วันนี้มาอย่างเหี่ยวแห้ง ร้องไห้หนักมาก หาทู้ไม่เจอ ไปขุดออกมาจากหน้า2
คนอ่าน11500คนแล้ว เพิ่มมาจากเมื่อวาน2พันกว่าคนตกใจแปร๊บ
แต่พอดูยอดรีพลาย ใจหายแปร๊บสมองแฟบ ณ บัดดล
ไปไม่ถูกเลยคร่าาาา เคืองอะ รีพลาย 20 รีพลาย
ตกลงคนอ่าน ชอบหรือไม่ชอบ ก็เลยไม่ค่อยมั่นใจตัวเองเลยคราวนี้
เงิบเลยคร่าาา สมองไม่แล่นเลยมาช้านิสนุง
ตอนที่ 9 คืนวุ่นวาย
หลังจากผ่านมื้อข้าวที่ดูยังไงก็ไม่ค่อยจะได้ทานกันอย่างสงบสุขกันสักเท่าไร เช่นเดิม มาตินยังคงไกลเปลของอันเดรสด้วยเท้า ตั้งโอ๋กำลังหัดเขียนชื่อตัวเองอยู่ที่โต๊ะกลางของโซฟา กุ้ยช่ายเองก็ยังคงศึกษาเอกสารที่มาตินยกมาให้อย่างตั้งใจ
“นี่คุณ”กุ้ยช่ายเรียกแต่ยังคงไม่ละสายตาจากเอกสาร
“ว่าไง”มาตินก็ยังไม่ละใบหน้าจากไอแพดเหมือนกัน
“คุณไม่ต้องไปทำงานที่ออฟฟิตเหรอ”
“ไม่นะ ปกติผมให้ชมพู่เขาทำเรื่องเอกสารต่างๆ ผมแค่อนุมัติ ถ้าเป็นเรื่องอะไรที่ชมพู่ตัดสินใจไม่ได้จริงๆค่อยผ่านมาถึงผม คุณถามทำไมเหรอ”มาตินหันมาถามทำหน้าสงสัย
“ปล่าว ผมก็แค่สงสัยว่าหน้าที่ผมต้องทำอะไรบ้าง ก็แค่นั้น”
“อืม หน้าที่คุณน่ะเหรอ ก็ดูแลเรื่องส่วนตัวผมไง”
“หมายความว่าไงเรื่องส่วนตัวคุณ”กุ้ยช่ายหันมาตาม ตาขวาเริ่มกระตุกเบาๆ
“ก็อย่างเช่น เวลาผมนัดทานข้าวกับลูกค้า หรือว่ามีประชุม หรือออกงาน อะไรประมาณนั้นคุณก็ต้องจัดการให้ผมไง เพราะลำพังชมพู่เขาทำเอกสารคนเดียวทำไม่ค่อยทันผมก็เลยหาคนมาช่วยในเรื่องนี้แทน อีกอย่างชมพู่เองก็เป็นผู้หญิง เวลาส่วนตัวเลยค่อนข้างเยอะนิดหน่อย”
“แล้วตอนที่ผมสมัคร ผมระบุว่าจะเอาลูกมาเลี้ยงด้วยทำไมคุณถึงเรียกผมสัมภาษณ์ล่ะ”
“ก็เป็นผู้ชายคนเดียวที่มาสมัคร”มาตินยักไหล่อย่างไม่ค่อยใส่ใจ
“แต่เอาเด็กมาที่ทำงานเนี่ยนะ คุณไม่คิดว่าจะเกะกะการทำงานเหรอ”กุ้ยช่ายยังไม่หายสงสัย ในใจเริ่มรู้สึกว่าคนตรงหน้าเป็นคนใจกว้างก็ตอนนี้ล่ะ
“ก็แค่เด็กคนเดียว จะยุ่งสักแค่ไหนชียว”มาตินพูดทำท่าทางหน้าหมั่นไส้ ความรู้สึกชื่นชมที่กุ้ยช่ายมีเมื่อสักครู่หายเป็นปลิดทิ้ง
“แล้วไอ้ที่อยู่ในเปลนั้นอะไร ไม่ยุ่งเลยใช่มั้ย”
“โห คุณ นี่มันลูกผม คนนี้ยกให้คน วุ่นวายสุดๆ”มาตินไม่ว่าปล่าว ใบหน้าหล่อในแบบลูกครึ่งหันมายักคิ้วแล้วยกยิ้มให้
“แล้วเอกสารพวกนี้ล่ะ เอามาให้ผมอ่านทำไม”กุ้ยช่ายยกเอกสารขึ้นถาม
“ก็ให้อ่านเฉยๆเห็นว่าไม่มีไรทำ” อึ้ง แล้วก็อึ้ง
จบบทสนทนา ณ ทันที กุ้ยช่ายคิดในใจไม่น่าชวนคนประเภทนี้คุยเลยจริงๆ ไอ้ที่ชมไปเมื่อครู่ก็เสียเวลาโดยใช่เรื่อง
“นี่คุณ อันเดรสอึอีกแล้ว”มาตินอุ้มอันเดรสมาส่งให้กุ้ยช่าย
“อ่าว แล้วทำไมคุณไม่เปลี่ยนแพมเพิสให้ลูกล่ะมารอผมทำไม เดี๋ยวก้นอันเดรสก็เป็นผื่นหรอก”กุ้ยช่ายเพิ่งออกมาจากห้องน้ำ หลังจากเปลี่ยนชุดเป็นเสื้อผ้าตัวเดิมที่ซักตากทิ้งไว้จนแห้ง
“ก็ ผมอยากให้คุณเปลี่ยนใช่มั้ยอันเดรสลูกพ่อ”มาตินถามอันเดรสที่ตอนนี้ทำน่ามุ่ยกำลังเบ่งอึอีกรอบ
“เอามานี่ สอนแล้วไม่เคยจำเลยคุณ ทีเรื่องอื่นล่ะจำนัก”กุ้ยช่ายแย่งอันเดรสแล้วอุ้มไปวางที่โต๊ะ
“โห คุณก็บ่นไปได้ ก็ผม”
“ไปเอาแพมเพิสกับกระดาษเช็ดก้นมาสิ แป้งด้วย”กุ้ยช่ายขัดก่อนที่จะได้ยินคำพูดกวนประสาทไปมากกว่านี้
“ได้แล้ว”มาตินยื่นให้กุ้ยช่าย
“แล้วคุณอุ้มอันเดรสไปไหนมา”กุ้ยช่ายอดสงสัยไม่ได้ เพราะเจ้าตัวอุ้มลูกหายไปพักใหญ่
“เอ้า ผมก็อุ้มลูกเดินเล่นบ้างอะไรบ้างสิ”มาตินพูดอวด
“ห่ะ อะไรนะ นี่คุณพาลูกไปเดินตากแดดตอนสี่โมงเย็นนี่นะ คุณบ้ารึป่าว ผิวเด็กยังบางอยู่นะคุณ”
“อ่าว ผมจะไปรู้ไม่ล่ะ”มาตินทำหน้ามุ่ยใส่ แต่ในสายตากุ้ยช่ายเป็นช่างเป็นอะไรที่หน้าหมั่นไส้มาก
“ผมจำได้นะผมเพิ่งบอกคุณ ก่อนที่คุณจะไปซื้อกับข้าว”กุ้ยช่ายย้อนกลับ แต่ก็ยังคงขะมักเขม้นกับการเปลี่ยนผ้าอ้อมให้อันเดรส
“อ้อ ผมไม่ยักกะได้ยิน ใช่มั้ยครับคุณกีกี้ ไปรดน้ำต้นไม้กันดีกว่า”ไม่ว่าปล่าวกลับชวนหมาเป็นพรรคพวกแล้วหลบฉากทันที
“เห้อ”กุ้ยช่ายถอนหายใจส่ายหน้า
“นี่คุณ ผมกลับบ้านก่อนนะ ห้าโมงกว่าแล้ว”กุ้ยช่ายเดินออกจากบ้านข้างหลังแบกเจ้าตัวกลม มาเจอมาตินกำลังฉีดน้ำใส่เจ้าโกลเด้นที่วิ่งหลบระริกระลี้ ไหนบอกมารดน้ำต้นไม้
“เฮ้ย เดี๋ยวสิ คุณจะปล่อยให้ผมอยู่กับลูกสองคนเหรอ” มาตินรีบปิดน้ำเดินมาคุย
“ก็ใช่น่ะสิ ผมเองก็ต้องกลับบ้านนะคุณ ได้เวลาเลิกงานแล้วด้วย”
“โห คุณไม่เห็นใจผมเลยเหรอ แล้วใครจะทำข้าวเย็นให้ผมทานล่ะ”
“คุณก็ทำเองสิ”กุ้ยช่ายแนะ
“ผมทำไม่เป็น”มาตินบ่นหน้าหมาหงอย
“งั้นคุณก็พาลูกไปกินร้านอาหารข้างนอก ตอนนี้แดดร่มแล้ว พาออกไปได้อยู่”
“แต่ว่า ผมไม่กล้าพาลูกออกไปไหนหรอกถ้าไม่มีคุณ ถ้าจู่ๆเกิดลูกอึขึ้นมาตอนผมนั่งกินทำไง ถ้าจู่ๆเกิดร้องไห้ขึ้นมาผมก็ไม่รู้จะทำยังไง”คราวนี้มาตินกระแซะมาเกาะแขนกุ้ยช่าย สารพัดเหตุผลยกมาแอบอ้าง แต่สุดท้ายก็ต้องปล่อยให้กุ้ยช่ายกลับโดยที่เหตุผลเหล่านั้นช่วยไม่ได้เลย
ตกดึก เสียงโทรศัพท์กุ้ยช่ายดัง ขณะที่เจ้าตัวกำลังนอนอย่างสบายใจ คราวนี้ตื่นทั้งพ่อทั้งลูกเลยทีเดียวเมื่อเจ้าโทรศัพท์เครื่องเล็กไม่ยอมหยุดดังหลังจากกดตัดสาย
“ฮัลโหล”กุ้ยช่ายทักด้วยเสียงงังเงีย
“คุณ อันเดรสร้องไม่ยอมหยุดเลย”
“คุณก็ชงนมให้กินสิ เด็กกระเพราะเล็กต้องกินบ่อย”กุ้ยช่ายพูดอย่างรำคาญ
“แต่ผมชงให้กินแล้ว อันเดรสก็ยังร้องอยู่”มาตินพูดเสียงอ่อย ปนมากับเสียงร้องไห้งอแงของอันเดรส
“แล้วเปลี่ยนผ้าอ้อมยัง”
“ก่อนหน้านี้อันเดรสฉี่แต่ผมก็เปลี่ยนให้แล้ว”
“งั้นคุณก็ลองเปิดเพลงกล่อมแล้วไกลเปลสิ เผื่ออันเดรสจะหลับ”
“ผมลองแล้ว แต่อันเดรสก็ไม่เห็นหยุดร้องเลยคุณ”สักพักเสียงเพลงค่อยดังแว่วมาจากปลายสาย
“โอเค งั้นเดี๋ยวผมไป”กุ้ยช่ายลุกขึ้นนั่ง เหลือบไปเห็นตั้งโอ๋เองก็กำลังนั่งขยี้ตาอยู่
“มันจะดีเหรอคุณ ผมว่าผมไปรับดีกว่า บอกที่อยู่คุณมาสิ”
กุ้ยช่ายบอกที่อยู่ไปตาก็เหลือบมองนาฬิกา บอกเวลาตีหนึ่งพอดิบพอดี
“อายัยเหยอฮับจ๋า”ตั้งโอ๋ถามงังเงีย”ตั้งโอ๋ถาม ดวงตากลมโตกำลังหรี่ปรือเพราะตื่นไม่เต็มตา
“คุณลุงบอกอันเดรสร้องไม่ยอมนอนน่ะครับ ตั้งโอ๋นอนเหอะครับ”
“ฮับป๋ม”พูดเสร็จเจ้าตัวเล็กก็ล้มลงนอน
ส่วนกุ้ยช่ายก็เก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเผื่อไว้ กับของใช้จำเป็นของตั้งโอ๋ ไม่นานคุณพ่อตัวดีก็โทรมาบอกว่ารถจอดอยู่หน้าอพาร์ตเม้นแล้ว กุ้ยช่ายจึงเอาเจ้าตัวกลมที่กำลังหลับอยู่อุ้มสะพายหลัง
ลงมาข้างล่างพ่อตัวปัญหารีบกุลีกุจอมารับตั้งโอ๋ไปอุ้มแทนทั้งที่ยังหลับอยู่ไปวางหลังรถ พอกุ้ยช่ายเปิดประตูก็เจออันเดรสนอนหลับดูดจุกนมอยู่ ใบหน้าเหลือแต่คราบน้ำตานอนอยู่เบาะเสริมสำหรับเด็กอยู่หลังรถ
“ทำไมถึงเป็นแบบนี้ล่ะ”กุ้ยช่ายถามมาตินที่ยิ้มกริ่ม
“ไม่เห็นร้องเลย”กุ้ยช่ายถาม
“หยุดร้องแล้ว”มาตินตอบยิ้มกริ่ม
“อ่าว แล้วคุณเอามาทำไม”กุ้ยช่ายมองหน้ามาตินที่เอาตั้งโอ๋นอนเบาะหน้าปรับเบาะแล้วคาดเข็มขัดให้เสร็จสรรพ
“ผมกลัวว่าอันเดรสจะตื่นขึ้นมาร้องอีกผมก็เลยมารับคุณ”
“ผมล่ะเชื่อกับคุณเลย”กุ้ยช่ายขึ้นรถปิดประตูยอมให้กับมาตินจริงๆ
*****************************
ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจนะคร้าาาาา
ขอบคุณทุกคำติชม
ฮี่ๆ ถ้าชอบก็ชมได้คร้า
ไม่ชอบก็ติเลยคร่าาาาา คนเขียนได้เก็บไปแก้ไขให้ดีขึ้น ชอบ
ถ้าใครรอนายเอกเสียตัว นี่ขออุปไว้เลย บอกแค่ว่าคนเขียนช๊อบชอบซาดิสเป็นที่สุด ฮี่ๆ
สุดท้ายก็ขอคำแนะนำด้วยนะคร้าาาาาาา
ถือว่าให้พลังชีวิตคนเขียน กำลังใจเยอะพรุ่งนี้มาไว มายาวนะเคอะ
อิอิ ไปเระคร่าาา
ตอนต่อไปกดคร่า
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45960.254
โพลล์
หัวข้อ: # Accident Lovely อุบัติรัก...พ่อลูกอ่อน # 14/10/58 พิเศษ 3 รามี่+พัฒน์ p.51 (อ่าน 543431 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก