หัวข้อ: ~ Limited Lovers ~ ( แจ้งข่าว!!! ) 4 พ.ค 59 - หน้า 339

[kanunsak]

ตกลง....อาฟ้าเลือกคนนี้แล้วป่าวอ่ะ คือ.... แบบว่า.... ถ้าอาฟ้าไม่ต้องการทิกเกอร์แ้ล้ว  เค้าขอได้ป่าว    เค้าอยากได้ๆๆๆๆๆๆ 

[Chomin]

โอ้วววว ฮึก แม่ยกทิกเกอร์อย่างเรา เศร้าใจ ไม่นะ อาฟ้าอ่า~~ ตอนที่พี่ฟ้าเลือกรับดอกกุหลาบจากจักรอ่ะ แบบทรมานใจ สงสารทิกเกอร์อ่ะ ที่ทำแบบนี้เพราะเลือกดีแล้วหรือว่าไม่พอใจที่ทิกเกอร์ก็นอนกับคนอื่นด้วยเหมือนกันคะพี่ฟ้า ถ้าอย่างนั้นทำไมพี่ฟ้าไม่มองในมุมของทิกเกอร์บ้างว่าถ้าเค้ารู้ว่าพี่ฟ้าก็นอนกับคนอื่น ที่ไม่รู้แม้กระทั่งชื่อด้วยซ้ำน่ะ เค้าจะรู้สึกยังไง ก็คงไม่ต่างจากพี่ฟ้าหรอก อีกอย่างถ้าพี่ฟ้าเลือกจักร แล้วมันจะต่างอะไรกันในเมื่อที่ผ่านจักรก็นอนกับคนอื่นนอกจากพี่ฟ้าเหมือนกัน อ่านแล้วเดาใจพี่ฟ้าไม่ถูกเลยทำแบบนี้เพราะหึงหรือเพราะต้องการให้โอกาสจักรจริงๆ หรือว่าต้องการจะทำให้จักรเสียดายแล้วก็ทิ้งไปแบบที่พี่ฟ้าเคยเป็น ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ เกิดวันนึงทิกเกอร์ทำใจยอมรับมันขึ้นมาว่าไม่มีหวังแล้ว พี่ฟ้าจะมานั่งเสียใจอีกครั้งมั้ย และคราวนี้โทษใครไม่ได้ด้วยเพราะว่ามันเกิดขึ้นเพราะพี่ฟ้าทั้งนั้น ยอมรับนะว่าจักรมีเสน่ห์มาก แต่ว่าจะไว้ใจได้จริงเหรอ ในเมื่อจักรยังไม่ผ่านด่านพี่คิว ในเมื่อพี่คิวไว้ใจทิกเกอร์และคบกันมาถึงทุกวันนี้ทั้งๆที่ทิกเกอร์กับจักรก็ทำร้ายฟ้าด้วยกันทั้งนั้น มันก็บอกได้ว่าจักรจะต้องมีดีพอที่พี่คิวไว้ใจ หรือบางทีอาจจะเพราะพี่คิวมองออกว่าพี่ฟ้ายังรักทิกเกอร์อยู่ก็ได้ เห้อ จักรเดินหน้าไปก้าวนึงแล้ว แต่ทิกเกอร์ยังย่ำอยู่ที่เดิม เศร้าสลด อย่าเพิ่งถอดใจน้าทิกเกอร์ พี่ฟ้าลองมองความรู้สึกของตัวเองดูก่อนมั้ย ตอนนี้อะไรๆก็เปลี่ยนไปแล้ว ทิกเกอร์พยายามมากแ่ค่ไหนก็น่าจะรู้ดี อย่าให้เรื่องที่พี่คิวพูดมาทำลายความมั่นใจลงสิ บางทีพี่คิวอาจจะพูดยั่วโมโหก็ได้ งื้อ เม้นงงจริงเรา = =''

[baka_bunny]

ถึงจะเลือกใครแต่ก้อจะต้องแอบสงสารอีกคนไม่ได้อยู่ดีนะ ... แล้วแต่อาฟ้าเนอะ

เอ๊ะ!!หรือว่าจะแล้วแต่คนเขียนล่ะ คริ คริ ^_^

[● MaYa~Boy ●]

อาฟ้าจะลงเอยกับใคร?

[เบบี้]

~15~

เมื่อผมกลับมาถึงบ้าน  ผมค่อนข้างตกใจมากที่พบว่ารถของทิกเกอร์จอดอยู่ที่ลานจอดรถในบ้านผม  ไฟในบ้านยังคงสว่างอยู่  ทำให้หัวใจของผมเต้นแรงกว่าเดิม  ผมเหลือบดูนาฬิกาข้อมือ  นี่เกือบจะเที่ยงคืนเข้าไปแล้ว 
“โอ้..จำทางกลับบ้านได้สินะ” ผมชะงัก  คิวเลิกคิ้วและพูดด้วยน้ำเสียงอย่างต้องการกวนผม 
“ทำไมรถ..” ผมทิ้งเสียงลงก่อนเมื่อเห็นว่าคิวชี้เข้าไปในห้องหนังสือ  ผมมองเข้าไป  ทิกเกอร์ลุกขึ้นยืนและกำลังเดินตรงมาทางผมพอดี
“ฟ้าไปไหนมาครับ ทำไม..กลับดึกจัง” ทิกเกอร์ถาม  ผมหันหน้าหนีสายตาอันเศร้าสร้อยของทิกเกอร์
“มันเรื่องของผม แล้วคุณมาที่นี่ทำไม” ผมถอนหายใจ
“มารอฟ้า” ทิกเกอร์ตอบทันที
“..................” อยู่ๆในบ้านก็เงียบสนิท  ต่างฝ่ายต่างยืนนิ่งอย่างกับมีใครมาสั่งเอาไว้ว่าห้ามขยับนะอย่างนั้น
“ผมง่วงแล้ว ไว้คุยกันวันอื่นแล้วกัน..ชงชาเขียวให้อาหน่อย” ผมตัดบทและสั่งคิวก่อนจะก้าวเดินหนี
“Fah!, You’re running away from me again!” ทิกเกอร์พูดแทบตะโกน  ผมชะงัก
“I though you said that you were gonna give me a chance.”
“โอ้ๆๆ..พูดภาษาไทยสิ” ผมหันตัวกลับไปและแสยะยิ้มให้ทิกเกอร์  ทิกเกอร์หน้าเสีย
“คุณนี่มัน..” คิวกัดฟันบ่น  ส่ายหัวให้ผมอย่างไม่พอใจ
“คุณนอนกับผู้ชายคนนั้นไปแล้วใช่ไหม” ทิกเกอร์พูดขึ้น  ตาของทิกเกอร์จ้องมาที่ผมเขม็ง  คล้ายกับตัดพ้อต่อว่าแต่อีกนัยหนึ่งก็แฝงไปด้วยความโกรธ


เพี้ย !!


ผมเดินเข้าไปตบหน้าทิกเกอร์อย่างแรง  เรียกว่าแรงมากจนสุดกำลัง  เสียงที่ฝ่ามือกระทบใบหน้าของทิกเกอร์ดังก้องไปทั่วบริเวณบ้าน  ตัวทิกเกอร์แทบจะเซไปตามแรง
“หึ เป็นการพูดภาษาไทยที่ไม่น่าฟังเอาซะเลยนะ” ผมพูดกัดฟันเข้าหากันแน่น  ทิกเกอร์หลับตาลงอย่างข่มอารมณ์ของตนเอง 
“คุณมันขี้ขลาด” ทิกเกอร์พูดขึ้นอีกครั้ง  น้ำเสียงเรียบเย็นจนผมแทบไม่อยากฟัง  มันกำลังทำให้ผมรู้สึกผิด
“ใช่..ผมมันขี้ขลาด!” ผมกระแทกเสียงใส่อีกฝ่าย  พยายามข่มอารมณ์ของตัวเองไม่ให้น้ำตานั้นไหลออกมาให้กับคำพูดสะเพร่าบ้าๆนั่น  สุดท้าย..ทุกคนก็ไม่ต่างอะไร  ต่างอยากได้ในสิ่งที่ตนเองต้องการทั้งนั้น  พออะไรไม่เป็นไปอย่างที่คิดอย่างที่หวังเอาไว้  ก็จะต่อว่าว่านั่นผิดแต่ฉันถูกและแสดงกำพืดออกมา   ผมเองก็ยังเป็นคนอย่างนั้น  ทิกเกอร์เองก็คงจะไม่ต่างกัน
“รู้อย่างนี้แล้ว ก็เชิญไปซะให้พ้นหูพ้นตา” เสียงของผมเครืออย่างห้ามไม่อยู่  ผมตั้งใจว่าจะไม่ร้องไห้ต่อหน้าผู้ชายคนนี้  เพราะมันจะทำให้ผมเสียการทรงตัว  มันจะทำให้ผมสูญเสียการเป็นตัวของตัวเองไปได้อย่างง่ายดาย
“คนขี้ขลาดอย่างผม ไม่มีค่าพอให้คุณมารอหรอก”
“ผมมันก็แค่ไอ้คนขี้ขลาด คนเห็นแก่ตัว..ที่ไม่มีค่าพอสำหรับคนอย่างคุณ!” ผมต่อว่าออกไปพร้อมกับปาดน้ำตาของตนเองอย่างลวกๆ
“ฟ..ฟ้า” ทิกเกอร์เข้ามากอดผมเต็มแรง  ครั้งนี้ผมดิ้นอย่างสุดชีวิต 
“ปล่อย!” ผมร้องแทบจะตะโกน  นั่นยิ่งกลับทำให้ทิกเกอร์กอดแรงขึ้นกว่าเดิม 
“ปล่อยยยยยยยย!!” ผมร้องเสียงดัง  มือก็ทุบตัวทิกเกอร์อย่างไม่ยั้งมือ  อีกฝ่ายคงเจ็บ  เขาหน้าตาเหยเกและหลับตาปี๋หลบมือไม้จากผม
“ฟ้า ผมขอโทษ” ทิกเกอร์พูดบอก
“หุบปาก ผมไม่อยากได้ยินเสียงคุณ!” ผมตะคอกใส่และออกแรงผลักทิกเกอร์เต็มแรง  ทำให้ผมหลุดออกจากอ้อมกอดของอีกฝ่ายได้
“ผมขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจจะพูด..”
“คุณตั้งใจ” ผมกระแทกเสียง
“ไม่ว่าคำพูดนั้นจะออกมาอย่างที่คุณตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ แต่สำหรับผม..คุณตั้งใจ!” ผมว่าเสียงดัง  ตาแทบจะถลนด้วยความโมโหอย่างที่ผมไม่เคยเป็นมาก่อน  ทิกเกอร์ยืนหน้าเสีย  เขามีท่าทีคล้ายกับเด็กที่ไม่รู้จะแก้ตัวอย่างไรเมื่อกระทำผิดไปแล้ว
“บางทีการที่พ่นคำพูดออกมาอย่างไม่คิด ก็ไม่สมควรจะยกโทษให้ หึ..เพราะขอให้เชื่อเถอะ ว่าถึงจะบอกว่าไม่ได้ตั้งใจพูด..แต่คำพูดนั้นก็หลุดออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจคุณ มันแค่ไม่ได้ผ่านการกลั่นกรองทางสติก็เท่านั้นเอง” ผมกัดฟันพูดว่า  พยายามรวบรวมคำพูดให้อีกฝ่ายเข้าใจได้ง่ายมากที่สุดเท่าที่ตอนนี้ผมมีสติก่อนที่ผมจะเดินหนีออกมาในทันที  ผมรีบจ้ำเท้าเดินขึ้นห้อง  ถอดเสื้อผ้าออกและเข้าไปแช่น้ำในอ่างอย่างต้องการระงับสติอารมณ์ที่ครุกรุ่นของตัวเองให้เย็นลง  ผมอยู่ในห้องน้ำนานเกือบชั่วโมง  ออกมาก็พบว่าคิวกำลังเดินด้วยท่าทีสบายอกสบายใจอยู่ในห้องนอนของผม
“ชาน่ะ” คิวหันมาพูดบอกผมที่ยืนจ้องมันเขม็ง
“เสร็จแล้วก็ออกไป” ผมสั่งเสียงเรียบ  เดินเอาผ้าขนหนูที่เช็ดผมไปแขวนที่ราวตากผ้า
“จบไม่สวย..ดราม่าแฮะ” คิวบ่นด้วยน้ำเสียงล้อๆ 
“จิ..คิว อาหงุดหงิดอยู่นะ” ผมขมวดคิ้วว่า
“คุณไปนอนกับไอ้นั่นมารึเปล่า” คิวถามก่อนจะนั่งลงที่ที่นั่งตรงปลายเตียง
“หึ..ถ้านอนคงไม่กลับมาเร็วขนาดนี้หรอก ระดับอาน่ะ..ยันเช้า” ผมกวนตอบไปอย่างนั้น
“เหรอ..หึ คุณก็คงเป็นแค่ไก่อ่อนปากดี อย่างมากผมให้แค่สิบห้ายี่สิบนาทีล่ะนะ..เวลาที่เหลือที่ต้องหายไปทั้งคืนน่ะ เค้าเรียกว่าพักฟื้นต่างหากล่ะ” คิวย้อนกวนกลับ  มันยักคิ้วอย่างกวนโอ๊ย
“ไอ้คิว..รีบออกจากห้องอาไปเดี๋ยวนี้เลยนะ ไอ้เวรนี่” ผมหันไปว่า  และอดไม่ได้ที่จะยิ้มให้กับคำพูดและหน้าตาอันกำกวมของหลานตัวเอง
“โอเค ไปก็ได้..แบดดรีม” คิวพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกจากห้องไป  เมื่อผมแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย  จึงเปิดดูหนังคลายเครียดและดื่มชาที่คิวทำมาให้  หลังจากนั้นก็เข้านอน  ไม่รู้ว่าคืนนี้จะฝันดีหรือฝันร้าย  รึอาจจะแบดดรีมอย่างที่หลานพูดอวยพรไว้ก็เป็นได้..

= = = = = = = =

เมื่อคืนผมหลับสนิท  น่าแปลกที่หลับสนิทขนาดนี้ได้ยังไงทั้งทั้งที่มีเรื่องกวนใจ  ผมอดสงสัยไม่ได้ว่าคิวมันแกล้งใส่ยาอะไรลงไปในชาด้วยรึเปล่าผมถึงได้หลับง่ายดายขนาดนั้น  ผมเหลือบมองนาฬิกาที่หัวเตียง  บอกเวลาเจ็ดโมงเช้าแล้ว  ผมลุกขึ้นล้างหน้าแปรงฟันและใส่เสื้อคลุมก่อนจะเดินลงมาข้างล่าง  ผมเดินตรงไปที่ห้องครัวเพื่อที่จะชงกาแฟดื่มสำหรับเช้านี้สักหน่อย
“โฮะ..ป้าครับ วันนี้หวยออกรึยังไงน่ะ” คิวได้ที  มันแซวผมทันทีที่เห็นผม  สาวใช้คนอื่นๆพากันหัวเราะคิกคัก
“คุณคิวนี่ก็” ป้านิดยิ้มพร้อมกับส่ายหัว
“ตื่นสายก็ด่า ตื่นเช้าก็เหน็บแนม..ทำอะไรก็ไม่ดีสักอย่างแหละ ชิ” ผมบ่นงุบงิบ 
“คุณฟ้าจะรับอะไรคะ กาแฟเหรอคะ” น้าเพียงยิ้มกว้างถาม
“ครับ..คาปูร้อนให้ผมสักแก้วนะครับ” ผมบอก
“แล้ว..ทำอะไรน่ะ” ผมถามคิวที่กำลังวุ่นอยู่ 
“ทำอาหาร” มันเบะปากตอบ
“อืม ขอบคุณ” ผมส่ายหัวให้คิวอย่างไม่อยากต่อปากต่อคำอีก
“ผมรอที่ห้องหนังสือนะครับ” ผมบอกก่อนจะเดินออกมาและตรงเดินตรงไปที่ห้องหนังสือ
“เอ๊ะ!” ผมร้องด้วยความตกใจ  ใจแทบจะตกลงไปที่ตาตุ่มทันทีเมื่อเห็นว่ามีคนนอนอยู่ในห้องหนังสือด้วย  ผมชะงักและก้าวถอยหลังเล็กน้อยก่อนที่จะเพ่งเล็งให้ชัดมากขึ้น  เมื่อแน่ใจแล้วว่าเป็นใครก็ต้องถอนหายใจออกมาอย่างแรง  ทิกเกอร์พลิกตัวกลับมานอนหงาย  ด้วยความรู้สึกหมันไส้และหงุดหงิดขึ้นมา  ผมจึงเดินไปที่ชั้นหนังสือและหยิบนิตยสารสองสามเล่มขว้างไปที่คนที่นอนอยู่บนโซฟา
“โอ๊ย! โอ๊ะ..gosh” ทิกเกอร์สะดุ้งตื่นด้วยท่าทางตกใจ  หน้าตาของทิกเกอร์เหรอหราตาเบิกโพรง  ท่าทางของทิกเกอร์แทบทำผมหลุดขำออกมาแต่ผมก็ต้องอดกลั้นเอาไว้
“ฟ..ฟ้า ผมเจ็บนะครับ” อีกฝ่ายพูดเสียงเอื่อย  มือลูบต้นแขนของตัวเองเบาๆ
“ใครอนุญาตให้คุณมานอนที่บ้านผม” ผมว่าด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
“คิว” ทิกเกอร์ตอบซื่อๆก่อนจะลุกขึ้นนั่ง  เขาลูบหัวตัวเองเหมือนกับกำลังเรียกสติของตัวเองให้กลับมา
“ขออนุญาตค่ะคุณฟ้า กาแฟค่ะ” เขียวนำกาแฟมาเสิร์ฟให้  ผมพยักหน้า  เขียวนำแก้วกาแฟไปวางไว้ที่โต๊ะตรงกลางโซฟา  ผมยังไม่คงเดินไปนั่งจนเขียวเดินออกไป  ผมถอนหายใจแรงและคิดว่าไม่กินกาแฟแล้วจะดีกว่า  หมดอารมณ์
“ฟ้า..คุณจะไปไหน” ทิกเกอร์วิ่งพรวดมาดักผมไว้  ผมชะงักและผลักอีกฝ่ายออกแต่อีกฝ่ายกลับไม่รู้สึกสะทกสะท้านใดๆ 
“ฟ้า ผมขอโทษ..ผมขอโทษนะครับ” ทิกเกอร์พร่ำพูดและเข้ามากอดผมไปทั้งตัว  ผมตัวเซเข้าไปอย่างไม่สามารถต้านทานแรงของเขาได้
“ทิกเกอร์..คุณ ปล่อยผมก่อน” ผมพยายามบอกแต่อีกฝ่ายกลับกอดผมแน่นกว่าเดิมอย่างกับรู้ว่าผมจะเล่นตุกติกอย่างนั้น
“ไม่”
“จิ..ทิกเกอร์” ผมขึ้นเสียง  คิ้วขมวดผูกกันเป็นปม
“ไม่” ทิกเกอร์ตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น  ผมยืนนิ่ง  นิ่งและเงียบสยบทุกอย่าง  เวลาผ่านไปเกือบสิบนาทีทิกเกอร์เริ่มขยับตัวและมองผมด้วยสีหน้าเป็นกังวล  ผมหันหน้าหนีทำสีหน้าไม่พอใจใส่เขา
“ขอโทษ” ทิกเกอร์ย้ำบอกแทบกระซิบ
“พูดคำอื่นไม่เป็นรึไง” ผมย้อนว่าด้วยนึกหงุดหงิด  ทิกเกอร์เงียบ  ก้มหน้างุดแต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยผมออก
“เมื่อคืน ผมเป็นห่วงคุณ..ผมหึง ผมหวง ผม..” ทิกเกอร์อธิบายอย่างตะกุกตะกัก  ผมหันหน้ากลับมามองหน้าอีกฝ่ายอีกครั้ง
“ผมรู้ว่าที่ผมพูดไปมันผิด แต่..ผม”
“ใช่ ผมไม่ชอบ..เพราะผมไม่ได้ทำ แต่ถ้าที่จริง ผมจะนอนกับใคร..มันก็สิทธิ์ของผมไม่ใช่รึไง” ผมย้อน  ทิกเกอร์ชะงัก
“ฟ้าครับ” ทิกเกอร์พูดด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน  ผมยืนนิ่งเงียบ  อีกฝ่ายก็เงียบลงเช่นเดียวกัน  ทิกเกอร์ยืนกอดผมอยู่นานไม่ยอมขยับไปไหน  การที่เรายืนแนบชิดกันอย่างนี้ทำให้ผมได้กลิ่นกายของทิกเกอร์อย่างชัดเจน  นานมากแล้วที่ผมไม่ได้กลิ่นแบบนี้  กลิ่นน้ำหอมยี่ห้อที่คุ้นเคยที่เขาชอบใช้  ภาพเก่าๆหวนกลับมาทันทีทันใด
“อย่านะ” ผมพูดปรามทันทีที่รับรู้ได้ว่าทิกเกอร์จะก้มลงมาหอมแก้มผม  ทิกเกอร์ชะงักค้างไป  หน้าของเราอยู่ใกล้กันเพียงไม่กี่เซ็นเท่านั้น  ลมหายใจของทิกเกอร์กระทบลงบนแก้มของผมเบาๆ
“คิดถึงจน จะตายอยู่แล้ว” อีกฝ่ายพูดเหมือนอ้อนวอนขอร้องอย่างนั้น  ผมรู้สึกเหมือนหัวใจของผมกำลังเต้นแรง  แรงจนกลัวว่าอีกฝ่ายจะได้ยิน
“ก็ยังไม่ตายนี่” ผมว่าส่งๆ  ทิกเกอร์ก้มหน้าลงซบบนไหล่ของผม  ถ้าเป็นปกติผมคงจะกอดตอบหรือลูบหัวเขาเพื่อปลอบโยน  แต่ครั้งนี้ผมยืนนิ่ง  ผมไม่ทำอย่างที่เคยทำเพราะผมอยากยืนนิ่งๆอยู่อย่างนี้จนกว่าทิกเกอร์จะเงยหน้าขึ้นเอง
“วันนี้ฟ้าพาผมไปเที่ยวหน่อยได้ไหม” ทิกเกอร์พูดพึมพำ  และยังคงไม่ยอมเงยหน้าขึ้นจากไหล่ผม
“....................” ผมยังคงเงียบ
“ฟ้าบอกว่า ฟ้าจะให้โอกาสผมไม่ใช่เหรอครับ..เมื่อวานคุณไปกับคนนั้น วันนี้..เป็นผมได้ไหม” ผมถอนหายใจออกมาเบาๆด้วยเหนื่อยกับหัวใจของตัวเองที่ต้องมายืนฟังน้ำเสียงอะไรแบบนี้จากคนสองคน
“นะครับ..นะ” ทิกเกอร์พูดเสียงค่อย 
“อืม” ผมตอบในลำคอ
“จริงนะ!” ทิกเกอร์เงยหน้าและยิ้มกว้างในทันที  ผมพยักหน้าให้อย่างขอไปที
“อาหารพร้อมแล้วนะ..ทิกเกอร์ มากินด้วยกัน” ผมสะดุ้ง  หันกลับไปมองคิวที่เพิ่งเดินมา  คิวยักไหล่ให้ผมอย่างกวนอารมณ์
“ใครหน้าแดงกันนะ” คิวพูดลอยๆก่อนจะเดินเชิดไป
“ไอ้..” ผมได้แต่กัดฟัน  อยากจะตะโกนตอบโต้กลับไปแต่ก็กลัวว่าทิกเกอร์จะรู้ว่าผมนั้นร้อนตัว  ผมไม่หันหน้ากลับไปมองทิกเกอร์อีกแต่เดินหนีไปที่ห้องอาหาร  ทราบเพียงว่าทิกเกอร์เดินตามหลังมาไม่ห่าง

= = = = = = = =

ณ  ท่าพระจันทร์..
“เอ่อ” ทิกเกอร์อ้ำอึ้งทันทีเมื่อเห็นว่าผมเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าร้านก๋วยเตี๋ยว  หลังจากที่เมื่อเช้าผมรับปากทิกเกอร์ว่าจะพาออกมาเที่ยว  ทิกเกอร์อาบน้ำแต่งตัวโดยเปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าของคิว  ผมแกล้งพาทิกเกอร์เดินเล่นแถววัดพระแก้วก่อนที่จะมาที่นี่  วันนี้ผมคงจะบาปน่าดูที่แกล้งคนอื่นแบบนี้  อากาศช่วงสายๆร้อนได้ที่ทีเดียว  ทำให้ทิกเกอร์เหงื่อไหลไม่หยุด 
“อาหารกลางวัน” ผมเชิดหน้าพูด  ทิกเกอร์หน้าเสีย
“หมี่สีเหลืองไง ชอบไม่ใช่เหรอ” ผมยิ้มกว้างอย่างต้องการให้อีกฝ่ายเห็นความตั้งใจของผม  ทิกเกอร์พยักหน้า
“เอาบะหมี่เกี๊ยวปูหมูแดงพิเศษสองที่ครับ” ผมสั่ง
“ได้ค่า หาโต๊ะนั่งด้านในได้เลยนะคะ” แม่ค้าตะโกนบอกโดยไม่ได้ละสายตามามองพวกเรา  ผมเดินนำไปหาโต๊ะนั่งในร้าน  ทิกเกอร์นั่งลงตรงข้ามกับผม  หลังจากผมสั่งเครื่องดื่มเสร็จ  เมื่อหันกลับมามองคนตรงหน้า  อีกฝ่ายกลับนั่งตัวตรงหน้านิ่งไม่บอกอารมณ์
“หน้าตาเหมือนไม่อยากกินเลยนะ ไม่กินก็ได้นะ” ผมพูดแกล้งไม่หยุด
“อยากกิน ถ้าฟ้าไม่แกล้งผม” อีกฝ่ายพูดกลับ  เป็นน้ำเสียงเรียบแต่กลับฟังดูเหมือนเขาต้องการต่อว่าผมอย่างเห็นได้ชัด
“นี่..คุณหาว่าผมแกล้งคุณงั้นเหรอ” ผมว่าทันที
“ก็ฟ้าจงใจแกล้งผม” ทิกเกอร์ย้ำอีก
“ไม่ได้แกล้ง” ผมขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างรู้สึกไม่ชอบใจ  ถึงแม้ความจริงคือผมต้องการแกล้งก็เถอะครับ
“อืม” ทิกเกอร์พยักหน้าไปอีกทางเหมือนยอมแพ้ไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับผม  ต่างฝ่ายต่างเงียบอยู่นานจนก๋วยเตี๋ยวนำมาเสิร์ฟ 
“.....................” ทิกเกอร์นั่งนิ่ง  ตาจ้องมองไปที่ก๋วยเตี๋ยวชามของตนเอง
“กินสิ” ผมสั่ง
“ไม่ปรุงเหรอ” อีกฝ่ายถาม
“หรือจะเอา” ผมทำตาดุใส่  ทิกเกอร์ยิ้มและส่ายหัวในทันที  ผมปรุงก๋วยเตี๋ยวชามของผมเล็กน้อยก่อนจะทาน  เราต่างฝ่ายต่างกินกันเพียงชามเดียวเท่านั้น  เท่านี้ก็อิ่มแล้วเพราะชามใหญ่มาก  ครั้งนี้ไม่ทำให้ทิกเกอร์รู้สึกทรมานอย่างครั้งก่อน  เขาจึงได้เดินออกมาจากร้านด้วยสภาพปกติ
“ไปไหนต่อดี” ผมบ่นพึมพำ
“ไปจตุจักรดีกว่า” ผมยิ้มกว้างเมื่อนึกอะไรๆสนุกออก  ทิกเกอร์พยักหน้าอย่างเห็นด้วย  ผมเดินนำเพื่อไปเรียกแท็กซี่  วันนี้เราทั้งสองเดินทางโดยแท็กซี่ทั้งวัน  ตอนแรกผมว่าจะให้ลุงมีขับรถให้แต่ผมอยากแกล้งใครบางคนเลยเอาลำบากเข้าว่าดีกว่านะครับ 
“เคยไปรึเปล่า” ผมถามขึ้นหลังจากที่เรียกแท็กซี่ได้แล้ว  ทิกเกอร์ส่ายหัว
“แต่เคยได้ยิน” ทิกเกอร์บอก  ผมยิ้มให้แต่คงเป็นรอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์น่าดู  ทิกเกอร์ยิ้มกว้างตอบอย่างซื่อๆ
“เดี๋ยวก็รู้” ผมยักคิ้ว  ตอนนี้ผมคิดว่าอากาศอุณหภูมิน่าจะประมาณสามสิบห้าองศา  ประมาณการแล้วว่าทิกเกอร์คงจะเกือบคลั่งตายแน่ๆถ้าต้องเดินทั้งอากาศแบบนี้  เมื่อรถแท็กซี่จอดที่หน้าตลาดนัดจตุจักร  ทิกเกอร์หน้าเหวอเล็กน้อยแต่ดูเหมือนเขาจะเก็บอาการไว้ไม่ให้ผมรู้  ผมยักไหล่ยิ้มให้และเดินนำมาก่อน
“รอผมด้วย” ทิกเกอร์รีบวิ่งมาขนาบข้าง  ท่าทีของทิกเกอร์เกือบทำให้ผมหลุดหัวเราะออกไป  เขาคงกำลังตื่นตระหนกกับผู้คนมากมายที่มาเพื่อนช็อปปิ้ง  ทิกเกอร์เริ่มขยับเสื้อยืดของตัวเองไปมาเหมือนต้องการให้มีลมให้หายร้อน  ถึงแม้ผมรู้สึกอยากแกล้งทิกเกอร์แต่ผมคงจะไม่ใจไม้ไส้ระกำขนาดนั้น  ผมเดินตรงไปซื้อพัดมาสองอัน  สำหรับทิกเกอร์หนึ่งและสำหรับผมหนึ่ง
“ร้อน” อีกฝ่ายพูดเสียงเบา  หน้าของทิกเกอร์เริ่มแดงและขยับมือพัดไม่หยุด 
“กลับไหม” ผมถามด้วยสีหน้าจริงจังเพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะช็อกตายตรงนี้
“ไม่” ทิกเกอร์ส่ายหน้าตอบทันที  ผมเบะปากก่อนจะเดินนำไปเรื่อยเปื่อย  แน่นอนว่าผมต้องการเพียงแค่แกล้งอีกฝ่าย  ผมจึงไม่มีจุดประสงค์อะไรที่จะซื้อ  ถึงแม้จะไม่มีจุดประสงค์แต่พอได้เห็นของน่ารักๆก็อดที่จะเลือกซื้อไม่ได้  ผมได้ของตกแต่งบ้านมาบ้างเล็กน้อย  ทิกเกอร์เพียงแต่เดินตามและจ่ายเงินให้เท่านั้น
“อันนี้น่ารัก” ผมชี้ไปที่แก้วเซรามิคลายการ์ตูนใบหนึ่ง
“อันนี้น่ารักกว่า” ทิกเกอร์ชี้ไปที่แก้วแบบคู่รัก  ผมมองผ่านตาไปอย่างไม่สนใจถึงแม้จะรู้สึกเขินเล็กน้อย  ทิกเกอร์คงเหวอไปที่ผมทำท่าทีไม่สนใจเขาอย่างนั้น
“งั้นผมเอาอันนี้” ทิกเกอร์พูดขึ้น  ผมหันกลับไปมอง  เจ้าของร้านยืนมองหน้าทิกเกอร์
“เอาคู่แบบนี้ครับ เอ่อ..เอาแบบละคู่” ทิกเกอร์พยายามเรียบเรียงคำพูดอย่างชัดคำเพื่อให้เจ้าของร้านเข้าใจตนเองมากที่สุด
“ห๊า..ใครจะถือ” ผมอุทาน
“ฟ้ากับผมไง” ทิกเกอร์ยิ้ม  ผมอ้าปากค้าง
“เอาอย่างละคู่เลยนะครับ” เจ้าของร้านยิ้มถามอย่างดีใจ  ทิกเกอร์พยักหน้าตอบยิ้มๆ
“งั้นเอาอันนี้ด้วยครับ สามใบ” ผมชี้ไปที่แก้วการ์ตูนลายสเมิร์ฟที่เค้กชอบ 
“ครับ” เจ้าของร้านพยักหน้ารับรู้
“จ่ายด้วย” ผมบอกทิกเกอร์  ทิกเกอร์หัวเราะในลำคอเหมือนกับบอกผมว่า “อยู่แล้วครับ” ประมาณนั้น  เรายืนรอให้เจ้าของร้านห่อแก้วให้เกือบยี่สิบนาทีกว่าจะเสร็จ  ก่อนจะเดินต่ออีกนิดหน่อยแต่สุดท้ายผมก็รู้สึกว่าไม่ไหวกับอากาศแล้วด้วยเหมือนกัน  ผมตัดบทบอกทิกเกอร์ว่าจะไปห้างต่อ  ทิกเกอร์รีบพยักหน้าเห็นด้วยแทบจะทันทีทันใด 
“โอะ..เย็น~” ทิกเกอร์ยิ้มกว้างด้วยท่าทางสดชื่นและมีความสุขก็ไม่ปาน
“หึ แล้วก็มาบอกว่าตัวเองอยู่ไทยมานาน..ไม่เห็นจะชินนะ ถ้าคุณอยู่กับอากาศร้อนไม่ได้ ก็ไม่ควรอยู่ที่นี่หรอกนะ” ผมพูดไปอย่างนั้น  ทั้งทั้งที่ความจริงแล้วบางครั้งคนไทยเองก็แทบทนไม่ไหวกับอากาศของประเทศตัวเองด้วยเหมือนกัน
“อยู่ได้ครับ มันแค่..เอ่อ” ทิกเกอร์พยายามหาคำแก้ตัว
“ไม่ต้องแก้ตัวหรอก” ผมปัด  ทิกเกอร์หุบปากเงียบ
“กินไอติมดีกว่า” ผมพูด  ทิกเกอร์ขานตอบอย่างเห็นดีเห็นงามทันที  ผมเดินนำไปที่ร้าน Haagen-Dazs เพราะร้านอยู่ใกล้เราในตอนนี้มากที่สุด  ที่สาขานี้ร้านค่อนข้างเงียบ  คนไม่พลุกพล่านดี  เราสั่งอาหารและเครื่องดื่มกันคนละอย่างสองอย่าง  โต๊ะตัวเล็กมากทำให้เราสองคนนั่งใกล้กันโดยมีระยะห่างเว้นเพียงนิดเดียวเท่านั้น
“มีอะไร จ้องหน้าอยู่ได้” ผมว่า  เหลือบสายตาไปทางอื่น  ทิกเกอร์ยิ้ม
“ดูหนังต่อนะครับ” ทิกเกอร์พูดชวน
“ไม่” ผมตอบทันที

[เบบี้]

“งั้น..ช๊อปปิ้งต่อ” ทิกเกอร์ชวนอีก
“ของมันแน่นอนอยู่แล้ว” ผมพูดส่งๆ  รู้สึกสนุกเล็กๆที่ได้ถล่มทั้งจักรและทิกเกอร์  แน่นอนอยู่แล้วว่าทุกคนคงชอบของฟรี  แต่ผมถือคติเดียวกับหลานรักของผม “ของฟรีแต่ไม่มีคุณภาพ..เราไม่ต้องการ” นี่ได้ทั้งของดี  ฟรีและทั้งมีคุณภาพ  มีเหรอครับว่าผมจะไม่ต้องการ
“ฟ้าอยากได้อะไรอีก” ทิกเกอร์ถามขึ้น  ผมรู้ว่าทิกเกอร์คงแค่อยากถามแต่ผมกลับรู้สึกหงุดหงิดกับประโยคนี้ซะอย่างนั้น
“คุณเห็นว่าผมเอาจากคุณเยอะแล้วใช่ไหม” ผมว่า
“เปล่า ผมเปล่า” ทิกเกอร์เบิกตาโพรงรีบปฏิเสธทันที
“ไม่..ผมหมายถึง ฟ้าอยากได้อะไร ผมก็จะซื้อให้ ผมไม่ได้ว่าฟ้าเลยนะครับ” ทิกเกอร์รีบแก้ตัว  สิ่งของที่แพงที่สุดที่ทิกเกอร์ซื้อให้ผม  คงจะเป็นรถสปอร์ตสุดหรูจากัวร์  ตอนนั้นผมเพียงแค่พูดไปเล่นๆว่าอยากได้  ไม่กี่วันต่อมาก็มีบริษัทโทรติดต่อมาหาผมว่าต้องการสีไหน  รุ่นอะไร  พอผมเอ่ยบอกเรื่องนี้กับคิว  ไอ้หลานนั่นก็กุลีกุจอเปิดอินเตอร์เน็ตค้นหาคันที่ตนเองชอบในทันทีทันใด  แน่นอนว่าผมชอบรุ่นที่คิวเลือกด้วยเพราะทั้งผมและคิวก็ชอบอะไรคล้ายกัน
“คุณจะว่าผมเห็นแก่ของใช่ไหม” ผมย้อนหน้างอ
“ผมเปล่าครับ” ทิกเกอร์ย้ำหน้าเสีย
“ขออนุญาตเสิร์ฟเครื่องดื่มนะครับ” พนักงานยิ้มกว้าง  ผมยิ้มตอบให้และจ้องพนักงานไม่วางตาเพราะพนักงานหน้าตาดีมากจริงๆให้ตายเถอะครับ  พนักงานยิ้มเขินเล็กน้อยเมื่อเขาเห็นว่าผมจ้องอย่างนั้น  เมื่อพนักงานเดินกลับไป  บนโต๊ะเงียบลง  ทิกเกอร์นั่งเงียบ  เขาหยิบแก้วกาแฟขึ้นจิบด้วยท่าทางผู้ดีจนผมรู้สึกหมันไส้เพราะท่าทางของเขาเกือบจะทำให้ผมไม่สามารถละสายตาไปทางอื่นได้
“หล่อเนอะ” ผมพูดยิ้มๆอย่างต้องการหาเรื่องกวนอารมณ์อีกฝ่าย  ทิกเกอร์เหลือบสายตามองผมด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“พนักงานน่ะ” ผมเบะปากอย่างหยอกล้อ
“เหรอ..ผมมองไม่เห็น” ทิกเกอร์ตอบส่งๆ  พร้อมกับกลอกสายตาหนี
“อ่าว..ตาบอดหรอกเหรอ ผมไม่ยักรู้ หึ” ผมย้อนอย่างไม่ยอม  เราเงียบลงอีกครั้งจนไอศกรีมนำมาเสิร์ฟ  ทิกเกอร์เอาแต่นั่งจิบกาแฟ  เขาไม่ได้สั่งอาหารอย่างอื่น  ผมตักไอศกรีมกินอย่างละเลียด 
“อ่ะ” ผมตักไอศกรีมขึ้นและทำท่าจะป้อนอีกฝ่าย  ทิกเกอร์ชะงัก  เหลือบตามองไปที่โต๊ะข้างๆด้วยความตกใจแต่กลับอ้าปากด้วยหลงเชื่อผม  พอทิกเกอร์อ้าปากเข้ามาใกล้ช้อน  ผมก็ชักช้อนกลับเข้าปากของตัวเองแทนทันที  ทิกเกอร์หน้าเหวอเล็กน้อย
“หึหึ” ผมยักคิ้วให้  ทิกเกอร์หุบยิ้มลงแต่กลับจ้องหน้าผมเขม็ง  อยู่ๆก็มีรอยยิ้มน้อยๆโผล่ให้เห็นแต่ทิกเกอร์กลับไม่พูดอะไร  ผมไม่แกล้งเล่นอย่างเมื่อกี้อีกจนทานไอศกรีมหมดเรียบร้อย  เราเดินช๊อปปิ้งต่อโดยมีทิกเกอร์เดินตามผมไม่ห่าง
“ลองใส่ให้ดูหน่อยสิ” ผมหยิบรองเท้าหนังยี่ห้อ Timberland คู่ที่สะดุดตาขึ้นมาถือไว้  ทิกเกอร์พยักหน้าและหันไปบอกไซด์แก่พนักงาน ทิกเกอร์เดินไปนั่งลงตรงที่นั่งสำหรับลองรองเท้า  พนักงานกุลีกุจอมาใส่รองเท้าและผูกเชือกให้ทิกเกอร์โดยที่เขาไม่ต้องทำอะไรเลย  ผมคิดว่ารองเท้าคู่นี้มันน่าจะเหมาะกับเขามากและก็เป็นอย่างที่คิดไว้จริงๆ
“ฟ้าจะใส่เหรอครับ” ทิกเกอร์เงยหน้าถาม  พยักงานยืนรออยู่ข้างๆด้วยท่าทางอ่อนน้อม 
“เปล่า..คุณใส่” ผมตอบ
“เท่าไหร่ครับ” ผมถามพนักงาน
“คู่นี้สี่หมื่นห้าพันบาทครับ รุ่นใหม่ล่าสุดเลยนะครับ..เพิ่งมาไม่กี่วันนี้เอง” พนักงานยิ้มตอบด้วยท่าทางสุภาพ  ทิกเกอร์ถอดรองเท้าออกอย่างเชื่องช้าตามประสาเขา
“เอารึเปล่า ไม่เอาก็ได้นะ..ผมแค่เห็นว่ามันเหมาะกับคุณดี อีกอย่างผมไม่ได้จะซื้อให้ด้วย” ผมพูดดักทางไว้ก่อน  พนักงานยิ้มเฝื่อน  ทิกเกอร์หัวเราะเล็กน้อยก่อนที่จะพยักหน้าให้พนักงานขาย
“คุณลูกค้าเอาคู่นี้นะครับ”
“ครับ” ทิกเกอร์ตอบ  ผมยืนรอมองทิกเกอร์ที่หยิบบัตรเครดิตออกมายื่นให้พนักงาน  วันนี้เขาคงรูดหมดไปหลายแสนแล้ว  แต่ผมไม่รู้สึกสะทกสะท้านหรอก  นั่นไม่ใช่เงินของผมนี่ครับ..
“ฟ้า..วันนี้ผมทานข้าวเย็นที่บ้านฟ้าได้ไหมครับ” ทิกเกอร์ถามขึ้นระหว่างที่เรายืนรอพนักงาน  ผมเดินไปนั่งลงที่เก้าอี้ที่ทิกเกอร์นั่งลองรองเท้าเมื่อกี้  เขารีบตามมานั่งลงข้างๆผมในทันที
“ทำไม..ซื้อของให้ผมแค่นี้ ถึงกับจนเลยเหรอ” ผมแซวแต่ไม่ได้หันหน้าไปหาทิกเกอร์  เพราะเรานั่งชิดกันมากเกินไป
“อืม..จะว่างั้นก็ได้” ทิกเกอร์ตอบแกมหัวเราะ
“นะครับ ฝากท้องหน่อยนะ” ทิกเกอร์ขอร้องด้วยน้ำเสียงนุ่มน่าฟัง 
“หึ..” ผมแอบยิ้มและหันหน้าหนีอย่างไม่อยากให้อีกฝ่ายรู้ว่าผมกำลังขำกับคำว่า “ฝากท้อง” ของทิกเกอร์
“ก็ได้ มาถึงขนาดนี้แล้ว..ถือว่าผมแก้ตัวที่ทำให้คุณท้องเสียก็แล้วกัน” ผมเบะปากอย่างขอไปที  ทิกเกอร์ยิ้มกว้าง  เมื่อได้รองเท้าเราก็เดินดูของกันต่ออีกเกือบชั่วโมง  ผมเดินเลือกซื้อของให้ทิกเกอร์อย่างลืมไปชั่วขณะว่าต้องเคร่งขรึมต่ออีกฝ่าย  จนสุดท้ายผมก็รู้สึกว่าวันนี้ไม่ไหวแล้ว  เหนียวตัวและเมื่อยขามาก  ของที่ซื้อมาก็พะรุงพะรังไปเสียหมดจนต้องออกตัวขอให้กลับบ้านก่อน

= = = = = = = =

18:30 น. ณ  บ้านเมธิชัย  สิทธิบดีทรัพย์..
“นี่คิว อาซื้อมาฝาก..” ผมหยิบแก้วออกมาโชว์อย่างปลาบปลื้มกับแก้วลายการ์ตูนที่เลือกเองกับมือ
“ฝากเค้กต่างหาก” ผมตัดบทอย่างต้องการกวนอีกฝ่ายและยักคิ้วกวนให้  คิวจ้องมองมาที่แก้วก่อนจะทำหน้าเซ็งใส่ผม
“เอาไปให้น้องด้วยนะ” ผมจัดแจง  คิวพยักหน้าตอบแค่นั้นแล้วก้มลงอ่านหนังสือต่อ
“อันนี้สำหรับคุณ” ทิกเกอร์พูดบอกพร้อมกับยื่นกล่องนาฬิกายี่ห้อ Hamilton ให้กับคิว  คิวละสายตาจากหนังสือที่กำลังอ่านอยู่ขึ้นมองไปที่กล่องใบนั้นอย่างสนใจในทันที
“นี่สิถึงจะเรียกว่าของฝาก” มันหันมาประชดใส่ผม
“เน่! อันนั้นมันเรียกว่าของซื้อให้เหอะ” ผมปรามด้วยความไม่พอใจ  ทิกเกอร์ยิ้ม  คิวรับกล่องนาฬิกาไปเปิดดู
“ขอบคุณ” คิวพูดบอกทิกเกอร์ด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“แล้วนี่มันก็เย็นแล้ว ไม่ทำกับข้าวรึไง” ผมว่าหลานตัวเอง
“ไม่อ่ะ อ่านหนังสืออยู่ไม่เห็นเหรอ” มันสวนกลับก่อนจะวางกล่องนาฬิกาลงบนโต๊ะและหยิบหนังสือขึ้นอ่านอีกครั้ง  บางครั้งผมคิดว่าเมื่อไหร่ที่หลานผมอยู่กับหนังสือ  มันมักจะเป็นคนที่ไม่สนโลกมากเกินไปหน่อย  ซึ่งนี่เป็นนิสัยที่คงจะไม่สามารถแก้ให้หายได้ของคิว
“ฟ้าทำสิครับ” ทิกเกอร์พูดขึ้น
“เรื่องอะไร” ผมย้อน
“ฟ้าทำไม่ได้เหรอ เอ่อ..ผมอยากทาน Fettuccine With Walnut Cream ฝีมือฟ้านะ” ทิกเกอร์ทำเสียงอ่อนเสียงหวาน  ผมเริ่มรู้สึกเขินขึ้นมาเพราะดันมีคิวนั่งเป็นสักขีพยานอยู่ด้วย  ถึงแม้ว่ามันจะเอาแต่นั่งบื้อก็เถอะครับ
“ถ้าจะทำ ทำอโวคาโดสลัดให้ด้วยนะ” คิวเสริมขึ้น  แต่ตายังคงจับจ้องอยู่ที่หนังสือของตนเอง 
“.....................” ผมนั่งนิ่งเงียบอย่างคิดหนัก  ทิกเกอร์ยังคงนั่งยิ้มกว้างรอคำตอบจากผม
“เออ..ทำ Cozze al Gratin ด้วยก็ดีนะ ผมอยากกินน่ะ..ป้านิดเพิ่งซื้อหอยแมลงภู่มาเมื่อเช้านี้เอง” คิวเสริมอีก  มันพยักหน้าแกมบังคับผมไปในตัว
“ผมก็อยากทาน” ทิกเกอร์พนักหน้าอย่างเห็นดีด้วยอีกคน
“ก็ไปกินที่ร้านอาหารเซ่” ผมว่า  ทิกเกอร์หุบยิ้มลงทันที
“งั้นเราออกไปกินที่ร้านอาหารก็ได้นะ ดีไหม..” คิวปิดหนังสือลง  หันไปมองหน้าทิกเกอร์อย่างออกความคิด
“เออๆ ทำก็ทำ” ผมรีบตัดบทเพราะกลัวว่าทั้งสองคนจะพากันออกไปกินที่ร้านอาหารจริงๆ
“ก็แค่นั้น” คิวว่าก่อนจะก้มลงอ่านหนังสือต่อ
“งั้นผมช่วยนะครับ” ทิกเกอร์เสนอ
“ก็ดี..ผมอยากอยู่คนเดียวน่ะ” คิวพูดขึ้นอย่างเห็นด้วย  ปกติแล้วคิวชอบนั่งอ่านหนังสือเงียบๆคนเดียว  ซึ่งถ้าใครมาเห็นสายตากับได้ยินคำพูดของคิวในตอนนี้คงจะคิดว่าไร้มารยาทอย่างมากเพราะมันพูดด้วยสีหน้าและน้ำเสียงที่จริงจัง  แต่ไม่ใช่กับทิกเกอร์ครับ  เขาไม่ได้รู้สึกว่าการพูดของคิวนี้ไร้มารยาทต่อเขา  คงเพราะรู้นิสัยของคิวดีละมังครับ
ผมเดินหนีออกมาจากห้องหนังสือ  ของที่พวกเราซื้อมาป้านิดคงจะนำไปจัดแจงเก็บเข้าห้องให้ผมเอง  ทิกเกอร์เดินตามหลังมาต้อยๆ  น้าเพียงและเขียวเตรียมของอยู่ในครัว  พอทิกเกอร์เดินเข้ามาสาวใช้ทั้งสองก็มีท่าทีเกรงเล็กน้อย  ผมหยิบผ้ากันเปื้อนมาใส่คนเดียวโดยที่ไม่ได้หยิบเผื่อให้ทิกเกอร์ด้วย  เขียวจัดแจงหยิบผ้ากันเปื้อนยื่นให้ทิกเกอร์  ทิกเกอร์พูดขอบคุณทั้งรอยยิ้ม  ผมไล่ให้เขียวและน้าเพียงออกไปจากห้องครัวเพราะต้องการจะใช้ทิกเกอร์ให้เต็มตามความสะใจของตัวเอง
ผมลงมือเตรียมทำอโวคาโดสลัดก่อนเป็นอย่างแรก  ต่อด้วย Cozze al Gratin และก็ Fettuccine With Walnut Cream เป็นอย่างสุดท้าย  ผมจัดเตรียมนำเครื่องปรุงและส่วนผสมทั้งหมดออกมา  ทิกเกอร์ยืนมองไม่วางตาเพราะผมค่อนข้างทำทุกอย่างอย่างรวดเร็ว 
“อ่ะ..หั่นทั้งหมดนี่ ตามนี้” ผมสั่งหลังจากที่ผมหั่นผักต่างๆเป็นตัวอย่างไว้ให้ทิกเกอร์แล้ว  ทิกเกอร์พยักหน้าตอบและรีบจับมีดอย่างเก้ๆกังๆ  ผมมองเหล่เพราะมันดูเชื่องช้าสำหรับผมไปเสียหมด  ถ้าผมไม่ต้องการจะแกล้งอีกฝ่ายผมคงจะแย่งมาทำเองไปแล้วละครับ  ทิกเกอร์หั่นทั้งหมดอย่างช้าๆและตั้งใจมาก  ผมเตรียมล้างหอยแมลงภู่พร้อมกับเตรียมตั้งไฟไว้  หลังจากที่ต้มหอยแมลงภู่เสร็จเรียบร้อยก็นำเข้าเตาอบแล้วนำมาพักไว้ก่อน  ผมจัดแจงต้มเส้นพาสต้าเตรียมไว้สำหรับเมนูต่อไป  เวลาผ่านไปเกือบยี่สิบนาทีทิกเกอร์ก็บอกผมว่าทุกอย่างที่ผมสั่งให้เขาทำนั้นเสร็จเรียบร้อยแล้ว 
“สวยไหม” อีกฝ่ายยิ้มถามอย่างภาคภูมิ  ทิกเกอร์ไม่ค่อยได้ลงครัวเอง  เรียกได้ว่าทำเป็นแต่อาหารประทังชีวิตเท่านั้น  ปูนเคยเล่าให้ฟังว่าบ้านเกิดเขาที่อยู่ที่ประเทศอังกฤษนั้นคนรับใช้เยอะมาก  ผมมองภาพไม่ออกว่าเยอะมากที่ปูนว่านั่นเป็นแบบไหน  ถ้าปูนบอกว่า “เยอะมาก” แสดงว่าคนรับใช้ของเขาคงจะเยอะมากกว่าบ้านคุณพ่อของผมเสียอีกละครับ
“ฮึ..ภูมิใจเหลือเกินนะ” ผมแสยะพูดอย่างประชดประชัน  ทิกเกอร์ยิ้มแหยลง
“ให้ทำอะไรอีกครับ” ทิกเกอร์ถาม  เขาเดินเข้ามาประชิดตัวผม  ผมเตรียมหั่นส่วนผสมที่ต้องใส่ในพาสต้าและหั่นทุกอย่างให้ทิกเกอร์ดู  และมอบหน้าที่ให้เขาไปทำต่อ  ผมจัดการทำซาซ่าสำหรับสลัดไม่ถึงสิบห้านาทีก็เสร็จเป็นรูปเป็นร่างและพักซาซ่าสลัดรอไว้ก่อน
“เสร็จแล้ว” ทิกเกอร์พูดอย่างดีใจจนเกือบจะทำให้ผมหัวเราะกับท่าทีดีใจอย่างโอเว่อร์ของเขา   
“งั้นผมหั่นเจ้านี่ต่อนะ” ทิกเกอร์หยิบลูกอโวคาโดขึ้นมาชูให้ผมดู
“ไม่ได้หรอก เดี๋ยวผมหั่นเอง” ผมบอก  เพราะลูกอโวคาโดค่อนข้างหั่นยาก  ถ้าออกแรงมากเกินไปมันก็จะเละทำให้เสียของ
“ผมทำได้” ทิกเกอร์ย้ำไม่ฟังเสียง  เขาหยิบมีดขึ้นมาและทำท่าจะหั่นลงไป
“ทิกเกอร์!” ผมร้องเสียงหลง  ทิกเกอร์ชะงักด้วยความตกใจและคามือไว้อย่างนั้น  ผมรีบเดินเข้าไปก่อนจะหยิบมีดกับลูกอโวคาโดออกมาจากมืออีกฝ่าย  ทิกเกอร์ยังคงยืนตะลึง
“มันหั่นยาก เดี๋ยวก็บาดมือหรอก” ผมว่าอย่างหงุดหงิด  แต่อีกฝ่ายกลับมีรอยยิ้มซะอย่างนั้น
“ฟ้าเป็นห่วงผมเหรอ”
“ใคร..เป็นห่วง เปล่าสักหน่อย” ผมพูดตะกุกตะกักและไม่ได้หันกลับไปมองอีกฝ่าย
“ฟ้าเป็นห่วงผม” อีกฝ่ายย้ำพูดอย่างร่าเริง
“ผมกลัวว่าจะเสียของต่างหากล่ะ เจ้านี่น่ะมันต้องมีเทคนิคถึงจะทำได้” ผมแย้ง 
“เปล่า..ที่จริงคุณเป็นห่วงผมต่างหาก” ทิกเกอร์ยังเถียงไม่ยอมอย่างกับเด็กอีก
“ผมไม่ได้..” ผมหันไปจะเถียงอย่างไม่ยอม  แต่อยู่ๆหน้าของอีกฝ่ายก็เข้ามาประชิดกับหน้าของผมอย่างที่ผมไม่สามารถหลบหลีกได้ทัน  ปากของเราชนกันเพราะทิกเกอร์ตั้งใจกดปากลงประกบปากของผม  ผมปฏิเสธไม่ได้ว่าผมหลับตาลงทันทีหลังจากนั้น  ตัวเรานิ่งและไม่กระดิกทั้งคู่อย่างกับว่าเราต้องการรับรู้ถึงลมหายใจของกันและกัน  กลิ่นตัวของทิกเกอร์  ลมหายใจของเขาและริมฝีปากของเขากำลังทำให้หัวใจของผมเต้นแรง  กระทั่งทิกเกอร์เริ่มขยับปากเล็กน้อย  ผมไม่ได้ต้านทานใดๆแต่ตามน้ำเพราะอยากรับรู้ในทุกรสชาติสัมผัสเหมือนบางอย่างที่ผมเคยรู้สึกคุ้นเคย  กลิ่นเก่าๆและความรู้สึกพวกนั้นอบอวลอยู่เต็มอก  ทิกเกอร์ไม่ได้เผยปากเพื่อกดจูบผมอย่างดูดดื่ม  แต่ปากของเขาคลอเคลียเบาๆอยู่บนริมฝีปากของผม อีกฝ่ายประคองใบหน้าของผมอย่างเบามือและเริ่มเผยปากจูบมากขึ้น  ตาของเราเพียงมองกันครู่เดียว  ผมกลับต้องหลับตาของเขาและปล่อยไปตามสัญชาตญาณอย่างลืมมีสติที่จะห้ามปรามกันและกันไปชั่วขณะ  ผมรับรู้ได้เพียงรสจูบหวานๆนี่และลมหายใจที่กระทบถึงกันและกันในตอนนี้เท่านั้น..
“อาเตรียม..โอว” ผมและทิกเกอร์ตกใจเมื่อได้ยินเสียงคนเดินเข้ามา  ผมผละตัวออกจากทิกเกอร์ในทันทีก่อนจะหันกลับไปมองตามเสียง
“เอิ่ม..ซอรี่” คิวมองมาที่เราทั้งสองคน  แต่สีหน้าของมันเหมือนกับจะยิ้มเยาะผมอย่างนั้น
“แค่จะมาบอกว่าเตรียมผสมซอสไว้ให้ด้วยนะ” คิวพูด  มันเปลี่ยนสีหน้าทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น  ผมไม่รู้ว่าผมหน้าแดงรึเปล่าแต่รู้สึกว่าตัวเองนั้นเสียฟอร์มเอามากๆเลยละครับ
“แค่นี้แหละ ถือว่าเมื่อกี้ผมไม่ได้เข้ามาก็แล้วกันนะ” มันตัดบทก่อนจะเดินออกไป
“.....................” ทั้งผมและทิกเกอร์ยืนเงียบ  ผมไม่ได้หันกลับไปมองเขานานเกือบห้านาที  ทิกเกอร์เองก็ไม่ยอมขยับตัวไปไหน  เมื่อผมเหลือบไปมองหน้าอีกฝ่ายก็เห็นว่าอีกฝ่ายมีรอยยิ้มเล็กๆผุดให้เห็น  ผมหันหน้าหนีในทันทีที่เราสบตากัน  ผมหุบปากเข้าหากันอย่างรู้สึกเขินขึ้นมา  เป็นอาการเขินอย่างกับนี่เป็นครั้งแรกที่เราได้จูบกันอย่างนั้น 
“จะออกไปก็ได้นะ ผมจะทำอาหารต่อ” ผมพยายามพูดให้เสียงเรียบมากที่สุด
“ผมช่วยครับ” ทิกเกอร์พูดแค่นั้น  ในห้องครัวก็มีแต่เสียงดังจากการทำอาหาร  ทิกเกอร์ไม่พูดอะไรอีกเหมือนกับรู้ว่าเขาไม่ควรจะเอ่ยอะไรทั้งสิ้น  ผมไม่ชวนทิกเกอร์คุยอีกจนทำอาหารทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย  ป้านิดและเขียวจัดแจงตั้งโต๊ะอาหารไปตามหน้าที่  ครั้งนี้เป็นอาหารมื้อเย็นที่ค่อนข้างเกร็งมากสำหรับผม  ต่างฝ่ายต่างเงียบ  มีเพียงคิวและทิกเกอร์ที่ชวนกันคุยเรื่องนู้นเรื่องนี้อย่างเมามัน  ส่วนผมรีบทานให้เสร็จจะได้รีบลุกจากโต๊ะนี่ไป..แค่นั้นพอ 

...................>>>><<<<....................

[A_ay]

ฟ้าน่ะ
ถ้าไม่รักคงไม่แกล้งหรอกเนอะ

ว่าแต่คิว  ชื่อคิว  แต่ผิดคิวตลอดเล้ยยยยย

[โน๊อา]

อาฟ้าเขิน น่ารักค่ะ สู้ ๆ นะคะ

[Tiamo_jamsai]

อ๊ายยยยยย จูบกันด้วยอะ     พี่คิวไม่น่าเข้ามาขัดเลย  อิอิ   แต่อยากรู้ว่าจะมีฉากแบบพี่คิว กับเค้ก ..... กัน แล้วฟ้าเข้าเห็นไหม   ฉากหอมกันอะ  ไม่ได้คิดอาไรเลยนะ

[rujaya]

ฟ้าจะแกล้งทิกเกอร์ไปถึงหนายยยยยยยย 

ฟ้าอาจจะทั้งรักทั้งแค้น คือมันอาจจะยังรักแต่ก็อยากจะแกล้งให้สมกะที่แค้น (จะเข้าใจมะ 5555)

แต่ตัวที่มาเบรคความเครียดคือคิว ออกมาแต่ละที กร๊ากกกกกกกกกกกกก

แต่ฟ้าน่ารักมากที่ยังคิดถึงเค้ก ซื้อแก้วมาฝากด้วยอะ 

[nn~~NN]

  ยังไงก็ชอบทิกเกอร์มากกว่าอยู่ดี (ไม่นับเรื่องในอดีตนะคะ เลวร้ายพอกัน)
ทิกเกอร์สู้ ๆ 

[faNg]

พี่คิววววววววววววววววววววววว มาผิดจังหวะไปนิดนึง แต่น่ารักดี พี่คิวกวนโอ้ย 5555
อาฟ้าเขินอะ น่ารักเวอร์ เริ่มปล่อยใจให้ทิกเกอร์เร็วๆ นะคะ
ทิกเกอร์หล่อมากอะ มีความสุขใช่ไหมละ อดทนไว้นะทิกเกอร์ อาฟ้ารักทิกเกอร์หรอก เนอะๆ
ตอนนี้มีชื่อเค้กออกมา แค่นี้ก็ยิ้มละ

ขอบคุณคุณเบบี้คะ 

[love2y]

นี่เป็นสัณญานที่ดีใช่มั้ย ระหว่างฟ้ากับทิกเกอร์เนี่ย >////<

[gupalz]

ฟินมากมายกับตอนนี้อ่ะบี้
ป้ายไฟทิกเกอร์โบกสะบัดเลย
แต่คิวนี่ เข้ามาผิดเวลาอ่ะ

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

 :-[จูบกันแล้ววววววว

อาฟ้าเสเพลนี่น่ารักจริงๆ ชอบอ่ะ

+ให้น้องบี้คนงามจ้า

[Panny]

คิวบาปจริงๆ เล้ยยยยยย

[must]

อาฟ้าจ๋าาาาาา~ อาฟ้าเนี่ย ดูๆ แล้ว ไม่ค่อยจะลำเอียงเท่าไหร่เลยเนอะ
ไปเดทกับจักรนี่พากันเดินห้างสบายๆ แบบชิวๆ มีดินเนอร์โรแมนติก มีหอมกงหอมแก้ม
ไปเดทกับทิกเกอร์นี่พาไปท่าพระจันทร์ สวนจตุจักร เอาให้เหงื่อไหลไคลย้อยกันไปคนละปี๊บ
จากนั้นพอเป็นตัวเองทนไม่ได้เอง จึงค่อยตัดสินใจที่จะไปเดินห้าง และแน่นอนเพื่อช้อปปิ้ง

อืมมมมม....... อาฟ้ากับหลานคิวเนี่ย เค้ามีรสนิยมคล้ายๆ กัน แล้วก็ชอบอะไรเหมือนๆ กันใช่มั้ย
แสดงว่าอาฟ้าต้องเลือกทิกเกอร์ชัวร์เลย เพราะว่าคุณหลานคิวก็เลือกทิกเกอร์เหมือนกัน กร๊าาากกก~

อ๊าาากกกก~ *โหยหวนพร้อมทึ้งหัวตัวเอง* ด้วยความเสียดายที่คุณหลานคิวปิดช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย
ใครให้แกเข้ามาขัดจังหวะช่วงเวลาที่สุดแสนหาจะโคตรยาก ยากยิ่งกว่าการงมเข็มในมหาสมุทรซะอีก
เข้ามาขัดอารมณ์ไม่พอ ตบท้ายแถมการกวนเบื้องล่างไปอีกหนึ่งดอก อ๊าากกก~ คิวปิดน่าโดนตีมากอ่ะ

จูบแล้วนะ จูบแล้วนะ จูบแล้วนะ จูบแล้วนะ จูบแล้วนะ ทิกเกอร์กับอาฟ้าจูบกันแล้วนะ กรี๊ดดดดดดด~

สารบัญ ~ Limited Lovers ~

[snack]

คิวววววไม่น่ามาขัดจังหวะเลยเดี๋ยวตีตาย5555

ทิกเกอร์สู้ สู้นะอาฟ้ามันเล่นตัวไปงั้นๆๆแหละอิอิ

[Noo_Patchy]

    ให้มันได้ยั่งงี้ดิพี่ฟ้า  ทิกเกอร์ลุยต่อเลย

[StillLoveThem]

....พี่คิวนี่ เป็นตัวที่เพิ่มสีสัน ให้กับชีวิตอาฟ้าเลยนะ แสบจริงๆๆหลานคนนี้
....ผู้ชาย 2 คนที่อาฟ้าไปเดท ด้วยนี่ สถานที่ ที่ไปต่างกันฟ้า กับ เหว เลยนะ
....แต่อาฟ้าก็สนุกเนอะ ที่ได้แกล้งทิกเกอร์ รักคนไหนมากก็แกล้งคนนั้นมากแหละ ใช่ไหมอาฟ้า

[nemesis]

ฟ้าใจอ่อนให้ทิกเกอร์เหอะนะนะนะ

[ปลาทองสีชมพู]

โอ้วววว..เป็นตอนแรกเลยนะเนี๊ย(เรื่องของฟ้า)ที่อ่านไปยิ้มไป
รู้สึกหัวใจเริ่มกระตุกนิดๆ..ฮ่าๆๆ เหมือนทิ้กเกอร์เริ่มมีความหวัง..
คิวก็ขยันแกล้งอาฟ้าจิงๆ..แซวอาฟ้าหน้าแดง ^o^

[น้ำแข็งใส]

เขินนนนนนนนนนน ทิกเกอร์ช้าๆได้พล้าเล่มงามนะนาย 

[pattybluet]

อ่านตอนนี้แล้วทำไมรู้สึกอยากยิ้มแปลกๆ ฮ่าๆๆ แอบน่ารักนะพี่ฟ้า
ฮาคิวตอนโผล่มาอ่ะ  รู้สึกว่ากวนประสาทดี

[aehJTS]

เดาใจอาฟ้าไม่ออกเลยว่าจะยังไง
แต่อย่างน้อยทั้ง 2 คน เหมือนได้กันไปคนละหมัดยุติธรรมดี

  คะ
 

[beery25]

 

[Ball]

อั้ยย่ะ!!!! คิวไม่น่าเข้ามาตอนนี้เลยยย ฮ่าๆ
พี่ฟ้าอ่ะนะอีกไม่นานฟอร์มคงหาย และใจอ่อนแน่ๆ
ทิกเกอร์น่ารักซะขนาดนี้
ชอบคิวอ่ะ สร้างสีสันตลอดดด อ่านแล้วสนุกมาก

[CarToonMiZa]

อาฟ้ารักมาก
ก็แกล้งมากใช่ป่าว

[inspirer_bear]

ฮู้ววว สังเกตได้จากการจูบ เวลาอาฟ้าจูบทิกเกอร์

แล้วรู้สึกดีกว่าจักรใช่ไหมล่ะ (ลำเอียงมาเห็นๆ)

เคืองคิวก็คราวนี้แหละ มาขัดจังหวะอะ เดี๋ยวเขาจะพาเค้กมานอนกอด 5555

(คิวจะมาพาเค้กกลับไปไหมอะ) ฮู้ววว ทิกเกอร์สู้ต่อไปน้าา

ทุ่มสุดตัวเลยนะ ทิกเกอร์ สู้ๆๆๆ

ป.ล. แอบเคืองทิกเกอร์ ทำไมคิดแบบนั้นอะ อาฟ้าแค่จูบกับจักรเองน้า ฮึ๊ยๆๆๆ

[Usukushii]

ชอบโหมดอาฟ้าตอนที่อยู่กับทิกเกอร์มากกว่า