หัวข้อ: ~ Limited Lovers ~ ( แจ้งข่าว!!! ) 4 พ.ค 59 - หน้า 339

[MoMoRin]

อาฟ้าเชื่อพี่คิวเถอะค่ะ รู้ใจตัวเองซะที ยอมรับทิกเกอร์เถอะค่ะ ยังไงก็ยังดูดีกว่าอาจักรนะคะ // ไซโค อิอิ

[boboaje]

มันส์ อ่ะ ชอบที่ได้เห็นคิวแสดงอารมณ์ดีกว่าเหมือนตายด้านอ่ะ เอ หรือว่าเราคาดหวังอะไรไว้น้า 

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

ลุ้นกันตอนต่อไปนะครับ

[Kfc_Pizza]

 

[piing fuen]

รัก พี่คิวปิดกับเค้กที่สุดจะรอซื้อตอนรวมเล่นะค่ะพี่เบบี้ คู่ฟ้าเค้าเชียร์กี้อะ นิสัยน่ารักกว่า สงสารอาฟ้านะเจ็บกับความรักมาสองครั้ง ตรงๆๆ เค้าอ่านเรื่องนี้รวดเดียวจบ พี่เบ้บี้เขียนสื่ออารมณ์ตัวละครได้ยอดเยี่ยมมากเลยค่ะ ชอบมุมมองการเล่าเรื่องของพี่ ที่ทำให้ชัดเจนมากว่าตัวละครแต่ละตัวนั้นนิสัยเป็นยังไง สูๆๆนะค่ะพี่เบบี้เป็นกำลังใจให้ นี่เป็นเรื่องแรกที่หนูมาอ่านของพี่ค่ะ ประทับใจมากค่ะ ขอบคุณสำหรับ เนื้อเรื่อง สำนวน การนึกคิด ที่ดีของตัวละคร แต่ละตัวที่พี่ได้แทรกมุมมอง ข้อคิดให้ด้วยนะค่ะ จะติดตามผลงานพี่ต่อไปเรื่อยๆๆค่ะ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ

[เบบี้]

รัก พี่คิวปิดกับเค้กที่สุดจะรอซื้อตอนรวมเล่นะค่ะพี่เบบี้ คู่ฟ้าเค้าเชียร์กี้อะ นิสัยน่ารักกว่า สงสารอาฟ้านะเจ็บกับความรักมาสองครั้ง ตรงๆๆ เค้าอ่านเรื่องนี้รวดเดียวจบ พี่เบ้บี้เขียนสื่ออารมณ์ตัวละครได้ยอดเยี่ยมมากเลยค่ะ ชอบมุมมองการเล่าเรื่องของพี่ ที่ทำให้ชัดเจนมากว่าตัวละครแต่ละตัวนั้นนิสัยเป็นยังไง สูๆๆนะค่ะพี่เบบี้เป็นกำลังใจให้ นี่เป็นเรื่องแรกที่หนูมาอ่านของพี่ค่ะ ประทับใจมากค่ะ ขอบคุณสำหรับ เนื้อเรื่อง สำนวน การนึกคิด ที่ดีของตัวละคร แต่ละตัวที่พี่ได้แทรกมุมมอง ข้อคิดให้ด้วยนะค่ะ จะติดตามผลงานพี่ต่อไปเรื่อยๆๆค่ะ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ

ยินดีจ้า  แต่เรื่องอื่นพี่ไม่ได้เขียนสำนวนแบบนี้นะ  ดังนั้นอย่าคาดหวังๆเพราะเดี๋ยวอาจจะไม่ชอบก็เป็นได้เน้อ (กอดไหล่เป็นกำลังใจ) 555+
ยังไงก็ขอบคุณสำหรับคำติชมนะคะ ^___^
เบบี้

[mild-dy]

รีบๆมาต่อนะคะพี่เบบี้
ชอบเรื่องที่พี่เบบี้แต่งทุกๆเรื่องเลยค่ะ
รอจ้า

[เบบี้]

รีบๆมาต่อนะคะพี่เบบี้
ชอบเรื่องที่พี่เบบี้แต่งทุกๆเรื่องเลยค่ะ
รอจ้า

เค้าป่วยอยู่จ้าาา แฮ่ๆ
น้องmild-dy รอบนี้เขียนคอมเม้นยาวนะ 3 ประโยค ปกติเห็นเขียนสั้นๆ กร๊าก (แอบแซวขำๆ)
ขอบคุณค่า
จุ๊บๆ

[mild-dy]

ก็นะพี่เบบี้มันคิดถึงนี่นา จุ๊บๆ
อย่าแซวเค้าเซ่ เขินๆๆ
ขอให้หายไวไวนะค่ะ ดูแลตัวเองด้วยค่า เป็นห่วงๆ

[jimmyFG]

บี้เข้ามาด้วยแหละๆ
ห่วยป่วยไวๆล่ะ ดูแลสุขภาพด้วย เขารออยู่นะ
เขาอยากอ่านใจจะขาดแล้ว T^T
รักบี้ที่สุด 

[เบบี้]

บี้เข้ามาด้วยแหละๆ
ห่วยป่วยไวๆล่ะ ดูแลสุขภาพด้วย เขารออยู่นะ
เขาอยากอ่านใจจะขาดแล้ว T^T
รักบี้ที่สุด 

เข้ามาดูบ้างประปราย (มาตอบคอมเม้น เพราะหลีกเลี่ยงการต่อนิยาย กร๊าก)
ขอบคุณค่า (อยากหายจะแย่แว้วเหมือนกาน )
<<  อีโมนี่เกี่ยวกับที่คุยป่ะ 555+

[bow55]

อืม...ความโกรธมันไม่ดี
แต่ถ้ากับอีจักรนี่ เราอนุโลม
มันน่านัก เมื่อไหร่พี่ฟ้าจะเลิกครึ่งๆกลางๆสักที
ถ้าไม่เอาก็ปฏิเสธให้มันชัดเจน
ทำอย่างนี้ตัวเองก็เจ็บ อีกฝ่ายก้เจ็บ
มันดียังไงเนี้ย หรือพี่ฟ้าเป็นพวกชอบความเจ็บปวด ฮ่าๆๆ

[minenat]

ทิกเกอร์ดูน่ารักอะ

[MiNaTeuk]

เอาใจช่วยอาฟ้าล่ะก็ทิกเกอร์
แต่ก็สงสารอาฟ้าเพราะเจ็บหนักเหมือนกันตอนรู้ความจริง
สู้ๆๆ คู่กันแล้วคงไม่แคล้วกันหรอก 
ปล. เบบี้ไม่สบาย หายไวๆๆๆนะค่ะ เด๋วให้พี่คิวไปพยาบาล
แถมพี่เมตรด้วยอีกคน 55555+

[FanJKi]

  ชอบคิวอ่ะ ^^   

พักผ่อนเยอะ ๆ น้า  &  ขอให้หายไว ๆ นะค่ะ 

[NumPing]

ยิ่งอ่านยิ่งสงสารอาฟ้า ความหลังมันเจ็บปวดมิใช่น้อยเลย

ไอ้จักร แม่มน่ากระทืบว่ะ กวนตรีนเหลือเกิน

[suginosama]

อ๊ากกกก อยากจะไปชกจักรแทนพี่คิวนัก
งานนี้ดันทิกเกอร์สุดพลังค่ะ

[loverken]

 
น่าจะจัดหนักให้ไปเลยนะพี่คิว

[skynotebook]

เมื่อจะว่าง แค่มาดันกระทู้ เพราะคิดถึง อยากให้เบบี้มาอัพแล้ว

[CarToonMiZa]

 

[must]

เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่ติดตามอยู่ตลอดเลย

น้องเค้กนี่น่ารักใสๆ สมวัยดีจริงๆ แต่กระนั้นก็มีความเป็นผู้ใหญ่อยู่ในตัวเอง

อาฟ้านี่ไม่ต้องเอ่ย เป็นคุณอาที่ควรค่าแก่การศึกษาเป็นอย่างยิ่งทีเดียว
ดูเป็นคนใจดี ร่างเริงสนุกสนานก็จริง แต่ในทางกลับกันก็มีอดีตที่เจ็บปวดแบบลากยาวมาจนปัจจุบัน
ส่วนตัวแอบเชียร์ทิกเกอร์สุดฤทธิ์

ส่วนพี่คิวนี่เป็นอะไรที่สุดยอดแห่งความดาร์กจริงๆ จนบัดนี้ก็ยังคงเดาความคิดพี่คิวไม่ออก
เป็นตัวละครที่เดายากมากๆ ทั้งคำพูดแล้วก็การกระทำ มีความคิดที่แตกต่างแบบคาดไม่ถึง
เหมือนในหัวพี่คิวมีความซับซ้อนเหนือคนธรรมดา รู้ลึก รู้จริง ตีความคิดคนอื่นแตก
มีความเป็นผู้ใหญ่เกินวัยแบบก้าวกระโดด ข้ามหน้าข้ามตาอาฟ้าไปไกลโขอยู่เอาเรื่อง

ไปๆ มาๆ อาฟ้ากับคิวควรจะสลับสับเปลี่ยนสถานะกันเนอะ ฮ่าๆๆๆ

สนุกมากค่ะเรื่องนี้ ชอบมากๆ

- - - - - - - - - - - - - - - - -

วันนี้มีเวลาว่าง เลยถือโอกาสทำสารบัญมาให้ด้วย

~ Limited Lovers I ~ ตอนที่ 1
~ Limited Lovers I ~ ตอนที่ 2
~ Limited Lovers I ~ ตอนที่ 3
~ Limited Lovers I ~ ตอนที่ 4
~ Limited Lovers I ~ ตอนที่ 5
~ Limited Lovers I ~ ตอนที่ 6
~ Limited Lovers I ~ ตอนที่ 7
~ Limited Lovers I ~ ตอนที่ 8
~ Limited Lovers I ~ ตอนที่ 9
~ Limited Lovers I ~ ตอนที่ 10
~ Limited Lovers I ~ ตอนที่ 11
~ Limited Lovers I ~ ตอนที่ 12
~ Limited Lovers I ~ ตอนที่ 13
~ Limited Lovers I ~ ตอนที่ 14
~ Limited Lovers I ~ ตอนที่ 15
~ Limited Lovers I ~ ตอนที่ 16
~ Limited Lovers I ~ ตอนที่ 17
~ Limited Lovers I ~ ตอนที่ 18
~ Limited Lovers I ~ ตอนที่ 19
~ Limited Lovers I ~ ตอนที่ 20
~ Limited Lovers I ~ ตอนที่ 21
~ Limited Lovers I ~ ตอนที่ 22
~ Limited Lovers I ~ ตอนที่ 23
~ Limited Lovers I ~ ตอนที่ 24
~ Limited Lovers I ~ ตอนที่ 25
~ Limited Lovers I ~ ตอนที่ 26
~ Limited Lovers I ~ ตอนที่ 27
~ Limited Lovers I ~ ตอนที่ 28
~ Limited Lovers I ~ ตอนที่ 29
~ Limited Lovers I ~ ตอนที่ 30
~ Limited Lovers I ~ ตอนที่ 31
~ Limited Lovers I ~ ตอนที่ 32
~ Limited Lovers I ~ ตอนที่ 33
~ Limited Lovers I ~ ตอนที่ 34
~ Limited Lovers I ~ ตอนที่ 35
~ Limited Lovers I ~ ตอนที่ 36
~ Limited Lovers I ~ ตอนที่ 37
~ Limited Lovers I ~ ตอนที่ 38
~ Limited Lovers I ~ ตอนที่ 39
~ Limited Lovers I ~ ตอนที่ 40
~ Limited Lovers I ~ ตอนที่ 41
~ Limited Lovers I ~ ตอนที่ 42
~ Limited Lovers I ~ ตอนที่ 43
~ Limited Lovers I ~ ตอนที่ 44
~ Limited Lovers I ~ ตอนที่ 45
~ Limited Lovers I ~ ตอนที่ 46
~ Limited Lovers I ~ ตอนที่ 47
~ Limited Lovers I ~ ตอนที่ 48
~ Limited Lovers I ~ ตอนที่ 49
~ Limited Lovers I ~ ตอนที่ 50 (End of Lover I)

- - - - - - - - - - - - - - - - -

~ Limited Lovers II ~ ตอนที่ 1
~ Limited Lovers II ~ ตอนที่ 2
~ Limited Lovers II ~ ตอนที่ 3
~ Limited Lovers II ~ ตอนที่ 4
~ Limited Lovers II ~ ตอนที่ 5
~ Limited Lovers II ~ ตอนที่ 6
~ Limited Lovers II ~ ตอนที่ 7
~ Limited Lovers II ~ ตอนที่ 8
~ Limited Lovers II ~ ตอนที่ 9
~ Limited Lovers II ~ ตอนที่ 10
~ Limited Lovers II ~ ตอนที่ 11
~ Limited Lovers II ~ ตอนที่ 12
~ Limited Lovers II ~ ตอนที่ 13
~ Limited Lovers II ~ ตอนที่ 14
~ Limited Lovers II ~ ตอนที่ 15
~ Limited Lovers II ~ ตอนที่ 16
~ Limited Lovers II ~ ตอนที่ 17
~ Limited Lovers II ~ ตอนที่ 18 (End of Lovers II)

- - - - - - - - - - - - - - - - -

~ Limited Lovers III ~ ตอนที่ 1
~ Limited Lovers III ~ ตอนที่ 2
~ Limited Lovers III ~ ตอนที่ 3
~ Limited Lovers III ~ ตอนที่ 4
~ Limited Lovers III ~ ตอนที่ 5
~ Limited Lovers III ~ ตอนที่ 6
~ Limited Lovers III ~ ตอนที่ 7
~ Limited Lovers III ~ ตอนที่ 8
~ Limited Lovers III ~ ตอนที่ 9
~ Limited Lovers III ~ ตอนที่ 10
~ Limited Lovers III ~ ตอนที่ 11
~ Limited Lovers III ~ ตอนที่ 12 (End of Lovers III)

- - - - - - - - - - - - - - - - -

~ Limited Lovers Special ~ Born to Die [by..Cupid]
~ Limited Lovers Special ~ God of Desire [by..Cake]
~ Limited Lovers Special ~ I need Your Love [by..Tigger]
~ Limited Lovers Special ~ Fell In Love With A Boy [by..Zen]

- - - - - - - - - - - - - - - - -

[pak_kikkok]

ทิกเกอร์ ถึงจะทำให้อาฟ้าเจ็บปวดแต่เค้าก็เชียร์ตัวเองขาดใจนะ
อาฟ้าก็สงสาร ทิกเกอร์ก็สงสาร (หลายใจจริงๆ กุเอ๋ยยย)
พี่คิวเป็นห่วงคุณอาใช่ไหมละค่ะ แล้วพี่คิวก็ดูไม่ผิดหรอก เพราะทิกเกอร์อ่ะ ใช่แล้ว 555
นายจักรก็ทางผ่าน (ลำเอียงออกนอกหน้าไปไหม)

..................

โอ้ยยย งานนี้เป็นทิกเกอร์ก็ขอทุ่มสุดตัว ห้าแสนก็ซื้อได้ ฮ่ าา ทิกเกอร์น่ารักอ่ะ ไม่รู้ทำไงอ่านแล้วมีความรู้สึกว่า
เป็นคนมีแอบมีความน่ารักอยู่ในตัวเอง อาฟ้าแอบแกล้งทิกเกอร์อ่ะ แต่เค้าก็ชอบแบบนี้นะ ก๊าก  ก ก
จักรเกรียนได้อีกนะ พี่คิวแบบนี้จัดไปสักหมัด อารมร์ขึ้นจริงๆ

[Nankoong]

มารอพี่ฟ้า.  มารอพี่คิวกะเค้ก.....
มารอเบบี้ด้วยใจจดจ่อ...

[StillLoveThem]

....ผู้ชายของอาฟ้า อีกคนเหมือนน้ำแข็ง โกรธยังไงก็ไม่หลอมละลาย
....กับอีกคน เหมือนกับไฟ พร้อมที่จะทำลายล้างสิ่งที่อยู่ใกล้ได้เสมอ ต่างกันจริงๆๆ
....หลานคิว เป็นอะไรดีหว่า...น้ำแข็ง+ไฟ 5555

[ekonut]

เพิ่งเข้ามาอ่านเลยจะมาบอกว่า สนุกมากค่ะ 

[white choc~]

ดูฤกษ์ดูยามล่ะ มันก็สมควรแก่เวลาแล้วอ่ะนะ มาลงตอนต่อไปเต๊อะ

[Ball]

เบบี้ติดบอลยูโรแหงๆ
รออยู่นะคะ

[topsupparit]

อยากอ่านตอน 10 แล้ว 

[ekonut]

จบภาคแรกแล้วค่ะ

ชอบมากๆๆๆ ดำเนินเรื่องไม่หวือหวามากให้ความรู้สึกเหมือน ก็แค่คนที่รักเป็นผช.

อธิบายไม่ถูกเหมือนกันแต่ชอบมากๆๆค่ะ 

ขอแว้บไปอ่านตอนสองก่อนน๊าาาาา

[เบบี้]

~10~

จักรพาผมมาที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งที่ผมไม่คุ้นเคย  เป็นร้านอาหารที่ตอบสนองความเป็นส่วนตัวสูงทีเดียว  ที่นั่งของเราไม่ได้อยู่ในมุมอับ  แต่กลับโปร่งโล่งและเห็นวิวทิวทัศน์อย่างสบายตา  ร้านเงียบไร้เสียงพูดคุยมีเพียงแต่เสียงเพลงคลอเบาๆ  ผมไม่ได้เอ่ยปากคุยตั้งแต่ออกมาจากที่ร้านที่จักรและคิวมีเรื่องกัน  จักรเองก็ไม่ได้ชวนคุยเช่นเดียวกัน
ผมรู้ว่าคิวไม่ชอบจักรมากแค่ไหน  คิวเป็นคนหนึ่งที่รับรู้ถึงเหตุการณ์อันแสนเจ็บปวดของผมในสมัยที่ผมคบกับจักร  ผมกับจักรคบกันนานหลายปี  ตอนนั้นคิวเพียงแค่สิบกว่าขวบแต่ก็ปัดไม่ได้ว่าเขาเป็นเด็กที่ฉลาดและรับรู้เรื่องราวได้อย่างที่ผมไม่ต้องอธิบายให้เขาฟัง  เด็กสิบกว่าขวบไม่ได้โง่หรือตาบอด  คิวเองก็คงคล้ายกับผมสมัยเด็กที่จำได้ดีในทุกห่วงเวลาของตัวเอง  หลายครั้งที่ผมพยายามปกปิดคิวไว้เพื่อไม่ให้หลานของผมรู้ว่าผมนั้นกำลังเศร้าใจมากแค่ไหน  แต่ก็มีหลายคราที่ไม่สามารถปิดได้มิด  ในตอนนั้นคิวมักจะกอดผมอย่างเงียบๆเสมอเมื่อไหร่ที่ผมกลับมานั่งร้องไห้อยู่ในห้องคนเดียวโดยที่คิวไม่เคยเอ่ยถามเลยว่าผมนั้นร้องไห้ทำไม  เราเพียงรับรู้ถึงไออุ่นของกันและกัน  แบ่งปันความเศร้าที่มีโดยที่ไม่มีใครในบ้านนั้นเข้าใจ
มันนานมากแล้วจนผมจำไม่ได้แน่ชัดว่าผมกับจักรคบกันอยู่เกือบสามปีหรือสี่ปีกันแน่  มันเป็นจังหวะที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่  แรกๆการคบกันของเราอาจจะราบรื่นดี  ถึงแม้ว่าผมจะรู้ว่าจักรเป็นคนเจ้าชู้แต่ผมก็รู้อีกเช่นเดียวกันว่าโดยพื้นฐานแล้วจักรเป็นคนดีเช่นกัน  แต่แน่ล่ะว่าไม่มีใครสมบูรณ์แบบดั่งใจนึกนอกจากจะหลอกตัวเองไปวันๆว่าคนรักของตัวเองนั้นเพอร์เฟคมากแค่ไหน  ผมจำได้ว่าหลังจากที่เราคบกันอยู่ปีหรือสองปี  พ่อของผมมารู้เรื่องเข้าและท่านบอกให้ผมเลิกพฤติกรรมชายรักชายอย่างนี้  ตอนนั้นผมคิดว่าเราสองคนน่าจะผ่านเรื่องนี้กันไปได้ด้วยดีถ้าเรารักกันมากพอ  เราสองคนแอบคบกันโดยทำให้พ่อเห็นว่าเราสองคนนั้นเลิกกันแล้ว  ตอนนั้นผมรักจักรและหลงจักรมากทีเดียวเพราะเราผ่านอะไรหลายหลายอย่างมาด้วยกันมากโข  จนผมคิดว่าคงไม่มีอุปสรรคอะไรมาทำให้เราแยกจากกันได้อีก
แต่ดูเหมือนชะตาชีวิตของผมนั้นไม่สวยหรูเอาเสียเลย  หลังจากนั้นอีกเกือบปีรึอย่างไรนี่ล่ะ  อะไรๆมันเริ่มเปลี่ยนไป  ผมจับได้ว่าจักรเริ่มมีคนอื่น  มันไม่ได้คาหนังคาเขาอยู่บ่อยครั้ง  ผมอดทนมาตลอด  มันค่อนข้างทรมานมากทีเดียวที่เราเหมือนไม่รู้จะเดินไปทางไหนดี  มันคล้ายกับทางตันเพราะผมรักเขามากเกินไป  จนวันหนึ่งเหมือนฟ้าสั่งให้ผมตาสว่างเสียที  ผมพบว่าจักรพาผู้หญิงมานอนที่คอนโดของจักร  นั่นเป็นภาพที่ติดตาผมมาถึงปัจจุบัน  คำแก้ตัวต่างๆจากจักรล้วนแล้วแต่ฟังไม่ขึ้น  ผมเสียใจมากจนเสียหลัก  เมามาย  สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว  คนคนนี้คือรักแรกของผม  ในตอนนั้นผมไม่รู้เลยว่าผมควรทำตัวอย่างไรหรือแก้ไขปัญหานั้นได้อย่างไรดี  ผมรักจักรมากกระทั่งเห็นคาตาขนาดนั้นผมกลับยังไม่กล้าที่จะบอกเลิกเขา  มันน่าสมเพชมากกว่านั้นคือคนที่เป็นฝ่ายบอกเลิกคือ..จักร  ต่างหากล่ะ  หลังจากนั้นคงไม่ต้องบรรยายหรอกมังครับว่าผมมีอาการอย่างไรบ้าง
หลังจากนั้นผ่านมาหลายปี  ความรู้สึกโกรธเกลียดเริ่มจางหายลงไปเรื่อยๆ  เป็นความรู้สึกเฉยๆต่อผู้ชายคนนี้  หลายครั้งที่ผมรู้สึกขอบคุณตัวเองที่ผมรู้สึกเฉยๆมากกว่าจะโกรธเกลียดเขา  นั่นหมายความว่าอย่างน้อยผมก็จะไม่จองเวรต่อเขา  ตอนนั้นผมเพียงแต่คิด  ว่าขอให้เขาไปดีและอย่าได้มาเจอกันอีกเลย 
เมื่อผมได้พบกับจักรอีกครั้ง ณ..ตอนนี้  ผมไม่รู้ว่าผมรู้สึกอย่างไรกันแน่  ลึกๆแล้วคงเพราะผมเปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนเยอะทำให้ความคิดนั้นต่างออกไป  ผมไม่ได้รู้สึกโกรธเกลียดเขาแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะให้เขามาทำร้ายผมได้อีก  แต่ก่อนก่อนที่ผมยังไม่ได้คบกับจักร  ผมเป็นคนมั่นใจในตนเองสูงมากและคิดว่าอย่างน้อยถึงแม้ว่าผมจะไมได้เป็นผู้หญิง  แต่ผมก็มีดีเกือบทุกด้านอย่างไร้ที่ติ  กระทั่งการกระทำของจักรทำลายความมั่นใจในตัวเองของผมลงไปเสียสิ้น  ผมไม่รู้ว่าพวกผู้หญิงที่จักรไปมีอะไรด้วยนั้นดีกว่าผมตรงไหน  หรือเพียงเพราะพวกเธอนั้นเป็นผู้หญิง  แต่ช่างมันเถอะ..ในตอนนี้ผมมีดีกว่าเดิมอีกหลายขุมทีเดียว  การถูกบอกเลิกก็เป็นบางสิ่งที่ทำให้ชีวิตผมดีขึ้นเหมือนกัน  ผมอยากเหนือกว่าเขา  อยากเด่นกว่าในทุกด้าน  ผมเริ่มพัฒนาตัวเองให้มากขึ้นกว่าเดิม  ทั้งด้านการเรียน  ธุรกิจ  หน้าตาทางสังคม   ในตอนนั้นผมนึกได้เท่านั้น  ผมอยากทำให้จักรเห็นผมในมุมที่ผมอยู่สูงและนึกเสียดายผม  จนเวลานี้ผมนั้นเป็นอย่างที่ผมวาดไว้แล้ว  ผมไม่รู้ว่าจักรนั้นเสียดายผมหรือเปล่า  แต่การที่เขากลับมาจีบผมนั้นแทนคำตอบได้ดีทีเดียว
ซึ่งหนึ่งสิ่งที่เป็นตัวของผมในตอนนี้คือ  การที่ผมพยายามพัฒนาในทุกด้านของผมนั้นไม่ใช่เพื่อจักรอีกต่อไป  ความรู้สึกนั้นมันหยุดลงนานมากแล้ว  จนกระทั่งตอนนี้ผมได้ให้โอกาสผู้ชายคนนี้  ผมจะไม่ปฏิบัติต่อเขาเหมือนผมต้องการแก้แค้นจักร  แต่เป็นการบอกว่า “ฉันไม่ใช่ฉันคนเดิมอีกต่อไปแล้วนะ คุณจับตามองไว้ให้ดีล่ะ” เพียงเท่านั้น  บางทีผมรู้สึกขอบคุณให้กับความเลวที่เขาทำกับผม  อาจจะเป็นอย่างนั้น..
“จักรขอโทษนะ” จักรพูดขึ้น  หลังจากที่เราเงียบอยู่ร่วมชั่วโมง
“หึ..วันหลังฟ้าจะไม่ห้ามนะ ไอ้คิวมันตัวใหญ่..ฟ้าแก่แล้ว” ผมพูดติดตลก
ที่วันนี้เซ็นและหมีห้ามคิวอยู่ได้ถือว่าเป็นบุญของจักรละมัง  ผมมองภาพไม่ออกว่าใครจะชนะเพราะตัวค่อนข้างสูสี  ถึงแม้ว่าคิวจะตัวใหญ่กว่าหน่อยและอีกอย่างคิวภาษีดีกว่าเพราะยังหนุ่มกว่าจักรเยอะ  คิวไม่เคยได้เรียนการต่อสู้อะไรมากมายหรือเรียนอย่างจริงจังอย่างเด็กคนอื่นๆ  หลังจากเรียนชั้นประถมศึกษาจบ  คิวต้องเข้าเรียนต่อมัธยมต้นที่โรงเรียนประจำ Saint Denis International ผมจำได้ดีว่าหลังจากเข้าเรียนได้ไม่กี่วันคิวและเซ็นก็พร้อมใจกันมีเรื่องชกต่อยกับเพื่อนที่โรงเรียน  พี่ตันหัวเสียใหญ่เพราะไม่มีใครในบ้านเคยทำเรื่องเสื่อมเสียชื่อเสียงแบบนี้  หลังจากนั้นประมาณหนึ่งปีเมื่อเรื่องเงียบไป  ผมเป็นกองหนุนส่งให้คิวได้ไปเก็บตัวอยู่กับทีมคาราเต้อยู่ที่ประเทศจีนในช่วงซัมเมอร์สั้นๆ  เพราะผมรู้ดีว่าหลังจากที่คิวเรียนจบมัธยมต้นที่นี่พี่ตันจะส่งคิวไปเรียนต่อไฮสคูลที่ประเทศออสเตรเลียอย่างแน่นอน  คิวต้องมีศิลปะป้องกันตัวไว้บ้างไม่มากก็น้อยเพราะคิวเป็นคนไร้มนุษย์สัมพันธ์อีกทั้งไม่ยอมคน  การสนับสนุนครั้งนี้มีเพียงผมกับพี่พิมพ์เท่านั้นที่รู้เพราะพี่ตันมัวแต่ทำงานจนนึกว่าลูกชายของตนไปเข้าซัมเมอร์แคมป์ภาษาตามปกติ  หลังจากนั้นคิวก็ไม่ได้เรียนการต่อสู้อะไรเพิ่มเติมอีกจนต้องเดินทางไปเรียนต่อไฮสคูลพร้อมกับเซ็นที่ประเทศออสเตรเลีย 
คิวไม่ใช่คนที่จะหาเรื่องใครก่อนถ้าเกินจะทนไหว  คิวเป็นเด็กที่มีความอดทนเก่งมากคนหนึ่ง  เขาจะพยายามไม่หาเรื่องมาให้เดือดร้อนผมหรือตนเองบ่อยนัก  ตอนคิวเด็กๆพี่ตันเคยลงโทษให้คิวไปยืนอยู่หน้าบ้านกลางแดดเกือบห้าชั่วโมง  ไม่มีการนั่งลงกับพื้น  ไม่มีท่าทีอยากร้องไห้  ไม่มีคำบ่น  ไร้คำพูดที่ต้องการให้ใครปลอบโยน  มีแต่เพียงพฤติกรรมที่แข็งกร้าวมากขึ้น  หลายๆเหตุการณ์ช่างขัดแย้งในความเป็นคนขี้หงุดหงิดของคิวในบางครั้ง
ถ้าการที่คิวจะไปมีเรื่องกับใคร  ผมคิดว่าสาเหตุคงเพราะ..หนึ่ง  ปากของมันที่พูดไม่เข้าหูสักเท่าไหร่นัก  กับสอง..หน้าตาที่ไร้มนุษย์สัมพันธ์อย่างสิ้นดี  บางครั้ง  ผมคิดว่าการที่หลานผมหน้าตาดี..นั้นก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย
“เครื่องแรงดีตั้งแต่เด็กยันโตเลยนะ” จักรพูดแกมหัวเราะ  ผมเองก็อดที่จะหัวเราะไม่ได้เพราะความจริงก็เป็นอย่างที่จักรแซวนั่นแหละ
“คิวจมูกไวน่ะ มันเหมือนสัตว์..ที่รู้ว่าใครกลิ่นไม่เข้ากับตัวเอง” ผมย้อนกลับด้วยสายตาเจ้าเล่ห์  จักรเงียบแต่ยังคงจ้องหน้าผมตอบ
“อีกเดี๋ยวก็คงเข้ากันเอง” จักรยิ้มน้อยๆ  ผมหัวเราะให้กับคำพูดที่ฟังดูมั่นใจแต่กลับไร้น้ำเสียงหนักแน่นนั่น
“ช่างมันเถอะ จักรผิดเอง..ถ้าคิวจะด่า มันก็ถูกของเด็กมันล่ะนะ” จักรพูดด้วยมีสีหน้าหมองลง
“ยังดีที่รู้ตัว” ผมพูดติดตลก
“ขอบคุณนะ ที่ไม่เกลียดจักรเหมือนที่คิวเกลียดน่ะ” จักรบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง  ผมก้มหน้าลงมองแก้วเหล้าของตัวเองอย่างใช้ความคิด
“มันนานมากเกินไปแล้วจักร คิวเป็นคนเกลียดใครแล้วเกลียดนานน่ะ..แต่ฟ้าไม่ใช่ แต่ก่อนเค้าคงอยากแก้แค้นจักรแต่คงทำไม่ได้ละมั้ง พอโตแล้ว..ก็เลยรู้สึกว่าทำได้แล้วอะไรประมาณนั้น” ผมยิ้มเล่า
“แย่หน่อยนะ ถ้าฟ้าจะบอกว่า..ตอนนี้ฟ้าเองก็ไม่ได้รู้สึกอะไรกับจักร ฟ้ารักตัวเองมากเกินกว่าจะรักคนอื่นได้แล้ว”
“.....................” จักรเงียบ  มีเพียงรอยยิ้มเศร้าๆปรากฏให้เห็น
“นั่นสินะ จะโทษใครได้ ก็จักรเป็นคนทำให้ฟ้าเป็นแบบนี้เอง..หึ” จักรว่า
“ไม่ใช่แค่จักรคนเดียวหรอก” ผมพูดส่งๆ  จักรชะงักไปครู่หนึ่งแต่ก็ไม่ถามอะไรต่อ
“ไม่เป็นไร เป็นได้..ก็หายเป็นได้” จักรพูดอย่างมั่นอกมั่นใจ
“มั่นใจเหลือเกินนะ หึ..” ผมแสยะยิ้มอย่างขอไปที
“จักรมีเรื่องให้ช่วยหน่อยน่ะ” จักรพูดขึ้น
“ไม่ล่ะ ไม่มีปัญญาพอจะไปช่วยใครได้หรอกนะตอนนี้..เวลาเป็นเงินเป็นทองทั้งนั้น” ผมย้อนตอบทันที
“ฟ้านี่” จักรหัวเราะร่วนอีกครั้ง
“ก็งานนั่นแหละครับ พอดีเพื่อนจักรที่อยู่ที่ฮ่องกงเค้าต้องการห้องเสื้อที่เด่นด้านตัดสูทกับพวกชุดสำหรับออกงานไปร่วมงานแฟชั่นที่เค้าจะจัดน่ะ ก็เลยถามจักรมาว่ารู้จักใครบ้างไหม” จักรบอก
“จักรก็เลยบอกว่า แฟนจักรเอง..เดี๋ยวแนะนำให้ก็แล้วกัน”
“ขอบคุณนะ รู้สึกเป็นเกียรติมากเลย..ที่เอาเรื่องส่วนตัวไปปนกับงาน” ผมพูดแกมประชดและหุบยิ้มอย่างไม่พอใจ  แต่นั่นกลับยิ่งทำให้อีกฝ่ายยิ้มกว้างกว่าเดิม
“คิดว่าจะเอาเรื่องนี้มาทำให้คุยกันมากขึ้นรึไง” ผมพูดอย่างรู้ทัน
“จะว่าอย่างนั้นก็ได้” อีกฝ่ายเบะปาก
“จะรับทำรึเปล่าล่ะ นี่นามบัตร..ติดต่อไปก็แล้วกันนะครับ” จักรยื่นนามบัตรมาให้ผม  ผมรับมาดูก่อนจะเก็บใส่กระเป๋า
“ขอบคุณ”
“ไม่ต้องมาทำสายตาอะไรแบบนั้น ผมไม่หลงใหลได้ปลื้มหรอกนะ” ผมว่าปรามสายตาอันเจ้าชู้ของจักร
“ว้า..รู้ทันซะละ” จักรเท้าแขนลงบนโต๊ะ
“อย่ามาทะลึ่ง”
“จะกลับแล้ว” ผมลุกขึ้นยืน
“อ..อะไรล่ะ” จักรรีบลุกตามด้วยสีหน้าตกใจ
“จะรีบกลับไปไหนละครับ” จักรเข้ามาคว้ามือผมไว้
“อย่าให้พูดซ้ำ” ผมพูดเสียงเข้มพร้อมกับเหล่ตามองอีกฝ่าย
“โอเคๆ..กลับก็กลับ” จักรรีบกวักมือเรียกพนักงาน  ผมเดินหนีออกมารอที่รถก่อนสักพักจักรก็เดินออกมา
“ให้ไปส่งที่ไหนครับ” จักรถาม
“ที่บ้านสิ” ผมตอบด้วยน้ำเสียงอยากให้พ้นไปเสีย  ถ้าคืนนี้ไม่กลับบ้าน  มีหวังผมได้ขึ้นเขียงเป็นแน่แท้..
จักรขับรถมาส่งผมที่บ้าน  ระหว่างทางจักรพยายามพูดนู่นพูดนี่  บางเรื่องก็ขำ  บางเรื่องก็ทำให้รู้สึกไม่อยากนึกถึง  ผมคิดว่าจักรคงพยายามพูดถึงสิ่งเก่าๆที่ผ่านมาเพื่อให้ผมรู้สึกดีด้วย  แต่สำหรับผม  ผมคิดว่าสิ่งเก่าๆพวกนั้นอย่างไปนึกถึงมันคงจะดีมากที่สุด
“จุ๊บ~”
“นี่!” ผมขึ้นเสียง  มือจับแก้มตัวเองที่เพิ่งโดนจักรหอมแก้มไปอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว
“ถ้าขอก็คงไม่ให้ใช่ไหมล่ะ” จักรยักคิ้วอย่างเจ้าเล่ห์


แปะ !


ผมตีเข้าที่แก้มจักรด้วยนึกหมันไส้แต่ทำอะไรไม่ได้มากกว่านี้  แต่ก็ไม่ได้ตั้งใจออกแรงมือเหมือนต้องการจะตบจนให้อีกฝ่ายนั้นเจ็บ  ผมมองค้อนใส่จักรแต่เขากลับยังคงยิ้ม  จักรลูบแก้มตัวเองแล้วเอาแต่อมยิ้มมองหน้าผมจนผมอดรู้สึกเขินไม่ได้  ผมพยายามทำตัวให้เป็นปกติและไม่ให้ตัวเองนั้นหลุดยิ้มออกไป
“ฝันดีนะครับ” จักรซบหน้าลงที่พวงมาลัยแต่หันหน้ามามองที่ผม  ตาจ้องมาที่ผมไม่วางตา  ปฏิเสธไม่ได้ว่าจักรยังตาหวานเหมือนเดิม  ผมไม่ตอบอะไรและลงจากรถก่อนจะเดินเข้าบ้านในทันที  พอเข้ามาในบ้านก็ไม่พบคิวในห้องหนังสือหรือห้องอื่นๆในบริเวณชั้นล่างของบ้าน  ผมรู้สึกโล่งใจขึ้นหน่อยเพราะจะได้ขึ้นห้องอาบน้ำอาบท่าเพื่อทำงานต่อ  ไม่ต้องต่อปากต่อคำกับหลานตัวดีอีก..

= = = = = = = =

วันเสาร์  ณ  ร้านคิวปิด เบเกอรี่เฮ้าส์..
“ธีมหลักของงานนี้เราจะแสดงถึงความเป็นตัวตนของแบรนด์ห้องเสื้อเรามากที่สุด นี่คือแบบงานที่ออแกไนซ์ส่งมาให้ตามแบบที่คุณฟ้าต้องการ ซึ่งเค้าบอกว่าถ้าคุณฟ้าไม่ชอบตรงไหนให้ชี้แจงกลับไปได้เลย” กียื่นเอกสารให้
“เอ่อ กีคิดว่าเราน่าจะโชว์แบบชุดเก่าๆที่ขายดีอันดับต้นๆของเราก่อน ก่อนที่จะโชว์คอลเล็กชั่นใหม่..คุณฟ้าว่าไงครับ”
“ก็ดี” ผมพยักหน้าตอบ
“ขออนุญาตเสิร์ฟเครื่องดื่มนะครับ” หมีเดินมาพร้อมกับยิ้มน้อยๆ  เราเงียบและปล่อยให้หมีจัดการเสิร์ฟให้เสร็จเรียบร้อยก่อน  เพื่อที่จะได้ไม่เกะกะกับพื้นที่ที่วางเอกสารอยู่
“หึ..” ผมหัวเราะเมื่อเห็นว่ากีจ้องหมีไม่วางตาจนหมีเดินไป
“ดูดีนะครับ” กีพูดและทำหน้าทำตาจนผมและมิซาร์อดหัวเราะไม่ได้
“แต่ปากหมานะ เอาไหมล่ะ” ผมว่า  มิซาร์และกีขำพร้อมกัน  ผมสามารถจัดอันดับคนปากสุนัขภายในร้านได้  นอกจากคิวที่เป็นอันดับหนึ่งแล้ว  อันดับสองนี่ผมขอยกให้กับหมีเลยล่ะ  เห็นทั้งสองคนมีนิสัยหุบปากเงียบแบบนั้นแต่พออ้าปากพูดมาแต่ละทีนี่ประมาณว่า..ให้ตายเถอะ ที่พูดนั่นปากคนหรอกเหรอ
“ส่วนนี่..ผมเลือกได้แล้ว นายแบบหลักที่ผมต้องการ กีติดต่อให้เลยก็แล้วกัน..คุยเรื่องค่าตัวไปเลยนะ”
“กียังยืนยันว่าคอลเล็กชั่นใหม่ กียังอยากให้คุณคิวมาเดินเปิดตัวด้วยนะครับ” กียิ้มพูด
“เอาแบบเปิดตัวมาทีทำให้ทุกคนอึ้ง อร๊าย..นี่มันใครอ่ะ! นี่มันใครกัน! หรือ..อ้า นั่นมันคุณอัครวินท์ สิทธิบดีทรัพย์นี่!” กีทำท่าดัดจริตไปมาทั้งมือทั้งปากและหน้านั้นโอเว่อร์จนทำผมขำ
“กีลองไปคุยเองสิ” ผมบอก
“ไม่เอาอ่ะค่ะ” กีหน้างอลงในทันที
“ช่วงนี้คุยกันไม่กี่คำ ผมทะเลาะกับมันตลอด” ผมบอกพร้อมกับหยิบแก้วกาแฟขึ้นจิบแก้เซ็ง
“คุณฟ้าก็ตามใจน้องคิวหน่อยสิครับ ถ้ากีมีหลานแบบนั้นนะ..ตามใจตายเลย” กีเพ้อ
“ก็เพราะตามใจมากนี่ไง นิสัยถึงได้เป็นแบบนี้น่ะ” ผมบ่น  ขมวดคิ้วเข้าหากันด้วยอารมณ์เซ็งมากกว่าเดิม
“นายแบบอังกฤษคนนี้..” ผมเปลี่ยนเรื่องและหยิบแฟ้มประวัติขึ้นมายื่นให้กี
“กับหลุยส์..นายแบบฮ่องกงคนนี้ แล้วก็นายแบบลูกครึ่งออสญี่ปุ่นคนนี้น่ะ..ติดต่อมาให้ได้นะ ถ้าเค้าไม่ยอม..โอนสายมาให้ผมคุยก็แล้วกัน ผมอยากให้สามคนนี้เป็นตัวหลักในงานนอกเหนือจากลูคัสที่เป็นนายแบบหลักของแบรนด์เรา” ผมบอก
“ถ้าเค้ามาร่วมงานนี้ได้ ผมคิดว่าจะทาบทามให้มาเซ็นสัญญาเป็นนายแบบให้แบรนด์เราหน่อย..ผมชอบสไตล์พวกเค้า ดูเหมาะกับเสื้อผ้าของเราดี” ผมจ้องไปที่รูปของนายแบบทั้งสามคนที่เลือกไว้
“แล้ว หน้าหื่นๆอย่างLeeboนี่ไม่เอาอีกแล้วนะ..ให้ตายเถอะ ผมไม่ชอบเอาซะเลย” ผมบ่นอย่างนึกไม่ชอบใจ
“แหม..กีก็นึกว่าคุณฟ้าจะชอบเหมือนกีซะอีก” กีพูดด้วยท่าทีเขินอาย
“หน้าตาอย่างกับคนโรคจิต” ผมว่า
“แล้วก็..ผมบอกกี่ครั้งแล้วว่านายแบบวัยรุ่นคนไหนสักเยอะๆกับหน้าตานักเลงน่ะ ไม่ต้องเอามาให้ผมดู..มันเสียเวลา” ผมขมวดคิ้ว  หยิบแฟ้มอันที่ไม่ชอบใจไปวางไว้ไกลมือ
“หน้าตาพอไปที แต่เซ็กซี่ๆน่ะ..เอ่อ ประมาณว่า ให้ความรู้สึกเหมือนคุณชาย ผู้ดี เทพบุตร หุ่นที่เหมาะกับเนื้อผ้าดีๆ ให้อารมณ์น่าจิตนาการ..พอคิดว่าอยู่บนเตียงแล้วอยากจับถอดสูทออก สามารถทำให้เรารู้สึกเร้าร้อนน่ะ กีมองไม่เป็นรึไง” ผมนึกภาพตามระหว่างที่พูดทำให้นึกเคลิบเคลิ้มได้ไม่น้อย
“คุณฟ้าอย่าเอาบรรทัดฐานคุณฟ้ามาวัดสิครับ อย่างกี..เซ็กซี่สำหรับกีคือ หน้าตาหื่น..โรคจิตนิดๆ” กีเถียง
“เฮ้อ” ผมถอนหายใจแรงทำให้มิซาร์หัวเราะชอบใจ
“ส่วนนี่นายแบบกับนางแบบคนไทย ติดต่อไปด้วย” ผมยื่นแฟ้มให้
“แล้วนี่ครับเป็นแบบเสื้อผ้าของนางแบบในวันงาน คุณฟ้ารับไปดูก่อน..กีออกแบบทั้งหมดเสร็จแล้ว ถ้าจะให้กีแก้ตรงส่วนไหนก็บอกได้เลยนะครับ หรือคุณฟ้าแก้เองเลยก็จะดีมากๆ คึคึ” กีหัวเราะทีเล่นทีจริง  ผมรับมือถือไว้ก่อนจะเปิดดูผ่านตา
“ส่วนการตกแต่งภายในงาน กีคิดว่าอยากให้ตกแต่งแบบได้กลิ่นไอสมัยยุควิตอเรีย..รวมไปถึงการ์ดเชิญให้มาร่วมงาน อาหาร เครื่องดื่มด้วย” กีทำท่าทำทางวาดฝัน
“มิซาร์ก็ว่าดีนะคะ วอลนัทคงนึกไม่ถึงแน่ๆ” มิซาร์พูดอย่างเห็นด้วย
“อืม..ก็ดี โดยเฉพาะนายแบบนางแบบที่มาเดินให้กับงานเรา ยิ่งทำให้วอลนัทอึ้งเท่าไหร่ก็ยิ่งดีเท่านั้น ผมไม่เกี่ยงหรอกนะว่านายแบบนางแบบที่เชิญมาจะไม่ดัง แต่ต้องเป็นนายแบบนางแบบที่ใส่เสื้อผ้าของเราแล้วดูดีที่สุด”
“เริดที่สุด” กีเสริม
“ขอโทษนะครับพี่ฟ้า..” กัสเดินเข้ามาขัดจังหวะบทสนทนาของพวกเรา
“คุณทิกเกอร์มาหาพี่ฟ้าอ่ะครับ กัสให้นั่งรออยู่ในห้องแล้ว” กัสพูดเสียงเบาเหมือนกลัวว่าผมจะดุ
“อืม ขอบคุณครับ..เดี๋ยวพี่ไป” ผมบอก  กัสผงกหัวให้เล็กน้อยก่อนจะเดินกลับเข้าร้านไป
“คุณทิกเกอร์ที่ว่า คือผู้ชายที่มาร้านวันนั้นใช่ไหมคะ” มิซาร์ถามเสียงใสในทันที
“ใครเหรอ” กีถามด้วยสีหน้าอยากรู้ขึ้นมา
“นี่” ผมปราบ
“โอเค..วันนี้พอแค่นี้แหละ เก็บงานไปทำต่อซะ” ผมตัดบทและรีบหยิบแฟ้มของตัวเองมาวางซ้อนกัน
“โหย คุณฟ้าหนีคำตอบ” มิซาร์ทำหน้าบูดใส่
“เปล่านี่ครับ” ผมยิ้มแต่ทำสายตาโหดกลับไปอย่างห้ามปราม
“โชคดี” ผมบอกลาและเดินกลับเข้ามาในร้าน  ผมเดินกลับเข้าไปในห้องทำงานของผม  พอทิกเกอร์เห็นว่าผมเดินเข้ามาเขาก็รีบลุกขึ้นและยิ้มกว้างในทันที  ผมเดินทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้นำเอกสารไปเก็บใส่กระเป๋า 
“Um this is for you.” ผมเหลือบมองไปที่มือของทิกเกอร์ที่ยื่นช่อดอกไม้มาตรงหน้าผม  ช่อดอกไม้โรสแมรี่สีขาวที่ปะปนกับดอกสีม่วงประดับตกแต่งอย่างสวยงาม  แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าฝีมือคนทำนั้นยังไม่ละเอียดลออเท่าไหร่นักอย่างกับไม่ใช่ฝีมือของมืออาชีพ  ผมเงยหน้าขึ้นสบตาทิกเกอร์  เขายิ้มให้น้อยๆ  เขายังคงจำได้ว่าผมชอบดอกโรสแมรี่มาก  ผมเองก็จำได้ว่าเขาเองก็ชอบดอกไม้พันธุ์นี้มากด้วยเหมือนกัน
“I did it.” อีกฝ่ายพูดด้วยความไม่มั่นใจ  ผมชะงักด้วยรู้สึกตกใจ
“Thanks” ผมรับมือถือไว้  แต่ก่อนการที่ผมหลงใหลในดอกโรสแมรี่นี้คงเพราะเวลาที่เห็นมันรวมตัวกันเป็นช่อนั้นดูสวยงามดี  แต่ครั้งนี้ดูเหมือนความหมายของดอกไม้อย่างโรสแมรี่กำลังต้องการบอกอะไรผมสักอย่าง  “สัญลักษณ์แห่งความทรงจำ”  ดอกไม้ช่อนี้ทิกเกอร์ต้องการนำมาแทนคำพูดของตนหรือเปล่านั้นผมไม่ทราบ  ในตอนนี้ผมเพียงได้แต่ก้มลงมองมันอย่างไม่สามารถละสายตาไปไหน  ผมรู้สึกดีใจขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
“Are you done?” ทิกเกอร์เอ่ยถาม
“อืม” ผมพยักหน้าตอบและยังคงไม่กล้าสบตาเขาเท่าไหร่นัก
“Umm..then...can we have lunch together?” ทิกเกอร์ถามเสียงเบาเหมือนไม่กล้าพูดชวนผมอย่างเต็มปากเต็มคำ
“ภาษาไทยสิ” ผมพูดเสียงเรียบ  จ้องมองหน้าทิกเกอร์อย่างเต็มตา  ทิกเกอร์หน้าหงอยลง
“ครับ” อีกฝ่ายพยักหน้าตอบเหมือนกับที่ผ่านมาเมื่อกี้นั้นลืมตัว
“แล้ว ฟ้า..ว่างแล้วใช่ไหมครับ” ทิกเกอร์ถามอีกครั้ง
“....................” ผมเงียบ  กลอกตาไปมาอย่างต้องการจะให้อีกฝ่ายลุ้นท่าทีของผมไปอย่างนั้นเอง
“นี่มันเลยเที่ยงมาสองชั่วโมงแล้ว” ผมบอก
“เอ๊ะ..จริงด้วย” ทิกเกอร์รีบพลิกนาฬิกาข้อมือของตัวเองดู
“พอดี ผมยังไม่ได้ทานอะไรเลยน่ะ..เสร็จจากที่ทำงานก็มาหาฟ้าเลยครับ” ทิกเกอร์ยิ้มบอก
“ไม่ได้ใช้ให้มาสักหน่อย” ผมปัดและวางช่อดอกไม้ลงบนโต๊ะ
“อยากมา” อีกฝ่ายพูด  ผมเงียบ  จัดแจงเอกสารที่ต้องนำกลับไปทำที่บ้าน  ทิกเกอร์ยืนนิ่งไม่ขยับไปไหน


แกรก~


“Hey..” ผมหันไปมองที่ประตูห้องเพราะได้ยินเสียงของคิว  คิวเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับยิ้มแป้นใส่ผม  ทั้งน้ำเสียงและรอยยิ้มนั่น  เหมือนมันต้องการมาเพื่อกวนส้นเท้าผมอย่างตั้งใจ
“Have you been waiting for long?” คิวถามทิกเกอร์ทำอย่างกับไม่เห็นว่าผมยืนอยู่ในห้องนี้ด้วย
“Just a while.” ทิกเกอร์ยิ้มตอบ  คิวเข้าไปตบไหล่ทิกเกอร์เบาๆด้วยท่าทางชอบอกชอบใจ  ผมมองตาขวางใส่  ที่จริงทิกเกอร์อายุมากกว่าผมสองปี  ถ้าเทียบระหว่างคิวกับทิกเกอร์แล้ว  คิวเด็กกว่าทิกเกอร์สิบกว่าปีเลยล่ะครับ  แต่ดูเหมือนอายุจะไม่เป็นปัญหาเพราะดูจะเข้ากันได้ดีมากเสียเหลือเกิน  คิว  ทิกเกอร์และเซ็นจะเข้ากันได้ดีมากเรื่องกอล์ฟ  ฮอกกี้น้ำแข็ง  เบสบอล  โต้คลื่น  รถยนต์และสเต็ก  หกสิ่งนี้สามารถทำให้ทั้งสามคนจูนเป็นพวกเดียวกันได้ไม่ยาก
“Next Wednesday Zen and I are going to play golf, are you interested?” คิวถาม
“Umm..Yes, I'll try to make some free time, but is Fah....” ทิกเกอร์ตอบพร้อมกับเหลือบมามองหน้าผม
“ไม่ว่าง” ผมพูดขึ้นลอยๆ
“ใครชวนคุณไม่ทราบ” คิวว่ากลับ
“ไอ้..” ผมกัดฟัน  ชี้หน้าปรามหลานตัวเองอย่างเหลืออด  คิวเบะปากก่อนจะเดินมาหยิบกระดาษที่วางอยู่บนโต๊ะของตน
“Bye!” คิวตัดบทและตบไหล่ทิกเกอร์เบาๆด้วยรอยยิ้มสะใจที่แกล้งผมได้  พอมันรู้สึกภาคภูมิใจอย่างเต็มเปี่ยมแล้วมันก็เดินออกจากห้องไปหน้าตาเฉย
“ถ้าฟ้าไม่ว่าง ผมไม่ไปดีกว่า”
“มาเกี่ยวอะไรกับผมล่ะ” ผมย้อน
“อยากให้เกี่ยว” อีกฝ่ายตอบ
“ถือสิ..จะไปไหม กินข้าวน่ะ” ผมยื่นกระเป๋าเอกสารให้  ทิกเกอร์รีบเข้ามารับไปถือไว้ทันที
“ไปครับ” อีกฝ่ายยิ้มกว้าง  ผมพยายามหุบปากเงียบเพื่อไม่ให้ตนเองนั้นหลุดยิ้มออกไปด้วย  ผมเดินนำออกมาจากห้อง  เค้กและกัสที่ยืนอยู่ระหว่างเคาร์เตอร์ตรงด้านหน้าห้องทำงานของผมพอดี  ทั้งสองเหลือบมาเห็นก่อนจะเบิกตาโพรงพร้อมกัน  ผมปัดมืออย่างขอไปทีเหมือนบอกให้เด็กทั้งสองคนหยุดความคิดเกินเลยลงเสียตรงนั้น  ผมเดินตรงเข้าไปหาเด็กทั้งสอง
“ถ้าไอ้คิวกลับบ้าน เค้กช่วยบอกให้มันเอาดอกไม้ที่วางอยู่บนโต๊ะพี่กลับบ้านไปด้วยนะ” ผมกระซิบบอก
“ได้ครับ” เค้กพยักหน้ายิ้มกว้างตอบให้
“โชคดีนะฮะพี่ฟ้า” กัสฉีกยิ้มพร้อมกับโบกไม้โบกมือให้  ผมส่ายหัวและเดินนำทิกเกอร์ออกมา
“คุณควรหยุดที่จะมาหาผมที่ร้าน เพราะเด็กในร้านจะมองผมแปลกๆ..อีกอย่าง คุณทำให้ผมดูไม่ดีในสายตาเด็กๆ” ผมว่าระหว่างทางที่เรากำลังจะเดินไปที่รถ
“ไม่ดียังไงครับ อีกอย่าง..เด็กคนนั้น ก็แฟนคิว เค้าคงเข้าใจ” ทิกเกอร์พูด  ผมชะงักและหันตัวกลับไปมองทิกเกอร์ที่อยู่ด้านหลังอย่างนึกสงสัย
“คุณรู้ได้ไง” ผมขมวดคิ้ว
“ก็แค่..ดูออก หรือว่า..ไม่ใช่ครับ” ทิกเกอร์ตอบด้วยท่าทางไม่มั่นใจ 
“ทีเรื่องของคนอื่นนี่ฉลาดทีเดียวนะ” ผมว่าแกมประชด  ทิกเกอร์เงียบลง
“เอาความจริงไหม..ผมเห็นหน้าคุณแล้วผม หงุดหงิดน่ะ” ผมยักไหล่  อีกฝ่ายหน้าเสีย
“การกระทำของคุณ มันทำให้ผมดูเป็นตัวร้ายในสายตาคนอื่น”
“ผมขอโทษ” ทิกเกอร์พูดเสียงเบา  เราเงียบลงครู่หนึ่ง
“ชิ..” ผมได้เพียงแต่จิปากและยืนมองหน้าเขาที่มีสีหน้าอย่างกับเด็กสำนึกผิด  พอเห็นทำหน้าอย่างนี้ก็ขี้เกียจจะต่อว่าให้มากความอีก
“แล้วจะกินอะไร” ผมถามเสียงห้วน
“แล้วแต่ฟ้า” อยู่ๆทิกเกอร์ก็ยิ้มกว้างขึ้นอีกครั้ง
“แล้วแต่ผม” ผมย้ำ  ทิกเกอร์พยักหน้า
“แน่ใจนะ..” ผมยักคิ้วกวนเป็นการบอกเตือน
“เอิ่ม..” ทิกเกอร์หุบปากเข้าหากันช้าๆ  เหลือบตาอย่างครุ่นคิดเหมือนไม่แน่ใจขึ้นมา
“ก็ดี..แล้วแต่ผม” ผมรีบตัดบทเพราะกลัวว่าทิกเกอร์จะเปลี่ยนใจ
“โอเค งั้นไปรถคุณก็แล้วกัน” ผมบอกไปอย่างนั้นเพราะใจจริงแล้วผมอยากลองนั่งรถสปอร์ตปอร์เช่ของทิกเกอร์ใจจะขาด  หลายครั้งหลายคราที่ผมเห็นมันและรู้สึกว่ามันยั่วยวนผมทุกครั้ง  มันเป็นรุ่นที่ผมยังไม่เคยได้เห็นด้านในมาก่อน  ผมรู้สึกอยากลิ้มลองและอยากรู้ว่าด้านในของรถนั้นจะเป็นอย่างไรนะ  อีกอย่างนานหลายปีแล้วที่ผมไม่ได้กลิ่นรถที่เขาใช้  ในรถคันใหม่นี้จะมีกลิ่นที่คุ้นเคยเหมือนรถคันที่เราเคยใช้ไปไหนมาไหนด้วยกันอยู่หรือเปล่า  ให้ตายเถอะ..นี่ผมกำลังคิดบ้าคิดบออะไรอยู่กัน

...................>>>><<<<....................

เรียน ทำการบ้าน โปรเจค อ่านหนังสือ ซ้อมดนตรี..ภายในหนึ่งวันที่ทุ่มเทให้มันก็หมดเวลา หมดแรงแล้วค่ะ  ดังนั้นในแต่ละวันจึงสามารถเจียดเวลาเขียนนิยายได้ทีละนิดเท่านั้น  ต้องขอโทษไว้ล่วงหน้าด้วยถ้าต่อไปนี้จะมาลงอย่างล่าช้า
ขอบคุณค่ะ
เบบี้..