาร
“อ้อ เขามาอาทิตย์ละสองวันน่ะ”
“อ่าวแล้วคุณทานข้าวยังไง”คราวนี้หันมามองหน้าด้วยความสงสัย เพราะในตู้เย็นก็ไม่เห็นมีอะไรมากมายพอที่จะทำกับข้าวเป็นชิ้นเป็นอันได้
“ส่วนมากผมก็ออกไปทานข้างนอกกับสาวๆน่ะ ทำไงได้ สาวๆเยอะ”มาตินหันมาอวดพลางยักไหล่ยักคิ้วน่าหมั่นไส้
“แล้วตอนเที่ยงเราจะทานอะไรกันล่ะ”กุ้ยช่ายถามพยายามไม่สนใจท่าทางการประสาทนั่น แล้วหันไปลูบหัวตั้งโอ๋ที่นอนพลิกตัวอยู่ข้างๆเบนความสนใจ
“อืม นั่นสินะ เป็นคำถามที่ดี อืม งั้นออกไปทานข้างนอกกันดีกว่า ผมเองอยู่แต่บ้านก็เริ่มเบื่อละ”มาตินออกไอเดียยิ้มกว้าง เพราะปกติไม่ใช่คนที่จะอยู่ติดบ้านนัก นี่ก็ปิดโทรศัพท์มือไปเครื่องที่ใช่ส่วนตัวไปหนึ่งเครื่องละ ส่วนเครื่องใช้ทำงานก็ยังเปิดอยู่ปกติ ทำไงได้คิวมันเยอะ
“ไม่ได้นะ ไม่ได้เด็ดขาด แดดร้อนขนาดนี้ คุณไม่ควรพาอันเดรสออกไปข้างนอกนะ ผิวเด็กยังอ่อนอยู่นะ”
“แล้วจะเอาไงดี ผมเองก็ไม่ค่อยชอบจั้งฟู้ดเท่าไรหรอกนะ ให้โทรสั่งมาทานนี่คงไม่ไหว”มาตินบ่น
“งั้นเดี๋ยวผมออกไปซื้อของสดที่ซูเปอร์มาร์เก็ตหน้าปากซอยมาทำ คุณก็ดูเด็กๆอยู่ที่บ้านนี่ล่ะผมเห็นจักรยานจอดอยู่ข้างบ้านผมปั่นไปแปบเดียว” กุ้ยช่ายเสนอ
“เฮ้ย ไม่ได้ คุณจะทิ้งให้ผมอยู่กับเด็กๆตามลำพังไม่ได้นะคุณ”มาตินโวยวาย
“เอ้า ผมก็สอนชงนมสอนเปลี่ยนผ้าอ้อมหมดแล้ว ทำไมจะไม่ได้ล่ะ”กุ้ยช่ายมองหน้าคนเรื่องมาก สายตากลมโตเริ่มถลึงเล็กน้อย
“ไม่เอาหรอก ยังไงผมก็ไม่ยอม”มาตินโวยวายหันหน้าหนีหลบสายตามหาโหดที่กุ้ยช่ายส่งมา
“งั้นคุณก็ไปซื้อสิ”กุ้ยช่ายวางเอกสารยกมือขึ้นกอดอกอย่างเอาเรื่อง
“ห่ะ ผมนี่นะ”มาตินหันมาชี้ตัวเอง
“ใช่ คุณนั่นแหละ”กุ้ยช่ายพยักหน้า
“ก็ ก็ได้ ผมไปซื้อเองก็ได้”มาตินลุก แล้วแก้เชือกออกจากข้อเท้า
“อื้ม”
“งั้นเดี๋ยวผมลงมา คุณก็จดรายการไว้ล่ะ ผมลงมาต้องเสร็จนะ”มาตินถอยหลังชี้นิ้วสั่ง แล้วเดินขึ้นบันไดไป
สักพักใหญ่ลงมาในชุดเสื้อเชิ้ตพับแขนกับกางเกงสแลคเข้ารูป ผมจัดทรงเซ็ตในสภาพเป๊ะเวอร์ กลิ่นน้ำหอมคละคลุ้ง เกินที่จะไปซื้อกับข้าว เล่นเอากุ้ยช่ายคิ้วกระตุก กับสาเหตุที่หายขึ้นไปนาน
“เอานี่รายการ ซื้อมาให้ครบล่ะ”กุ้ยช่ายยื่นให้
“แน่นอน ผมซะอย่าง”มาตินยักคิ้วรับรายการจากมือกุ้ยช่าย แต่ไม่วายฉวยโอกาสจับมือขาวเอาซะงั้น เล่นเอาเจ้าของมือชักกลับแทบไม่ทัน
“ผมไปนะครับ”
คล้อยหลังมาตินกุ้ยช่ายเดินกลับไปที่ห้องรับแขก ที่ตอนนี้สภาพไม่ค่อยเหลือเค้าโครงเดิมสักเท่ารัย ของเล่นเด็กเกลื่อนกระจาย บนโต๊ะก็มีขวดนมวางเรียงราย กับ สมุดวาดเขียนของตั้งโอ๋ที่มักจะพกติดไว้ตลอดคู่กับกล่องสีเทียน ไม่ไกลจากโซฟาก็เป็นแปลเด็ก กับรถเข็นเด็ก ผ่านไปเพียงแค่ข้ามวัน เด็กคนเดียวกลับทำชีวิตหนุ่มโสดเป็นถึงขนาดนี้ได้ก็ไม่เบา กุ้ยช่ายคิดในใจ ไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองกำลังยิ้มอยู่บางๆ
อีกฟากชายหนุ่มร่างสูงขับรถหรูBMWเพื่อมาซื้อกับข้าวเป็นอะไรที่ขัดหูขัดตาคนเห็นเป็นอย่างมาก ใบหน้าหล่อเหลาสวมแว่นกันแดดเดินเห็นรถเข็นอย่างสบายใจ เดินไปยังซนของสด มืออีกข้างก็ยกรายการขึ้นมาอ่าน
“คะน้าเหรอ อืมคะน้าหนึ่งกำนี่ละใช่”ว่ากับตัวเองเบาๆพลางหยิบสิ่งที่เลือกลงไปในรถเข็น แต่มันใช่คะน้าเสียที่ไหน นั่นมันกวางตุ้ง
“ใบกระเพรา”ปากก็ว่าใบกระเพราแต่มือดันหยิบใบโหระพา
“เนื้อหมูหนึ่งแพ็ค อืม เนื้อหมูมันเหนียวเคี้ยวยาก เปลี่ยนเป็นปลาดีกว่า หึหึหล่อแล้ว ฉลาดอีก”ว่าแล้วก็เดินไปหยิบปลาดอลลี่ใส่รถเข็นอีกสองแพ็ค ท่ามกลางผู้คนที่เอาแต่จ้องมองหนุ่มลูกครึ่งสุดหล่อสวมแว่นกันแดดเดินซื้อกับข้าวจนเหลียวหลัง แล้วก็องอื่นๆทั้งตามรายการบ้างไม่ตามรายการบ้าเตรียมจะจ่ายเงิน
“มาร์ติน”เสียงแหลมสูงเรียกเสียงดังมาแต่ไกล
“อ้าว เจนนี่ ว่าไงครับ”มาร์ตินทักหญิงสาวสวยในชุดกระโปรงสั้นสีแดงแสบตา
“แหม ใช่จริงๆด้วย เห็นไกลๆไม่แน่ใจก็เลยตามมา”เจนนี่หญิงสาวผิวขาวผมยาวดัดลอน ใบหน้าแต่งแต้มไปด้วยเครื่องสำอางทักอย่างจริต
“แล้วมาทำอะไรเหรอครับ”หนุ่มหล่อลูกครึ่งถามกลับตามคมส่อประกายวิบวับอยู่ใต้แว่นกันแดด
“ก็แหมมาตินก็ พอดีเจนนี่ผ่านมาแถวนี้ก็เลยโทรหา แต่โทรไม่ติด ว่าจะแวะเข้าไปหาสักหน่อยเผื่อจะได้ไปทานข้าวกัน แล้วนี่ซื้ออะไรเยอะแยะค่ะ”เจนนี่ถาม มือก็เปิดเสื้อคลุมเบาๆเผยให้เห็นเนินเนื้ออวบอย่างจงใจ และดูเหมือนหนุ่มเจ้าชู้จะชอบเอาเสียด้วย ก็เล่นถอดแว่นกันแดดออกแล้วยิ้มกรุ่มกริ่มจ้องขนาดนั้น
“ก็แค่ของสดนะครับ จะทำกับข้าวกินกัน”มาตินตอบตาก็ยังไม่หยุดจ้อง
“ดีเลยค่ะ งั้นเจนนี่ขอร่วมวงหน่อยได้มั้ยค่ะ”เจนนี่เสนอตัว
“จะดีเหรอครับคุณพ่อคุณแม่ผมอยู่ซะด้วย”มาตินนึกได้ก็โกหก จะให้บรรดาสาวๆมาเห็นอันเดรสไม่ได้ ถ้ารู้เข้าว่าเขามีลูกแล้วมีหวังสาวๆหนีกันหมด
“จริงเหรอค่ะ พ่อแม่มาตินอยู่ก็ดีเลยค่ะ”เจนนี่ตาโตกับโอกาสที่เธอจะได้เปิดตัวกับครอบครัวของมาตินเสียที ไม่รอช้าหญิงสาวกระโดดเกาะแขนอย่างออดอ้อน ทำเอามาตินไปไม่ค่อยถูก
“จะดีเหรอครับ พ่อแม่ผมอารมณ์ตอนนี้ท่านไม่ค่อยดีสักเท่าไรเห็นว่ามีปัญหาเรื่องอะไรสักอย่างเนี่ยล่ะ ผมว่าไว้โอกาสหน้าดีกว่าครับ”มาตินแกะมือเหนียวหนึบออก
“อ่าว เหรอค่ะ ว้าแย่จัง”เจนนี่โอดอย่างเสียดาย จะไปเปิดตัวทั้งทีถ้าพังขึ้นมาก็แย่หญิงสาวคิด
“งั้นผมขอตัวนะครับ พอดีพ่อกับแม่ท่านหงุดหงิดนี่ก็ใกล้เวลาอาหารแล้วด้วยเดี๋ยวท่านสองคนจะโมโหหิว ขอตัวนะครับ”พูดจบมาตินก็รีบสาวท้าวเข้าเครื่องแคชเชียร์ทันที ทิ้งให้หญิงสาวต้องเดินสะบัดกลับไปอย่างไม่ค่อยพอใจ
แล้วมาตินก็ขับรถกลับบ้านอย่างสบายใจ โชคดีที่เขาเลือกซื้อบ้านที่อยู่ใกล้ๆสถานที่อำนวยความสะดวก ขับรถไม่นานก็กลับมาถึงบ้านพร้อมหอบหิ้วของพะรุงพะรัง
“มาคุณผมช่วยถือ”กุ้ยช่ายเปิดประตูต้อนรับพร้อมรับของ
“คุณยุงฮับ น้องตื่นแย้วฮับ”ตั้งโอ๋วิ่งมาจูงมือคุณลุงไปที่เปล
“ไหนครับ อันเดรสลูกพ่อ น่ารักน่าชัง”มาตินเดินระริกระรี้ทำหน้าเป็นใส่เจ้าตัวเล็กที่ยกมือยกเท้าจะคว้าโมบาย ปากเล็กก็ดูดจุกนม
“นี่คุณ อย่าจับเด็ก ไปล้างมือก่อน”กุ้ยช่ายยกเบรกมาตินที่กำลังจะก้มไปจับแก้มอันเดรสน้อย ทำเอาหน้าหล่อแบบลูกครึ่งมุ่ยทันที
“เรื่องมากชะมัด”มาตินแขวะเดินเข้าครัวไปล้างมือผิวปากสบายใจ ไม่ได้รู้เลยว่า หายนะกำลังมาเยือน
โฉ๊ะ!!
“นี่”กุ้ยช่ายเอามีดสับเขียงอย่างใส่อารมณ์เมื่อหาสิ่งที่ต้องการไม่เจอ
“ห่ะ ห๊ะ”มาตินสะดุ้งหันไปมองหวาดๆกับอาวุธที่อีกคนถือ
“ไหนเนื้อหมูล่ะคุณ”ว่างพลางถือมีด มืออีกข้างเท้าเอวอย่างหาเรื่อง
“ก็นี่ไง ปลาดอลลี่ นี่ไงคุณ เนื้อหมูมันเหนียวเคี้ยวยากกินปลาดีกว่าจะได้ฉลาด”มาตินหยิบปลาออกจากถุง
“แล้วนี่อะไร”กุ้ยช่ายหยิบกวางตุ้งออกมา
“ก็คะน้าไง”มาตินตอบหน้ายิ้ม
“นี่มันกวางตุ้ง”กุ้ยช่ายเอ่ยเสียงเรียบ
“ก็เหมือนกันแหละคุณ สารอาหารเหมือนๆกัน”
“แล้วนี่อะไร”หยิบโหรพาขึ้นมา
“กระเพราไง”
“นี่มันโหระพา”
“เอาน่าคุณ เหมือนๆกันแหละ ใส่ๆไปเหอะ แหะแหะ”ว่าแล้วจะอยู่ทำไมให้โดนดุเล่า มาตินผล็อยหลบออกจากครัวทันที
ทิ้งให้คนที่รับหน้าที่เป็นพ่อครัวจำเป็นแอบปาดเหงื่อเบาๆ
สุดท้ายก็ได้อาหารหน้าตาน่าทานออกมาอยู่บนโต๊ะทานข้าวจนได้
“โห น่าทานนะคุณ”มาตินไม่รอช้ายกตั้งโอ๋ขึ้นวางบนเก้าอี้ที่มีเบาะรองนั่งเสริมได้ก็นั่งหยิบอาวุธเตรียมจัดการทันที ปากก็ไม่วายชมเอาใจคนที่ยืนหน้ามุ่ยใส่ผ้ากันเปื้อนอยู่ข้างๆ เบื้องหน้าเป็นฉู่ฉี่ปลาดอลลี่ใส่โหรพา แล้วก็ปลาดอลลี่ทอดกระเทียม และผัดกวางตุ้งน้ำมันหอยใส่ปลาดอลลี่ทอดกรอบ
“ทำไมได้”กุ้ยช่ายบ่นส่ายหัว แล้วถอดผ้ากันเปื้อนไปเก็บในครัว
“โห จ๋าทำอายัยน่ากินจังเยย”ตั้งโอ๋ตบมองหน้ามาตินที่พยักหน้าให้เหมือนเตี๊ยมกันมา
“นั่งสิคุณผมหิวแล้ว ใช่มั้ยตั้งโอ๋”พ่อตัวดีต้นเรื่องพูด
“ใช่ฮับตั้งโอ๋หิวแย้วฮับจ๋า”เด็กชายตัวอ้วนกลมดูเข้าขากับคุณลุงได้ดียิ้มน้อยยิ้มใหญ่
“ถ้าหิวก็กินเลยครับตั้งโอ๋ แล้วอย่ากินมูมมามนะครับ”กุ้ยช่ายว่าแล้วลงมือทานบ้าง
“จ๋าฮับตั้งโอ๋ไม่อยากกินกวางจุ้งฮับ”ตั้งโอ๋เงยหน้าบอกพ่อ
แต่ใครจะรู้เล่าว่าคุณลุงที่นั่งข้างๆก็สะดุ้งเป็นเมื่อเด็กชายยังรู้ว่าผักนั่นคือกวางตุ้ง กุ้ยช่ายหันมายกยิ้มยักคิ้วใส่บ้างเป็นการเอาคืน
“ไม่ได้นะครับ ถ้าตั้งโอ๋อยากโตเร็วๆ ตั้งโอ๋ต้องกินกวางตุ้งนะครับ เพราะกวางตุ้งเนี่ยมีประโยชน์มากมาก”กุ้ยช่ายไม่ว่าปล่าวยกยิ้มมองหน้ามาตินที่นั่งตรงข้ามอย่างเยาะเย้ย
“ก็ได้ฮับ ตั้งโอ๋อยากหย่อเหมือนคุณยุง”พูดจบเด็กชายตัวอ้วนก็ก้มหน้ากินอย่างมีมารยาทตามที่คุณพ่อสอน
ไม่ได้รู้เลยว่าทิ้งระเบิดลูกเล็กๆไว้กลางวงเสียแล้ว
ฝั่งคุณพ่อมือใหม่ทำหน้ามุ่ยมองหน้ากุ้ยช่ายอย่างแค้นในใจเล็กๆที่โดนล้อ
ฝั่งคุณพ่อมือเก่าก็เชิดหน้ายิ้มเยาะใส่เต็มที่
และแล้วมืออาหารก็จบลงแบบไม่ค่อยสงบเสียเท่าไร
************************
ขอบุคุณทุกๆกำลังใจเลยคร้าาาา
เพราะมีกำลังใจสมองเลยแล่น
ยิ่งกำลังใจมากยิ้นก้นร้อนสมองแล่นเลยเจ้าคร่าาา
แบบอยากจะลงต่อ ณ เดี๋ยวนั้นเพลานั้นเลย
ขอบคุณที่ติชมกันเข้ามานะคร้าาาาา
ขอคำแนะนำด้วยคร่าาาาา
สมองจะได้แล่นๆ ฮี่ฮี่
โซ อึนรักคนอ่านทู๊กคนนนนนน
เด่วมาลงใหม่
ปล.ถามว่ามีคู้ลูกมั้ย ฮี่ฮี่ มีแน่นอน
ตอนต่อไปกดคร่า
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45960.219
โพลล์
หัวข้อ: # Accident Lovely อุบัติรัก...พ่อลูกอ่อน # 14/10/58 พิเศษ 3 รามี่+พัฒน์ p.51 (อ่าน 543457 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก