ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน
ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0ฝากนิยายแนวบู๊ แฟนตาซีให้ได้ติดตามกันอีกเรื่องค่ะ
ขอกำลังใจเหมือนกับทุกเรื่องที่ติดตามกันมานะคะ
สอบถามการรวมเล่มได้ที่ Mail...luxilove_19690 แอท hotmail ดอท comผลงานเก่าที่จบไปแล้วของคนเขียน ตามลิ้งค์ข้างล่างนี้ได้เลยค่ะ1.เพราะรัก..จึงเปลี่ยนได้ (ผลงานของพี่วี&พี่กล) แต่คนเขียนเสนอหน้าแอ๊บมาเป็นของตัวเอง 555!!!
(อยากรู้ว่ารักแท้ชายกับชาย มีอยู่จริงหรือไม่ ไปอ่านเรื่องนี้รับรอง
ไม่ผิดหวัง)
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=23342.27602.ตะเกียงพิเศษ (น้องตะเกียงคนเก่ง กับพี่โต๋สุดหล่อ รวมผองเพื่อนสิงห์โตดำ& เหยี่ยวเวหา ความรักใสๆของวัยมัธยมค๊า)
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21351.32703.จอมใจนักเลง (ความหื่นบวกเจ้าเล่ห์ของพี่บอม ที่กำราบนักเลงมาดนิ่งอย่างน้องจอม เทพบุตรหยิ่งยโสต้องจอมภาคย์)
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=27452.25204.เหยี่ยวหัวใจ (ความเทพของน้องรัน กำราบ ความรั่วของพี่พรต เหยี่ยวรั่ว..รั่วขันเทพ ความฮาไร้ขีดจำกัดไปตามอ่านได้)
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29584.16505.เทพพิทักษ์ขุนทัพ (ความบาดหมางในวัยเด็ก ทำให้องครักษ์ขุนดอน ต้องทนกับนิสัยวางอำนาจของขุนทัพ น่าร๊ากกก..อ๊ะ!)
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30101.7506.มนต์มาร (เจ้าคุ้มจอมขมังเวทย์&พระลักษมณ์ สายลับหน้าใส กับปริศนาฆาตกรรมในคุ้มดงพญา ความเร้นลับเหนือธรรมชาติ)
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=28195.18007.ลูกแก้วมังกร (มาเฟียเจ้าพ่อ..ความรักต่างวัยระหว่าง มังกรหนุ่มใหญ่ กับเด็กหนุ่มลูกแก้ว) จบแล้ว
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=31825.08.My Love การเทพบ้า..ตุ๊ดซ่ากับทอมแสบ อยู่ในบอร์ด Boylovestory นิยายโพสฯล่าสุดค่ะ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35287.0ปลลลลล...เรื่องนี้กำลังจะรวมเล่ม เรื่องอื่นรวมไปหมดแล้ว อยากรู้รายละเอียดไปอ่านที่หน้าแรกของกระทู้เรื่องนี้เอาค่ะ
ลูกแก้วมังกร
Part 1
บุรุษชุดดำ! “ทางนี้ครับคุณมังกร เร็วครับ ตึกๆๆ!” “ปังๆๆ!!” เสียงปืนยิงไล่ตามหลังมาติดๆ โดยที่ร่างสูงได้สัดส่วนกำลังวิ่งหลบกระสุน
อย่างทุลักทุเลอาศัยตู้คอนเทนเนอร์โกดังท่าเรือเป็นที่กำบังไปในตัว พร้อมด้วยบอดี้การ์ดคนสนิทรั้งท้ายระวังหลังและยิงโต้กลับ
ไปเป็นระยะ
“ปังๆๆ! เปรี้ยง! ชิ้ง! ฟิ้ว!” นาคภัทร วิริยะทรัพย์ หรือ
‘มังกร’ หนุ่มใหญ่วัย 34 ปี นั่งแท่นประธานใหญ่ในเครือ ‘วิริยะทรัพย์’
ซึ่งดำเนินธุรกิจบนดินและใต้ดินติดอันดับเศรษฐีต้นๆของเมืองไทย และยังเป็นที่รู้จักในแวดวงธุรกิจทั้งในและต่างประเทศ
มีทั้งธุรกิจท่าเรือโกดังสินค้า พืชผลการเกษตร โรงแรม รีสอร์ท คาสิโน ผับ บาร์ และอาบอบนวดฯลฯ แทบทุกวงการเลยก็ว่าได้
ที่วิริยะทรัพย์เข้าไปเป็นผู้ถือหุ้นเกินห้าสิบเปอร์เซ็นต์
“มันมากันกี่คน?” เสียงทุ้มนุ่มถามบอร์ดี้การ์ดส่วนตัวในขณะที่ทั้งสองซุ่มหลบอยู่ในตู้คอนเทนเนอร์
ใบหนึ่งในจำนวนหลายร้อยตู้ที่วางเรียงกันอยู่เต็มพื้นที่ลานโกดังท่าเทียบเรือแหลมฉบัง
“ห้าคนครับ” พยัคฆ์บอดี้การ์ดมือหนึ่งวัย 32 ปี ผู้รับใช้ใกล้ชิดมังกร มาตั้งแต่เด็ก และยังรู้ว่าผู้รับ
ตำแหน่งรุ่นต่อไปต้องเป็นหนุ่มหล่อหน้าใสยากแก่การคาดเดาอายุคนนี้
“หึผมประมาทไป ไม่คิดว่าจะเป็นกับดัก” มังกรสบถเสียงขึ้นจมูก คนของตนที่ตามมาด้วยสามคน
พากันสังเวยชีวิตไปเรียบร้อยแล้ว เหลือตนกับพยัคฆ์ยังต้องหลบกันหัวซุกหัวซุน อีกฝ่ายเป็นนักฆ่ามือดีซึ่งถูกสั่งให้มาสังหารตน
ตามใบสั่ง วันนี้ต้องยอมรับว่าตนพลาดไปแล้วจริงๆ หลังได้รับข่าวว่ามีคนทราบเบาะแสของพี่สาวเพียงคนเดียวซึ่งหายสาบสูญ
ไปเกือบยี่สิบปี โดยข่าวที่ได้จากสายข่าวแจ้งว่ามีคนพบหญิงวัยกลางคนรูปร่างหน้าตาคล้ายคุณหงส์ฟ้าเดินอยู่แถวท่าเรือ
แหลมฉบัง ซึ่งเป็นเขตการดูแลของคู่แข่ง แม้จะรู้ว่าเสี่ยงเกินไปที่จะมาแบบกะทันหันโดยไม่ตรวจสอบให้แน่ชัดเสียก่อน
แต่ข่าวที่ได้รับก็ล่อใจจนไม่สามารถหักห้ามความต้องการที่จะมาดูด้วยตาตัวเองได้
‘หงส์ฟ้า’ พี่สาวซึ่งมีอายุห่างจากตนถึง 15 ปี เรามีกันสองคนพี่น้องหลังจากแม่ของทั้งคู่ถูกระเบิด
ลอบสังหารในขณะที่มังกรอายุได้เพียง 5 ขวบ นับตั้งแต่นั้นมังกรก็มีเพียงพี่สาวคนเดียวที่คอยเป็นพี่เป็นเพื่อนให้กำลังใจดูแล
เอาใจใส่ทำหน้าที่ประหนึ่งแม่มาโดยตลอด สองพี่น้องจึงรักและผูกพันกันมาก พ่อซึ่งเป็นประธานใหญ่ของวิริยะทรัพย์
แทบไม่มีเวลาให้กับสองพี่น้องเลย แทบจะนับครั้งได้กับการเจอหน้าพ่อ ทุกครั้งที่เจอกันพ่อต้องห้อมล้อมไปด้วยบอดี้การ์ด
เหมือนพวกมาเฟียที่เห็นกันในหนัง
หลายครั้งที่มังกร ถามพี่สาวเมื่อตนเริ่มโตจนย่างเข้าสู่วัยรุ่นว่าธุรกิจของพ่อคืออะไร? คำตอบที่ได้รับ
จากหงส์ฟ้าก็คือ พ่อทำธุรกิจหลายอย่างสักวันหนึ่งมังกรก็ต้องสืบทอดในฐานะทายาทของวิริยะทรัพย์ พออายุได้ 9 ขวบ
ในขณะที่หงส์ฟ้าอายุได้ 24 ทั้งสองพี่น้องก็ถูกส่งไปอยู่คฤหาสน์หลังใหญ่ พร้อมกับต้องเข้ารับการฝึกศิลปะการต่อสู้
และการใช้อาวุธ โดยแบ่งเวลาควบคู่ไปกับการเรียนปกติ ตั้งแต่นั้นความเป็นอิสระอย่างคนทั่วไปก็หายไปจากชีวิตตน
จนไม่มีเพื่อนสนิทเลยสักคนนอกจากพยัคฆ์ลูกชายคนเดียวของการ์ดมือหนึ่งของพ่อที่คอยเป็นบัดดี้กับตน ไปเรียนมีคนไปส่ง
เลิกมีคนมารับ ทุกก้าวย่างอยู่ภายใต้การอารักษ์ขาของบอดี้การ์ดนับตั้งแต่นั้นเป็นตนมา โดยตนไม่เคยได้คำตอบชัดเจนเลย
สักครั้งว่าทำไมถึงต้องมีแต่คนล้อมหน้าล้อมหลังและต้องเข้ารับการฝึกทักษะการต่อสู้เช่นนี้ แต่พ่อก็ไม่เคยให้ความกระจ่าง
นอกจากบอกแต่เพียงว่าเป็นการปูพื้นฐานให้ตนและพี่สาว เพื่อวันข้างหน้าจะได้บริหารธุรกิจที่พ่อสร้างมาอย่างไม่เป็นปัญหา
เมื่อถึงเวลาตนได้รู้แน่ว่าพ่อมีธุรกิจอะไรบ้าง?
ความคลางแคลงใจและความสงสัยถูกเก็บไว้มาโดยตลอด เมื่อพี่หงส์ฟ้าไม่ขัดคำสั่งของพ่อ หนำซ้ำ
ยังเป็นคนคอยให้กำลังใจตนด้วย และยังบอกกับมังกรอีกว่าทุกอย่างที่พ่อทำไปเพื่อพวกเรา พ่อเหนื่อยมากที่ต้องทุ่มเททำ
งานอย่างหนักเพื่อครอบครัวของเรา เพราะฉะนั้นเราต้องเชื่อฟังในสิ่งที่พ่อพูด ทำให้มังกรไม่มีข้อคัดค้านก้มหน้าก้มตาฝึกกับ
พี่สาวไปโดยไม่มีคำถามอีกเลย
ความรักความผูกพันที่สองพี่น้องมีให้แก่กันไม่มีใครดูไม่รู้ว่ามังกรติดพี่สาวมาก เพราะหงส์ฟ้าคือคน
เดียวที่มังกรคุยได้ทุกเรื่องปรึกษาได้ทุกอย่างและมักได้รับคำปลอบโยนจากพี่สาวตลอดมายามที่ตนเหงา เจ็บป่วยก็ได้รับการ
ดูแลเอาใจใส่จากหงส์ฟ้าอยู่เสมอ ความรักที่มังกรได้จากหงส์ฟ้านั้นเหมือนชดเชยความอบอุ่นที่เสียแม่ไปก็ว่าได้
แต่แล้วในคืนวันหนึ่ง หงส์ฟ้ากลับหายสาบสูญไปโดยไร้ร่องรอยและไม่เคยมีใครได้รับการติดต่อจากพี่สาว
อีกเลย ไม่รู้ข่าวแม้แต่น้อยไม่มีหลักฐานใดๆ ทิ้งไว้เลยสักอย่างว่าหงส์ฟ้ามีเหตุผลอะไรถึงหายเข้ากลีบเมฆอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย
เงื่อนงำตรงนี้แม้ตนจะขอให้พ่อช่วยตามหาก็ไม่เคยได้รับคำตอบกลับมาว่าหงส์ฟ้าไปอยู่ที่ไหน เกิดอะไรขึ้น?
กระทั่งตนอายุ 29 เรียนจบ ป.โท ก็ต้องเข้ามารับตำแหน่งประธานของวิริยะทรัพย์ตามพินัยกรรมของพ่อ
หลังจากพ่อถูกฆ่าตายอย่างปริศนาหาตัวผู้ร้ายไม่เจอด้วยซ้ำ การถูกลอบสังหารภายใต้การอารักษ์ขาของบอดี้การ์ดนับสิบคน
แสดงถึงศักยภาพของฝีมือนักฆ่าที่ถูกส่งมา แม้จะเคยมีมาก่อนหน้าแล้วหลายครั้งแต่พวกมันก็ทำไม่เคยสำเร็จ เมื่อนักฆ่าที่
ถูกส่งมาเป็นฝ่ายถูกฆ่าตายด้วยบุรุษนิรนามซึ่งไม่มีใครเคยเห็นหน้าค่าตามาก่อน
แต่หลังจากบุรุษนิรนามผู้เคยยื่นมือเข้าช่วยพ่อในภาวะฉุกเฉินได้หายสาบสูญไปอย่างไร้ร่องรอย ไม่ถึงปี
พ่อก็ถูกลอบสังหารจนได้ โดยกลุ่มนักฆ่ามืออาชีพพวกมันมีชื่อตามข้อมูลที่รู้มาว่าองค์กรมันชื่อ ‘มหาหิงค์’ นักฆ่าพวกนี้
เมื่อฆ่าเป้าหมายแล้วจะราดน้ำยามหาหิงค์ที่มีกลิ่นแรงลงบนศพของเหยื่อไว้เป็นหลักฐานว่าทำงานเรียบร้อยแล้ว ฝีมือแต่ละคน
ระดับแถวหน้า แม้แต่การ์ดมือดีที่ถูกฝึกมายังต่อกรกับพวกมันไม่ได้ พวกนี้ไม่ใช่แค่อัมหิตอย่างเดียวแต่มันคือนักฆ่ามืออาชีพ
เป็นองค์กรรับจ้างฆ่าตามใบสั่ง ตนเคยพยายามติดต่อกับพวกมันหลายครั้งยังไม่สามารถเจาะลึกเข้าไปยังองค์กรพวกมันได้
ทั้งที่ได้ยื่นข้อเสนอมหาศาลแลกกับการที่จะให้พวกมันยุติการตามจองล้างตระกูลวิริยะทรัพย์ มันกลับปฏิเสธอย่างไม่ใยดี
เพราะเหตุผลง่ายๆ ‘จะไม่รับจ้างให้ฝ่ายที่เป็นปรปักษ์กับผู้ว่าจ้างรายแรก’ นี่คืออุดมการณ์ของพวกมัน
แม้ว่าพ่อจะจบชีวิตลงไปแล้วมันก็ยังไม่ละเว้นมังกรซึ่งคือประธานคนใหม่ของวิริยะทรัพย์ กลับตกเป็นเป้าหมาย
ที่พวกมันตามฆ่า ทุกครั้งที่รอดมาได้ต้องอาศัยฝีมือและความสามารถเฉพาะตัวบวกกับการ์ดมือดีและคนสนิทอย่างพยัคฆ์ที่เป็น
ลูกหม้อกันมาตั้งแต่เด็ก ช่วยให้ผ่านวิกฤตเลวร้ายมาได้ แต่นั่นหมายความว่าตนต้องไม่ประมาทด้วยเช่นกัน
ต่างจากครั้งนี้เหตุการณ์เลวร้ายเกินที่คิด การ์ดสามคนตายเรียบซ้ำขณะนี้ตนกับพยัคฆ์ก็ตกที่นั่งลำบาก ฝีมือ
พวกมันทั้งห้าคนไม่ธรรมดาอย่าว่าแต่จะจัดการกับพวกมันเลย แค่หาทางรอดไปจากสถานการณ์เลวร้ายนี้ให้ได้ยังหืดขึ้นคอ
ขณะนี้เวลาปาเข้าไปตีหนึ่งกว่า ตนกับพยัคฆ์พยายามหนีเอาตัวรอดมาได้เกือบสองชั่วโมงทั้งที่เสียงปืนสาดใส่กัน
ดังสนั่นขนาดนี้ กลับไม่มีเจ้าหน้าที่หรือใครโผล่หัวมาสักรายแสดงว่าพวกมันเคลียร์ต้นทางไว้หมดแล้ว นั่นย่อมการันตีได้ถึง
อิทธิพลของพวกมันว่าไม่ธรรมดา
ตอนนี้ถูกมันไล่ต้อนจนมังกรต้องหลบเข้ามายังส่วนโกดังเก็บตู้คอนเทนเนอร์ เหมือนหมาจนตรอกเพราะโดน
บีบให้หนีมายังเส้นทางนี้ทางเดียว ทั้งมังกรและพยัคฆ์ต่างหลบกันอยู่เงียบกริบ คำนวณผลได้ผลเสียดูแล้วมังกรรู้ว่าฝ่ายตนเสีย
เปรียบอย่างมาก แม้แต่การ์ดมือดีสามคนยังถูกเก็บเรียบ นับประสาอะไรเหลือแค่สองคนในขณะที่พวกมันมากันถึงห้า ถ้าเป็นพวก
ปลายแถวก็ยังพอทำเนาแต่นี่มือระดับพระกาฬทั้งนั้น
“เอาไงดีครับคุณมังกร เราคงหลบได้ไม่นานที่พวกมันเงียบไปไม่ได้แปลว่ามันจะยอมรามือให้เรา ผมว่าตอนนี้
พวกมันคงตีวงล้อมใกล้เรามาแล้ว” พยัคฆ์บอกกับเจ้านาย
“ฉันรู้ แต่ตอนนี้ยังคิดหาทางไม่ออก เอาอย่างนี้เราช่วยกันล่อพวกมันไปคนละทาง เพื่อจะได้แยกกลุ่มพวก
มันออกจากกัน โอกาสรอดน่าจะคงพอมี” มังกรบอกกับลูกน้องคนสนิท
“ทำแบบนั้นไม่ได้นะครับ พวกมันคงไม่หลงกลตามผมไปหรอก กลัวแต่พวกมันจะหันไปเล่นงานคุณยิ่งเลว
ร้ายเข้าไปใหญ่ อย่าลืมสิครับเป้าหมายพวกมันคือคุณไม่ใช่ผม” พยัคฆ์เตือนสติเจ้านาย ซึ่งมังกรก็อึ้งไปเหมือนกันใช่ว่าตนจะ
ไม่คิดถึงเหตุผลนี้ แต่อย่างน้อยพยัคฆ์รอดออกไปก็ยังดีกว่าจะมาจบชีวิตกันเสียหมด ฝีมือของพยัคฆ์และตนนั่นถ้าหากปะทะ
กับพวกมันตัวต่อตัวก็ยังพอไหว แต่นี่มากันขนาดนี้เกินแรงต้านจริงๆ
“งั้นก็ไม่มีทางเลือก หลังชนฝาแล้วนี่คงต้องวัดไปเลยลูกผีลูกคน พร้อมไหม?” มังกรตัดสินใจสู้เพราะไม่
ว่าจะสู้หรือถอยก็ไม่มีทางเลือกอยู่ดี อย่างน้อยถ้าสู้ถึงจะมีโอกาสไม่มากแต่ก็ยังดีกว่าไม่มีโอกาสเลยด้วยซ้ำ
“ถ้างั้นผมจะออกไปลุยกับมันก่อน คุณมังกรหาทางเอาตัวรอดหนีไปให้ได้ตกลงไหม?” พยัคฆ์ก็ยังคง
เป็นฮีโร่ ผู้ซึ่งไม่ว่าจะเผชิญหน้ากับเหตุการณ์เลวร้ายแค่ไหน ก็เลือกที่จะปกป้องมังกรจนวินาทีสุดท้าย
“พยัคฆ์ฟังผมนะ ตอนนี้ไม่มีลูกน้องกับเจ้านายมีแค่เพื่อนตายคือคุณกับผม เพราะฉะนั้นถ้าเลือกจะสู้ก็
ต้องสู้ด้วยกัน ถ้าจะตายก็ตายด้วยกัน ผมจะไม่ไปไหนทั้งนั้น ต่อให้ผมหนีใช่ว่าจะรอดเรามาจับมือสู้ด้วยกันดีกว่า” มังกรเอามือ
จับบ่าของบอดี้การ์ดคนสนิทบีบย้ำยืนยันคำพูดไปด้วย เพราะในสายตาของมังกรพยัคฆ์เป็นเหมือนน้องชายและเพื่อนสนิทเพียง
คนเดียวที่ตนเหลืออยู่ ทั้งสองต่างจ้องสบตากันนิ่ง ก่อนพยัคฆ์จะโผล่เข้ารวบกอดมังกรไว้ในอ้อมแขนแข็งแรงอย่างแน่นตึ๊บ
สองหนุ่มใหญ่ต่างตบหลังแสดงความรู้สึกของเพื่อนร่วมเป็นร่วมตาย ไม่มีคำว่าเจ้านายกับลูกน้องมาเป็นเส้นแบ่งกั้นฐานะกันแล้ว
ในภาวะแห่งความเป็นความตายรออยู่ข้างหน้า
“หึ!จะกอดกันอีกนานไหม?” เสียงสบถขึ้นจมูกของบุรุษนิรนามก็มีอันทำให้ทั้งคู่ต่างผละออกจากกันอย่าง
รวดเร็ว พร้อมกับปืนที่ยกจ่อไปยังชายร่างกำยำสูงใหญ่สวมชุดดำคลุมหน้าด้วยผ้าสีเดียวกันโผล่ให้เห็นเพียงดวงตาคมเข้มสีดำ
สนิทที่จ้องมองทั้งคู่ไม่กะพริบ
“เก็บปืนลงซะ ใครสอนจ่อปืนใส่คนแปลกหน้าแล้วไม่ยิง ถ้าผมต้องการทำร้ายพวกคุณ คงเป็นผีตั้งแต่แสดง
บทรักกอดกันกลมไปแล้ว” คำพูดแดกดันที่หลุดจากปากชายชุดดำ ทำเอาทั้งพยัคฆ์และมังกรหน้าแดงกันไปเลย
ทั้งกระอักกระอวนกับสิ่งที่ได้ยิน และรู้สึกอายไปด้วยเพราะทั้งคู่ดันไม่ระวังสักนิดปล่อยให้ชายแปลกหน้าที่ยังไม่รู้จุดประสงค์
แน่ชัดมาดีหรือร้าย เข้ามาประชิดตัวอยู่ในระยะที่สามารถสังหารพวกตนได้อย่างง่ายดายเพียงนี้
“หยุดพูดจาดูถูกเจ้านายผมได้แล้ว คุณต้องการอะไร?” กลับเป็นพยัคฆ์ที่ตั้งสติได้ก่อน โต้กลับไปด้วย
น้ำเสียงแสดงความไม่พอใจทันที
“ไม่ต้องถาม ตามมาก็พอถ้ายังอยากจะกลับไปแบบมีลมหายใจละก็” พูดจบไม่รอให้ทั้งคู่ได้ซักอะไร
ต่อ ชายชุดดำรูปร่างสูงใหญ่หันหลังเดินออกนำออกจากตู้คอนเทนเนอร์ด้วยฝีเท้าที่เงียบกริบ แม้แต่พยัคฆ์ยังอดทึ่งไม่ได้คนที่
สามารถไปมาไร้สุ่มเสียงขนาดนี้ฝีมือไม่ธรรมดาเสียแล้ว อดหันมาสบตากับมังกรที่จ้องตนอยู่ก่อนเช่นกัน ก่อนที่เจ้านายจะพยัก
หน้าให้เดินตามชายร่างใหญ่ไปโดยไม่มีใครพูดอะไรกันอีก
แต่สิ่งที่ทั้งคู่คิดตรงกันคือ ชายคนนี้คงไม่ประสงค์ร้าย เพราะหากหมายชีวิตของพวกตนแล้วคงไม่ต้องทำ
อะไรให้ยุ่งยาก ดังนั้นตอนนี้ทางเลือกที่มีคือเดินตามไปอย่างที่หมอนั่นบอก แล้วคงได้คำตอบในไม่ช้าว่าหมอนี่มาช่วยพวกตน
เพื่ออะไรกัน
ส่วนมังกร นอกจากจะคิดไม่แตกต่างกับพยัคฆ์แล้ว เจ้าตัวยังรู้สึกแปลกใจไม่น้อย พานคิดไปว่าถ้า
ชายนิรนามที่เคยช่วยพ่อของตนไว้หลายต่อหลายครั้งให้รอดจากมือสังหารคือคนๆเดียวกับชายคนนี้แล้วละก็ แสดงว่าหมอนี่มา
ดีเพียงแต่อยากรู้จริงๆว่าหมอนี่เป็นใคร ทำไมก่อนหน้าถึงหายไปเป็นปีปล่อยให้พ่อของตนถูกลอบสังหาร ที่สำคัญตอนนี้กลับ
มาช่วยตนเพื่ออะไร เงื่อนงำความสงสัยทั้งหมดผุดขึ้นเป็นคำถามในหัวมังกรตลอดเวลาที่เดินตามหลังร่างสูงใหญ่ โดยมีพยัคฆ์
รั้งท้ายให้เช่นเคย
มังกรอดยอมรับไม่ได้ว่า ชายชุดดำคนนี้รูปร่างกำยำสูงใหญ่จริงๆ ทั้งที่ตนสูงตั้ง 182 นับว่าความสูง
ไม่ธรรมดา แต่พอเดินตามหลังชายผู้นี้กลับดูเตี้ยลงไปถนัด แสดงว่าชายคนนี้คงสูงไม่ต่ำกว่า 190 เป็นแน่ บวกช่วงไหล่กว้างเอว
สอบสะโพกแกร่งช่วงขายาวที่ย่างก้าวแต่ละทีไร้เสียงใดๆ ออกมาให้ได้ยินเหมือนกับเป็นเรื่องปกติธรรมดาในการเดินของเจ้าตัวก็
ไม่ปาน ต่างกับมังกรและพยัคฆ์ที่แต่ละก้าวต้องพยายามจรดปลายเท้าคอยระวังไม่ให้เกิดเสียงฝีเท้าทุกย่างก้าวกันเลยก็ว่าได้
ทั้งสามต่างเดินตามกันเงียบๆ โดยคนนำก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาเช่นกัน ทั้งที่มังกรมีข้อสงสัยมาก
มายอยากจะถามแต่ก็อดกลั้นเก็บคำพูดและความคลางแคลงใจเอาไว้ เพราะสถานการณ์ตอนนี้ไม่เหมาะที่จะตั้งคำถาม จึงเลือก
ที่จะเดินลัดเลาะตามช่องว่างของตู้คอนเทนเนอร์ตามหลังร่างสูงใหญ่ไปเงียบๆ ก่อนที่คนนำจะยกมือขึ้นให้สัญญาณพวกตนหยุด
ทำให้ทั้งมังกรและพยัคฆ์ต่างชะงักฝีเท้าหยุดนิ่งตามสัญชาติญาณทันที
จากนั้นคนส่งสัญญาณยังหันมาชี้นิ้วสั่งให้ทั้งคู่แนบหลังเข้ากับผนังของตู้คอนเทนเนอร์ และส่งสัญญาณ
ให้หลบกันอยู่ตรงนี้นิ่งๆห้ามเคลื่อนไหว ก่อนที่เจ้าตัวจะก้าวเท้าอย่างเงียบกริบตรงต่อไปข้างหน้าจนโผล่ออกยังช่องรอยต่อของ
ทางเดิน
“หายไปเสียนานนะ ‘รามูน’ นึกว่ามึงตายไปตั้งแต่ตอนนั้นซะอีก นี่คงไปรักษาตัวจนหายดีแล้วสินะ ถึงได้
โผล่หัวออกมาปกป้องเป้าหมายของพวกกู” เสียงทุ้มกังวานของใครสักคน ถามขึ้นทำให้มังกรเกิดความสงสัยจนอดไม่ได้ค่อยๆ
ย่องตามไปดูให้เห็นกับตา ทำให้พยัคฆ์ต้องตามประกบเจ้านายเช่นกัน
“อย่านึกว่าที่มึงไม่พูด แล้วกูจะไม่รู้ว่าเป็นมึงนะรามูน คนของกูที่นอนตายสี่คนนั่น ฝีมือมึงสินะสมแล้ว
ที่เป็นอันดับหนึ่งขององค์กร แต่คนทรยศอย่างมึงก็ไม่มีทางรอดเงื้อมมือขององค์กรไปได้หรอก หัวหน้าออกคำสั่งชัดเจนมึงคือ
หายนะขององค์กรซึ่งใครก็ตามสามารถเก็บมึงได้ จะมีค่าหัวให้อย่างงามถึงขั้นเป็นเศรษฐีได้ในพริบตาเชียวล่ะ” พูดจบปืนพก
รุ่น Beretta 92 (อีตาลี) ความจุกระสุน 20 นัดก็อยู่ในมือของไอ้นักฆ่าหน้าโหด โดยมองแทบไม่ทันว่ามันดึงออกมาตอนไหน
รวดเร็วมาก แต่ที่ทำให้มังกรอึ้งและทึ่งยิ่งกว่าคงเป็นปืนพกสั้น 11 มม.ในมือชายชุดดำเสียมากกว่าว่ามันปล่อยกระสุนออกไป
ตั้งแต่เมื่อไหร่
“ปัง! เปรี้ยงๆๆๆ!!” เสียงปืนของนักฆ่าสาดกระสุนออกมา แต่กลับส่ายอย่างไร้ทิศทางก่อนที่ปืนจะกระเด็น
หลุดออกไปตกยังพื้นห่างไปกว่าสามก้าว ในขณะที่เจ้าของปืนยืนมือกุมฝ่ามือซึ่งมีเลือดไหลเปรอะออกมาเต็มง่ามนิ้ว ความรวด
เร็วของฝีมือต่างหากที่ทำให้มังกรและพยัคฆ์ผู้ช่ำชองอาวุธและทักษะการต่อสู้ถึงกับอึ้งตาค้างกันไปเลย นี่มันฝีมือระดับไหนกัน
ถึงกับสายตาที่จ้องอยู่ยังจับความเร็วไม่ได้ ทั้งที่อีกฝ่ายอาวุธสุดจะไฮเทคแต่กลับเสียท่าให้กับปืนพกสั้น 11 มม. รุ่นไทย
ประดิษฐ์ด้วยกระสุนเพียงนัดเดียวเจาะเข้าที่มือข้างที่จับด้ามปืนได้อย่างแม่นยำปานจับวาง
“สมแล้วกับฉายาเทพพระกาฬ ไม่เสียทีที่กูได้เจอกับตัว ได้ยินแต่ตำนานของมึงมานาน แม้ตายกูก็ไม่
เสียดาย ฮ่าๆๆ” ไอ้นักฆ่ามันยืนกุมมือที่โชกไปด้วยเลือดแหงนหน้าหัวเราะหน้าตาเฉย หนำซ้ำทุกคำพูดยังยกย่องชายชุดดำ
อีกต่างหาก ทั้งมังกรและพยัคฆ์ต่างสนใจฟังกันเงียบๆ
“ไปซะ!” เสียงทุ้มเรียบแต่มีอำนาจเอ่ยจากปากชายชุดดำเป็นครั้งแรก นับตั้งแต่สองคนนี้เผชิญหน้ากัน
“มึงคิดอะไรถึงปล่อยกูไป รู้ใช่ไหมต่อให้มึงปล่อยกูวันนี้ไม่ได้แปลว่ากูจะติดหนี้บุญคุณมึง เจอกันครั้ง
หน้ากูไม่คิดจะปล่อยมึงแน่” แต่ไอ้นักฆ่าหน้าส้นตีนกลับตอบมาแบบสมควรยิงทิ้งจริงๆ ในความคิดของมังกร
“แล้วแต่มึง” ชายชุดดำกับพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ไม่สนใจคำพูดอาฆาตของไอ้นักฆ่านั่นเลยแม้แต่น้อย
“มึงรู้ดีนี่ว่าองค์กรไม่ปล่อยมึงแน่ เมื่อหัวหน้ารู้ว่ามึงยังมีชีวิตอยู่ต้องส่งมือดีขององค์กรออกมาเก็บมึง
เหมือนคราวทีแล้ว ทั้งที่หัวหน้าเข้าใจว่ามึงตายไปแล้ว ทำไมมึงถึงออกมาแสดงตัวเพื่อปกป้องทายาทของวิริยะทรัพย์อีก พ่อมัน
เองก็ไปเมืองผีเรียบร้อยแล้วด้วย มึงไม่จำเป็นต้องมาดูแลลูกมันเลยด้วยซ้ำ” ไอ้นักฆ่าตั้งคำถามที่มังกรก็ต้องการคำตอบ
เหมือนกัน ปมปริศนาต่างๆ ที่มันถามมังกรเองก็ต้องการความกระจ่างไปด้วย
“กูไม่จำเป็นต้องตอบ ฝากมึงไปบอกหัวหน้าด้วยต่อไปนี้กูไม่รอให้เป็นฝ่ายตามเก็บกูเหมือนที่ผ่านมา
แต่กูจะเป็นฝ่ายตามล้างองค์กรระยำนี่เอง” เสียงที่ลงท้ายแสดงถึงความเคียดแค้นในคำพูด จนขนฟังที่ได้ยินยังอดสะท้านเข้าไป
ในใจไม่ได้ นอกจากจะไม่ได้คำตอบในสิ่งที่ตนอยากรู้แล้ว กลับยิ่งเพิ่มความสงสัยในความสัมพันธ์ของชายชุดดำและองค์กร
มหาหิงค์อีกต่างหาก ว่าความเป็นมาดั้งเดิมของทั้งสองฝ่ายต้องมีอะไรสักอย่างที่ทำให้คนซึ่งเคยเป็นพวกเดียวกัน
กลับมายืนคนละฝั่ง
ต่อด้านล่าง
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
