หัวข้อ: [SUPER SPECIAL โจนัท P.85]190713 -ใครว่าผมอ่อนก็ได้..(ต่อไปโจคงได้กลัวเมีย)!

[kazhiki]

หึงกันวันละนิด จิตแจ่มใส
ขอบคุณมากค่ะ

[punchnaja]

พูดถึงอาหารญี่ปุ่นแล้วอยากกินบ้าง น่าอร่อยจังO^o

[A_ay]

แหม  โจ  ออกตัวได้แรงมากก


แอบสงสารน้องนัทเบาๆ

[┗◎┗◎]

เดวพรุ่งนี้มาลงตอนพิเศษตั้ม ชด ให้

วันนี้เน็ตเน่ามาก

+1 ทั้งหน้า

[butterfly_bee]

ทรงผมโจนี่มันได้ใจตรงตัวNนี่แหละ
ส่วนตอนท้ายๆนี่ แกเริ่มก่อนนะอิโจ เดี๊ยะๆ

[kamikame]

โจมีหึงนะเนี่ยยยยย 
  โจ นัท น่ารัก ^^"

[DexTunG]

 

[~มือวางอันดับ1~]

อ่ะน่ะโจ :z2:จิ้ม1 นัทดีกว่า

[sam3sam]

เป็นเอามากนะโจ

รอตั้ม-ชดจ้า

[BeeRY]

อ๊าาา ยังไม่หายคิดถึงเลยอ่า 
แต่เดี๋ยวรอตั้มชตนะค้า

[i-love-you]

น่ารักกันไปไหนเนี้ย ห่ะ

[หัวเเม่มือ]

สนุกอ่ะเอาอีกๆ

[┗◎┗◎]

มะมามะ 

SPECIAL TUM-CHOT 1

SPECIAL TUM-CHOT 2

(SPECIAL TUM-CHOT 3)





ผมไม่ใช่พวกบ้าเห่อนู่นเห่อนี่ตามกระแสซักเท่าไหร่นัก ยกเว้นกรณีดีดลูกแก้ว เป่ากบ ทามาก็อต เกมส์แฟมิลี่ การ์ดเกมส์แลกเครื่องเพลย์สเตชั่น หรือรถแข่งฟอมูล่าสมัยเด็ก นั่นมันของเล่นตามสมัยนะคุณ มีให้เล่นก็ต้องเล่นไปตามนั้น
แต่อย่างพวกเทศกาลนี่ผมขอบายแล้วกัน ผมไม่ชอบจริงๆกับการแย่งกิน แย่งเที่ยว แล้วมันก็วันเหมือนกัน มันไม่เห็นจะพิเศษอะไรขึ้นมาตรงไหน เพราะงั้นอย่ามาถามผมว่า ปีใหม่ไปเค้าดาวน์ที่ไหนวะ? สงกรานต์ไปสาดน้ำที่ไหนไอ้ตั้ม? หรือแม้กระทั่ง...วันเกิดไปกินเหล้าไหนดี?




“ตั้ม ปีใหม่ไปเค้าดาวน์ไหนอ่ะ?” ไอ้ชดถามผมตอนนั่งดูดไอติมวอลแพ็ดเดิ้ลป็อบของมันอยู่ตรงระเบียงชั้นสองของภาคผม คือชั้นสองของที่ภาคผมจะเป็นลานกว้างๆ ไว้ทำกิจกรรมอย่างประชุมเชียร์ภาค ทำบุญภาค ไหว้ครูช่าง งานรับหมวกขาว หรืออะไรก็แล้วแต่ตามแต่’เทศกาล’ แต่ในวันปกติจะเป็นที่สูบบุหรี่ของพวกเราเหล่านักศึกษาที่รักนิโคติน



“ไม่รู้สิ อยู่บ้านเฉยๆมั้ง กูว่าจะหาหนังเก่าๆมาดู” ผมบอกมันตามที่แพลนไว้จริงๆ ผมอัดนิโคตินอึกใหญ่ผ่านหลอดลมมาปอดแล้วพ่นควันขาวออกมาจากจมูกโดยส่วนที่เหลืออีกนิดหน่อยพ่นออกทางปากใส่หน้าไอ้ชดแกล้งมัน มันรีบยัดไอติมวอลล์แพ็ดเดิลป็อบของมันเข้าปากทั้งแท่งแล้วเอามือข้างนึงอุดจมูก มืออีกข้างปัดไล่ควันพร้อมกับส่งสายตาดุๆที่คงจะด่าถึงแม่หรือพ่อมาให้ผม ผมยิ้มขำๆ แล้วอัดนิโคตินอีกครั้ง คราวนี้ตั้งใจว่าจะพ่นใส่หน้ามันเต็มๆ แต่มันรู้ทันเอามือมาปิดปากผมไว้จนทำเอาผมเกือบสำลักควัน



“ไปเคาท์ดาวน์กับกูป๊าวววว” ไอ้ชดถามผมหลังจากที่เลิกเล่นกันได้ซักพัก ไอ้ชดเป็นพวกที่ตื่นเต้นกับทุกเทศกาล ย้ำว่าทุกเทศกาลจริงๆ เพราะแม้กระทั่งเข้าพรรษามันก็ชวนผมไปเวียนเทียนมาแล้ว....แต่ผมไม่ไปกับมันหรอก อย่างที่บอกผมไม่ชอบคนเยอะๆ


“เหอะ!” ผมปฏิเสธ


“นะ ไปกับกู” มันยักคิ้วกวนๆบอกผม...นี่เรียกว่าอ้อนตามสไตล์พี่ชดเค้าล่ะ เพราะตามปกติถ้าใครปฏิเสธมันมันจะไม่ถามย้ำรอบสอง แต่การถามย้ำหรือชวนซ้ำแปลว่ามันกำลังอ้อนหรือขอร้องให้ทำ ซึ่งนานมากที่จะเจอกรณีแบบนี้



                ผมเคยเจอครั้งนึงตอนมัธยม มันชวนผมไปดูคอนเสิร์ตด้วยกัน แต่ผมปฏิเสธไป แล้วมันก็ชวนย้ำๆอีกสองครั้งแล้วผมก็ยังหนักแน่นที่จะปฏิเสธไป เพราะตอนนั้นผมเริ่มรู้สึกตัวว่าชอบมันนิดๆ ผมเลยเลี่ยงทุกสถานการณ์ที่ต้องอยู่กับมันสองคนแล้วอีกอย่างผมก็ไม่ได้รักในวงนั้นพอที่จะยอมเสียเงินหลักพันไปดูด้วย ผลสรุปของเหตุการณ์ครั้งนั้นคือไอ้ชดไม่ได้โกรธผมเลยแม้แต่น้อย มันชวนผมคนเดียวในบรรดาเพื่อนๆที่มีอยู่

วันนั้นมันเลยต้องไปดูคอนเสิร์ตคนเดียว คอนเสิร์ตเลิกดึกมาก ด้วยความที่ไอ้ชดเป็นสไตล์หลงได้ทุกทางและทุกที่ แม้ว่าจะเคยไปมาแล้วเป็นพันๆครั้งท่ามกลางเกลียวคลื่นผู้คน ทำเอามันต้องไปออกอีกทาง ซึ่งไอ้ลูกหมาชดผู้ไม่รู้ทิศทางและสกิลการจดจำตึกหรือป้ายต่ำมากๆนั้น ต้องมายืนโดดเดี่ยวเหงาเปลี่ยวใจเวลาโคตรดึก สิ่งที่มันทำได้คือโทรหาใครซักคน ซึ่งนับว่าโชคดีที่วันนั้นไอ้ชดผู้ไม่เคยชาร์จแบตโทรศัพท์และไม่เคยเติมตังค์โทรศัพท์เลือกจะทำตรงข้าม มันเลยสามารถติดต่อหาผมให้ออกไปรับมันได้

แต่กว่าจะหามันเจอก็นานอยู่เหมือนกัน พอผมเจอมันผมแทบจะร้องไห้เลยครับ คือที่มืดๆ มีไอ้เตี้ยยืนหน้านิ่งๆอยู่คนเดียว ผมเอาเรื่องนี้ไปเล่าให้ไอ้โจฟังมันก็บอกผมว่าถ้าเมื่อไหร่ที่มันอ้อนใครซักคนให้ไปกับมันด้วย แปลว่ามันชวนคนๆนั้นไปแค่คนเดียว...เออเน๊อะ หลักการมึงสุดยอดจริงๆ




“เออ ยังไงเดี๋ยวนัดมาอีกทีละกัน” ผมบอกมัน


“เย้! งั้นปะ ไปกินข้าวกัน” มันชวนผม


“มึงเลี้ยงนะ”


“อืมงั้น กูเปลี่ยนใจไม่ไปกินแล้ว” มันบอกหน้านิ่ง ผมเลยตบหัวมันไปทีนึงแล้วกอดคอมันลากไปกินข้าวด้วยกัน ตลอดทางก็กรอกหูมันว่า มึงเลี้ยงๆๆๆๆ....


 

                ผมรู้แล้วว่าทำไมมันชวนผมมาเคาท์ดาวน์ด้วย มันไม่ได้เห่อปีใหม่อย่างเดียว แต่มันเห่อเคาท์ดาวน์พารากอน หรือไม่ก็เห่อเคาท์ดาวน์เซ็นทรัลเวิลด์แน่ๆ เพราะที่แรกที่มันพามาคือพารากอน แต่จบที่ไหนนั้นผมก็ไม่รู้


                เรานัดกันที่พารากอนไอ้ชดสวมเสื้อผ้าสบายๆเสื้อยืดสีเหลือง กางเกงยีนส์ รองเท้าผ้าใบคอนเวิร์สสีขาวเดินลิ่วๆมาหาผม ความประทับใจครั้งแรกของผมคือ เหี้ย! ไมพารากอนคนเยอะอย่างงี้วะ มองไปทางไหนก็มีแต่คนๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แม่งแออัดยิ่งกว่านิวเดลีอีก นี่ถ้าแม่งจูงวัวจูงควายกันมาเดินห้างกูคงคิดว่ากูอยู่อินเดียจริงๆ

เราตกลงกันว่าจะกินฟูจิหรือไม่ก็ร้านโอโตยะ แต่เมื่อเปรียบเทียบคิวที่ต้องรอของทั้งสองที่นั้นผลออกมาคือ หากเรากินฟูจิ เราสามารถขี่ม้าไปเชียงใหม่แล้วสามารถนั่งรถไฟชั้นสามกลับมาแบบชิวๆแล้วค่อยมากินได้ แต่หากเรากินโอโตยะภาษีดีขึ้นมาหน่อยคือเราอาจจะแค่ไปกลับหัวหิน เราเลยตกลงกันว่างั้นโอโตยะนี่แหละ



“มึงเบื่อปะ” มันถามผมตอนนั่งรอคิว


“อือ” ผมตอบตามตรง


“มึงต้องเข้าใจนะว่าห้างมันเปิดใหม่ ทุกคนก็คาดหวังว่าจะเจออะไรใหม่ ให้ไม่เบื่อแล้วก็บวกกับเทศกาลได้” ไอ้ชดอธิบายอย่างมีหลักการ มันพูดนิ่งๆซะจนผมอดจะอมยิ้มไม่ได้ หน้ามันตอนนี้บ่งบอกว่ารู้สึกผิดที่ลากผมออกมา มันเลยดูน่ารักแบบแปลกๆดี


“ไหนๆก็มาแล้ว ช่างมันเหอะ มึงอยากเคาท์ดาวน์ที่ไหนล่ะ” ผมถามมัน คือถ้าตอบว่าเซ็นทรัลเวิลด์นี่มึงน็อคกูเลยจริงๆ ได้แต่นึกในใจว่าอย่าไปที่ไหนอีกเลยนะ กูไม่อยากต้องฝ่าอะไรออกไปแล้ว



“เซ็นทรัลเวิล์ดิ” ไอ้ชดบอกเรียบๆ แต่ตอนนี้บนหัวผมมีดาวลอยอยู่เต็มไปหมด


“แต่คนคงเยอะกว่านี้ งั้นที่นี่ละกัน เดี๋ยวกินข้าวเสร็จเดินเล่นอีกแป๊บแล้วค่อยออกไปที่ลานกัน” ไอ้ชดบอกเป็นสเต็ปๆ


“อือ” ผมยิ้มให้มัน แต่หน้ามันกลับนิ่งเฉย เหมือนงงๆว่า’มึงยิ้มให้กูทำไม?’ ผมเลยได้แต่ส่ายหน้าแล้วยิ้มเขินๆให้ตัวเอง...เออ กูผิดเองชด


 

                สุดท้ายแดกไปได้พักนึง ยังไม่ทันเริ่มเดินเล่นอย่างที่ไอ้ชดหวังไว้ผมก็เริ่มหิวขึ้นมา แล้วก็ต้องมาต่อแถวรอซื้อขนมปังไปกินอีก นี่ถ้าแดกข้าวร้านป้าเฉื่อยในซอยสี่สิบบาทอิ่มถึงวันพรุ่งนี้ แถมน้ำประปาฟรีอีกต่างหาก...วันนี้มันวันเหี้ยอะไรวะเนี่ย อ้อ!ลืมไป วันปีใหม่


“ตั้ม กูปวดฉี่อะ” ไอ้ชดบอกผมตอนที่ดูดน้ำหยดสุดท้ายเสียงดัง ปู้ด...คือมึงกะไม่เว้นไว้ให้กูเลยใช่มั้ย ถ้าขนมปังอีป้าแอนนี่ติดคอกู กูคงตายลงต่อหน้ามึงนี่แหละ


“อืม เดี๋ยวกูรอตรงนี้” ผมบอกมันเพราะมาต้องนั่งเก็บรายละเอียดขนมปังที่เหลือซึ่งไอ้ชดกินไม่หมด กับน้ำแข็งที่เหลือไว้ให้ในแก้ว


“โอเค เดี๋ยวถ้าเจอร้านไหนที่แถวไม่ยาวจะซื้อน้ำมาให้” มันบอกนิ่งๆ


“แถวยาวจะไม่ซื้อว่างั้น” ผมประชดมันขำๆ


“แถวยาวจะซื้อได้ไง กว่าจะรอเค้าก็เคาท์ดาวน์กันไปหมดแล้วสิ มึงนี่ไม่ฉลาดเลย” ไอ้ชดบอกอึนๆ...แต่เออก็จริงของมัน


“อืม ไปเหอะๆ” ผมบอก แล้วนั่งกินของเหลือต่อไป...แม่มเสียดายตังค์นี่หว่า


 

                กินเสร็จ นั่งรอไอ้ชดไปพักนึง ก็ไม่เห็นมันโผล่มาซักที แต่คนเยอะขนาดนี้ แถวห้องน้ำก็คงจะยาวเหมือนกัน รอไปรอมาชั่วโมงนึงก็แล้ว เลยลองโทรหาไอ้ชดดู ปรากฏว่ามันฉี่เสร็จแล้ว ด้วยความที่เป็นห้างใหม่ ทำให้มันจำทางไม่ได้ แต่โชคดีที่มันเดินตามกลุ่นคนกลุ่มใหญ่ ทำให้มันมาโผล่ที่ลานได้ ผมเลยบอกให้มันอยู่ที่นั่น เดี๋ยวผมจะไปหามันเอง เพราะถ้าให้มันเดินมาหา มีหวังชาติหน้าผมก็คงไม่เจอมัน


                ผมเดินไปก็ได้แต่มองคนพวกนี้ไป พวกนี้คงได้แต่ทึกทักกันไปเองว่ามีความสุขรออยู่ ปีใหม่ต้องไปที่ฮิตๆ คนเยอะๆ ไปยืนเบียดกัน ยืนดมกลิ่นมนุษย์ อมนุษย์ข้างๆ เพื่อนับถอยหลัง แล้วก็ร้องไชโย โห่ ฮิ้ว เห้อ...คิดแล้วกูอยากกลับไปนอนดูหนังอยู่บ้านจริงๆ ผมกดโทรหาไอ้ชดอีกรอบ แต่แม่งเครือข่ายไม่ว่างเลยซักวินาทีเดียว คลื่นก็ไม่ค่อยจะมี ไปๆมาๆก็ต้องมายืนอยู่ข้างอีเจ้ที่ไหนไม่รู้ ซึ่งมีลูกกับผัวมันติดมาด้วย


“5”


“4”


“3”


“2”



“1”


 “ปีใหม่แล้วนะครับบบบบบบบบ ขอให้ทุกท่าน....” ดาราบนเวทีพูดกรอกหู คนรอบๆข้างๆ กอดกัน โห่ร้องกัน ส่วนผมได้แต่ยืนดูพลุลูกแล้วลูกเล่า


ปุ้ง....


ปุ้ง....


ปุ้ง.....


มันช่าง อนาถจริงๆ ชีวิตกู ยืนดูพลุ เคาท์ดาวน์ปีใหม่กับใครก็ไม่รู้


แต่แล้วก็เหมือนเสียงสวรรค์ เมื่อมีใครซักคนเรียกซื่อผม...


“อ้าวไอ้ตั้ม มากับใครวะ” เพื่อนเก่าผมที่ไม่ได้สนิทอะไรด้วยเลย เข้ามาทักผม แล้วหันไปมองอีเจ้และครอบครัวข้างๆ


“อ้อ..จริงๆกูมากับไอ้ชด แต่หามันไม่เจอ” ผมบอกแล้วเกาหัวเขินๆ...นี่ขนาดว่าหัวกูเกรียนขนาดนี้แต่เหงื่อยังไหลย้อยเป็นท่อประปาแตก


“ไอ้ชด อ้อไอ้ชด กูเจอมันด้วย ยืนตาแป๋วดูพลุอยู่ตรงนู้น” ไอ้เพื่อนเก่าที่ดูเหมือนเทพเจ้าจีพีเอสชี้ออกไปยังทิศที่มันเจอ ทำเอาผมตาลุกวาวแล้วรีบเสียมารยาทบอกลามันทันที ไม่ทันจะได้ถามสารทุกข์สุกดิบหรือแลกเบอร์กันไว้ จะว่าไปแลกไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา ผมก็ไม่ได้สนิทอะไรกับมันอยู่แล้ว ถ้าแลกเพื่อประดับบารมี ผมว่าอย่าเลยดีกว่า


“ชด” ผมเรียกมันเสียงดังตอนที่เห็นมันห่างออกมาราวๆสองร้อยเมตร และกำลังจะเดินไปไหนซักที่


“อ้าว” มันหันมาหาผมงงๆ ไอ้นี่มันน่าตบซักป้าบจริงๆ


“กว่าจะหาเจอ” ผมบอกแล้วจับข้อมือมันไว้แน่น


“อืม กลับเหอะ พลุหมดแล้วอะตั้ม” มันบอกผมนิ่งๆ... ผมได้แต่พยักหน้าเงียบๆ แล้วก็ฝ่าฝูงชนและฝูงรถออกมา สุดท้ายผมก็เหนื่อยเกินกว่าจะไปส่งมัน เลยลากมันมานอนด้วยที่บ้านซะเลย ก่อนเข้าบ้านก็แวะซื้อเลย์แล้วก็เบียร์ที่เซเว่น กะว่าจะเอาไปแกล้งหนัง เพราะผมตั้งใจไว้แล้วจริงๆว่ายังไงซะก็จะดูหนังให้ได้


“พ่อหวัดดีครับ แม่หวัดดีครับ” ไอ้ชดยกมือไหว้พ่อกับแม่ที่นั่งดูโทรทัศน์ ถ้าให้เดาก่อนหน้านี้คงดูช่วงเคาท์ดาวน์ที่ผมไปมานั่นแหละ


“อ้าวชด ไปเคาท์ดาวน์กับตั้มมาเหรอลูก” แม่ผมถาม


“ครับ คนเยอะมากเลยแม่ หากันไม่เจอด้วย” มันบอกนิ่งๆ แม่ผมอ้าปากจะถามต่อ ผมเลยเบรคๆไว้แล้วลากไอ้ชดขึ้นไปบนบ้าน กะว่าถ้าให้มานั่งเม้ากับแม่เรื่องไปเคาท์ดาวน์ผมคงไม่มีโอกาสได้ดูหนังแน่แท้ เพราะแม่คงถามว่าเจอดาราคนนั้นคนนี้มั้ย แล้วตัวจริงดูเป็นไง?....


“สวัสดีปีใหม่” มันนั่งยิ้มตาหยีบอกผม หลังจากที่ผมออกมาจากห้องน้ำ


“เออว่ะ...สะ..สวัสดีปีใหม่” ผมบอกมันเขินๆ แล้วไล่มันไปอาบน้ำบ้าง เพราะจะได้มานอนดูหนังด้วยกัน



                แล้วความสุขที่ผมได้เจอจริงๆ ก็แค่ได้อยู่กับคนที่เราชอบนี่แหละ ไม่ว่าวันไหน แย่แค่ไหน แต่มันก็สุขล่ะนะ...



เรื่องโดย     SweetSacrifice (ป้าปุ๋ย)
....................................................................


ชดมันอึนๆ ดีวะ น่ารักเจรงๆ 

[DexTunG]

 

[butterfly_bee]

น่ารักอ่ะไอ้คู่นี้  
 

[DraCo_SLa13]

ชด  อึ๊นอึนอ่ะ

[golove2]

 

สวัสดีปีใหม่ ชด-ตั้ม

[yeyong]

อันนี้เป็นตอนก่อนมีเรื่องกันใช่ป่าว
คืออ่านมาก็จำไม่ได้แล้ว

[m_pop91]

คู่นี้ก็น่ารักดีนะ

[sam3sam]

ชดอึนได้อีก

รออ่านพาร์ทชดจ้า
 

[MiSS-U]

คำเดียวเลยสำหรับตอนนี้ "ชดอึน" แต่มีมุมน่ารักอ่ะอ้อนด้วย

[litlittledragon]

เป็นคู่มึนๆ ที่แอบหวานเหมือนกันนะ

[NONSENSE]

เสียเซลล์นิดนึง แทนที่จะได้เคาท์ด้วยกัน

หวานแบบงงๆ

 

[day9day]

มึนๆงงๆหวานๆๆ
 

[หวานเย็น]

ป้า โจนัทอีกสองตอน

มาต่อด้วย

ให้เร็วๆ

กูไม่ได้แก้แค้นนะ กูแค่ทำเหมือนมึงที่ทำกับกูแค่นั้น

อิอิ

[roseen]

 

[gumrai3]

คู่นี้หวานเเบบมึนๆ

[Piaanie]

เอ่อ ชดเค้ามึนๆงงๆ มั่วๆ ซะจน...ไร้คำบรรยายนะนี่

[ReiiHarem]

ชดน่ารักอ่า มีหลงทางด้วย อิอิ
เป็นกำลังใจให้คุณคนเขียนค่ะ

[indy❣zaka]

ชดนี่เดาอารมณ์ไม่ถูกเลยอ่ะ
แต่โดยรวมแล้วดูเอ๋อๆ น่าร๊ากกกกกกก